Immortality Chapter 318 Taking advantage of opportunity layout
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 318 หาผลประโยชน์จากสถานการณ์
Chapter 318 Taking advantage of
opportunity layout
顺势布局
หาผลประโยชน์จากสถานการณ์
ชายคนดังกล่าวที่อยู่ในหลุม,อาต้าและจื่อเห่าที่หยุดเขาไม่ให้ถอนพิษ.
หมอกหงหลวนที่สามารถทำให้แม้แต่เทพธิดาจื่อซวินไร้ทางต้าน,เช่นเดียวกันชายคนดังกล่าวนี้ก็ยากจะต้านทานได้เช่นกัน,หนำซ้ำเวลานี้ชายคนดังกล่าวพยายามโจมตีจงซานหลายต่อหลายครั้ง,ด้วยการโจมตีของจงซานในระยะปะชิด,ทำให้ผลของมันเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า.
ทุกครั้งที่จีวรไหมม่วงโต้กลับ,จงซานก็ปล่อยหมอกหงหลวนใส่ชายคนดังกล่าวในทุกครั้ง.
หมอกหงหลวนในเวลานี้,ไร้สี,ไร้กลิ่น,แม้ว่าก่อนหน้านี้มันจะมีสีชมพู,แต่เวลานี้มันไร้ซึ่งสีและรูปร่างไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตา,แม้แต่ชายคนดังกล่าวก็ยังไม่สามารถตรวจสอบได้.
เมื่อรับรู้,ชายคนดังกล่าวก็ติดพิษที่ลึกล้ำไปแล้ว.
ยิ่งเขาติดพิษมากเท่าไหร่,อาต้าและจื่อเห่าก็กลายเป็นงานง่ายในทันที.
ท้ายที่สุด,ก็ไม่จำเป็นต้องออกแรงมากมาย,ชายคนดังกล่าวก็ถูกอาต้าและจื่อเห่ากำราบ.
ร่างของเขาไร้ซึ่งพลังต่อต้านใดๆ,ไม่ต่างจากลูกไก่ในกำมือ,ไร้เรี่ยวแรงอยู่ต่อหน้าจงซาน.
"จอมพล,จะเอาเขามาใช้งานอย่างงั้นรึ?"เจ้าฉวนที่สอบถามพลางถอนหายใจ.
"เขาเป็นเพียงแค่วัตถุดิบ,ก่อนหน้านี้,พวกเจ้าเองก็ควรจะเห็นว่าชายคนนี้เป็นคนดุร้ายเพียงใหน,เขาควรที่จะถูกลงทัณฑ์แล้ว,ใช้งานอย่างงั้นรึ?
แม้แต่ความตายยังไม่เพียงพอต่อการกระทำของเขาเลย."จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง.
"ครับ!"เจ้าฉวนที่ถอนห่างออกมา.
จงซานนำกระโจมออกมาจากกำไลเก็บของ.
ก่อนที่จะนำชายคนดังกล่าวเข้าไปด้านใน,ทุกคนที่คอยคุ้มกันด้านนอก.
จื่อเห่าที่เข้าไปกับจงซาน,เขาที่สังหารชายดังกล่าว,นำดวงวิญญาณเทวะออกมาส่งมันเข้าไปในร่างของจงซาน.
จื่อเห่านั้นกระทำการรวดเร็วเป็นอย่างมาก,ก่อนที่จะเห็นดวงวิญญาณเทวะของชายคนดังกล่าวเข้าไปในร่างของจงซาน,เป็นเรื่องที่น่าหวั่นเกรงเป็นอย่างมาก,ทว่าจงซานกลับแปลกยิ่งกว่า,สามารถกำราบวิญญาณเทวะดังกล่าวได้อย่างรวดเร็วเลยรึ?
จื่อเห่าไม่รู้ว่าจงซานมีแปดหางแห่งจุดจบ,หรือถึงรู้,ก็ทำให้จื่อเห่าต้องตื่นตะลึงอยู่ดี.
ไร้ผล,ดูเหมือนว่าพลังฝึกตนของเขาจะเพิ่มขึ้น,ทว่าก็ยังไม่เพียงพอให้เขาทะลวงผ่านระดับ.
อย่างไรก็ตาม,จงซานก็ยังไม่หมดกำลังใจ,ยังมีเวลาอีก.
หลังจากทำลายศพชายคนดังกล่าว,จงซานก็นำจื่อเห่าออกมาจากกระโจมใหญ่.
"จอมพล!"เจ้าฉวนที่ขมวดคิ้วก้าวเข้ามาหา.
"พักสองวัน,ก่อนค้นหาเป้าหมายต่อไป!"จงซานที่สั่งการ.
"ครับ!"เจ้าฉวนที่พยักหน้ารับด้วยความประหลาดใจ.
พักสองวัน,เพราะว่าการรบค่อนข้างหนัก,ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้ถึงสามคนแล้ว,แม้ว่าจะทำให้เหล่ามือธนูได้รับบาดเจ็บอยู่เป็นจำนวนมากเช่นกัน,ทว่าด้วยมีอาต้าและจื่อเห่าที่คอยสนับสนุน,จึงสามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็ว.
จงซานยังคงนำกองกำลังของเขา,ลงทัณฑ์สังหารผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ไปรอบๆ.
กับการบัญชาการของจงซาน,เจ้าฉวนรู้สึกว่าตัวเองเป็นมือสมัครเล่นไปเลย,จอมพลนั้นร้ายกาจมาก.
ผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,ตอนนี้ถูกสังหารไปคนที่ห้าแล้ว?
ทำไมจอมพลถึงได้สังหารพวกเขากัน?
ด้วยเจ้าฉวนเห็นเพียงแค่,หลังจากผู้ฝึกตนถูกจัดการแล้ว,ก็ถูกนำเข้าไปในกระโจมส่วนตัว,ไม่สามารถมองเห็นด้านในแล้ว,หลังจากที่จอมพลเก็บกระโจมส่วนตัวแล้ว,คนเหล่านั้นก็ตายไปแล้ว,ที่ทำนั้นเพื่อหลอมวิญญาณเทวะอย่างงั้นรึ?
จอมพลมีของวิเศษที่สุดยอดใช้กลั่นดวงวิญญาณของคนเหล่านั้นอย่างงั้นรึ?ทว่าร้ายกาจเกินไปแล้ว,สามารถกลั่นดวงวิญญาณเทวะของผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้อย่างงั้นรึ?
คนที่ห้า.
ท้ายที่สุดหลังจากที่กลืนดวงวิญญาณเทวะของสุดยอดจอมยุทธ์คนที่ห้า,พลังฝึกตนของจงซานก็สามารถทะลวงผ่านระดับได้.
"คลืนนนนนนน!"
ทั่วร่างของจงซานตอนนี้สายฟ้ามากมายที่ปะทุระเบิดออกมาอย่างรุนแรง,ด้วยพลังวิญญาณที่ได้จากดวงวิญญาณเทวะ,จากการกลืนกินด้วยแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,พลังวิญญาณที่จงซานได้รับ,ถูกดูดกลืนเข้ามาในร่างจงซาน.
ทะลวงระดับ,นี่คือเป้าหมายของจงซาน,ท้ายที่สุดก็ยกระดับพลังฝึกตนได้แล้ว.
"เปรี้ยง!!!"
สายฟ้าที่หนักหน่วงรุนแรงระเบิดกระโจมของจงซานไปในทันที,ทันใดนั้น,ทั่วทั้งหุบเขาในเวลานี้อากาศรอบๆเปลี่ยนเป็นเพลิงสายฟ้าที่ลุกโชนทั่วร่างของจงซาน,เผาไหม้ตนไม้ที่อยู่ใกล้ๆให้กลายเป็นจุน.
อาต้าและจื่อเห่าที่นำคนอื่นๆถอยออกไปอย่างรวดเร็ว,ขณะที่เหล่าทหารบางคนไม่ได้ระวัง,ได้รับบาดแผลจากการทะลวงผ่านระดับของจงซานด้วยเช่นกัน.
"ตูมมมมมมมม"
สายฟ้าที่กระเซ็นไปรอบๆ,โดยมีจงซานที่เป็นจุดศูนย์กลาง,พลังอำนาจมหาศาลที่บดขยี้เศษหินรอบๆกลายเป็นฝุ่นฟุ้งไปทีเดียว.
จงซานที่ทำการบำเพ็ญควบคุมลมหายใจอยู่ราวๆหนึ่งชั่วโมง.
แกนทองระดับแปด!
ท้ายที่สุดก็เลื่อนระดับแล้ว,สัมผัสเทวะของเขาที่มีรัศมีหนึ่งพันเมตรแล้ว.
อย่างไรก็ตาม,พรสวรรค์ทางร่างกายของเขา,ทำให้จงซานรู้สึกเป็นกังวล.
ห้า,ไม่สิ,หกรวมอู๋อานด้วย,หกดวงวิญญาณเทวะของผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้,ถึงจะสามารถทะลวงผ่านระดับแปดได้,หลังจากนี้ต้องทำอย่างไรดี?
นอกจากนี้หลังจากผ่านมายังขั้นที่แปดแล้ว,เขาไม่ก้าวไปใกล้ระดับแปดขั้นปลายเลยแม้แต่น้อย.
หากต้องการทะลวงระดับอีกครั้งล่ะก็,จำเป็นต้องใช้ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้อีกเท่าไหร่?
20? 100 ? ทั่วสารทิศเวลานี้,มีผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้กี่คนให้ไล่ล่ากัน?
เวลานี้ตายไปห้าคนแล้ว,ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้คนอื่นๆเองก็คงจะกลายเป็นระมัดระวัง?
คงยากที่จะจับตัวได้อีกแล้ว?
จงซานที่สูดหายใจเข้ามาเบาๆ.
"จอมพล!"เจ้าฉวนที่จ้องมองไปยังจงซาน,รับรู้ว่าพลังฝึกตนของจงซานตอนนี้ยกระดับขึ้น,ทว่า,เกิดสิ่งใดขึ้น?
"เอาล่ะ,การลงทัณฑ์ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้,จบลงชั่วคราว,เจ้านำทัพกลับไปรอข้าที่เมืองไป๋หวงก่อน,รอข้าอยู่ที่นั่น."จงซานกล่าว.
"ครับ!"เจ้าฉวนที่ทำได้แค่พยักหน้ารับแม้จะยังสงสัย.
กองทัพจากไปแล้ว,เหลือเพียงแค่จงซาน,อาต้าและจื่อเห่า.
"ยินดีกับเซียนเซิง,ที่ทะลวงระดับอีกครั้งแล้ว!"อาต้าที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ครั้งนี้ต้องขอบคุณเจ้าและจื่อเห่า!"จงซานส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
"เซียนเซิงอย่าได้ถ่อมตัวเลย,ตราบเท่าแค่เซียนเซิงต้องการ,ถึงแม้ไม่มีพวกเรา,เซียนเซิงก็สามารถทะลวงผ่านระดับได้!"อาต้ากล่าว.
"เจ้าให้กองกำลังกลับไปก่อน,เหลือเพียงพวกเราต้องการทำสิ่งใดรึ?"จื่อเห่าสอบถาม.
"การล่อจับอสุรกายปิศาจ?
นี่คืองานใหญ่เลย,พวกเราจะพลาดได้อย่างไร,ไปเถอะ,ไปยังที่นั่น."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"อืม!"คนทั้งสองพยักหน้า.
เมืองเยว่หมิงและเมืองเยว่ซี,ภายในเขตแดนราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง,ถูกเรียกว่าเมืองแฝด.
เพราะว่าทั้งสองเมืองนั้นอยู่ใกล้กันมาก,เมื่อเกิดสงคราม,ทั้งสองเมืองต่างเกื้อหนุน,ช่วยเหลือกันและกัน,นับว่าเป็นชัยภูมิที่ยอดเยี่ยม,ประชากรทั้งสองเมืองสามารถไปมาหาสู่,ทำกิจกรรมร่วมกัน,รวมประชากรทั้งสองเมืองแล้ว,มีจำนวนใกล้เคียงกับเมืองหลวงทีเดียว.
ที่ใจกลางของเมืองทั้งสองนั้น,เป็นพื้นที่โล่ง,เป็นเหมือนลานลูกคลื่น! มีเนินเขาที่ไม่สูงนักกล่าวได้ว่ามีเชิงเนินมากมายดูน่าสนใจเป็นอย่างมาก.
ใช้ล่ออสุรกายปิศาจ,ที่นี่แน่.
อสุรกายปิศาจจะถูกล่อด้วยโลหิตของผู้คน,มันจะค้นหาสถานที่ทำเลที่ดี,บินไปทั่วท้องฟ้า,แม้เป้าหมายจะมีขนาดใหญ่,แต่ก็ทำได้แค่ล่อมันมา,ปรกติยากที่จะหามันเจอได้.
การปรากฏตัวของอสุรกายหายในครั้งสุดท้าย,พื้นที่ใกล้ที่สุดก็คือเมืองแฝดแห่งนี้,ห้าเดือนที่แล้ว,หลังจากที่มันย่อยโลหิตทั้งหมดแล้ว,จะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง.
เมืองแฝด,มีโลหิตมากมาย,ทว่า,ต้องการล่ออสุรกายปิศาจ,จะต้องเตรียมตัวให้พร้อม.
พื้นที่ราบระหว่างเมืองทั้งสอง,พื้นที่ใจกลางแห่งหนึ่ง,จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ตอนนี้กลับมาอยู่ในร่างมนุษย์แล้ว,ยืนอยู่บนเนินเขาเล็กๆแห่งหนึ่ง.
จ้องมองไปยังค่ายกลซึ่งมีเหล่าผู้เชี่ยวชาญช่วยกันสร้างขึ้นมา.
ค่ายกลขนาดใหญ่รูปร่างแปดเหลี่ยมที่ดูแปลกประหลาด,มีบ่อมากมายที่ใส่โลหิตเอาไว้,โลหิตที่ขังเอาไว้ด้านใน,ค่ายกลแห่งนี้มีรัศมีห้าร้อยเมตร,บนค่ายกล,มีร่องรอยของหมอกโลหิตกระจายไปทั่ว.
โลหิตมากมาย,ที่นำมาใช้ล่อ,เหล่าผู้ฝึกตนได้นำมา,ล้วนแล้วแต่เป็นโลหิตที่ยอดเยี่ยม.
โลหิตมังกร!
โลหิตหงสา! โลหิตพยัคฆ์!
และยังมีโลหิตของผู้ฝึกตนมากมาย,แม้แต่โลหิตของจื่อจุ้นมังกรสวรรค์,รวมทั้งผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้อีกหลายคน.
แม้ว่าโลหิตเหล่านี้จะไม่ได้มากมายนัก,ทว่าก็นับว่าโดดเด่นทรงพลัง! มีคุณภาพสูงมาก!
ความสามารถของค่ายกลเอง,สามารถที่จะกระจายกลิ่นคาวโลหิตกระจายไปทุกทิศ,ทั่วผืนดินแห่งนี้,สามารถสัมผัสได้,คาดว่าแม้แต่อสุกายปิศาจจะต้องรับรู้.
เพราะว่าเหล่าผู้ฝึกตนเหล่านี้เชื่อว่ายิ่งโลหิตมีคุณภาพเท่าไหร่ก็ยิ่งสร้างความสนใจต่ออสุรกายปิศาจ,นอกจากนี้เมืองแฝดแห่งนี้ยังมีคนอีกมากมาย,แน่นอนว่าไม่มีทางที่มันจะอดใจไหว,จะต้องเร่งรีบพุ่งมาด้วยความเร็ว.
บนเนินเขาแห่งหนึ่ง,จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่กวาดตามองไปรอบๆ,แววตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความมั่นใจ,ว่าจะล่ออสุรกายปิศาจได้!
"อาวุโส,อสุรกายปิศาจจะมาอย่างงั้นรึ?"ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ผู้หนึ่งกล่าวออกมา.
"มาอย่างแน่นอน!"อาวุโสกล่าวออกมาอย่างจริงจัง.
"อสุรกายปิศาจเวลานี้,มีความแข็งแกร่งเท่าใดแล้วรึ?"ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้ที่กล่าวสอบถาม.
"ด้วยการสูบโลหิตของคนไปกว่าร้อยล้านแล้ว,ตอนนี้ความแข็งแกร่งของมัน,ไม่ได้ด้อยกว่าข้าแน่,หากว่าเมื่อถึงเวลา,ข้าไม่สามารถต้านมันได้,หากว่าเจ้าอยู่ในสภาวะเสี่ยง,จะต้องรีบหนีอย่างรวดเร็ว!"จื่อจุ้นมังกรสวรรค์อย่างเคร่งขรึม.
"จากไปอย่างงั้นรึ?จะเป็นไปได้อย่างไร?
พวกเราต่างก็มาเพื่อกำจัดอสุรกายปิศาจ,จะทิ้งอาวุโสได้อย่างไร,พวกเขาตอนนี้มีกันกว่า
70
คนแล้ว,เป็นกลุ่มที่มีพลังไม่ธรรมดา,การจะจัดการอสุรกายปิศาจ,ยังจะเป็นเรื่องยากอยู่รึ?
โลหิตร้อยล้านคน,อสุรกายปิศาจตนนี้ชั่วร้ายยิ่งนัก!
หากว่าสามารถกำจัดมันได้ย่อมได้กรรมวาสนามากมาย,ใครจะยินดียอมแพ้ล่ะ?
นอกจากนี้พวกเรายังได้สร้างกรรมแล้ว,จำเป็นต้องได้วาสนานี้มาเท่านั้น!"ผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้ที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่หรี่ตาจ้องมองชายคนดังกล่าวพร้อมกับกล่าวออกไปว่า"ด้วยระดับของข้าเจ้าก็ควรรู้,ในเวลานี้เจ้ายังไม่เข้าใจในความแข็งแกร่งของอสุรกายปิศาจนั้นมันไม่ได้ด้อยกว่าข้าแม้แต่น้อย,เจ้าต้องการแบ่งปันวาสนาข้าไม่มีความเห็นใด,ทว่าเจ้าควรที่จะคำนึงถึงชีวิตเป็นอันดับแรก,หากมีชีวิตแล้ว,ก็ย่อมสามารถสะสมวาสนาแบบอื่นๆได้,หากเจ้ายังประมาท,หาไม่แล้ว,จะมีเพียงความตายเท่านั้นที่รอเจ้าอยู่!"
ได้ยินคำพูดของจื่อจุ้นมังกรสวรรค์,ชายคนดังกล่าวที่ขมวดคิ้วไปมา,และพยักหน้ารับ,"ขอบคุณอาวุโสที่ตักเตือน!"
ชายคนดังกล่าวและคนอื่นๆในระดับจักรพรรดิแท้.ส่วนจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ที่ถือไม้เท้านักบวชฝังลงไปบนพื้น,นั่งสมาธิบำเพ็ญ,หลังตารอคอยอสุรกายปิศาจโจมตี.
ห้าเดือน,ผ่านไปอย่างรวดเร็ว.
เมืองเล็กๆห่างออกมาจากเมืองแฝดไม่ไกลนัก,จงซานนั่งอยู่ร้านน้ำชาดื่มชาอย่างสบายใจ,จ้องมองไปยังอาต้าและจื่อเห่าที่อยู่ด้วยกัน.
"เซียนเซิง,พวกเรารอคอยมาหนึ่งเดือนแล้ว,ไม่ออกไปสืบข่าวอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่ขมวดคิ้วสอบถาม.
"มีสิ่งใดต้องสอบถาม?ทุกกลุ่มอิทธิพลล้วนแล้วแต่มากันทั้งนั้น,เฮ้เฮ้,พวกเขาต่างก็มา,มาอย่างแน่นอน."จงซานที่ยกชาขึ้นจิบ.
"มาอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่ไม่เข้าใจในคำพูดของจงซาน.
"ก่อนหน้านี้,น่าหลานเพียวเสวี๋ยและจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ประลองกัน,สร้างความสนใจให้กับคนมากมาย,กับการต่อสู้ที่เอาชีวิตเข้าแลกที่จะเกิดขึ้นนี้,มีระดับเดียวกัน,นับว่าเป็นงานที่ใหญ่โต,และยังเกี่ยวข้องกับวาสนาฟ้าดิน,ลานลูกคลื่นนี้ยังคงเงียบสงบ,ทว่าภายในนั้นกับดูโกลาหลวุ่นวาย,ข้ามั่นใจว่า,เสี่ยวหวัง,สุ่ยจิงและเซี่ยงปู่,คนเหล่านี้เองก็กำลังจับตามองลานลูกคลื่นอยู่แน่นอน."จงซานกล่าวรับรอง.
"หืม?ทำไมเซียนเซิงมั่นใจนัก?"อาต้าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เพราะว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้,มันไม่ใช่แค่เพียงการจัดการกับอสุรกายปิศาจที่ไม่ธรรมดานี้,มันยังเกี่ยวข้องกับสงครามของต้ากวงและต้าโหลว,พวกเขาไม่สามารถพลาดโอกาสนี้ได้,มันเป็นเรื่องจำเป็นในการตัดสินใจสถานการณ์ทางการรบ."จงซานที่สูดหายใจยาว.
"เรื่องที่ใช้ในการตัดสินใจในการรบรึ?เซียนเซิง,มันเกี่ยวข้องกับสงครามของสองอาณาจักรอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่จ้องมองไปยังจงซานไม่เข้าใจนัก.
เรื่องดังกล่าวนี้เป็นเรื่องของจื่อจุ้นมังกรสวรรค์และอสุรกายปิศาจ,โดยพื้นฐานไม่ได้เกี่ยวกับสองราชวงศ์แต่อย่างใด.
จงซานจ้องมองไปยังอาต้าเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ส่ายหน้าไปมา,"ไม่ได้เกี่ยวกัน,ทว่าเรื่องที่ผนึกเขตแดนสงคราม,ในเขตเมืองเยว่หมิงและเยว่ซีนั้นกับเกี่ยวกับสองราชวงศ์,สายน้ำที่เงียบสงบกลับพัดก้อนกวาด,จนเป็นเหตุให้เกิดคลื่น,ทำให้สนามรบนี้ซับซ้อนขึ้นเป็นอย่างมาก?
เจ้าไม่สังเกตรึว่าข้าไม่ให้สุ่ยอู๋เหินเดนทางมาด้วย?"
"หืม?"อาต้าที่ชำเลืองมอง.
"เพราะว่า,ก่อนหน้านี้,ข้าได้จัดเตรียมทัพเอาไว้ก่อนแล้ว,ให้สุ่ยอู๋เหินเตรียมการต่อสู้หลังจากเรื่องของอสุรกายปิศาจนี้จบลง,ห้าเดือน,แม้ว่าพวกเราจะดูเหมือนว่าปล่อยว่างไร้กังวล,ทว่าสุ่ยอู๋เหินนั้นไม่ได้พักเลย,ยังคงจัดการเตรียมกองทัพ,ทัพของเซี่ยงปู่,ทัพของเสี่ยวหวัง,เองก็คงเตรียมการอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน,มีเพียงแต่ใช้โอกาสนี้เตรียมพลังรบของแต่ละฝ่าย."จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น