Immortality Chapter 332 Armed forces big account

Immortality Chapter 332 Armed forces big account

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 332   กองกำลังขนาดใหญ่.

Chapter 332 Armed forces big account

中军大帐

  กองกำลังขนาดใหญ่.

"ฟู่ไสว่,ท่านกล่าวว่าพวกเราไม่เข้าสู่สนามรบของต้ายวีตอนนี้,เช่นนั้น,พวกเราเร่งรีบบุกเขารุกทัพของราชวงศ์ต้าโหลวเลยดีใหม!"เสี่ยวหยวนเติ้งกล่าว.

"ไม่,สนามรบต้ายวีนั้น,มีเมืองอยู่มากมาย,ทว่า,มันเปลี่ยนแปลงเร็วมาก,เมืองต่างๆในเวลานี้,การป้องกันค่อนข้างอ่อนแอ,สามารถพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว! สถานการณ์ที่จะเปลี่ยนไปในเพียงพริบตา,พวกเราควรที่จะเตรียมตัว,เพื่อที่จะเข้าสู่สนามรบของต้ายวีได้ทุกเมื่อ!"เสี่ยวหวังกล่าว.

"ครับ!"เสี่ยวหยวนเติ้งที่กล่าวรับในทันที.

"ส่วนจำนวนทหารที่เหลือนั้น,หยวนเติ้ง,เจ้านำทัพ 1 ล้านคน,เข้าตีเมืองป้อมปราการของต้าโหลว,เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ที่แท้จริงของพวกเขา."เสี่ยวหวังกล่าว.

"ครับ!"เสี่ยวหยวนเฟิงที่ตอบรับในทันที.

....

ล่มสลาย,ในสนามรบของต้ายวี,สามารถที่จะอธิบายการล่มสลายได้.

ทัพที่นำโดยสุ่ยอู๋เหินนั้น,สามารถยึดเมืองแรกได้,ในเวลา 25 วัน,ใช้เวลา 25 วันยึดเมือง,นับว่ารวดเร็วเป็นอย่างมาก,กับกลยุทธ์ของเขาไม่สามารถที่จะจินตนาการถึงได้เลย.

สูญเสียเพียง 20,000,เพียงแค่ 20,000 เท่านั้น! ใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งเดือน.

สุ่ยอู๋เหินที่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,ด้วยการศึกษาวิธีการต่างๆที่จงซานได้สอนเขาในอดีต,ทำให้เขาสามารถยึดเมืองได้อย่างรวดเร็ว,และส่งรายงานให้กับแม่ทัพใหญ่ต้าเสวียนอ๋องผู้นำทัพใหญ่ในครั้งนี้.

เส้นทางของทัพของสุ่ยอู๋เหินไม่ราบรื่นเท่าใดนัก,ส่วนอีก 14 ทัพนับว่าราบรื่นเป็นอย่างมาก,ทว่าก็สามารถยึดเมืองได้อย่างราบรื่นทั้งหมด,ใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งเดือน.

หนึ่งเดือน,พวกเขายึดเมืองได้ 15 เมือง,นับว่ามีพลังที่ทรงพลัง,ไร้เทียมทาน!

แต่ละทัพได้รับชัยชนะอย่างรวดเร็ว.

การยึดเมืองได้ทำให้สุ่ยอู๋เหินมีกำลังใจเป็นอย่างมาก,ในการคุมทัพ,พร้อมกับมุ่งหน้าไปยังเมืองอื่นในทันที,ไม่เพียงแต่สุ่ยอู๋เหิน,ทัพอื่นๆอีก 14 ทัพเอง,ก็นับว่าไร้เทียมทาน,ราบรื่นอย่างที่สุด.

เมืองป้อมปราการอย่างงั้นรึ? น่าขัน,เหลือทหารเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น,มีกองกำลังจำนวนไม่น้อยที่ออกไปค้นหาสมบัติยังไม่กลับมา,พวกเขาคงไม่คาดคิดว่าจะมีกองกำลังศัตรูบุกมา,แม้แต่ผู้นำหรือขุนพลก็ยังไม่มี,พวกเขาจะรับมืออย่างไร,เมื่อศัตรูมาถึงภายในใจก็ขาดเขลา,เผ่นหนีกันไปในทันที!

เมื่อขุนพลไม่อยู่,ขวัญกำลังใจทหารก็หดหาย,เมื่อสงครามเกิดขึ้น,พวกเขาจึงพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว.

เมืองที่สอง,ดูเหมือนว่าจะได้บทเรียนจากเมืองแรก,การป้องกันเมืองที่สองนับว่าดีขึ้น,มีความแข็งแกร่งกว่าเมืองแรก.

อย่างไรก็ตาม,ไร้ประโยชน์,ด้วยการใช้เวลาอย่างรีบเร่ง,สามเดือน,ก็สามารถยึดเมืองที่สองได้.

สุ่ยอู๋เหินที่ได้รับคำสั่งจากจงซาน,หกเดือน,สามารถยึดเมืองสองเมืองได้อย่างต่อเนื่อง.

สุ่ยอู๋เหินที่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,สงครามครั้งนี้,นับว่าเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม.

สุ่ยอู๋เหินที่ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก,ส่วนทัพอีก 14 ทัพเอง,ก็ไม่ด้อยไปกว่ากัน,แม้ว่าจะใช้วิธีที่แตกต่างกัน,ทว่ากับการป้องกันที่ธรรมดา,การจะยึดเมืองมานั้นไม่ได้ยากเย็นนัก.

อีก 15 เมือง.

ต้าเสวียนอ๋องที่รู้สึกพึงพอใจกับรายงานการรบ,เหมือนดั่งที่ประมาณกลาง,ยอดเยี่ยมมาก!

เหมือนๆเดิม,ครึ่งเดือนถัดมา,ต้าเสวียนอ๋องที่ถ่ายทอดคำสั่ง,โจมตีเมืองต่อไป,ไม่เปิดโอกาสให้ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี.

หลังจากนั้นหนึ่งเดือน,สุ่ยอู๋เหินก็มาถึงเมืองที่สาม.

เมืองแรก,สุ่ยอู๋เหินใช้เวลา 25 วัน,เมืองที่สองใช้เวลา 75 วัน,เมืองที่สาม,สุ่ยอู๋เหินวางแผนว่าจะต้องยึดเมืองในเวลา 100 วัน.

อย่างไรก็ตาม,หลังจากเคลื่อนทัพแล้ว,สุ่ยอู๋เหินต้องถอนกำลังในทันที.

ผิดปรกติ! เมืองที่สามนั้นแปลกไป! เขารู้สึกราวกับว่าเมืองป้อมปราการนี้ไม่มีคนอยู่?

สุ่ยอู๋เหินที่ค่อนข้างระมัดระวัง,เกรงว่าฝ่ายตรงข้ามจะซุ่มโจมตี! ทว่าเมื่อรอ 5-6 วัน,เมืองฝ่ายตรงข้ามก็ไม่เคลื่อนไหวเหมือนเช่นเดิม.

เมื่อคิดได้เช่นนั้น,สุ่ยอู๋เหินจึงได้ตัดสินใจเข้าโจมตีเมืองอย่างเต็มกำลัง.

สองวันหลังจากนั้น,สุ่ยอู๋เหินที่ยืนอยู่บนเกาะลอยฟ้าตำหนักเจ้าเมือง,ภายในเมือง,เป็นเมืองเปล่า? ไม่มีทหารป้องกันเลยรึ?

ทหารคนหนึ่งที่ถูกจับตัวมา.

"คนอื่นล่ะ?คนอื่นๆไปใหน? พวกเจ้าไม่ต้องการปกป้องเมืองเลยรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่สอบสวน.

"ท่านแม่ทัพ,หนึ่งเดือนที่แล้ว,กองกำลังป้องกันเมือง,ได้เคลื่อนทัพไปหมดแล้ว!"ทหารที่ยอมแพ้ตอบ.

"เคลื่อนทัพ?ใครสั่งเคลื่อนทัพ?"สุ่ยอู๋เหินที่สอบถามออกไป.

"ข้าได้ยินมาว่าอุปราชเป็นคนสั่งการ! "ทหารที่ยอมแพ้สารภาพออกมาในทันที.

"อี้เหยี่ยน?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.

ไม่ว่าอย่างไร,ตามที่จงซานได้แนะนำมา,จำเป็นต้องรักษาความปลอดภัยทั้งเมืองป้องกันเมืองเอาไว้,พร้อมกับรายงานชัยชนะไปยังต้าเสวียนอ๋อง.

เมืองที่สาม,ไม่มีทัพข้าศึกเลยรึ?

เหมือนกับเมืองของสุ่ยอู๋เหิน,ทัพทั้ง 14 ต่างก็ประสบเหมือนๆกัน.

หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,เมืองที่สี่,ก็เป็นเหมือนเดิม,เมืองป้อมปราการไม่มีทหารรักษาการ,ไม่ว่าจะเป็นป้อมใหนๆ,มีทหารเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น.

กระโจมที่พักของต้าเสวียนอ๋อง,ต้าเสวียนอ๋องที่รับรายงานชัยชนะ,ใบหน้าของเขาไม่ใคร่ยินดีนัก,ตอนนี้ค่อนข้างเปลี่ยนเป็นจริงจัง.

ฟ่านอี้พินที่ยืนอยู่ข้างๆ,"เป็นกลยุทธ์ที่ดี,เป็นฝีมือของอี้เหยี่ยนแน่!"

"60 เมือง,อี้เหยี่ยนมอบให้กับพวกเรารึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่กลางพลางถอนหายใจ.

"เพื่อลดความเสียหาย,เพิ่มพูนขวัญกำลังใจ,ยอมเสียเมือง 60 เมือง,เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับเมืองที่เหลือ!"ฟ่านอี้พินกล่าว.

"หลังจากนี้คงจะเป็นเรื่องยาก!"ต้าเสวียนอ๋องที่ขมวดคิ้วไปมา.

เป็นความจริง,สุ่ยอู๋เหินที่ยกทัพมาต้องหยุดในเมืองที่ห้า,เมื่อมองเห็นที่ประตูเมืองมีอักษรว่า"อี้"เป็นตราของแม่ทัพ!

อี้เหยี่ยน?

เห็นธงแม่ทัพ,สุ่ยอู๋เหินที่เต็มไปด้วยความฮึกเหิม,ทันใดนั้นราวกับถูกราดด้วยน้ำเย็นลงมาทันที.

อี้เหยี่ยน,เป็นอี้เหยี่ยนป้องกันเมืองอย่างงั้นรึ?

นอกเหนือจากทัพของสุ่ยอู๋เหิน,อีก 14 ทัพเองก็เช่นกัน,บนประตูเมืองมีธงแม่ทัพที่มีอักษร "อี้" แขวนอยู่ทั้งนั้น.

กองกำลัง 15 ทัพ,ทุกคนต่างก็เห็นธงแม่ทัพของอี้เหยียนทั้งนั้น,เหล่าแม่ทัพและทหารทุกคนที่เห็นธงแม่ทัพของอี้เหยี่ยน.

เพียงแค่นามของอี้เหยี่ยนก็ทำให้เหล่าทหารกลัวเกรงได้เช่นกัน!

อี้เหยี่ยนนั้นบัญชาการอยู่เมืองยี,คอยเฝ้ามองภาพรวม,พร้อมกับส่งทัพเสริมรวมกำลังมาจากทั่วทิศเพื่อสนับสนุน.

สุ่ยอู๋เหินที่เข้าโจมตีเมือง,ทว่าบนป้อมปราการนั้น,สามารถมองเห็นเงาของคนที่เปลี่ยนแปลงไปมา,และยังมีทัพของต้ายวีปรากฏขึ้นมาทันที,พวกเขาได้รับการฝึกฝนอย่างเชี่ยวชาญ,สามารถใช้ค่ายกลสงครามตั้งรับได้อย่างสมบูรณ์!

หน่วยที่หนึ่ง,พ่ายแพ้,หน่วยที่สอง,เสียหายอย่างหนัก,หน่วยที่สาม,บุกไปได้เพียงครึ่ง,หยุดชะงักต้องถอยกลับมา!

เมื่อเห็นธงแม่ทัพของอี้เหยี่ยน,สุ่ยอู๋เหินก็ต้องถอนหายใจลึกแล้ว,สูญเสียความเชื่อมั่นไปไม่น้อย,ก่อนหน้านี้สี่เมืองนับว่าราบรื่นเป็นอย่างมาก,ทำให้พวกเขาที่เป็นสายน้ำที่พัดซัดสาดไหลไปอย่างรวดเร็ว,จนถึงเมืองที่ห้า,ก็เจอเขื่อนเข้าในทันที,ขวางพลังสายน้ำที่เชี่ยวกรากเอาไว้อย่างสมบูรณ์.

ไม่เป็นไปตามที่หวัง,สุ่ยอู๋เหินที่ถอนทัพ,ทัพของเขาที่เสียหายไปไม่ไม่น้อย,แม้ว่ากองกำลังหมาป่าจะทรงพลัง,แต่ก็ไม่สามารถรุกเข้าไปได้เช่นกัน.

กองกำลังทั้ง 15 ทัพต้องหยุดชะงัก,ตั้งประจำการอยู่นอกเมือง,บนพื้นที่โล่งแจ้ง,ทัพขนาดใหญ่ของพวกเขาถูกซุ่มโจมตีอยู่เป็นระยะ,พวกเขาไม่สามารถที่จะหยุดพักได้เลยแม้แต่น้อย,ถูกซุ่มโจมตีเสียหายหนักเหมือนกัน.

สามเดือนหลังจากนั้น,กองกำลังทั้ง 15 ไม่สามารถรุกไปได้แม้แต่น้อย,หนำซ้ำยังถูกซุ่มโจมตีไม่หยุด,ได้รับความเสียหายอย่างหนัก.

กองกำลังต้าเสวียนอ๋อง 15 ทัพ,ถูกหยุดนิ่งไปในทันที.

อี้เหยี่ยนนับว่าประสบความสำเร็จ,ด้วยการตัดสินใจสละเมืองทั้ง 60 เมือง,เป็นตัวเลขที่น่าหวั่นเกรงเช่นกัน.

ทัพหลักต้าเสวียนอ๋อง,ที่ตั้งอยู่บนยอดเขาสูง,ซึ่งมีกระโจมใหญ่ของต้าเสวียนอ๋องตั้งอยุ่ที่นี่.

ในห้องโถงหลัก,ต้าเสวียนอ่องอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,ในเวลานี้มีกลุ่มกุนซือซึ่งมีฟ่านอี้พินเป็นผู้นำ,อีกฝั่งหนึ่ง,ที่จริงเป็นจงซาน,อาต้า,อาเอ้อและกงจูเฉียนโหยว.

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?เฉียนโหยวเจ้าถึงได้มาที่นี่วันนี้?"ต้าเสวียนอ๋องที่จ้องมองไปยังเฉียนโหยวด้วยรอยยิ้ม.

"ข้าท่องเที่ยวตะเวนไปทุกที่,ผ่านมาโดยบังเอิญ,จึงต้องการพบกับเอ้อซู(อาสอง),เพียงแค่ต้องการเยี่ยมเยือนไม่ได้อย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวกล่าวด้วยรอยยิ้ม.

"ยาโถวผู้นี้,เฮ้เอ้,แน่นอนว่าเจ้าสามารถมาได้ตลอดเวลา."ต้าเสวียนอ๋องที่ส่ายหน้าไปมา.

"ส่วน,จงซานเจ้ามาที่นี่มีอะไรอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

"เพื่อเป็นพยานกับการล่มสลายของต้ายวีด้วยกับท่านอ๋อง!"จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

ต้าเสวียนอ๋องที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน,เผยท่าทางชื่นชมเหมือนกัน,เขาเป็นคนที่รอบคอบเป็นอย่างมาก.

"ตงฟางโห่ว,ไม่ใช่ว่าต้องเริ่มแผนการสวรรค์ล่มขั้นที่ห้าแล้วรึ?"ฟ่านอี้พินที่กล่าวสอบถามออกไป.

"ข้าได้สังการเรียบร้อยแล้ว,หนึ่งเดือนที่แล้วได้เริ่มแผนการสวรรค์ล่มขั้นที่ห้า,หนึ่งเดือนหลังจากนี้,รอรายงานความพ่านแพ้ของพวกเราถูกส่งไปยังเมืองเทียนกง,ทั่วทั้งราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเต็มไปด้วยความยินดี,พวกเราค่อยทำลายความหวังสุดท้ายของพวกเขา."จงซานที่กล่าวออกมา.

"แล้วเสี่ยวหวังล่ะ?"ต้าเสวียนอ๋องที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

จงซานที่จ้องมองไปยังต้าเสวียนอ๋องเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า,"ท่านอ๋อง,ข้าคิดว่าท่านควรแจ้งไปยังสุ่ยจิงและเซี่ยงปู่,จอมพลทั้งสองให้เขาสู่สนามรบต้ากวง,เข้าโจมตีดินแดนต้ากวงในทันที!"

"เจ้ามั่นใจว่าเสี่ยวหวังได้เคลื่อนทัพมายังต้ายวี,เพื่อเป็นกำลังเสริมให้กับราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

"เขาต้องมาอย่างแน่นอน!"จงซานที่กล่าวรับด้วยความมันใจ.

"ดี!"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

.....

จากนั้นหลังจากพูดคุยเสร็จ,จงซานและกงจูเฉียนโหยวที่ได้เดินทางไปยังสวนแห่งหนึ่ง.

ภายในสวน.

"เซียนเซิง,ทำไมพวกเราต้องมาที่นี่ด้วย?"กงจูเฉียนโหยวที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

"ทำไมข้าถึงมาที่นี่? เจ้าไม่รู้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่จ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยวที่แสดงท่าทางสงสัย.

"ไม่รู้!"กงจูเฉียนโหยวที่ส่ายหน้าไปมา.

"หืม?ดูเหมือนว่ามีบางสิ่ง,ที่ฝ่าบาทและไท่จื่อไม่ได้บอกเจ้า."จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"อะไร?"กงจูเฉียนโหยวที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

"วาสนา!"จงซานเอ่ย.

"วาสนา? วาสนาที่ได้จากชัยชนะ?"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความประหลาดใจ.

"ใช่แล้ว,ในฐานะของแม่ทัพเหมือนกัน,ด้วยความแข็งแกร่งของต้าเสวียนอ๋องคนเดียว,แน่นอนว่าสามารถบุกเข้าไปกุดหัวของอี้เหยี่ยนได้อย่างแน่นอน,ทว่าเขาไม่ได้ทำเช่นนั้น,ทำไมล่ะ?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังกงจูเฉียนโหยว.

"เพราะว่าสงครามในครั้งนี้,การจะได้วาสนานั้นไม่ใช่การกำราบต้ายวีอย่างเดียว,แต่ต้องยึดครองวาสนาแผ่นดินด้วย,สงครามในครั้งนี้จำเป็นต้องยึดวาสนาต้ายวีมาครอง,หากว่าสังหารอี้เหยี่ยนตรงๆ,วาสนาที่จะได้จะหายไป,จะได้เพียงแผ่นดิน,แต่ไม่ได้รับวาสนา!"กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"ใช่แล้ว,กองกำลังต้าโหลว,ไม่เพียงแค่ยึดครองแผ่นดิน,แต่ยังต้องการยึดครองวาสนาด้วย,กองกำลังของพวกเรา,ต้องปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ฟ้าดิน,เพื่อรับวาสนาที่เหลือด้วย!"จงซานที่กล่าวด้วยความมั่นใจ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.