Immortality Chapter 327 The day collapses 1-layer Heaven

Immortality Chapter 327 The day collapses 1-layer Heaven

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 327  แผนการสวรรค์ล่มขั้นที่ 1

Chapter 327 The day collapses 1-layer Heaven

天崩一重天

  แผนการสวรรค์ล่มขั้นที่ 1

หลังจากนั้นสามวัน,มีสินค้าหลายอย่างที่มีราคาเพิ่มสูงขึ้น,ทว่าตลอดสามเดือนนั้นมีสินค้าอย่างหนึ่งที่จงซานไม่ได้แต่,ศิลามิติ!

เกี่ยวกับสินค้าทุกอย่าง,ศิลามิตินับว่ามีความสำคัญที่สุด,เพราะว่ามันเกี่ยวข้องกับกำไลเก็บของ,ศิลามิติที่จะช่วยเพิ่มขนาดในการขนสิ่งสินค้าเป็นจำนวนมาก,ความต้องการของศิลามิตินั้นมีจำนวนมหาศาล,เพราะว่าคนจำนวนมากย่อมต้องใช้ในการขนส่ง,หรือแม้แต่เหล่าทหารเองก็เช่นกัน,พวกเขาที่ซื้อศิลามิติ,หรือแม้แต่ผู้ฝึกตนระดับต่ำ,ที่ต้องการสร้างกำไลเก็บของ.

ศิลามิตินั้น,เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว,หนึ่งวันหลังจากนั้น,ราคาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า!

บางคนที่ซื้อเป็นจำนวนมหาศาล,ใช่แล้วบางคนที่ซื้อเป็นจำนวนมาก,จนคนทั่วไปไม่สามารถซื้อได้.

เมื่อคนที่มีสินค้าน้อยลง,เนื่องด้วยการซื้อเป็นจำนวนมหาศาล,แน่นอนว่ามันย่อมเกี่ยวข้องกับทรัพย์สินที่พวกเขามี,ราคาที่เพิ่มขึ้น,เงินที่ต้องใช้เพิ่มขึ้น.

ทว่าด้วยเวลาสามเดือนก่อนหน้านี้,จงซานที่ได้ส่งคนออกไปเป็นจำนวนมาก,และได้กักตุนมันเอาไว้อย่างรวดเร็ว,ทำให้มีสินค้ากักตุนอยู่ในร้านเป็นจำนวนมาก.

เป็นเรื่องธรรมดา,ยิ่งมีคนมากก็ยิ่งกระทำการได้อย่างรวดเร็ว.

กักตุนสินค้าอย่างรวดเร็ว,เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจงซานที่ส่งออกไป,และเหล่าพ่อค้ามากมายที่กระทำการโดยเร็ว,รวมทั้งตระกูลใหญ่เองก็เข้ามาอย่างรวดเร็วเช่นกัน,ตอนนี้ต้องการซื้อศิลามิติ,จะต้องเข้าแถวรอ,ไม่สามารถซื้อได้ง่ายๆ.

เวลานี้อยู่ในช่วงกักตุน.

สิบวันหลังจากนั้น,เหล่าพ่อค้าคนอื่นๆที่รู้สึกว่ามันได้ถึงเวลาเหมือนกับสินค้าอื่นๆ,ซึ่งราคาก็จะลดระดับลง.

 ดังนั้นจึงเริ่มนำมันออกมาขาย,เพื่อทำกำไร,เหมือนกับเวลาที่ผ่านมา,ทว่าศิลามิตินั้นกลับยังเพิ่มขึ้น,มันยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ,หลายๆคนที่ได้ขายอกมา,ยังรู้สึกเสียใจ,ที่ได้ขาย,หลายๆคนที่กำหมัดแน่นทีเดียว.

หลายๆคนที่เปลี่ยนมาเป็นกักตุนสินค้าอย่างรวดเร็วอีกครั้ง! จำนวนของผู้คนที่มีการกักตุนสินค้าที่มีมากขึ้นเรื่อยๆ,หลังจากนั้น 20 วัน,ราคาของศิลาวิญญาณที่เพิ่มขึ้นกว่าเดิมสิบเท่า.

สิบเท่า,เป็นจำนวนที่น่าพรั่นพรึง,หลายๆคน,ที่รู้สึกเจ็บปวดใจ,ทนแทบไม่ไหว,ราคาของมัน,ยังเพิ่มสูงขึ้นอย่างงั้นรึ?

เหล่านักเก็งกำไรทั้งหลายเวลานี้,มีจำนวนเพิ่มมากขึ้น,เริ่มกู้เงินเพื่อซื้อเก็บ,พวกเขาที่ใช้เงินไปเป็นจำนวนมาก,ซื้อสินค้ามากมายกักตุนเอาไว้,ท้ายที่สุดก็ทำให้ราคาสินค้าเพิ่มสูงขึ้น,หลายๆคนที่สามารถทำรายได้จากราคาที่แตกต่างด้วยเช่นกัน.

ราชวงศ์ต้ายวีในเวลานี้,ตลาดของพวกเขา,เริ่มสูดหายใจไม่ทั่วท้อง,ในสายตาของคนจำนวนมากจับจ้องมองมายังศิลามิตินี้.

บางคนที่หวังให้ราคาขึ้น,บางคนที่หวังให้ราคาลดต่ำลง!

วันที่ 25 เช้าวันหนึ่ง.

ราคาศิลามิติลดลง,ตกลงมา 30 % ทุกคนในเวลานี้ที่เห็นราคาของศิลามิติลง,หัวใจที่เย็นยะเยือบทีเดียว.

ราคาที่เริ่มลดลง,คนจำนวนมากที่เทขายสินค้าเป็นจำนวนมากในทันที.

คนเป็นจำนวนมากที่เร่งรีบขายออกไปเกรงว่าจะขาดทุน,จึงได้เทขายออกไปอย่างรวดเร็ว.

สองวันหลังจากนั้น,ราคากลับมาอยู่ในราคาเริ่มต้น.

ทว่าสินค้าในตลาดเวลานี้มีจำนวนมากจนเกินไป,เป็นเหตุให้ราคาของมันตกลงไปอีก,เวลานี้ถึงกับขายครึ่งราคาของต้นทุน,ไม่,ทว่ายังตกลงไปอีกด้วยซ้ำ!

ราคาของศิลามิตินั้นน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก!พวกเขาที่ขายออกจนไม่มีที่จะให้ขายแล้ว,ตอนนี้ราคาของมันล่วงหล่นไปจนเกือบไม่มีค่าแล้ว.

น่าหวาดกลัวนักกับเวลาไม่นานเลย,คนมากมายที่ขาดทุนสูญเสียทุกสิ่งไป,เหล่าพ่อค้ามากมายเวลานี้ได้กลายเป็นหนี้ในทันที.

ศิลามิติมีจำนวนมากจนไม่มีค่า,หลายๆคนที่ไม่ขาย,เตรียมที่จะนำมันไปขายพื้นที่อื่น,ต้องไม่ลืมว่าสินค้าในพื้นที่,ต้ากวง 150 เมืองนั้นเป็นเหมือนกัน,พวกเขาจะต้องเดินทางออกไปยังอาณาจักรอื่น,ทว่าหลายคนที่มีหนี้,ก็ไม่สามารถจากไปได้,พวกเขายังมีที่ให้ไปอยู่อีกรึ?

ตลาดของราชวงศ์ต้ายวีเวลานี้ยุ่งเหยิงไปหมด,เกี่ยวกับการขาย,ตอนนี้พวกเขายังยินดีที่จะซื้อขายศิลามิติอีกเหรอ,มันเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก.

 ทว่าในตลาดมือเอง,ก็ยังมีคนรับซื้ออยู่อย่างเงียบๆ,หลายๆคนที่นำมันไปขายในตลาดมืดอย่างลับๆ.

และแล้วราคาของศิลามิติก็กลับมาค่อยๆกลับมากระเตื้องขึ้นเล็กน้อย.

โดยเฉพาะอย่างยิ่งร้านของผู้ใต้บังคับบัญชาจงซาน,ตอนนี้เริ่มรับ,และรับอีกครั้ง.

ห้าวันหลังจากนั้น,ราคาของศิลามิติไม่ถูกอีกต่อไปแล้ว,หลายๆคนที่ตระหนักได้ว่าราคาของศิลามิติเริ่มขึ้นอีกครั้ง.

ขึ้น,ขึ้นอีกเรื่อยๆ!

มีคนส่วนน้อยเท่านั้นที่ไม่ยินดีจะขาย,หลายคนที่ขายไปรู้สึกเศร้าเสียใจเป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าราคาของศิลามิติเวลานี้,จะเพิ่มสูงขึ้นกว่าเมื่อก่อนซะอีก!

ผลของมันในครานี้,แทบจะในทันที,คนจำนวนมากที่สามารถขายมันได้ถึงหนึ่งล้าน!

มากมายนัก!ราคาศิลามิติเพิ่มขึ้น 20 เท่า!

หลายคนที่ได้นำมันออกไปขายด้านนอก,แทบสิ้นสติ,หัวใจของเขาที่แตกสลาย.

ทว่าราคาของมันก็ยังเพิ่มขึ้นเพียงชั่วขณะ,20 วันหลังจากทีมันไปถึงจุดสูงสุด,ตอนนี้เป็นเหมือนเช่นเคย,ล่วงหล่นลงมาไม่หยุด.

ราคาลด!ล่วงหล่นจนถึงจุดต่ำสุด!

คนจำนวนมากที่กลายเป็นล้มละลายอีกครั้ง,ร้านค้าเป็นจำนวนมากที่ติดหนีจนต้องขายธุรกิจ.

ครั้งนี้,เมืองต่างๆของราชวงศ์ต้ายวี,แทบจะกลายเป็นเมืองร้าง.

ดูแล้วไม่มีทีท่าว่าจะกลับไปเป็นเช่นเดิม,ทว่าราคาของศิลามิติที่กลายเป็นครึ่งราคา,จากนั้นราคาก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง,ในครานี้คนส่วนมากรู้สึกเข็ดหลาบแล้ว.

เหตุการณ์ในครั้งนี้,มีคนจำนวนน้อยมาก,ที่กักตุนสินค้า,หลายๆคนที่เจ็บหนัก,จนต้องร้องไห้ยังจดจำได้ดี!

เป็นความจริง,ไม่ต่างจากที่พวกเขาคาดการ,ราคาไม่เพิ่มอีก,ยังตกลงอีกด้วย,ครั้งนี้ราคาที่ลดลงจนน่าหวาดกลัวมาก!

หลายคนที่เทขาย,ก่อนที่เคยใจเย็น,ตอนนี้ไม่สามารถทนได้แล้ว.

ราคาของศิลามิติที่ล่วงหล่น,หลายๆร้านในเวลานี้ที่เคยกักตุน,ตอนนี้ไม่มีใครกล้าแล้ว.

จากนั้นราคาก็กระเตื้องขึ้นอีกครั้ง,ในเวลานี้,ไม่มีใครกล้าซื้อเลย.

กลัวรึ?ไม่,พวกเขาไม่มีเงินแล้ว.

นี่คือการปล้น,เป็นการถูกปล้นที่บ้าคลั่งมาก!

พ่อค้าที่เก่งกาจ,สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,ว่ามีใครอยู่เบื้องหลังเป็นแน่,หลายคนที่ตื่นตกใจ,ตอนนี้ไม่กล้าที่จะแตะศิลามิติอีกแล้ว,ทว่าก็ยังมีพ่อค้าบางคนที่ยังคงเข้าร่วม,ศึกษาวิธีการ,ความผันผวนของสินค้า,ตลอดจนการหาเงินจากราคาที่ผันผวนนี้.

อย่างไรก็ตาม,หลังจากเกิดการเปลี่ยนแปลงที่หนักหน่วงของศิลามิติล่มสลายลง,เหล่าพ่อค้ามากมาย,ตอนนี้ไม่สามารถที่จะพยุงราคาเอาไว้ได้เลย.

เหล่าพ่อค้าหน้าใหม่เวลานี้ต่างปิดกิจการ,ส่วนพ่อค้าที่มีประสบการ,ยังคงพยายามที่จะศึกษาการเปลี่ยนแปลงของราคาอยู่.

อย่างไรก็ตาม,พวกเขาเห็นว่าการแทรกแซงราคาในครั้งนี้,ตลาดดูเหมือนว่าจะเริ่มหมดแรงแล้ว,การซื้อขายคงจะพังทลายหยุดลงแล้ว,ทว่าผลที่ตามมาหลังจากนั้น,หลากหลายเมือง,ตอนนี้เกิดการปล้นชิง,ปล้นฆ่าขึ้นมาเป็นจำนวนมาก.

ราชวงศ์ต้ายวี 150 เมือง,ในเวลานี้กลายเป็นไม่สงบแล้ว.

หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ราคาของศิลามิติเพิ่มขึ้นอีกแล้ว,พ่อค้าหลายคนที่ต้องการกักตุนสินค้าเช่นกัน,อย่างไรก็ตาม,พวกเขาได้พบว่า,สินค้าตอนนี้ขาดแคลน,ไม่สามารถหาได้ง่ายแล้ว.  

ศิลามิติ?

เหล่าร้านค้ามากมายตอนนี้ต้องประสบปัญหา,เงินทุน,และประชาชนเองก็ไม่มีเงินซื้อ,คนส่วนมากเป็นหนี้เป็นสิน,เกิดอะไรขึ้น,คนจำนวนมากมีหนี้สินพะรุงพะรัง,ไม่มีเงินใช้จ่าย?

พวกเขาไม่มีเงินหมุนเวียนแล้ว,ร้านยามากมายไม่มียามาขาย,สถานการณ์ต่างๆนับว่าย่ำแย่ลง,พวกเขาที่เคยรุ่งเรืองมั่งคั่ง,ตอนนี้ชักหน้าไม่ถึงหลัง,พวกเขามีสินค้าน้อยมาก,ร้านของวิเศษเองก็ด้วย,วัตถุดิบมากมายหลายอย่างไม่มี,ร้านยาเองก็ไม่กล้าลงทุน,ร้านของวิเศษเองก็ไม่กล้ากักตุนสินค้า,สินค้าหลายอย่างที่จำเป็นต้องใช้สกัดกลั่นก็หายาก,สินค้าที่สกัดกลั่นออกมาเองก็ขายไม่ได้,ประชาชนเวลานี้ไม่มีเงินใช้จ่ายตลอดจนไม่กล้าซื้อสินค้า!

รานค้าเริ่มปิดตัวลงมากขึ้นและก็มากขึ้น! พวกเขาไม่สามารถอยู่ในเมืองนี้ได้,สินค้าแต่ละอย่างที่มีราคาผันผวน,มีราคาแพง,พวกเขาไม่กล้าซื้อขายเลย,สินค้าบางอย่างวันนี้มีราคา 100 ศิลาวิญญาณ,หลังจากนั้นสองวันเหลือแค่เพียงสิบศิลาวิญญาณเท่านั้น.

เกิดความวุ่นวายโกลาหล,การซื้อขายลดลงมาก.

การซื้อขายที่ลดลง,ทางการเองตอนนี้ก็ได้ผลกระทบด้วย,พวกเขาไม่สามารถเก็บภาษีได้,ร้านค้าหลายๆร้านปิดกิจการ,พวกเขาไม่มีเงินจ่ายภาษี,เหล่าประชาชนทั่วไปเองก็ไม่ยินดีที่จะซื้อขาย,พวกเขาไม่มีเงิน,สัญญาณที่เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ,คนต่างย้ายออก! ไม่อาศัยอยู่ในเมืองแล้ว,พวกเขาอาศัยอยู่ในป่าเขา! เดินทางไปยังเมืองของอาณาจักรอื่น,แม้แต่เริ่มออกเดินทาง.

ทางการเวลานี้เริ่มหวาดผวา.

ส่วนเรื่องที่หนักหนาในเวลานี้,ตลาดของศิลามิติไม่มีแล้ว,ไม่เหลืออยู่เลย.

เป็นไปได้อย่างไร,จะต้องรู้ว่าศิลามิตินั้นแตกต่างจากสินค้าอื่น,เป็นไปไม่ได้ที่จะใส่ในกำไลเก็บของ,เพราะว่ามีคุณสมบัติทางมิติ,จึงไม่สามารถทับซ้อนกันได้.

ไม่มีอย่างงั้นรึ?

เมื่อข่าวตอนนี้ไปถึงเหล่าเจ้าเมือง,เจ้าเมืองทั้งหลายที่ตื่นตกใจ! พวกเขาไม่ได้รับศิลาวิญญาณเลยรึ?

เดิมทีศิลาวิญญาณนั้น,อาณาจักรแต่ละแห่งสามารถทำเหมืองขึ้นมาได้,ซึ่งกองทัพจะรับผิดชอบในการทำเมือง,ทว่าเหมืองศิลาวิญญาณไม่ใช่ว่าจะหาเจอได้ง่ายๆเช่นกัน,เช่นนั้นจึงมีน้อย! จำนวนที่ได้จากการทำเหมืองนั้นเพียงพอสำหรับสิบเมืองเท่านั้น.

เช่นนั้นรายได้ส่วนใหญ่จึงมาจากภาษี,แต่ละเมืองที่มีรายได้จากภาษีเป็นหลัก,ตอนนี้ตลาดได้พังทลายลงแล้ว,ไม่สามารถเก็บเกี่ยวภาษีได้,เช่นนั้นพวกเขาจะทำเช่นไร?

เมืองเทียนกง,ตำหนักหลวง.

"เหนือหัว,ไม่ได้การแล้ว,เมืองเทียนกง,ประชาชนมากมายอพยพหนี,ร้านค้ามากมายปิดกิจการ,ภาษีของพวกเราไม่สามารถเก็บได้ตามกำหนด!"เสนาธิการคนหนึ่งที่รายงาน.

"อะไร?"น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เหนือหัว,ทำไมไม่รู้,หกเดือนมานี้,ราคาสินค้าในตลาดผันผวนอย่างหนัก,คนมากมายที่มี,ทำการซื้อขายกันเป็นอย่างมาก,ภาษีเองก็ได้เป็นกอบเป็นกำ,ไม่,น่าจะบอกว่าได้มาเป็นจำนวนมาก,ทว่า,เดือนที่แล้ว,ทันใดนั้น,พริบเตาเดียว,ทุกอย่างก็หาย,หลายๆธุรกิจปิดตัว,ร้านค้ามากมายต่างก็เลิกกิจการ,เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดมาก!"ขุนนางคนหนึ่งรายงานด้วยท่าทางหวาดหวั่น.

"ข้าต้องการรู้ว่าภาษียังสามารถเก็บได้ตามเป้าหรือไม่?"น่าหลายเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเคร่งขรึม.

"ยังไม่ได้ถึง1 % ของที่ผ่านมา,น้อยมาก,น้อยมากๆ,หากเป็นเช่นนี้,เมืองทั้งร้อยห้าสิบเมือง,ขุนนางและทหาร,พวกเราจะไม่สามารถจ่ายเบี้ยเลี้ยงให้กับพวกเขาได้,เมื่อถึงตอนนั้น,จะต้องเกิดกบฏขึ้นแน่!...."ขุนนางผู้หนึ่งที่กล่าวเสียงสั่น.

"ครึ่งปี,พบปัญหาอะไรเกิดขึ้นหรือไม่?"น่าหลายเพียวเสวี๋ยที่กล่าวออกมาเสียงเข้ม.

"เหนือหัว,พวกเราพบว่าเกิดการซื้อขายที่รวดเร็วขึ้น,พวกเขาที่ซื้อขายกันมากขึ้นและก็มากขึ้น,และมันเกิดขึ้นทันทีทันใด,เข้าใจยาก,จนไม่อาจคาดเดาได้เลย."ขุนนางผู้หนึ่งที่แสดงท่าทางร้อนรน.

"เกิดเรื่องลึกลับขึ้น? เป็นเรื่องที่ไม่อาจคาดเดา,ข้าให้เวลาเจ้าห้าวัน,ไปหาสาเหตุมา,หากไม่สามารถแก้ปัญหาได้,ให้กลับมารายงานโดยด่วน."น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่แค่นเสียงเย็นชา.

"ครับ!"ขุนนางคนดังกล่าวที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น.

เมืองต้ายวี,อี้เหยี่ยนที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

 "อุปราช,พวกเราจะต้องทำทุกอย่างแบบคาดไม่ถึง,คาดไม่ถึงเลยว่าเรื่องการเมืองก็ยังต้องจัดการเอง,ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาทำเรื่องนี้,เหล่าขุนนางพลเรือน,สร้างปัญหาใหญ่ให้เราอีกแล้วรึ?"เถี่ยเสวี๋ยที่ใบหน้าค่อนข้างกระวนกระวาย.

"เจ้าคิดว่าข้าควรจะจัดการอย่างไร?"อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังเถี่ยเสวี๋ย.

"มีสินค้ามากมายที่ตระกูลใหญ่เป็นผู้ควบคุม,คาดกันว่าพวกเขากักตุนสินค้าเอาไว้,เป็นธรรมดาสินค้าที่เข้ามาในตลาดนั้น,มีมากมายหลายอย่าง,ยากที่จะควบคุมได้ทั้งหมด."เถี๋ยเสวียที่ส่ายหน้าไปมาพลางทอดถอนใจ.

"ฮ่าฮ่าฮ่า,จำเป็นต้องใช้เวลาสิบปีรึ? เป็นความคิดที่ร้ายกาจ,ไม่,เป็นความคิดที่โหดเหี้ยมมาก,จงซาน,เจ้ามีผู้หนุนหลังจริงๆสินะ,ครึ่งปีมานี้ถึงได้ทำการปลุกปั่น,สร้างความโกลาหลให้กับเหล่าพ่อค้าในต้ายวี,วุ่นวาย,เกิดความวุ่นวายไปทั่ว!"อี้เหยี่ยนที่สูดหายใจลึก.

"อุปราช,เวลานี้ทำอย่างไรดี,กับศิลาวิญญาณของพวกเรา? หลายเดือนหลังจากนี้,คงไม่พอจ่ายค่าเบี้ยเลี้ยงให้ทหาร,ร้อยห้าสิบเมือง,เรื่องนี้นับว่าหนักหนาทีเดียว!"ใบหน้าของเถี่ยเสวี๋ยที่แสดงท่าทางเป็นกังวล.

"ศิลาวิญญาณรึ? เรื่องศิลาวิญญาณไม่จำเป็นต้องกังวล,สามารถกู้ยืมต้ากวงเอาไว้ได้,ทว่าขวัญกำลังใจของประชาชนที่กำลังวุ่นวาย,สับสนในเวลานี้,ภายในเมือง,ทุกคนอพยพหนี,เวลานี้เกิดเป็นระลอกคลื่น,ส่งผลไปทั่ว,และจะยิ่งมากขึ้นๆและมากขึ้น,จนกลายเป็นเมืองร้าง,จะมีประชาชนในเมืองอีกรึ?"อี้เหยี่ยนที่ถอนหายใจเบาๆ.

"อุปราช,พวกเราออกคำสั่งในทันที,ห้ามออกนอกเมืองดีหรือไม่?."เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวถาม

"ไม่ได้,ไม่ถูกต้อง,นี่มันเกี่ยวพันกับความศรัทธาของปวงชน,นี่เป็นแผนการร้าย,เป็นแผนที่ร้ายกาจมาก,มันมีตัวเร่งที่ทำให้เกิดความวุ่นวายอยู่."อี้เหยี่ยนกล่าว.

"อะไรรึ?"เถี่ยเสวี๋ยที่สอบถามออกมา.

"ศิลามิติ,โลหิตแห่งชีวิต!"อี้เหยี่ยนที่กำหมัดแน่น.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.