Immortality chapter 378 Regains Mr. Shi
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 378 รับเซียนเซิงซือ.
chapter 378 Regains Mr. Shi
收复尸先生
รับเซียนเซิงซือ.
"กู่เหยี่ยเยี่ย."ภาพฉายของหยิงหลานที่เอ่ยออกมา.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
ที่ไกลออกไปนั้นเซียนเซิงซือจ้องมองมายังจงซาน,ที่มุมปากเผยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา,ก่อนที่จะสั่นกระดิ่งที่อยู่ในมือไปมาหลายครั้ง.
"กริงๆ,กริ๋งๆ ........."
เสียงของเซียนเซิงซือที่สั่นกระดิ่งไปมาไม่หยุดหย่อน,แทบจะในทันที,เหล่าเจียงซือของค่ายกลที่หยุดชะงัก,ก่อนที่จะเริ่มหันไปโจมตีพวกเดียวกัน.
"ไม่ได้การเลย,เหล่าเจียงซือของค่ายกลแปดประตูกุญแจทอง,ถูกเขาควบคุมไปส่วนหนึ่งแล้ว!"หยิงหลานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
แย่งชิงสิทธิ์ควบคุมอย่างงั้นรึ?
คาดไม่ถึงเลยว่าเซียนเซิงซือจะสามารถควบคุมเจียงซือได้อย่างสมบูรณ์.
นอกจากนี้,เสียงกระดิ่งที่ดังขึ้นเป็นระยะนั่น,ทำให้เซียนเซิงซือสามารถควบคุมเหล่าเจียงซือได้มากขึ้นและก็มากขึ้น,เจียงซือทุกตนที่อยู่ในการควบคุมของเขาในทันที,ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปรกติทั่วไปสำหรับเขา.
"เจียงซือ?
นี่คือเขนแดนของข้า,เจ้าไม่ควรให้ข้ามาอยู่ในประตูแห่งความตาย"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาอย่างไม่แยแส.
"หยิงหลาน,ให้เจียงซือของเจ้าถอยออกไปให้หมด!"จงซานที่เอ่ยออกมา.
"อืม."หยิงหลานพยักหน้าในทันที.
จากนั้น,หยิงหลานที่สะบัดมือออกไปเบาๆ,เจียงซือจำนวนมากก็หายไปในทันที,ทว่ายังคงเหลือเจียงซือพันตน,ที่ไม่สามารถทำให้หายไปได้.
"กู่เหยี่ยเยี่ย,ข้าไม่สามารถควบคุมพวกมันได้แล้ว."ใบหน้าของหยิงหลานที่แสดงท่าทางเป็นกังวล.
"ไม่มีปัญหา!"จงซานเอ่ย.
"จงซาน!"ที่ไกลออกไปนั้นเซียนเซิงซือที่หรี่ตาจ้องมอง.
"เซียนเซิงซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ค่ายกลของเจ้ารึ?
น่าสนใจ,ทว่า,มันไม่สามารถทำอะไรข้าได้!"เซียนเซิงซือที่ส่ายหน้าไปมา.
จากนั้นพื้นดินสั่นสะเทือนอีกครั้ง,พื้นที่เป็นรอยๆที่แตกเป็นช่อง,เจียงซือมากมาย,แม้แต่เจียงซือทองแดงที่มีความแข็งแกร่งมากแต่ช้า,จึงไม่สามารถที่จะดำดินได้อย่างชำนาญ,ตอนนี้มันได้โผล่ขึ้นมาจากพื้นดินแล้ว.
"กู่เหยี่ยเยี่ย,เจียงซือเหล่านี้ไม่ใช่เจียงซือของข้า,เป็นเจียงซือที่เขานำมาเอง,"หยิงหลานที่เอ่ยออกมาในทันที.
เห็นเจียงซือมากมายที่ผุดขึ้นมาจากพื้น,จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,ดวงตาที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือไม่วางตา.
"เซียนเซิงซือ,ไม่รู้ว่ายังจำคำมั่นของพวกเราได้หรือไม่,ตอนนี้ยังใช้ได้อยู่ใหม?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"คำมั่นรึ?
เป็นเพียงคำพูดของเจ้าไม่ใช่รึ?
ข้าไม่ลืมแน่นอน,ทว่าเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าจะล้มข้าได้,แน่นอน,บางที่บนเกาะลอยฟ้าของเจ้ายังมีผู้ฝึกตนที่ร้ายกาจอยู่,หากร่วมมือกับเจ้าก็พอมีโอกาสอยู่บ้าง,ทว่าที่นี่คือเขตแดนของข้า,ต้องการให้ข้าเข้าร่วมราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งนั้น,เจ้าต้องล้มข้าในอาณาเขตของเข้า! เจ้าสามารถรึ?"เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้ายออกมา.
จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเซียนเซิงซือ,เผยยิ้มด้วยความมั่นใจ,"ข้าสามารถ!"
เซียนเซิงซือที่หรี่ตาเล็กลงจ้องมองเขม็ง.
"ข้าจะแสดงให้เห็นถึงค่ายกลพิเศษ! ที่จะทำให้เจ้าต้องต้องยอมรับทั้งกายและใจ!"จงซานที่เผยยิ้มบางออกมา.
心服口服 [xīnfúkǒufú] ยอมรับทั้งปากและใจ
เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าไม่หยุดมือ,โบกสะบัดทำสัญญาณ,เหล่าเจียงซือ
5 พันตนบนพื้น,ดวงตาแดงฉาน,ก่อนที่จะมุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน.
"เขตแดนของข้า,เจ้าเข้าใจอย่างงันรึ?
เฮ้เฮ้,งั้นก็เริ่มได้เลย!"เซียนเซิงซือแค่นเสียง.
"หยิงหลานปิดกั้นดินแดนแห่งนี้เอาไว้,ภาพร่างของเจ้าก็ออกไปได้แล้ว."จงซานกล่าว.
"ค่ะ!"หยิงหลานที่ตอบรับในทันที,จากนั้นพื้นที่รอบๆที่ดูสงบไปในทันที.
เซียนเซิงซือจ้องมองอย่างไม่แยแส,ยังคงส่งเหล่าเจียงซือมากมายตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย."ล่วงเกินแล้ว!"
เห็นท่าทางของจงซานที่ไม่ยีหร่า,เซียนเซิงซือที่รู้สึกไม่ค่อยดีนัก,ทว่าก็ไม่เชื่อเช่นกันว่าจงซานจะเหนือกว่าเขาในเขตแดนแห่งนี้,ตอนนี้ภายใต้โลกหล้านี้,เขตแดนแห่งนี้,จะมีใครเหนือกว่าเขาอย่างงั้นรึ?
เซียนเซิงซือที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ,จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังจงซาน.
เห็นแค่เพียงจงซานที่นำบางอย่างออกมาจากแขนเสื้อ,พร้อมกับทำสัญลักษณ์แปลกๆเป็นวิชาลับในการผนึก.
"ผนึก.............."จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.
ในเสี้ยววินาทีนั้น,ดวงตาของเซียนเซิงซือ,ที่จ้องมองไปยังแผ่นยันต์ของจงซาน.
ก่อนที่จะเห็นยันต์ดังกล่าวเปล่งแสงออกมาออกมาเป็นประกายแสงสีม่วงทมิฬนับล้านๆจุด,กระจายไปทั่วบริเวณ,ระยิบระยับราวกับดาวบนท้องฟ้าที่มีมากมายไม่สิ้นสุด.
ไม่,ไม่ใช่แค่จุดแสงเท่านั้น,ทว่าเป็นแผ่นยันต์ทมิฬมากมายนับไม่ถ้วน,โดยมีจงซานเป็นจุดศูนย์กลาง,มันได้กระจายไปทุกทิศทุกทาง.
ทั่วทั้งท้องฟ้าสูงต่ำ,เต็มไปด้วยยันต์ทมิฬ,แม้แต่ผืนปฐพียังมีแผ่นยันต์ประทับ,เหล่าเจียงซือทั้งหมดของเซียนเซิงซือที่ถูกผนึก.
"ปับ ปับ ปับ....."
เสียงแปะติดของแผ่นยันต์ทมิฬที่ปะทับไปยังเจียงซือทุกตน,ทุกชิ้นส่วนถูกยันต์ทมิฬผนึกเอาไว้.
ทั้งอากาศพื้นดิน,ทั่วทุกหนแห่งถูกยันต์ทมิฬปะทับผนึกเอาไว้ทั้งหมด.
เจียงซือที่ถูกปะทับด้วยยันต์ทมิฬ,หยุดนิ่งไม่ขยับในทันที,แม้แต่เจียงซือที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา,เซียนเซิงซือ,ในเวลานั้นเขาตัดสินใจหยุดนิ่งในทันที,เหล่านักรบโครงกระดูกทุกแห่งก็ไม่ขยับเช่นกัน,ราวกับว่าถูกผนึกไปแล้ว.
ผนึกนี้!
ผนึกพื้นดิน,แม้แต่ใต้ดินเหล่าเจียงซือยังไม่สามารถผุดขึ้นมาได้.
ตำแหน่งของเซียนเซิงซือเอง,ก็มียันต์ทมิฬหลายร้อยใบพุ่งตรงมาด้วยเช่นกัน.
เซียนเซิงซือที่ชำเลืองมองออกไปด้วยท่าทางแปลกประหลาด,หากเป็นคนอื่นคงจะไม่มีเวลาตอบสนองต่อผนึกนี้อย่างแน่นอน,หากแต่เซียนเซิงซือผู้นี้นั้นต่างออกไป?ด้วยวิชาควบคุมเจียงซือและเกี่ยวกับยันต์ผนึกนั้นเขาเชี่ยวชาญไม่น้อย,ทันใดนั้นเขาที่ต้องการหลบเลี่ยง,เคลื่อนที่หลบเลี่ยงอย่างรวดเร็ว,หลบไปยังตำแหน่งอื่นในพริบตาเดียว,ทว่า,เวลานั้นเซียนเซิงซือได้นำหัวใจโลหิตทมิฬออกมา,ซึ่งเป็นของวิเศษของเซียนเซิงซือนั่นเอง.
ในเวลาถัดมาผนึกที่กำลังจะผนึกเซียนเซิงซือ,หัวใจโลหิตทมิฬที่ลอยออกมาอยู่ด้านหน้าเซียนเซิงซือ,พร้อมกับปล่อยแสดงสีแดงออกมาป้องกันเซียนเซิงซือ.
"พรึบ
พรึบ....."
ม่านแสงสีแดงที่ปลดปล่อยออกมาป้องกันยันต์ทมิฬในทันที,ยันต์ทมิฬที่กระแทกปะทับไปยังม่านแสงมากมาย,เกิดเสียงดังกึกก้องดังออกมาเป็นระยะ.
ยันต์หยกทมิฬที่ดูเหมือนว่าจะทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ,ปรากฏยันต์หยกทมิฬที่กระแทกมายังม่านแสงสีแดงไม่หยุดหย่อน,มากขึ้นและก็มากขึ้น,มันมีมากมายมหาศาล,ยันต์หยกทมิฬนั้นน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมากมันปะทับไปทุกทิศ,พยายามที่จะทะลวงไปยังเซียนเซิงซือ.
"ยันต์หมื่นแสงสว่าง....."
ท้ายที่สุดเซียนเซิงซือที่รู้สึกหวาดผวา,ชำเลืองมองไปยังจงซาน,ดูเหมือนว่าเขาจะได้ใช้วิชาที่เขาเอ่ย.
ยันต์หมื่นแสงสว่างอย่างงั้นรึ?
จงซานไม่รู้จักวิชานี้ด้วยซ้ำ,ทว่าเขาสามารถใช้มันออกมาได้อย่างไร?
ยันต์หยกทมิฬนั้นมีพลังที่น่าเกรงขามมาก,สามารถใช้ได้ทุกๆหนึ่งร้อยวัน,และยังสามารถผนึกทุกอย่างได้ถึงหนึ่งชั่วโมง,สามารถผนึกทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเขาได้.
เขาต้องรอทุกๆหนึ่งร้อยวัน,เพื่อทดสอบและฝึกฝนมัน,เวลานี้ถูกนำมาใช้เป็นทางการครั้งแรกกับเซียนเซิงซือ,ไม่คิดเลยว่าจะต้องนำมาใช้กักขังเขา.
ที่ไกลออกไปนั้นม่านแสงสีแดงที่ส่ายไปมา,แววตาของเซียนเซิงซือในเวลานี้รู้สึกประหลาดใจพูดไม่ออกเช่นกัน,ยันต์หมื่นแสงสว่าง,เป็นไปได้อย่างไร,ข้าเองยังไปไม่ถึงเขตแดนดังกล่าว,เขากลับทำสำเร็จได้อย่างไร?
"เอาล่ะ,ตกลง,อย่าผนึกข้า,ข้าจะเข้าร่วมราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง!"เซียนเซิงซือเอ่ย.
"ฟิ้ว......"
จงซานที่หยุดยันต์หยกทมิฬให้หยุดผนึก,แน่นอนว่าเวลานี้เขาสามารถควบคุมมันได้ดีกว่าเดิมแล้ว.
เซียนเซิงซือที่จ้องมองดูยันต์ทมิฬรอบๆที่หยุดทะลวงเข้ามาแล้ว,แววตาที่เต็มไปด้วยความสับสน,ก่อนที่จะนำหัวใจโลหิตทมิฬกลับมา,จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางหวั่นเกรง,หวาดหวั่น,ตื่นตระหนกเหมือนกัน.
"ต้าเจิ้งยินดีต้อนรับเซียนเซิงซือ!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เซียนเซิงซือที่สูดหายใจลึกพลางกล่าวออกมาว่า,"คารวะฝ่าบาท!"
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,เยี่ยม! ไม่รู้ว่าเซียนเซิงแท้จริงแล้วมีนามว่าอย่างไร?"
"ต้องขออภัยฝ่าบาทด้วย,นามของผู้น้อยนั้น,ขอสงวนเป็นความลับชั่วคราว,ยกเว้นข้า,ไม่มีใครรู้,ถึงแม้ว่าจะเป็นอาจารย์ของข้าก็ไม่รู้,หลังจากที่ข้าจัดการปัญหาที่เป็นความลับอยู่ได้แล้ว,ข้าจะแจ้งฝ่าบาทอีกครั้ง."เซียนเซิงซือกล่าว.
ได้ยินคำพูดของเซียนเซิงซือแล้ว,ภายในใจของจงซานรู้สึกสงสัย,เป็นความลับอย่างงั้นรึ?
"ตกลง,ข้าจะเรียกเจ้าว่าเซียนเซิงซือก็แล้วกัน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท! ส่วนเจียงซือเหล่านี้!"เซียนเซิงซือที่ชี้ไปยังเหล่าเจียงซือที่ถูกผนึก.
"เซียนเซิงซือ,ท่านสามารถทำลายผนึกได้ใหม?"จงซานที่สอบถามออกไป.
"ข้าจะลองดู"เซียนเซิงซือกล่าว.
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่นำหัวใจโลหิตทมิฬออกมา,ก่อนที่จะกระตุ้นโคจรพลังเล็กน้อย,แสงสีแดงที่ถูกปล่อยออกมา,ก่อนที่จะพุ่งไปยังยันต์ใบหน้าของเหล่าเจียงซือ,ยันต์ทมิฬที่สลายหายไปในทันที,อย่างไรก็ตามแสงสีแดนั้นไม่ได้มีมากมายนัก,ไม่สามารถสาดแสงไปทั่วท้องฟ้ากระจายไปทุกหนทุกแห่งได้,เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังพื้นที่ส่วนที่เหลือพลางถอนหายใจ.
"ฝ่าบาท,ยันต์เหล่านี้ทรงพลังเกินไป!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"อืม!
มันจะสลายไปด้วยตัวเอง."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"มีปัญหาอะไรอย่างงั้นรึ?
เจ้าเคยเห็นคนที่ใช้วิชานี้มาก่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเซียนเซิงซือ.
เซียนเซิงซือที่จ้องมองไปยังจงซาน,เงียบไปพักหนึ่ง,แววตาที่ฉายความเย็นชาออกมา,"ครับ,ทว่าเขาได้ตายไปแล้ว!"
"โอ้ว?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,มีคนสามารถใช้ได้ด้วยอย่างงั้นรึ?
"คนผู้นั้นต้องการทำลายสำนักของข้าให้สิ้นซาก,ท้ายที่สุดก็ตกตายไปพร้อมกับอาจารย์ของข้า!"เซียนเซิงซือที่กล่าวออกมาพลางทอดถอนใจ.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"ฝ่าบาท,ผู้น้อยต้องการขออะไรบางอย่างที่ไม่เกรงใจ."เซียนเซิงซือกล่าวออกมาในทันที.
"เชิญกล่าว!"จงซานเอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.
"ขณะออกมา,กับบุญคุณที่เคยมีให้กับหลิวเต๋า,ข้าสัญญากับเขาว่าจะขวางกองกำลังต้าเจิ้งเอาไว้หนึ่งเดือน........."เซียนเซิงที่กล่าวออกมายังไม่จบด้วยซ้ำ.
"ข้าจะรอหนึ่งเดือน,ถึงจะเข้าโจมตีเมืองจิงหลิง."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"เซียนเซิงซือที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะสูดหายใจยาว.
คนทั้งสองที่พูดคุยกันอีกหลายเรื่อง,จงซานที่สามารถดึงเซียนเซิงซือมาเป็นพวกนั้น,เขาต้องการที่จะซื้อชายผู้นี้ด้วยใจ,จงซานที่ไม่ได้ซื้อใจเขาด้วยกำลัง,เพราะจงซานเข้าใจดี,เซียนเซิงซือที่ยินดีที่จะเข้าร่วมนั้น,เหตุผลสำคัญที่สุดคงจะเกี่ยวกับยันต์หยกทมิฬ,ส่วนอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไรนั้นยังไม่สามารถบอกได้.
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง,เหล่าเจียงซือและนักรบโครงกระดูกก็กลับมาขยับได้อีกครั้ง.
เซียนเซิงซือที่โบกสะบัด,เหล่าเจียงซือที่จมลงบนพื้น,เหล่าโครงกระดูกกลายเป็นผง,ถูกคลายวิชาออก.
กับภาพที่เห็น,ทำให้จงซานรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก.
"หยิงหลาน,ให้พวกเราออกไป."จงซานเอ่ย.
"ค่ะ!"เสียงที่ดังผ่านออกมาจากที่ไกลออกไปของหยิงหลาน.
"คลืนนน..."
บนพื้นดินที่ปรากฏประตูขนาดใหญ่ขึ้นมาในทันที.
คนทั้งสองที่ก้าวออกมาด้านนอก,พื้นที่ด้านนอกเวลานี้,กลายเป็นทะเลทรายไปเรียบร้อยแล้ว.
ทั้งคู่ที่บินช้าๆ,ตรงไปยังเกาะรบลอยฟ้าที่ลอยอยู่.
เห็นเซียนเซิงซือที่ตามหลังจงซานมา,ทุกคนต่างรู้สึกประหลาดใจ,ภายในพายุทรายที่ไร้ขอบเขตนั้น,เกิดสิ่งใดขึ้น,หลังจากที่ค่ายกลสลายแล้ว,เหล่าเศษหินทรายมากมายที่กระจายไปทั่วบริเวณ.
ค่ายกลคลายแล้ว,เผยให้เห็นหยิงหลานและกองกำลัง
80,000 นาย,หยิงหลานที่บินขึ้นมาบนเกาะรบทองแดงตามจงซานอย่างรวดเร็ว.
บนเกาะรบทองแดงนั้น,ทุกคนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ.
"นับจากวันนี้,ข้าขอแต่งตั้งให้เซียนเซิงซือเป็นแม่ทัพพิทัพดินแดนกองกำลังที่สี่ของต้าเจิ้ง."จงซานที่ออกคำสั่งในทันที.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น