Immortality Chapter 313 All are Great Zheng

Immortality Chapter 313  All are Great Zheng

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 313 ทุกอย่างก็เพื่อต้าเจิ้ง.

Chapter 313  All are Great Zheng

一切为大崝

ทุกอย่างก็เพื่อต้าเจิ้ง.

"ระดับเก้าอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"มีเพียงของวิเศษระดับเก้าเท่านั้น,ถึงจะมีจิตวิญญาณที่ทรงพลังขนาดที่สามารถยับยั้งน้ำพุหยินหรือน้ำพุหยาง,นี่คือของวิเศษที่มีจิตวิญญาณ,เป็นดาบที่ใช้ยับยั้งการปะทุของน้ำพุหยางเอาไว้,แน่นอนว่ามันจะต้องเป็นดาบวิเศษระดับเก้า! ทุกคนต่างก็รับรู้ว่ามันคือของวิเศษที่แข็งแกร่งที่สุด!"อาต้าตอบ.

ในเวลาเดียวกัน,คนทั้งสามที่เดินทางมุ่งตรงกลับไปยังกองทัพ.

เพื่อกลับไปสมทบกับกองกำลังของเขา.

จงซานที่จ้องมองปังเมืองต้าเย่ที่เต็มไปด้วยลาวาที่ลอยฟุ้งไปทั่ว,พร้อมถอนหายใจเบาๆ,"เมืองต้าเย่,คาดไม่ถึงเลยว่าจะฝังดาบระดับเก้าเอาไว้!"

ในเวลาเดียวกัน,เมื่อตระหนักได้จงซานที่สูดหายใจลึก,สุ่ยอู๋เหินที่ตระเวนเก็บทรัพย์สินทั่วเมือง,ยังไม่รับรู้เรื่องนี้,ทรัพยากรที่ได้มาก็นับว่ามากมายมหาศาล,ทว่ากับดาบปิศาจระดับเก้านั่น,นี่คือของล้ำค่าที่สุดต่างหาก,เป็นสิ่งของที่มีเงินก็ไม่สามารถซื้อได้.

อย่างไรก็ตาม,เกี่ยวกับจงซานนั้น,ไม่ใช่ข่าวร้ายอะไร,จงซานเองก็รับรู้ได้ถึงสมบัติระดับเก้าอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งในเกาะหมาป่าสวรรค์เช่นกัน.

กระบี่โหยวหรี,ซึ่งเป็นสถานที่เดียวกันที่เขาได้วิชากายาเทพอสูรมานั่นเอง,หลายๆผู้เชี่ยวชาญที่ต้องตายด้วยพลังของน้ำพุหยิน,สุดท้ายแล้วทุกคนก็ถูกสังหารหมดไม่มีใครได้กระบี่โหยวหรีไป.

สถานที่แห่งนั้นมีกระบี่โหยวหรีแน่นอน.

อย่างไรก็ตามจงซานก็ไม่มีแผนการที่จะไปนำมันมาตอนนี้แน่,ไป๋เย่ที่มีความสามารถระดับสูงยังใช้เวลาไป 2-3 วันเพื่อนำมันออกมา,ตัวเขาตอนนี้ไม่ต้องบอกเลยว่ามันยังไม่พอ,การจะไปนำมันมาก็ต้องรอให้เขามีพลังเพียงพอซะก่อน.

กองทัพที่อยู่ไกลออกมานับหมื่นลี้ยังสามารถมองเห็นเปลวเพลิงขนาดใหญ่โต,ทำให้พวกเขารู้สึกสั่นสะท้านอีกครั้ง! หลายวันมานี้เกิดเรื่องที่พวกเขาไม่คาดคิดเกิดขึ้นมากมายหลายครั้ง.

"จอมพล,ตอนนี้พวกเราจะทำอะไรต่อไปดี?"สุ่ยอู๋เหินที่ก้าวออกมาสอบถาม.

"เมืองต้าเย่นั้นถูกทำลายแล้ว,พวกเราคงจะต้องยึดครองเมืองไป๋หวงแทน,ซึ่งตอนนี้ข้าได้เตรียมการเอาไว้แล้ว!"จงซานที่สูดหายใจลึก.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่รับคำ.

เตรียมการแล้ว? สุ่ยอู๋เหินไม่ค่อยเข้าใจ,คนอื่นๆเองก็เหมือนกัน,พวกเขายังไม่เคยไปเมืองจักรพรรดิไป๋เลย.

จงซานกล่าวว่าได้เตรียมการไว้แล้ว,แน่นอนว่ามีการเตรียมการไว้แล้ว,มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน,หลายวันมานี้,อสุรกายปิศาจสังหารคนทั้งเมืองต้าเย่,จงซานก็วางแผนไปเมืองอื่นแล้วอย่างงั้นรึ?

เมืองต้าเย่นั้นกลายเป็นเมืองเปล่า,จึงไม่คิดที่จะใช้เป็นฐานรึ? กับเรื่องที่เกิดขึ้น,คงจะไม่มีใครกล้าที่จะมาตั้งถิ่นฐานแน่นอน,โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับฐานทหาร,ที่ใช้ในการก่อสงคราม,พื้นที่ดังกล่าวจำเป็นต้องมีคนอยู่อาศัยมาก,ซึ่งระหว่างสงครามเพื่อทดแทนทหารที่ตายไป,จำต้องรับสมัครทหารเข้ามาเสริมทัพด้วย,หากไม่แล้วก็ทำได้แค่รอเพียงให้ฝ่ายตรงข้ามมาตีแตกเท่านั้น.

เมืองไป๋หวงนั้นแม้ว่าจะเล็กกว่า,แต่ก็ยังนับว่ามีประชากรไม่น้อย.

พวกเขาใช้เวลาสิบวัน,เดินทางไปยังเมืองไป๋หวงที่อยู่ไม่ไกลออกไป.

ในเวลานี้เป็นเวลาตอนกลางคืน,เมฆคลึ้มที่ปกปิดดวงจันทร์

จงซานที่ยืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,ก่อนที่จะสั่งหลิวอู๋ซ่าง,สุ่ยอุ๋เหินและเจ้าฉวน,"พวกเจ้ามุ่งลงไปด้านล่าง,มุ่งตรงไปยังประตูเมืองทิศใต้,เวลานั้นประตูเมืองทิศใต้จะเปิดออกมาเอง,ให้เข้าไปในเมือง! อย่างรวดเร็ว,ยึดเมืองไป๋หวงให้ได้ในทันที.

"ครับ!"คนทั้งสามที่แสดงท่าทางสงสัย.

ประตูทิศใต้จะเปิดออกมาเองรึ? เป็นไปได้อย่างไร,จอมพลได้ทำการซื้อเจ้าเมืองไป๋หวงแล้วรึ?

หากว่าประตูเมืองทิศใต้เปิดออกได้จริง,ไม่ต้องบอกเลยว่า,การรบครั้งนี้จะต้องชนะอย่างแน่นอน.

พื้นที่รอบๆที่ยังคงมืดมิด,จงซานที่โบกมือสั่งการ,กองกำลังของเขาที่มุ่งตรงเข้าไปในเมืองไป๋หวงอย่างรวดเร็ว.

"สังหาร!"

บนป้อมปราการ,ทหารสังเกตการณ์ที่ตะโกนออกมาในทันที.

เสียงคำรามที่ดังลั่น,ดังสนั่นเสียงของยามสังเกตการณ์จ้องมองออกไปนอกเมือง,ในเวลานี้ถึงกับทำให้พวกเขาตัวแข็งทื่อ.

"ศัตรูบุก!!!!"

"ตรึม,ตรึม,ตรึม!"

เสียงกลองรบที่ดังสนั่น,แจ้งการบุกของศัตรูดังกระจายไปทั่วทิศทาง.

"ป้องกัน,เตรียมทัพ,มือธนูเตรียมพร้อม!"ขุนพลป้องกันที่ตะโกนเสียงดัง.

"เร็วเข้า,รีบไปแจ้งเจ้าเมือง!"ขุนพลอีกคนที่ตะโกนออกไปด้วยท่าทางร้อนรน,เพราะว่าสายตาของเขาในเวลานี้รู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมาก,ไม่ใช่ว่าทัพหนึ่งล้านคนหรอกรึ?

"ครับ!"ทหารคนหนึ่งที่เร่งรีบบินออกไปในทันที.

"ยิง!"

เหล่าขุนพลทั้งสองฝ่ายต่างสั่งการ.

"ยิง,ยิง,ฟิ้ว!"

เหล่าศรปราณมากมายที่พุ่งออกไป,ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยศรปราณทะลวง.

"อ๊ากกก!"

"อ๊ากกก!"

นี่คือสงคราม,การต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด,กองกำลังของจงซานเองก็ไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย,แม้ว่าศรปราณทะลวงมากมายจะพุ่งตรงมา,ถึงแม้ว่าจะต้องวิ่งผ่าดงลูกศร,ก็ช่วยไม่ได้,ต้องไม่ลืมว่าพวกเขาจะต้องทำเวลาอย่างรวดเร็ว,นี่คือการต่อสู่ที่แข่งกับเวลา.

ท้ายที่สุด,หลิวอู๋ซ่างที่นำกองกำลังหมาป่า,พุ่งเข้าไปถึงประตูเมืองคนแรก.

เกิดเรื่องที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น,ประตูเมืองที่เปิดอออกต่อหน้าต่อตาทุกคน.

"ฆ่า!!!"

หลิวอู๋ซ่างที่ตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้น.

เมื่อประตูเมืองไป๋หวงเปิดแล้ว,กองกำลังหมาป่ามากมายที่พุ่งเข้าไป,ยากที่จะมีใครสามารถต้านได้.

"ประตูเมืองแตกแล้ว? ประตูเมืองเปิดแล้วรึ? ใครกันใครเป็นคนบอกให้เปิดประตูเมือง?"ขุนพลผู้คุ้มกันป้อมปราการแทบบ้าคลั่ง,บัดซบ,นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

นี่เกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน?

พวกเขาถูกซุ่มโจมตีก่อนแล้วรึ?,ภายในเมืองเองก็มีมือธนูไม่มากนัก.

ไม่ได้การแล้วประตูเมืองเปิดออกมาเช่นนี้,การจะทำลายป้อมปราการยังจะเป็นเรื่องยากอีกรึ?

เจ้าฉวนออกคำสั่ง,ให้กองกำลังต่างๆแยกไปยังประตูทิศต่างๆอย่างรวดเร็ว,ซึ่งทางทิศใต้ตอนนี้,กองกำลังของจงซานกำลังหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด.

ทันทีทีทัพจงซานเข้าเมืองได้,ก็เกิดการต่อสู้กันทั้งคืน.

ก่อนรุ่งสาง,ก่อนที่แสงตะวันจะฉานแสง,การต่อสู้ในเมืองไป๋หวงก็จบลง,เสียงต่อสู้ที่หนักหน่วงรุนแรง,ตอนนี้กลับสู่ภาวะปกติแล้ว.

มีประชาชนที่ลอบออกมาตรวจสอบ,พื้นที่ทุกแห่ง,เต็มไปด้วยซากศพมากมาย,โลหิตที่สาดกระจายไปทุกทิศทาง,นับว่าการต่อสู้เมื่อคืนนี้เป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วงมาก.

เมืองจักรพรรดิไป๋,ตำหนักเจ้าเมือง! หลังจากสำเร็จโทษเจ้าเมืองไปเรียบร้อยแล้ว.

จงซานที่อยู่ในห้องโถง,ที่ด้านข้างนั้นมีชายในชุดดำ,ที่ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าท่าทางได้ชัด.

"อันหวง,เจ้ามีทักษะปกปิดร่างกายที่นับวันยิ่งร้ายกาจขึ้นทุกครั้ง,ก่อนหน้านี้สามารถปกปิดความจริงจากอาต้าได้,ข้ารุ้ว่าการยึดครองเมืองไป๋หวงในครั้งนี้ได้,ต้องยกความดีความชอบให้เจ้าเลย!"จงซานที่กล่าวออกมากล่าวต่อคนที่อยู่ด้านหลัง.

"จูเหรินยกย่องเกินไปแล้ว,ผู้น้อยไม่ได้มีความแข็งแกร่งพอจะจัดการกับขุนพลได้ด้วยซ้ำ,เพียงแค่จัดการเหล่าทหารทั่วไปได้,ที่สำเร็จได้นั้น,เป็นเพราะทัพของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวต่างหาก,ผู้น้อยย่อมไม่กล้ารับความดีความชอบครั้งนี้!"อันห่วงที่กล่าวรับในทันที.

"เฮ้เฮ้,ทัพของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวรึ? ไม่,การรบในครั้งนี้ทุกอย่างล้วนทำเพื่อราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้งทั้งนั้น,ทั้งเมือง 12 หลิงไห่,หรือว่าเมืองไป๋หวงแห่งนี้,ตอนนี้เจ้าอาจจะยังไม่เข้าใจ,เมื่อถึงเวลาเจ้าจะเข้าใจเอง!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.

"ครับ!"อันหวงที่กล่าวพลางถอนหายใจเบาๆ.

"เจ้าต้องการไปแล้วรึ?"จงซานสอบถาม.

"ครับ,ก่อนหน้านี้ที่ข้าลอบเข้ามาเพราะได้รับวิชาซ่อนตัวจากชายชราคนหนึ่ง,หลังจากที่เขาตายแล้ว,เขาได้ไหว้วานให้ข้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง."อันหวงที่พยักหน้าและกล่าวออกมา.

"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"ชายชราได้ขอให้ข้าไม่บอกกล่าวต่อผู้ใด,ทว่า,หากจู่เหริน..."อันหวงที่กล่าวยังไม่จบ.

"เจ้าไม่จำเป็นต้องบอกข้าก็ได้!"จงซานที่กล่าวขัดเขาในทันที.

"จู่เหริน?"อันหวงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย.

"ไม่ว่าเจ้าจะได้ประสบกับโชควาสนาใดมา,หรือมีความลับใดก็ไม่สำคัญ,ข้ารู้เพียงแค่ว่าเจ้าคืออันหวง,เป็นหัวหน้าองค์รักษ์เงาของราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง,เพียงแค่นี้ก็พอแล้ว!"จงซานที่กล่าวอย่างหนักแน่น.

"ขอบคุณจู่เหริน!"อันหวงที่ซาบซึ้งกล่าวออกมาในทันที.

"อืม,ไปได้แล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ครับ!"อันหวงที่ตอบรับ,จากนั้นร่างกายของเขาก็สลาย,หายไปในทันที,ไม่มีใครรับรู้ร่องรอยของเขาได้.

อันหวงที่จากไปแล้ว!จงซานเองก็จำเป็นต้องจัดการงานอีกหลายเรื่อง.

ทว่าในเวลาเดียวกันนี้,ที่ยอดเขาแห่งหนึ่งนอกเมืองไป๋หวง,เสี่ยวหยวนเฟิงที่ยืนอยู่จ้องมองจากพื้นที่ไกลออกไป,ที่ด้านหน้านั้นมีขุนพลคนหนึ่งที่คุกเข่าอยู่,ซึ่งเขาคือขุนพลกคนหนึ่งที่หนีออกมาจากเมืองไป๋หวงได้.

"ดีจงซาน,เจ้าทำได้ดีมาก!"เสี่ยวหยวนเฟิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางขุ่นข้องใจ.

"จอมพล,พวกเรามาช้าหนึ่งก้าว,ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาถึงเมื่อคืนแล้ว!"ขุนพลของเสี่ยวหยวนเฟิงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเสียดาย.

"เมืองไป๋หวงมีแต่พวกขยะรึไง,มาถึงตอนค่ำ,เพียงแค่คืนเดียวก็ยึดได้อย่างงั้นรึ? จะให้หมายความว่าอย่างไร? ขยะ,พวกใช้การไม่ได้!"ขุนพลอีกคนที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.

"ไม่ใช่เพราะว่าเมืองไป๋หวงใช้การไม่ได้,แต่เป็นจงซานที่ร้ายกาจเกินไป,ฟูอี้คำนวณไว้แล้วว่าเขาจะยึดเมืองไป๋หวง,จึงได้สั่งการให้ข้ามาช่วย,ทว่ามันเร็วเกินไป,เพียงแค่คืนเดียวจงซานก็ยึดเมืองได้แล้ว,มันเร็วเกินกว่าที่พวกเราคาดการณ์!"เสี่ยวหยวนเฟิงที่สูดหายใจลึก.

ขุนพลคนหนึ่งที่นั่งคุกเข่าด้วยท่าทางหดหู่,"จอมพล,ในเวลานั้นประตูเมืองทิศใต้ไม่รู้ทำไมถึงได้เปิดขึ้นในทันที,ซึ่งนั่นเป็นเหตุที่ทำให้พวกเราพ่ายแพ้."

"ทำไมไม่รู้อย่างงั้นรึ? นั่นเพราะจงซานส่งสายลับเข้าไปในเมืองก่อนแล้ว,เขาสังหารผู้คุ้มกันประตูเมืองแล้วก็เปิดประตูนะสิ,คนเข้าและออกนั้นมีความสำคัญมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าพวกเจ้าจะไม่รู้จักระมัดระวัง,แล้วปล่อยให้สายลับลอบเข้ามาอย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหยวนเฟิงที่ชำเลืองมองออกไป.

"บนกำแพงเมืองเอง,ก็มีเหล่ามือธนูมากมาย,มันจะเป็นไปได้อย่างไร!"ขุนพลคนหนึ่งที่พ่ายแพ้กลับมากล่าว.

"พอแล้ว,เจ้าได้พ่ายแพ้ไปแล้ว,ไม่ต้องหาเหตุผล,หาสาเหตุมาชดเชย,พวกเจ้ามันไร้ความสามารถเอง!"เสี่ยวหยวนเฟิงที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.

ขุนพลทหารที่นั่งคุกเข่าตอนนี้ได้แต่เงียบปาก,ไม่กล้าที่จะกล่าวอะไรออกมาได้.

"จอมพล,ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรดี? กลับไปรายงานอุปราชก่อนหรือไม่?"ขุนพลของเสี่ยวหยวนเฟิงกล่าวถาม.

"ถอนทัพ,กลับไปรายงานก่อน!"เสี่ยวหยวนเฟิงที่สูดหายใจลึก.

"ครับ!"ขุนพลที่ตอบรับในทันที.

..............

สองปีหลังจากนั้น!

เมืองจักรพรรดิไป๋,ตำหนักเจ้าเมือง!

จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,ซึ่งมีขุนพลตั้งแถวสองแถว,ยืนอยู่ด้วยความเคารพ.

จงซานที่กำลังอ่านจดหมายฉบับหนึ่งบนโต๊ะ,เหล่าขุนพลตอนนี้กำลังรอคอยอย่างอดทน.

"อู๋เหิน,กองกำลังของเจ้ามีจำนวนเท่าไหร่?"จงซานสอบถาม.

"หกแสนครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาตรงๆ.

"หืม,ดูเหมือนว่าจะน้อยกว่าเดิม 5หมื่นอย่างงั้นรึ?การรับทหารของเจ้าตอนแรก,กับตอนนี้เริ่มน้อยลงเรื่อยสินะ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เรียนจอมพล,ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว,ทหารนั้นไม่จำเป็นต้องมีจำนวนมากเสมอไป,ทหารทั้งหกแสนคนนี้ล้วนแล้วแต่เป็นสุดยอดฝีมือ,เทียบได้กับกองกำลัง 1 ล้านคนเมื่อก่อนได้เลย."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาอย่างมั่นใจ.

จงซานที่จ้องมองไปยังสุ่ยอูเหินด้วยความพึงพอใจ.

"เจ้าฉวน,ตอนนี้สงครามกับต้ากวงเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังเจ้าฉวน.

เห็นจงซานสอบถาม,เจ้าฉวนที่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย,เพราะว่าเจ้าฉวนนั้นรับรู้ว่ากองกำลังต้าเสวียนอ๋องของพวกเขาไม่เคยถูกมองข้าม,และยังถูกดูแลอย่างดี.

"เรียนจอมพล,เขตแดนต้ากวง,ทัพต่างๆรวมทั้งพวกเรามีอยู่ด้วยกันหกทัพ,ทว่าที่ดูโดดเด่น,และยังคงรักษาฐานที่มั่นไว้ได้,มีเพียงแค่สี่ทัพ!"เจ้าฉวนกล่าวรายงาน.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.