Immortality Chapter 381 clone

Immortality Chapter 381  clone

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 381 ร่างแยก.

Chapter 381  clone

分身

  ร่างแยก.

เห็นจงซานที่กลืนเม็ดยาลงไป,ใบหน้าของหลิวเต๋าที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง.

แทบจะในทันทีที่จงซานพุ่งเข้ามา,หลิวเต๋าพบว่าความเร็วของจงซานนั้นทรงพลังเทียบเท่ากับระดับหลอมกายธาตุในทันที,ทว่าเพียงความเร็วรึไม่,ร่างกายล่ะ? ความแข็งแกร่งล่ะ?

ดวงตาของหลิวเต๋าที่เย็นชา,จ้องมองไปยังหมัดของจงซานที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ,ก่อนที่จะก้าวออกไป,โน้มตัวโค้งเหมือนดั่งคันศร,ก่อนที่จะปล่อยหมัดออกไป,กระแทกไปยังหมัดของจงซานที่พุ่งเข้ามา,ปะทะกันเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.

หมัดของพวกเขาที่ปะทะกัน,เกิดเป็นสนามพลังขนาดใหญ่ผลักดันกันอย่างรุนแรง,สายลมจากการปะทะที่แตกกระจายระเบิดออกไปรอบๆ.

สายตาของจงซานที่เปลี่ยนเป็นจริงจัง,รับรู้ว่าพวกเขาทั้งคู่กำลังเปรียบหมัดกันอยู่.

"ตูมมมมมมมม"

หมัดของทั้งคู่ที่เข้าปะทะกันนั้น,เกิดระเบิดรุนแรงเป็นอย่างมาก,เสียงดังลั่นราวกับว่าจะฉีกกระชากท้องฟ้าให้พังทลายไป,อากาศที่บิดเบี้ยวราวกับว่ามันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ.

นี่คือการเข้าปะทะกันของผู้ฝึกตนระดับหลอมกายธาตุ.

"คลืนนนนน"

คลื่นลมที่สะบัดออกจากการระเบิดของหมัดทั้งคู่กระแทกออกไปรอบๆอย่างรุนแรง.

เป็นหมัดที่ทรงพลัง,จนทำให้อาการบิดเบี้ยว,เกิดเป็นความดันอากาศที่ระเบิดไปทั่วท้องฟ้า.

จงซานที่ลอยโด่งออกมา,ภูเขาศิลาที่หลิวเต๋ายั้งเท้าอยู่พังทลายออกเป็นเสี่ยง,ก่อนที่จะหลบออกมาเช่นกัน.

"ตูมมม"  "ตูมมมมม"

คนทั้งสองที่ถอยออกมา,พร้อมกับยั้งเท้าไปยังพื้นที่ไกลออกมากลายเป็นหลุมขนาดใหญ่.

พร้อมกับพุ่งเข้าหากันอีกครั้ง,ด้วยความเร็วสูง,หลิวเต๋าไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,นี่คือระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ? เขาได้กินอะไรเข้าไป,ถึงสามารถเลื่อนระดับมาถึงระดับหลอมกายธาตุได้อย่างคาดไม่ถึงเช่นนี้? เป็นไปไม่ได้,ถึงแม้ว่าจะเพิ่มพลังได้,แต่ร่างกายของเขาก็ไม่ควรที่จะเลื่อนระดับไปด้วย.

พื้นที่ยั้งเท้าของคนทั้งสองกลายเป็นหลุมขนาดมหึมา,แตกลามออกไปเรื่อย,ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งเข้ามาปะทะหมัดกันเสียงดังกึกก้อง.

ตูมมมมมมมมมมมม...

ตูมมมมม

......

ตูมมมมมมมมมมม

............แรงปะทะของคนทั้งสองนั้นทรงพลังรุนแรงเป็นอย่างมาก,เกิดระเบิดเป็นระยะ,ติดต่อกัน,สนามพลังที่แผ่ออกไปทั่วทิศ,หากเป็นผู้ฝึกตนก่อตั้งวิญญาณทั่วไป,ด้วยสนามพลังนี้ร่างกายและหมัดคงจะแตกสลายพังทลายไปแล้ว,หรือได้รับบาดเจ็บสาหัสจนลุกไม่ไหวแล้ว,ทว่าหมัดของคนทั้งสอง,ยังคงเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว,เข้าปะทะกันไม่หยุด,ไม่มีใครยอมใครแม้แต่น้อย.

หลิวเต๋าที่ชุดขาดเป็นหย่อมๆมีรอยช้ำอยู่หลายส่วน,ส่วนจงซานชุดของเขาที่ปริออกมาเท่านั้น,เป็นรูรอบๆเสื้อคลุม,เผยออกมาให้เห็นกล้ามเนื้อที่ดูไม่แตกตางจากโลหะ,แตกต่างจากหลิวเต๋าที่มีรอยช้ำหลายที่.

จงซานและหลิวเต๋ายังคงต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง.

ร่างของคนทั้งสองนั้นไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนนัก,ได้ยินเพียงเสียงระเบิดจากการปะทะกัน,ไม่เพียงแต่พลังที่แข็งแกร่งเท่านั้น,ยังมีความเร็วในการต่อสู้สูงเป็นอย่างมาก.

เกิดระเบิดขึ้นเป็นระยะไม่หยุดหย่อน,ป่าศิลา,ภูเขาศิลารอบๆนี้,ถูกพลังการปะทะกันของทั้งสองพังลาย,ถูกบดขยี้ลงโดยสมบูรณ์,เป็นพลังที่แข็งแกร่ง,ร้ายกาจมาก,ผืนปฐพีที่แตกระแหง,กลายเป็นแผ่นดินแยก,สนามพลังสายลมที่บดขยี้ศิลาปลิวว่อนกระจายไปทั่วทิศ.

สภาพแวดล้อมรอบๆเวลานี้เมื่อเหล่าศิลาจำนวนมากถูกบดทำลาย,ฝุ่นผงมากมายที่ลอยฟุ้ง,ก้อนดินก้อนหินที่ลอยระล่อง,คลื่นพลังที่แข็งแกร่งซัดกวาดพื้นที่รอบๆกระจายออกไปราวกับพายุของฝุ่นผง.

หลิวเต๋าที่โจมตีมายังตำแหน่งของเรือนหยางจงซานหลายต่อหลายครั้ง,แต่ไม่คาดคิดเลยว่ากายเนื้อของจงซานนั้นจะทรงพลังอย่างคาดไม่ถึง,พลังกายเช่นนี้,เป็นไปไม่ได้,ร่างกายของระดับก่อตั้งวิญญาณ,จะเทียบเท่ากับเขาได้อย่างไร? แน่นอนว่าหลิวเต๋าคงไม่รู้ว่าด้วยวิชากายาเทพอสูรนั้นทำให้ร่างกายของจงซานถูกสกัดกลั่นมามากมายนับครั้งไม่ถ้วนจนแข็งแกร่งเกินกว่าจะคาดการได้.

หลิวเต๋าไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย,ที่โจมตีไปยังร่างของจงซานไม่หยุดหย่อน,ราวกับว่าเรือนหยางของจงซานมีการป้องกันเอาไว้,พลังโจมตีไม่ส่งผลอะไรเลยแม้แต่น้อย.

ทั้งที่ฝั่งหลิวเต๋าเอง,ร่างกายที่เขียวช้ำจากหมัดของจงซานสามแห่ง,ได้รับความเจ็บปวดไม่ธรรมดา,ทำให้ตอนนี้เขาชักดาบยักษ์ของตัวเองออกมาในทันที.

ดาบยักษ์ของหลิวเต๋าที่ฟันออกมายังจงซาน.

ปราณดาบยักษ์ขนาดใหญ่ที่พุ่งตรงมายังจงซาน,จงซานดวงตาแดงฉาน,ต่อยออกไปกระแทกไปยังปราณดาบยักษ์ที่พุ่งตรงมา.

"ตูมมมมมมมมมม"

จงซานที่กระแทกปราณดาบล่วงหล่นลงไปบนพื้น,ปราณดาบยักษ์ที่ระเบิดพื้นที่รอบๆแตกกลายเป็นรอยแยกขนาดใหญ่,ปราณดาบขนาดใหญ่เปี่ยมไปด้วยพลังแต่กลับถูกจงซานกระแทกออกไปได้อย่างคาดไม่ถึง.

แน่นอนว่าจงซานนั้นไม่ได้หวาดกลัวว่าเรือนหยางของตัวเองจะได้รับบาดเจ็บ,แม้ว่าเสื้อผ้าชุดเกราะของตัวเองจะแตกสลายพังทลาย,แม้แต่ปริออกมา,ทว่าเพียงแค่ภายนอกเท่านั้น,ก่อนหน้านี้,กงจูเฉียนโหยวที่ได้ขอสมบัติเกาะอ่อน,เกาะแก้วป้องจิต เป็นของวิเศษระดับแปด,เป็นเกาะอ่อนที่ปกป้องร่างกายและสวมเอาไว้ภายใน.

"โฮกกกกก"

จงซานที่สะบัดมือเรียกดาบยักษ์ฝันร้ายออกมาเช่นกัน,ก่อนที่จะฟาดฟันออกไป.

บัญญัติสวรรค์! วายุเฉือน!

"ฟิ้ว!!!"

อากาศถึงกับบิดเบี้ยว,พุ่งออกไปยังตำแหน่งของหลิวเต๋า.

พลังที่มากมายกำลังฉีกกระชากตัดผ่านไปยังหลิวเต๋า.

"ตูมมมมมม"

พลังที่ทรงพลังเป็นอย่างมากยากที่จะรับได้,ร่างของหลิวเต๋าที่ลอยโด่งออกไปในทันที,ทะลวงผ่านชั้นเมฆ,เห็นเป็นจุดลิบๆไกลออกไป,ด้วยแรงอัดกระแทกที่รุนแรง.

จงซานที่คำรามเสียงดังลั่น,พุ่งทะยานตามไป.

การกระบวนท่าของจงซานเมื่อสักครู่นี้,แววตาของหลิวเต๋าที่แสดงท่าทางตื่นตะหนก,เป็นเพลงดาบที่ทรงพลังมาก,เป็นไปได้อย่างไร? เขาไม่ได้อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ?

ทว่าในเวลาเดียวกัน,จงซานที่บินตรงขึ้นมา,ดาบฝันร้าย,ที่ฟาดฟันไปยังหลิวเต๋าอีกครั้ง,วายุเฉือนไม่ธรรมดาเลยแม้แต่น้อย.

หลังจากการฟาดฟันออกไป,ที่บนอากาศปรากฏเป็นสายฟ้ามากมาย,รวมตัวกันขึ้นที่คมดาบ,โจมตีไปยังหลิวเต๋าพร้อมๆกัน.

ปราณพลังวิญญาณที่รวบตัวกันเป็นจุดเดียวโจมตีออกไปด้วยความรวดเร็ว.

หลิวเต๋าที่ไม่สามารถหลบเลี่ยงได้ทัน,ทำได้แค่เพียงคำรามเสียงดัง,พร้อมกับฟันดาบออกไปป้องกันการโจมตีของจงซาน.

"ตูมมมมมมมมม"

กับกระบวนท่าในครั้งนี้,ดูเหมือนว่าจะทรงพลังยิ่งกว่ากระบวนท่าก่อนหน้านี้ซะอีก,ก่อนหน้านี้ก็ยากจะรับแล้ว,ทว่าพลังโจมตีครั้งที่สองนี้เต็มไปด้วยพลังที่รุนแรงหนักหน่วงรวดเร็ว,หน้ำซ้ำยังมีคลื่นสายฟ้ามากมายโจมตีออกมาด้วย.

"เปรี้ยง!!"

เกิดระเบิดดังสนั่น,กระแทกหลิวเต๋าล่วงหล่นลงไปบนพื้น,พุ่งหลาวกระแทกพื้นแผ่นดินระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว,ร่างของหลิวเต๋าจมลึกเกิดเป็นหลุมขนาดมหึมา,แผ่นดินแยกออกแตกระแหงเป็นใยแมงมุม.

คลื่นที่สายฟ้าที่แตกกระจายแปบๆไปทั่วบริเวณ,ส่องสว่างจ้าไปรอบๆพื้นแตกของผืนปฐพี,เสียงดังแสบแก้วหูดังออกมาเป็นระยะ.

"จงซาน!"หลิวเต๋าที่อยู่ด้านล่างคำรามออกมา.

จงซานที่พุ่งลงมา,เงื้อดาบพร้อมจะโจมตีออกไปอีกครั้ง.

"หวงโห่วเจ้ากำลังจะตายแล้ว!"หลิวเต๋าที่คำรามออกมาเสียงดัง.

จงซานที่รั้งรอ,ดวงตาแดงฉานจ้องมองไปยังฝุ่นควันที่กำลังค่อยๆสลายหายไป,เสื้อผ้าของหลิวเต๋าที่ดำเกรียม,เส้นผมที่ยุ่งเหยิง,ปรากฏรอยไหม้เป็นหย่อมๆ,สายตาที่จ้องมองไปยังจงซานแสดงท่าทางไม่อยากเชื่อ.

"เจ้าต้องการจะพูดอะไร?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.

"ข้าบอกว่าหวงโห่วเจ้ากำลังจะตาย,ก่อนที่ข้าจะมานั้น,ข้าได้ทำการเตรียมการเอาไว้เรียบร้อยแล้ว! ข้าได้เตรียมผู้เชี่ยวชาญเพื่อสังหารหวงโห่วของเจ้า! เชวียนเป่าเอ๋อ!"หลิวเต๋าที่ใบหน้าถูกไหม้ด้วยสายฟ้าดำไปหมดแค่นเสียงกล่าวออกมาด้วยความอหังการ.

คาดไม่ถึงเลยว่าจงซานจะร้ายกาจขนาดนี้,ไม่คาดคิดเลยแม้แต่น้อย,ระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ? เขาประเมินจงซานต่ำไปแล้ว,ทว่าระดับก่อตั้งวิญญาณแล้วอย่างไร? หลิวเต๋านั้นเป็นผู้ฝึกตนที่ทรงพลังมากประสบการณ์,ไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็ต้องเอาด้วยกล?จากการต่อสู้กันด้วยกำลังกับจงซาน,เขาไม่สามารถที่จะต่อกรกับจงซานได้ง่ายๆเลย,ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องทำให้จิตใจของจงซานอ่อนไหว,เพื่อทำให้จงซานไม่มีสมาธิ,เพื่อที่จะพลิกกลับมาให้ได้เปรียบ.

"ไม่มีใครสังหารนางได้!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.

"เสวียนเหยี่ยนผู้ฝึกตนราชันย์แท้?"หลิวเต๋าที่นำกระจกเงาบางอย่างออกมาในขณะที่พูด.

จงซานที่จ้องมองไปยังกระจกเงาในมือหลิวเต๋า,ทว่าไม่ได้ใส่ใจนัก,ด้วยรู้สึกเป็นห่วงเป่าเอ๋อขึ้นมาในทันที.

"เป็นไปไม่ได้เสวียนเหยี่ยนนั้นไม่มีทางที่จะลงมือ!"จงซานทีกล่าวโต้แย้ง.

"เป็นไม่ได้อย่างงั้นรึ? เผ่าเต่าทมิฬนั้นมีความผูกพันกับเส้าเหยี่ยนมากยิ่งกว่าเผ่าหมาป่า,ตราบเท่าที่สามารถเกลี้ยกล่อมเส้าเหยี่ยเต่าทมิฬได้,แน่นอนว่าเสวียนเหยี่ยนจะต้องลงมือ,เจ้าไม่เห็นไท่จื่อของข้าและเส้าเหยี่ยนเต่าทมิฬมีความสัมพันธ์กันมากมายขนาดใหน? ตราบเท่าที่ไท่จื่อข้าออกคำสั่ง,เสวียนเหยี่ยนจะต้องสังหารเชวียนเป่าเอ๋อแน่."หลิวเต๋าแค่นเสียง.

"ข้าไม่เชื่อจะเป็นเช่นนั้น,ไม่ว่าเจ้าจะพูดอย่างไร,ด้วยคำพูดของเจ้านี้ก็มีแต่ทำให้ต้องกำจัดเจ้าทั้งตระกูล,เจ้าต้องตาย,ต้าหวงโหวของเจ้าก็ต้องตาย,ไท่จื่อของเจ้าเองก็ต้องตายด้วยเช่นกัน!"จงซานที่แค่นเสียงอย่างเย็นชา.

นี่คือการกระตุกหนวดมังกร,ด้วยการกระทำเช่นนี้,เป็นการสร้างความโกรธเกรี้ยวของจงซานเป็นอย่างมาก.

เมื่อเห็นใบหน้าที่ดุร้ายมืดมนของจงซานแล้ว,หลิวเต๋าที่แค่นเสียง,"เจ้ามาเดิมพันกับข้าดูว่าเจ้าต้องตายก่อน!"

ขณะที่หลิวเต๋ากล่าวเสร็จก็ได้สะบัดมือ,ส่งกระจกเงาที่แปลกประหลาดลอยขึ้นไปบนฟ้า,ก่อนที่จะกายแสงสว่างวาบ,จากนั้นทุกอย่างก็หายไปในทันที.

เห็นการกระทำของหลิวเต๋าแล้ว,แน่นอนว่าจงซานรับรู้ได้ว่าหลิวเต๋านั้นมีเจตนาบางอย่าง,เขาต้องการทำอะไร?

ในเวลาเดียวกัน,บนท้องฟ้าที่ส่องสว่าง,อาบไปทั่วร่างของหลิวเต๋า,เป็นกระจกดังกล่าวที่ทอแสงไม่ต่างดวงตะวันสว่างจ้าอาบร่างของเขาเอาไว้.

พริบตาที่มันส่งมายังร่างของหลิวเต๋า,ลำแสงมากมายก็ถูกส่องออกไปข้างๆร่างของหลิวเต๋า,ก่อนที่จะปรากฏร่างของหลิวเต๋าอีกคนขึ้นมา.

ลำแสงที่พุ่งออกไปรอบๆก่อให้เกิดร่างของหลิวเต๋าอีกหลายสิบลำแสง,ตอนนี้มีร่างของหลิวเต๋า 16 ร่าง.

และกลายเป็น 18 ร่าง,เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว,จนไม่สามารถมองออกว่าร่างต้นของหลิวเต๋านั้นคือร่างใด.

จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง,เห็นเพียงแค่กลุ่มของหลิวเต๋าที่ยกโขยงเข้ามาล้อมเขาอย่างรวดเร็ว,ร่างกายของหลิวเต๋าที่เคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูง,ไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,ไม่รู้ว่าคือตัวจริงหรือตัวปลอม.

เวลานี้เห็นเพียงแค่ร่างของหลิวเต๋า 18 ร่างที่คำรามออกมาเสียงดัง,ก่อนที่จะกวัดแกว่งดาบ,พร้อมกับพุ่งเข้ามาโจมตีพร้อมๆกัน.

แม้แต่สัมผัสเทวะยังไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นร่างจริงหรือร่างปลอม? จงซานที่กระโดดหลบพุ่งขึ้นด้านบน,หลบการโจมตีของหลิวเต๋าในทันที.

"ตูมมมมมม"

ไม่สามารถหลบได้ทั้งหมด,มีประกายแสงหนึ่งที่ทะลวงมายังร่างของจงซานในทันที,กระแทกจงซานลอยออกไป.

"ตูมมมมม"

เกราะแก้วป้องจิตที่ปกป้องจงซาน,ทว่าก็ทำให้เขาลอยออกไปไกลทีเดียว,จงซานที่พยุงตัวขึ้นมา,จ้องมองไปยังหลิวเต๋าทั้ง18 ร่าง.

"ไม่จำเป็นต้องมอง,ด้วยกระจกนี้มาจากดินแดนเทพพิสุทธิ์,นอกจากผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้ขึ้นไป,ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีใครสามารถมองเห็นตัวจริงของข้าได้,ว่าอันใหนคือตัวจริงตัวปลอม!"หลิวเต๋าที่กล่าวเย้ยหยัน.

"ชิ,คิดว่าแยกร่างได้คนเดียวรึไง?"จงซานแค่นเสียง.

จากนั้น,กลุ่มของหลิวเต๋าที่ชำเลืองมองตาโต,จ้องมองออกไปยังด้านหน้า,เป็นไปได้อย่างไร?

เห็นเพียงจงซานเวลานี้,พริบตาเดียว,ที่ด้านหลังก็แยกออกมาเป็นจงซานสองร่าง,เป็นจงซานที่เหมือนกันขนาดนี้เลยรึ?

เป็นไปได้อย่างไร,เป็นเขาอีกคนรึ?

ขณะที่หลิวเต๋ากำลังตะลึงงันกับร่างที่เหมือนกับจงซานสองร่างนั้น,ร่างของจงซานก็แยกออกมาอีกครั้งเป็นหกร่าง! และยังไม่หยุดแค่นั้น.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.