Immortality Chapter 387 Constructs Cloud Soaring Jewel Temple
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 387 สร้างนครอัญมณีหลิงเซียว.
Chapter 387 Constructs Cloud Soaring Jewel
Temple
建造凌霄宝殿
สร้างนครอัญมณีหลิงเซียว.
"ฝ่าบาท,ลองคิดดูซักนิด,นี่จะเป็นเมืองที่ใหญ่โต,ไม่ได้สร้างขึ้นบนพื้นโลก,แต่สร้างขึ้นบนเหล่ามวลเมฆา,ที่สามารถล่องลอยอยู่บนอากาศได้,สูงขึ้นไปเทียมสวรรค์,เป็นเมืองที่ยิ่งใหญ่ทรงพลัง,ที่เรียกว่าเมืองอัญมณีหลิงเซียว!"ลู่เจี้ยนปิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
จะไม่ให้ลู่เจี้ยนปิงตื่นเต้นได้อย่างไร,นี่คือเกาะลอยฟ้าขนาดใหญ่,เป็นเกาะลอยฟ้าที่ไม่ได้ลอยอยู่เหมือนกับเกาะลอยฟ้าทั่วไป,ที่ปรกติแล้วจะลอยได้ไม่สูงนัก,เมืองอัญมณีนี้จะลอยขึ้นบนราวกับอยู่บนสรวงสวรรค์,นี่จะกลายเป็นเมืองที่สมบูรณ์แบบและยิ่งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมาในโลกใบนี้?
"สวนสวรรค์หลิงเซียวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง.
"หืม? ใช่แล้ว,นี่จะเป็นตำหนักลอยฟ้าที่ทรงพลังเหมือนดั่งของวิเศษที่บินอยู่ราวกับอยู่บนสรวงสวรรค์."ลู่เจี้ยนปิงที่กล่าวออกมาในทันที.
ภายในห้องอักษรทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังลู่เจี้ยนปิง,แววตาของทุกคนที่แสดงท่าทางคาดหวัง.
"..."จงซานที่ตบไปยังโต๊ะเบาๆ.
"สร้างสิ่งนี้!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"รับด้วยเกล้า!"ลู่เจี้ยนปิงที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"แต่ว่า,ฝ่าบาท,เกี่ยวกับอุปกรณ์......"หลิวเจี้ยนปิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ทุกอย่างในการก่อสร้าง,ไม่ว่าจะราคาเท่าไหร่,ต้องใช้อุปกรณ์อะไร?
ให้ไท่จื่อ,นำมันเข้าจากทวีปศักดิ์สิทธิ์!"จงซานที่กล่าวรับรอง.
"ครับ!
ในทวีปศักดิ์สิทธิ์,บางที่อาจจะหากยากอยู่เช่นกัน,หากว่าต้องการจะสร้าง,จำเป็นต้องใช้เวลาสักเล็กน้อย."ลู่เจี้ยนปิงส่ายหน้าไปมา.
"หืม?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังลู่เจี้ยนปิง.
"เมืองอัญมณีหลิงเซียว,เป็นเมืองที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าที่สูงมาก,เป็นเหมือนกับส่วนหนึ่งของสวรรค์,หากว่าต้องการสร้างเมืองเช่นนั้นขึ้นมา,จะต้องใช้เศษชิ้นส่วนของดวงดาว,กล่าวอีกอย่างหนึ่งในโลกนี้ในแต่ละวันมีจำนวนน้อยมากที่จะพบอุกกาบาติล่วงหล่นลงมา!"ลู่เจี้ยนปิงที่คิดใคร่ครวญและกล่าวออกมา.
"อุกกาบาติรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
เกี่ยวกับอุกกาบาติที่ล่วงหล่นมาก่อนหน้านี้,เมื่อครั้งที่เห่าเม่ยลีได้ทำการสาปอู๋อานราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีในครั้งนั้น,มีอุกกาบาติมากมายที่ล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า,เพื่อสังหารอู๋อานให้ตายไป,ในครานั้นจงซานได้เก็บรวบรวมเหล่าอุกกาบาติเหล่านั้นกลับมาด้วย.
"ไม่จำเป็นต้องรอ,ข้ามีอุกกาบาติจำนวนหนึ่ง,สามารถมอบให้กับเจ้าในทันที,เจ้าวางแผนการในการสร้างได้เลย,ส่วนจำนวนอุกกาบาติที่เหลือ,จะถูกส่งกลับมา,ตอนนี้ข้าจะให้ไท่จื่อเก็บรวบรวมมาให้กับเจ้าจากทวีปศักดิ์สิทธิ์."จงซานที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม,ก่อนที่จะส่งมันออกไปให้กับลู่เจี้ยนปิง.
"หืม? ครับ!"ลู่เจี้ยนปิงที่ก้าวออกไปรับ,นำกำไลเก็บของเขาไปแตะกำไลเก็บของของจงซาน.
อุกกาบาติทั้งหมดที่จงซานรวบรวมเอาไว้,ก็ถูกส่งต่อไปให้กับลู่เจี้ยนปิงในทันที.
"ฝ่าบาท,มากมายเพียงนี้เลยรึ?"ลู่เจี้ยนปิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตกใจหลังจากที่สำรวจมันในกำไลเก็บของ,กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ดำเนินการได้!"จงซานกล่าว.
"รับด้วยเกล้า!"ลู่เจี้ยนปิงที่จากไปในทันที.
ขณะที่ลู่เจี้ยนปิงจากไปแล้ว,อี้เหยี่ยนก็สอบถามขึ้นมาในทันที."ฝ่าบาท!"
"หืม?"จงซานที่จ้องมองอี้เหยี่ยนด้วยท่าทางสงสัย.
"ฝ่าบาท,เฉินมีเรื่องผิดปรกติต้องการสอบถาม."อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"ถ้าจะให้พูดล่ะก็,ราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งที่เพิ่งแต่งตั้งนั้น,พวกเราไม่ควรจะมีวาสนามากมายขนาดนี้,ข้ารู้สึกว่าภายในร่างนั้นอยู่ใกล้เคียงกับมรรคาระดับอ่อนนุ่ม,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ความเร็วในการฝึกฝนเวลานี้ได้เพิ่มขึ้นมากกว่าสองเท่าแล้ว,กล่าวตรงๆล่ะก็เทียบได้กับราชวงศ์ราชันย์ที่เฉินเคยรับใช้,ทั้งที่เวลานี้เป็นเพียงราชวงศ์จักรพรรดิ,แต่กลับมีสถานะเทียบเท่ากัน,พวกเรามีวาสนามากมายขนาดนี้เลยรึ?
ทำไมล่ะ?"อี้เหยี่ยนที่สอบถามออกไปด้วยท่าทางงงงวย.
กงจูเฉียนโหยวและเซียนเซิงซือต่างก็จ้องมองไปยังจงซาน,เพราะว่าทั้งคู่เองก็พบว่าราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งนั้นดูจะพิเศษเป็นอย่างมาก.
จงซานต้องรู้อย่างแน่นอน,หลังจากที่ได้ทำการยกระดับ,พลังฝึกตนของเขาก็เพิ่มขึ้นยิ่งกว่าคนอื่น,ด้วยวาสนาจักรพรรดิที่อยู่ในร่าง,โดยปรกติจักรพรรดิจะมีระดับมรรคาอ่อนนุ่ม,ซึ่งมีความเร็วฝึกฝนสามเท่า,ทว่าของจงซานกลับเพิ่มขึ้นถึงห้าเท่า,รามกับมรรคาที่ได้จากการเป็นขุนนางของราชวงศ์ต้าโหลว,ทำให้เขามีความเร็วการฝึกฝนถึง
13 เท่า.
จงซานที่ทำการศึกษาเกี่ยวกับแปลนศาลสวรรค์หลายวันเช่นกัน,ทว่าก็ไม่มีบันทึกเอาไว้,ท้ายที่สุดปัญหานี้น่าจะเกี่ยวข้องกับมุกสีชาติในตราลัญจกรครรลองสวรรค์,ที่เขานำมาด้วย,ไม่รู้ว่าสิ่งนี้มันคือสิ่งใดกันแน่.
"มันไม่ดีอย่างงั้นรึ?"จงซานเผยยิ้มออกมา,เลี่ยงที่จะตอบคำถาม.
"ครับ!"อี้เหยี่ยนพยักหน้าและไม่ตามอีกต่อไป.
"หลังจากนี้สิบวัน,ข้าจะเดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์."จงซานเอ่ย.
กลับคำพูดของจงซาน,ทำให้ทุกคนรู้สึกแปลกๆ,ต้องๆไม่ลืมว่าจงซานนั้นมีสองร่าง,มันจึงเป็นคำพูดที่ยากจะต้องยอมรับ,แต่ก็ต้องยอมรับ.
"กุ่เหยี่ยเยี่ย,ข้าไปกับท่านได้หรือไม่!"หยิงหลานที่เอ่ยออกมาทันที.
"ไม่,ยังมีข้าอีกคนที่นี่,หลังจากนี้,หยิงหลานเจ้าต้องรับหน้าที่นี่การจัดการเมืองเล็กๆที่ยังเหลือ,รวมเข้าด้วยกันให้สมบูรณ์,หากเดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์,ข้าไม่มีเวลาอยู่กับเจ้าทุกวัน,หากอยู่เกาะหมาป่าสวรรค์,เจ้ายังเห็นข้าทุกวัน."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
ปากเล็กที่เบ้เล็กน้อย,ทว่าก็กล่าวรับ."ได้!"
"หลินเซียว,เซียนเซิงซือ,พวกเจ้าทั้งสองเดินทางไปยังทวีปศักดิสิทธิ์กับข้า."จงซานกล่าว.
"ครับ!"คนทั้งสองที่กล่าวตอบรับในทันที.
"หยิงหลานเจ้าออกไป,เรียกเห่าเม่ยลีให้กับข้าด้วย!"จงซานกล่าว.
"อืม!"หยิงหลานที่พยักหน้ารับ,ส่วนคนอื่นๆเองก็ก้าวออกไปเช่นกัน.
"เจ้าต้องการให้พวกเราออกไปด้วยรึ?"เป่าเอ๋อและเฉียนโหยวที่จ้องมองมายังจงซาน.
"เห่าเม่ยลีนั้นเป็นคนอหังการและนิสัยแปลกประหลาด,ด้วยได้รับการตามใจมาตั้งแต่ยังเด็ก,เจ้าอยู่ที่นี่,ข้ากลัวว่าคำพูดของนางจะทำให้เจ้ารู้สึกไม่ดี,ต้องไม่ลืมว่า,คำพูดที่ออกมาจากปากของนางนั้นร้ายกาจมาก,พวกเจ้าออกไปก่อน,แล้วข้าจะบอกกับเจ้าถึงเรื่องทุกอย่างเอง."จงซานที่กล่าวปลอบ.
"อืม!"ทั้งสองสาวพยักหน้ารับ.
จากนั้นไม่นาน,ภายในห้องอักษรมีเพียงแค่จงซาน,เห่าเม่ยลีที่เปิดประตูก้าวเข้ามาพร้อมกับเสี่ยวจิน.
"จงซาน,ท้ายที่สุดเจ้าก็จำข้าได้อย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลีที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขุ่นข้องใจ.
"ขออภัย,ช่วงนี้ข้ามีธุระยุ่งมาก."จงซานเอ่ย.
"ใช่แล้ว,การที่ยกระดับราชวงศ์กษัตริย์,ไม่ใช่ว่าโชคดีที่มีข้าอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยหลีที่กล่าวออกมาอย่างไม่ขวยเขินว่าทุกอย่างเป็นเพราะตัวเอง.
จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,เป็นความจริง,กล่าวจริงๆแล้วหากไม่มีเห่าเม่ยลี,เขาก็ไม่มีโอกาสได้รับแปลนศาลสวรรค์,เดิมที่มันเป็นสิ่งของที่ต้องส่งมอบให้กับเห่าเม่ยลี,แต่กลับกลายเป็นเขาได้รับมันมา,ไม่ว่าอย่างไรความดีความชอบก็ต้องยกให้เห่าเม่ยลีเป็นธรรมดา,จงซานไมได้รู้สึกโกรธแต่อย่างใด.
"ก่อนหน้านี้,เจ้ากับข้า,มีพันธะสัญญากันอยู่ไม่ใช่รึ?
ว่าแต่เจ้าต้องการให้ข้าช่วยอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานกล่าว.
"โอ้ว?เจ้ายินดีที่จะช่วยข้าแล้วรึ?"เห่าเม่ยลีดวงตาเปล่งประกาย.
"ยังไงข้าก็ต้องฟังเจ้าอยู่แล้ว,ข้าคงจะไม่คิดสั้นฆ่าตัวตาย,หากไม่ยอมฟังเจ้าหรอก!"จงซานทื่ฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"อืม,ดี,ข้าจะไม่อ้อมค้อมล่ะนะ,ข้าได้ให้ตาเฒ่าไปหาอนุสาวรีย์อมตะ,ตาเฒ่ากับสามารถหาเจอได้แค่ไม่กี่อันเท่านั้น,ของส่วนใหญ่แล้วได้มาจากเจ้าเป็นส่วนมาก,และจากดินแดนเทพอเวจี,ข้าพบว่าเจ้ามีความสามารถที่ร้ายกาจมากในการหาอนุสาวรีย์อมตะ,หากว่าจะหาส่วนที่เหลืออีก!"เห่าเม่ยลีกล่าว.
"หืม,อนุสาวรีย์อมตะที่มีอยู่ในราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,แน่นอนว่าข้าได้หาให้กับเจ้าหมดแล้ว."จงซานที่สายหน้าไปมา.
"ไม่ว่าอย่างไรอนุสาวรีย์อมตะนั้นสำคัญต่อข้ามาก,เจ้าเคยหาอนุสาวรีย์อมตะมากมายได้,นั่นแสดงว่าเจ้ามีชะตากับมัน,ราชามังกรได้บอกกับข้าครั้งหนึ่ง,คนที่มีชะตาด้วยเท่านั้นถึงจะหาเจอ,ดังนั้นข้าจึงคิดว่าเจ้าจะสามารถหาอนุสาวรีย์อมตะทั้งหมดมาให้กับข้าได้."เห่าเม่ยลีกล่าว.
จงซานที่ฝืนยิ้มและกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล."ข้าไม่รู้ว่า,อนุสาวรีย์อมตะที่เหลือนั้นอยู่ที่ใหน?"
"ข้ารู้!"เห่าเม่ยลีกล่าว.
"หืม?"จงซานที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี.
"มันยังเหลืออยู่อีก 44
อัน,อยู่ในดินแดนเทพพิสุทธิ์,แดนเทพอสมตะ,และราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย.,อย่างล่ะ
11 อัน,เจ้าช่วยนำมันมาให้ข้า!"เห่าเม่ยหลีกล่าว.
ทุกพื้นที่ที่เห่าเม่ยหลีกล่าวออกมานั้น,นางที่รั้งรอจ้องมองไปยังจงซาน,เพราะว่าสถานที่ทั้งสี่นั้นคือสองแดนศักดิ์สิทธิ์และสองราชวงศ์สวรรค์ที่ยิ่งใหญ่,ใครจะหาญกล้าพอที่จะนำพวกมันมาได้ล่ะ?
"ข้าจะทำให้ดีที่สุด!"จงซานที่กล่าวออกมาพร้อมกับพยักหน้า.
"หืม?"เห่าเม่ยลีที่ตะลึงงันไป,ไม่เข้าใจว่าทำไมจงซานถึงรับคำง่ายๆ,หากว่าเขาไม่ยอมก็ไม่ใช่เรื่องแปลก,มันเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้!
"ขอบคุณเจ้าที่ช่วยเหลือหยิงหลาน,แม้ว่าสถานที่เจ้ากล่าวมันจะยาก,ทว่าข้าจะทำมันให้ดีที่สุด,ให้เป็นไปตามลิขิตสวรรค์ก็แล้วกัน."จงซานที่สูดหายใจลึก.
"เพื่อหญิงสาวคนนั้นอย่างงั้นรึ?
เจ้าคงไม่หลอกข้า!"เห่าเม่ยลีที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางไม่อยากเชื่อ.
"ในทวีปศักดิ์สิทธิ์นั้น,ใครกล้าหลอกเจ้ากัน?
เจ้ามีร่างสถิตหมื่นปิศาจ,โกหกสวรรค์ได้แต่ไม่สามารถโกหกเจ้าได้."จงซานที่เผยยิ้ม,ส่วนหนึ่งจะเพื่อหยิงหลาน,ทว่าอีกส่วนหนึ่งเป็นการตอบแทนเรื่องแปลนผังสวรรค์ด้วยเช่นกัน.
"อืม,ข้าเชื่อเจ้า!"เห่าเม่ยลีที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,เป็นรอยยิ้มอ่อนโยนที่ยากจะเคยเห็น.
"เจ้าออกมานานแล้ว,จักรพรรดิพิษปัจจิมไม่เป็นห่วงเจ้าแล้วรึ?"จงซานกล่าวสอบถาม.
"มีใครกันที่จะเป็นห่วงข้า?จะมีใครกล้าว่ากล่าวข้ากัน?
อย่างไรก็ตามตาเฒ่าก็กำลังออกไปหาสิ่งของบางอย่างให้ข้าคงจะยังไม่กลับมา,ข้าคิดว่าข้าจะออกเดินทางพรุ่งนี้."เห่าเม่ยลีครุ่นคิดและกล่าวออกมา.
"อืม,ข้าอยู่ที่นี่ตลอด,หากว่าเจ้าต้องการมาหาข้า,ให้เดินทางมายังราชวงศ์จักรพรรดิต้าเจิ้งได้โดยตรงเลย."จงซานกล่าว.
"อืม!"
จากนั้นสิบวัน,จงซานที่จัดการเกี่ยวกับนโยบายต่างๆ,โดยมีเป่าเอ๋อคอยช่วยไม่ห่าง,เฉียนโหยวแม้ว่าจะรู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง,ทว่าก็ไม่ได้รู้สึกสูญเสียแต่อย่างใด,เพราะนางย่อมรับรู้ว่าร่างหลักของจงซานนั้นกำลังจะออกจากเกาะหมาป่าสวรรค์ในไม่ช้านี้แล้ว.
ร่างทั้งสองนั้นมีรูปร่างเหมือนกัน,เป็นคนๆเดียวกัน,
ร่างแยกเงาของจงซานเองก็มีการเชื่อมต่อทางความคิดกับทั้งสองร่างตลอดเวลา,ร่างทั้งสองก็เปรียบเหมือนกับร่างเดียวกันทั้งคู่สามารถมอบความรักให้ได้ทั้งคู่.
หลังจากนั้นสี่เดือนครึ่ง,ร่างหลักของจงซาน,กงจูเฉียนโหยว,หลินเซียวและเซียนเซิงซือก็เดินทางกลับทวีปศักดิ์สิทธิ์,กลับไปยังนครรบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.
บรรยากาศในนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์นั้นดูคึกคักยิ่งใหญ่เป็นอย่างมาก,หลินเซียวที่เคยมาเป็นครั้งแรก,ดวงตาลุกวาวเลยทีเดียว,ส่วนเซียนเซิงซือแม้ว่านครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์จะดูคึกคัก,ทว่าในความคิดของเขาก็เป็นเรื่องทั่วๆไปไม่ได้ทำอะไรให้เขาแปลกใจแต่อย่างใด.
หนึ่งปีครึ่ง,จงซานที่นำเฉียนโหยวออกจากนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์และยังเหลืออีกหกเดือนสำหรับการลาพักร้อนของจงซานถึงจะสิ้นสุด.
คนทั้งสี่ที่เข้ามาในนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,พร้อมกับเดินทางไปยังคฤหาสน์ตงฟาง!
"จอมพล!กงจู!" ที่ด้านหน้าคฤหาสน์ตงฟางนั้น,จื่อเห่าหลางเจียงที่ก้าวออกมาคนแรก,กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"กงจู,เซียนเซิง!"อาต้าและอาเอ้อที่บินตรงมายังคฤหาสน์ตงฟาง.
"จอมพล!กงจู!"สุ่ยอู๋เหินและหลิวอู๋ซ่างที่ออกมาแสดงความเคารพด้วยเช่นกัน.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังหลินเซียวและเซียนเซิงซือเป็นสายตาเดียวกัน,หลินเซียวเองก็จ้องมองมายังทุกคนเช่นกัน.
"เข้าไปคุยกันด้านใน!"จงซานที่กล่าวและนำทุกคนบินเข้าไปในคฤหาสน์ตงฟาง.
ภายในห้องโถง,จงซานที่จ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหินแล้วกล่าวออกมาว่า,"นี่คือหลินเซียว,ข้าได้นำเขามาด้วย,หลังจากนี้อู๋เหินเจ้าต้องศึกษาทุกอย่างจากเขา!"
สุ่ยอู๋เหินที่แสดงท่าทางสงสัยเล็กน้อย,ยากที่จะยอมรับทว่าก็ต้องตอบรับไป."ครับ!"
"ส่วนนี่คือเซียนเซิงซือ! หลังจากนี้,หากว่าไม่มีอะไร,ไม่จำเป็นต้องไปรบกวนเขา."
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น