Immortality Chapter 301 Going to battle

Immortality Chapter 301 Going to battle

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 301 ออกรบ.

Chapter 301 Going to battle

出征

  ออกรบ.

ยังจำเป็นต้องรออีกสองเดือน,แม้ว่าเหล่าทหารจะพร้อมรบแล้วก็ตาม,ทว่าก็จำเป็นต้องรอ,ด้วยคนที่จงซานเฝ้ารอยังมาไม่ถึง,เขาจำเป็นต้องกระทำการบางอย่าง,ทุกอย่างนั้นได้วางแผนเอาไว้ในใจแล้ว,หลายวันมานี้,จงซานยังคงฝึกฝนและบำเพ็ญเพียร.

ด้วยความเร็วการฝึกฝนห้าเท่า,แม้ว่ามันจะเร็วกว่าอดีตมาก,ทว่าจงซานก็ไม่ได้วางใจ,เพราะทุกอย่างมันยังขึ้นกับตัวเองด้วย.

ข้อตกลงหนึ่งปีที่ให้ไว้กับจักรพรรดิพิษปัจจิม,ตอนนี้ใกล้มาถึงแล้ว,เกี่ยวกับข้อมูลที่เขาได้มา,จักรพรรดิพิษปัจจิมแม้จะชั่วร้าย,ทว่าก็เป็นคนที่เชื่อถือได้.

หลายวันมานี้,จงซานได้เริ่มวางแผนอย่างจริงจัง.

และแล้ว,จักรพรรดิพิษปัจจิม,ก็ได้ปรากฏขึ้นมาอีกหนึ่งปี,เขาเดินทางมายังประตูทิศใต้ของเมืองอู๋ซวัง,สามารถมองเห็นได้ไกล,อารมณ์ตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก,เพราะว่ายกเว้นเมืองอู๋ซวังแล้ว,หนึ่งปีมานี้,เขายังไม่พบอันที่สองเลย.

เขาไม่รู้จะทำอย่างไรจึงได้กลับมา,เขาได้ลับมายังเมืองอู๋ซวังอีกครั้ง,บางทีเพราะว่าก่อนหน้านี้ด้วยคำพูดของจงซาน,ที่บอกกล่าวว่าจะสืบเสาะหาที่อยู่ของอนุสาวรีย์อมตะให้นั่นเอง.

ที่ด้านหน้าของเขา,จักรพรรดิพิษปัจจิมเดินทางมาถึงประตูเมืองทิศใต้,ดวงตาของเขาที่เปล่งประกาย,เผยสีหน้าแววตาที่ตื่นเต้นขึ้นมาในทันที.

เพราะว่า,ที่ประตูเมืองทิศใต้นั้น,ในเวลานี้,มีอนุสาวรีย์อมตะขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นนั่นเอง.

อนุสาวรีย์อมตะอย่างงั้นรึ? จักรพรรดิพิษถึงกับต้องใช้มือปิดตาตัวเองหนึ่งครั้งดู,นี่คือนุสาวรีย์อมตะจริงๆรึ?

จักรพรรดิพิษปัจจิมที่มุ่งตรงไปยังประตูอย่างรวดเร็ว,ตรงเข้าไปหาอนุสาวรีย์อมตะ,ซึ่งมีเหล่าทหารคุ้มกันอยู่,ดูเหมือนว่ากำลังปกป้องอนุสาวรีย์อมตะอยู่.

พริบตาเดียว,จักรพรรดิพิษที่มาถึง,ไม่สนทักทายใครทั้งนั้น,เข้าไปตรวจสอบอนุสาวรีย์อมตะทันที.

เป็นความจริง,วัสดุที่พิเศษนี้! จักรพรรดิพิษที่สะบัดมือเก็บมันเข้ากำไลเก็บของทันที.

สองอันแล้ว!

"อาวุโส,จอมพลสั่งการเอาไว้,ให้ข้ารอคอยอาวุโสด้วยความเคารพ,พร้อมกับเชิญอาวุโสเข้าเมือง."ขุนพลคนหนึ่งกล่าว.

"ไม่เป็นไร,ตอนนี้จงซานอยู่ที่ใหน?"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่อารมณ์ดีขึ้นมาในทันที.

"จอมพลตอนนี้อยู่ที่ตำหนักเจ้าเมือง!"ขุนพลกล่าว.

จักรพรรดิพิษปัจจิมที่เข้าไปในเมืองบินตรงไปยังตำหนักเจ้าเมืองในทันที.

ในเวลาเดียวกัน,จงซานที่กำลังฝึกฝนวิชาอยู่,จับดาบยักษ์ของเขารวบรวมสมาธิ,พร้อมกับฟาดฟันออกไป.

"คลืนนนนนน!"

เสียงดังสนั่นหวั่นไหวพุ่งออกไปฉีกอากาศจนกลายเป็นสีนำเงิน.

บัญญัติสวรรค์! วายุเฉือน! พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า,พร้อมกับสายฟ้ามากมาย,ที่กระหน่ำหล่นลงมาอย่างรุนแรง.

สายฟ้าที่ปรากฏเป็นพายุสายฟ้า,เป็นเหมือนกับค่ายกลสายฟ้าที่เทลงมาบนพื้น.

วายุเฉือนที่พุ่งออกไปนั้น,ก่อให้เกิดค่ายกลสายฟ้าสวรรค์ที่รุนแรงปรากฏขึ้น,เป็นสายฟ้าที่ระเบิดแตกออกมาเป็นพายุ,เพลงดาบวายุเฉือนนั้นนับว่าเป็นพลังที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก,ไม่เพียงแต่ฉีกอากาศด้านหน้าออกเป็นสองส่วน,ยังเรียกทะเลสายฟ้าให้ล่วงหล่นลงมา,นี่เป็นการผสมผสานกันด้วยวิชาเพลิงสวรรค์พันธนาการอสนี,สร้างค่ายกลสายฟ้าขึ้นบนอากาศนั่นเอง.

"ตูมมมมมม!"

ผืนฟ้าที่ระเบิดออกมาไม่ต่างจากดอกไม้ไฟ,สายฟ้าที่พุ่งลงมาด้านล่างอย่างรวดเร็ว,เห็นเป็นแสงสว่างจ้า,เป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก.

จื่อเห่า,อาต้าและเนี่ยนโหยวโหยวที่จ้องมองด้วยท่าทางอัศจรรย์ใจ.

เพราะว่าเพลงดาบของจงซานนั้น,แม่นยำ,ทรงพลัง,สามารถสังหารศัตรูในดาบเดียว,เป็นเพลงตัดที่แหลมคมเป็นอย่างมาก,แม้แต่ผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้ยังรู้สึกอาย.

เพลงดาบของจงซานในเวลานี้,น่าจะมีพลังเทียนเท่ากับระดับก่อตั้งวิญญาณระดับกลางทีเดียว,คนทั้งสามต่างให้การยอมรับเป็นพลังที่รุนแรงเป็นอย่างมาก,พวกเขายังไม่เคยเห็นใครที่สามารถทำเช่นนี้ได้,แม้แต่ระดับจักรพรรดิแท้,ยังรู้สึกไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย,พายุสายฟ้าที่ตามมาในการโจมตีระลอกสองนั้น,คาดไม่ถึงเลยอากาศถึงกับระเบิดออกมาราวกับดอกไม้ไฟ?

"เป็นเพลงดาบที่ดี!"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่บินมา,ได้เห็น,ก็รู้สึกประหลาดใจเช่นเดียวกัน.

จงซานที่หันหน้ากลับมา,อาต้า,จื่อเห่าและเนี่ยนโหยวโหยวก็บินเข้ามาด้วยเช่นกัน.

"อาวุโส!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เจ้าหนู,องค์รักษ์ของเจ้า,มีมากขนาดนี้เลยเหรอ!"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่กล่าว.

"พวกเขาทั้งสามเป็นสหายของข้า,อาต้า,จื่อเห่าและเนี่ยนโหยวโหยว!"จงซานตอบ.

จักรพรรดิพิษปัจจิมที่จ้องมองไปยังคนทั้งสาม,ทว่าจักรพรรดิพิษนั้นได้ยินเรื่องของจื่อเห่าและเนี่ยนโหยวโหยวมาบ้าง,แม้ว่าคนทั้งสองจะมีความแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน,ทว่าก็นับว่าเป็นผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,นอจากนี้ยังมาจากกลุ่มอิทธิพลที่แตกต่างกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมาอยู่ข้างกายของจงซาน.

"อนุสาวรีย์อมตะที่ประตูทิศใต้,เจ้านำมันไปวางไว้อย่างงั้นรึ?"จักรพรรดิพิษปัจจิมสอบถาม.

"ถูกแล้ว,เชิญอาวุโสด้านนี้ดีกว่า!"จงซานที่ชี้ไปยังศาลาที่เป็นซุ้มไม้ที่อยู่ไม่ไกลออกไป.

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จักรพรรดิพิษปัจจิมที่พยักหน้าให้.

บนซุ้มไม้,สาวใช้ที่คอยอยู่เรียบร้อยแล้ว,พร้อมเสริฟชารสชาดดีก่อนที่จะค่อยๆถอยไป.

อาต้าและคนอื่นๆที่ได้รับคำสั่งจากจงซานก่อนแล้ว,แน่นอนว่าพวกเขาได้ถอนห่างออกไปด้านนอก,เหลือแค่เพียงแค่เนี่ยนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังจักรพรรดิพิษปัจจิม,ด้วยใบหน้าอยากรู้อยากเห็น.

คนทั้งสองที่นั่งอยู่ด้านใน,อาต้าที่รับคำสั่งของจงซาน,ทำการปักธวัชค่ายกลเพื่อปิดบังเสียงในทันที.

จ้องมองไปยังการเคลื่อนไหวของอาต้า,จักรพรรดิพิษปัจจิมที่แสดงท่าทางสงสัย,ทว่าไม่ได้กังวลกับค่ายกลดังกล่าวนัก,นอกจากนี้จงซานก็อยู่ข้างในด้วย.

"เจ้าหนู,เจ้ามีอะไรจะกล่าวกับข้าอย่างงั้นรึ?"จักรพรรดิพิษจ้องมองไปยังจงซาน.

"อาวุโสที่กำลังหาสิบอนุสาวรีย์อมตะ,ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังจักรพรรดิพิษปัจจิม.

"ไม่ได้การข้าไม่พบเลย!"จักรพรรดิพิษที่ยกน้ำชาขึ้นจิบพลางส่ายหน้าไปมา.

"เมื่อไม่นานมานี้,ข้าเห็นศิษย์ท่านเห่าเม่ยลีด้วย!"จงซานกล่าว.

"หืม?"ดวงตาของจักรพรรดิพิษที่หรี่ตาจ้องมอง.

จากนั้น,จงซานก็เล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบให้กับเขาฟัง.

จักรพรรดิพิษที่จ้องมองไปยังจงซาน,ด้วยแววตาขอบคุณเช่นกัน,"แม้ว่าย่าโถวจะไม่ยอมรับปากเป็นศิษย์ข้า,ทว่า,ขอบใจเจ้า,สักวันหนึ่งข้าจะต้องรับนางเป็นศิษย์ให้ได้."

"ไม่มีปัญหาแน่นอน,ข้าและอาวุโสต่างก็รู้สึกเป็นเหมือนกับสหายที่เก่าแก่แม้ว่าจะเพียงแค่พบกัน,แน่นอนว่าข้าไม่สามารถนิ่งดูดายได้,ไม่ว่าอย่างไร,ทว่านี่ก็ผ่านมาแปดปีแล้ว,อาวุโสยังไม่ได้รับเห่าเม่ยลีเป็นศิษย์อีกรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ย่าโถวนั่นนับว่าเป็นคนนิสัยไม่ดีเท่าใดนัก,ทว่าก็เหมาะสมกับคนเช่นข้าแล้ว,ข้าต้องการรับนางเป็นศิษย์,ทว่านางกับบอกว่าให้ข้าค้นหาอนุสาวรีย์อมตะสิบอันให้ได้,ตอนนี้ได้สองแล้ว,เช่นนั้นข้าจึงต้องหาต่อ."จักรพรรดิพิษที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.

จากนั้น,จักรพรรดิพิษปัจจิมที่จ้องมองไปยังจงซานเป็นนัยน์แล้วกล่าวว่า,"เจ้าหนู,เจ้ามีแผนร้ายอะไรอยู่อย่างงั้นรึ?

"อาวุโสเข้าใจผิดแล้ว,ผู้น้อยจะทำอะไรที่ไม่เคารพอาวุโสได้อย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.

ตาเฒ่าอสรพิษนี่ช่างเป็นคนที่ระมัดระวังตัวจริงๆ,จงซานที่รู้สึกหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมาเหมือนกัน.

"กับการกระทำของเจ้า,ที่ช่วยค้นหาอนุสาวรีย์อมตะอันที่สองให้ข้า,เอาเป็นว่าใครก็ตามที่มีระดับจักรพรรดิแท้ลงไป,ใครที่เจ้าต้องการสังหาร? บิดาผู้นี้จะช่วยเจ้าเอง."จักรพรรดิพิษปัจจิมที่กล่าวออกมาทันที.

ได้ยินคำพูดของจักรพรรดิพิษปัจจิมแล้ว,จงซานพูดไม่ออกเหมือนกัน.

"เอาล่ะ,อาวุโส,ข้าขอพูดตามจริง,ข้าต้องการพบศิษย์ของท่าน,เห่าเม่ยลี."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง.

"หืม?"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่ชำเลืองมองมายังเขา.

"อาวุโสอย่าได้กังวล,ข้าไม่มีเจตนาร้ายต่อเห่าเม่ยลีอย่างแน่นอน?"

"เจ้ารึ? เจ้าไม่ได้รู้จักนาง."จักรพรรดิพิษปัจจิมส่ายหน้าไปมาในทันที.

"ไม่ได้รึ? ผู้เยาว์ต้องการพบกับเห่าเม่ยลีนั้น,มีเรื่องสำคัญต้องการให้นางช่วย."จงซานกล่าว.

"เรื่องอะไร?"จักรพรรดิพิษปัจจิมสอบถามออกมา.

"ยึด 12 เมืองป้อมปราการ."จงซานทีกล่าวออกมาตรงๆ.

"เป็นไปไม่ได้,นางไม่ได้เป็นศิษย์ของข้าด้วยซ้ำ,แน่นอนว่านางไม่มีทางทำ."จักรพรรดิพิษปัจจิมที่ส่ายหน้าไปมา.

"หากว่าเห่าเม่ยลีเป็นศิษย์ของอาวุโสล่ะ?"จงซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม.

"หืม?"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังจงซาน.

"ข้าสามารถที่จะหาอนุสาวรีย์อมตะอีกแปดอันให้กับอาวุโส,เพียงแค่นำข้าไปพบกับเห่าเม่ยลี,เรื่องนี้ข้าจะเป็นคนร้องขอนางเอง,จะสำเร็จหรือไม่นั้นให้ขึ้นอยู่กับสวรรค์เป็นอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เจ้าสามารถหาได้จริงๆรึ?"จักรพรรดิพิษที่หรี่ตาจ้องมองไปยังจงซาน.

จงซานที่เดินออกจากศาลา,ก่อนที่จะอาต้าจะเปิดทาง,อนุสาวรีย์อมตะอีกแปดอันก็ปรากฏขึ้นที่ด้านนอกในทันที.

จักรพรรดิพิษปัจจิมยืนขึ้นในทันที,จ้องมองตาโตออกไปด้านนอก.

สวรรค์เถอะ! บิดาค้นหาอยู่เป็นเวลานานแสนนาน,เจ้าเด็กนี้กลับสามารถหามันมาได้มากมายขนาดนี้เลยรึ?

จักรพรรดิพิษปัจจิมที่ก้าวออกมาด้านนอกจ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจและลังเลใจ.

"อาวุโส,มอบให้ท่านแปดอัน,บอกเห่าเม่ยลี,ข้ายังมีอีก,ทว่าต้องการพบกับนางเจรจาต่อหน้านาง."จงซานที่กล่าวอย่างมั่นใจจ้องมองไปยังจักรพรรดิพิษปัจจิม.

มีอีกรึ? บัดซบ!จักรพรรดิพิษปัจจิมไม่อยากยอมรับ,ทว่ากับการที่จงซานนำมันออกมามากมายขนาดนี้,ก็ทำให้จักรพรรดิพิษปัจจิมต้องคิดใครครวญอย่างหนัก.

"อาวุโสท่านมีความเห็นอย่างไร?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

จักรพรรดิพิษปัจจิมที่จ้องมองจงซาน,พลางสูดหายใจลึกและกล่าวออกมาว่า"ขณะพูดคุย,ข้าต้องอยู่ในการพูดคุยนั้นด้วย."

"แน่นอนอยู่แล้ว!"จงซานที่กล่าวยืนยัน,ภายในใจที่ลอบถอนใจด้วยเช่นกัน.

ตั้งแต่พบกับจักรพรรดิพิษปัจจิมก็ผ่านมาสองเดือนแล้ว,และก่อนหน้านั้นหนึ่งเดือนด้วยการจัดการของจักรพรรดิพิษปัจจิม,จงซานก็ได้พบกับเห่าเม่ยลี.

ตอนนี้คำมั่นที่จงซานให้ไว้กับต้าเสวียนอ๋อง,ได้ผ่านมาสี่เดือนแล้ว.

ในวันหนึ่ง,เมืองอู๋ซวัง,ข้างล่างคฤหาสน์เจ้าเมือง.

กองกำลังมากมายที่ยืนอยู่ด้านหน้า,ทหารราบของสุ่ยอู๋เหิน 250,000 นาย,กองกำลังหมาป่าหลิวอู๋ซ่าง 50,000,กองกำลังที่หนึ่งต้าเสวียนอ๋อง 200,000 นาย.

จงซานที่ยืนอยู่บนเกาะลอยฟ้า,จ้องมองไปยังทหารทั้ง 500,000 นาย,สูดหายใจยาว.

"นับตั้งแต่ยึดคืนเมืองอู๋ซวัง,ผ่านมาแล้วหนึ่งปีครึ่ง,ทหารกลุ่มอื่นได้ไล่ล่าสังหารต้ายวีและต้ากวง,ทว่ากองกำลังของข้ากลับไม่ขยับไปไหน,ทุกคนหรือไม่ว่าทำไม?"จงซานที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

กองกำลังด้านล่างที่รอคอยจงซานอย่างอดทน.

"สิ่งที่ข้าต้องการ,คือทหารที่ทรงพลัง,เมื่อออกรบต้องได้ชัยชนะ,ตอนนี้,ทหารได้ฝึกฝนมากพอแล้ว,โอกาสของพวกเรามาถึงแล้ว,สวรรค์ได้มอบโอกาสให้พวกเรายึดครองเมือง 12 หลิงไห่,พวกเราต้องการยึดครองหรือไม่?"จงซานที่ต้องการตะโกนออกมาเสียงดัง.

"ยึด,ยึด,ยึด!"กองกำลังทหารที่ตะโกนเสียงดังออกมาพร้อมๆกัน.

"ดี! ถึงเวลาที่พวกเราจะเคลื่อนทัพแล้ว,ทหารทุกนายจงเตรียมพร้อมยึดเมือง 12 หลิงไห่พร้อมกับข้า!"จงซานที่ตะโกนเสียงดัง.

"เฮ้!"กองกำลังขนาดใหญ่ที่รับคำในทันที.

จากนั้น,จื่อเห่าหลางเจียงที่กลายเป็นหมาป่ายักษ์,พร้อมกับนำจงซาน,ก้าวไปด้านหน้า,มุ่งหน้าเดินทางไปยังนอกเมือง.

กองกำลังได้ก้าวตามไป,ติดตามไปด้านหลัง,กองกำลังอันเกรียงไกรได้ออกจากเมืองแล้ว,เห็นได้ชัดว่าจงซานพร้อมเริ่มสงครามแล้ว.

บนป้อมปราการเมือง,กองกำลังที่เหลือของสุ่ยอู๋เหินที่ถูกคัดออกจากกลุ่ม 250,000 นาย,ต่างก็จ้องมองด้วยความอิจฉา,ใครให้พวกเขาไม่ผ่านการคัดก่อนหน้านี้ล่ะ? เช่นนั้นพวกเขาจึงทำได้แค่อยู่ปกป้องเมืองเท่านั้น.

แปดเดือน,เพื่อทำตามคำมั่นที่จงซานเคยให้ไว้,ยึดครองเมือง 12 หลิงไห่ให้ได้,ด้วยกองกำลัง 500,000 นาย,ตอนนี้ได้รวมตัวอยู่ด้านนอกป้อมปราการทั้งสิบสองแล้ว.

ทุกๆคนต่างก็คิดว่ามันเป็นเรื่องตลก,จงซานผู้นี้จะเริ่มต้นสร้างตำนานจริงๆรึ?.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.