Immortality Chapter 354 Withdraws troops toward

Immortality Chapter 354 Withdraws troops toward

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 354  กลับเมืองหลวง.

Chapter 354 Withdraws troops toward

班师回朝

 กลับเมืองหลวง.

เมืองจีกวง! ตำหนักหลวง,เปลวเพลิงที่ลุกโชนเผาไหม้!

จงซานที่นั่งสมาธิอยู่,ซึ่งมีทหารคอยอารักษ์ขาอยู่หลายพันคน.

การเข้ามาในเมืองนั้น,ด้วยข่าวที่มั่นใจได้ของสุ่ยจิง,ทำให้สามารถยึดเมืองจีกวงโดยไร้ซึ่งการยิงศรปราณแม้แต่ดอกเดียว,ด้วยข้อความในหยกบันทึกนั้น,ได้กล่าวออกมาแล้วว่าเหล่าขุนนางและขุนพลที่สำคัญได้หายไปตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อนแล้ว,พวกเขาได้เคลื่อนทัพจากไปแล้ว,แม้ว่าจะยังมีทหารประจำการอยู่,ทว่าคนเหล่านี้ไม่ได้มีความสามารถอะไรนัก,นอกจากนี้ยังไม่มีทหารที่มีความสามารถในเมืองแห่งนี้แม้แต่คนเดียว,พวกเขาได้เคลื่อนย้ายเหล่าทหารชั้นยอด,ตลอดจนขนเหล่าอาวุธยุทโธปกรณ์ไปจนหมดแล้วด้วย.

จากข้อมูลที่จงซานได้มา,ด้วยการข่มขู่ทหารบนป้อม,ก็สามารถที่จะยึดป้อมปราการได้แล้ว,เพียงไม่นานคนเหล่านั้นก็เปิดประตูเมืองให้,และยินยอมพ่ายแพ้ยอมจำนนโดยที่ไม่ต้องใช้กำลัง.

หลังจากที่เข้ามาในเมืองได้แล้ว,จงซานที่เคลื่อนทัพไปทั่วเมืองอย่างรวดเร็ว,ก่อนที่เขาจะนำทัพจำนวนหนึ่งมุ่งตรงมาจากตำหนักหลวง,เหมือนเช่นเคยทำที่เมืองเทียนกง,เผาพระราชวัง,เพื่อทำลายมังกรทองวาสนาซึ่งมันได้โกรธเกรี้ยวพุ่งตรงมายังร่างของจงซาน,แน่นอนว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบก็กลืนกินมันอย่างรวดเร็ว,พลังที่มากมายมหาศาล,ทำการชำระล้าง,กรรมวาสนา,จงซานที่ทะลวงระดับอีกครั้ง.

มังกรทองที่เข้ามาภายในร่างของจงซานแล้ว,กองกำลังของเขาที่เข้ามาป้องกัน,เป็นพยานในการยกระดับของจงซาน,ซึ่งแน่นอนว่ามีเพียงแค่จงซานเท่านั้นที่เหมาะจะได้รับเกียรติครั้งนี้.

หลังจากผ่านไปห้าชั่วโมง,รอบๆร่างกายของจงซานที่เต็มไปด้วยสายฟ้ามากมาย,สายฟ้าที่รวมตัวกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,สะสมรวมตัวหมุนวนร่างกายของจงซานสานกันไปมาราวกับรังไหม,สายฟ้าที่เป็นเหมือนใยแมงมุม,ส่องประกายแสงสว่างจ้า.

คลืนนนๆๆ,ทะลวงระดับ,จงซานกำลังทะลวงระดับอีกขั้นแล้ว,เรือนหยาง,ปรากฏปราณหยางบริสุทธิ์ที่ถูกรวมตัวกันมากมายนับไม่ถ้วน,หนาแน่นไปหมดเวลานี้มีเริ่มกลายเป็นหมอก,พร้อมกับแผ่ออกมาจากจุดปราณต่างๆ,เหลืออีกเพียงเล็กน้อยก็จะสามารถสร้างวิญญาณแรกก่อตั้งจากปราณหยางบริสุทธิ์ได้.

แกนทองระดับสิบ!

จงซานที่ลืมตาขึ้นมา,สายฟ้ามากมายที่ห่อหุ้มร่างกายทันใดนั้นก็กระจายหายเป็นหมอกไป,แสงสว่างจ้าสลายหายไป,ทุกอย่างกลับมาเป็นปรกติ.

คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถควบคุมสายฟ้าได้อย่างง่ายดายและนุ่มนวล,ทุกคนที่เห็นได้แต่ทอดถอนใจ,สยบรึ? สามารถสยบสายฟ้าได้อย่างงั้นรึ? จื่อเห่าที่อยู่ในระดับจักรพรรดิแท้ยังรู้สึกต้องยอมรับว่าด้อยกว่า.

ไม่มีใครทำได้,มีเพียงจงซาน,จงซานที่สามารถมองเห็นกฎเกณฑ์ของสวรรค์และปฐพี,เขาที่สามารถที่จะสลายพายุสายฟ้าให้บางเบาและหายไปได้.

สายตาของทุกคู่ที่จ้องมองไปยังจงซาน,สัมผัสได้ว่าเพลิงสายฟ้าก่อนหน้านี้ราวกับว่ามันระเบิดออกไปเพียงแค่จงซานจ้องมอง,เหล่าขุนพลหลายคนถึงกับใจสั่นระรัว,จ้องมองไปยังจงซานสักพักหนึ่ง,ก่อนที่จะค่อยๆคืนสติกลับมา.

พระราชวังหลวงที่ยังคำถูกเผาไหม้.

จงซานที่ออกมาสังการทัพทั้งหมด,"ให้แม่ทัพแต่ละกองรับคำสั่ง,แยกทัพออกเป็น 19 ทัพ,กระจายออกไปยึดเมืองที่ยังคงเหลืออยู่ 60 เมืองของต้ากวงให้หมด,จัดการเหล่าคนที่ขัดขืนให้หมดสิ้น!"

"รับคำสั่ง!"เหล่าแม่ทัพที่รับคำสั่งไปในทันที.

มีเพียงแค่ทัพของจงซาน,ที่ยังคงรักษาการณ์อยู่เมืองจีกวง.

นี่คือเวลากวาดล้างโดยแท้จริง.

ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงยังคงเหลือ 60 เมือง,ใช้เวลาในการยึดคืนกลับมาเป็นเวลา 6 เดือน,เพราะว่าราชวงศ์ต้ากวงไม่มีอยู่อีกต่อไปแล้ว,เหล่าเจ้าเมืองจำต้องยอมอยู่ในการควบคุมของราชวงศ์สวรรค์ในทันที,หรือไม่ก็ยอมเข้าร่วมกับราชวงศ์ราชันย์อื่นที่อยู่ข้างๆ.

ราชวงศ์ราชันย์ต้าโหลวนั้นกระทำการได้อย่างรวดเร็ว,ไม่มีใครกล้าขัดขวาง,ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวงถูกลบออกจากทวีปศักดิ์สิทธิ์ไปเรียบร้อยแล้ว.

ส่วนการต่อสู้ของต้าเสวียนอ๋องก็จบแล้วเช่นกัน!

 ......

เมืองจีกวง,กระโจมใหญ่ของจงซาน.

ในเวลานี้จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าฉวน.

"เจ้าฉวน,สงครามครั้งนี้จบแล้ว,เจ้าจำต้องกลับไปยังกองกำลังต้าเสวียนในทันที,หลายปีมานี้ขอบใจเจ้ามาก."จงซานที่กล่าวต่อเจ้าฉวนด้วยความขอบคุณ.

"หลายปีมานี้,รู้สึกของคุณจอมพลจนไม่อยากจากไปใหน,เจ้าฉวนได้รับความรู้มากมาย,นับเป็นผลกำไรของเจ้าฉวนเป็นอย่างมาก,แม้ว่าข้าจะต้องกับไปยังค่ายต้าเสวียน,ทว่าครั้งหนึ่งที่ได้รับใช้กองกำลังจงนับว่าเป็นเกียรติแล้ว,จอมพลหากว่ามีเรื่องอะไรต้องการให้เจ้าฉวนช่วย,เจ้าฉวนยินดีที่จะทำให้สุดความสามารถอย่างแน่นอน."เจ้าฉวนที่ยกมือขึ้นประสานกันแสดงความเคารพไม่อยากจากไปเช่นกัน.

"รักษาตัวด้วย!"จงซานที่ตบไปที่บ่าของเจ้าฉวน.

"ขอบคุณจอมพล! แม่ทัพทุกท่านรักษาตัวด้วย!"เจ้าฉวนที่ไม่อยากจากไปนัก,ก่อนที่จะค่อยๆก้าวเดินออกจากค่าย.

"แม่ทัพเจ้ารักษาตัวด้วย!"เหล่าขุนพลทุกคนที่กล่าวออกมาพร้อมกันไม่อยากจากลา.

เจ้าฉวนที่นำกองกำลังต้าเสวียนที่หนึ่งจากไป,จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง,สูดหายใจลึก,หันหน้ากับมามองขุนพลของตัวเอง.

"สุ่ยอู๋เหิน,กองกำลังจงตอนนี้มีจำนวนเท่าไหร่?"จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ.

"เรียนจอมพล,กองกำลังจง,มีกองกำลังหมาป่า 45,000,กองกำลังทั่วไป 755,000,รวมเป็น 800,000 นาย."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวรายงาน.

"มี 800,000 รึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน.

"ครับ,มี 800,000!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวยืนยันอีกครั้ง.

เห็นท่าทางที่มั่นใจของสุ่ยอู๋เหิน,จงซานที่เผยยิ้มพยักหน้าพึงพอใจ, 800,000นาย? กองกำลังของจงซาน,ก่อนมาถึงต้ากวงพวกเขามีถึงสองล้านคน.

"ดี,จัดเตรียมศิลาวิญญาณให้เพียงพอ,ตอบแทนกำลังของพวกเรา!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับ.

"จอมพล,ไท่จื่อต้ากวง,พวกเราจับได้,ให้ทำอย่างไรดี?"สุ่ยอู๋เหินสอบถามจงซาน.

"เขาคือคนที่กลับมาหาผู้หญิงหรือไม่,ไท่จื่อต้ากวงคนนี้คงไม่มีอะไรให้หวังแล้ว."จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ใช่,เป็นเขา!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"มีคนรู้เรื่องของเขาหรือไม่?"จงซานสอบถาม.

"ไม่,มีเพียงแค่บางคนเท่านั้นที่รู้จักเขา,ส่วนมากแล้วไม่มีคนรู้จัก."สุ่ยอู๋เหินกล่าว.

"งั้นปล่อยเขาไป!"จงซานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"ปล่อยอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"หานจีกวง,นับว่าเป็นคนที่ร้ายกาจและทะเยอทะยานเป็นอย่างมาก,เขาที่ออกมาต่อสู้กับต้าเสวียนอ๋อง,จนได้รับบาดเจ็บทั้งคู่,จนท้ายที่สุดต่างคนต่างก็ถอยกลับไป,เขายอมทำเช่นนั้นก็เพื่อบุตรชายของเขา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาเป็นห่วงบุตรของตัวเอง,หานจีกวงจะต้องตามหาเขาอย่างแน่นอน,ในเวลานั้นการจับไท่จื่อเอาไว้ไม่ได้ความดีความชอบอะไรนัก,ซ้ำยังสร้างปัญหาให้กับพวกเราด้วย."จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"แต่ว่า..."สุ่ยอู๋เหินที่ต้องการจะกล่าวอะไรออกมา.

"ไม่จำเป็นต้องใส่ใจเรื่องนี้,ปล่อยไป!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับในทันที.

"รับราชโองการ!"เสียงที่ดังขึ้นด้านนอกเป็นเสียงของขันทีดังขึ้นมาในทันที.

จงซานที่นำเหล่าขุนพลออกไปในทันที.

"จงซานรับราชโองการ!"ขันทีในชุดดำเห็นจงซานออกมาก็เอ่ยออกมาทันที.

"เฉิน,จงซาน,ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"จงซานที่กล่าวออกมาทันที.

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"ขุนพลกล่าวออกมาพร้อมกัน.

"ด้วยความเมตตาของฟ้า,เซิ่งซานมีรับสั่ง,ตงฟางโห่วจงซาน,เติมเต็มความคาดหวัง,ทำผลงานได้โดดเด่นในสงครามต้ากวงและต้ายวี,ช่วยเหลือต้าเสวียนอ๋องกำราบเหล่าศัตรูผู้รุกราน,กำราบจนหมดสิ้น,ให้ตงฟางโห่วเดินทางกลับนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ในทันที,เข้าเฝ้ายังท้องพระโรง,เพื่อพิจารณารางวัล,รับโองการฟ้า!จบราชโองการ!"

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"จงซานที่รับคำ,ก่อนที่จะยืนมือออกไปรับราชโองการ.

"ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน!"เหล่าขุนพลต่างก็กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้นเช่นกัน.

นับจากได้รับคำสั่งให้ออกมาแนวหน้า!หลายปีมานี้,สุดท้ายสงครามก็จบลงในที่สุด!

ห้องบัลลังก์นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์? เข้าเฝ้าต่อเซิ่งซ่างอย่างงั้นรึ? ภายในใจของจงซานที่ตื่นเต้นเล็กน้อย,สิบสามปีในที่สุดก็ได้พบกับเซิ่งซ่าง,นับว่าช้าอยู่เหมือนกัน.

.....

ห้าเดือนหลังจากนั้น.

จงซานที่นำกองกำลัง 8 แสนนาย เดินทางไปยังนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,ตอนนี้กำลังหยุดพักครั้งสุดท้าย,ก่อนที่จะเดินทางเข้านครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์!

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง,จงซานที่กล่าวออกมาเสียงดัง,"เอาล่ะ,ทุกคนเตรียมพร้อมออกเดินทาง!

"โฮกกก"

กองกำลังทั้งหมดที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.

กองกำลังทั้งหมดที่เคลื่อนที่ตรงไปยังทิศทางของนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์เป็นทิวแถว.

บนอากาศนั้น,จงซานที่กวาดตามองไปยังบรรยากาศต่างๆที่กำลังสวยงาม.วาสนาที่หลั่งไหลเอ่อล้นไหลเป็นทาง,ราชวงศ์ต้าโหลวนับว่ารุ่งเรื่องกว่าเมื่อก่อนเป็นอย่างมาก.

ขณะที่ทัพของจงซานที่มุ่งตรงไปยังด้านหน้านั้น,ที่ไกลออกไปได้ปรากฏเป็นจุดแสงจุดหนึ่งที่มุ่งตรงมายังจงซาน,เป็นคนผู้หนึ่งที่มีท่าทางกระหืดกระหอบบินหนีจากมา.

และที่ด้านหลังของเขานั้น,มีคน 5-6 คน สวมชุดสีดำไล่ตามคนหนึ่งคนด้านหน้า.

จงซานที่หยุดทัพ,พร้อมกับยืนอยู่บนเมฆที่จื่อเห่าสร้างขึ้นมา,รอคอยให้คนกลุ่มนั้นจากไป.

"เซียนเซิง!"คนที่อยู่ด้านหน้านั้นเอ่ยออกมาด้วยท่าทางกระหืดกระหอบ.

"อาต้า?"จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.

อาต้าที่บินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ.

อาต้าที่ท่าทางสะบัดสะบอม,เสื้อผ้าฉีกขาด,มีบาดแผลใหญ่มากมาย,โลหิตที่ไหลออกมาเป็นทาง,ใบหน้าที่ดีใจและประหลาดใจไปพร้อมๆกัน.

ในเวลาเดียวกันนั้น,จงซานที่รู้สึกโกรธเกรี้ยว!กล้านัก,ใครกันที่กล้าทำร้ายอาต้า?

จงซานที่โบกมือ,ทันใดนั้น สุ่ยอู๋เหินก็ตะโกนออกไปทันที,"มือธนูเตรียมตัว!"

"พรึบ!"กองกำลังจงที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นพิเศษ,ตั้งกองกำลังอย่างรวดเร็ว,พร้อมกับเล็งไปยังคนทั้งห้า.

คนทั้งห้าที่ยกกระบี่ขึ้น,บนเสื้อของพวกเขานั้นได้ปักลายเป็นสัญลักษณ์ของอาณาจักรคู่บารมี,เป็นพยัคฆ์ที่น่าเกรงขาม.

"เซียนเซิง,คนเหล่านั้นเป็นคนของทางการ,อย่าได้ทำร้ายพวกเขา."อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนรน.

"หืม?"จงซานที่ขมวดคิ้ว,จากนั้นก็จ้องมองไปยังคนทั้งห้าที่ลอยอยู่บนอากาศ.

"อาต้าสามหาวนัก,เจ้ากล้าหนีคดีอย่างงั้นรึ? ยังไม่กลับไปกับพวกเราอีก?"หัวหน้าของกลุ่มคนชุดดำที่เอ่ยออกมา.

คนเหล่านั้นที่เห็นธงกองทัพจง,ซึ่งเป็นทหารของราชวงศ์ต้าโหลว,ดังนั้นจึงไม่กล้าประมาท,จ้องมองไปยังอาต้า.

จงซานที่ขวางอาต้าเอาไว้ด้านหลัง,จ้องมองไปยังคนทั้งห้า,หรี่ตาเล็กและกล่าวออกมาว่า,"ไม่ว่าพวกเจ้าจะเป็นใคร,ข้าจะนับถึงห้า,จงจากไปจากที่นี่ในตอนนี้ซะ!"

"ถุยย,เจ้าเป็นใคร?"ชายในชุดสีดำที่ชะเลืองมองไปยังจงซาน.

"หนึ่ง"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.

"พวกเราคือคนของศาลยุติธรรม,รับคำสั่งจากทางการให้มาจับตัวอาชญากร,เจ้ากล้าขวางทางพวกเรารึ?"ชายชุดดำที่หรี่ตาจ้องมอง.

"สอง!"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

ทว่าในเวลาเดียวกัน,สุ่ยอู๋เหินที่กระจายกองกำลังตั้งแถวออกไปทุกทิศทาง,เตรียมพร้อมเช่นกัน,ศรปราณทะลวงที่เล็งไปยังคนทั้งห้าที่ลอยอยู่บนอากาศ.

สถานการณ์ตอนนี้ดูตรึงเครียดเป็นอย่างมาก.

"เจ้าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของใคร?"ชายในชุดสีดำตะโกนเสียงพร้อมชำเลืองมองไปยังจงซาน.

"สาม"

ด้วยคำพูดของจงซาน,เหล่าคนทั้งห้าที่หลังเหงื่ออันเย็นเยือบออกมา,คนผู้นี้เป็นใคร?ช่างอหังการนัก!

"บอกชื่อของเจ้ามา,แล้วข้าจะปล่อยเรื่องนี้ไป!"ชายที่เป็นหัวหน้าที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เบาลง,ในเมื่อไม่สามารถจับได้,อย่างน้อยที่สุดก็ต้องรู้ว่าใครเป็นคนช่วยอาต้า,จะได้กลับไปรายงานเบื้องบนได้.

"สี่!"จงซานยังคงนับไม่ไหวติง.

"ถอย!"ในที่สุดชายที่เป็นผู้นำก็ตะโกนออกมาเสียงดัง,ก่อนที่จะนำคนทั้งสี่บินจากไป.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.