Immortality Chapter 331 The day collapses 3-layer Heaven

Immortality Chapter 331 The day collapses 3-layer Heaven

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 331  สวรรค์ล่มขั้นที่สาม.

Chapter 331 The day collapses 3-layer Heaven

天崩三重天

 สวรรค์ล่มขั้นที่สาม.

เมืองต้าเสวียน,ตำหนักเจ้าเมือง,ที่ด้านล่างนั้นมีกองกำลังเข้าประจำเป็นทิวแถว,สายลมที่พัดโบก,กลิ่นอายที่หนักแน่นขวัญกำลังใจทหารที่ลุกโชน.

บนเกาะลอยฟ้าตำหนักเจ้าเมือง,เหล่าขุนพลที่ตั้งแถวประจำที่,รอคอยการมาของต้าเสวียนอ๋อง.

ภายในห้องโถงกลางนั้น,ต้าเสวียนอ๋องที่นั่งอยู่โต๊ะบัญชาการ,ที่ด้านหน้ามีกลุ่มกุนซือกลุ่มหนึ่ง,ซึ่งมีกุนซือที่หนึ่ง ฟ่านอี้พินยืนอยู่ด้านหน้า,พร้อมกับกล่าวรายงานเรื่องต่างๆ.

"ท่านอ๋อง!"ฟ่านอี้พินกล่าว.

"ในเมืองกวงหุยหนึ่งปีครึ่งนี้,เจ้าจับตาดูจงซานมีอะไรผิดปรกติบ้าง?"ต้าเสวียนอ๋องที่จ้องมองไปยังฟ่านอี้พิน.

"ไม่เลย!"ฟ่านอี้พินส่ายหน้าไปมา.

"ไม่? เขามีเชาว์ปัญญามากกว่าฉีเทียนโห่วอย่างงั้นรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่ชำเลืองมองไปยังฟ่านอี้พิน.

"ไม่สามารถเอาเชาว์ปัญญาของฉีเทียนโห่วมาเทียนได้,ในร้อยปีนี้,ฉีเทียนโห่วด้อยกว่าอย่างแน่นอน!"ฟ่านอี้พินกล่าวยืนยัน.

"โฮ้ว?"ต้าเสวียนอ๋องที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"ที่บอกว่าเหนือกว่านั้น,เพราะฉีเทียนโห่วเป็นคนที่มั่นใจมากจนเกินไป,การตัดสินใจนั้นจึงไม่แน่นอน,หากฉีเทียนโห่วควบคุมอารมณ์ให้เยือกเย็นได้จะกลายเป็นคนที่ไร้เทียมทานเช่นกัน."ฟ่านอี้พินที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"เหนือกว่ามากรึ?"ต้าเสวียนอ๋องที่ชำเลืองมองไปยังฟ่านอี้พิน.

"ใช่แล้ว,เหนือกว่ามาก,มีความสามารถยากที่จะเจอ,การที่ท่านอ๋องต้องการควบคุมจงซาน,เป็นเรื่องที่ยากมาก!"ฟ่านอี้พินกล่าวยืนยัน.

"อืม!"ต้าเสวียนอ๋องที่พยักหน้าเบาๆ.

เมื่อเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดแล้ว,ต้าเสวียนอ๋องก็ก้าวออกไป.

ประตูห้องโถงที่เปิดออกมา.

สายตาของขุนพลต่างก็เทิดทูนในตัวของต้าเสวียนอ๋อง,ก่อนที่ต้าเสวียนอ๋องจะเดินมายังขอบของเกาะลอยฟ้า,จ้องมองไปยังเหล่าทหารมากมาย.

เหล่าทหารทุกคนเองก็จ้องมองด้วยความชื่นชมด้วยเช่นกัน.

"นี่คือศึกตัดสินกับราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,ราชวงศ์ราชันต์ต้ายวี,เป็นพวกไร้อารยะตะบัดสัตย์กล้าท้าทายอำนาจสวรรค์,วันนี้แผนการโค่นล้มต้ายวีได้เตรียมพร้อมแล้ว,กองกำลังสิบทัพพร้อม,เป้าหมายของพวกเรา,เมืองเทียนกง!"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวเสียงดัง.

"เฮ้!!!"

"เฮ้!!!"

"เฮ้!!!"

......

เหล่าทหารทุกคนที่ตะโกนเสียงดัง.

ต้าเสวียนอ๋องที่เปิดฉากยึดครองราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,ตอนนี้พร้อมแล้ว!

บนสนามรบของต้ายวีตอนนี้,กองกำลังเดิมหนึ่งทัพ,กองกำลังสี่ทัพ,ที่จงซานส่งออกไป,รวมกับทัพของต้าเสวียนอ๋องอีกสิบทัพ,เป็น 15 ทัพ,ตอนนี้ได้รุกเข้ามาในราชวงศ์ต้ายวีแล้ว!

จงซาน,กงจูเฉียนโหยว,อาต้าและอาเอ้อ,ทั้งสี่ที่มุ่งตรงไปยังทัพของสุ่ยอู๋เหิน,ส่วนจื่อเห่านั้น,จงซานได้ส่งไปกับทัพหน้าก่อนแล้ว,เพื่อที่จะคอยปกป้องสุ่ยอู๋เหินและหลิวอู๋ซ่างและบุตรของจื่อเห่า.

"เซียนเซิง,ทำไมท่านไม่นำทัพเองรึ?"เฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังจงซาน.

"สุ่ยอู๋เหินนับว่ามีพรสวรรค์,ทว่ายังมีประสบการณ์ไม่พอ,ในเวลานี้นับว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขา!"จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.

"เจ้าจะใช้สนามรบต้ายวีฝึกฝนเขาอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวกล่าวด้วยรอยยิ้ม.

"เป็นเช่นนั้น!"จงซานไม่ได้ปฏิเสธ.

"เจ้าต้องการฝึกฝนทัพของตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น,รึ?"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน.

"เจ้าต้องการกล่าวสิ่งใดรึ?"จงซานจ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยว.

กงจูเฉียนโหยวจ้องมองไปยังจงซาน,ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะพยักหน้าและกล่าวออกมาว่า"ใช่แล้ว,เจ้าต้องการสร้างความน่าเกรงขามให้กับทัพของเจ้า,ต้องการสร้างทัพที่เกรียงไกรในอนาคต,เพื่อรับประกันว่าจะไม่ตกเป็นหมากของใคร."

เห็นกงจูเฉียนโหยวเข้าใจ,จงซานที่พยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม.

"สวรรค์ล่ม,ขั้นที่สี่!"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไปที่มีประชาชนของต้ายวีตระเวนออกไปรอบๆเพื่อค้นหาขุมทรัพย์.

สวรรค์ล่มขั้นที่ 1 ! เศรษฐกิจล่ม!

สวรรค์ล่มขั้นที่ 2 ! เจตจำนงของประชาชนสับสนวุ่นวาย!

สวรรค์ล่มขั้นที่ 3 ! ทัพอันเกรียงไกรลอบเข้ารัง!

"ประชาชนมากมายของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,ตอนนี้กำลังจะอดตาย,ดังนั้นจึงจำเป็นต้องทำให้พวกเขาอพยพ,สร้างหายะนะทางสงคราม,สร้างสงครามไปทั่ว,เมื่อเกิดสงครามไปทั่ว! ตอนนี้พวกเราก็จะก้าวเข้าสู่ขั้นที่ 4! "จงซานที่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม.

"แผนการสวรรค์ล่ม,นับว่ายอดเยี่ยมจริงๆ,ผ่านสี่ขั้นนี้ก็ทำให้ปฐพีสะท้าน,สวรรค์สะเทือนแล้ว! เซียนเซิง,ยังมีขั้นที่ห้าอีกหรือไม่?"กงจูเฉียนโหยวที่ถอนหายใจเบาๆ,จ้องมองไปยังจงซาน.

"มี,ยังมีขั้นที่ห้า,ทว่าเป็นเพียงส่วนประกอบเท่านั้น,ก้าวไปตามเจตจำนงสวรรค์!"จงซานที่สูดหายใจลึก.

..........

เมืองเทียนกง! ตำหนักหลวง.

น่าหลายเพียวเสวี๋ยที่จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.

"เหนือหัว,จิตใจของประชาชนสับสนวุ่นวาย,แม้แต่ขวัญกำลังใจของทหารแนวหน้าเองก็ด้วยเช่นกัน,ข้าไม่สามารถที่จะรักษาจิตใจของประชาชนเอาไว้ได้อีกแล้ว,ข้าจำเป็นต้องเดินทางไปแนวหน้า,มีเพียงข้าเดินทางไปแนวหน้าถึงจะรักษาขวัญกำลังใจของทหารเอาไว้ได้."อี้เหยี่ยนที่กล่าวด้วยความกังวล.

"หนักหนาขนาดนั้นเลยรึ?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ใช่แล้ว,ข้ารับประกันได้เลยว่าต้าเสวียนอ๋องคงอาศัยจังหวะนี้มุ่งตรงมายังราชวงศ์ของพวกเรา,ด้วยขวัญกำลังใจของทหารกำลังวุ่นวาย,คงยากที่จะต้านได้,หากข้าไม่ไป,ไม่ถึงสามปี,พวกเขาจะต้องมาถึงเมืองเทียนกงเป็นแน่."อี้เหยี่ยนกล่าว.

"ทัพของต้ายวีจะไม่สามารถต้านเอาไว้ได้อย่างงั้นรึ?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"ไม่,ขวัญกำลังใจที่ผุพัง,ไม่ถึงหนึ่งปี,ขวัญกำลังใจของทหารพังทลายลง,อยู่ในสภาพอ่อนแอ,เหนือหัว,เฉินคาดการเอาไว้,บางที,แนวหน้าตอนนี้คงเริ่มรบกันแล้ว."อี้เหยี่ยนที่กล่าวรับรอง.

น่าหลายเพียวเสวี๋ยสูดหายใจยาว,จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,ขมวดคิ้วแน่น.

"เจ้ามีแผนการที่ยอดเยี่ยมรึยัง?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยกล่าวอย่างจริงจัง.

"แผนการที่ยอดเยี่ยม,เฮ้เฮ้,แผนการของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวนั้นร้ายกาจเป็นอย่างมาก,ต้องการกำจัดประชาชนของพวกเราออกไปให้หมด,แผนการที่ยอดเยี่ยมไม่มีแล้ว,มีเพียงแต่หาวิธีทางป้องกันไม่ให้พวกเขาทำสำเร็จ,ข้าได้ส่งจดหมายออกไป,เพื่อร้องขอให้เสี่ยวหวังของต้ากวง,เคลื่อนทัพมาเป็นกำลังเสริม,ในแนวหน้า,ที่เมืองต้ายี,คือจุดนัดหมาย,เพื่อข่มขู่ทหารของต้าโหลว,หากป้องกันเมืองต้ายีสำเร็จ,พวกเราก็จะปลอดภัย!"อี้เหยี่ยนกล่าว.

"เมืองต้ายี? งั้นแปลว่าหลายสิบเมืองก่อนหน้าจะต้องพ่ายแพ้ไปแล้วไม่ใช่รึ?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ชำเลืองมองตาโต.

"ใช่,จะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน,ทหารของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวนั้น,รวมตัวกันบุกมาราวกับสึนามิ,คงจะมาถึงเมืองต้ายีเป็นแน่,พวกเราจะต้องหยุดพวกเขาที่นั่น,ตอนนี้ข้าได้เขียนจดหมายไปยังเมืองต่างๆ,เพื่อให้เจ้าเมืองเตรียมตัวเอาไว้แล้ว."อี้เหยี่ยนกล่าว.

"แล้วต้ากวงจะมาเมื่อไหร่?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยสอบถาม.

"ต้ากวง?เฮ้เฮ้,เหนือหัว,ต้ากวงในเวลานี้,แม้ว่าข้าจะส่งสารให้เขาเคลื่อนไหว,ทว่าก็ไม่ได้นับพวกเขาเป็นพันธมิตร,อีกอย่างพวกเราก็จำเป็นต้องระวังพวกเขาอีกด้วย."อี้เหยี่ยนกล่าว.

"ระวัง?"น่าหลานเพียวเสวี๋ย,ขมวดคิ้วไปมา.

"ใช่แล้ว,ตอนนี้ราชวงศ์ราชันต์ต้ายวีของพวกเรานับว่ากำลังวุ่นวาย,ปกติพวกเราเป็นเพื่อนบ้านที่ต้องพึงพาอาศัยกันและกัน,ทว่า,ต้ายวีในเวลานี้นับว่าอยู่ในสถานการณ์ย่ำแย่,หากต้ายวีไม่สามารถดูแลตัวเองได้,ถึงแม้ว่าพวกเขายกทัพมาช่วย,ก็ไม่มีทางช่วยได้,ถึงแม้ว่าจะช่วยได้,ต้ากวงก็ต้องเสียหายไปไม่น้อย,ดังนั้นพวกเขาย่อมไม่กล้าที่จะช่วยพวกเราอย่างเต็มที,มีเพียงแค่รอดูข้าเท่านั้น,ว่าจะสามารถช่วยตัวเองได้ใหม,เมืองต้ายีคือกุญแจหลัก,หากว่าสามารถหยุดต้าโหลวเอาไว้ได้,พวกเขาจะยกทัพมาช่วยเราแน่,หากไม่สามารถหยุดได้..."อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วแน่น.

"หากไม่สามารถหยุดได้ล่ะ?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"หากไม่สามารถหยุดได้,ต้ายวีก็จะถูกทั้งต้าโหลวยึด,หนำซ้ำต้ากวงก็จะยึดเมืองพวกเรา,การที่พวกเขาเคลื่อนทัพมานั้น,พร้อมที่จะยึดเมืองพวกเราและช่วยเหลือพวกเราขึ้นกับสถานการณ์!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวตามจริง,แน่นอนว่าทุกคนย่อมยึดผลประโยชน์เป็นใหญ่,ไม่มีคำสัญญาใดๆ.

น่าหลานเพียวเสวี๋ย,ที่สูดหายใจลึกกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม."ดี,ข้ารู้,ขอให้อุปราชได้ชัย!"

"รับด้วยเกล้า,เหนือหัวโปรดวางใจ,ก่อนที่ข้าจะจากไป,อี้เหยี่ยนต้องการกล่าวอะไรบางอย่างหวังว่าฝ่าบาทจะรับปาก!"อี้เหยี่ยนกล่าว.

"เชิญกล่าว!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยเอ่ยถาม.

"เหนือหัว,องค์ราชันย์ผู้ปกครองราชวงศ์,เพียงแค่ท่านเอ่ยปาก,ก็สามารถสังหารคนได้นับล้าน,ทว่าราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีเวลานี้อยู่ในความวุ่นวายโกลาหลไม่สามารถทนได้แน่,เฉินขอให้ฝ่าบาทอย่าได้สังหารประชาชน,เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงความโกรธเกรี้ยวของฝูงชน,ประชาชนคือรากฐานของการสร้างราชวงศ์,ในเวลาจิตใจของประชาชนอ่อนไหว,ไม่สามารถทนการถูกสังหารได้,หากเจตจำนงของฝูงชนพังทลายแล้วล่ะก็,จะกลายเป็นเรื่องที่ย่ำแย่!"อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"โปรดวางใจ! เวลานี้,แน่นอนว่าข้ารู้สถานการณ์นั้นกำลังตรึงเครียด."น่าหลานเพียวเสวี๋ยกล่าว.

"ขอบพระทัพฝ่าบาท,เฉินทูลลา!"อี้เหยี่ยนกล่าว.

"รักษาตัวด้วย!"น่าหลานเพียวเสวี๋ยกล่าว.

.....

ราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง,ค่ายใหญ่เสี่ยวหวัง,ห้องโถงหลัก.

เสี่ยวหวังที่นั่งอยู่โต๊ะบัญชาการ,กำลังอ่านจดหมายอยู่,ซึ่งมีเหล่าขุนพลต่างๆยืนอยู่แยกเป็นสองแถว.

เสียวหวังเมื่ออ่านจดหมายจบ,ก็สูดหายใจลึก,ดวงตาหลับลงครุ่นคิด.

"ฟู่ไสว่,เป็นจดหมายของอี้เหยี่ยนอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหยวนเติ้งที่เอ่ยปากเป็นคนแรก.

เสี่ยวหวังไม่ได้ตอบกลับยังคงหลับตาครุ่นคิด,พร้อมกับยื่นจดหมายออกไป,เสียวหยวนเติ้งที่รับมาอ่าน,ก่อนที่จะส่งให้กับเหล่าขุนพลคนอื่นๆ.

"ฟู่!"

เสี่ยวหวังที่ถอนหายใจยาว,ลืมตาขึ้น.

"ฟู่ไสว่,พวกเราควรที่จะช่วยราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,น้ำพึ่งเรือเสือพึงป่า,พวกเราเป็นเพื่อนบ้านกัน,หากต้ายวีถูกกำจัดไป,ต้ากวงของพวกเราจะยิ่งอยู่ยากยิ่งกว่าเดิม."เสี่ยวหยวนเติ้งที่เอ่ยปากออกมาทันที.

"อาณาจักรเพื่อนบ้านอย่างงั้นรึ?เฮ้เอ้,พวกเราจะต้องดูสถานการณ์ด้วย,จะต้องดูด้วยว่าพวกเขาเจ็บขนาดใหน,สามารถรักษาได้หรือไม่? หากว่าไม่,พวกเราก็ควรจะคิดถึงตัวเองก่อน,ไม่ควรที่จะวิ่งเข้าไปสู่ความตาย,จะต้องยอมเจ็บทำไม,เมื่อไม่สามารถช่วยได้!"เสี่ยวหวังที่ส่ายหน้าไปมา.

"ฟู่ไสว่,พวกเราจะต้องมองดูราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีถูกทำลายไปโดยไม่ทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหยวนเติ้งที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีที่เสียหายไปถึงภายใน,เมืองของพวกเขาที่แทบร้างไร้ผู้คน,ไม่ใช่แค่เมืองเดียว,อี้เหยี่ยน,ก็ยังยากที่จะช่วยได้,ทว่าพวกเราจะให้โอกาสเขา,รอดูว่าอี้เหยี่ยนนั้นจะร้ายกาจขนาดใหน,หากว่าเขาสามารถรักษาเมืองต้ายีเอาไว้ได้,พวกเราจะเข้าช่วย,หากไม่แล้ว..."ขณะที่เสี่ยวหวังกล่าว,แววตาที่เผยความเย็นชาออกมา.

"ครับ!"ขุนพลทุกคนที่ตอบรับพร้อมๆกัน.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.