Immortality Chapter 389 Goes abroad on a diplomatic mission Great Li Heavenly Dynasty

Immortality Chapter 389 Goes abroad on a diplomatic mission Great Li Heavenly Dynasty

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 389 ภารกิจทูตไปยังต้าหลี่.

Chapter 389 Goes abroad on a diplomatic mission Great Li Heavenly Dynasty

出使大离天朝

  ภารกิจทูตไปยังต้าหลี่.

บนภูเขาไท่กู่ที่สูงขึ้นไป,จงซานที่แหงนหน้าจ้องมองท้องฟ้า,ที่เชิงเขาไท่กู่,ในเวลานี้มีเรื่องอะไรที่เขาต้องเข้าพบ.

"กงตงฟาง,ฝ่าบาทได้รออยู่ที่วิหารไท่กู่แล้ว,ท่านรีบไปเถอะ!"ขันที่กล่าวออกมาทันที.

"โอ้ว,ได้!"จงซานพยักหน้า,ก้าวขึ้นบันไดอย่างรวดเร็ว,เดินตรงไปยังวิหารไท่กู่.

บนประตูห้องโถง,เวลานี้จงซานพบว่ารอบๆวิหารไท่กู่นั้น เหล่าองค์รักษ์ทั้งหมดได้จากไปหมดแล้ว,เป็นเรื่องที่ดูผิดปกติเหมือนกัน.

จงซานที่ก้าวเข้าไปด้านใน.

"แอ๊ดๆๆ"

เสียงเปิดประตูของวิหารไท่กู่ที่ดังลั่น,ทำให้จงซานชะงักเล็กน้อย.

ภายในวิหารไท่กู่,มีคนเพียงแค่คนเดียว,ในชุดคลุมเก้ามังกร,สวมมงกุฏหยกของต้าโหลว,เซิ่งซ่าง,กู่เฉิงตง.

"เฉินจงซาน,คารวะฝ่าบาท,ขอให้ฝ่าบาทก้าวสู่ความเป็นเซียนเดินตรงสู่ความเป็นนิรันดร์,เป็นดังสวรรค์ผู้เป็นอมตะ."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"เป็นดั่งสวรรค์ผู้เป็นอมตะรึ?"ใบหน้าของกู่เฉิงตงที่เผยยิ้มเย้ยหยัน,ราวกับว่ากำลังดูแคลนอยู่.

จงซานที่แสดงท่าทางตกตะลึงเล็กน้อย.

"จักรพรรดิต้าเจิ้ง,จงซาน!"กู่เฉิงตงที่กล่าวออกมาในทันที.

ได้ยินคำพูดของกู่เฉิงตงนั้น,ร่างกายทั่วร่างจงซานถึงกับขนลุกตั้งชันทีเดียว,ฝ่าบาทรู้ได้อย่างไร? หลังจากที่ตื่นตะลึงเล็กน้อย,หลังจากนั้นก็เปลี่ยนเป็นสุขุม,พร้อมกับสูดหายใจลึก.

ฝ่าบาทรับรู้ถึงสถานะแรกของเขารึ? อย่างไรก็ตาม,เกาะหมาป่าสวรรค์ก็ค่อนข้างใหญ่,ตราบเท่าที่ฝ่าบาทสนใจ,ก็ไม่มีทางที่จะปกปิดความจริงได้,เกาะหมาป่าสวรรค์เองก็อยู่ไกลเป็นอย่างมาก,แล้วฝ่าบาทจะสนใจที่นั้นอย่างงั้นรึ? อย่างไรก็ตามถึงอย่างงั้นการที่เรียกเขาเข้ามานี้,ก็เพื่อมาตรวจสอบด้วยตัวเองอย่างงั้นรึ?

เป็นห่วงสถานะของเขาอย่างงั้นรึ? ไม่งั้นคงจะเปิดเผยและลงโทษไปแล้ว,ไม่งั้นคงไม่เรียกเขามาพบเป็นการส่วนตัว.

"จงซาน,คารวะเซิงซ่าง!"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง,ใบหน้าที่ไม่เผยท่าทางตื่นกลัว.

"ดี!เป็นจักรพรรดิที่อหังการดี,ควรแล้วที่เป็นคนคิดค้นแผนสวรรค์ล้มได้."กู่เฉียนตงที่กล่าวชื่นชม.

"ขอให้เซิ่งซ่างต้าโหลวโปรดอภัย,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั้นเพียงแค่เริ่มต้น,ไม่มีความรู้ความเข้าใจนัก,ดังนั้นข้าจึงไม่มีทางเลือกที่ต้องให้หุ่นเชิดดูแลเกาะหมาป่าสวรรค์,และข้าเดินทางออกมาเพื่อศึกษาและเอาอย่างที่แห่งนี้."จงซานที่สงบนิ่ง,ในเมื่อกู่เฉิงตงรับรู้แล้ว,เมื่อเขาเป็นจักรพรรดิผู้หนึ่ง,ก็ไม่ควรเผยความอ่อนแอออกมา.

เซิงซ่างต้าโหลวที่เผยยิ้มจ้องมองไปยังจงซาน,"เรียนรู้รึ? ฮ่าฮ่าอ่า,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวมีข้าราชบริพารมากมาย,กล้าที่จะเป็นขุนนางผู้หนึ่ง,ทั้งที่เป็นจักรพรรดิ,คงมีเพียงเจ้า,ที่กล้าบอกว่าเป็นจักพรรดิที่เข้ามาสวามิภัคโดยที่กล่าวว่าไร้ซึ่งจุดมุ่งร้ายต่อผู้อื่น."

"ขอให้เซิ่งซ่างต้าโหลวอภัยด้วย!"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.

"ตัวตนของเจ้าที่ได้รับการรับรองจากตี้เสวียนชา,นอกจากนี้เจ้าเด็กเฉียนโหยวเองก็มีความรู้สึกดีผูกสัมพันธ์กับเจ้า,สำหรับนาง,ข้าเองจำเป็นต้องตอบแทนบิดาแท้ของนางในอดีตด้วย."กู่เฉิงตงที่กล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ.

"เซิ่งซ่างต้าโหลวจะยอมรับเรื่องนี้อย่างงั้นรึ?"จงซนานที่สูดหายใจลึก,ดูเหมือนว่าตัวเองจะโชคดีไม่น้อยที่ได้รับจากเฉียนโหยว.

"ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวคงอยู่มากว่า 8 พันปีแล้ว,อีกไม่นานข้าจะมีอายุหมื่นปี,ไม่นานแล้ว,ข้าต้องเผชิญหน้ากับอำนาจสวรรค์,หากสำเร็จ,เรื่องในวันข้างหน้าคงไม่สามารถบอกได้,ไท่จื่อทั้งสี่เองก็กำลังก่อตั้งราชวงศ์สวรรค์ขึ้นใหม่,ราชวงศ์จักรพรรดิของเจ้าเอง,ก็ย่อมสามารถดำรงอยู่ได้."กู่เฉิงตงที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

กับการที่กู่เฉิงตงนั้นยอมรับสถานะของของเขา,จงซานก็ไม่จำเป็นต้องออกจากตำแหน่งของขุนนางของต้าโหลว,เวลานี้เขาที่ก้าวขึ้นมาสูงแล้ว,แน่นอนว่าย่อมทำให้เขาซาบซึ้ง,และกลับไปเป็นขุนนางอีกครั้ง.

"ฝ่าบาทแน่นอนว่าจะต้องสามารถต่อต้านอำนาจสวรรค์,สามารถเปลี่ยนชีวิตเป็นนิรันดร์,ก้าวสู่ชะตาเซียน,และกลายเป็นเซียนคนหนึ่งได้."จงซานที่กล่าวอวยพร.

"กลายเป็นเซียนรึ?..."กู่เฉิงตงที่เผยยิ้มอย่างดูแคลน,จากนั้นก็ได้กล่าวสิ่งใด.

เห็นท่าทางของกู่เฉียนตงแล้ว,ดวงตาของจงซานที่หดเกร็ง,ภายในใจเต็มไปด้วยความประหลาดใจ,เหยียดหยัน?กู่เฉียนตงกำลังดูแคลนเข้ารึ? มีสิ่งใดให้เหยียดหยัน? ที่จงซานที่สงสัยต้องการถามออกไป,ทว่าท้ายที่สุดก็ไม่ได้เอ่ยปากออกไป.

"ไม่รู้ว่าฝ่าบาทเรียกข้าเข้าพบ,มีเรื่องสำคัญใดรึ?."จงซานที่เก็บความสงสัยนั่นไว้ค่อนถามอีกครั้งหนึ่ง.

จงซานไม่เชื่อว่าเซิงซ่างนั้นจะไม่ได้ใส่ใจสถานะของเขาเลย,ต้องมีอะไรที่สำคัญมากกว่านั้น.

"เจ้ารู้หรือมว่าทำไมข้าต้องมอบตำแหน่งเสนาธิการกระทรวงพิธีการให้กับเจ้า?"กู่เฉิงตงสอบถาม.

"เฉินไม่รู้!"จงซานที่กล่าวออกมาตามจริง.

กู่เฉิงตงที่ราวกับว่ากำลังนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาในทันที,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อยน้อย,ราวกับว่าเป็นอะไรที่คาดไม่ถึง,สายตาที่แข็งแกร่ง,ท่าทางเย็นชาแผ่ออกมาในทันที,ทำให้ทั่วทั้งห้องโถงเย็นลงทันที,ราวกับว่าจะแช่ทุกอย่างให้เป็นน้ำแข็ง.

"ฟู่!"

กู่เฉิงตงที่สูดหายใจลึก,หลับตาลง.

ตั้งแต่ต้นจนจบ,จงซานไม่ตอบสนองอย่างที่ควรจะเป็น.

"ข้าต้องการให้เจ้าเป็นทูตเดินทางไปยังต้าหลีทำภารกิจให้ข้า!"กู่เฉิงตงที่ลืมตาขึ้นมาข้างถึงสูดหายใจลึก.

"หืม? ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี?"จงซานอ้าปากค้างตะลึงงัน,บังเอิญเพียงนี้เลยรึ?

กู่เฉิงตงที่ลืมตาขึ้นทั้งหมด,กล่าวออกมาว่า,"มีมีอะไร?มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?"

"ไม่เลย!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาในทันที.

"ข้าราชบริพาร,แม้ว่าจะมีมากมาย,ทว่าใต้หล้าแห่งนี้ล้วนแล้วแต่เหมือนกัน,ตอนนี้กับมีเจ้าที่เป็นเหมือนกับดาวดวงใหม่,ที่ความเป็นมาของตระกูลดูบริสุทธิ์,เจ้าจึงควรจะเดินทางไปเพื่อข้า."กู่เฉิงตงกล่าว.

มีความเป็นมาตระกูลที่บริสุทธิ์รึ? จงซานที่แสดงท่าทางงงงวย,บางที่เพราะว่ารับรู้ถึงอิทธิพลของเกาะหมาป่าสวรรค์,จึงได้กล่าวออกมาว่าที่มาของตระกูลที่บริสุทธิ์นั้น,เป็นไปได้ว่า,กู่เฉิงตงที่ทำการสืบสวนเรื่องราวของเขามาก่อนแล้วสินะ.

"รับทราบ! ไม่รู้ว่าข้านั้นต้องเดินทางไปทำสิ่งใดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่พยักหน้าในทันที.

เขาที่ต้องการเดินทางไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีอยู่แล้ว,ตอนนี้เดินทางไปในนามของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,นับว่าอำนายความสะดวกเขาเป็นอย่างมากไม่ใช่รึ?

ด้วยการสะบัดมือครั้งหนึ่ง,สิ่งของบางอย่างก็ปรากฏขึ้น,หนึ่งเป็นแผ่นริ้วหยกที่มีการผนึกเอาไว้,ส่วนอีกอย่างหนึ่งเป็นเพียงขลุ่ยไม้ไผ่,ที่ดูแสนจะธรรมดาที่สุด.

แผ่นริ้วหยกและขลุ่ยไม้ไผ่ที่ลอยออกมาจากมือกู่เฉิงตงลอยไปยังตำแหน่งของจงซาน,จงซานที่จ้องมองตรวจตราอยู่ด้วยความระมัดระวัง.

"ขลุ่ยไม้ไผ่,และแผ่นริ้วหยก,ส่งมันให้ถึงเนี่ยฟ่านเฉิน,แน่นอนว่าเขาจะต้องเข้าใจ!"กู่เฉิงตงกล่าวออกมาด้วยท่าทางจริงจัง.

เนี่ยฟ่านเฉิน,เซิ่งซ่างราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี.

จงซานที่จ้องมองไปยังแผ่นริ้วหยกและขลุ่ยไม้ไผ่อย่างระมัดระวัง,ก่อนที่จะเก็บมันไป,เพราะว่าจงซานพบว่าสายตาของกู่เฉิงตงจ้องมองมายังขลุ่ยไม้ไผ่นั้นไม่ธรรมดาทีเดียว.

"รับทราบ!"จงซานรับของและกล่าวรับ.

"นี่เป็นภารกิจลับมาก,ห้ามไม่ให้มีใครล่วงรู้โดยเด็ดขาด!"ใบหน้าของกู่เฉิงตงที่เต็มไปด้วยความจริงจัง.

"ครับ!"จงซานรับคำแสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย.

"ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีนั้น,มีต้นเชวียนชิว,ที่จะออกดอกออผลทุกพันปี,และจะให้ผลห้าลูกต่อครั้ง,เจ้าเดินทางในครั้งนี้เป็นทูตมีภารกิจปกติคือเรื่องนี้,เพื่อไปรับผลไม้พันปีนี้มา,พรุ่งนี้จะมีราชโองการไปยังที่พักของเจ้า."กู่เฉิงตงที่กล่าวออกมา

"ครับ."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"อีกเรื่อง,อย่าให้เกียรติของราชวงศ์ต้าโหลวถูกกดข่ม."กู่เฉิงตงที่เผยยิ้มเป็นนัยย์ออกมา.

"หืม? ครับ."จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กๆ,ราวกับกู่เฉิงตงกำลังจะสืบว่า,เขากำลังจะไปสร้างปัญหาอย่างงั้นรึ?

ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,ภายในตำหนักแห่งหนึ่ง.

เทียนหลิงเอ๋อที่กำลังโน้มตัวไปมาบนเก้าอี้ใหญ่ที่สบายตัวหนึ่ง,ดวงตาที่พริ้มหลับ,ขมวดคิ้วไปมา,พร้อมกับกอดอกคิดอะไรไปมาไม่หยุด.

บนโต๊ะเล็กๆด้านหน้านั้น,มีเม็ดข้าวสีแดงที่มีวิหกตัวน้อยสีแดงกำลังกินอยู่,เม็ดข้าวเหล่านี้แปลกประหลาดมาก,มันส่องสว่างเหมือนกับอัญมณี,ไม่เหมือนกับเม็ดข้าวทั่วไป,ทว่าก็เป็นอาหารของวิหกสีแดงตัวหนึ่งที่กินอย่างเอร็จอร่อยทีเดียว.

จิบ,จิบ,จิบและจิบ.......

เทียนหลิงเอ๋อที่ใช่ศีรษะถูไปมาที่พยักพิง,ใบหน้าที่แสดงท่าทางงเป็นกังวล,ก่อนที่จะลืมตาขึ้นมามองวิหกสีแดงด้านหน้า.

มือของนางที่ลูบไปมาที่หัวของวิหกน้อย.

"เสียวหง,เจ้ากินทุกวันไม่หยุดเลย,กินข้าวหอมโลกันตร์ ทุกวัน,กว่าสิบปีแล้ว,แต่ไม่โตเลย."ปากเล็กๆของเทียนหลินเอ๋อที่โอดครวญออกมาเล็กน้อย.

วิหกแดงน้อยที่หยุด,พร้อมกับจ้องมองไปยังหลิงเอ๋อพลางเอนศีรษะไปมาแสดงท่าทางสงสัย.

"เมื่อเร็วนี้ข้าไม่รู้เป็นอะไร,ภายในหัวคิดถึงแต่ ขนมกุ้ยฮัว,มีใครกันนะที่มอบมันให้ข้า,แต่ข้าจำไม่ได้,ทุกๆวันข้าคิดถึงแต่ขนมกุ้ยฮัว,ข้าได้ถามอี้เหนียงแล้ว,นางกับบอกไม่รู้,ทว่าข้าคิดว่านางจะต้องรู้,แต่ไม่ยอมบอกข้า,ฮึ,ไม่บอกข้า,แต่ทำไมข้ากับรู้สึกว่ารู้สึกปวดหัวขึ้นมาทุกครั้งที่คิดเลย."ใบหน้าของเทียนหลิงเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"จิบ,จิบ,จิบและจิบ......."วิหกน้อยที่ร้องออกมาไม่หยุด.

ถึงแม้ว่าจะอยู่กับวิหกแดงน้อยมากว่าสิบปี,เทียนหลิวเอ๋อกลับไม่เข้าใจความหมายอะไรของคำพูดมันได้เลย.

"เจ้าพูดอะไร,ไม่เห็นรู้เรื่องเลย,ไม่รู้ทำไมเหล่าหงสาในตำหนักหงสากลับหวาดกลัวต่อเจ้า,ไม่กล้าแม้แต่พูดเมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้ากัน."เทียนหลิงเอ๋อที่แสดงท่าทางสงสัย.

"จิบ,จิบ,จิบและจิบ......."วิหกแดงน้อยที่แสดงท่าทางมีความสุข,จากนั้นก็ไม่สนใจคำพูดของเทียนหลิงเอ๋อ,พร้อมกับกินเม็ดขาวสีแพงเพลิงต่อไป.

เทียนหลิงเอ๋อที่จ้องมองวิหกน้อยไม่สนใจตน,เบ้ปากไปมา,ก่อนที่จะคว้าไปยังกล่องของเม็ดขาวสีแดงเก็บไปในทันที.

เม็ดขาวสีแดงที่หายไปในทันที,วิหกแดงน้อยที่แสดงท่าทางงงงวย,จ้องมองหันหน้ามามองเทียนหลิงเอ๋อ,ต้องการให้นางส่งอาหารมาให้มันเร็วๆ.

"ไม่ได้ๆ,วันนี้หากเจ้าพูดไม่รู้เรื่อง,ข้าไม่ให้เจ้ากิน."เทียนหลิงเอ๋อที่เอามือปิดกล่องใส่เม็ดข้าวเอาไว้.

วิหกน้อยที่ร้องครวญครางแต่ไม่มีน้ำตา."........."

คาดไม่ถึงว่ามันจะพบหายนะเข้าแล้ว!

ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.

จงซานที่รับคำสั่งให้เดินทางไปทางเหนือ,มุ่งตรงไปยังราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว! เพื่อไปรับ,ผลเชวียนชิว,ซึ่งเป็นผลผลิตพิเศษที่มีเฉพาะต้าหลี.

กงจูเฉียนโหยวนำอาต้าและอาเอ้อไปยังศาลาเจ็ดดาว.

ทิศเหนือของนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,บนเนินที่โล่งเตียน,มีกองกำลังทหารจำนวน 8 แสนนาย,โดยมีกองกำลังหมาป่า 5 หมื่นนาย,ประจำอยู่ยอดเขา,ด้านหลังจงซานเวลานี้มีเซียนเซิงซือ,จื่อเห่า,หลินเซียว,หลิวอู๋ซ่างและสุ่ยอู๋เหิน.

"จอมพล,พวกเราจะต้องเดินทางไปยังทิศนี้ไม่ผิดแน่."สุ่ยอู๋เหินที่ชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง.

"เดินหน้าเต็มกำลัง!"จงซานพยักหน้าและกล่าวออกมา.

"ครับ!"

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.