Immortality Chapter 355 The Zhong Shan powerful returns
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 355 จงซานผู้อหังการ.
Chapter 355 The Zhong
Shan powerful returns
钟山强势归来
จงซานผู้อหังการ.
ยังไม่ถึงห้าด้วยซ้ำ,เหล่าคนของกระทรวงยุติธรรมก็หวาดกลัวในท่าทีของจงซาน!
จงซานที่หันหน้ากลับมามองอาต้า,ขมวดคิ้วไปมา,"เกิดอะไรขึ้น,ทำไมเจ้ามาอยู่นี่?กงจูล่ะ?"
"เซียนเซิง,ช่วยกงจูเร็วเข้า,กงจูตอนนี้กลายเป็นผู้ต้องหาไปแล้ว."อาต้ากล่าว.
"ผู้ต้องหาเมื่อไหร่?กงจูรึ?
ใครกล้าตั้งข้อหากับกงจูกัน?"จงซานที่ชำเลืองมองตาโต.
"เป็นความจริง,ที่พักของกงจูตอนนี้ถูกปิดล้อมเอาไว้แล้ว,กงจูถูกกักขังเอาไว้ในคฤหาสน์,ข้าและอาเอ้อเองก็ถูกขังอยู่ด้านใน,กงจูคำนวณแล้วว่าเซียนเซิงกำลังจะกลับมาเร็วๆนี้,ดังนั้นจึงให้ข้าและอาเอ้อหนีออกมาหาเซียนเซิง,สวรรค์เห็นใจพวกเรา,ท้ายที่สุดทำให้ข้าได้พบกับท่าน,เหล่าคนที่ไล่ตามข้ามานั้น,เป็นคนที่กักขังกงจู,พวกเขาที่ไล่ล่าข้าและอาเอ้อมา,พวกเราหนีกันไปคนละทาง."อาต้าที่กล่าวออกมาในทันที.
"เกิดอะไรขึ้นกัน?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
กงจู,กงจูมีสถานะใด,ใครกล้าตัดสินให้นางเป็นอาชญากร?
ทว่าในตอนนี้ก็บอกได้เช่นกันว่าความผิดนี้,เห็นได้ชัดเจนว่าไม่ธรรมดา.
"ที่ด้านนอกมีข่าวลือว่า,กงจูสังหารจวินจูหยิงหนิง,ตอนนี้สร้างความตื่นตะลึงไปทั่ว,ฝ่าบาททรงโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก!"อาต้ากล่าว.
"หยิงหนิง?
หยิงหนิงตายแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาขณะถาม.
"ใช่แล้ว,เหล่าเจ้าหน้าที่กระทรงยุติธรรมได้ทำการตรวจสอบแล้วว่ากงจูได้สังหารจวินจู่หยิงหนิง,ด้วย"ศรเทพวายุ"
นอกจากนี้ยังมีหยกบันทึกเป็นหลักฐานด้วย,กงจูเจอปัญหาใหญ่แล้ว."อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางกังวล.
"กงจูเป็นไปไม่ได้ที่จะสังหารหยิงหนิง,มีข่าวลืออะไรอีก?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"อาวุโสเทียนกำลังจะเลือกศิษย์ระหว่างกงจูและหยิงหนิง,หลังจากผ่านการทดสอบ,ท้ายที่สุดหยิงหนิงชนะ,ที่ด้านนอกลือกันว่ากงจูเฉียนโหยวทนไม่ไหว,จึงได้สังหารหยิงหนิง."อาต้ากล่าว.
"ใครเป็นคนปล่อยข่าวนี้?"จงซานที่จ้องมองไปยังอาต้า.
"ข่าวมันลือไปทั่ว,ไม่รู้ว่าเป็นใคร."อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"นี่เป็นข้อมูลสำคัญ,จงใจปล่อยออกมา,ไม่ใช่ว่าเป็นหนึ่งในแผนการหรอกรึ?"ใบหน้าของจงซานที่เผยท่าทางเหยียดหยัน.
"เซียนเซิง,กงจูบริสุทธิ์อย่างแน่นอน."อาต้าที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.
"ข้าได้ฝากคำพูดของข้าให้กับกงจูก่อนหน้า,เจ้าได้บอกนางหรือไม่?"จงซานชำเลืองมองไปยังอาต้า.
"เซียนเซิงกล่าวว่าหากไม่ได้สนใจก็ไม่ควรที่จะแข่งขันกับหยิงหนิง,วิชาฮวงจุ้ย,ไม่ควรที่จะศึกษา!,ข้าได้บอกทุกคำพูดกับกงจู!"อาต้าที่กล่าวยืนยัน.
"สถานการณ์ตอนนี้กงจูเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถาม.
"ยังถูกคุมขังอยู่,เรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัวของฝ่าบาท,เหล่าขุนนางย่อมไม่มีใครกล้าจัดการ,ความหมายของฝ่าบาทนั้น,ต้องการรอให้ไท่จื่อทั้งสี่กลับมาทั้งหมดก่อน,จากนั้นค่อยตัดสินใจอีกครั้ง."อาต้ากล่าว.
"รอให้ไท่จื่อทั้งหมดกลับมาก่อนอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ,หากไม่สังหารเชื้อพระวงศ์ด้วยกัน,เซิ่งซ่างที่โปรดกงจูมาก,เรื่องคงไม่หนักหนาขนาดนี้,ทว่าเรื่องเช่นนี้เหนือหัวไม่พอใจเป็นอย่างมาก,เหล่าลูกหลานที่สังหารกันเอง,ดังนั้นกงจูจึงอยู่ในสถานะอันตราย,บทลงโทษ,ของกงจูที่สังหารญาติผู้น้อง,เหนือหัวย่อมไม่มีวันเมตตา,ทว่าด้วยสถานะของกงจู,จึงไม่ได้ตัดสินในทันที,รอคอยฟังความคิดเห็นของไท่จื่อทั้งหมดก่อน,ตัดสินใจลงโทษ."อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"อาวุโสเทียนรับหยิงหนิงเป็นศิษย์อย่างงั้นรึ?
เพราะว่ากงจูเฉียนโหยวอิจฉาอย่างงั้นรึ? จากนั้นก็สังหารน้องสาวเชื้อพระวงศ์?
ช่างเป็นข้อกล่าวหาที่บังเอิญนัก."จงซานที่สูดหายใจแรง.
"แล้วอาวุโสเทียนกล่าวอะไรบ้าง?"จงซานที่สอบถามอาต้าอีกครั้ง.
"อาวุโสเทียนกล่าวว่าเขาจะไม่ยุ่งเกี่ยว,นับจากนี้เป็นต้นไป,เขาจะไม่รับกงจูเป็นศิษย์เป็นอันขาด."อาต้ากล่าว.
"ไม่รับกงจูเป็นศิษย์อีกแล้วอย่างงั้นรึ?นับว่าเป็นจุดยืนที่เฉียบขาด,ก้าวตามสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี."จงซานที่หรี่ตามมอง.
"ไท่จื่อทั้งสี่,กลับมากี่คนแล้ว?"จงซานสอบถาม.
"ไท่จื่อทั้งสี่,ตอนนี้กลับมาสองคนแล้ว,ไท่จื่อเจิ้งอี้และไท่จื่อต้าเสวียน,บิดาของกงจู่อ๋องเจิ้งอี้,และต้าเสวียนอ๋องนั่นเอง."อาต้ากล่าวออกมาทันที.
"แล้วพวกเขากล่าวสิ่งใดออกมาบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังอาต้า.
"ต้าเสวียนอ๋องที่ไม่กล่าวสิ่งใดได้แต่เงียบ,บางทีคงจะรอจนไท่จื่อทั้งหมดกลับมารวมกันก่อน,ค่อยพูดอีกครั้ง,ส่วนอ๋องเจิ้งอี้,เขาไม่กล่าวสิ่งใดกับกงจูเลย,ทว่ากับกล่าวต่อคนอื่นว่าให้เป็นไปตามกระบวนการ."อาต้ากล่าว.
"ให้เป็นไปตามกระบวนการอย่างงั้นรึ?"จงซานแค่นเสียง.
"ในท้องพระโรงตอนนี้เป็นอย่างไร,มีแนวโน้มอย่างไรบ้าง?
มีคนกล่าวแทนกงจูบ้างหรือไม่?"จงซานกล่าว.
"ในท้องพระโรง,นอกจากราชครูที่สอบถามเรื่องทั่วไป,ขุนนางส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครกล่าวสิ่งใดออกมา,เหล่าขุนนางเองอาจจะรู้ว่า,ผู้นำสืบสวนเป็นฉีเทียนโห่ว,คงจะตัดสินโทษของกงจูเฉียนโหยวเรียบร้อยแล้ว."อาต้ากล่าว.
"ฉีเทียนโห่วอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.
"ใช่แล้ว,หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่หุบเขาหมื่นวานร,น่าจะทำให้ฉีเทียนโห่วรู้สึกโกรธเกรี้ยวเป็นอย่างมาก,และเพราะหยิงหนิงเป็นน้องสาวต่างมารดา,ดังนั้นภายในท้องพระโรง,จึงได้ยินมาว่าฉีเทียนโห่วที่โกรธเกรี้ยว,ตำหนิกงจูอย่างรุนแรง,"อาต้ากล่าว.
"สถานการณ์นับว่าย่ำแย่ทีเดียว,หลักฐาน,พยานมีครบหมด,การตายของหยิงหนิง,นับว่าหนักหนากับการสังหารเชื้อพระวงศ์,บิดาของนาง,อ๋องเจิ้งอี้,ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรเลยรึ?
อีกทั้งยังเป็นฉีเทียนโหวเป็นหัวหน้าสืบสวนครั้งนี้ด้วย?
ข่าวลือที่ด้านนอกเองก็ดูเหมือนว่าจะจงใจใส่ร้ายว่ากงจู,ว่าเกิดความอิจฉาจนสังหารน้องสาว,กับคำพูดที่โหมกระหน่ำเหล่านี้,กับช่วงเวลาที่ผ่านมานี้,ต้องลำบากเจ้าแล้ว."จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ไม่,อาต้าและอาเอ้อไม่ได้ลำบากเลย,เป็นกงจูที่ไม่สู้ดีนักตอนนี้,เวลานี้นางผายผอม,ไม่กินไม่นอน,จนเวลานี้กลายเป็นคนผอมแห้งแรงน้อยไปแล้ว."อาต้าที่กล่าวพลางถอนหายใจ.
"กงจูให้พวกเจ้าออกมา,ได้กล่าวสิ่งใดหรือไม่?"จงซานที่กล่าวต่ออาต้า.
"มี!"อาต้าที่กล่าวออกมาในทันที.
"อะไร?"จงซานสอบถาม.
"กงจูให้ข้าบอกกับเซียนเซิงว่า,มีคนต้องการให้ข้าเป็นคนฆ่า."อาต้าที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.
มีคนต้องการให้ข้าเป็นคนฆ่ารึ?
"เซียนเซิงกงจูถูกใส่ร้ายอย่างแน่นอน,เซียนเซิงจะต้องช่วยกงจู."อาต้าที่แสดงท่าทางหวาดหวั่น.
"โปรดวางใจ,ข้าเชื่อนาง,ในเมื่อนางบอกว่ามีคนต้องการให้นางเป็นคนฆ่า,แน่นอนว่าไม่ใช่ฝีมือนาง,เช่นนั้น,นี่คือแผนการที่สั่นสะเทือนสวรรค์,เพื่อป้ายความผิดให้กับนาง,ฟู่"จงซานที่เป่าปากขมวดคิ้วไปมา.
"เซียนเซิง,พวกเราจะทำอย่างไร?"อาต้าที่สอบถามออกมาในทันที.
"เจ้ารักษาบาดแผลให้หายก่อน,ข้าจะนำเจ้ากลับนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์เอง,จากนั้นเจ้าก็รีบกลับที่พักกงจูในทันที."จงซานที่กล่าวออกมา.
"ทว่า,เซียนเซิง,กงจู..."อาต้าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าบอกนาง,ข้าจะช่วยนางอย่างแน่นอน!"จงซานชำเลืองมองไปยังอาต้า.
"ครับ!"อาต้าที่ถอนหายใจยาวเช่นกัน.
จงซานที่นำทัพเดินทางตรงไปยังนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,ภายในสมองของจงซานที่ครุ่นคิดไปมาอย่างบ้าคลั่ง,คิดเรื่องราวที่ซับซ้อนไปมา.
อาต้าที่ได้รับการช่วยเหลือจากจื่อเห่ารักษาบาดแผล,ส่วนจงซานที่ทำการครุ่นคิดเรื่องต่างๆ.
เขาจะพลิกสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้อย่างไร?
จงซานนำกองกำลัง 800,000
นาย,เดินทางไปยังเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,เมื่อเคลื่อนที่เข้าใกล้,ได้ยินเสียงของผู้คนมากมายที่คึกคักเป็นอย่างมาก,มีความรุ่งเรื่องยิ่งกว่าเดิมซะอีก.นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ที่กว้างใหญ่ไพศาล.
เหล่าเสียงของผู้คนมากมาย,คึกคักเป็นอย่างมากส่งเสียงเจื้อยแจ้วดังสับสนอลหม่านออกมาแต่ไกล.
"ผู้มาเป็นใคร?"ที่ไกลออกไปนั้นองค์รักษ์สองคนของนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ที่บินตรงมา.
จงซานนำตราประทับที่เหมือนกับก้อนอิฐออกมาแล้วกล่าวว่า."ตามประสงค์ของฝ่าบาท,เดินทางกลับตามโองการฟ้า!"
ชายผู้หนึ่งที่นำตราของจงซานมาตรวจสอบในทันที.
จากนั้น,คนทั้งสองแสดงความเคารพต่อจงซานในทันที,"ยินดีต้อนรับการกลับมาของตงฟางโห่ว,ฝ่าบาทมีรับสั่ง,หากตงฟางโห่วกลับมา,ให้ท่านไปรอที่คฤหาสน์ตงฟาง,รอให้ฝ่าบาทเรียกตัว."
"คฤหาสน์ตงฟางรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ,ฝ่าบาทได้ประทานคฤหาสน์แก่ตงฟางโห่ว."หนึ่งในนั้นกล่าวออกมา.
"เพียงพอต่อกองทัพ 800,000
นายหรือไม่?"จงซานสอบถาม.
"เพียงพออย่างแน่นอน!"หนึ่งในนั้นที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ดี,รบกวนท่านทั้งสองนำทาง!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,เมื่อเจ้าให้เกียรติข้า,ข้าก็ให้เกียรติเจ้า.
ขณะที่กองทัพกำลังเคลื่อนที่ไปด้านหน้า.
ที่ไกลออกไปนั้นปรากฏคนห้าสิบคน,หนึ่งในนั้น,สวมชุดพยัคฆ์สีม่วง,ยืนอยู่ด้านหน้าด้วยความอหังการ,ใบหน้ามีรอยแผลเป็น,ดวงตาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย,นำกลุ่มของผู้ใต้บังคับบัญชาในชุดสีดำ,ซึ่งมีคนห้าคนก่อนหน้านี้ที่ไล่จับอาต้า,ซึ่งหวาดกลัวทัพจงซานหนีไปก่อนหน้านี้.
"เซียนเซิง,ที่นำมานั่นคือรองเสนาธิการกระทรงยุติธรรม,หม่าจู่หรี,เป็นลุงของฉีเทียนโหยว,เป็นหนึ่งในทีมสอบสวนเรื่องของกงจูเฉียนโหยว,เขาต้องการจับข้า."อาต้าแอบกระซิบบอกจงซาน.
"โหว?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง.
กลุ่มคนดังกล่าวที่มาหยุดทัพของจงซานไม่ไกลออกไป.
"จงซาน,ช่างสามหาวนัก,กล้าช่วยเหลือผู้กระทำผิดอย่างงั้นรึ?"หม่าจูหรีที่ชี้หน้าตะโกนไปยังจงซาน.
สามหาวจงซานอย่างงั้นรึ?
จงซานหรี่ตาจ้องมอง,รู้จักตัวเขาด้วยอย่างงั้นรึ?
"เจ้าเป็นใคร,รู้จักข้าได้อย่างไร?"จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง.
"มีคนบอกข้า,เจ้ากล้าละเมิดกฏหมาย,ช่วยเหลือผู้กระทำผิด,ข้าต้องการจับกุมผู้ต้องหาในตอนนี้,ทางที่ดีอย่าได้แส่มายุ่งดีกว่า."หม่าจู่หรีกล่าว.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,ช่างกล้านัก,ใครกล้าจับคนในกองทัพของข้ากัน?"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม,สายตาเต็มไปด้วยความดุร้าย.
"ที่นี่คือนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะกำแหงได้,ข้าต้องการจับคน,เจ้าจะทำอะไรได้,คิดว่ากล้าท้าทายอำนาจคำสั่งของทางการอย่างงั้นรึ?
จับ!"หม่า จู่หรีสั่งการออกมาในทันที.
"เจ้ากล้า!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.
"จับ!"หม่าจู่หรีออกคำสั่งในทันที.
"ฆ่า!"จงซานออกคำสั่งในทันที.
"ฆ่า!!"กองกำลังทั้งหมดที่คำรามออกมาเสียงดัง,แปรทัพในทันที.
ศรปราณทะลวงที่ง้างออกมา,สุ่ยอู๋เหินที่ออกคำสั่ง,บอลเพลิงนับหมื่น,ศรปราณทะลวงหลายหมื่น,รวมกันกว่า
100,000 ถูกส่งออกมาอย่างบ้าคลั่ง,ตรงไปยังทิศทางของหมาจู่หรี.
เหล่าคนที่หม่าจู่หรีนำมานั้นถึงกับหวาดผวา! พวกเขาได้ยินเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาก่อนหน้านี้รายงานมาก่อนแล้ว,แต่ไม่คิดเลยว่าจงซานจะทำอะไรไร้เหตุผลเช่นนี้,มีคิดจะฟังเหตุผลแม้แต่น้อย,ถึงกับสั่งการสังหารพวกเขา! เรื่องนี้,จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?
"ตูมมมมมมมมมม!"
ทุกๆคนที่เร่งรีบหาที่หลบ,เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาที่มาหลบด้านหลังของหม่าจูหรีซึ่งเป็นผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,กลุ่มของหม่าจู่หรีลอยออกไปกว่าสามร้อยเมตรด้วยพลังระเบิดของศรปราณทะลวงมากมาย,ทุกคนที่ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก.
ไม่บอกไม่กล่าว,กองกำลังหมาป่าด้านหน้า,เหล่าหมาป่าที่อ้าปาก,จ้องมองออกไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,กองกำลัง
8 แสนนายที่ตั้งขบวนเตรียมเข้าโจมตี,กับเหล่าคนห้าสิบคนในเวลานี้,ไม่ต่างกับกำลังอยู่ในสงคราม.
"จงซาน,ฝากไว้ก่อน,ข้าจะให้เจ้าได้ชดใช้อย่างแน่นอน"หม่าจู่หรีที่นำคนวิ่งหนีจากไปอย่างรวดเร็ว.
"ยิง!"
"ฟิ้ว!!"ศรปราณกว่า
200,000 ลูกที่ถูกยิงตามหลังพวกเขา.
หม่าจูหรีที่วิ่งหนีอย่างรวดเร็ว! องค์รักษ์นำทางสองคนที่จ้องมองด้วยท่าทางหวาดผวา.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น