Immortality Chapter 348 Rotating Wheel Palace

Immortality Chapter 348  Rotating Wheel Palace

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 348 ตำหนักสังสารวัฏ.

Chapter 348  Rotating Wheel Palace

转轮殿

  ตำหนักสังสารวัฏ.

หลังจากนั้นสิบวัน,ภายในหมอกขาว,ทุกอย่างที่ขาวโพลน,บนภูเขาลูกหนึ่ง.

อาวุโสเทียนที่ค้ำไม้เท้า,ซึ่งเป็นไม้เท้าสีดำดูแปลกประหลาด,จ้องมองไปยังด้านหน้า,ที่ด้านหลังนั้นมีคนสามคน,จงซาน,เฉียนโหยวและหยิงหนิง.

"อาวุโสเทียน,พวกเขาไม่เห็นกลับมาเลยไม่ใช่รึ? มันนานไปแล้วนะ"หยิงหนิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เดี๋ยวก็กลับมา!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่แหบเคลือ.

"อาวุโสเทียน,พวกเขาถูกผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยจับไว้รึไม่?"กงจูเฉียนโหยวขมวดคิ้วไปมา.

"ข้าไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น,กำลังกลับมาแล้ว!"อาวุโสเทียนกล่าว.

ทันทีที่อาวุโสเทียนพูดจบ,ที่ด้านหน้าก็ปรากฏร่างสีขาวที่มาพร้อมสายลม,ความหนาวเย็นที่แผ่ออกไปรอบๆ,เป็นความหนาเย็นที่ทำให้ขนลุกได้เลยทีเดียว.

หลังจากที่สายลมเย็นที่พัดเป่าเป็นระยะ,เหล่าเด็กชายในชุดสีแดง,ร่างกายที่ไม่มีผม,คุกเข่าลง,ทุกคนที่มาด้วยเท้าเปล่า,เหล่าเด็กชายในชุดสีแดงนั้นร่างกายดูลางเรือนมองเห็นไม่ชัดเจนนัก.

"จูเหริ่น!"เด็กในชุดแดงที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

เหล่าเด็กชายคนอื่นๆเองที่ปรากฏออกมาเช่นกันจากทุกทิศทาง.เดินทางมาพร้อมกับลมที่เย็นยะเยือก.

"จูเหริน! "เหล่าเด็กชุดแดงที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"ห้ากุมาร,พวกเจ้าออกไปสำรวจได้ความว่าอย่างไร?"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมา.

"พบแล้ว,จู่เหริน,มีเมืองผีที่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือ,จู่เหรินควรจะไปดู,"เด็กชายชุดสีแดงกล่าว.

"โอ้ว?เมืองผีมีขนาดใหญ่อย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนสอบถาม.

"มันมีขนาดใหญ่มากมาย,มีภูติและเจียงซือมากมายนับไม่ถ้วน,ปิศาจน้อยไม่กล้าเข้าไปใกล้! "เด็กชายในชุดแดงอีกคนกล่าว.

"อืม,เจ้านำทางไป!"อาวุโสเทียนกล่าว.

อาวุโสเทียนที่โบกมือเบาๆ,เหลือภูติตนหนึ่ง,ส่วนภูติสี่ตนถูกย่อขนาดลงมาอยู่ในฝ่ามือของเขา,จากนั้นอาวุโสเทียนก็เก็บเข้าไปในแขนเสื้อ.

ภูติรับใช้? จงซานไม่กล้ารบกวน,ตั้งแต่ต้นจนจบได้แต่เฝ้ามอง.

ด้วยการนำทางของภูติรับใช้,ได้นำทางพวกเขาไปยังทิศทางแห่งหนึ่ง,

ผ่านไประยะเวลาหนึ่ง,ภูติรับใช้ที่หยุดลง,ทุกคนเองก็หยุดลงด้วยเช่นกัน.

อาวุโสเทียนที่ยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,เพราะว่าเวลานี้พวกเขาทั้งสี่,ถูกขวางทางเอาไว้.

ปรากฏแมงเม่าทมิฬยักษ์,จะบอกว่าเป็นแมงเม่าทมิฬก็ไม่เชิงนัก,ร่างของมันนั้นเป็นไท่จื่อหานจิว,ที่ด้านหลังของเขามีปีกสีดำทมิฬ,มีแมงเม่าผีมากมายที่โบกสะบัดไปมาอยู่ใกล้ๆ,ร่างของเขาที่เกิดจากแมงเม่าผีมากมายปรากฏรวมตัวกันขึ้นมาเป็นเขา,ปีกของเขาที่สะบัดไปมา,สร้างความมืดมิดแผ่ออกไปรอบๆ.

แมงเม่าทมิฬ,ภูติรับใช้,ทันทีที่เห็นมันถึงกับสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว.

"กงจูเฉียนโหยว,ตงฟางโห่ว,ไม่เจอกันนานเลยทีเดียว!"ไท่จื่อหานจิวที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ไท่จื่อหานจิว,ไม่ได้เจอกันนานเลย,ทว่าไม่รู้ว่าไท่จื่อหานจิวรับรู้ได้อย่างไรว่าพวกเรามา,ตอนนี้มาขวางพวกเราเอาไว้มีจุดประสงค์อะไรกัน?"จงซานที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.

"อาวุโส คงจะเป็นคนส่งภูติน้อยมารุกรานดินแดนของข้า,แต่ข้าก็ต้องปกป้องดินแดนแห่งนี้,ทุกคน,โปรดกลับไป!"ไท่จื่อหานจิวกล่าวออกมาอยางนุ่มนวล.

"หัวใจจักรพรรดิอเวจีอย่างงั้นรึ? เจ้าหนู,เจ้าเป็นใครถึงได้กล้าพูดเช่นนี้กับข้า?"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาเบาๆ.

เมื่อเห็นอาวุโสเทียนกล่าว,ไท่จื่อหานจิวที่ขมวดคิ้วไปมา,เพราะว่าไท่จื่อหานจิวที่สามารถมองเห็นได้,ภายในกลุ่มคนทั้งสี่นั้น,ชายชราผู้นี้บางทีอาจจะมีสถานะสูงที่สุด,เขามีสถานะสูงกว่ากงจูต้าโหลวอย่างงันรึ?

"ไม่ว่าท่านจะเป็นใคร,ตอนนี้......."ไท่จื่อหานจิวกล่าว.

อย่างไรก็ตาม,ขณะที่ไท่จื่อหานจิวกล่าวได้ครึ่งประโยคเท่านั้น,อาวุโสเทียนก็ลงมือ,ไม้เท้าสีดำที่ยื่นออกไป,ชี้ไปยังตำแหน่งของไท่จื่อหานจิว.

เห็นแค่เพียงอากาศสั่นไหวเป็นระลอกคลื่น,แสงสีเขียวเข้มที่ถูกยิงออกไปจากไม้เท้า.

"พรึดๆๆๆ"

ไท่จื่อหานจิวที่พ่นโลหิตออกมาคำโต,กุมหน้าอกของตน,จ้องมองไปยังอาวุโสเทียน,ใบหน้าไม่อยากเชื่อแม้แต่น้อย,ปีกของแมงเม่าผีที่หายไปในทันที,เหล่าแมงเม่าตัวเล็กตัวน้อยเองก็ระเบิดหายไปด้วยเช่นกัน.

"เจ้าต้องการทำลายหัวใจจักรพรรดิอเวจีของข้าอย่างงั้นรึ?"ไท่จื่อหานจิวที่เผยสีหน้าแววตาหวาดกลัวขึ้นมา.

"นี่คือคำเตือนเล็กน้อย,กลับไปบอกผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย,ข้ามาเพื่อทำลายค่ายกลแห่งนี้!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจเป็นอย่างมาก.

ไท่จื่อหานจิวที่กุมหน้าอกตัวเองไม่กล่าวสิ่งใดอีก,ร่างกายของเขาที่วิ่งหนีออกไป,เนื่องจากว่าปีกแมงเม่าผีของเขามันได้กระจายหายไปแล้วนั่นเอง.

"เทียนเหล่า,ทำไมถึงปล่อยให้เขาหนีไปล่ะ?"หยิงหนิงสอบถาม.

"เส้นทางมีหลายเส้นทาง,เส้นทางของภูติย่อมแตกต่างจากเส้นทางคน,ปิศาจน้อยนำพาพวกเรามาที่นี่ได้,แต่ไม่สามารถที่จะนำพาพวกเราไปยังเมืองผีได้!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาเล็กน้อย,สายตาของเขาที่เพ่งมองไปด้านหน้า,ถึงแม้ว่าจะมีหมอกสีขาวปกคลุมไปทั่ว,ทว่าอาวุโสเทียนกับสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน.

"ไปได้แล้ว!"อาวุโสเทียนกล่าว.

จากนั้นอาวุโสเทียนเก็บภูติรับใช้ตนสุดท้ายกลับไป,คนทั้งสี่ก็บินออกไปพร้อมกัน.

พวกเขาที่บนลงไปยังลานกว้างแห่งหนึ่ง,อาวุโสเทียนที่ก้าวนำหน้า.

อาวุโสเทียนที่กวาดตาจ้องมองไปยังลานกว้างที่ยืดยาวออกไปไม่มีขอบ,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าสายตาของเขาที่คาดหมายเอาไว้ล่วงหน้าไว้แล้วเช่นกัน.

"อย่าออกห่างจากข้า!"อาวุโสเทียนเอ่ยบอกคนข้างหลัง.

จากนั้นอาวุโสเทียนก็ก้าวเดินนำพวกเขาไป,สามคนด้านหลังที่ก้าวตามไปใกล้ๆ.

ทุกคนที่ก้าวตามอาวุโสเทียน,หลังจากที่ก้าวไปแล้ว 108 ก้าว,จงซานที่รู้สึกว่าพื้นที่รอบๆนั้นได้เปลี่ยนไปในทันที,เดิมทีสภาพแวดล้อมมืดมน,เต็มไปด้วยหมอกสีขาว,ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นใสกระจ่าง,หมอกหนาในตอนแรกได้หายไปแล้ว,ตอนนี้ปรากฏเห็นพื้นที่,และยังมองเห็นพระจันทร์ที่ทอแสงลงมาอีกด้วย.

"ฮือ  ฮือ  ฮือ ฮือ."

บนพื้นเวลานี้,ทันใดนั้นก็ปรากฏเจียงซือและวิญญาณร้ายมากมาย,ปรากฏขึ้นมา,พวกมันที่เดินไปมาไร้ทิศทาง,ดูน่าหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก.

กับเจียงซือและวิญญาณร้ายมากมายนั้น,ทำให้จงซานคิดถึงเมื่อครั้ง,เหตุการณ์เซิ่งซ่างเจียงซือ,ภาพบรรยากาศเช่นนี้,เหมือนกันเป็นอย่างมาก,เจียงซือมากมาย,วิญญาณร้ายนับไม่ถ้วน.

ก่อนหน้านี้ไม่มีสิ่งก่อสร้างใดเลย,พื้นที่ทุกอย่างเต็มไปด้วยภูเขาและต้นไม้,ทว่าในเวลานี้เมื่อหมอกคลึ้มหายไป,ก็พบพื้นที่โล่งและสิ่งก่อสร้างต่างๆที่สร้างขึ้นมาจากปราณมืด,และปราณปิศาจ!

จงซานที่รับรู้แล้ว่าพวกเขาเข้ามาในค่ายกลแล้ว.

สิ่งก่อสร้างมากที่ดำมือเลือนลางนี้เกิดขึ้นจากปราณปิศาจ,ไม่สามารถมองเห็นพื้นที่ด้านในได้,ทว่ากับสามารถมองเห็นเป็นรูปเป็นร่างหยาบๆได้.

"ตำหนักสังสารวัฏ? แดนวัฏสงสาร?"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตกใจขึ้นมาทันที.

อาวุโสเทียนที่รู้จักค่ายกลนี้อย่างงั้นรึ?

เหล่าเจียงซือและวิญญาณร้ายดูเหมือนว่าพวกมันจะสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิต,พวกมันที่ได้เปลี่ยนทิศทางเคลื่อนมาหาพวกเขาช้าๆ,ด้วยท่าทางหิวโหย,พวกมันที่คิดว่าพวกเขาคืออาหารของพวกมัน.

จงซานที่นำดาบยักษ์ออกมาทันที,จ้องมองอย่างเย็นชาไปยังวิญญาณร้ายและเจียงซือ.

เจียงซือเข้ามาใกล้แล้ว.

ดาบยักษ์ของจงซานที่เหวี่ยงออกไป.

"ตูมมมมมมม!"

ด้วยพลังของดาบยักษ์,ทว่าทำให้เจียงซือถอยห่างออกไปเล็กน้อยเท่านั้น.

"เปรี้ยง!!!"

ดาบของจงซานที่เตรียมฟันออกไปยังเจียงซือสุดกำลังของเขาอีกครั้ง.

ทันใดนั้นวิญญาณร้ายที่พุ่งเข้ามาเช่นกัน,ดาบของจงซานที่ตะวัดออกไป,สับไปยังปิศาจร้าย,ทว่าดูเหมือนว่าจะไม่สามารถฟันมันได้เลย.

ดวงตาของจงซานที่ชำเลืองมอง,ก่อนที่จะถอยออกมาอย่างรวดเร็ว,อาวุโสเทียนที่ชี้ไม้เท้าออกไป,วิญญาณร้ายที่สลายหายไปทันที.

"ชโลมดาบของเจ้าด้วยแก่นโลหิต."อาวุโสเทียนกล่าว.

"อืม!"จงซานที่พยักหน้ารับ,ก่อนที่จะเฉือนโลหิต,อาบไปที่คมดาบอย่างรวดเร็ว.

พร้อมกับเข้าโจมตีเจียงซืออีกครั้ง.

"ซี่ๆๆๆ"

ดาบยักษ์ของเขาที่ฟันไปยังร่างของเจียงซือ,เหมือนกับเหล็กร้อน,ที่ตัดผ่านร่างของเจียงซือ,พร้อมกับสังหารเจียงซือไปในทันที,แม้แต่วิญญาณร้ายที่พุ่งเข้ามา,ด้วยแก่นโลหิตที่เป็นเหมือนกับทั่งร้อนอาบคมดาบตัดผ่านปิศาจร้ายไปทันที.

อาวุโสเทียนไม่ได้สนใจเหล่าวิญญาณหรือเจียงซือแต่อย่างใด,เขากำลังมองไปยังสิ่งก่อสร้างที่ซับซ้อนด้านหน้า,ภายในใจที่ดูประหลาดใจไม่แน่ใจ,เขตแดนด้านนอกนี้ได้ปล่อยให้จงซานจัดการ.

ทว่าที่ไกลออกไปนั้นได้ปรากฏร่างๆหนึ่งเป็นร่างภูติขนาดใหญ่หนึ่งร้อยจ้างกำลังวิ่งมาอย่างคาดไม่ถึง,ราชันย์ภูติ.

ราชันย์ภูติตนนี้ดูเหมือนกับตนเดียวกันในสุสานของเซิ่งซ่างเจียงซือ,ร่างของมันที่มีสีทอง,นุ่งผ้าเตี่ยวสีแดงชาติด้านล่างที่ทำมาจากหนังสัตว์,มือของมันที่ถือไม้เท้าหัวหมาป่าขนาด 80 จั้ง,ใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวและเต็มไปด้วยความโกรธ.

ไม่,มันไม่ได้เหมือนขนาดนั้น,เพียงแต่ดูคล้าย,กับราชันย์ภูติที่จงซานเคยเห็นก่อนหน้านี้เท่านั้น.

ราชันย์ภูติที่วิ่งตรงมาด้วยความโกรธเกรี้ยว,ทันใดนั้นก็ชำเลืองมองเห็นกงจูเฉียนโหยว.

"เป็นเจ้าเองรึ?"ราชันย์ภูติที่ตะลึงงันเล็กน้อย.

เป็นเจ้าเองรึ? ได้ยินเสียงของราชันย์ภูติ,จงซานที่ขุนลุกเกรียวขึ้นมาในทันที,ดูเหมือนว่าจะเป็นตนเดียวกัน,ด้วยคำพูดของราชันย์ภูติ,ดูเหมือนว่ามันจะจำกงจูเฉียนโหยวได้อย่างงั้นรึ?

เหมือนกัน,กงจูเฉียนโหยวที่ใบหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง,ถอนห่างออกมาด้านหลัง.

"เจ้ารู้จักมันอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"เหตุการณ์ที่สุสานเซิ่งซ่างต้าเสวียน,เป็นเขา? ไม่มีทาง,เวลานั่นไม่ใช่ว่าเป็นภาพลวงตาหรอกรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"หืม? เป็นสุสานทัณฑ์สวรรค์อย่างงั้นรึ? แล้วมาโผล่ที่แห่งนี้ได้อย่างไร?"อาวุโสเทียนกล่าวถามอย่างเคร่งขรึม.

"ในครั้งนั้นมันเป็นเมืองผีเฟิงตู."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"เฟิงตู? เฮ้เอ้,ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ในตำหนักสังสารวัฏ."อาวุโสเทียนที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"อาวุโสเทียน,เป็นไปได้อย่างไร,ที่เขาจะจดจำข้าได้?ไม่ใช่ว่ามันเป็นภาพลวงตาหรอกรึ? ในเวลานั้นค่ายกลฮวงจุ้ยได้ถูกทำลายไปแล้ว,และเมืองผีเฟิงตูยังระเบิดออกมาอีกด้วย."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

หยิงหนิงที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังอาวุโสเทียนด้วยเช่นกัน.

"ภาพลวงตารึ? ใครบอกเจ้ามันเป็นภาพลวงตา? นี่คือโลกที่เชื่อมต่อ,มันคือภูติตนเดียวกันกับที่เจ้าเห็นไงล่ะ."อาวุโสเทียนกล่าว.

ราชันย์ภูติผู้ดูแลตำหนัก,อาวุโสเทียนที่หันหน้าไปจ้องมองมัน.

ราชันย์ภูติเมื่อเห็นอาวุโสเทียน,จิตใจที่สั่นสะท้าน,ร่างกายที่หยุดนิ่ง,ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นหวาดกลัว,หันหน้ากลับและวิ่งหนีในทันที.

"แต่ว่า,นี่คือค่ายกลฮวงจุ้ยที่แตกต่างกันสองพื้นที่ไม่ใช่เหรอ?"กงจูเฉียนโหยวที่เต็มไปด้วยความงงงวย.

"ค่ายกลฮวงจุ้ยสองที่,ทว่าทั้งสองต่างก็เป็นโลกที่เชื่อมต่อ,เป็นวิชาฮวงจุ้ยระดับสูง,เห็นได้ชัดว่าพื้นที่รอบๆนี้เหมือนกัน,เพียงแค่ค่ายกลได้เชื่อมต่อกับไปยังดินแดนของพวกมันนั่นเอง."อาวุโสเทียนที่กล่าวอธิบาย.

"เทียนเหล่า,ท่านจะบอกว่าตำหนักสังสารวัฏและเมืองผีเฟิงตูนั้น,ต่างก็เป็นพื้นที่เดียวกัน,ราชันย์ภุติที่อยู่ในตำหนักสังสารวัฏแห่งนี้,ก็คือดินแดนของพวกมัน,พวกเราได้เดินทางมายังดินแดนของพวกมันด้วยการเชื่อมต่อพื้นที่อย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วกล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ.

"ถูกแล้ว!"อาวุโสเทียนพยักหน้า,กงจูเฉียนโหยวที่เข้าใจทุกอย่างได้รวดเร็ว,ทำให้อาวุโสเทียนพอใจไม่น้อย.

"อาวุโส,ท่านจะบอกว่าในโลกนี้มีเมืองผี,หรือที่เรียกว่าตำหนักสังสารวัฏด้วยอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังอาวุโสเทียนด้วยความประหลาดใจ.

"ในโลกนี้ไม่มี,ทว่าภพหยินมี!"อาวุโสเทียนที่กล่าวรับรอง.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.