Immortality Chapter 346 Old Tian
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 346 อาวุโสเทียน.
Chapter 346 Old Tian
天老
อาวุโสเทียน.
จงซานในเมือง,บนเกาะลอยฟ้าตำหนักเจ้าเมือง
กงจูเฉียนโหยว,อาต้า,อาเอ้อ,จื่อเห่า,สุ่ยอู๋เหิน,หลิวอู๋ซ่าง,เจ้าฉวนและคนอื่นๆมารวมตัวกันที่นี่.
ที่ด้านหน้าจงซานนั้นมีโคมไฟคงหมิงขนาดใหน!
กับหมอกที่หนาสามารถที่จะทำให้ทิศทางของทุกคนสับสน,และยังปกปิดแสงทุกอย่างเอาไว้.
"จอมพล,กำลังทำอะไรอยู่รึ?"สุ่ยอู๋เหินที่แสดงท่าทางสงสัย.
"เขาต้องการดูว่าสิ่งนี้สามารถบินได้,สามารถที่จะผ่านชั้นเมฆ,ออกจากค่ายกลนี้ได้หรือไม่!"กงจูเฉียนโหยวที่อยู่ข้างๆกล่าวตอบแทน.
นี่เป็นเพียงการทดลอง,สำหรับจงซาน,ไม่ว่าวิธีใหนก็ตาม,เขาต้องการที่จะค้นหาวิธีในการแก้ไขเรื่องนี้อย่างจริงจัง.
โคมไฟคงหมิงที่ส่องสว่างที่,ค่อยๆลอยตัวขึ้นไปช้าๆ,บินขึ้นไปเหนือเมือง,บินเหนือขึ้นไปบนหมอก,ลอยขึ้นไปเรื่อยๆ.
ทุกคนที่รอคอยอย่างอดทน,เพราะว่าสภาพหมอกที่เลวร้าย,เฝ้ารอผลที่ออกมา.
หลังจากที่ผ่านไปครึ่งชั่วโมง,บนหมอกที่หนาจัด,โคมไฟคงหลิงก็ล่วงหล่นลงมา,น้ำมันตะเกียงนั้นได้แห้งโดยสมบูรณ์แล้วนั่นเอง.
โคมไฟคงหลิง,ที่ล่วงหล่นลงมาไม่ไกลออกไป,จงซานที่ก้าวออกไปในทันที,พร้อมกับหยิบหยกบันทึกที่ติดกับโคมไฟคงหลิงออกมา.
พร้อมกับจ้องมองตรวจสอบอย่างระมัดระวัง.
"ไม่สามารถบินได้อย่างงั้นเหรอ!"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"น้ำมันไม่พออย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่สอบถาม.
"ไม่ใช่,ก้อนเมฆนั้นมีพลังป้องกันหรือไม่ก็ชั้นบรรยากาศมีแรงกดอากาศที่เป็นปัญหา."จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ไม่มีวิธีที่จะออกไปอย่างงั้นรึ?"เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"โปรดวางใจ,ต้องมีวิธีแน่."จงซานที่กล่าวปลอบทุกคน.
"แน่นอนว่าสถานการณ์ที่แย่เช่นนี้,ต้าเสวียนอ๋องจะต้องเรียกอาวุโสเทียนมาแน่!"กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"อาวุโสเทียน?
แล้วอาวุโสเทียนจะมาอย่างงันรึ?"จงซานกล่าว.
"แน่นอนว่าต้องมา!"กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"อืม!"จงซานพยักหน้า.
"อู๋เหิน!
ให้หาเชือกมัดตัวทหารเอาไว้,ให้พวกเขาออกไปยืนอยู่นอกเมือง,ในรัศมี 6
ลี้,เฝ้ามองว่ามีศัตรูภายนอกจะมาเข้าโจมตีหรือไม่,ป้องกันเอาไว้ก่อน."จงซานกล่าว.
"จอมพล,สภาพอากาศเลวร้ายเพียงนี้,จะมีศัตรูอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินกล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"กองกำลังหนึ่งหมื่น,ก็สามารถบุกเข้ามาได้.,หมอกหนานี้ปกปิดการมองเห็น,มองเห็นได้ในระยะ
300 เมตร,สัมผัสเทวะ 500
เมตร,ให้คนยืนประจำที่บนเหล่าป้อมปราการ,ประตูเมือง,ในจุดต่างๆที่มองไม่เห็น,หากว่ามีศัตรูบุกเข้ามา,ในเมือง,พวกเราจะต้องแพ้ในทันที,พวกเขาอาจะบุกเข้ามาจับข้าหรือเจ้าเป็นเชลยได้,นี่เป็นค่ายกลฮวงจุ้ยของต้ากวง,พวกเราไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้บ้าง!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับในทันที.
หากว่าจงซานประมาทเพียงเพราะหมอกเลวร้าย,กับค่ายกงฮวงจุ้ยที่มีหมอกทั่วทุกทิศทาง,บางทีอาจจะไม่มีผลกับฝ่ายตรงข้ามก็ได้!
...
กองกำลังบุกเบิก,เหล่าแมงเม่า!
ไท่จื่อหานจิว,ที่ยืนอยู่บนยอดเขาสูง,แขนทั้งสองข้าชูขึ้นมา,สั่นไปมาเบาๆ,ภายในร่างกายของเขานั้นมีแมงเม่าผีสีดำที่บินผ่านเข้ามา.
ด้วยหัวใจจักรพรรดิอเวจีของเขานั้นสามารถที่ควบคุมแมงเม่าผีภายในดินแดนแห่งความตาย,ตัดแบ่งวิญญาณ,เก็บวิญญาณ,รวมเข้ากับดวงวิญญาณของตัวเองได้ด้วย.
แมงเม่าผีนั้นยังไม่เปิดเชาว์ปัญญาจิตวิญญาณ,แน่นอนว่าไม่สามารถที่จะทำอะไรไท่จื่อหานจิวได้,ตราบเท่าที่พื้นที่รอบๆมีกลิ่นอายปิศาจ,เขาสามารถที่จะออกคำสั่ง,ควบคุมเหล่าแมงเม่าผีเหล่านี้ได้ทั้งหมด.
ไท่จื่อหานจิวที่โบกสะบัดมือ,เหล่าแมงเม่าผีมากมายนับไม่ถ้วน,ที่ซ่อนอยู่บนท้องฟ้าทั่วผืนปฐพี,ก็ปรากฏขึ้น,จากนั้นก็หมุนวนทั่วร่างของไท่จื่อหานจิว,ร่ายรำไปมาบนอากาศ,พร้อมกับเปลี่ยนเป็นรูปร่างที่แตกต่างกัน,ปลดปล่อยพลังวิญญาณที่รุนแรงออกมา.
"กองทัพอยู่ที่ใหน?"ไท่จื่อหานจิวกล่าว.
แมงเม่าผีที่บินไปมาบนอากาศ,รวมตัวกัน! พร้อมกับแจ้งรายระเอียดต่างๆให้กับไท่จื่อหานจิว.
ที่ด้านล่างหุบเขาแห่งหนึ่งนั้น,มีกองกำลังของต้ากวง,รอคอยไท่จื่อหานจิวออกคำสั่ง,เหล่าทหารจำนวนมาก,ซึ่งมีลักษณะพิเศษมีเชือกยาวพันเส้น,ผูกที่เท้าของพวกเขา.
ไท่จื่อหานจิวที่โบกสะบัดมือ,เหล่าแมงเม่าผีมากมายก็หายไป,ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ไท่จื่อหานจิวจะเตรียมการเอาไว้แล้ว,ให้ทหารมารวมตัวกัน.
ในเวลานี้,ไท่จื่อหานจิวที่บินลงมายังหุบเขา.
"ไท่จื่อพวกเราจะไม่หลงทางอย่างงั้นรึ?"ทหารคนหนึ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หมอกหนานี้,หากเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเชาว์ปัญญาย่อมทำให้เกิดการหลงทิศได้,ส่วนสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่เปิดเชาว์ปัญญานั้น,ไม่มีผล,พวกมันเคลื่อนที่ตามสัญชาติญาณ,วางใจได้!"ไท่จื่อหานจิวกล่าวรับรอง.
"ครับ!
"เหล่าขุนพลแม้ว่าจะกังวลใจแต่ก็กล่าวรับคำ.
"ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าพวกเราสามารถสังหารเหล่าทหารของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวได้หรอกรึ?
ตอนนี้เป็นโอกาสของพวกเราที่จะจัดการพวกเขามาถึงแล้ว,กองกำลังต้าโหลที่อยู่ในหมอก,ไม่ได้เปรียบพวกเราเลยแม้แต่น้อยและยังอยู่ในสภาวะประมาท,ถึงเวลาที่จะสังหารเหล่าทหารต้าโหลว,นำเมืองของพวกเรากลับคืนมาแล้ว!"ไท่จื่อหานจิวกล่าว.
"เฮ้!!"กองกำลังต้ากวงที่คำรามเสียงดัง.
........
สามเดือนหลังจากนั้น! จงซานที่อยู่ในเมือง.
จงซานที่ยืนอยู่บนป้อมปราการทิศใต้,จ้องมองไปยังหมอกหนาที่เลวร้ายไม่จางหายไป,ขมวดคิ้วแน่น,แม้ว่าเฉียนโหยวจะกล่าวว่าอาวุโสเทียนจะมา,ทว่า,หากว่าอาวุโสเทียนไม่สามารถแก้ปัญหาได้ล่ะ?
ความปลอดภัยของตัวเอง,จงซานไม่กล้าประมาทแน่นอน,คงรู้สึกไม่ดีแน่หากว่าไม่สามารถควบคมรักษาความปลอดภัยให้กับตัวเองได้.
"ศัตรูบุก!"
"ตรึม
ตรึม ตรึม ตรึม"
เสียงกลองรบทางด้านทิศตะวันออกที่ดังขึ้นทันที!
ประตูตะวันออก,เสียงเตือนดังขึ้น,เป็นไปตามคาดที่จงซานได้คิดเอาไว้เลย,ศัตรูมีวิธี!
จงซานที่ไม่รีบเร่ง,เพราะว่าได้เตรียมการเอาไว้แล้ว,ป้อมปราการทิศตะวันออก,และป้อมปราการทิศใต้ทุกอย่างอยู่ในสภาวะเฝ้าระวังมาตั้งแต่แรกแล้ว.
"เอาล่ะ,พวกเราไปดูกัน!"จงซานที่กล่าวกับเฉียนโหยวที่อยู่ใกล้ๆ.
"อืม!"กงจูเฉียนโหยวที่พยักหน้ารับ.
ทิศตะวันออก!
ภายในหมอกมืด.
"ไท่จื่อ,เมืองนี้มีการป้องกันเอาไว้ก่อนแล้ว,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,แม้พวกเขาไม่เห็นพวกเขา,แต่ในระยะ
300 เมตรที่พวกเราปรากฏ,พวกเราอยู่ด้านล่างๆ,ในระยะ 500 เมตร,จะกลายเป็นเป้าให้พวกเขาเข้าโจมตี,บางทีพวกเขาคงเตรียมการเอาไว้ก่อนแล้ว!"ขุนพลคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ไท่จื่อ,นี่เป็นเมืองที่สี่ที่พวกเราเข้ายึด,พวกเราจะต้องทำการอย่างรวดเร็ว,ครั้งนี้จะเป็นเหมือนเมื่อครั้งก่อนได้อย่างงั้นรึ?
เหล่ามือธนูในเมืองนี้,พวกเขาได้เตรียมการเอาไว้ก่อนแน่ๆ!"ขุนพลคนหนึ่งที่กล่าวออกมา.
"ไท่จื่อ,พวกเราไม่สามารถก้าวไปด้านหน้าได้แล้ว,เวลานี้ทหารของพวกเราได้รับความเสียหายอย่างหนัก,ไม่สามารถยึดเมืองได้เหมือนเมืองอื่นๆ,หากว่าพวกเรายังคงบุกต่อละก็จะต้องติดกับพวกเขาเป็นแน่!"กุนซือที่อยู่ด้านข้างกล่าวต่อไท่จื่อหานจิว.
"ส่งสัญญาณถอย!"ไท่จื่อหานจิวที่สูดหายใจลึก.
"ครับ!
"ขุนพลทุกคนที่ตอบรับคำ.
ขณะที่จงซานเดินทางมาถึงป้อมปราการทิศตะวันออก,สงครามก็จบแล้ว,สุ่ยอู๋เหินที่ทำการตรวจสอบความเสียหาย,ทว่าบนป้อมปราการนั้นมีทหารหลายคนฝ่ายตรงข้ามที่ถูกจับมัดเอาไว้!อาต้า,อาเอ้อและจื่อเห่าที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยความตื่นเต้น.
"เซียนเซิง,ตามที่ท่านได้ร้องขอ,ตราบเท่าที่เกิดสงคราม,พวกเราทั้งสามสามารถที่จะจับกุมขุนพลของศัตรูได้,ที่นี่มีขุนพลสี่คน,ท่านสามารถนำพวกเขามาสอบสวนได้เลย!"อาต้าที่แสดงท่าทางตื่นเต้นเล็กน้อย.
"ทำได้ดีมาก!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
การได้คำชมจากจงซาน,ทำให้พวกเขาทั้งสามคนเผยยิ้มออกมาด้วยเช่นกัน.
"นำพวกเขาไปยังตำหนักเจ้าเมือง,ข้าจะทำการสอบสวนเอง!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"ทหารคุ้มกันที่รับคำในทันที.
....
ตำหนักเจ้าเมือง! เหล่าแม่ทัพนายกองที่มารวมตัวกัน.
"จอมพล,สงครามในครั้งนี้,พวกเราเสียหายไม่มาก,เมื่อศัตรูเข้ามาในระยะ
500 เมตร,ศรปราณทะลวงของพวกเราก็ถูกยิงออกไปทันที,พวกเราเสียทหารไป 300
คน,ทว่าฝ่ายตรงข้ามสูญเสียไป 40,000
คน."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการลอบโจมตีพวกเรา,แต่กลับถูกพวกเราลอบโจมตีแทน!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"จอมพลมองการไกล,เป็นเหมือนที่คาดการณ์เลย!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวชื่นชมด้วยความเคารพ.
"ทว่า,ครั้งหน้าล่ะ?
หากไท่จื่อหานจิวนำกองกำลังจำนวนมากของต้ากวงมา,เมื่อถึงตอนนั้น,พวกเราจะทำอย่างไร?"จงซานกล่าว.
"หืม?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วแน่น.
ใช่แล้ว,ดูเหมือนว่าไท่จื่อหานจิวจะสามารถเดินทางในหมอกที่เลวร้ายได้อย่างไม่มีปัญหาด้วย.
"พวกเราจะต้องทำอย่างไร?"สุ่ยอู๋เหินที่แสดงท่าทางครุ่นคิดเช่นกัน.
"เมืองแห่งนี้พวกเราไม่ต้องการแล้ว,เตรียมการให้พร้อม,พวกเราจะออกนอกเมืองในทนที."จงซานที่กล่าวด้วยความมั่นใจ.
"ออกนอกเมือง,จอมพล,สภาพแวดล้อมเลวร้ายไม่สามารถจับทิศทางได้ไม่ใช่รึ?"เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาทันที.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า,เรื่องนี้ต้องขอบคุณไท่จื่อหานจิว,ที่ได้บอกความลับนี้,และยังแจ้งต่อเหล่าขุนพลของพวกเขาอย่างคาดไม่ถึง."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"เจ้าฉวนที่ไม่เข้าใจนัก.
"โปรดวางใจ,ข้าบอกว่าสามารถออกไปได้,ย่อมสามารถออกไปได้! สุ่ยอู๋เหิน,เจ้าฉวน,หลิวอู๋ซ่าง,เจ้าไปเตรียมการให้กองกำลังของพวกเราทั้งหมด,หาเชือก,พร้อมกับจับมันเอาไว้,พรุ่งนี้ตอนเช้า,พวกเราจะออกนอกเมืองกัน!"จงซานกล่าว.
"รับทราบ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที,ก่อนที่จะออกไปสั่งการเหล่ากองทัพทั้งหมดอย่างรวดเร็ว.
"จอมพล,ท่านสามารถอัญเชิญแมงเม่าได้อย่างงั้นรึ?"จื่อเห่าที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความสงสัย.
"ไม่ใช่ข้า,แต่เป็นเจ้า!"จงซานที่จ้องมองไปยังจื่อเห่าด้วยรอยยิ้ม.
"ข้า?"จื่อเห่าที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ถูกแล้ว,ตราบเท่าที่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่เปิดเชาว์ปัญญาจิตวิญญาณ,ก็สามารถนำทางได้,เจ้าอัญเชิญหมาป่าเหล่านั้นได้,และนำพวกเราออกไปข้างนอกได้!"จงซานที่กล่าวด้วยความมั่นใจ.
"ใช่แล้ว!"ดวงตาของจื่อเห่าที่เบิกกว้าง,เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในทันที.
หนึ่งเดือนถัดมา,สนามรบของต้ากวง.
หมอกหนาที่ปกคลุมพื้นที่ด้านหน้าทุกทิศทุกทาง,ซึ่งมีคนสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหน้า.
ฟ่านอี้พินที่ยืนอยู่ด้านหลังของต้าเสวียนอ๋อง,และยังมีสาวน้อยที่น่ารักยืนอยู่ข้างๆต้าเสวียนอ๋องเช่นกัน,ฝั่งตรงข้ามของต้าเสวียนอ๋องนั้น,มีผู้ชราผมสีขาว,ใบหน้าน่าเกียจน่ากลัว,มีจุดดำเต็มไปหมดบนใบหน้าและร่างกาย,พร้อมกับยืนค้ำไม้เท้าอยู่.
"อาวุโสเทียน,ท้ายที่สุดท่านก็มา!"ต้าเสวียนอ๋องที่สูดหายใจลึก,กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น