Immortality Chapter 347 Ying Ning
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 347 หยิงหนิง
Chapter 347 Ying Ning
嘤咛
หยิงหนิง
"รอมานานแล้วอย่างงั้นรึ?"อาวุโสเทียนที่เดินค้ำไม้เท้า,กล่าวออกมาด้วยเสียงที่แหบเครือเล็กน้อย,หยาบกระด้างเป็นอย่างมาก.
จากนั้น,อาวุโสเทียนก็เดินไปด้านหน้า,ออกไปนอกประตูช้าๆ,จ้องมองไปยังหมอกขาวโพลนที่ปกคลุมพื้นที่รอบๆ.
กับท่าทางของอาวุโสเทียนแล้ว,ต้าเสวียนอ๋องและคนอื่นๆไม่ได้ใส่ใจอะไร.
ต้าเสวียนอ๋องและฟ่านอี้พินที่ก้าวตามไป,ส่วนหญิงสาวน่ารักน่าชังที่วิ่งเข้าไปหาอาวุโสเทียน.
"เทียนเหล่า,ข้าช่วยพยุงท่าน!"สาวน้อยที่ยิ้มด้วยความสดใส.
"หยิงหนิง,อย่าได้เสียมารยาท!"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"เฮ้เฮ้!
ไม่มีปัญหา!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่แหบเครือ.
ส่วนหยิงหนิงที่แลบลิ้นเล็กๆให้ต้าเสวียนอ๋อง,ดวงตาที่เปล่งประกาย,เต็มไปด้วยความมั่นใจ.
ต้าเสวียนอ๋องที่จ้องมองหยิงหนิงด้วยความพึงพอใจ,ไม่ได้โกรธ,ซ้ำยังเผยยิ้มให้ที่ลดความตรึงเครียดลงได้.
"ท่านอ๋อง,จวินจูเหมือนว่าจะดูแลเอาใจใส่อาวุโสเทียน!"ฟ่านอี้พินที่อยู่ข้างๆกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ใช่แล้ว,ฟู่หวัง,อาวุโสเทียนยังไม่ตำหนิข้าเลย?
อาวุโสเทียนได้สอนวิชาฮวงจุ้ยให้ข้ามากมาย,หลังจากนี้จะรับข้าเป็นศิษย์ด้วย! "หยิงหนิงที่เผยยิ้มซุกซนออกมา.
อาวุโสเทียนที่เอ่ยออกมาหลังจากที่หยิงหนิงกล่าวในทันที,"ข้ายังไม่บอกเลยว่าจะรับเจ้าเป็นศิษย์!"
"วันนั้นท่านไม่ได้บอกข้าแล้วรึ?"หยิงหนิงที่บ่นอู้อี้เหมือนเด็กเอาแต่ใจ.
"ข้าหมายความว่าร่างกายของเจ้าเหมาะที่จะฝึกฝนวิชาฮวงจุ้ย,ทว่าไม่เคยบอกเลยว่าจะรับเจ้าเป็นศิษย์."อาวุโสเทียนส่ายหน้าไปมา.
"อาวุโสเทียน,ท่านจะบอกว่าหยิงหนิงนั้นเหมือนกับเฉียนโหยว,ที่สามารถฝึกวิชาฮวงจุ้ยได้อย่างงั้นรึ?"ต้าเสวีนอ๋องที่ดวงตาส่องประกาย.
"อืม!"อาวุโสเทียนที่กล่าวรับเบาๆ.
ได้ยินคำพูดของอาวุโสเทียน,ต้าเสวียนอ๋องรู้สึกดีใจขึ้นมาในทันที,ทว่าก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใดทำได้แค่เพียงพยักหน้าเท่านั้น.
"ค่ายกลนี้คืออะไร?มันมีขนาดใหญ่มากขนาดนี้เลยรึ?"หยิงหนิงที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,ด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ.
ฟ่านอี้พินเริ่มอธิบายออกมาในทันที,"เป็นค่ายกลฮวงจุ้ยที่แปลกประหลาด,ไม่เพียงแค่มีหมอกมากมายปกคลุม,ทว่าเมื่อเข้าไปข้างในแม้แต่ระดับจักรพรรดิแท้ยังหลง.ไม่สามารถแยกทิศได้เลย."
"ค่ายกลฮวงจุ้ยนี้,มีขนาดใหญ่เท่าไหร่,กินพื้นที่ขนาดใหน."อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาเบาๆ.
"หมอกดังกล่าวนี้กินพื้นที่ 64 เมือง!"ฟ่านอี้พินที่กล่าวตอบ.
"64 เมือง?
บอกข้าว่าจากพื้นที่ใหนไปใหนบ้าง.
ฟ่านอี้พินที่สร้างแผนที่สามมิติขึ้นมาด้วยวิชาของตัวเอง,ก่อนที่จะชี้ตำแหน่งต่างๆของ
64 เมืองบนแผนที่.
" 64 สัญลักษณ์?
เป็นผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยที่ร้ายกาจมาก,ดูเหมือนว่ามันจะไม่ง่ายแล้ว!"อาวุโสเทียนที่กล่าวพลางทอดถอนใจเบาๆ.
"ค่ายกลฮวงจุ้ยนี้,เรียกว่าอะไร?"หยิงหนิงที่พยุงอาวุโสเทียนสอบถามออกมา.
"ข้าเองก็ยังไม่แน่ใจ,ต้องเข้าไปดูอาจจะรู้!"อาวุโสเทียนส่ายหน้าไปมา.
"ค่ายกลที่แท้จริงยังไม่เผยออกมาให้เห็นอย่างงั้นรึ?"หยิงหนิงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"กับสิ่งที่พวกเราเห็น,หมอกสีขาวนี้ไม่ใช่ค่ายกลฮวงจุ้ย,แต่เป็นผลที่เกิดจากค่ายกลฮวงจุ้ยต่างหาก."อาวุโสเทียนกล่าว.
"อาวุโสเทียนจะบอกว่าภายในหมอกขาวนี้,มีสถานที่บางแห่ง,เป็นค่ายกลที่แท้จริงอย่างงั้นรึ?"ฟ่านอี้พินที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ถูกแล้ว,มีค่ายกลฮวงจุ้ยที่แท้จริงอยู่,หมอกสีขาวนี้,เป็นเพียงผลพวงจาการสร้างค่ายกล,ทว่าเพียงแค่หมอกขาวนี้,ก็เพียงพอไม่ให้คนหาทางออกมาได้จากค่ายกลนี้แล้ว!"อาวุโสเทียนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่สามารถหาทางออกมาได้จริงๆรึ?"หยิงหนิงที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความสงสัย.
"ใช่แล้วจวินจู,คนที่พวกเราส่งไปสังเกตการณ์จวบจนถึงตอนนี้,ไม่มีใครออกมาได้เลย!"ฟ่านอี้พินที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มต่อหยิงหนิง.
”~~~”
ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่เรื่องล้อเล่น,ไม่ว่าจะเป็นคำพูดของอาวุโสเทียน,หรือหลังจากที่ฟ่านอี้พินกล่าวออกมาก็ดี,ทว่าที่ชายขอบของหมอกขาวโพลนนั้น,ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงของหมาป่าที่ดังขึ้นในทันที.
"โบ๋"
"โบ๋!!"
......
หลังจากนั้นก็มีกลุ่มของหมาป่าที่หอนตามกันอย่างบ้าคลั่ง.
จากภายใน,หมาป่ากลุ่มหนึ่งที่วิ่งออกมา,ในเวลาเดียวกันนั้นก็ปรากฏคนผู้หนึ่งที่โผล่ออกมาเช่นกัน.
จงซาน,เป็นจงซานที่เผยสีหน้าตื่นเต้นเล็กน้อย,เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า.
ออกมาได้แล้ว!
แสงตะวันช่างงามนัก! พื้นที่หลายหมื่นลี้ไม่มีเมฆบดบัง! เป็นบรรยากาศที่ชวนคิดถึงจริงๆ.
ใบหน้าของฟ่านอี้พินที่เปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ,อาวุโสเทียนที่ชะงักไปเล็กน้อย,ต้าเสวียนอ๋องที่เผยยิ้มออกมา,ส่วนหยิงหนิงที่ชำเลืองมองไปยังฟ่านอี้พิน.
ไม่มีใครออกมาได้อย่างงั้นรึ?
จงซานที่ก้าวออกมาจากเมฆหมอก,ราวกับว่าตบหน้าหลายๆคนอย่างจัง,เช่นนั้นจะไม่ให้พวกเขาชะงักงันได้อย่างไร.
หลังจากที่จงซานก้าวออกมา,พร้อมกับจ้องมองไปยังกองทัพด้านหน้าซึ่งมีสัญลักษณ์"เสวียน"บนชายธง,เป็นกองกำลังของต้าเสวียนอ๋องนั่นเอง.
ทุกคนเวลานี้!
ต่างก็จ้องมองมายังเขาเป็นสายตาเดียวกัน.
จงซานที่โบกสะบัดมือ,กงจูเฉียนโหยว,อาต้า,จื่อเห่า,อาเอ้อและคนอื่นๆก้าวตามจงซานออกมา,ฟ่านอี้พินถึงกับหน้าเสีย,ต้องไม่ลืมว่า,กับสิ่งที่เขากล่าวออกมาก่อนหน้านี้ไม่มีใครออกมาได้,ทว่าคนกลุ่มใหญ่กลับออกมา,นี่ไม่ทำให้ฟ่านอี้พินสะอึก,รู้สึกห่อเหี่ยวใจได้อย่างไร?
หลังจากพวกเขาแล้ว,ยังไม่หมดเท่านั้น,เจ้าฉวนที่กระตุกเชือก,นำเหล่าทหารออกมาอีก.
ทุกคนที่มีหมาป่าเดินนำ.
กองกำลังขนาดใหญ่กว่าหนึ่งล้านคน.
พวกเขาไม่ได้รับผลอะไรเลยอย่างงั้นเหรอ,ฟ่านอี้พินพูดไม่ออกถึงกับต้องถอยหลังเลยทีเดียว.
"ออกมาแล้ว!"กงจูเฉียนโหยวที่พ่นลมหายใจยาวพร้อมเผยยิ้มออกมา.
"ใช่แล้ว,จอมพล,ที่ด้านนอกนี้อากาศดีจริงๆ,กับบรรยากาศอึมครึมน่าหวาดกลัว,ทำให้เหล่าทหารแทบเป็นบ้าทีเดียว!เหล่าพี่น้องของพวกเรานอนเวลากลางคืนถึงกับละเมอหาแม่เลยทีเดียว."สุ่ยอู๋เหินที่เผยยิ้มออกมา.
"ฮ่าอ่าฮ่าฮ่า!!!"เหล่าทหารที่ได้ยินต่างก็หัวเราะชอบใจ.
กับคำพูดของสุ่ยอู๋เหินที่กล่าวล้อขุนพลหลายคน,ไม่ได้ทำให้พวกเขาโกรธ,กับทำให้พวกเขาหัวเราะออกมาอย่างมีความสุขแทน.
จงซานที่จ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหินด้วยความพอใจ,สุ่ยอู๋เหินสามารถเสริมสร้างขวัญกำลังใจให้กับกองทัพได้อย่างดี.
"จื่อเห่า,ต้องขอบคุณเจ้า,ที่นำหมาป่ามานำทาง,พวกเขานับว่าเป็นผู้กล้าที่ช่วยพวกเราไม่ให้ถูกสังหารไป."จงซานกล่าว.
"ครับ!"จื่อเห่าที่รับคำในทันที.
"โบ๋ว!!!"
จื่อเห่าที่ส่งเสียงออกไป,หมาป่ากลุ่มหนึ่งที่แยกย้ายหายไป,พริบตาเดียวก็หายไปไม่เห็นร่องรอย.
กองกำลังหนึ่งล้านที่เคลื่อนที่ออกมารวมกับกองกำลังต้าเสวียนอ๋อง.
"สุ่ยอู๋เหิน,เจ้าไปจัดแจงกองทัพ,หาพื้นที่ตั้งค่ายทหารแล้วรอคำสั่งต่อไป!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่รับคำในทันที.
ส่วนจงซานที่จ้องมองไปยังกระโจมใหญ่ที่อยู่ห่างออกไป.
จงซาน,เฉียนโหยว,อาต้า,อาเอ้อและจื่อเห่า,คนทั้งห้าที่บินออกไปยังพื้นที่ดังกล่าว,ระหว่างทางไม่มีคนขวางพวกเขาแต่อย่างใด,เห็นได้อย่างชัดเจนว่า,ก่อนหน้านี้ได้มีคำสั่งแล้วหากกลุ่มของจงซานมา,ไม่ให้ขวาง.
"จงซาน,คารวะท่านอ๋อง,คารวะเซียนเซิงฟ่าน!"จงซานทิ่ร่อนลงที่ลานกว้างและกล่าวออกมาทันที.
ส่วนอีกสองคนนั้น,จงซานไม่รู้จัก,จึงไม่ได้ทักทาย.
"เอ้อซู!"กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อาวุโสเทียน,ข้าคิดแล้วว่าท่านต้องมาแน่นอน!"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังชายชราที่ยืนตัวสั่นเล็กน้อยอยู่.
อาวุโสเทียน?จงซานที่หันหน้ากลับไปมอง.
"คารวะอาวุโส!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"เจ้าหนู,เจ้าไม่ธรรมดาเลย!"อาวุโสเทียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่แหบเครือ.
"ใช่แล้ว,ตงฟางโห่ว,คาดไม่ถึงเลยว่าจะออกมาได้,ฟ่านชื่นชมยิ่งนัก!"ฟ่านอี้พินที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม,เป็นเพียงแค่โชค,ด้วยสามารถจับศัตรูที่ลอบโจมตีพวกเราได้,จึงรู้ว่าพวกเขาใช้แมงเม่าผีนำทาง!"จงซานที่กล่าวอย่างถ่อมตน.
"ศัตรูบุกอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ครับ,ท่านอ๋อง,ที่ด้านในนั้น,กองกำลังต้ากวงที่ยกพลออกมา,ลอบโจมตีพวกเรา,ที่ด้านในไม่สามารถจับทิศทางได้,เกรงว่าข้างในเวลานี้กองกำลังต้ากวงคงจะเริ่มยึดเมืองกลับคืนกลับมาแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
ต้าเสวียนอ๋องสูดหายใจลึก,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จ้องมองไปยังอาวุโสเทียน.
"อาวุโสเทียน,คงต้องให้ท่านเร่งมือแล้ว!"ต้าเสวียนอ๋องกล่าว.
"โปรดวางใจ,ข้าจะเข้าไปในค่ายกลฮวงจุ้ยพรุ่งนี้!"อาวุโสเทียนกล่าว.
"ต้องรบกวนแล้ว!"ต้าเสวียนอ๋องกล่าว.
"ข้าก็จะไป!อาวุโสเทียน,ท่านให้ข้าไปด้วยนะ!"หยิงหนิงที่ออดอ้อนในทันที,พร้อมกับกุมแขวนของอาวุโสเทียนแกว่งไปมา.
อาวุโสเทียนจ้องมองหยิงหนิงด้วยความเอ็นดู,"ก็ได้! เมื่อถึงเวลานั้นอย่าอยู่ห่างจากข้า."
"ได้ได้!
แน่นอน!"หยิงหนิงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,ต้าเสวียนอ๋องเองก็เผยยิ้มด้วยความพึงพอใจ.
"เฉียนโหยว,เจ้าเองก็ไปด้วย!"อาวุโสเทียนที่หันหน้าไปยังกงจูเฉียนโหยว.
"ค่ะ!"เฉียนโหยวที่ตอบรับในทันที.
อาวุโสเทียนที่กล่าวต่อเฉียนโหยว,ทำให้หยิงหนิงเบ้ปากเล็กน้อย,แสดงท่าทางไม่มีความสุขนัก,ส่วนต้าเสวียนอ๋องเองยังคงสงบนิ่ง,ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร.
"อาวุโส,ผู้น้อยขอเข้าไปดูเป็นบุญตาได้หรือไม่?"จงซานที่จ้องมองไปยังอาวุโสเทียน.
อาวุโสเทียนที่หันหน้ามามองจงซาน,ส่วนจงซานที่สามารถมองเห็นสายตาของอาวุโสเทียนที่ขุ่นเมือง,รู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นหนึ่งในหมากในกระดาษ,ที่มีโลกใบนี้เป็นแผ่นกระดานเล่นก็ไม่ปาน.
"เจ้าหนู,ในเมื่อเจ้าออกมาได้,เช่นนั้นทำไมจะไม่ได้ล่ะ,พรุ่งนี้ยามเฉินออกเดินทาง."อาวุโสเทียนกล่าว.
มะโรง (มังกร) “ยามเฉิน” (辰时) คือเวลา 7
โมงถึง 9 โมงเช้า
"ขอบคุณ,อาวุโส!"จงซานที่ตอบรับในทันที.
วิชาฮวงจุ้ยรึ?
ก่อนหน้านี้จงซานได้เห็นมาหลายครั้งแล้ว,นับว่าเป็นศาสตร์ที่ลึกล้ำเป็นอย่างมาก,อีกอย่างเหล่าผู้ฝึกตนที่ฝึกฝนวิชาฮวงจุ้ยเองก็มีน้อยมากๆ,แทบจะไม่เคยเห็นเลย,การต่อสู้ระหว่างผู้ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยหาชมได้ยากมาก,นอกจากนี้บัวหงหลวนของเขายังไม่เปลี่ยนสี,จึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัย,การประลองครั้งนี้,จะพลาดได้อย่างไร?
"ข้าจำเป็นต้องเตรียมตัว,อย่าให้ใครมารบกวนข้า!"อาวุโสเทียนกล่าว.
จากนั้น,ร่างของอาวุโสเทียนก็หายไปในทันที,ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวปลอบขวัญจงซานเสร็จ,จากนั้นก็นำฟ่านอี้พินกลับไปยังกระโจมใหญ่.
"ท่านพี่เฉียนโหยว,หยิงหนิงคิดว่าท่านอยู่ในเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ซะอีก!"หยิงหนิงที่กุมแขนของกงจูเฉียนโหยวในทันที.
"หยิงหนิง,เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"อาวุโสเทียนบอกว่าข้ามีพรสวรรค์เหมือนท่าน,และเตรียมที่จะรับข้าเป็นศิษย์ด้วย,แต่ว่าเรื่องนี้ช่างมันเถอะ,พี่เฉียนโหยว,ท่านเลิกกับท่านพี่ของข้าแล้วรึ?"หยิงหนิงที่กล่าวออกมาทันที.
ได้ยินคำพูดของหยิงหนิง,จงซานที่มองเห็นความตรึงเครียดเกิดขึ้นทันทีระหว่างหญิงสาวทั้งสอง!
"ฉีเทียนโห่วกลับไปยังนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์แล้วรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน,ก่อนที่จะมองไปยังหยิงหนิง.
"ใช่แล้ว,พี่ชายถูกผู้หญิงบ้าไล่สังหาร,พี่ชายหนีไปยังเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์แต่กระนั้นนางก็ไล่ล่าไปด้วย,แต่ก็ถูกหยุดเอาไว้ด้วยองค์รักษ์หลวง,แต่ก็ไม่สามารถจับตัวนางได้,พี่เฉียนโหยว,พี่ชายได้กระทำอะไรให้ท่านลำบากใจอย่างงั้นรึ?
ถึงท่านพี่จะเป็นคนใจร้อน,ทว่าในนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ทุกคนต่างก็รับรู้เรื่องนี้ดี,ว่าพวกท่านนั้นเหมาะสมกันมาตั้งแต่เกิด,เป็นคู่ที่สมกันที่สุดแล้ว"หยิงหนิงที่กล่าวออกมาในทันที.
"หยิงหนิง,เจ้าฟังให้ดี,ข้าและฉีเทียนโห่วนั้นไม่มีความสัมพันธ์ใดๆต่อกัน,นับจากนี้ห้ามเจ้าเอ่ยเรื่องนี้อีก."กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,ข้ารู้นะ,ตงฟางห่าวนั้นมีความสามารถที่เป็นเหมือนกับตำนาน,ไม่สงสัยเลยว่าพี่เฉียนโหยวถึงได้เลิกสนใจพี่ชาย."หยิงหนิงที่ลอบมองไปยังจงซาน.
จงซานที่ไม่สนใจกับท่าทางจงใจเหน็บแนมของนาง,ดูเหมือนว่านางจะไม่รู้ว่ากู่หลินและเขานั้นมีความขัดแย้งใดกัน,ตอนนี้ก็รับรู้ได้เช่นกัน,หยิงหนิงผู้นี้,นับว่าเป็นคนที่ยากจะจัดการเช่นกัน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น