Immortality Chapter 371 Six Dao

Immortality Chapter 371  Six Dao

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 371 หลิวเต๋า.

Chapter 371  Six Dao

六道

  หลิวเต๋า.

บนพื้นทะเล,จงซานที่ถอนหายใจยาว,กงจูเฉียนโหยวที่บินเข้ามาทันที.

"เจ้าอยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณอย่างงั้นรึ? ตอนนี้ดูไม่ต่างจากระดับก่อตั้งวิญญาณขั้นปลายเลยไม่ใช่รึ?"เฉียนโหยวที่อุทานออกมา.

"แตกต่างอย่างงั้นรึ? ความแข็งแกร่งน่าจะเหมือนกัน,ก่อนหน้านี้เจี้ยนหงในหุบเขาหมื่นวานร,นางเองก็ไม่ใช่ธรรมดาเลย,อย่างไรก็ตามเหล่าวานรที่เห็นเจี้ยนหง,ทำได้แต่วิ่งหนีตายด้วยความตื่นตระหนก,ถึงแม้ว่าจะมีคนที่มีระดับเดียวกับเจี้ยนหงถึงสองตนก็ตาม."จงซานกล่าว.

"อืม!"เฉียนโหยวพยักหน้า.

"เฮ้เฮ้,อีกไม่ไกล,ก็จะไปถึงราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งแล้ว."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล."เอิ่ม,เป่าเอ๋อ,นางจะยอมรับข้าอย่างงั้นรึ?"

"เรียกเจี่ยเจี๋ยสิ!"จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.

"ข้ารู้,เจ้าแกล้งข้า!" กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขุ่นเคือง.

"ไม่เลย,บางอย่าง,จำเป็นต้องพูดให้ชัดเจน,ตั้งแต่ก่อนหน้านี้เมื่อครั้งยังคงเป็นปุถุชนข้าได้พบเห็นอะไรหลายๆอย่าง,ข้าที่ก่อสร้างราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งขึ้นมา,ตัดสินใจที่จะอยู่ภายใต้สวรรค์แห่งนี้,จำเป็นต้องจัดการเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวให้ชัดเจนถ่องแท้? ครอบครัวของข้านั้นต้องมาก่อนทุกอย่าง? แม้ว่าเรื่องนี้อาจจะดูไม่ยุติธรรมต่อเจ้า,ทว่าเป่าเอ๋อนั้นมาก่อนเจ้า,ข้าเองไม่สามารถตามใจเจ้าได้,ไม่สามารถทำได้,ไม่เช่นนั้นแล้วครอบครัวของข้าจะไม่สงบสุข!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยเสียงอ่อนโยน.

เฉียนโหยวที่เบ้ปากเล็กน้อย,ทว่าก็รู้ว่าช่วยไม่ได้,อย่างไรก็ตามนางก็พยักหน้ารับ"ข้ารู้,ข้าเองจำต้องขอเวลาทำใจ,หลังจากนี้ข้าต้องเคารพเจี่ยเจี่ยเป่าเอ๋อแน่นอน!"

"ไม่ต้องกังวล,เป๋าเอ๋อนั้นเป็นคนอ่อนโยนใจดี! ย่อมไม่ทำอะไรให้เจ้าลำบากแน่นอน."จงซานที่ก้าวเข้าหาพลางลูบผมของนางไปมา.

ที่จริง,จงซานรับรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ค่อยยุติธรรมต่อเฉียนโหยว,ต้องไม่ลืมว่านางที่เป็นกงจูของราชวงศ์สวรรค์,การที่ให้นางต้องแต่งเข้าราชวงศ์กษัตริย์,อีกทั้งยังไม่ได้เป็นฮวงโห่วลำดับหนึ่ง,นี่นับว่าทำให้นางกระอักกระอ่วนใจไม่น้อย,ดูเหมือนว่าเป็นการลบหลู่หมิ่นเกียรติของกงจูราชวงศ์สวรรค์ไม่น้อยเลยไม่ใช่รึ?

"ไม่,ขอให้ได้อยู่กับเจ้า,ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ไม่สำคัญ!"กงจูเฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมา.

ขณะที่คนทั้งสองกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง,ทันใดนั้นก็ต้องขมวดคิ้วจ้องมองไปยังท้องทะเล.

"คลืนนนน"

คนทั้งสองที่จ้องมองไปยังผืนทะเลที่ระเบิดออกมาเสียงดัง,มังกรทองที่โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ,บนหัวมังกรทองนั้น,มีหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่ได้เจอกันนานแล้ว,เห่าเม่ยลี.

"จงซาน!"เสียงที่ทึมทึกเต็มไปด้วยความอหังการ.

"แม่นางเห่าเม่ยหลี,เจ้ามาที่นี่ทำไมรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เจ้าเปลี่ยนผู้หญิงอีกแล้วรึ? เป็นความจริง,พวกผู้ชายนี้มีแต่พวกไม่มีอะไรดี!"เห่าเม่ยหลีที่กล่าวด้วยความเหยียดหยัน.

"เฮ้เฮ้,นี่คือภรรยาของข้า,กู่เฉียนโหยว,แม่นางเห่าเม่ยลี,เจ้ายังไม่ตอบข้าเลยนะ."จงซานที่ชำเลืองมองไปยังเห่าเม่ยลี.

"ทะเลตะวันออกคือครอบครัวของข้า,เจ้าสังหารเหล่าปลาไปมากมาย,ยังมาถามว่าข้ามาที่นี่ทำไมอย่างงั้นรึ?"เห่าเม่ยลีแค่นเสียง.

ส่วนจงซานกล่าวต่อ,"เจ้ามีอะไรต้องการกล่าวอย่างงั้นรึ?"

"เจ้ามายังทะเลตะวันออกทำอะไร?"เห่าเม่ยลีที่กล่าวสอบถามจงซาน.

"ข้าเพียงแค่ผ่านทางมาเท่านั้น,ข้ากำลังจะกลับบ้าน!"จงซานที่กล่าวตามจริง.

"กลับบ้าน?? บ้านจงซาน?? งั้นข้าคงพลาดไม่ได้,ให้ข้าไปดูบ้านของเจ้าด้วยก็แล้วกัน?"เห่าเม่ยลีที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

ได้ยินคำพูดของเห่าเม่ยลี,จงซานและกงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.

"โอ้ว,ภายในสวรรค์นั้นกว้างใหญ่ไพศาล,ทำไมถึงอยากไปยังบ้านของข้าล่ะ?"จงซานที่กล่าวออกมาอ้อมๆ.

"ข้าตัดสินใจแล้ว,นำทางได้แล้ว!"เห่าเม่ยลีที่กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดื้อรั้น.

เห็นท่าทางเห่าเม่ยลี,จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา,"ได้,ทางนี้!"

จงซานที่ชี้ไปยังทิศทางของเกาะหมาป่าสวรรค์.

"เดินทาง."

เห่าเม่ยลีที่ยืนอยู่บนหัวของเสี่ยวจิน,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศทางดังกล่าวอย่างรวดเร็ว,จงซานและกงจูเฉียนโหยวที่ตามหลังไป.

"จากที่ข้าเห็น,นางต้องมีเป้าหมายแน่นอน,นอกจากนี้ยังไม่ใช่เป้าหมายที่ดีนัก."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"ข้ารู้!"จงซานพยักหน้ากล่าวรับ.

"ทำไมถึงได้ให้นางมากลับพร้อมพวกเราล่ะ?"กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"เพราะว่าข้าเป็นหนี้นาง!"จงซานกล่าวพลางถอนหายใจเล็กน้อย.

"เป็นหนี้อย่างงั้นรึ? 12 เมืองหลิงไห่,นางเป็นคนที่นำมังกรมาอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าเป็นการแลกเปลี่ยนหรอกรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.

"มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา,แต่ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกไป.

เกาะหมาป่าสวรรค์,ทิศเหนือ,ราชวงศ์จักรพรรดิยินเย่,ซึ่งมีจักรพรรดิ,หลิวเต๋อเป็นผู้ปกครอง,พื้นที่รอบๆเองก็มีราชวงศ์กษัตริ์ย์อีกสามแห่งรายล้อม.

หลายปีมานี้,สามราชวงศ์กษัตริย์มีเป้าหมายในการโค่นล้มราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่,เพื่อที่จะแย่งชิงวาสนา,เพื่อที่จะทำลายโซ่ตรวจในการยกระดับราชวงศ์วาสนาของพวกเขา.

ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่,เมืองจินหลิง!

ที่ด้านนอกตำหนักนั้น,หลิวเต๋านำผู้ฝึกตนมาเสริมกำลังจากภายนอกอย่างยากลำบากและเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางไม่น้อยเลย.

ทุกคนที่เข้ามาในตำหนัก,ค่อนข้างตื่นเต้นเล็กน้อย.

หลิวเต๋าที่อุ้มเต่าขนาดเล็กตัวหนึ่งมาด้วย,ทว่าเต๋าเล็กนั้นมีลักษณ์ที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,มีหัวที่แยกออกมา,หัวหนึ่งหนึ่งเป็นหัวเต่าที่มีสีดำทมิฬ,ส่วนอีกหัวเป็นอสรพิษ,ดูเหมือนกับการผสมกันระหว่างอสรพิษและเต่า,เป็นการรวมตัวของเต่าและอสรพิษที่มีกระดองนั่นเอง.

"เจ้าสามารถอยู่ในราชวงศ์จักรพรรดิของข้าได้,เมื่อเจ้ากินมุกมังกร,คงต้องใช้เวลาย่อยก่อน,หลังจากนั้นข้าจะพาเจ้าไปดูพื้นที่รอบๆอีกครั้ง."หลิวเต๋ากล่าว

เต่าน้อยสองหัวที่พยักหน้าไปมา,ก่อนที่จะดึงหัวของมันเข้าไปในกระดอง.

"เสวียนเหยี่ยน,เจ้าและเสี่ยอู๋ไปด้วยกัน! ช่วยย่อยมุกมังกรก่อน."หลิวเต๋าที่กล่าวอย่างขึงขังไปยังชายในชุดสีดำ.

"อืม!"ชายที่มีนามว่าเสวียนเหยี่ยนที่พยักหน้ารับ.

จากนั้นเสวียนเหยี่ยนก็อุ้มเต่าที่แปลกประหลาดนั้นจากไป.

หลิวเต๋าที่จ้องมองเสี่ยวอู๋ที่จากไป,พลางถอนหายใจยาว.

"ยินดีกับฝ่าบาทด้วย,ช่างน่าตื่นเต้นนัก,คาดไม่ถึงเลยว่า เผ่าเต่าทมิฬจะทำพันธะสัญญาด้วย,ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ของพวกเรากำลังจะโชติช่วงอีกครั้งแล้ว."ขุนพลผู้หนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.

"เพียงแค่โชคดีเท่านั้น,หากไม่เพราะว่าข้าได้ช่วยเหลือเสี่ยวอู๋ที่ทะเลทิศใต้,เสี่ยวอู๋คงไม่ยอมทำพันธะสัญญากับข้า,เรื่องมันคงไม่ง่ายขนาดนี้,โชคดีจริงๆที่ข้าได้พบกับเสี่ยวอู๋."หลิวเต๋าที่สูดหายใจลึก,แม้ว่าจะถ่อมตัว,ทว่าก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเต็มไปด้วยความตื่นเต้น.

20 ปีที่แล้ว,ข้าพลาดการสนับสนุนจากเผ่าหมาป่า,หลังจากนั้น 20 ปีผ่านมา,คาดไม่ถึงจะได้รับการสนับสนุนจากเผ่าเต่าทมิฬ,แม้ว่าเผ่าเต่าทมิฬจะด้อยกว่าเผ่าหมาป่าเล็กน้อย,ทว่าในทวีปศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้,จะมีราชวงศ์จักรพรรดิสักกี่แห่งที่ได้ทำพันธะสัญญากับเผ่าสัตว์อสูรขนาดใหญ่กัน?

"ฝ่าบาท,สามราชวงศ์กษัตริย์,ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องปล่อยเอาไว้แล้ว,ในอดีตที่พวกเราให้พวกเขาคงอยู่,เพราะเอาไว้ในการฝึกฝน,เวลานี้รากฐานของพวกเราเพียงพอที่จะบุกเบิกทวีปศักดิ์สิทธิ์แล้ว,ไม่จำเป็นต้องให้พวกเขาคงอยู่แล้ว."แม่ทัพใหญ่ผู้หนึ่งที่กล่าวออกมา.

"ใช่แล้ว,ฝ่าบาท,พวกเราควรจะรีบกำจัดราชวงศ์กษัตริย์ทั้งสามซะ,ตอนนี้พวกเราได้รับการสนับสนุนจากเผ่าเต่าทมิฬแล้ว,ถึงเวลาแล้วที่พวกเราจะรุกเข้าภาคใต้กำจัดราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งต่อ,พวกเขาที่ทำพันธะสัญญากับเผ่าหมาป่า? พวกเราไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาเติบโตได้แล้ว.

"ใช่,ฝ่าบาท,รอให้พวกเรารวมเกาะหมาป่าสวรรค์ได้แล้ว,เพียงแค่ฝึกฝนอีกสักเล็กน้อย,ก็จะสามารถก้าวไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์,เพียงแค่รวบรวมราชวงศ์จักรพรรดิของทวีปศักดิ์สิทธิ์ได้สักสองสามแห่ง,พวกเราก็มีพลังพอที่จะทำลายราชวงศ์ราชันย์ได้แล้ว,หลังจากที่ได้วาสนาของราชวงศ์ราชันย์มาครอง,ราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่ของพวกเราก็จะได้รับการยกระดับอีกครั้ง."ขุนพลอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ.

ส่วนเซียนเซิงซือที่อยู่ข้างๆยังคงเงียบ,เฝ้ามองอย่างอดทน.

หลิวเต๋าที่จ้องมองไปยังขุนพบทั้งสองที่แสดงท่าทางตื่นเต้น,ก่อนที่จะจ้องมองไปยังเซียนเซิงซือ,ท้ายที่สุดก็ส่ายหน้าไปมา,"การยกระดับจากราชวงศ์กษัตริย์ไปเป็นราชวงศ์จักรพรรดินั้น,จำเป็นต้องมีวาสนาที่เพียงพอ,ทว่าการจะยกระดับจากราชวงศ์จักรพรรดิไปเป็นราชวงศ์ราชันย์นั้น,เพียงแค่มีวาสนามันยังไม่เพียงพอ,ทว่ามันจำเป็นต้องได้ของล้ำค่ามากๆมาก่อน."

"หืม?"เหล่าขุนพลที่แสดงท่าทางสงสัย.

"ตราประทับราชวงศ์สวรรค์ไงล่ะ!"หลิวเต๋าที่สูดหายใจลึก.

"ตราประทับราชวงศ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?"เหล่าขุนพลที่ขมวดคิ้วมา.

"ถูกแล้ว,ตราประทับราชวงศ์สวรรค์นั้น,ในประวัติศาสตร์มีการบันทึกเอาไว้,ส่วนการเป็นราชวงศ์สวรรค์นั้น,ไม่จำเป็นต้องคิดเลยว่า,ในทวีปศักดิ์สิทธิ์เองยังเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่,ไม่มีใครรู้ว่าจะยกระดับไปเป็นราชวงศ์สวรรค์ได้อย่างไร,มีคนน้อยมากที่รับรู้เรื่องนี้,เท่าที่รู้ตอนนี้มีเพียงแค่เซิ่งซิ่งสามคนของราชวงศ์สวรรค์เท่านั้น."หลิวเต๋ากล่าว.

"อืม!"เหล่าขุนพลต่างก็ขมวดคิ้วกันไปมา.

"ต้าฮวงโห่ว!"ในเวลาเดียวกันเหล่าขุนพลที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปตามๆกัน,ไปยังหญิงสาวในชุดสีดำที่กำลังก้าวเข้ามาช้า.

"คารวะต้าฮวงโห่ว!"เหล่าขุนพลทุกคนที่กล่าวออกมาพร้อมกัน.

"อืม!"หญิงสาวในชุดสีดำที่กล่าวเสียงแหบๆออกมา.

เห็นหญิงสาวชุดดำที่ก้าวออกมา,หลิวเต๋าที่ขมวดคิ้วไปมา,สายตาที่รู้สึกหวั่นไหว,สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด,ลึกเข้าไปข้างในนั้นเต็มไปด้วยความเสียใจและความรู้สึกผิด,อารมณ์มากมายที่ซับซ้อนอยู่ในนั้น.

"ฝ่าบาท,เฉินต้องขอตัวก่อน!"เหล่าขุนพลที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"อืม!"หลิวเต๋าพยักหน้า,เหล่าขุนพลทุกคนที่ถอยห่างออกจากห้องโถงในทันที.

"เจ้ากลับมาแล้ว,ไม่ไปแจ้งกับข้าก่อนละ!"ต้าหวงโห่วที่กล่าวออกมา,พร้อมกับยืนแขนออกไปปัดฝุ่นที่อยู่บนเสื้อผ้าของหลิวเต๋าออกไปอย่างระมัดระวัง.

หลิวเต๋าที่ขมวดคิ้วไปมา,ไม่เคลื่อนไหว,ราวกับว่าไม่ต้องการให้ ต้าหวงโห่วนั้นต้องตัว,ถึงแม้จะรู้สึกเขยง,ทว่าก็ต้องระงับความรู้สึกภายในใจเอาไว้ไม่ให้แสดงออกมา,ปล่อยให้ต้าหวงโห่วทำความสะอาดชุดของเขา.ก

"ข้ากลัวว่าเจ้าจะไม่ว่าง! เกรงว่าจะไปรบกวนเจ้า!"หลิวเต๋ากล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

ต้าหวงโห่วที่เงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"คืนนี้จะให้เสี่ยวซานเป็นคนปรนนิบัติเจ้า!"

อืม!"หลิวเต๋าที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

ท่าทางของต้าหวงโห่วนั้นเต็มไปด้วยความหดหู่ใจ,ก่อนที่จะจากไปช้าๆ,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.

เห็นต้าหวงโห่วที่จากไป,ใบหน้าของหลิวเต๋าปรากฏความรู้สึกซับซ้อนมากมาย.

.........

เกาะหมาป่าสวรรค์,ภายในป่าทึบแห่งหนึ่ง.

หยิงหลานในชุดเกราะรบเต็มยศ,เต็มไปด้วยความอาจหาญเยี่ยงวีระบุรุษ,และดูประณีตงดงามไปพร้อมๆกัน,ภายในหุบเขาหลายลูกในเวลานี้ต่างก็เต็มไปด้วยความสับสน,พื้นดินเต็มไปด้วยศพมากมาย,หลากหลายสำนักที่ถูกกำจัดไปจนหมด.

ที่ด้านหน้าของหยิงหลานนั้น,มีชายคนหนึ่ง,ร่างของเขาที่โชกไปด้วยโลหิต,ทหารสิบคนที่ชี้หอกล้อมรอบร่างของเขาเอาไว้,ตราบเท่าที่หยิงหลานออกคำสั่ง,เขาจะถูกสังหารไปในทันที.

"เจ้าสังหารข้าไม่ได้,ข้าเป็นหนึ่งของพุทธะจินกวง,เป็นคนของวิหารต้าจิวราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่,พวกเราเป็นคนของดินแดนเทพพิสุทธิ์,เจ้าจะสังหารข้าไม่ได้!"ชายคนดังกล่าวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางหวาดหวั่น.

ดินแดนเทพพิสุทธิ์อย่างงั้นรึ? จักรพรรดิหยินเยว่รึ? วิหารต้าจิว? หยิงหลานที่ขมวดคิ้ว,ก่อนที่จะสั่งให้ทุกคนหยุด.

"ลากตัวมันไปที่ค่าย,ข้าจะสอบสวนมันอีกครั้ง."หยิงหลานกล่าว.

"รับทราบ!"เหล่าขุนพลที่ตอบรับคำสั่งของหยิงหลานในทันที.

หลังจากที่นำตัวชายคนดังกล่าวกลับมาที่ค่าย,และได้ทำการสืบสวนเป็นการส่วนตัว,พวกเขาที่ได้รับข่าวมาหลายอย่าง,หยิงหลานที่ขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองเหล่าขุนพลไปมา.

"เจ้า,เดินทางกลับไปด้วยความเร็วที่สุด,รายงานฝ่าบาทถึงเรื่องที่เกิดขึ้น."หยิงหลานที่ออกคำสั่งต่อขุนพลคนหนึ่ง.

"ครับ!"ขุนพลคนดังกล่าวที่รับคำสั่งในทันที.

"แม่ทัพ,ข้าไปได้หรือยัง?"ชายคนดังกล่าวที่ถูกจับมานั้นเต็มไปด้วยความกังวล.

"จอมพล,จับตัวเอาไว้ก่อนหรือไม่?"ขุนพลอีกคนที่สอบถามออกมา.

"ไม่ได้,พวกเรายังมีภารกิจอื่นอยู่,เป็นไปไม่ได้ที่จะคุมตัวเขาเอาไว้ตลอด,หากว่าคนคุมตัวไม่แน่นหนาเพียงพอ,เกิดเขาหนีขึ้นมาล่ะ? เรื่องนี้อาจจะทำให้แผนการของฝ่าบาทผิดพลาดได้,มันเสี่ยงเกินไป,จะไม่มีใครทำลายแผนการของกู่เหยี่ยเยี่ยได้,ต้องไม่มีวัน,ฆ่ามันซะ!"ดวงตาของหยิงหลานที่เต็มไปด้วยความเย็นชา.

"ครับ!"ขุนพลที่รับคำสั่งในทันที.

"แม่ทัพ,แม่ทัพ.......!"ชายคนดังกล่าวที่ร้องครวญคราง,หยิงหลานที่เดินออกจากกระโจมไปเรียบร้อยแล้ว.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.