วันพฤหัสบดีที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2562

Immortality Chapter 314 Forcing of Jin Chan

Immortality Chapter 314  Forcing of Jin Chan

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 314  การบังคับของจินฉาน.


Chapter 314  Forcing of Jin Chan
金蝉的逼迫
 การบังคับของจินฉาน.

"เจ้ามีความเห็นอย่างไร!"จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าฉวน.

"กองกำลังที่กำลังฟื้นฟูอยู่นั้น,มีกองกำลังของแม่ทัพสุ่ยจิง,เขาที่ค่อยๆรุกคืบไปอย่างช้าๆแต่มั่นคง,ทัพที่สอง,แม่ทัพจินฉาน,แม้ว่าทัพของเขาจะค่อนข้างแปลกประหลาด,แต่ทัพของเขาก็ยังคงสามารถตั้งมั่นได้และรุกเข้าไปได้ ส่วนอีกทัพหนึ่งนั้น,ยังคงสามารถยืนหยัดได้เช่นกัน,เป็นกองกำลังที่ 6 ของต้าโหลว,และแม่ทัพเซี่ยงปู่,ทัพทั้งสองที่ถูกตีโต้กลับมาหลายครั้ง,ทำให้พวกเขาได้ร่วมมือกัน,โดยมีแม่ทัพเซี่ยงปู่เป็นผู้นำ."เจ้าฉวนกล่าว.



"อืม,กองกำลังของทัพต่างๆเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานสอบถาม.

"กองกำลังของแม่ทัพเซียงปู่นั้น,มีถึงสี่ทัพรวมกัน,ตอนนี้มีจำนวนมากที่สุด 3 ล้านคน,แม่ทัพสุ่ยจิง 1.5 ล้านคน,แม่ทัพจินฉาน 1.5 ล้านคน,ส่วนทัพของพวกเราตอนนี้มี 9 แสนนาย! ถึงแม้ว่าพวกเราจะมีจำนวนน้อยสุด,ทว่าด้วยความแข็งแกร่งของพวกเราไม่ได้ด้อยกว่าทัพอื่นแน่นอน."เจ้าฉวนทำการวิเคราะห์.


"สองปี,ยกเว้นเมืองไป๋,ทัพของเราสามารถยึดครองได้เพียงสามเมือง,ทหารของเสี่ยวหวังนับว่าร้ายกาจจริงๆ!"จงซานที่พยักหน้าขมวดคิ้วไปมา.

"ในสองปีมานี้,ที่สามารถยึดครองเมืองได้สามเมืองยกเว้นแม่ทัพจินฉาน,แม่ทัพสุ่ยจิงและแม่ทัพเซี่ยงปู่,ที่ยึดครองได้เพียงสองเมือง,ทัพของเรานับว่าประสบความสำเร็จทีเดียว!"เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ทัพทั้งสี่,ทำไมทัพของแม่ทัพจินฉานถึงได้เสียหายน้อยที่สุดอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองจ้องมองไปยังเจ้าฉวน.

"มีข่าวลือว่า,แม่ทัพจินฉานได้ทำการชักจูงฝ่ายตรงข้ามด้วยธรรมะ."เจ้าฉวนที่บอกกล่าว.

"ชักจูรึ?นี่คือการปลูกกรรม! เส้นทางของทัพจินฉานนั้น,ไม่ได้ต้องการสร้างสงคราม,เขาต้องการที่จะเก็บเกี่ยววาสนาเท่านั้นเอง,จื่อจุ้นมังกรสวรรค์เองก็อยู่ข้างๆ,ดูเหมือนว่าการนำทัพของเขาในครั้งนี้,จะสร้างขวัญกำลังใจด้วยคุณธรรมและเจตจำนงสวรรค์,คล้ายกับเสนอเพื่อช่วยดินแดนต่างๆให้พ้นทุกข์,สิ่งที่เขาปรารถนานั้น,คือการขโมยวาสนาฟ้าดิน,ซึ่งหาไม่ได้ในดินแดนเทพพิสุทธิ์,กับการเก็บเกี่ยววาสนาแบบนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถกระทำเช่นนี้ได้."จงซานที่สูดหายใจยาว.

"จอมพล,ท่านกล่าวว่าจินฉานที่เข้าสอบเกอจีที่นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์นั้น,เป้าหมายคือ,การได้เข้าร่วมสงครามของต้าโหลว,เพื่อที่จะใช้เป็นเรือ,ให้เขาเก็บเกี่ยววาสนาอย่างงั้นรึ?"เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ทุกสิ่งที่พวกเราเห็น,ดูเหมือนว่านั่นคือเป้าหมายของเขา."จงซานที่พยักหน้ารับ.

"จอมพล,ค่าใช้จ่ายทางทหาร,ดูเหมือนว่าจะร่อยหรอแล้ว."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาทันที.

"ไม่ใช่ว่าพวกเรามีศิลาวิญญาณอยู่เป็นจำนวนมากหรอกรึ?"จงซานสอบถาม.

"ครับ,1 ล้านศิลาวิญญาณ,ทว่าเทียบกับฝ่ายตรงข้าม,นับว่าน้อยกว่ามาก!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.

"เฮ้เฮ้,โปรดวางใจ,พรุ่งนี้ค่าใช้จ่ายต่างๆก็จะมาถึง."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ครับ!"แม้ว่าสุ่ยอู๋เหินจะแสดงท่าทางสงสัย,ทว่าก็เชื่อจงซาน.

สองปีมานี้,หลังจากที่เข้ายึดครองทรัพย์สมบัติของเมืองต้าเย่และเมืองอื่นๆ,สิ่งของทุกอย่างอยู่ในมือของจงซาน,ส่วนจงซานนั้นได้ส่งมันให้กับหอการค้าต้าหรง,ให้หอการค้าต้าหรงเป็นผู้จัดจำหน่ายเปลี่ยนมันให้เป็นศิลาวิญญาณ,ตอนนี้สองปีแล้ว,ศิลาวิญญาณกำลังเพิ่มขึ้นมามากมาย.

กับสินค้าที่มีมากมายมหาศาล,หอการค้าต้าหรงในเวลานี้,เติบโตขึ้นมารวดเร็วมาก.

"รายงาน."

ที่ด้านนอกห้องโถงนั้นมีหทารคนหนึ่งที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา.

พร้อมกับเข้ามาคุกเข่าข้างหนึ่งให้กับจงซาน,"เรียนจอมพล,ที่ด้านหน้าเมืองไป่หวงนั้นมีจินฉานและจื่อจุ้นมังกรสวรรค์,ขอเข้าพบจอมพล!"

"พรึบ!"

จงซานที่ลุกขึ้นในทันที,ขมวดคิ้วไปมา,จินฉาน? จื่อจุ้นมังกรสวรรค์? พวกเขามาอย่างงั้นรึ?

"นำข้าไป!"จงซานเอ่ย.

"ครับ!"ทหารคนดังกล่าวรับคำในทันที.

ส่วนขุนพลคนอื่นๆที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ,จินฉาน? แม่ทัพฉินฉานมาที่นี่อย่างงั้นรึ?

ที่ประตูเมืองทิศใต้,จินฉานในชุดนักศึกษาที่สง่างาม,ยืนอยู่ด้านหน้า,มีจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ยืนอย่างใจเย็นด้านหลัง.

แน่นอนว่า,จงซานได้ดูทั้งคู่จากบันทึกของหยกบันทึกแล้ว,ย่อมจำได้.

เขาที่นำขุนพลต่าง,เดินทางออกไปรับด้านนอกในทันที.

"แม่ทัพจินฉาน,ลมอะไรหอบมาถึงเมืองเล็กๆแห่งนี้อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"คารวะตงฟางโห่ว!"จินฉานกล่าวออกมาด้วยความสุภาพ.

"คนกันเอง,เชิญๆ!"จงซานที่โบกมือไปมา.

เกี่ยวกับจื่อจุ้นมังกรสวรรค์นั้น,แม้ว่าจะถือว่าเขาเป็นสุดยอมจอมยุทธ์,นับว่ามีชื่อเสียง,ทว่ากลับกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจินฉาน,ยอมให้เขาเป็นนาย.

"เชิญ!"จินฉานที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.

จากนั้น,ทั้งหมดก็เดินทางไปยังตำหนักเจ้าเมือง.

ห้องรับแขก,ตำหนักเจ้าเมือง,เมืองไป๋หวง.

มีการจัดโต๊ะรับแขกสองโต๊ะยาว,ซึ่งมีสุราอาหารครบครัน.

จงซานที่นั่งอยู่คนละฝั่งประจันหน้ากัน.

จื่อจิ้นมังกรสวรรค์,อาต้า,จื่อเห่าและเหล่าขุนพล,อยู่ด้านนอก.

"แม่ทัพจินฉานเชิญ!"จงซานที่ยกแก้วสุราแสดงความนับถือ.

"ตงฟางโห่ว,เชิญ!"จินฉานที่เผยยิ้มออกมา.

"ไม่รู้ว่าแม่ทัพจินฉานนั้น,ทำไมถึงได้เดินทางมายังเมืองเล็กๆเช่นนี้ล่ะ?"จงซานที่กล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม.

"ตงฟางโห่วช่างทรงพลัง,ร้ายกาจ,เพียงแค่ห้าเดือนก็สามารถยึดเมือง 12 หลิงไห่,เดินทางมายังต้ากวง,เมื่อมาถึงยังสามารถยึดเมืองต้าเย่และเมืองไป๋หวงได้อีกอย่างรวดเร็ว,สองปีมานี้,ยังสามารถยึดครองเมืองอื่นๆได้อีกสามเมือง,นับว่าเป็นความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่.จินฉานชื่นชมนัก!"จินฉานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เพียงแค่โชคดีเท่านั้น,แม่ทัพจินฉานชื่นชมเกินไปแล้ว!"จงซานส่ายหน้าไปมา,จ้องมองไปยังจินฉาน,ไม่รู้ว่าเขามีเป้าหมายอะไร.

"แม่ทัพจินฉานบัญชาการทหารทุกคนต่างก็ชื่นชม,ยึดครองเมือง,มีผู้เสียชีวิตน้อยที่สุดเท่าที่เคยมีมา,เคลื่อนทัพราวกับเทพสวรรค์!ต้าโหลวมีแม่ทัพเช่นนี้,ต้ากวงตอนนี้คงจะกังวลจนนั่งไม่อยู่แล้ว."จงซานที่กล่าวชื่นชมบ้าง.

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าจินฉานมีเป้าหมายใดเขาจะประมาทไม่ได้เช่นกัน,น้ำนิ่งไหลลึก,ใครจะรู้ล่ะ?

"ตงฟางโห่วชื่นชมแล้ว,ข้าคิดว่าตงฟางโหวคงเห็นเป้าหมายที่ข้าเข้าโจมตีเมืองแล้วกระมั้ง?"จินฉานที่รู้สึกว่าจงซานนั้นยากที่จะจัดการ,จึงได้กล่าวออกมาตรงๆ.

"โหว? ไม่ใช่เอาชนะต้ากวงเพื่อต้าโหลว,เพื่อสร้างความดีความชอบหรอกรึ?"จงซานที่คิดถึงเรื่องที่เขาเคยสงสัย.
 ฉินฉานที่เห็นจงซาน,ส่ายหน้าไปมาพร้อมกับเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย."ตงฟางโหวอย่าได้แสร้งเป็นไม่รู้เลย,ทุกอย่างที่ทำนั้นก็เพื่อวาสนาฟ้าดิน,ข้าคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ตงฟางโหวจะไม่เห็น."

จงซานที่หรี่ตาจ้องมอง,ไม่ได้การ,ทำไมจินฉานถึงได้กล่าวออกมาตรงๆ?แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่ความลับ,ทว่าก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเอามากล่าวให้ใครรู้,สำหรับเรื่องนี้หากคนอื่นรู้ย่อมนำมาแต่ปัญหาเท่านั้น,การที่เขากล่าวออกมาตรงๆเช่นนี้,ต้องการที่จะทำอะไร,ดูเหมือนว่ายังมีอะไรซ่อนอยู่,จงใจที่จะนำปัญหามาอย่างงั้นรึ? ด้านนอกเองก็มีเหล่าขุนพลอีกหลายคน.

จงซานที่โบกมือไปมา,เหล่าขุนพลต่างๆก็จากไป,เหลือเพียงอาต้า,จื่อเห่าที่ยังคงอยู่,และยังมีจื่อจุ้นมังกรสวรรค์ด้วย.

เห็นการกระทำของจงซานแล้ว,จินฉานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"ไม่รู้ว่าทำไมแม่ทัพจินฉานจึงมาหาข้าล่ะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ทัพทั้งสี่ในต้ากวงนั้น,ทหารของท่าน,แม้ว่าจะน้อย,ทว่าในสนามรบนั้นกับไล่ล่าสังหาร,ฝ่ายตรงข้ามมากที่สุด,มีศพมากมายนับล้าน,ซึ่งมีผู้บริสุทธิ์มากมายที่ถูกสังหาร."จินฉานที่จ้องมองไปยังจงซาน.

"หืม? แล้วอย่างรึ? นั่นเป็นสิ่งที่เหนือหัวสั่งมา,พวกเราจำเป็นต้องเร่งรีบบุกเมือง,ด้วยความจริงจัง!"จงซานที่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย.

"ตงฟางโห่วนั้นมีจิตสังหารที่รุนแรงมาก! จินฉานนั้นต้องการร้องขอให้ตงฟางโห่วหยุดพักเป็นเวลาหนึ่งปี!"จินฉานที่กล่าวออกมาด้วยความจริงจัง.

"แม่ทัพจินฉาน,ช่วยให้เหตุผลด้วย?"จงซานที่ชำเลืองมองไปยังจินฉาน.

"ท่านรู้หรือไม่ว่าทำไมข้าต้องการรวบรวมวาสนา?"จินฉานที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน.

"ย่อมไม่รู้!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"ข้าคือร่างจุติใหม่,ในชาติที่แล้ว ข้าก็เป็นคนของดินแดนเทพพิสุทธิ์,ตอนนี้ข้าต้องการสะสมวาสนา,นั่นคือเป้าหมาย,มีเรื่องที่ลึกลับของดินแดนเทพพิสุทธิ์,การจะฟื้นฟูความทรงจำในชาติที่แล้ว,ความเป็นจริงแล้วจะต้องมีอายุ 35 ปี,ทว่าข้านั้นมีความจำเป็นที่ต้องฟื้นฟูความทรงจำของชาติที่แล้วให้เร็วกว่านั้น."จินฉานกล่าว.

"ทำไมถึงเลือกข้าล่ะ?"จงซานที่แสดงท่าทางห่อเหี่ยวใจ.

"เรื่องนี้ต้องขออภัยตงฟางโห่ว,ในสี่ทัพนั้น,มีเพียงท่านที่สะสมจิตสังหารสูงที่สุด,ตราบเท่าที่ท่านหยุดพักหนึ่งปี,ข้าคิดว่า,จะสามารถเพิ่มวาสนาให้กับข้าได้,และวาสนาที่ข้าได้รับจะทำให้ข้าฟื้นฟูความทรงจำชาติที่แล้วได้."จินฉานกล่าว.

จงซาน"...."

"แน่นอน,ข้าย่อมต้องชดเชยให้ท่านแน่นอน,เมืองที่ข้ายึดได้จะเป็นของท่าน,ส่วนทหารของข้าทั้งหมด,รวมทั้งของขวัญที่ข้ามี,จะมอบให้ท่านหมด,เมื่อไหร่ก็ตามที่ข้าฟื้นฟูความทรงจำชาติที่แล้วได้,ข้าจะไปในทันที."

จงซานที่จ้องมองไปยังจงซาน,แอบหัวเราะแห้งๆ,ก่อนที่จะถอนหายใจยาวแล้วกล่าวว่า,"ได้,ข้าให้คำมั่นต่อท่าน!"

"ขอบคุณตงฟางโหว!"จินฉานที่ยืนขึ้นแสดงความเคารพ.

"ฮึ! ฮึ! "จงซานที่หัวเราะแห้งๆ.

หลังจากนั้นจินฉานก็นำจื่อจุ้นมังกรสวรรค์จากไป.

"เซียนเซิง,ทำไมถึงได้ให้คำมั่นกับเขาไปล่ะ?"อาต้าที่แสดงความสงสัย.

"ใช่แล้ว,ทหารของจินฉาน,ไม่ได้ดีนัก,ยังต้องฝึกฝนอีก,แผนการยึดครองของพวกเราเมืองอีกสามเมือง,ไม่ต้องหยุดชะงักไปหรอกรึ?"จื่อเห่าที่แสดงท่าทางสงสัย.

"หยุดชะงัก,หยุดพัก,เพียงแค่หนึ่งปี."จงซานที่สูดหายใจ.

"แต่ว่า..."อาต้าที่ขมวดคิ้ว.

"เพื่ออะไร?ก็เพื่อรักษาชีวิตเอาไว้ดีกว่า,เรื่องของจินฉานก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร!"จงซานที่จ้องมองไปยังทิศทางที่จินฉานจากไปแบบขมๆ.

"หืม?"อาต้าและจื่อเห่าชำเลืองมองออกไป.

"เจ้าไม่เห็นรึว่าเขานำจื่อจุ้นมังกรสวรรค์มาเพื่ออะไร?หากว่าข้าไม่รับปาก,เขาย่อมเข้ามาสังหารข้าทันที,สำหรับเขา,การสังหารข้า,นับว่าได้วาสนาฟ้าดินไปไม่น้อยเลย!"จงซานที่สูดหายใจลึก.

"เขากล้ารึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ทำไมเขาจะไม่กล้าล่ะ?สังหารคนแล้วจากไป,เขากลับดินแดนเทพพิสุทธิ์,คิดว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวจะยอมเสียหายเพื่อข้ารึ? พวกเขาจะบุกดินแดนเทพพิสุทธิ์อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"แต่ว่า..."อาต้าที่ขมวดคิ้วไปมา.

"จากที่ข้าเห็นแล้ว,ชาติที่แล้วของจินฉานนั้นไม่ใช่ปู่ซ่า,แต่เป็นอรหันต์,แน่นอนว่าดินแดนเทพพิสุทธิ์จะต้องปกป้องเขาเต็มกำลัง,ข้าจะตายไปอย่างไร้ประโยชน์."จงซานที่กล่าวถอนหายใจ.

"ทักทายด้วยรอยยิ้ม,กับซ่อนเจตนาร้ายเอาไว้,คนของดินแดนเทพพิสุทธิ์,หาได้มีเมตตาทุกคน."จื่อเห่าถอนหายใจ.

"เมตตาอย่างงั้นรึ? เฮ้เฮ้,ทุกคนล้วนเป็นเช่นนั้น,นี่คือธรรมชาติของมนุษย์! หาไม่แล้วก็ไม่ใช่มนุษย์,ไม่มีคนที่สมบูรณ์แบบอย่างที่เจ้าคิดหรอก,เจ้าเองก็จำไว้เถอะ,ทุกอย่างเป็นไปได้ทั้งนั้น."จงซานกล่าว.

"ครับ."จื่อเห่าหลางจียงที่รับคำ.

"เอาล่ะ,พวกเราก็เตรียมตัวรับเมืองของจินฉานและทหารของเขาก็แล้วกัน,อีกอย่างมันจะทำให้แผนการของเสี่ยวหวังเกิดสับสนด้วย."จงซานกล่าว.


"อืม."ทั้งสองพยักหน้า.



ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)


สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.

 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น