Immortality Chapter 309 Purgatory battlefield
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 309 อเวจีบนผืนปฐพี.
Chapter 309 Purgatory battlefield
炼狱战场
อเวจีบนผืนปฐพี.
"จงซาน,เจ้ากำลังกังวลมากไปรึไม่?
เมืองต้าเย่ไม่มีคนคุ้มกัน,เกรงว่าจะมีจลาจลเหรอ,ไม่ใช่ว่าเจ้ามีกองกำลังหนึ่งล้านคนสามารถกำราบพวกเขาได้ไม่ใช่รึ?"เนียนโหยวโหยวที่สอบถามออกไปขณะที่กำลังบินอยู่.
"นี่ต้องเป็นแผนการของเสี่ยวหวัง,ข้าเคยได้รับข้อมูลต่างๆของเขามา,ไม่ใช่แผนการเช่นคนทั่วไป,แต่ละแผนการนั้นลึกล้ำมีเป้าหมายชัดจน,ที่ข้าถอนกลับออกห่างจากเมืองต้าเย่นะรึ?
เป็นเพราะว่าเขาต้องการมอบป้อมปราการนี้ให้ข้า?เป็นไปไม่ได้,ที่จะไม่มีแผนการใดๆ."จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.
"แผนการ?
ไม่ว่าจะมีแผนการใดๆ,อย่างแรกก็ควรจะยึดเมืองเอาไว้ก่อนสิ!"เนียนโหยวโหยวกล่าว.
"ไม่จำเป็นต้องรีบ!"จงซานส่ายหน้าไปมา.
ขณะที่บินตรงไปยังเมืองต้าเย่,บัวหงหลวนยังคงเป็นสีน้ำเงิน,นิมิตร้าย! โชคร้ายอะไรกัน?
ที่ด้านนอกเมือง,บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,จงซานที่หยุดอยู่ตรงนั้น.
จ้องมองจากพื้นที่ไกลออกไป,จ้องมองเมืองต้าเย่!
เมืองต้าเย่,ประชาชนที่เข้าและออก,เหมือนกับไม่มีเรื่องผิดปรกติ.
จงซานที่รอคอยทหารสังเกตการณ์.
"เรียนจอมพล,เมืองต้าเย่นั้น,ไม่มีอะไรผิดปกติ,เพียงแค่ไม่มีทหารในป้อมปราการเท่านั้น,มีประชาชนส่วนน้อยที่อพยพจากไป,ส่วนมากเป็นคนรอบๆวังหลวง,ส่วนพื้นที่อื่นๆไม่มี."
"ไปเถอะ,พวกเราจะไปดูด้วยตัวเอง!"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ไม่ได้,พวกเราจะรอที่นี่!"จงซานที่สูดหายใจลึก,ภายในใจที่รู้สึกไม่ชัดเจนนัก,ราวกับว่ามันมีปัญหาอะไรสักอย่าง.
.........
ภายในค่ายของเสี่ยวหวัง!
"หยวนเติ้งถอนกำลังออกมายัง?"เสี่ยวหวังสอบถาม.
"ควรจะออกมาแล้ว,เวลานี้ผ่านไปนานแล้ว,หลังจากวันนี้เสี่ยวกงซือได้รับจดหมายแล้ว,ส่วนทหารสังเกตการเห็นกองทัพของจงซานแล้ว,ดูเหมือนว่าพวกเขาจะอยู่ห่างจากเมืองต้าเย่สองถึงสามวัน,ตอนนี้ทัพจองจงซานก็ควรที่จะเข้าไปในเมืองแล้ว."ขุนพลคนหนึ่งรายงาน.
"ให้เป็นไปตามประสงค์ของสวรรค์,จงซานนั้นมีความสามารถมากเกินไป!"เสี่ยวหวังที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
"ฟู่อี้"ในเวลาเดียวกัน,ก็มีเสียงที่ดังขึ้นมานอกค่าย.
เป็นเสี่ยวหยวนเฟิง,เจ้าสำนักซังอวิ๋น,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเข้าร่วมทัพของเสี่ยวหวัง.
"ฟู่อี้,ท่านได้สั่งการให้พวกเราปิดกั้นเรื่อง,"อสุรกายปิศาจ"ไว้อย่างงั้นรึ?"เสี่ยวหยวนเฟิงกล่าว.
เสี่ยวหวังที่จ้องมองไปยังเสี่ยวหวนเฟิง,พร้อมเผยยิ้มออกมา,"ใช่แล้ว,ตอนนี้สนามรบได้ปรากฏอสุรกายขึ้น,แม้ว่ามันจะดูเกินไปหน่อย,ทว่านี่เป็นเรื่องที่สำคัญ,ที่จะเผยให้ใครรู้ไม่ได้,ใครก็ตามที่ถือกระบี่ที่แหลมคมเอาไว้,ก็ย่อมนำมันมาใช้ประโยชน์,ให้ดีที่สุดต่อกองทัพของเขา,การโจมตีของศัตรู
จากศัตรูด้วยวิธีนี้,หากเป็นไปตามแผนการ,วันนี้จงซานต้องตายอย่างแน่นอน,นี่คือโทษของเขาที่เข้ามารุกรานเรา..."
"จงซานจะตายจริงๆรึ?"เจ้าหยวนเฟิงที่แสดงท่าทางเป็นกังวล.
"ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจให้พวกเราถอนกำลังจากนรกอเวจีนั่น."เสี่ยวหวังที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เป็นความจริง,จงซานที่รอคอยตลอดสองวัน,เนียนโหยวโหยวที่ดูจะเริ่มทนไม่ไหวแล้ว,มีเรื่องแปลกอะไรเกิดขึ้นกัน.
และแล้วบนท้องฟ้าทางทิศตะวันออกเฉียงใต้,ปรากฏเมฆสีโลหิตเกิดขึ้นในทันที,เมฆสีโลหิตนี้กำลังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ช้าๆ.
เมฆสีโลหิตที่แดงฉาน,ขนาดใหญ่โต,ปกคลุมพื้นที่รอบๆ,ทุกทิศทุกทาง,มันกำลังแผ่กระจายออกมาเรื่อยๆ.
"อสุรกายปิศาจ!"เนี่ยนโหยวโหยวที่ตะลึงอุทานออกมา.
"นี่คืออสุรกายปิศาจที่จื่อจุ้นปู่ซ่ามังกรสวรรค์ปล่อยออกมาอย่างงั้นรึ?
ตอนนี้ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้กัน?อสุรกาจปิศาจตนนี้,แข็งแกร่งขนาดนี้แล้วรึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
อสุรกายปิศาจที่ซ่อนอยู่บนท้องฟ้า,ตอนนี้กำลังปกคลุมพื้นที่รอบๆ,เมฆโลหิตทีกระจายไปทั่ว,อาต้าที่พาทุกคนถอยออกมาในทันที,เมฆโลหิตในเวลานี้กำลังเคลื่อนที่ไปยังเมืองไป่เย่.
เมฆโลหิตนั้นเคลื่อนที่เร็วมาก,พริบตาเดียว.
พื้นที่สีแดงฉาน,ปกคลุมกระจายไปรอบๆเมืองอย่างช้าๆ,ก่อนที่เมฆสีโลหิต,จะเคลื่อนที่จมลงในผ่านค่ายกลเมืองไป่เย่.
"อ๊ากกกๆ"
จากนั้นทั่วเมืองไป่เย่กำลังร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส.
"อ๊ากกกๆ"
"อ๊ากกกๆ"
เสียงน่าอเนจอนาถ,ที่ดังขึ้นทั่วเมืองไป่เย่,พื้นที่ดังกล่าวได้กลายเป็นเหมือนกับนรกอเวจีบนพื้นไปในทันที,เสียงของผู้คนมากมายที่โหยหวนดังออกมาด้วยความเจ็บปวด.
อสุรกายปิศาจที่น่าหวาดกลัวได้เข้าไปในเมืองแล้ว.
จงซานและพรรคพวกที่บินออกมายังทิศตะวันออก,กวาดตาจ้องมองเข้าไปด้านใน.
สายตาที่พวกเขามองเห็นนั้น,ทำให้ทุกคนถึงกับหนังหัวชาหนึบๆทีเดียว.
ฝนโลหิต,พื้นที่รอบๆโลหิตที่พุ่งปุดๆ,ทว่าฝนโลหิตนี้ไม่ได้หล่นลงมาจากท้องฟ้า,แต่มันถูกสูบขึ้นไปด้านบนต่างหาก.
อสุรกายปิศาจ,สามารถมองเห็นได้เป็นแสงสีแดงที่ลอยอยู่บนฟ้า.
ทุกคนที่อยู่ในเมืองตอนนี้ถูกกักขังเอาไว้,ผู้คนมากมายเป็นจำนวนมาก,ร่างกายที่ส่ายไปมา,ผิวหนังที่เปิดออก,ก่อนที่โลหิตที่จะพ่นปุดๆ,พุ่งกระฉูด,กลายเป็นหมอก,พร้อมกับถูกสูบออกมารวมกัน,พร้อมกับลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า.
น่าหวาดกลัวเกินไปแล้ว!
หลายคนที่มีพลังฝึกตนสุงสามารถที่จะดิ้นรนได้นานหน่อย,ส่วนคนที่มีพลังฝึกตนต่ำ,พริบตาเดียวก็ถูกสูบกลายเป็นศพแห้งๆไปแล้ว.
ครึ่งหนึ่งของเมือง,ประชาชนครึ่งหนึ่ง,ไม่มีพลังต่อต้าน,ส่วนคนอื่นๆตอนนี้มีประกายแสงสีแดงคลุมเอาไว้,ทำให้พวกเขาไม่สามารถหนีออกมาด้านนอกเมืองได้,หลายคนที่พยายามที่จะทะลวงออกมาจากเมืองต้าเย่,เร่งรีบหนีอย่างสุดชีวิต.
"ตูมมมม ตูมมม ตูมมม ตูมมม "
คนจำนวนมากถูกสังหารด้วยค่ายกลของเมืองไป่เย่ระเบิดเสียงดังสนั่น.
อสุรกายปิศาจตนนี้น่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก.
ร่างของมันที่ขยายใหญ่ออกมาดูดซับโลหิตมากมาย,ร่างกายของมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,จนสามารถปกคลุมไปทั่วเมืองในพริบตาเดียวเท่านั้น.
มีขนาดใหญ่มาก,น่าสะพรึงกลัวเกินไปแล้ว,ทุกคนในเมืองไป่เย่จะต้องตายกันเกือบหมดอย่างแน่นอน.
ตาย!
ดูเหมือนว่าจะมีคนน้อยมากที่หนีออกมาได้,ทุกคนในเมืองตอนนี้ได้กลายเป็นหมอกโลหิต,ถูกสูบกลายเป็นศพแห้งๆ.
อสุรกายปิศาจที่ขยายขนาดร่างกายออกไปช้าๆ,ด้วยความแข็งแกร่งของมันที่เพิ่มขึ้นเรื่อย,ประชาชนภายในเมืองในเวลานี้ไม่มีโอกาสหนีออกไปได้แล้ว,ทุกคนที่ถูกกักขังอยู่ด้านใน,ในเวลานี้ร่างของอสุรกายปิศาจได้ปกคลุมเมืองทั้งหมดแล้ว,ไม่มีใครสามารถหนีได้แล้วในเวลานี้.
เมืองไป่เย่กลายเป็นนรกอเวจีไปแล้ว,คนมากมายที่โหยหวนเจ็บปวดทรมาน,โลหิตที่ถูกสูบออกจากร่างในพริบตาเดียว,เสียงโหยหวนที่ดังเป็นระยะ,สร้างความน่าพรั่นพรึงเป็นอย่างมาก.
"อ๊ากกกก!"
"อ๊ากกกก!"
"ช่วย!!!"
......
"ถอยกลับมา!"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
อสุรกายปิศาจที่น่าหวาดผวา,จงซาน,อาต้า,จื่อเห่าและเนี่ยนโหยวโหยว,ผู้ฝึกตนจักรพรรดิแท้สามคน,ยังไม่กล้าที่จะเข้าใกล้,อสุรกายปิศาจตนนี้น่าพรั่นพรึงมากพวกเขาไม่รู้เรื่องอสุรกายตนนี้มากนัก.
ทหารสังเกตการณ์,ห้าคนที่ถอยกลับมาอย่างรวดเร็ว,ตอนนี้ได้หนีออกมาแล้ว.
บางทีจิตใจที่ถูกสั่นคลอน,แม้ว่าจะถอยห่างออกมา
20,000 ลี้จากพื้นที่เกิดเหตุ,พวกเขายังได้ยินเสียงเจ็บปวดทรมานที่ดังขึ้นมาจากภายในเมืองต้าเย่ได้.
"อสุรกายปิศาจที่ใหญ่โตมาก!"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยความหวาดหวั่น.
"เฮ้เฮ้,จื่อจุ้นปู่ซามังกรสรรค์,มรรคาปู่ซ่าของเขาคงจะไม่สามารถรักษาเอาไว้ได้แล้ว."เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมา.
"อสุรกายตนนี้ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย,ก็จะยิ่งทำให้เขาได้รับบาปมากขึ้นเท่านั้น."จื่อเห่าที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หากไม่มีใครหยุด,เมื่อมันกลายเป็นตัวตนที่ต่อต้านสวรรค์,มันสามารถ,ที่จะก้าวกลายมาเป็นเซียนได้,ในเวลานั้นจะไม่มีใครสามารถกำจัดมันได้,อสุรกายปิศาจที่ดูดซับโลหิตเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง,ไม่มีคอขวดการฝึกฝน,ตราบเท่าที่มีโลหิต,มันก็สามารถเติบโตขึ้นได้เรื่อยๆ,พลังของมันที่ต้องการเติบโต,ย่อมต้องสังหารผู้ฝึกตนไปมากมายมหาศาลยิ่งมันสะสมกรรมมากเท่าไหร่,ก็จะยิ่งทำให้มันสะสมวาสนาได้มากขึ้นเท่านั้น,และก็ทำให้มรรคาแห่งการฝึกฝนของมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย."เนียนโหยวโหยวแสดงความเห็น.
"ทว่าในเวลานี้มันก็ทรงพลังจนเกินไปแล้ว,ถึงจะเป็นจื่อจุ้นปู่ซ่ามังกรสวรรค์,ก็ไม่รู้ว่าจะจัดการมันได้."จื่อเห่าที่ขมวดคิ้วไปมา.
ระหว่างนี้,จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมองอย่างเย็นชา.
ด้วยการสะบัดมือ,จงซานที่นำแผ่นริ้วหยกออกมา,ข้างในนั้นมีข้อมูลสั่งการ,พร้อมกับถูกประทับด้วยวิชาลับปกปิดเอาไว้.
จงซานที่ส่งให้ทหารสังเกตการ,"ส่งแผ่นริ้วหยกนี้ให้กับสุ่ยอู๋เหินด้วยความเร็วสูงสุด!"
"ครับ!"ทหารสังเกตการณ์ที่รับคำ,จากนั้นก็บินออกไปในทันที.
"เจ้าส่งสิ่งใดให้กับเขาอย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ข้าจะให้สุ่ยอู๋เหินยกทัพมายังที่นี่!"จงซานกล่าวพร้อมทั้งจ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป.
"ให้กองกำลัง 1
ล้านคนมาที่นี่อย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"หากไม่ให้พวกเขามา,แล้วจะยึดเมืองได้เหรอ,หรือว่าจะยอมปล่อยให้เมืองกลายเป็นของคนอื่น?"จงซานกล่าว.
"แต่ว่า....!"เนี่ยนโหยวโหยวที่ขมดวิค้วไปมา.
"ก่อนหน้านี้,ข้าได้ส่งทหารสังเกตการรวบรวมข้อมูล,แต่ไม่มีข่าวของอสุรกายปิศาจเลย,อสุรกายปิศาจที่ออกอาระวาดในพื้นที่แห่งนี้,แน่นอนว่ามันได้บุกไปยังหลายพื้นที่แล้ว,ทว่ากลับไม่มีข่าวกระจายออกมาเลย,หลายๆเมืองถูกทำลายไป,ไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องรับรู้เรื่องนี้หรอกรึ?
หากไม่มีใครรู้นั่นก็หมายความว่าไม่มีใครพูด,ข่าวนี้ถูกปิดกั้น,ใครเป็นคนปิดกั้น?
ที่นี่เป็นเขตแดนของต้ากวง,คนที่สามารถทำเช่นนี้,มีเพียงแค่เสี่ยวหวังเท่านั้น,นอกจากนี้,ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เสี่ยวหวังได้สั่งการให้กองกำลังของเขาถอนกำลังหนีไปหรอกรึ?"จงซานที่กล่าวอย่างจริงจัง.
"อสุรกายปิศาจเป็นไปไม่ได้ที่จะสื่อสารตกลงกันผู้ใด,แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งลึกลับที่มีเชาว์ปัญญาก็ตาม,ทว่าเชาว์ปัญญามันไม่ได้สูงนัก,ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ทำตามสัญญาติญาณ!"เนี่ยนโหยวโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เพราะว่ามันทำตามสัณชาติญาณ,เสี่ยวหวังจึงสามารถที่จะชักจูงมันได้,ดังนั้นเขาจึงสามารถเตรียมการได้,หากเขารับรู้เรื่องราวทางการทหารทั้งหมด,แน่นอนว่าเขาจะต้องรอข้าให้เข้าไปในเมืองแล้ว,จากนั้นถึงได้นำอสุรกายปิศาจเข้ามา,ในเวลานั้น,กองกำลังหนึ่งล้านคนของข้าคงจะจบไปแล้ว."จงซานกล่าวพลางถอนหายใจ.
"นำมา? นำมาได้อย่างไร?"จื่อเห่าที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ตราบเท่าที่มีคน,ย่อมสามารถนำมาได้!"จงซานกล่าว.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,ในเมืองต้าเย่เวลานี้ถูกดูดซับโลหิตของทุกคนไปแล้ว,ศพทุกศพที่แห้งตายไป,แน่นอนว่าถูกดูดโลหิต,แม้ว่าอสุรกายปิศาจจะน่าพรั่นพรึง,ทว่าก็มีค่ายกลปกคลุมเอาไว้,หากว่าปิดกั้นประตูทางเข้าเอาไว้แน่หนา,ก็ยากที่อสุรกายปิสาจจะเข้าไปได้ง่ายๆ.
เมฆสีแดง,ตอนนี้กำพลังแผ่พุ่งออกมา,ร่างของมันที่กำลังลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าช้าๆ,มันต้องการโลหิต,ต้องการโลหิตเพิ่ม,เดินทางไปยังเมืองอื่นๆอีกหลายเมือง.
กับการจัดการของต้ากวง,ที่เกิดขึ้น,เป็นเหมือนกับว่าเขาต้องการทำให้สนามรบแห่งนี้กลายเป็นนรกอเวจีไป.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น