Immortality Chapter 334 Falling to the enemy
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 334 ถูกข้าศึกยึดได้(เสียดินแดน)
Chapter 334 Falling to the enemy
沦陷
ถูกข้าศึกยึดได้(เสียดินแดน)
เสี่ยวหวังที่นำทัพออกมาได้สิบวันแล้ว.
ขณะที่พวกเขาพักอยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ภายในกระโจมใหญ่.
เสี่ยวหวังที่ได้รับจดหมายจากทหารสังเกตการที่นำส่งมา,โดยมีเหล่าขุนพลที่ยืนอยู่รอบๆ.
หลังจากที่ที่อ่านเสร็จแล้วเสี่ยวหวังที่สูดหายใจลึก,"น่าหลานเพียวเสวี๋ย,เจ้าบำเพ็ญเพียรผิดเส้นทางแล้ว."
"หืม?"เหล่าขุนพลที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ฮึฮึ,น่าหลานเพียวเสวี๋ยควรที่จะเดินบนเส้นทางบำเพ็ญกรรมมากกว่า,เขาไม่เหมาะกับการบำเพ็ญชื่อเสียง,เส้นทางของเขา,มีแต่หุบเหวพร้อมกับเชิญชวนให้เขากระโจนลงไปด้วยตัวเอง!"เสี่ยวหวังที่ส่ายหน้าไปมา,พร้อมกับส่งจดหมายให้กับเหล่าขุนพล.
หลังจากทีเหล่าขุนพลจ้องมองอ่านจดหมายดังกล่าวแล้ว.
"ฟู่ไสว่,พวกเราจะไม่ช่วยเหลือต้ายวีอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหยวนเติ้งที่ขมวดคิ้วไปมาสอบถาม.
"แน่นอนว่าต้องไป,ทว่าครั้งนี้ไม่ได้ไปช่วยต้ายวี,ทว่าเป็นการรวบรวมเมืองของต้ายวีต่างหาก!"เสี่ยวหวังที่ออกคำสั่งในทันที.
"หืม?"เหล่าขุนพลที่ชำเลืองมองเล็กน้อย.
"ขุนพลทุกคนรับคำสั่ง!"เสี่ยวหวังที่สั่งการ.
"อยู่นี่แล้ว!"ขุนพลทุกคนที่รับคำ.
"เสี่ยวหวนเติ้ง,เสี่ยวหยวนเฟิง,แม่ทัพทุกคน,ให้แยกทัพออกไปยึดเมืองของต้ายวีให้เป็นของต้ากวง,พร้อมกับเคลื่อนทัพออกไปด้วยความเร็วสูงสุด!"เสี่ยวหวังออกคำสั่ง.
"รับทราบ!"เหล่าขุนพลคนอื่นๆรับคำสั่งพร้อมกัน.
เมืองเทียนกงตกอยู่ในมือของศัตรูแล้ว!
เกี่ยวกับข่าวลือเกี่ยวกับเหล่าขุนนางมากมายนับไม่ถ้วนอพยพลี้ภัย,น่าหลานเพียวเสวี๋ยบ้าคลั่งไปแล้ว,ไล่ล่าสังหารเหล่าขุนนางทุกคน,ต้องการให้ทุกคนตายไปพร้อมกับราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี!
ข่าวดังกล่าวกระจายไปทั่วทุกเมือง,แม้แต่ประชาชนทั่วไป,ยังเข้าใจว่าต้ายวีล่มสลายแล้ว!
หากเมืองเทียนกงไม่ได้ตกไปอยู่ในเมือของศัตรู,ไม่เช่นนั้นแล้วน่าหลานเพียวเสวี๋ยจะออกประกาศสังหารเหล่าขุนนางมากมายอย่างงั้นรึ?
หากไม่เชื่อ?ให้ไปถามประมุขตระกูลซ่าง,หรือคนที่อพยพหนีออกจากเมืองได้เลย.
กับข่าวลือมากมาย,ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีนั้นจบสิ้น,กับสิ่งที่เกิดขึ้น,กับข่าวลือที่ดูเหมือนว่าจะเชื่อมโยงกัน,ว่าเมืองเทียนกงตกอยู่ในมือข้าศึก,มีความเป็นไปได้ไม่ใช่รึ?
ต้ายวีไม่มีแล้ว! ไม่มีอยู่แล้วจริงๆ! อีกทั้งยังประกาศจับตายเหล่าเสนาธิการด้วย?
ต่อไปใครจะเป็นรายต่อไป?
เหล่าขุนนางคนอื่นๆ,แม้ว่าจะเป็นเพียงแค่ข่าวลือ,ทว่าทำไมไม่รู้,สายตาของพวกเขาที่จับจ้อง,ว่าพวกเขาคือเป้าหมายหรือไม่?
ประจวบเหมาะกับข่าวจับตายของน่าหลานเพียวเสวี๋ยที่กระจายไปยังทุกเมืองต่างๆ,พร้อมกับรายละเอียดในสิ่งที่พวกเขาทำ,ทำให้ขุนนางประจำเมืองต่างๆหายใจไม่ทั่วท้อง,กับประกาศจับเหล่านี้,พวกเขาได้แต่เก็บเอาไว้เงียบๆ.
แน่นอน,ว่าประกาศจับเหล่านี้,ทำให้หลายคนต้องครุ่นคิด,ในเมื่อเวลานี้เต็มไปด้วยความวุ่นวาย,พวกเขาที่เป็นเจ้าเมือง,ย่อมรับรู้ได้ว่า
นี่คือสิ่งที่ราชันย์ควรทำอย่างงั้นรึ? พวกเขาที่เริ่มคิดถึงอนาคตของตัวเอง!
เมืองเทียนกง,คงจะล่มสลายเป็นแน่แท้,เหนือหัวไม่ได้มีอยู่แล้ว,กับการประกาศไล่ล่าสังหารเหล่าเสนาธิกายทั้งหมด! เป็นไปได้ว่าราชวงศ์ต้ายวีจบแล้วจริงๆ? ในเมื่อราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีจบแล้ว,พวกเขายังต้องอยู่อีกรึ?ต้องป้องกันเมืองอีกรึ?
พวกเขายินยอมที่จะถูกฝังไปพร้อมกับราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีอย่างงั้นรึ?
ทว่าในเวลาเดียวกัน,เจ้าเมืองทุกเมือง,ที่ได้รับจดหมายลงนามส่งถึง!
เหล่าเจ้าเมืองที่อ่านจดหมายลงนาม,สายตาที่ประหลาดใจไม่แน่ใจไปพร้อมๆกัน,ทว่าหลายคนที่เลือกจะทำตาม.
จดหมายให้ยอมแพ้,นี่เป็นจดหมายจากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวให้ยอมจำนน! เพื่อเตือนเหล่าเจ้าเมืองต่างๆ,โดยพวกเขาให้คำมั่นว่า,หากยอมจำนนพวกเขายังคงเป็นเจ้าเมืองเหมือนดังเดิม.
เป็นเจ้าเมืองเช่นเดิม? เพียงแต่เปลี่ยนประมุขเป็นราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.
หากเป็นเมื่อก่อนแน่นอนว่าพวกเขาไม่มีทางที่จะตอบรับ,พร้อมกับแจ้งเตือนยังคนอื่นๆ,ทว่าตอนนี้,เหล่าเจ้าเมืองที่ดูลังเลใจ,พวกเขาไม่สามารถต้านทานได้.
เหล่าเจ้าเมืองเกือบทั้งหมด,แม้จะยังไม่รับ,แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ,ยังคงรั้งรอตัดสนใจอยู่!
อย่างไรก็ตาม,ท้ายที่สุดแล้ว,มีเจ้าเมืองบางเมือง,ที่ไม่สามารถอดทนไว้ได้,ด้วยการล่มสลายของแผนการสวรรค์ล่มขั้นที่สี่,ทำให้จิตใจของพวกเขาเปราะบาง,ในเมื่อมีคำมั่นเกี่ยวกับผลประโยชน์มาล่อ,พวกเขาจะปฏิเสธได้อย่างไร.
พริบตาเดียว,ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีที่ยังเหลือเมือง
90 เมือง,ไม่นานหลังจากนั้น 8
เมืองได้ประกาศต่อสาธารณะชน,ว่ายินยอมจำนนต่อราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ข่าวดังกล่าวได้ถูกส่งไปถึงเมืองเทียนกง,สร้างความโกรธเกรี้ยวต่อน่าหลานเพียวเสวี๋ย,ทว่าขณะที่จะยกทัพออกไปจัดการเหล่ากบฏ,ข่าวรายงานความพ่ายแพ้ในหลายๆเมืองก็ถูกส่งมาอีกเช่นกัน.
ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง,เสี่ยวหวัง,ได้ยกทัพเข้ายึดเมืองสามเมืองของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีในทันที!พันธมิตรกลายเป็นศัตรูไปแล้ว!
ไม่มีอะไรย่ำแย่ไปกล่าวนี้ไปแล้ว,กับการกระทำของต้ากวง,ได้ดับฝันของต้ายวีไปจนหมดสิ้น,แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีหวังที่จะฟื้นตัวแล้ว,ก่อนหน้านี้มีต้ากวงเป็นพันธมิตร,ตอนนี้พันธมิตรได้ตัดรอน,เข้าปล้นเมืองของต้ายวีแล้ว!
เกี่ยวกับข่าวของต้าโหลว,ที่กัดกินใจของคนไปทั่วต้ายวี,อีกทั้งข่าวของน่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ยอมพ่ายแพ้ต่อศัตรู,ปล่อยให้ตัวเองตกต่ำ,ไล่ล่าสังหารเหล่าเสนาธิการ,ข่าวลือนี้เริ่มลือกันมากยิ่งขึ้น,ไม่สามารถที่จะปิดข่าวได้แล้ว! อีกทั้งฝังของต้ากวงที่ละโมบ,บุกเข้ามายึดเมืองต่างๆของต้ายวี.
ถึงแม้ว่าจะมีอุปราชส่งจดหมายปลอบใจ!อย่างไรก็ตาม,สถานการณ์จริงนั้นต่างนั้น,มันสามารถมองเห็นด้วยตา,ตอนนี้แม้มีอุปราชจะยังทำสิ่งใดได้?
มันต่างจากหลายร้อยปีที่เคยผ่านมาไม่ใช่รึ?ในเวลานี้ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวที่รุกเข้ามาอย่างหนักหน่วง,ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีตอนนี้ไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเช่นดังเดิม,อีกทั้งเวลานี้ขวัญกำลังใจของประชาชนกำลังสับสนวุ่นวาย,ไม่มีใครที่รู้สึกรักราชวงศ์ราชันต์ต้ายวีเหมือนเช่นเดิมแล้ว,ประชาชนมากมายไม่สนับสนุนต้ายวีแล้ว,อุปราชแม้จะแข็งแกร่ง,แต่เขาไม่ใช่ราชันต์!
มีอีกหลายเมืองเวลานี้เริ่มจำนนต่อราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,หรือหลายเมืองที่ถูกต้ากวงยึดไป,เสี่ยวหวังยังคงบุกต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน.
เหล่าเมืองต่างที่ยอมจำนวนต่อต้าโหลวเวลานี้กลายเป็นห้าสิบเมืองอย่างรวดเร็ว,ในเวลาเดียวกัน,เสี่ยวหวังก็สามารถยึดเมืองมาได้สิบเมืองเช่นกัน.
เขตแดนต้าน 20 เมืองของอี้เหยี่ยนที่กำลังต้านศัตรูอยู่,หากพ่ายแพ้ก็จะเหลือแค่สิบเมืองเท่านั้นที่ยังคงเป็นของต้ายวี.
สิบเมืองอย่างงั้นรึ?
เมืองเทียนกง,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่นั่งอยู่บนบังลังก์,เกิดจลาจลกบฏขึ้นมากมายทั่วสารทิศไม่หยุดหย่อน,กับความโกรธเกรี้ยวนี้,ทำให้เขาไม่สามารถนทนได้อีกต่อไป.
ต้ายวีตกเป็นของศัตรูแล้ว,ไม่,พวกเขาไม่มีหวังแล้วต่างหาก!
ในเวลานี้,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ทำตัวเองให้สงบ,พระราชวัง,ว่างเปล่าไร้ผู้คน,ไม่มีใครกล้าเข้ามารบกวน,ตราบเท่าที่ใครก้าวเข้ามาหาน่าหลานเพียวเสวี๋ย,ต่างก็ถูกบดขยี้ระเบิดกลายเป็นผง.
น่าหลานเพียวเสวี๋ยยังคงนั่งนิ่งกว่าสิบวันไม่ขยับไปใหน.
สิบวัน,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ลืมตาขึ้น,เวลานี้เขาได้สงบใจได้บ้างแล้ว,ก่อนที่จะลุกขึ้น,พร้อมกับหายไปจากห้องโถงในทันที.
เมืองต้ายี!
ขอบเขตของอี้เหยี่ยน,20
เมือง,ที่กำลังต้านทัพของต้าโหลวเหมือนเมื่อก่อน,แนวหน้าที่ได้ยินเมืองด้านหลังยอมจำนนต่อต้าโหลว,เมืองแล้วเมืองเล่า,เวลานี้พวกเขาจะมีขวัญกำลังใจต่อต้านทัพของต้าโหลวอย่างงั้นรึ?
สี่เดือนหลังจากนั้น,เขื่อนใหญ่ที่ต้าน สายน้ำที่เชี่ยวกรากก็แตกสลาย,ทัพของต้าโหลวที่ทะลวงผ่านไปได้ในสี่เดือน,น้ำที่ทะลักบุกผ่านเข้ามาได้แล้ว.
เขตแดนต้านทัพของต้ายวี,ตอนนี้พลังทลายไปเรียบร้อยแล้ว.
ตำหนักเจ้าเมือง,อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังเหล่าทหารสังเกตการที่ทำการรายงานเรื่องต่างๆ.
เมืองแล้วเมืองเล่าที่ยอมจำนนต้าโหลว,ส่วนอีกส่วนหนึ่งก็ถูกต้ากวงนำกำลังเข้ายึด,อี้เหยี่ยนที่นั่งอยู่ด้วยความห่อเหี่ยวใจ,บนใบหน้าที่ฝืนยิ้มออกมา! ไม้เน่าไม่สามารถเกาะสลักได้อีกต่อไป!
เถี่ยเสวี๋ยที่ยืนอยู่ด้านข้าง,ใบหน้าที่แสดงท่าทางไม่พอใจ!แววตาที่กำลังโกรธเกรี้ยวอยู่เช่นกัน.
กับข่าวพ่ายแพ้ในครั้งนี้,พวกเขาจะทำอะไรได้อีก?
"อุปราช!"เถี่ยเสวี๋ยที่เอ่ยออกมา.
"อุปราช?
อย่าได้เรียกเช่นนั้น,ต้ายวีจะล่มสลายในเร็วๆนี้!"อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.
"อุปราช,ชีวิตของเถี่ยเสวี๋ยนั้น,เป็นอุปราชช่วยเหลือเอาไว้หลายต่อหลายครั้ง,หากไม่มีอุปราชก็ไม่มีเถี่ยเสวี๋ย,ต้ายวีไม่มีแล้ว,แต่อุปราชคงอยู่,ผู้ใต้บังคับบัญชาขอคุ้มกันอุปราชไปยังที่ปลอดภัย."เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"ปลอดภัยอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.
"ใช่แล้ว,ใต้หล้านี้กว้างใหญ่,จะไม่มีสถานที่ให้อุปราชอยู่ได้อย่างไร,เถี่ยเสวี๋ยยินดีที่จะติดตามอุปราชต่อไป!"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมา.
อี้เหยี่ยนจ้องมองเถี่ยเสวี๋ย,พลางถอนหายใจ.
ถูกแล้ว,เถี่ยเสวี๋ยเองก็ไม่ได้ชื่นชอบราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเช่นกัน,และไม่ได้สนใจที่จะอยู่ปกป้องเมืองจนตัวตายเช่นเดียวกัน.
"รายงาน!"
เสียงของทหารที่ดังออกมาจากด้านนอกห้องโถง.
"เมืองแห่งนี้พ่ายแพ้แล้วรึ?"อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.
ทหารที่เข้ามารายงาน,"เรียนอุปราช,ที่ด้านนอกตำหนักเจ้าเมือง,มีคนต้องการพบกับอุปราช,พร้อมกับนำคำพูดมาด้วยว่า,เดิมพันสิบปี."
เดิมพันสิบปี?อี้เหยี่ยนขมวดคิ้ว,สูดหายใจลึก,"เชิญเข้ามา!"
"ไม่!
ข้าจะออกไปเอง!"อี้เหยี่ยนที่ก้าวออกไปทันที.
เถี่ยเสวี๋ยที่แสดงท่าทางสงสัย,ก่อนที่จะก้าวตามไปในทันที.
เดิมพันสิบปี? กับเดิมพันสิบปี?
ที่เขาได้ทำไว้กับจงซาน,เป็นเหมือนกับข้อตกลง,ยังไม่ถึงสิบปีเขาก็พ่ายแพ้แล้ว,ใครมา?จงซานรึ?
อี้เหยี่ยนที่บินจากเกาะลอยฟ้า,ด้วยการนำพาของทหารคนดังกล่าว,ได้ตรงมายังห้องรับรองแห่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว.
จากด้านนอกห้องรับแขก,อี้เหยี่ยนฝืนยิ้มออกมาพลางกล่าวออกมาว่า"เซียนเซิงจงซาน,เจ้ามาเร็วไปหน่อยนะ!"
เขาที่ก้าวเข้าไป,ทว่าอี้เหยี่ยนเห็นได้ว่าไม่ใช่จงซาน,ที่ด้านนหน้าเป็นชายในชุดสีดำที่ดูอหังการ.
ชายคนดังกล่าวเมื่อเห็นอี้เหยี่ยน,ก็แสดงความเคารพและกล่าวออกมาว่า"บุตรของจงซาน,จงเจิ้งคารวะเซียนเซิงอี้เหยี่ยน!
"บุตรของจงซาน?จงเจิ้ง?"อี้เหยี่ยนขมวดคิ้วชำเลืองมองจงเจิ้ง.
"บิดาของข้าและเซียนเซิงอี้เหยี่ยนได้เดิมพันสิบปี,ไม่รู้ว่าเซียนเซิงอี้เหยี่ยนคิดอย่างไรกับเวลานี้?"จงเจิ้งกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"ใช่,ข้าพ่ายแพ้,นอกจากนี้ยังหมดรูปอีกด้วย."อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.
"เซียนเซิงอี้เหยี่ยนคือบุรุษที่แท้จริง,ชนะอย่าลำพอง
แพ้อย่าท้อถอย,โปรดเงยหน้าอย่างมั่นใจเถิด,ไม่มีอะไรน่าอาย,จงเจิ้งขอชื่อชม."จงเจิ้งกล่าวยืนยัน.
"แพ้อย่าท้อถอยอย่างงั้นรึ?
กล่าวได้ดี,ข้าก็คือคนที่พ่ายแด้สงคราม!"อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่,เกี่ยวกับแผนการของบิดานั้น,จำเป็นต้องใช้เวลามากกว่าสามปีเพื่อที่จะยึดครองต้ายวี,หากแต่น่าหลานเพียวเสวี่ยกับเป็นคนขัดขวางเซียนเซิงอี้เหยี่ยน,ไม่ให้รับมือแผนการสวรรค์ล่มได้,เพราะว่ามีเขาแผนการครั้งนี้จึงเป็นไปโดยราบรื่น,ดังนั้นระยะเวลาในการทำลายต้ายวีจึงใช้เวลาน้อยกว่าเดิม."จงเจิ้งที่กล่าวยืนยัน.
"โอ้ว?แผนการสวรรค์ล่ม?
แท้จริงเป็นแผนการของจงซานอย่างงั้นรึ? "อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังจงเจิ้ง.
"บิดารับรู้ว่าเซียนเซิงอี้เหยี่ยนคงอย่างรู้,จึงได้ให้ข้านำแผนการสวรรค์ล่มมา,เพื่อส่งมาให้เซียนเซิงอี้เหยี่ยนได้ดู!"จงเจิ้งที่นำแผ่นริ้วหยกออกมาพร้อมกับส่งให้กับอี้เหยี่ยน.
อี้เหยี่ยนที่รับมาทันที,ก่อนที่จะปล่อยสัมผัสเทวะออกมาเพื่ออ่านข้อมูลด้านใน,กับคำพูดของคนทั้งสอง,เถี่ยเสวี่ยที่รับรู้ได้,เป็นจงซาน,ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีถูกทำลาย,แท้จริงแล้วเป็นฝีมือของจงซานอย่างงั้นรึ?
***วันนี้ admin
ง่วงมาก อัพสองตอนแล้วกันนะครับ พรุ่งนี้จะอัพให้ 4 ตอน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น