Immortality Chapter 382 One crowd of Zhong Shan
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 382 กลุ่มของจงซาน.
Chapter 382 One crowd of Zhong Shan
一群钟山
กลุ่มของจงซาน.
หลิวเต๋าที่พยายามยับยั้งความหวั่นเกรงในใจเอาไว้,จ้องมองไปยังจงซานตาแทบไม่กระพริบ.
ร่างของจงซานที่แยกออกมาเรื่อยๆ,หนำซ้ำยังเหมือนกันขนาดนี้เลยรึ?
แม้แต่สัมผัสเทวะวะยังไม่สามารถแยกได้,เขามีกระจกวิเศษของดินแดนเทพพิสุทธิ์ด้วยรึ??
ทว่า,ไมเห็นจงซานกระทำอะไรเลย,เขาไม่จำเป็นต้องใช้กระจกเพื่อฉายแสงอย่างงั้นรึ?
มากขึ้นและก็มากขึ้น,หลิวเต๋าที่แยกออกมาได้แค่
18 ร่าง,ทว่าจงซานเวลานี้มีจำนวนนับร้อยไปแล้ว.
"ในเมื่อเจ้าไม่คิดที่จะใช้เพียงความแข็งแกร่งของตัวเอง,ไม่คิดจะยึดทำเนียมการประลองก็อย่าหาว่าข้าใช้ร่างแยกจำนวนมากก็แล้วกัน,ข้าจะให้เจ้าได้เห็นร่างแยกที่แท้จริง!"ร่างหลักของจงซานที่แค่นเสียงกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นชา.
"คลืนนนนนน"
ร่างหลักของจงซานที่โบกมือ, 128
ร่างแยก,ที่เหมือนกัน,คำรามออกมาเสียงดังพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของหลิวเต๋า.
128 ร่างแยก,นี่คือเคล็ดวิชาหมื่นเงาสวรรค์,ขั้นที่เจ็ด.
ร่างแยกเงาของจงซานฝึกฝนวิชานี้,ไม่ได้ทำให้รูปร่างของจงซานผิดแปลก,ผิดเพี้ยนไปจากเดิมเลย.
หลิวเต๋าเผยยิ้มอย่างเย็นชา,ไม่ว่าจะเป็นวิชาอะไร,ในเมื่อเขาจ้องมองไปยังร่างหลัก,เมื่อร่างหลักไม่ขยับ,ร่างแยกก็ล้วนแล้วแต่ของปลอมทั้งนั้น.
สี่หรือห้าร่างที่พุ่งเข้าหาแต่ละร่างของหลิวเต๋า.
หลิวเต๋าแทบไม่เหลือบแลด้วยซ้ำ,จวบจนกระบี่ของจงซานห้าร่างที่พุ่งเข้ามายังต้นขาของหลิวเต๋า,ทันใดนั้นหลิวเต๋าก็พบว่า,มารดาเถอะ,เป็นร่างจริง.
"ตูมมมมมมมมม"
กระบี่ 128
เล่มที่ฟาดฟันออกไปเสียงดังสนั่น,พื้นดินแยกออกเป็นเสี่ยงๆ,ฝุ่นหินดินทรายที่ฟุ้งกระจายถูกบดขยี้เกิดเป็นควันโขมง.
อย่างไรก็ตาม,ร่างแยกของจงซนนั้น,มีเพียงพลังเพียงครึ่งเดียวของระดับก่อตั้งวิญญาณเท่านั้น.
หลิวเต๋าที่ใช้ดาบกันเอาไว้,ก่อนที่จะหลบหนีออกมาทันที.
หลังจากที่ฝุ่นหินดินทรายกระจายหายไปแล้ว,พื้นที่รอบๆกลายเป็นรอยแยกตัดออกไป
100 กว่ารอย.
หลิวเต๋าที่อ้าปากหว๋อตะลึงงัน,ไม่อยากเชื่อว่ารอยดาบทั้ง
100 นั้นจะเป็นภาพลวงตา,กับการโจมตีรวดเร็วเช่นนี้ของเหล่าร่างแยกทั้ง 100
,เป็นร่างจริงทั้งหมดอย่างงั้นรึ?
ครั้งเดียวดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล,ร่างแยกทั้ง
128 ร่างที่คำรามเสียงดังก่อนที่ 28 ร่างจะจ้องมองค้นหากระจกที่อยู่บนฟ้า,เหลือเพียงแค่
100 ร่างที่ล้อมรอบร่างหลักของจงซาน,พร้อมกับเข้าโจมตีหลิวเต๋าอย่างบ้าคลั่ง.
ความแข็งแกร่งของร่างแยกนั้นด้อยกว่าหลิวเต๋ามาก,ทว่าร่างแยก
100 ร่างที่ร่วมมือกันด้วยสามัคคี,พุ่งเข้าโจมตีหลิวเต๋าไม่หยุดหย่อน.
101 ร่าง,ที่ประสานงานกันอย่างมีประสิทธิ์ภาพ,เข้าล้อมกรอบโจมตีหลิวเต๋าเพียงแค่คนเดียว.
หลิวเต๋าที่รู้สึกโกรธเกรี้ยวมากขึ้นและก็มากขึ้น,18
ร่างแล้วอย่างไร? ส่วนอีกฝั่งนั้นมีมากกว่า 100
ร่าง,หนำซ้ำยังเป็นร่างจริงทั้งหมด, 17
ร่างแยกของเขานั้นไม่มีผลในการโจมตีด้วยซ้ำ.
ร่างจงซานที่กระจายออกไปรอบๆ,ปิดกั้นเส้นทางของหลิวเต๋าเอาไว้ทั้งหมด.
บนอาการนั้น,28
ร่างแยกที่ค้นหากระจกของหลิวเต๋า,และก็พบหนึ่งในนั้นที่กำลังลอยอยู่บนอากาศ,กำลังดูดซับแสงตะวันอยู่.และมีกระจกเงาที่กระจายออกไปรอบๆ
17 อัน,ส่องประกายแสง,สร้างร่างของหลิวเต๋าขึ้นมา 18 ร่างนั่นเอง.
ร่างแยก 28 ร่าง,ลงมือในทันที.
กระบี่ 28
เล่มที่พุ่งตัดไปยังกระจกที่เป็นศูนย์กลาง.
"ตูมมมมมมมม"
กระจกเงาบนอากาศที่ถูกโจมตี,ระเบิดเสียงดังสนั่น,แตกออกเป็นเสี่ยงๆ,ลำแสงที่ทอดไปด้านล่างหายไปทันที.
ร่างของหลิวเต๋าสิบแปดร่าง,หายไป 17 ร่างในทันที.
หลิวเต๋าที่จ้องมองไปยังจงซานนับร้อยร่าง,ภายในใจที่เต็มไปด้วยความกระวนกระวายใจ,เขากำลังจะแพ้อย่างงั้นรึ?
"ปลดขีดจำกัด!"หลิวเต๋าที่คำรามลั่น,เหมือนดั่งเช่นจงซาน,ดวงตาของหลิวเต๋าที่กลายเป็นสีแดง.
ร่างหลังจากซานที่อยู่ห่างออกมา,รับรู้ได้ว่าหลิวเต๋ามีพลังเพิ่มขึ้น,ดูเหมือนว่าจะเป็นวิชาลับ,อาจจะดูคล้ายๆกับวิชากายาเทพอสุรก็ได้,ทว่าดูแล้วจะดูด้อยกว่าวิชากายาเทพอสูรมาก,เหมือนกับเร่งรัดการเผาผลาญพลังงานของตัวเองมากกว่า.
"ตูมมมมมมมมมม"
หลิวเต๋าที่มีพลังเพิ่มขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด,ดาบของเขาที่สะบัดออกไปครั้งเดียว,ร่างแยกของจงซานถูกสังหารไปหกร่างในทันที,ก่อนที่จะปรากฏเป็นควันสีดำทมิฬหายไปในทันที,ร่างแยกเงาอีกห้าร่างที่ลอยโด่งออกมา.
"ทำได้ดี!"ร่างหลักของจงซานแค่นเสียง,จากนั้นก็ขยับเก็บร่างแยกทั้งหมด,เหลือเพียงแค่ร่างแยกเงา,ก่อนที่จะเข้ามาร่วมร่างหลัก,ทุกร่างแยกและร่างแยกเงาได้สลายหายไปมองไม่เห็นแล้ว.
จงซานรับรู้ว่าร่างแยกในเวลานี้,ไม่สามารถทำอะไรหลิวเต๋าได้,จึงได้เก็บพลังคืนมา,เพื่อไม่ให้เสียพลังไปโดยเปล่าประโยชน์,จงซานที่เงื้อดาบ,พุ่งเข้าหาหลิวเต๋า.
การต่อสู้ที่รุนแรงหนักหน่วงของคนทั้งสอง,ได้เริ่มขึ้นอีกครั้งแล้ว.
..........
เมืองจิงหลิงประตูทิศใต้.
เห่าเม่ยลีที่ขี่กระบี่เหินพุ่งผ่านฝูงศัตรูเข้ามาช้าๆ,โดยมีเสี่ยวจินบนบ่า,ไม่ได้ขยายร่างให้เห่าเม่ยลีขี่,ด้วยกังวลว่าเหล่าศัตรูจะลอบโจมตีเสี่ยวจิง.
ด้วยการบินฝ่าดงหนามเข้ามา.
เหล่าเต๋าทมิฬรอบๆไม่มีตนใหนขวางกันนางเอาไว้,เสวียนเหยี่ยนได้สั่งการก่อนหน้านี้แล้ว,ห้ามเหล่าเต่าทมิฬตนใหน,เข้าโจมตีนาง.
บนสนามรบเต็มไปด้วยหนามแหลมขวางกั้น,สาวน้อยที่บินผ่านไปอย่างง่ายดาย.
พื้นที่ของเต่าทมิฬ,เห่าเหม่ยหลีบินผ่านก่อนที่จะขึ้นไปบนป้อมปราการเมืองจิงหลิง.
"เจ้าเป็นใคร?"แม่ทัพถูซิวที่อยู่บนป้อมเอ่ยออกมาในทันที.
เห่าเม่ยลีที่จ้องมองไปยังเขาคราหนึ่ง,ก่อนที่จะไม่สนใจอีกต่อไป,หันหน้าไปจ้องมองต้าหวงโหวในชุดสีดำ.
"สามหาม,ทหาร,ยิงนาง."ถูซิวที่ตะโกนออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว.
นางที่บินผ่านมาด้วยกระบี่เหิน,แน่นอนว่ายังก้าวไปไม่ถึงระดับก่อตั้งวิญญาณเป็นแน่,แม้ว่าไม่รุ้ว่าทำไมไม่มีคนโจมตีนาง,ทว่ากับการบินผ่านมาใกล้ถึงเพียงนี้,หนำซ้ำยังไม่สนใจเขาด้วย,แน่นอนว่าจะต้องกำจัดให้สิ้น.
"ชิ!
พูดมากเสียงดัง,หยุดหายใจไปซะ!"เห่าเม่ยหลีที่จ้องมองไปยังถูซิว,แค่นเสียงออกมาด้วยท่าทางอหังการ.
"กำลังมองอะไรกันอยู่?
สังหาร........"ถูซิวที่เอ่ยสังการเหล่าทหารรอบๆป้อมปราการ.
ถูซิวที่กล่าวไม่จบด้วยซ้ำ,ราวกับมีอะไรอุดตัน,หายใจไม่ออก,ต้องการจะไอออกมา,ใบหน้าดำแดงขึ้นมาทันที,จากนั้นใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นซีดขาว,ร่างกายของเขาที่พยายามหายใจ,แต่ดูเหมือนว่าจะหายใจไม่ได้แล้ว,ร่างกายที่อ่อนลงเรื่อยๆ,พร้อมกับล้มลงตายไปในทันที.
เหล่าทหารคุ้มกันที่เข้าไปพยุงถูซิวทันที.
"ติด,ไม่ออก...."
สิ้นเสียงของเขา,จากนั้นเหล่าทหารที่เล็งศรปราณทะลวงไปยังเห่าเม่ยลีก่อนหน้านี้,ทันใดนั้นก็สูญเสียการควบคุม,ร่างก่ายที่ล้มลงสูญเสียงการควบคุม,โลหิตที่ไหลออกไปจากทวารทั้งห้าตายไปด้วยเช่นกัน.
"แม่ทัพถูตายแล้ว!"เหล่าทหารคุ้มกันที่เอ่ยออกมาด้วยความหวาดผวา.
แปลกเกินไปแล้ว.
เสวียนเหยี่ยนที่จ้องมองไปยังเห่าเม่ยลี,ที่มีมังกรน้อยอยู่บนไหล่ของนาง,พลางขมวดคิ้วไปมา.
"ใครต้องการสังหารข้ากัน?"เห่าเม่ยหลีที่เผยยิ้มอย่างเหยียดหยันไปยังเหล่าทหารที่อยู่รอบๆ.
"ต้าหวงโห่วของหลิวเต๋า,เจ้าไม่คิดที่จะใช้วิชาคำสาปรึ?
เจ้าก็เห็นว่าข้าใช้คำสาปออกไป!"เห่าเม่ยลีที่จ้องมองไปยังต้าหวงโหว.
ไท่จื่อฉีเยว่ที่อยู่ข้างๆต้องการจะกล่าวอะไรบางอย่าง,ทว่าต้าหวงโห่วได้ขวางเอาไว้.
"นับเป็นวิชาคำสาปที่ทรงพลัง,แม่หนูน้อย,เจ้ายังเด็กนัก."ต้าหวงโห่วที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"เจ้าสามารถลองได้,ว่าเจ้าร้ายกาจ,หรือว่าข้าร้ายกาจ.ชิ! หากว่าเจ้าไม่ลงมือ,ข้าจะสาบไท่จื่อที่อยู่ข้างๆกายเจ้า,และเหล่าข้าราชบริพารทั้งหมด,ให้ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่สูญสิ้นไปเลย."เห่ยเม่ยลีกล่าวออกมาเสียงดัง.
เห่าเม่ยลีต้องการยั่วต้าฮวงโห่ว,เพราะว่าจงซานได้กล่าวก่อนหน้านี้แล้วว่าตราบเท่าที่ช่วยหยิงหลานได้,ถึงจะยอมรับเงื่อนไข,หากว่าหยิงหลานตายไป,แล้วเขาจะยอมอย่างงั้นรึ?
ดังนั้นนางจึงต้องกล่าวยั่วต้าหวงโห่วเช่นนี้.
"ข้าจะใช้คำสาปอีกก็ได้,ทว่าวิชาคำสาปของข้านั้นกินบริเวณกว้าง,เพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องที่คาดไม่ถึง,ข้าจะไม่ใช่มันในเมือง."ต้าหวงโห่วที่ลอยออกไป,บินออกไปนอกเมือง.
ต้าหวงโห่วที่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้นางใช้คำสาป,ต้องไม่ลืมว่าวิชาที่ต้าหวงโหวได้รับมานั้น,เป็นเพียงวิชาที่ไม่สมบูรณ์,เกรงว่าเห่าเม่ยลีนั้นจะกระตุ้นให้นางใช้คำสาปและทำให้คนอื่นๆได้รับผลด้วย,ดังนั้นนางจึงพานางออกไปจากพื้นที่ดังกล่าว.
มีอะไรให้เห่าเม่ยลีกลัวอย่างงั้นรึ?
แน่นอนว่าไม่,นางบินตามไปในทันที.
บนป้อมปราการในเวลานี้,ไท่จื่อฉีเยว่ที่มีสถานะสูงที่สุด.
"โจมตีออกไปสังหารมัน!"ไท่จื่อออกคำสั่งในทันที.
"ตูมมมมมมมม!"
เต่าทมิฬขนาดยักษ์ที่อยู่ด้านล่าง,ค่อยๆก้าวไปด้านหน้าช้าๆ,มีเต่าทมิฬระดับจักรพรรดิแท้
10
ตน,พวกมันฝังตัวอยู่ใต้พื้นดิน,ก่อนที่จะค่อยๆผุดขึ้นมาช้า,พร้อมกับบุกเข้าไปด้านหน้า,เต่าทมิฬที่ก้าวไปช้าๆแต่มั่นคง,ตรงไปยังกองทัพราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง.
แม้ว่าความเร็วของเต่าทมิฬนั้นจะเชื่องช้า,ทว่าพลังกดดันวิญญาณนั้นมากมายมหาศาล,เช่นนั้น,แน่นอนว่าสามารถทะลวงทัพของศัตรูได้อย่างง่ายดาย,ก่อนหน้านี้มีค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง,ป้องกันอยู่,ตอนนี้ไม่มีแล้ว.
จงซานได้จากไปแล้ว,ตอนนี้ใครจะเป็นคนออกคำสั่ง.
อี้เหยี่ยนที่กล่าวต่อเป่าเอ๋อ,"หวงโห่วเชวียน,เหนือหัวเคยกล่าวเอาไว้,อี้เหยี่ยนจำได้อย่างดี,คำพูดของฝ่าบาทกล่าวว่า,เป่าเอ๋อเป็นภรรยาของข้า,ข้าตัดสินใจอย่างไรนางก็ตัดสินใจเช่นนั้น.
ตอนนี้ฝ่าบาทไม่อยู่,ขอให้หวงโห่วเชวียนออกคำสั่งกองทัพด้วย."
"ขอให้หวงโห่วเชวียนเป็นผู้นำด้วย."หลินเซียวเองก็กล่าวออกมาด้วยความเคารพเช่นกัน,หลินเซียวรับรู้ดีว่าเป่าเอ๋อและจงซานนั้นมีความสัมพันธ์ที่แนบแน่น,ทุกอย่างเข้าใจได้อย่างชัดเจน,กับการที่เป่าเอ๋อเป็นผู้นำ,ย่อมไม่มีใครกล้าพูดอะไร.
"ขอให้หวงโห่วเชวียนเป็นผู้นำด้วย."เหล่าขุนพลทุกคนที่อยู่บนเกาะทองแดงที่กล่าวออกมาพร้อมกับ,ทุกคนต่างก็แสดงความเคารพอย่างพร้อมเพรียง.
เป่าเอ๋อที่จ้องมองไปยังทุกคนที่จ้องมองมายังนางเป็นสายตาเดียว,สูดหายใจยาวก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"ได้,ข้าจะรับหน้าที่แทนเหล่าเยว่ชั่วคราว."
จากนั้น,นางที่ส่งหยิงหลานไปให้เหล่าสาวใช้ด้านหลังคอยดูแล.
เป่าเอ๋อโดยปกติแล้วเป็นคนที่อ่อนโยน,ไม่มีความเห็นอะไร,เมื่ออยู่ข้างกายจงซาน,อย่างไรก็ตามหากว่าใครที่ต้องการจะข่มเหงนางล่ะก็,แน่นอนว่าเป็นเรื่องที่ผิดพลาด,ในอดีตเมื่อครั้งอาจารย์ของนางตายไป,ศพของอาจารย์ของนางที่ถูกเผาในเตาเผาล้ำค่า,เมื่อเผาศพของอาจารย์นางเสร็จสิ้นอาวุโสทั้งสามต้องการเตาปรุงยานั้นมาใช้ต่อ,ทว่าเป่าเอ๋อกับทำลายมันทิ้งในทันที.
จ้องมองไปยังร่างของหยิงหลาน,เป่าเอ๋อที่หันหน้าไปยังเมืองจิงหลิง,สายตาที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็นขึ้นมาในทันที.
"หลินเซียวรับคำสั่ง!"เป่าเอ๋อที่ออกคำสั่งในทันที.
"อยู่นี่แล้ว"หลินเซียนที่ตอบรับคำสั่งในทันที.
"ภายในห้าสิบลมหายใจ,ให้รวมกองกำลังธนูของกองกำลังที่สองที่สาม,พร้อมกับกองกำลังที่หนึ่งของเจ้าเข้าด้วยกัน."เป่าเอ๋อสั่งการ.
"รับทราบ!"หลินเซียวที่รับคำสั่งในทันที.
อี้เหยี่ยนเองก็รอคอยอยู่ข้างๆเช่นกัน.
"หยิงหลานนั้นเป็นเป็นชีวิตจิตใจของฝ่าบาท,ข้าเห็นก่อนหน้านี้เต่าทมิฬต้องการลอบสังหารนาง,สั่งการให้มือธนูทั้งหมด,ยิงไปที่เต๋าทมิฬทั้งสิบตน,สังหารพวกมันให้ได้!"เป่าเอ๋อที่กล่าวออกมาด้วยความดุร้าย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น