Immortality Chapter 297 Too weird!
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 297 แปลกจนเกินไป!
Chapter 297 Too weird!
太邪门了!
แปลกจนเกินไป!
เป็นเรื่องบังเอิญเกินไปหรือไม่,อุกกาบาทจากดวงดาราขนาดใหญ่,ที่จะหล่นลงมาตรงตำแหน่งของกองทัพของอู๋อานพอดี.
ทั้งความเร็ว,แรงกดดันจากขนาดที่ใหญ่โตของมัน,กองกำลังขนาดใหญ่ราวกับถูกเล็งเป้า,จนไม่สามารถขยับได้.
"เตรียมป้องกัน!"อู๋อานคำรามเสียงดัง.
"โฮกกกก!"
ด้วยแรงกดดันขนาดใหญ่โตที่กดลงมายังกองทัพ,แทบจะทำให้พวกเขาขยับไปไม่ได้,ทว่าก็ยังยกดาบขึ้นสูง,พร้อมกับใช้พลังสูงสุดเพื่อเข้าปะทะ.
ในเวลานี้,ไม่มีใครกล้าออมแรง?
กับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้,พวกเขาที่กำลังจะเข้าเมืองกับเกิดเรื่องที่หดหู่ขึ้นมา,สวรรค์ล่ม,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีอุกกาบาตดวงดาราหล่นลงมา,ยังตำแหน่งพวกเขาอย่างเหมาะเจาะ,เกิดเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร?
เกือบจะในเวลาเดียวกัน,ทุกคนที่ตะโกนออกมาสุดเสียง,ส่วนอุกกาบาตเองก็พุ่งลงมาด้วยความเร็วสูง,แทบจะในทันทีก็มาถึงด้านล่างแล้ว.
แรงกระแทกที่รุนแรงมหาศาล,อุกกาบาตยักษ์ที่พุ่งลงมาด้วยความเร็วสูง,บดขยี้พื้นที่ด้านล่างเกิดระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมม"
เกิดเป็นเปลวเพลิงที่รุนแรงลุกโชน,เกิดเป็นหลุมลึกลงไปขนาดใหญ่โต,กองทัพ
30,000 นาย,ถูกฝังไปพร้อมกับอุกกาบาตยักษ์.
ที่ไกลออกไป,จงซานและคนอื่นๆที่กลืนน้ำลายลงคอ,เรื่องนี้,มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!
คาดไม่ถึงเลยว่าอุกกาบาตยักษ์นั่นจะทรงพลังรุนแรงขนาดนี้เลยรึ?
ในเวลาเดียวกันนั้น,ที่หลุมอุกกาบาตยักษ์,ร่างในชุดดำที่บินแกว่งไปมาหนีออกมา.
เป็นอู๋อาน,ดูเหมือนว่าในวินาทีสุดท้าย,เขาจะหนีออกมาได้,แต่ดูเหมือนว่าจะอยู่ขอบๆ,ถูกอุกกาบาตเฉียดๆไปเช่นกัน,ทว่าถึงแม้ว่าจะเพียงแค่เฉียดๆ,ทว่าร่างกายของเขาเวลานี้กับได้รับบาดแผลเต็มไปหมด.
จ้องมองไปยังหลุมลึกที่อุกกาบาตหล่นลงมา,อู๋อานไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย,ดวงตาแทบถลนออกมา,นี่มันเกิดสิ่งใดขึ้น,อุกกาบาตยักษ์ที่พันปียังยากจะเกิด,กับหล่นลงมาใส่ร่างของพวกเขาอย่างงั้นรึ?
อีกทั้งกองทัพทั้ง 30,000 คนตายไปพร้อมๆกัน?
ทำไมมันเป็นเช่นนี้? โอ้ว! เรื่องเช่นนี้ข้าจะกลับไปบอกท่านอ๋องเช่นไร?
จะกลับไปรายงานเหนือหัวเช่นไร?
กับเรื่องที่เกิดขึ้น,เขาได้ทำการสร้างความบาดหมางกับเผ่ามังกร,ถูกน้ำทะเลซัดทหารตายไป
70,000
คน,เพียงแค่นี้ก็เหลวไหลเพียงพอแล้ว,ขณะที่หนีออกมาอย่างยากลำบากอยู่นั้น,จู่ๆก็มีอุกกาบาตหล่นลงมาสังหารผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาตายไปหมดอย่างงั้นรึ?
แขนของเขาที่บิดเบี้ยวด้วยการถูกอุกกาบาตพุ่งชน,ที่หน้าผากของอู๋อานเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดออกมา,เขาที่เงยหน้าขึ้นไปบนฟ้าตะโกนออกไปเสียงดัง.
"โถ่ สวรรค์!!!"
เสียงร้องตะโกนที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองต่อสวรรค์นั่นเอง.
เพียงเสียงตะโกนไม่กี่คำ,ก็ทำให้ดวงตาของอู๋อานแข็งค้าง,เต็มไปด้วยความหวาดผวา! เพราะว่าเขาสังเกตเห็นบอลเพลิงปรากฏขึ้นอีกแล้ว.
อุกกาบาตอีกลูกที่พุ่งตรงมายังร่างของอู๋อาน.
"ตูมมมมม"
พลานุภาพที่ถูกกดมายังร่างของอู๋อาน,จนยากที่จะเคลื่อนที่หนีได้,อีกทั้งอุกกาบาตที่เคลื่อนที่เร็วมาก.
แทบจะในพริบตา,มันก็พุ่งตรงมายังร่างของเขาแล้ว.
"ตูมมมและก็ตูมมมม...."
หมัดของเขาที่กระแทกเข้าไปเสียงดังสนั่น,ทว่าบนอากาศก็ยังมีอุกกาบาติขนาดใหญ่อีก
7-8 ลูกที่หล่นตรงมายังร่างของอู๋อานพร้อมๆกัน.
เห็นรายเกินไปแล้ว!
ซวยเกินไปแล้ว!
อู๋อานในเวลานี้,เกินจะรับไหวจริงๆ!
กับการล่วงหล่นของอุกกาบาติ,ลูกแล้วลูกเล่า,มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย,ทว่าอู๋อานกับเจอมันเข้าแล้ว,หนำซ้ำ,ยังหล่นลงมาถึง
10 ลูกแล้ว.
แปลกเกินไปแล้ว.
ทั่วหล้านี้จะมีคนสุดซวยเท่ากับเขาหรือไม่?
กับเหตุการณ์พันปีจะเกิดซักครั้ง,แต่ครั้งนี้มันเกิดขึ้นสิบครั้งพร้อมๆกัน,หนำซ้ำยังเป็นจุดเดียวกันอีก,บางทีคนที่นำพาความฉิบหายนี้มาคงเป็นอู๋อานเอง,เพราะมันหล่นมายังเขาอย่างเดียวเลย.
จงซานและพวกสิบคนที่ยืนนิ่งจ้องมองจากพื้นที่ไกลออกไป,และยังมีกองกำลังในป้อมปราการเมืองต่างก็จับจ้องเป็นสายตาเดียวกัน,ไม่อยากเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้น,มันแปลกเกินไปแล้ว.
น่าหวาดกลัวเกินไป!
บนป้อมปราการของเมืองที่อยู่ใกล้ๆ,เหล่ากองกำลังทหารหลายๆคนไม่กล้าที่จะมองออกไปด้วยซ้ำ,มารดาเถอะมันจะแปลกเกินไปแล้ว!
ถึงแม้ว่าในรัศมีหนึ่งหมื่นลี้นี้ไม่ได้มีเมฆเลย,แม้ว่าทุกอย่างจะสงบลงแล้ว,แต่ไม่มีใครกล้าเสี่ยงขยับไปดูเลย.
กลุ่มของจงซานเองก็ตื่นตะลึงไม่แพ้กัน,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า.
"อาต้า,จื่อเห่า,ไปสำรวจอุกาบาตพร้อมกับข้า."จงซานที่กล่าวเสร็จพร้อมนำกระบี่เหินตรงออกไป.
"เซียนเซิง,อันตราย!"อาต้าที่เอ่ยปากออกมาทันที.
อันตรายอะไร?
อะไรคืออันตราย,อุกกาบาตที่ล่วงหล่นมาจากท้องฟ้า,ตอนนี้ยังมีอะไรอันตรายอีกรึ? สิ่งที่ต้องกังวลนั้นเพียงแค่อุกกาบาตที่ล่วงหล่นลงมาไม่ใช่รึ?
หากว่ายังคงมีเหลืออยู่,บางที่พื้นที่แห่งนี้ก็อันตรายด้วยเช่นกัน?
ก่อนหน้านี้จงซานได้ใช้พลังจิตแผ่ลงไปที่ดวงตาก่อนหน้านี้แล้ว,กฏเกณฑ์ของฟ้าดินที่เปลี่ยนไป,เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์เป็นอย่างมาก,ดูเหมือนว่าสิบลูกที่ล่วงหล่นก่อนหน้านี้ได้ครบแล้ว,หากว่ามีอีกก็ควรจะเป็นลูกเล็กๆเท่านั้น.
จงซานที่บินออกไป,เจ้าฉวนที่นำเหล่าขุนพลตามไปทันที,อาต้าที่บินตามจงซานไปยังตำแหน่งที่อุกกาบาตหล่น,จื่อเห่าที่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว,มีเพียงเนี่ยนโหยวโหยว,ที่ภายในใจรู้สึกอักอ่วนหวั่นเกรง,แววตาที่ประหลาดใจไม่แน่ใจ,ทว่าท้ายที่สุดก็บินตามไป.
แทบจะในทันที,ทุกคนก็มาถึงตำแหน่งที่อุกกาบาตหล่นลงมา.
จงซานที่ไม่ได้หวั่นเกรงที่จะตรวจสอบ.
พื้นที่ด้านหน้าถูกอุกกาบาตมากมายล่วงหล่นกระแทกไปยังตำแหน่งเดียวกัน,ด้วยความเร็วสูง.
เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วมาก,อุกกาบาตที่หล่นลงมา,เป็นเรื่องที่น่าอเนจอนาถสำหรับกองกำลัง
3 หมื่นของอู๋อาน,แม้แต่อู๋อานยังถูกทับบดด้วยอุกกาบาตเหล่านี้ไป.
ผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,แม้แต่ระดับจักรพรรดิแท้?ผู้มีพลังต่อต้านสวรรค์,สุดท้ายแล้วก็ถูกบดขยี้ไปด้วยอุกกาบาตที่ทรงพลัง.
After Zhong Shan receives that
incomparably huge meteorite, Ah Da searches the hand to grasp to the Wu'an
corpse.
หลังจากจงซานที่ทำการตรวจสอบอุกกาบาตขนาดใหญ่,อาต้าที่ทำการตรวจสอบร่างของอู๋อานที่แหลกเละ..
อย่างไรก็ตามวิญญาณเทวะของอู๋อานที่คงเหลือเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วพุ่งตรงไปยังร่างของจงซาน.
จื่อเห่าและเนียนโหยวโหยวเตรียมป้องกัน,ทว่าจงซานก็ห้ามเอาไว้.
วิญญาณเทวะของผู้เชี่ยวชาญระดับจักรพรรดิแท้,ยอดเยี่ยม.
แม้ว่าวิญญาณเทวะของอู๋อานจะงงงวย,ทว่าเขาก็เลือกที่จะครอบครองร่างของจงซาน,ตอนนี้ไม่
สามารถถอยได้แล้ว.
ดวงวิญญาณเทวะที่พุ่งทะลวงเข้าร่างของจงซานแทบจะในทันที.
จงซานที่ไม่ขัดขวาง,ซ้ำยังโบกมือบบอกทุกคนถอยห่างออกไป,ก่อนที่จะเริ่มนั่งสมาธิลงบนเมฆสีขาว.
จากประสบการแล้ว,จำเป็นต้องใช้เวลาสักหน่อย.
ระหว่างนี้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่อ้าปากรอ,ร่างดวงวิญญาณเทวะของอู๋อานที่พุ่งเข้ามาแทบจะไม่ทันตั้งตัว,ก็ถูกกลืนลงไปทันที.
ผ่านไปหนึ่งลมหายใจ,จงซานก็ลืมตาขึ้น.
ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจงซานราวกับเห็นสัตว์ประหลาด,ส่วนจงซานตอนนี้รู้สึกหดหู่นัก,ตอนนี้เขากลืนดวงวิญญาณเทวะของผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้ลงไป,แต่ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยรึ?
เขาก็ยังคงอยู่ในระดับเจ็ดแกนทองได้อย่างไร?
แม้ว่าจะไปอยู่ในระดับแกนทองขั้นปลายก็ตาม,ทว่าก็อยู่ในระดับเจ็ดแกนทองอยู่ดี.
"เจ้าเป็นไรหรือไม่?"เนี่ยนโหยวดโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"ข้าต้องเป็นอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานถามออกไป.
ทุกคนที่ได้ยินถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา.
ดวงวิญญาณเทวะระดับจักรพรรดิแท้,เพียงแค่หนึ่งลมหายใจ,ไม่ใช่ว่าเขาถูกยึดครองร่างไปแล้วรึ?
"จะ,จอมพล!
นี่ท่านเป็นไรหรือไม่?"เจ้าฉวนที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ.
"เหลวไหล,เดินทาง,กลับไปยังพื้นที่ก่อนหน้านี้."จงซานที่ชำเลืองมองออกไป.
"ครับ!"เจ้าฉวนที่ตอบรับในทันที.
"ไปที่ใหนอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่สอบถามด้วยความสงสัย.
"กลับไปยังตำแหน่งที่มังกรถูกคุมขังก่อนหน้านี้,ตำแหน่งที่พวกเราจากมา,เร็วเข้า!"จงซานกล่าว.
"ครับ!"อาต้าที่รับคำ.
จากนั้น,เมฆสีขาวที่พุ่งออกไปด้วยความเร็ว,หายไปจากพื้นที่หมอกควันที่เต็มไปหมดรอบๆนี้ในทันที.
จวบจนพรรคพวกของจงซานจากไปแล้ว,บนป้อมปราการในเมืองเวลานี้,ทุกคนยังคงกลืนน้ำลายลงคอ,จ้องมองด้วยความหวาดกลัว,กลุ่มคนก่อนหน้านี้ตายไปหมดแล้วอย่างงั้นรึ?
แม่ทัพอู๋อานตายไปแล้วจริงๆรึ?
แล้วจะรายงานเรื่องนี้ออกไปเช่นไรดี?
หากเหนือหัวสอบถาม?กล่าวว่าพวกเขาถูกสังหารด้วยอุกกาบาตอย่างงั้นรึ? อุกกาบาต? คนเหล่านั้นตายไปด้วยอุกกาบาตทั้งหมด?เรื่องนี้จะไม่ให้พวกเขาหวาดกลัวได้อย่างไร,พวกเขาจะกล้าออกไปตรวจสอบรึ?
บนป้อมปราการในเวลานี้ผู้บัญชาการรู้สึกปวดหัวอย่างหนัก,ทว่า,ตอนนี้ก็ไม่กล้าที่จะออกจากเมือง,ตอนนี้คงรอคอยให้เจ้าเมืองมาถึงและสั่งการเท่านั้น.
จงซานที่เดินทางออกมาอย่างรวดเร็ว,ตรงไปยังตำแหน่งที่มังกรทองถูกกักขัง,เพราะว่าจงซานต้องการจะพิสูจน์เรื่องดังกล่าว,มันแปลกประหลาดเกินที่จะเชื่อได้.
ตอนบ่าย,กลุ่มของจงซานก็มาถึงพื้นที่ดังกล่าว,ซึ่งเวลานี้น้ำได้ลดลงแล้ว,พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยศพ,มีคนตายด้วยมังกรวารีกว่า
70,000 ศพที่นอกเกลื่อนกราด.
เหล่าศพที่กองเกลื่อนล้วนแล้วแต่ตายไปเรียบร้อย,อีกทั้งทุกศพราวกับว่าร่างกายถูกบดขยี้กระดูกแตกหักไปทั้งหมด.
บนยอดเขา,สายตาของจงซานที่กวาดตามองไปรอบๆอย่างรวดเร็ว,ท้ายที่สุดก็ไปหยุดที่ตะกอนในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ก่อนที่จะพาทุกคนมุ่งตรงไปยังพื้นที่ดังกล่าว.
บนตะกอนดังกล่าวนั้น,มีรอยเท้ามากมาย.
"อย่าเพิ่งก้าวเข้าไป."จงซานที่กล่าวต่อทุกคน.
ทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความสงสัย,จงซานที่จ้องมองไปยังรอยเท้าของกลุ่มคน,พลางวิเคราะห์เรื่องต่างๆ.
"มีบางคนมาก่อนอย่างงั้นรึ?"เจ้าฉวนที่ขมวดคิ้วไปมา.
เพราะว่ารอยเท้าบนตะกอนนั้น,แน่นอนว่าจะต้องมีบางคนมาก่อน.
ดูรอยเท้าที่ค่อนข้างสับสน,และยังมีรอยลึกย่ำลงหลายที่.
จงซานที่ครุ่นคิด,หรี่ตาจ้องมอง,เพราะว่าสถานที่ดังกล่าว,ก่อนหน้านี้จงซานที่เหมือนเคยเห็นมาก่อน,และที่นี่จงซานคิดว่าควรจะมีศพของเสี่ยวฉิวสุ่ย!
ศพของเสี่ยวฉิวสุ่ยไม่มี,รอยเท้ากว่าสิบรอยที่ลึกลงไป,จงซานสามารถบอกได้ในทันทีว่า,พวกเขาเคลื่อนที่ไปยังทิศตะวันออกเฉียงเหนือ.
"ไปยังตำแหน่งดังกล่าว!เร็วเข้า!"จงซานที่เอ่ยต่ออาต้า.
"ครับ!"อาต้ารับคำ,ก่อนที่จะนำเมฆสีขาวนำจงซาน,ไปยังทิศทางที่จงซานบอกอย่างรวดเร็ว.
แม้ว่าหลายคนจะสงสัย,ทว่าก็ไม่ได้สอบถามออกไป.
ก่อนค่ำ,ทุกคนที่บินตรงมายังเมืองแห่งหนึ่ง,ทุกคนที่มาหยุดพื้นที่แห่งหนึ่ง,เพราะว่าที่แห่งนี้นั้นมีทหารสังเกตการณ์ของจงซานที่รออยู่.
จงซานที่สอบถามทหารสังเกตการณ์ในทันที,"เมื่อวานจนถึงวันนี้,มีใครเดินทางมายังทิศทางนี้หรือไม่?มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง?"
"เรียนจอมพล,เวลาบ่าย,มีคนในชุดสีแดงสิบคน,ได้นำโลงศพโลงหนึ่งบินมายังทิศทางดังกล่าว,และยังได้ต่อสู้กันกับคนกลุ่มหนึ่งในหุบเขา,ผลที่เกิดขึ้นนั้นข้าไม่กล้าเข้าไปดู,เป็นไปได้ว่าการต่อสู้จะจบแล้ว."ทหารสังเกตการกล่าว.
"นำข้าไปดู!"จงซานสั่ง.
"ครับ!"ทหารสังเกตการณ์รับคำและนำเขาไปในทันที.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาครุ่นคิด,คนในชุดสีแดงรึ?
เป็นคนที่มาช่วยเสี่ยวฉิวสุ่ยหรือไม่?เป็นคนที่เสี่ยวหวังส่งมาหรือไม่?
ไม่ได้การ,จะต้องไปตรวจสอบสักหน่อย,กับความจริงที่เกิดขึ้นนี้,เต็มไปด้วยความแปลกประหลาดมากมาย!
ไม่นานหลังจากนั้น,ทหารสังเกตการณ์ก็ได้นำ,พวกเขามายังหุบเขาแห่งหนึ่ง,หุบเขารอบๆที่ถูกตัดแบ่งครึ่ง,มีร่องรอยการต่อสู้ที่หนักหน่วง,เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีโลหิตสาดกระจายไปทุกทิศทุกทาง.
ทุกคนที่เห็นต้องบอกได้ว่าน่าสยดสยอง.
มีคนผู้หนึ่งที่ถูกสับฟาดฟันไปทั่วร่างจนไม่เหลือชิ้นดี.
ศพๆนี้มีร่องรอยบาดแผลมากมาย,ตั้งแต่หัวจรดเท้า.
"เซี่ยเหยี่ยน,เขาคือเซี่ยเหยี่ยน!"อาต้าที่อุทานออกมาทันที.
เซี่ยเหยี่ยน,เป็นเซี่ยเหยี่ยน,คาดไม่ถึงเลยว่าเซี่ยเหยี่ยนจะถูกสังหาร?
เป็นคนชุดแดงสิบคนอย่างงั้นรึ?
จงซานที่ตรวจสอบศพ,หลังจากที่อาต้ากล่าวออกมา,ซึ่งมีบาดแผลมากมายบนร่าง.
99
แผล,รวมบนศีรษะอีกหนึ่ง,รวมแล้วเป็นหนึ่งร้อยแผลพอดีไม่มากและก็ไม่น้อย,พอดิบพอดี.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น