Immortality Chapter 376 Mr. Shi meets the enemy 5 million
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 376 เซียนเซิงซือปะทะกองกำลังห้าล้าน.
Chapter 376 Mr. Shi meets the enemy 5
million
尸先生迎敌五百万
เซียนเซิงซือปะทะกองกำลังห้าล้าน.
หัวหน้านักบวชที่แสดงท่าทางประหลาดใจจ้องมองไปยังเกาะทองแดง,ใบหน้าเผยท่าทางไม่อยากเชื่อ! เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร? รู้ตำแหน่งเขาได้อย่างไร?
"พุทธะจินกวง!"จงซานที่จ้องมองไปยังหัวหน้านักบวช.
"เจ้ารู้จักข้าอย่างงั้นรึ?"พุทธะจินกวงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ข้าขอแนะนำอย่างหนึ่ง,รีบจากไปจากที่นี่ซะ,ไปให้พ้นจากเกาะหมาป่าสวรรค์,ไม่เช่นนั้น........"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา.
"ไม่เช่นนั้นอะไร? ชิ,หวงตี้ต้าเจิ้ง?
เจ้าคิดว่ามีผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้อยู่ข้างๆ,ข้าจะไม่สามารถสังหารเจ้าได้รึ?
เหล่าขุนพลของเจ้าทุกคนเองก็ต้องตายทุกคน,หลิวเต๋าได้สั่งการมา,โดยเฉพาะเหว่ยหยิงหลาน."พุทธะจินกวงที่แค่นเสียงเหยียดหยัน.
"โอ้ว? เจ้าสามารถสังหารทหาร 1
ล้านคนข้าได้อย่างงั้นรึ?"สายตาทั้งสองข้างของจงซานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.
"ภายในค่ายกลพุทธะนี้,อยู่ในการควบคุมของข้า,ศิษย์
108 คนของข้าถูกส่งไปอยู่ในกองกำลังของจักรพรรดิหยินเยว่แล้ว,เพียงแค่ครึ่งชั่วโมง,กองทัพของเจ้าต้องตายทั้งหมด,ตอนนี้,พวกเจ้าจะมองไม่เห็นพวกเขาและไม่ได้ยินแม้แต่เสียง!"พุทธะจินกวงที่หัวเราะออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ค่ายกลพุทธะรึ? เจ้าเป็นคนควบคุม?
ในเมื่อข้าพบเจ้าแล้ว,เจ้าก็ไม่ใช่คนควบคุมอีกต่อไป! ในเวลานี้,เจ้ายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ! จัดการ!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"จัดการ?"พุทธะจินกวงที่ขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย,จัดการ?
จัดการอะไร?
"ฉึบบ!!"
ที่ด้านหน้าของพุทธะจินกวง,กระบี่อ่อนสีม่วงที่ปรากฏขึ้น,พร้อมกับพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว.
"ซี่ๆๆ
พรึดๆๆ"กระบี่อ่อนสีม่วงที่ดึงออกมาอย่างรวดเร็ว,ก่อนที่จะเห็นแค่เพียงเงาสีม่วงเท่านั้น,กระบี่อ่อนสีม่วงเองก็หายไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน.
สายตาทุกคนที่จ้องมองตาโต,ไม่อยากเชื่อสิ่งทีเห็น,เกิดอะไรขึ้น?
หมายความว่าอย่างไร? เป็นใครกัน? กระบี่ลอบสังหารจินกวง?
เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่พบว่ามีใครเคลื่อนที่เข้าใกล้ร่างกายขนาดนั้น? ไม่ๆ,กระบี่ที่ทะลวงร่างพุทธะจินกวง,แล้วหายไป,เป็นวิชาที่แปลกประหลาดทรงพลัง,ใครกัน?
ใครอย่างงั้นรึ?
นี่คือหัวหน้าองค์รักษ์เงาของต้าเจิ้ง,อันหวงนั่นเอง!
ก่อนหน้านี้เขาสามารถซ่อนการคงอยู่ของเขา,จากอาต้าเพื่อเข้ามาพบกับจงซานเมื่อครั้งอยู่ทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้,วันนี้ก็สามารถซ่อนตัวจากพุทธะฮุยกวงได้,แน่นอนว่านั่นไม่ใช่เรื่องยากเย็นเลย,ดูเหมือนว่าเมื่อครั้งเดินทางไปทวีปศักดิ์สิทธิ์,เขาจะได้พบเข้ากับวาสนา,ได้รับการสืบทอดบางอย่างจากชายชราไร้นาม.
หลังจากที่กลับมา,จงซานก็ไม่เคยเอ่ยถามอันหวงว่าได้สิ่งใดกลับมา,รับรู้เพียงแค่ความแข็งแกร่งเวลานี้,อันหวงที่สามารถลอบสังหารผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้ได้.เพียงแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว.
พุทธะจินกวงที่ถูกกระบี่จ้วงแทงจนไม่ทันตั้งตัว,โลกลวงตาที่ส่ายไปมา,พื้นที่รอบๆใบเมเปิลที่กลายเป็นผงทั้งหมด.
พื้นที่รอบๆกลายเป็นทุ่งกว้างเหมือนเช่นดังเดิม.
ที่ไกลออกไปนั้นมีกองทัพของราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ที่เคลื่อนทัพมุ่งเข้ามา,ที่ด้านหน้านักบวชอีก
108 คน แสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อ.
"เตรียมธนู,ยิง!!"หยิงหลานที่ออกคำสั่ง.
จากนั้น,ศรปราณทะลวงที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเป็นเป็นริ้วแสงสว่างจ้า.
"ตูมมมมมม!"
หัวหน้านักบวชที่สร้างโล่ขึ้นมาป้องกันศรปราณทะลวง
3000 ดอกที่ยิงออกไป,ทว่าไม่สามารถป้องกันได้ทั้งหมดมีจำนวนนับไม่ถ้วนเช่นกันที่ถูกยิงทะลวงผ่านการป้องกันเข้าไป.
ผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้รึ?
ระดับจักรพรรดิแท้แล้วอย่างไร? ก่อนหน้านี้จงซานสังหารไปกี่คนแล้วกัน?
"ตูมมมมม"
จินกวงที่รู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก,กายเนื้อของเขาระเบิดแตกเป็นชิ้นๆ.
วิญญาณเทวะของจินกวงที่เร่งรีบถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็ว.
"วูซซซซซ"
ระหว่างนั้นบนท้องฟ้าที่ว่างเหล่า,เหมือนกับหางของจิ้งจอกที่พุ่งออกไป,พร้อมกับม้วนกวาดวิญญาณเทวะของจินกวงไปในทันที,เป็นจงซาน,พริบตาเดียวนั้น,เขาได้ปล่อยส่วนหนึ่งของแปดหางสวรรค์ออกไป.
"รากสัมผัสเทวะ?"ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่อยู่ข้างๆ,เผยสีหน้าไม่อยากเชื่อ.
"กำจัดศัตรูให้สิ้นซาก!"หยิงหลานที่ออกคำสั่งในทันที.
"โฮกกกก"
เหล่าขุนพลต้าเจิ้งที่คำรามเสียงดัง,พร้อมกับเคลื่อนทัพเข้าประชิดทัพของราชวงศ์จักรพรรดิยินเยว่ทันที.
...........
ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่,เมืองจิงหลิง!ห้องอักษรหลิวเต๋า.
หลิวเต๋าที่นั่งอยู่ด้านหน้าโต๊ะบัญชาการ,ที่ด้านหน้านั้นมีกลุ่มของข้าราชบริพารที่สนิทยืนอยู่.
"คาดไม่ถึงเลยว่าพุทธะจินกวงจะไม่สามารถต้านเอาไว้ได้!"ถูซิวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่เพียงแต่พุทธะจินกวงไม่สามารถต้านได้,กองกำลังของต้าเจิ้งนั้นยังทรงอำนาจ,แม้แต่กองกำลังสุดท้ายของพวกเรายังเสียหายอย่างหนักให้กับกองกำลังของเหว่ยหยิงหลาน,อีกทั้งกองกำลังแนวหน้าของพวกเรา,ถูกสังหารไปจนสิ้นแล้วเวลานี้."หลิวเต๋าที่สูดหายใจลึก.
"ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง,ดูเหมือนว่าทัพหน้าของพวกเขาได้เคลื่อนที่เข้ามาใกล้เมืองจิงหลิงทุกทีแล้ว,และข่าวที่ฝ่าบาทเพิ่งได้มา,หลินเซียวและอี้เหยี่ยนทัพทั้งสอง,กำลังมาสนับสนุนกองกำลังของเหว่ยหยิงหลาน,เคลื่อนที่เข้ามาใกล้มากแล้ว,พวกเขาคงเตรียมพร้อมบุกเมืองจิงหลิงพร้อมกันอย่างเต็มกำลัง!"ถูซิวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"พวกเขาไม่สามารถทะลวงเมืองจิงหลิงง่ายๆแน่,ตราบเท่าที่พวกเราถ่วงเวลาได้สักหนึ่งเดือน,ข้ามีกำลังเสริมจะเข้ามาช่วย,ใครจะเป็นคนนำทัพที่เหลือ,ออกไปหยุดทัพของต้าเจิ้งได้หนึ่งเดือน?"หลิวเต๋าที่กล่าวต่อขุนพลทุกคน.
ทว่า,ใครล่ะจะหาญกล้าอาสาไปขวางทางทัพของราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งกัน?
ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งนั้น,เป็นทัพที่แข็งแกร่งไร้เทียมทาน,ทำลายสิ้นกองกำลังแนวหน้าของราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ไปทั้งหมด,หากไม่สามารถต้านไว้ได้,เมืองจิงหลิงเวลานี้,ไม่เพียงแต่พ่ายแพ้,แต่ถึงการล่มสลาย,
"ฝ่าบาท,พวกเรา,ควรที่จะเตรียมตัวถอยกลับไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์."ถูซิวกล่าว.
"ถอนตัวอย่างงั้นรึ?
เจ้าจะให้ข้าทิ้งทุกอย่างที่ข้าสร้างขึ้นมาอย่างงั้นรึ?จะเป็นไปได้อย่างไร?"หลิวเต๋าที่ชำเลืองมองตาขวาง.
"แต่ว่า......"ถูซิว,ที่สูดหายใจลึก,รู้ว่าการตัดสินใจจากไปนั้นยากลำบาก,ทว่า,ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งนั้นแปลกประหลาด,แข็งแกร่ง,แม้แต่ถูซิวเองไม่ว่าแผนใดของเขาล้วนแล้วแต่ล้มเหลว.
"ข้าจะไปเอง!"เซียนเซิงซือที่อยู่ข้างๆเงียบมาโดยตลอดเอ่ยปากออกมาในทันที.
หลิวเต๋าที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงซือที่ขันอาสา,ภายในใจรู้สึกดีใจ,จากนั้นก็ขมวดคิ้วไปมา.
"เซียนเซิงซือ,เจ้ารึ?"หลิวเต๋าที่กล่าวถามอีกครั้ง.
"หนึ่งเดือน,โปรดวางใจได้เลย!"เซียนเซิงซือที่พยักหน้า,กล่าวออกมาไร้ซึ่งอารมณ์.
"ได้,เจ้าต้องการทหารเท่าไหร่?"หลิวเต๋าที่เอ่ยออกมา.
"ไม่จำเป็น,เพียงแค่ข้าคนเดียวก็เพียงพอแล้ว!"เซียนเซิงซือกล่าว.
"ได้,ขอบคุณต้องรบกวนเซียนเซิงซือแล้ว!"หลิวเต๋ากล่าวออกมาในทันที.
"อืม."เซียนเซิงซือพยักหน้า,จากนั้นก็โค้งคำนับให้กับหลิวเต๋าด้วยท่าทางจริงจัง.
เห็นท่าทางของเซียนเซิงซือแล้ว,หลิวเต๋าที่ต้องขมวดคิ้วแน่น,รู้สึกราวกับว่าการกระทำของเขาในครั้งนี้เหมือนกับการจากลา?
เซียนเซิงซือที่โค้งคำนับให้และจากไป.
เซียนเซิงซือที่บินไปยังที่พักของเขา,ก่อนที่จะเก็บของทั้งหมด,พร้อมกับจ้องมองไปยังที่พักของหลิวเต๋าและกล่าวพึมพำออกมา,"หลายปีมานี้,ข้าได้ตอบแทนเจ้าแล้ว,นี่เป็นครั้งสุดท้ายของข้า,ที่จะทำเพื่อเจ้า,ข้าจะขวางราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งให้เจ้าเป็นเวลาหนึ่งเดือน,จงซาน,หากเจ้าชนะ,ข้าจะเข้าร่วมราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง,แต่หากว่าเจ้าตายด้วยฝีมือข้าล่ะก็,เกาะหมาป่าสวรรค์แห่งนี้ก็ไม่ควรค่าให้ต้องสนใจ,หลิวเต๋า,หากเป็นเช่นนั้นหลังจากนี้
ที่ทวีปศักดิ์สิทธิ์,คงได้กล่าวลาเจ้าจริงๆ."
จากนั้น,เซียนเซิงซือที่ก้าวขึ้นไปบนอากาศ,สร้างเมฆสีขาว,ก่อนที่จะมุ่งไปยังทิศใต้.
......
บนเกาะรบทองแดง,จงซานที่จ้องมองไปยังเหล่าทหารที่แสดงความเคารพ.
อี้เหยี่ยนและหลินเซียวที่นำกองทัพมุ่งตรงมายังที่นี้ด้วยความเร็ว,ทั้งคู่ต่างก็มีทหารกองกำลังละ
2 ล้านนายมา,ซึ่งเวลานี้เข้าประจำแถวอย่างเป็นระเบียบ,เต็มไปด้วยความฮึกเหิมพร้อมกับทำความเคารพพร้อมๆกัน.
"กองกำลังที่หนึ่ง,หลินเซียว,คารวะฝ่าบาท!"
"กองกำลังที่สาม,อี้เหยี่ยน,คาวะฝ่าบาท!"
แม่ทัพของทั้งสองกองกล่าวออกมาพร้อมๆกัน.
"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน."เหล่าทหารหลายล้านที่ตะโกนออกมาพร้อมๆกัน.
"ลุกขึ้นได้."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"รับด้วยเกล้า!"อี้เหยี่ยนและหลินเซียวที่บินขึ้นมาบนเกาะรบทองแดงในทันที.
กองกำลังที่หนึ่ง,สองล้านนาย,กองกำลังที่สอง
หนึ่งล้านนาย,กองกำลังที่สาม,สองล้านนาย.
กองกำลังทั้งหมดห้าล้านนาย,ที่ยืนอยู่ด้านล่างเกาะรบทองแดง,จ้องมองมองขึ้นมาด้านบนด้วยความเคารพ.
"ฝ่าบาท,ทัพของพวกเราเคลื่อนที่ใกล้เมืองจิงหลิงแล้ว,อีกไม่กี่วัน,สามารถบุกเข้าประชิด,ยึดเมืองกลับมาได้!"หยิงหลานที่เอยออมกาในทันที.
จงซานยังไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
"ที่ด้านหน้ามีคนผู้หนึ่ง."กงจูเฉียนโหยวที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
ภายในใจของทุกคนที่รัดแน่น,จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,ที่ด้านหน้านั้นเป็นพื้นที่ราบกว้าง,เป็นพื้นที่กว้างใหญ่,เห็นแค่เพียงต้นหญ้าเท่านั้น.
ที่ใจกลางของทุ่งกว้างนั้น,ในเวลานี้กลับปรากฏชายคนหนึ่งในชุดคลุมผ้าฝ้าย,ใบหน้าที่ดูซีดขาว,ไม่มีโลหิตเลยแม้แต่น้อย,ที่ด้านล่างคางนั้นมีเคราเล็กน้อย,จ้องมองมายังกองกำลังห้าล้านคน,ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย,ท่าทางยังคงสุขุม,ไม่แยแสแต่อย่างใด.
"ราชวงศ์จักรพรรดิ์หยินเยว่,เซียนเซิงซือ!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"เซียนเซิงซือ?"จงซานที่อยู่บนเกาะรบทองแดง,จ้องมองออกไปช้าๆ.
"ข้ามาแล้ว,เจ้าเตรียมตัวพร้อมรึยัง?"เซียนเซิงที่อยู่ไกลออกไปนั้นกล่าวออกมา.
"จะให้สู้อย่างไร!"จงซานที่เอยปากออกมาในทันที.
เซียนเซิงซือที่เผยยิ้มออกมาอย่างแปลกประหลาด,ก่อนที่จะยื่นมือขวาออกไป,ก่อนที่จะสะบัดมือออกไป,ปรากฏเป็นควันสีดำมากมายที่พุ่งออกมาจากแขนเสื้อของเซียนเซิงซือ,ควันสีดำทมิฬมากมายที่ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศเป็นจำนวนมาก,จากนั้นก็พุ่งลงไปด้านล่างพื้นดินโดยสมบูรณ์.
"ทุ่งราบนี้,เป็นสถานะที่อะไรมาก่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาในทันที.
"สนามรบโบราณ,เป็นสถานที่ก่อนที่ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่จะเกิดซะอีก,ที่นี่คือสนามรบโบราณ,เมื่อครั้งบรรพกาล,บนพื้นที่รอบๆนี้ไม่รู้ว่ามีคนมากมายตายไปเท่าไหร่,การรบในครั้งนั้น,ใต้พื้นดินนั่นได้โชลมไปด้วยโลหิตของนักรบที่แข็งแกร่ง."ชิงอวิ๋นหลางเจียงที่กล่าวออกมาในทันที.
"สนามรบโบราณอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ตูมมมมมมมมมมม"
ผืนปฐพีด้านหน้าที่สั่นสะเทือน,สั่นไหวอย่างรุนแรง,เหล่านักรบของราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งกว่าห้าล้านคนที่ถอนล่น,กองกำลังหมาป่าก็ดี,กองกำลังม้าศึกก็ดี,เวลานี้กำลังตื่นกลัวอย่างไม่มีสาเหตุ.
"พรึดๆๆ"
บนพื้นดินรอบๆเซียนเซิงซือนั้น,เวลานี้ทุกคนที่ต้องชำเลืองมองตาโต,ดวงตาที่จ้องเขม็งไปยังพื้นดินรอบๆ,ปรากฏเป็นนักรบโครงกระดูกที่ผุดขึ้นมาบนดิน.
นับรบโครงกระดูกมากมายนับไม่ถ้วน,กระจายไปรอบๆบนทุ่งกว้าง,เป็นนักรบโครงกระดูกกระจายเต็มทุ่งหญ้าไปหมด.
นี่ไม่ใช่โครงกระดูกทั่วไป,แต่เป็นรูปร่างของโครงกระดูกนักรบ.
บนพื้นดินรอบๆ,บนผืนดินที่แยกออกมา,เหล่านักรบโครงกระดูกที่ใต่ออกมายั้วเยี่ยเต็มไปหมด.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ขอบคุณครับ
ตอบลบ