Immortality Chapter 317 Yi Yan returns
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 317 การกลับมาของอี้เหยี่ยน.
Chapter 317 Yi Yan returns
易衍归来
การกลับมาของอี้เหยี่ยน.
ทางเข้าตำหนักอี้เหยี่ยน.
อี้เหยี่ยนที่ออกมาส่งน่าหลานเพียวเสวี๋ย,ยืนจ้องมองเกี้ยวที่กำลังเคลื่อนจากไป,สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะสะบัดแขนเสื้อเบาๆ.
เถี่ยเสวี๋ยที่ยืนอยู่ด้านหลังของอี้เหยี่ยน,ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
จวบจนเข้ามาด้านในตำหนัก,เถี่ยเสวี๋ยจึงได้เอ่ยปากออกมา,"อุปราช,ทำไมถึงได้ตอบรับอย่างง่ายดาย?
ก่อนหน้านี้ข้าเคยเอ่ยปากหลายครั้งต่อฝ่าบาท,ท่านกับไม่ยอมรับสักครั้ง,หลายปีมานี้ไม่ใช่เสียไปเปล่าๆหรอกรึ?."
"เถี่ยเสวี๋ย,เจ้าจะข้ามหน้าข้ามตาฝ่าบาทไปหน่อยแล้ว."อี้เหยี่ยนขมวดคิ้วไปมา.
"ไม่ใช่ว่าข้าไม่เคารพฝ่าบาท,ทว่าภายในใจของเถี่ยเสวี๋ยนั้น,เคารพอุปราชมากกว่า!"เถี่ยเสวี๋ยที่ส่ายหน้าไปมา.
"เฮ้เอ้!"อี้เหยี่ยนที่ได้ยินเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ทว่าภายในใจก็รู้สึกอบอุ่น.
"ทำไมข้าตอบรับง่ายๆอย่างงั้นรึ?
ข้าไม่ได้รับปากฝ่าบาท,ทว่าข้านั้นให้คำมั่นไว้กับราชันย์องค์แรก,เหนือหัวนั้นนับว่ามีความสามารถแข็งแกร่งกว่าบรรพบุรุษ,มีพลังเหนือกว่ามาก,ทว่าวิสัยทัศน์นั้นกลับเทียบไม่ได้กับราชันย์รุ่นก่อน,ขณะที่ราชันย์องค์แรกมีชีวิตอยู่นั้นแม้ว่าข้าจะรู้ว่าเขาสร้างบุญคุณต่อข้า,เพื่อที่จะให้ข้าช่วยปกป้องต้ายวี,แม้ว่าข้าจะติดหนีบุญคุณไม่ได้มากมายนัก,ทว่าข้าก็ไม่เคยลืมมัน,อุปราช,นี่เป็นตำแหน่งที่ราชันย์องค์แรกมอบมันให้กับข้า."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ครับ!"เถี่ยเสวี๋ยที่ตอบรับอย่างเคร่งขรึม.
"เอาล่ะ,เจ้าจงเร่งรีบส่งข่าวไปให้ทั่ว,ให้เหล่าขุนนางและทหารรับรู้กันเพื่อสร้างขวัญกำลังใจให้กับกองทัพ,ให้ทุกคนได้รู้ว่าข้ากลับมาแล้ว."อี้เหยี่ยนกล่าว.
"ครับ!"แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยที่รับคำในทันที.
"สงครามตลอดหลายปีมานี้,แม่ทัพฝ่ายศัตรูเป็นใคร,เคลื่อนทัพอย่างไร,โจมตีเมืองด้วยวิธีใหน,คนตายไปเท่าไหร่,ส่งมันมาให้ข้าทั้งหมด."อี้เหยี่ยนสั่ง.
"ครับ!"เถี่ยเสวี่ยที่ตอบรับคำสั่ง.
"เกี่ยวกับสถานการณ์ทางทหารของต้ากวงและต้าโหลวด้วย,นำมันมาให้ข้า."อี้เหยี่ยนกล่าวเสริม.
"ครับ!"เถี่ยเสวี๋ยรับคำ.
"เจตจำนงของสำนักต่างๆ,ข้อมูลของเหล่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์,นำมันให้ข้าด้วย."อี้เหยี่ยนเริ่มสั่งการ.
"ครับ!"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวตอบรับด้วยความตื่นเต้น.
อุปราชอี้เหยี่ยนกลับมา,สร้างความตื่นตกใจไปทั่วหล้า!
สนามรบต้ากวง,เมืองไป๋หวง!
จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,ซึ่งมีเหล่าขุนพลยืนแยกออกเป็นสองแถว!
"จอมพล,กลับคำกล่าวของท่านที่อี้เหยี่ยนจะหวนคืนตำแหน่ง,เข้าสู่สนามรบของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,สร้างความสับสนในสนามรบได้เป็นอย่างมาก."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาทันที.
"สับสนรึ?
เฮ้เฮ้,อี้เหยี่ยนคืนสู่ตำแหน่ง,การโจมตีในสนามรบต้ายวีก็จะกลายเป็นเรื่องยาก,ทว่า,มันสายไปแล้ว! มันสายเกินไปสำหรับเขา!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"สายอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่แสดงท่าทางสงสัย.
"อืม,เจ้าจะรู้หลังจากนี้,น่าหลายเพียวเสวี๋ย,เฮ้เฮ้,เป็นเขาเองที่นำภัยพิบัติมาให้ทัพตัวเอง,นำภัยพิบัติมาสู่ราชวงศ์ตัวเอง!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"หืม..."สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมาด้วยความสงสัย.
"เอาล่ะ,เจ้าฉวนที่ข้าสั่งการให้เจ้าไปจัดการเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่หันหน้าไปมองเจ้าฉวน.
"เรียนจอมพล,เมืองเยว่หมิงและเมืองเยว่ซีนั้น,ทั้งสองเมืองเป็นเมืองที่ค่อนข้างมีขนาดใหญ่,กองกำลังของเสี่ยวหวังตอนนี้ถอนกำลังออกไปแล้ว,ไม่ได้ต่อต้านแต่อย่างใด,นอกจากนี้ยังอยู่ใจกลางของกองกำลังต้ากวงและต้าโหลวด้วย,หลังจากที่สามารถกำราบอสุรกายปิศาจได้แล้ว,แน่นอนว่าเมืองทั้งสองจะกลายเป็นสิ่งที่สองกองกำลังต้องการ."เจ้าฉวนที่กล่าว.
"ถอยออกไปหมดแล้วรึ?"จงซานสอบถาม.
"ครับ,ตามที่หน่วยสอดแนมได้รายงาน,แต่ละเมืองมีผู้ฝึกตนระดับสูงระดับจักรพรรดิแท้,เข้าไปแทรกแซง,ทำให้เสี่ยวหวังจำต้องถอนตัวออกมา."เจ้าฉวนกล่าว.
"ดี! ดีมาก! ยอดเยี่ยม!"จงซานที่แสดงท่าทางดีใจ.
"จอมพล,ท่านต้องการให้พวกเราทำอะไรอย่างงั้นรึ?"เจ้าฉวนสอบถาม.
"เลือกมือธนู 50,000
นายให้ข้า,หลังจากนี้สามวัน,เดินทางไปพร้อมกับข้า."จงซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"จอมพล,พวกเราจะเข้าไปรึ?
เขตแดนผนึกสงคราม?"เจ้าฉวนที่กล่าวด้วยความกังวลบ.
"เขตแดนผนึกสงครามอย่างงั้นรึ?
ชิ,ข้านำทหาร 50,000 นายไป,ข้าจะดูว่าใครกล้าจัดการกับข้า!"จงซานที่กล่าวเย้ยหยัน.
"หืม?,ทว่า,พวกเขามีผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ห้าสิบคนและมีจื่อจิ้นมังกรสวรรค์เข้าร่วม."เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"ห้าสิบจักรพรรดิแท้อย่างงั้นรึ?
จื่อจุ้นมังกรสวรรค์อย่างงั้นรึ? เฮ้เฮ้,พวกเขาไม่กล้าหรอก,ไม่เช่นนั้นพวกเขาไม่กล้ากลับไปพบกับจินฉานแน่,พวกเขาไม่กล้าตัดรากถอนโคลนกับดินแดนเทพพิสุทธิ์,เมื่อเป็นเช่นนั้น,พวกเขาทั้งหมด,ย่อมไม่กล้าสัมผัสแม้แต่ขนสักเส้นของเข้า,อีกทั้งพวกเขาย่อมไม่กล้าขัดแย้งต่อต้าโหลวอีกด้วย! จักรพรรดิแท้ห้าสิบคนนี้มากแล้วรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เจ้าฉวนที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.
"ทว่า,จอมพลออกไป,มีเป้าหมายอะไรอย่างงั้นรึ?"เจ้าฉวนที่สอบถามออกไป.
"แล้วเจ้าจะรู้เอง!"จงซานที่กล่าวรับรอง.
"ครับ!"เจ้าฉวนที่ตอบรับในทันที.
"จอมพล,แล้วข้าล่ะ?" สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวด้วยความคาดหวัง.
"เจ้ารึ? ข้าต้องการให้เจ้าดูแลที่นี่!"จงซานที่จ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน.
"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวตอบรับในทันที.
หลังจากนั้นสามวัน,จงซานก็นำมือธนูออกจากเมืองไป๋หวง
50,000 นาย,นี่คือกลุ่มมือธนูที่แข็งแกร่ง,ทุกคนล้วนแล้วแต่อยู่ในระดับแกนทองขั้นปลาย.
จงซานจะทำอะไรอย่างงั้นรึ?
เพิ่มความแข็งแกร่ง!
จงซานเวลานี้จำเป็นต้องเพิ่มความแข็งแกร่งโดยด่วน! ด้วยระดับ 7 แกนทองตอนนี้,มันไม่เพียงพอ,ไม่เพียงพอเลยแม้แต่น้อย.
แม้ว่าด้วยความแข็งแกร่งของเขา,การจะเผชิญหน้ากับก่อตั้งวิญญาณระดับกลาง,แม้ว่าจะไม่พ่ายแพ้,ทว่าก็ไม่เพียงพอที่จะเอาชนะได้,เช่นนั้นเพื่อยกระดับตัวเองให้สูงขึ้น,เขาจำเป็นต้องพัฒนาความแข็งแกร่งให้เพิ่มขึ้นโดยเร็ว.
การเพิ่มความแข็งแกร่ง,การยกระดับ?
จงซนในเวลานี้มีวิธีที่จะเพิ่มมันได้ง่ายกว่าเดิม.
ด้วยแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหากว่าได้กลืนกินวิญญาณเทวะของผู้ฝึนตนจักรพรรดิแท้ล่ะก็,มันจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว.
การสังหารผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,ทำไมจงซานถึงได้หาญกล้า,เขามีความสามารถพออย่างงั้นรึ?
ทว่านั่นเพราะจงซานมีของวิเศษชั้นยอด,จีวรไหมม่วง,เป้าหมายของจินฉานนั้นจะอะไรก็ตาม,ทว่าจงซานสามารถคาดเดาได้แน่! และต้องถูกต้องแน่นอน,จินฉานคงไม่รู้ว่าเขาจะนำมันมาใช้เช่นนี้แน่,ในเมื่อเขามอบจีวรไหมม่วงเอาไว้,ก็แสดงว่าเขาสนับสนุนจงซานเช่นกัน!
หลังจากนั้น 20 วัน.
จงซานที่นำทหาร 50,000
นาย,เดินทางมาถึงป่าแห่งหนึ่ง,กองกำลังที่ดูแลโดยเจ้าฉวน,มีอาต้าและจื่อเห่ายืนอยู่ข้างๆจงซาน.
เป็นภูเขาลูกหนึ่งที่มีป่าหนาทึบ,ทัพของจงซานได้มาหยุดที่นี่.
เพราะว่า,จงซานนำกองกำลังห้าหมื่นมาด้วย,ซึ่งเวลานี้เขาถูกชายชุดดำขวางทางเอาไว้,ชายชุดดำนี้,ก่อนหน้านี้เคยเดินทางไปหาจงซานเพื่อสั่ง
ปิดผนึกเขตแดนสงครามนั่นเอง.
ชายคนดังกล่าวที่ลอยขึ้นไปบนอากาศ,จ้องมองจงซานด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยวต่อจงซานที่นำทหารเข้ามา,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไม่ทำตามคำสั่ง
ปิดผนึกเขตแดนสงคราม,หาญกล้านำทหารเข้ามา.
ผู้นำของพวกเขาดูแปลกประหลาดเช่นกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสวมจีวรอย่างงั้นรึ?
เขาเป็นนักบวชรึอย่างไร?
"ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร,ขอให้ไปให้พ้น!"ชายคนดังกล่าวแค่นเสียงอย่างเย็นชา,สายตาที่จ้องมองจงซานเขม็ง.
จงซาน,ที่มีระดับแกนทองระดับเจ็ด,ไม่อยู่ในสายตาของเขา,แม้ว่าจะรู้ว่าอาต้าและจื่อเห่านั้นไม่สามารถที่จะจัดการได้โดยง่าย,ทว่าผู้บัญชาการของพวกเขาก็ไม่ต่างจากมดแมลง,ตราบเท่าที่เขาดีดนิ้วๆเดียวก็บี้แบนแล้ว,ยังกล้าขัดขืนอีกรึ?
"โอหังนัก!"จงซานที่แค่นเสียงเย็นชา.
"?โอหัง?
ข้าคิดว่าเป็นเจ้าต่างหากที่โอหัง,บิดาสังหารคนมามากมายนับไม่ถ้วน,คนทั้งสองเมืองเองต่างก็ตายด้วยน้ำมือข้า,กล้าพูดจาใหญ่โตต่อหน้าข้า,แส่หาความตาย!"ชายคนดังกล่าวแค่นเสียงอย่างเย็นชา,ปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมา.
"พรึบ!"
กองกำลังห้าหมื่น,ง้างศร 50,000
ดอก,ขึ้น,ชี้ขึ้นไปยังชายที่ลอยอยู่บนอากาศ!
"ยิง!"จงซานที่แค่นเสียงที่เย็นชาออกไป.
"ชิ!..."ชายคนดังกล่าวที่แคนเสียงเย็นชาออกมาเช่นกัน.
ทว่าในเวลานี้,มือธนู 50,000
นาย,พร้อมกับปล่อยศรปราณทะลวงไปยังชายคนดังกล่าว,พุ่งออกไปพร้อมๆกัน.
ศรปราณทะลวง 50,000 ดอกที่ถูกยิงออกไปอย่างรวดเร็ว,พื้นที่รอบๆกลายเป็นริ้วแสงสว่างจ้า,พุ่งตรงอย่างรวดเร็วไปยังป้าหมาย,ชายคนดังกล่าวที่จ้องมองอย่างใจเย็นกับศรปราณทะลวงที่มากมาย,ยิงมาที่เขา.
ในเวลาเดียวกันนั้น,อาต้าและจื่อเห่าที่ลงมือด้วยเช่นกัน,อาต้าที่ปล่อยปราณดาบออกไป,เกิดเป็นพลังสีดำประกายแสงปราณสีดำพุ่งตรงไปยังชายคนดังกล่าว,จื่อเห่าที่ปล่อยหมัดออกไป,กลายเป็นดวงตะวันลูกเล็กๆพุ่งตรงไปยังชายคนดังกล่าวด้วยเช่นกัน.
ชายคนดังกล่าวที่ไม่ได้โง่แน่นอน,รับรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าแม่ทัพของกลุ่มคนเหล่านี้เล็งมาที่เขา.
การโจมตีของอาต้าและจื่อเห่า,ดูเหมือนว่าชายคนดังกล่าวไม่กล้าที่จะรับ,ดังนั้นจึงเร่งความเร็วหลบด้วยความเร็วสูง.
"ตูมมมมม"
การโจมตีของอาต้าและจื่อเห่าเพียงแค่เฉียดๆเท่านั้น,ทว่าศรปราณอีก
30,000 ดอก,ที่พุ่งใส่โล่ป้องกันของเขาอย่างรุนแรง.
"ตูมมมมมม!"
โล่ป้องกันของชายคนดังกล่าวที่แปลกเป็นผุยผงเกิดระเบิดขึ้นจากการปะทะของศรปราณ
3 หมื่นดอก.
ศรปราณทะลวงที่พุ่งตรงเข้าปะทะร่างของเขา,เป็นเหตุให้ชายคนดังกล่าวร่างกายบอบช้ำบาดเจ็บไม่น้อย.
ด้วยความเร็ว,ศรปราณอีกห้าหมื่นลูกก็พุ่งตามมาอีกครั้ง,ในเวลาเดียวกัน,อาต้าและจื่อเห่าที่ประกบซ้ายขวา,พุ่งออกไปหาเขา.
ชายคนดังกล่าวสามารถที่จะหนีได้อย่างรวดเร็ว,ไม่มีใครตามเขาทันแน่,ทว่าชายคนดังกล่าวนั้นไม่ยินดีนัก,ใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยความดุร้าย.
ตำแหน่งของจงซานในเวลานี้,ที่เปิดโล่ง,แม่ทัพของพวกเขาเหรอ,เหมาะที่จะจับตัว.
เห็นเช่นนั้น,ชายคนดังกล่าวที่เร่งรีบหลบอาต้าและจื่อเห่าอย่างรวดเร็ว,พร้อมกับเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงจนเห็นเป็นภาพติดตา,พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของจงซาน,ฝ่ามือของเขาที่ยืนออกไป,เพื่อคว้าไปยังด้านหน้า,ปะทับลงไปบนร่างของจงซานอย่างดุร้าย.
ในเวลาวิกฤติเช่นนี้,อาต้าและจื่อเห่าไม่สามารถไปช่วยทันได้อย่างแน่นอน,ส่วนมือธนูเองก็ย่อมไม่กล้ายิ่งศรออกมา.
เห็นจงซานกำลังถูกทำลาย,ทว่าในเวลาเดียวกัน,จงซานที่เผยยิ้มออกมาแล้วเล็กน้อย,เป็นรอยยิ้มที่แปลกประหลาด.
"พรึด!"
พริบตาเดียวที่ฝ่ามือสีดำเคลื่อนที่เข้ามาใกล้จงซาน,จีวรก็เปล่งแสงสีทองออกมาในทันที,เป็นพลังที่รุนแรงทรงพลังกระแทกฝ่ามือสีดำเสียงดังสนั่น."ตูมมมมม!"
ชายคนดังกล่าวที่ลอยออกไป.
ศรปราณทะลวงมากมายที่ถูกยิงออกมา,อาต้าและจื่อเห่าที่โจมตีออกไปอย่างรวดเร็ว,ทั่วทั้งท้องฟ้าที่เกิดประกายแสงสีแดงสว่างจ้าไปด้วยการปะทะกันของการโจมตีรูปแบบต่างๆ.
เสียงบดขยี้ทีดังสนั่น,เป็นผลให้บรรยากาศรอบๆถึงกับบิดเบี้ยวไปเลยทีเดียว.
"ตูมมม,ตูมมม ตูมมมม!"
"ตูมมม,ตูมมม ตูมมมม!"
ชายคนดังกล่าวนับว่ามีความสามารถที่โดดเด่น,เขาไม่ได้พ่ายแพ้ต่ออาต้าและจื่อเห่าง่ายๆ,หนำซ้ำยังใช้โอกาสพยายามจับตัวจงซานอีกครั้ง,ทว่าจีวรไหมม่วงนั้นร้ายกาจมาก,ด้วยเป็นสมบัติวิเศษระดับเก้า,ย่อมมีพลังป้องกัน,ที่ยากจะทะลวงผ่านได้.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
เกิดเสียงดังสนั่น,ชายคนดังกล่าวถูกจื่อเห่าโจมตี,ถึงกับจมลงไปบนพื้น,เกิดเป็นหลุมลึก,ถูกฝังลงไปด้านล่าง.
เขาไม่ได้ประมาทหมัดของจื่อเห่าแน่นอน,เขากับถูกต่อยจมลงไปในหลุม,ทว่าเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ,เพราะร่างกายของเขาที่มีฟองน้ำปุดๆลอยขึ้นมา,ภายในใจของเขานั้นร้อนรุ่ม,คิดถึงแต่ร่างของหญิงเปลือย,ในห้วงเวลาความเป็นความตายเช่นนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะคิดถึงเรื่องของหญิงสาวอย่างงั้นรึ?
ปรารถนา,ความต้องการอย่างถึงที่สุด,นี่เขาเกิดอารมณ์ที่รุนแรงเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้ได้เช่นไร?
ไม่ได้การ,เขาถูกพิษเข้าแล้ว!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น