Immortality Chapter 384 Infinite formidable Immortal
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 384 ความน่าเกรงขามของเซียนผู้ไร้ซึ่งขีดสุด.
Chapter 384 Infinite formidable Immortal
无限强大的仙人
ความน่าเกรงขามของเซียนผู้ไร้ซึ่งขีดสุด.
สนามรบที่กำลังโกลาหล,กลายเป็นเงียบไปในทันทีเพราะการปรากฏตัวของเสวียนเหยี่ยน.
เต๋าทมิฬทั้งหมดที่หยุดลงแม้แต่ตัวที่เสียขา,ยังกุมขาตัวเอง,พร้อมกับบินออกไปด้วยท่าทางละเหี่ยใจไปอยู่ยังด้านหลังของเสวียนเหยี่ยน.
เสวียนเหยี่ยนกำลังจะลงมืออย่างงั้นรึ?
ผู้ฝึกตนราชันย์แท้,จะลงมือกับราชวงศ์กษัตริย์,จะไม่ทำให้คนตื่นตกใจได้อย่างไร,เขาลงมือรึ?
เพราะว่าเสียวอู๋อย่างงั้นรึ?
เหยายวี,เหยาเฉิน,เหยวลู่,อี้เหยี่ยน,เฉียนโหยวและคนอื่นๆที่ยืนอยู่ด้านหลังเป่าเอ๋อ,เต็มไปด้วยท่าทางกังวลใจ,ทว่า,จะทำอะไรได้,นี่คือพลังที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง.
ศรปราณทะลวงหลายล้านล่ะ? แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะทำอะไรได้แม้แต่เส้นขนของเสวียนเหยี่ยน,เขาคือผู้ฝึกตนราชันย์แท้.
"เสวียนเหยี่ยน,เจ้าต้องการทำอะไร?"กงจูเฉียนโหยวที่เป็นคนที่เอ่ยออกไปก่อนใคร.
"ด้วยคำของของไท่จื่อฉีเย่ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่,ข้าจะสังหารคนให้เขาคนหนึ่ง."เสวียนเหยี่ยนที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"เจ้าต้องการสังหารข้าอย่างงั้นรึ?"เป่าเอ๋อแค่นเสียงเย็นชา.
"ถูกต้อง!"เสวียนเหยี่ยนเอ่ย.
"เจ้ากล้า.................."กงจูเฉียนโหยวที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
กงจูเฉียนโหยวและทุกคนที่ดวงตาลุกวาวขึ้นมาในทันที,ทุกคนต่างก็จ้องมองไปยังเสวียนเหยี่ยน.
"คลืนนนนนนน"
พลังวิญญาณของเสวียนเหยียนที่ปะทุขึ้นมาในทันที,เพียงแค่แรงกดดันวิญญาณ,ก็ทำให้ทุกคนบนเกาะรบทองแดงหยุดนิ่งขยับไม่ได้ไปในทันที.
ระดับราชันย์แท้,พลังที่หนักหน่วงรุนแรง,สามารถยับยั้งทุกคนได้อย่างสมบูรณ์.
ภายในใจของทุกคนที่สั่นสะท้าน,พลังที่หนักหน่วงที่กดร่างของทุกคนลงแม้แต่บางคนจำต้องคุกเข่าลง,ร่างกายที่แข็งเกร็งไม่สามารถขยับร่าง,พูดไม่ออกด้วยซ้ำ,เป็นพลังที่ไม่สามารถต้านทานได้.
ระดับราชันย์แท้,นี่คือผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้,กับสงครามเช่นนี้,สำหรับระดับราชันย์แท้ก็เหมือนกับการละเล่นของเด็กๆ,ระดับราชัยน์แท้ที่เป็นเหมือนเทพสวรรค์,ถึงมีพลังทุกคนรวมกันยังไม่สามารถเทียบได้แม้แต่น้อย,ตราบเท่าที่เสวียนเหยียนต้องการ,เพียงแค่สะบัดนิ้วออกไป,ก็สามารถทำลายเกาะรบทองแดง,หรือทำลายกองทัพทั้งหมดได้.
หมาป่าน้อยเซียนเซียน,ที่จ้องมองด้วยความเกลียดชังไปยังเสวียนเหยี่ยน,ราวกับว่าจะแลกชีวิตกับเขาก็ไม่ปาน.
เสวียนเหยี่ยนที่จ้องมองไปยังหมาป่า,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะไม่สนใจอีกต่อไป.
พลังกดดันที่มากมายมหาศาล,ทุกคนที่ไม่สามารถขยับได้ราวกับว่าร่างกายกำลังจะถูกบี้แบน,ทว่ามีเพียงแค่สองคนที่ยังคงต้านได้,เป็นเซียนเซิงซือ,แม้ว่าร่างของเซียนเซิงซือจะขยับไมได้ทว่าดวงตาก็ยังสั่นไหวเล็กน้อย,ทว่าท้ายที่สุดก็ขยับไม่ได้อยู่ดี.
อีกหนึ่งคือ,เชวียนเป่าเอ๋อ,หวงโหวของต้าเจิ้ง.
"เจ้าจะสังหารเพียงแค่ข้าคนเดียวใช่ใหม?"เชวียนเป่าเอ๋อสอบถามออกไป.
"ถูกแล้ว,เพียงแค่ระดับหลอมกายธาตุอันกระจ้อยร่อย,การที่ถูกข้าสังหาร,ควรจะรู้สึกเป็นเกียรติ."เสวียนเหยียนที่ยกมือขึ้นเบาๆๆ.
ทุกๆคนที่แสดงท่าทางร้อนใจ,ทว่าก็ไม่มีใครสามารถขยับได้.
"ฮ่าอ่าฮ่าฮ่า,ดี,หวังว่าเจ้าจะรักษาคำพูด,ทุกๆคนฟัง,หากข้าตาย,ห้ามหยุดโจมตีราชวงศ์หยินเยว่,นำกองกำลังทั้งหมด,ไล่ล่าสังหารทุกคนในเมืองจิงหลิง,อย่าให้เหลือสักคน."ใบหน้าของเชวียนเป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความดุร้าย.
"ดีมีความกล้าดี,มีจิตใจอหังการ,โหดเหี้ยมดี!"เสวียนเหยี่ยนแค่นเสียง,จากนั้นฝ่ามือของเขาที่พุ่งตรงไปยังเชวียนเป่าเอ๋อ.
ทุกๆคนไม่สามารถขยับได้,ผู้ฝึกตนราชันย์แท้เสวียนเหยี่ยนนั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก,ในชั่วระยะเวลาคับขันนั้น,ทุกคนที่ได้แต่จ้องมองไปยังเสวียนเหยี่ยนลงมือ,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ,กู่เฉียนโหยวที่ร้อนใจแม้แต่น้ำตาไหลออกมา.
หากเป่าเอ๋อตาย,จะไปบอกจงซานได้อย่างไร.
แม้นต้องการดิ้นรน,เพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการ,แต่ด้วยพลังระดับราชันย์แท้,แม้นจะหลุดไปได้จะหยุดการโจมตีได้อย่างไร?
"เสวียนเหยี่ยน........"
ในเวลาเดียวกันบนป้อมปราการเวลานี้มีเสียงตะโกนดังลั่นผ่านออกมา,ใบหน้าของเสวียนเหยียนถึงกับเปลี่ยนไป,เขาที่จ้องเขม็งออกไป,ไท่จื่อฉีเยว่ได้ถูกกระบี่ทิ่มแทงโลหิตสาดกระจายตายไปทันที,ด้วยฝีมือของชายในชุดดำ,พร้อมกับจับเส้าเหยี่ยของเผ่าเต่าทมิฬ,กระบี่อ่อนที่วางไปที่คอของเต่าทมิฬตัวเล็กในทันที.
เป็นอันหวง!
อันหวงที่ไม่สามารถช่วยเหลือของหวงโหวได้,ตอนนี้ทำได้แค่เพียงบุกฝ่าเข้ามาจัดการคนที่สั่งการบนป้อมปราการเมืองจิงหลิง.
"เส้าเหยี่ย!"เหล่าเต่าทมิฬที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
"ชิ........."เสวียนเหยียนที่แค่นเสียงเย็นชา.
อันหวงที่แข็งไปในทันที,ก่อนที่จะลอยปลิวออกไป,เพียงแค่การมองของเสวียนเหยี่ยน,ก็พ่ายแพ้แล้ว.
ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้แข็งแกร่งมาก.
เต่าทมิฬหลายตนที่พุ่งออกไปบินตรงไปอย่างรวดเร็ว,พร้อมกุมตัวเส้าเหยี่ยนที่เต็มไปด้วยความหวาดหลัวกลับมา.
เสวียนเหยียนที่จ้องมองไปยังเป่าเอ๋ออีกครั้ง"แม้ว่าไท่จื่อจะตายแล้ว,ไม่ว่าอย่างไร,ข้าก็รับปากไปแล้ว,ไม่สามารถตะบัดสัตย์ได้."
ฝ่ามือของเขาที่ยกพร้อมกับฟาดตรงไปยังเป่าเอ๋ออีกครั้ง.
ไม่มีใครสามารถช่วยเป่าเอ๋อได้,บนเกาะหมาป่าสวรรค์แห่งนี้,คงมีเพียงแค่ตี้เสวียนชาเท่านั้น,ทว่าตี้เสวียนชาจะลงมือช่วยอย่างงั้นรึ?
เห็นได้ชัดเจนว่าไม่.
ต่อหน้าฝ่ามือของเสวียนเหยียน,ทุกคนที่รู้สึกอัดอั้นแทบร้องออกมา,เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ,ทว่ากับพลังที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง,ทุกคนไม่สามารถช่วยได้.
ใบหน้าของเชวียนเป่าเอ๋อที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเสวียนเหยี่ยน,นางกำลังจะตายรึ?
เป่าเอ๋อไม่ต้องการจากจงซานไปเลย,ตอนนี้นางกำลังตาย,เหล่าเย่คงไม่รู้,เขาจะรู้สึกอย่างไร,ทว่าสามารถยืนยันได้ว่าเสวียนเหยี่ยนต้องตายแน่.
จัดการระดับหลอมการาตุ,ต้องพยายามด้วยรึ?
นี่เป็นเหมือนกับการเหยียดหยัน,ฝ่ามือของเสวียนเหยี่ยนที่เต็มไปด้วยพลังที่แข็งแกร่ง,ฝ่ามืออัดอากาศขยาดใหญ่พุ่งออกไป,พลังที่แข็งแกร่งเต็มไปด้วยพลังทำลายล้าง.
อย่างไรก็ตาม,ขณะที่พลังฝ่ามือรวมตัวกันได้หนึ่งจั้งที่พร้อมจะเข้าโจมตีเป่าเอ๋อ,ทันใดนั้นใบหน้าของเสวียนเหยี่ยนถึงกับเบิกกว้าง,เต็มไปด้วยความหวาดผวาขึ้นมาทันที.
"แส่หาความตาย.........."
"เปรี้ยงๆๆๆ คลืนนนนนน"
พลังของสวรรค์เสียงของหญิงสาวผู้นี้ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ถึงกับทำให้ท้องฟ้าแยกออกจากกัน,สายฟ้าปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าในทันที,ทุกคนในสนามรบตนนี้หูดับตัวสั่นไปพร้อมๆกัน,เสียงหวีดหวิว
เจ็บปวดแก้วหูดังยาวอึ้งอึงอยู่ข้าง.
ผู้ฝึกตนระดับราชันย์แท้ที่ทำให้ทุกคนไม่สามารถขยับได้,ทว่ากับพลังที่เกิดขึ้นนี้ทำให้ฟ้าดินล่มสลายพลังทลาย,ฟ้าดินปั่นป่วนท้องฟ้าแตกเป็นเสี่ยงๆด้วยเสียงคำราม.
ราวกับว่านี่คือเสียงของสวรรค์ที่สกัดกั้นอำนาจธรรมชาติทุกอย่างแห่งนี้เอาไว้.
พลังกดดันวิญญาณที่ไร้ที่สิ้นสุดปะทุขึ้นมารอบๆตัวของเป่าเอ๋อ,พลังที่หนักหน่วงรุนแรง,จนทำให้ทุกคนขนลุก,ราวกับว่ากำลังจะก้าวไปสู่ความตาย!
ฝ่ามือของเสวียนเหยี่ยนที่พังทลายไปอย่างง่ายดาย,และที่ด้านหน้าของเป่าเอ๋อ,
อากาศที่บิดเบี้ยวสั่นสะเทือน,แตกออกมาเป็นคลื่นราวกับเป็นผิวน้ำ,ที่อยู่ตรงกลางของคลื่นกระเพื่อมนั้น,ปรากฏแขนที่ขาวนวลไร้ตำหนิผอมบางยื่นออกมาในทันที.
ฝ่ามือที่ผอมบางประณีตนั้น,ราวกับว่าไม่มีพลังอะไร,ทว่าเสวียนเหยี่ยนในเวลานี้หวาดกลัวอย่างที่สุดเร่งรีบเปลี่ยนร่างเป็นสร้างม่านกระดอกเต่ายักษ์ขึ้นมาในทันที.
ม่านกระดองเต่าที่มีความยาวหลายร้อยเมตร,เป็นพลังป้องกันที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,เพื่อป้องกันฝ่ามือเล็กๆ
ที่กำลังพุ่งออกมา.
ฝ่ามือเล็กๆนั้นทรงพลังขนาดใหนกัน?เสวียนเหยี่ยนไม่สามารถจินตนาการถึงได้เลย,กับพลังที่สามารถตัดผ่านมิติออกมาได้เช่นนี้,แม้แต่จื่อจุ้นเผ่าเต่าทมิฬยังไม่กล้าประมาท.
โล่ป้องกัน?
นี่คือโล่ป้องกันของเสวียนเหยี่ยนระดับราชันย์แท้,ดูเหมือนว่าจะมีพลังป้องกันสูงมาก,ที่ถูกสร้างขึ้นมาป้องกันแขนหยกเล็กๆไร้ตำหนิที่พุ่งเขามา,ฝ่ามือที่ฉีกมิติ,กระแทกไปยังกระดองเต๋ายักษ์ของเสวียนเหยี่ยนอย่างรุนแรง.
เผ่าเต๋าทมิฬนั้น,มีเชื่อเสียงด้านเรื่องป้องกันที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก,โดยเฉพาะอย่างยิ่งม่านกระดองเต๋าของพวกเขาที่ร้ายกาจมากๆ,มีความแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยไปกว่าร่างของเผ่ามังกรเลย.
ทว่าเสวียนเหยี่ยนนั้นหวาดกลัวฝ่ามือดังกล่าวเป็นอย่างมาก,แม้แต่นำโล่หยกออกมาป้องอีกชั้น,นี่เป็นของวิเศษระดับเก้า,เป็นของวิเศษใช้ป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด.
"ตูมมมมมมมมมมมม"
ฝ่ามือไร้ร่าง,ที่พุ่งตรงไปยังโล่หยก,ระเบิดเสียงดังสนั่น,ฝ่ามือเล็กทำให้โล่หยกแตกกระจ่าย,ของวิเศษระดับเก้าที่พังทลายไม่สามารถกันเอาไว้ได้เลยแม้แต่น้อย,ก่อนที่จะพุ่งตรงไปยังม่านกระดองเต่าเป็นชั้นถัดไป.
"ตูมมมม......"
ระเบิดเสียงดังสนั่น,ม่านกระดองเต่าที่ดูเหมือนว่าจะเทียบกับโล่หยกก่อนหน้านี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ.
เสวียนเหยี่ยนที่ลอยกระเด็นไปด้วยฝ่ามือที่อัดกระแทก,ปลิวออกไป,โล่กระดองเต่าขนาดยักษ์ที่แตกเป็นรอยแมงมุมกระจายไปทุกทิศทาง,พังทลายเป็นชิ้นๆ,อัดกระแทกไปบนร่างของเขา.
"พรึด......."เสวียนเหยี่ยนที่พ่นโลหิตออกมากลางอากาศ,ปรากฏความกลัวสุดขีด.
"เปรี้ยงๆๆๆๆๆ"
บนท้องฟ้าเกาะหมาป่าสวรรค์,ปรากฏเมฆสายฟ้าขึ้นมามากมายนับไม่ถ้วน,สายฟ้าที่หมุนวนกระจายไปทั่วท้องฟ้า,ราวกับว่าจะสับลงมา,ราวกับว่ากำลังต่อต้านฝ่ามือที่ปรากฏขึ้นที่อยู่ด้านหน้าของเป่าเอ๋อ,พลังฝ่าดินปั่นป่วนต้องการผลักดันฝ่ามือดังกล่าวให้ถอยออกไป.
"ชิ......"เสียงแค่นเสียงออกมาเบาๆ.
เสียงเบาๆที่ส่งออกมาจากตำแหน่งด้านหน้าเป่าเอ๋อ,ทำให้สายฟ้าพังทลายหายไปในทันที,เมฆสายฟ้าที่แตกสลายพังทลายหายไปด้วยเสียงแค่นเบาๆ,จากนั้นบนพื้นที่อื่นๆตอนนี้ทั่วทั้งท้องฟ้าก็ปรากฏเป็นพายุสายฟ้าขึ้นมาใหม่,สายฟ้าที่บ้าคลั่งที่กำลังก้าวผ่านเข้ามายังเกาะหมาป่าสวรรค์.
ในเวลาเดียวกัน,ฝ่ามือดังกล่าวไม่ยินดีนัก,ทว่าก็ค่อยๆดึงฝ่ามือออกไปจากอากาศที่ตัดผ่านออกมาอย่างช้าๆ.
"ถอนกำลัง........"
โล่กระดองเต่าที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆของเสวียนเหยี่ยน,ร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บหนัก,เขายังจะโจมตีต่อไปอีกรึ?
บิดาระดับราชันย์แท้ยังไม่สามารถรับฝ่ามือนั่นได้,จะให้โจมตีต่อได้อย่างไร!
เหล่าเต่าทมิฬที่เหลือนำเสวียนเหยี่ยนและเส้าเหยี่ยหนีหายไปอย่างรวดเร็ว,เร่งรีบหนีด้วยความเร็วสูงออกจากสนามรบไปในทันที.
ทุกคนเวลานี่ที่กลายเป็นโง่งม,เมื่อสักครู่เกิดสิ่งใดขึ้นกัน?
ฝ่ามือนั่น? ฝ่ามือที่สามารถทำลายม่านกระดองเต่าทมิฬได้อย่างงั้นรึ?
อี้เหยี่ยนหรือจะเป็นกงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา,สายตาที่แสดงท่าทางตื่นตกใจ,ทว่าเซียนเซิงซือที่อยู่ข้างๆก็หรี่ตาจ้องมอง,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความซับซ้อน.
อย่างไรก็ตาม,ไม่ว่าอย่างไร,ก็สามารถอธิบายง่ายๆได้ว่ามีใครบางคนที่ช่วยหวงโหวเชวียนเอาไว้.
ใครเป็นคนช่วยล่ะ? ทรงพลังมาก,เป็นไปได้ว่าใครที่มีพลังทีแข็งแกร่งมากมายถึงเพียงนั้น?
คงมีเพียงแค่เป่าเอ๋อที่รับรู้,ว่าฝ่ามือที่ฉีกมิตินั่นเป็นใคร,เป่าเอ๋อสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,ส่วนพวกเขาที่มองเห็นได้อย่างเลือนๆ,เป็นภาพเหตุการณ์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น.
นั่นคงจะเป็นเซียนที่เหล่าเย่กล่าวถึงสินะ?
เป็นเซียนจริงๆอย่างงั้นรึ?
อากาศที่ด้านหน้าเป่าเอ๋อยังเป็นระลอกคลื่นบิดเบี้ยวอยู่เล็กน้อย,ทุกคนที่ได้สติคืนมา,อย่างไรก็ตาม,เมื่อมองเป่าเอ๋อในครั้งนี้เต็มไปด้วยความเคารพและอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก.
"หลินเซียว."เป่าเอ๋อทีก่ล่าวออกมาด้วยจิตใจที่มั่นคง.
"อยู่นี่แล้ว!"หลินเซียวที่รับคำในทันที.
"นำกองกำลังทั้งหมดเข้ายึดเมืองจิงหลิง,สังหารสมาชิกทุกคนของราชวงศ์หยินเยว่ให้สิ้น,ใครกล้าขัดขวาง,ให้สังหารเก้าโคตร!"เป่าเอ๋อที่สั่งการด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด.
"รับทราบ!"หลินเซียวที่ตอบรับในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,อีกฟากหนึ่งของสนามรบ,ก็ปรากฏใครบางคนที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,คนที่มานั้นก็คือจือจุ้นหมาป่าสวรรค์,ตี้เสวียนชานั่นเอง.
ตี้เสวียนชาที่ยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,ขมวดคิ้วแน่นกวาดตามองไปรอบๆ,จ้องมองออกไปจับจ้องไปยังตำแหน่งของเกาะรบทองแดง,รับรู้ว่าตัวเองได้พลาดอะไรบางอย่างไปแล้ว.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น