Immortality Chapter 294 Throat 12 cities

Immortality Chapter 294  Throat 12 cities

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 294 สำรวจเมือง 12 หลิงไห่.

Chapter 294  Throat 12 cities

前探十二城

  สำรวจเมือง 12 หลิงไห่.

" 72 อนุสาวรีย์อมตะ,มันเป็นสมบัติที่ถูกทิ้งไว้ของราชวงศ์สวรรค์ต้าหง,ไม่มีใครรู้ว่าใช้อย่างไร,ที่จริงตั้งแต่ตอนแรกเมืองอู๋ซวังเองก็เป็นหนึ่งในเมืองในการปกครองของราชวงศ์สวรรค์ต้าหง."อาต้าที่กล่าวอธิบาย.

"หรือว่าเป็นไปได้ว่าอนุสาวรีย์อมตะทั้ง 72 ได้กระจายไปทั่วทั้งเมืองต่างๆของราชวงศ์สวรรค์ต้าหงในอดีต,มันอาจจะถูกใช้เป็นสัญลักษณ์ในเมืองที่แตกต่างกันทั้ง 72 เมือง?"จงซานที่ทำการวิเคราะห์.

"อืม,เหตุผลนั้นไม่สามารถบอกได้,72 เมือง,ต่างก็ถูกวางเอาไว้ใจกลางของเมืองด้วยกันทั้งนั้น,ด้วยเหตุผลใดนั้นข้าเองก็ไม่รู้,ทว่าอนุสาวรีย์อมตะของเมืองอู๋ซวังกลับฝังลงไปในดินนั้น,เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงเช่นกัน."อาต้าที่ส่ายหน้าไปมา.

"คงไม่ได้มีเหตุผลใด,ทว่าไม่รู้ว่าจะใช้ประโยชน์ใด,ส่วนอนุสาวรีย์อมตะที่เหลืออยู่นั้น,ก็ได้กระจายไปอยู่ในราชวงศ์ต่างๆอย่างงั้นสินะ."จงซานกล่าว.

"เป็นเหมือนดั่งที่เซียนเซิงกล่าว,72 อนุสาวรีย์อมตะ,หลังจากที่ต้าหงถูกทำลายจนสิ้น,พวกมันก็กระจายไปทั่วทวีป,ส่วนในต้าโหลวของพวกเราตอนนี้น่าจะมี 15 อัน,และอยู่ที่นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์แล้ว."อาต้ากล่าว.

"ได้ทำการศึกษาเรียบร้อยแล้วอย่างงั้นรึ?"จงซานสอบถาม.

"ไม่,ไม่มีใครสามารถศึกษาได้,แม้แต่เซิงซ่าง,ยังไม่สามารถมองเห็นความผิดปรกติของมัน,แน่นอนว่านั่นจึงทำให้ยากที่จะศึกษาได้,ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็นงานของส่วนรวมไปแล้ว,ได้เปิดให้ทุกคนสามารถเข้าไปศึกษาได้,ข้าและกงจูเองก็เคยไปดู,ดังนั้นจึงรับรู้เรื่องนี้."อาต้ากล่าว.

"ยังไม่มีใครสามารถรับรู้อะไรจากมันอย่างงั้นรึ?"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.

"ตอนนี้ยังไม่มีใครสามารถทำได้สำเร็จ,รับรู้เพียงแต่ว่าอนุสาวรีย์นี้แข็งแกร่ง,และไม่สามารถใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบได้,นี่คือข้อมูลที่มี,แต่ไม่มีใครรู้ว่าสร้างมาจากวัสดุอะไร,ดังนั้นจึงยากที่จะมีใครสามารถบอกได้,มีคนตั้งข้อสังเกตว่าเป็นไปได้ว่าจะต้องรวบรวมมันให้ได้ 72 อันถึงจะบอกได้,ทว่าการจะรวบรวมพวกมันนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย."อาต้าที่ฝืนยิ้มออกมา.

"ทำไม?"จงซานสอบถาม.

"เพราะว่าอนุสาวรีย์อมตะนั้น,ตอนนี้ได้อยู่ในมือของกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลี,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ย,ดินแดนเทพพิสุทธิ์,ดินแดนเทพอเวจี,และยังมีพื้นที่อื่นๆอีกหลายแห่ง,ใครเล่าจะสามารถรวบรวมสิ่งเหล่านี้มาได้ทั้งหมดกัน?"อาต้าที่ส่ายหน้าไปมาทันที.

"อืม."จงซานที่พยักหน้า,แม้ว่าจะเข้าใจ,ทว่าก็ทำให้เขาต้องระมัดระวังเอาไว้ให้ดี.

ทว่าในราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,มี 15 อนุสาวรีย์อมตะอย่างงั้นรึ?

....

หลังจากนั้นสิบวัน,เมืองอู๋ซวัง,ตำหนักเจ้าเมือง.

จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,จ้องมองเหล่าขุนพลที่ยืนสองแถว.

"หลิวอู๋ซ่าง!"จงซานเอ่ย.

"อยู่นี่แล้ว!"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวออกมาในทันที.

"กองกำลังหมาป่าเป็นอย่างไรบ้างตอนนี้,เกี่ยวกับการฝึกฝน,หากว่ามีอะไรไม่ราบรื่น,ไม่ประสบผลเท่าที่ควร,ให้คัดคนที่ไม่คู่ควรและเหมาะสมออกไป,อย่าได้ทำให้เสียเวลา,ฝึกฝนนักรบหมาป่าให้จริงจัง,หากว่าต้องการรับรู้วิธีที่พิเศษ,ให้ปรึกษานักรบพยัคฆ์ได้,ข้าจะให้เวลาเจ้าหนึ่งปี,เพื่อฝึกฝนเหล่านักรบหมาป่าให้เชี่ยวชาญ."จงซานกล่าวอย่างจริงจัง.

"ครับ!"หลิวอู๋ซ่างที่กล่าวรับในทันที.

"สุ่ยอู๋เหิน!"จงซานที่กล่าวออกมาอีกครั้ง.

"อยู่นี่แล้ว!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับในทันที.

"ในช่วงนี้,ดูแลเมืองอู๋ซวังให้ดี,ถึงแม้ว่าจะไม่มีศัตรูโจมตีก็ตาม,ก็อย่าได้นิ่งนอนใจ,อาจจะถูกเข้าโจมตีทันทีทันใดก็ได้,สำหรับประชาชนเข้าและออก,จะต้องตรวจสอบสถานะให้ระเอียด,ถึงแม้ว่าคนจะมาก,ก็อย่าได้ประมาทโดยเด็ดขาด,จะต้องใช้ความระเอียดให้มากที่สุด."จงซานกล่าว.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินรับคำ.

"ส่วนการฝึกทหารในช่วงนี้,ต้องฝึกฝนให้หนัก,แม้ว่าจะยังไม่มีสงครามเวลานี้ก็ตาม,ทว่าพวกเราไม่สามารถบอกได้เช่นกันว่าจะเกิดการต่อสู้ขึ้นในเวลาใด!"จงซานกล่าว.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินรับคำ.

"ระหว่างที่ข้าไม่อยู่,สุ่ยอู๋เหินจะเป็นคนดูแลเมืองชั่วคราว,หากว่าใครขัดคำสั่ง,จะถูกลงโทษฐานเป็นกบฏในทันที."จงซานที่กล่าวย้ำต่อทุกคน.

"ครับ!"เหล่าขุนพลที่ตอบรับเสียงดัง.

"เจ้าฉวน!"จงซานเอ่ย.

"อยู่นี่แล้ว!"เจ้าฉวนที่ก้าวออกมาด้านหน้า.

"คัดทหารระดับก่อตั้งวิญญาณห้าคน,เตรียมตัวเดินทางพรุ่งนี้เช้า,พวกเราจะออกนอกเมืองไปตรวจสอบเมือง 12 หลิงไห่!"จงซานสั่งการ.

"ครับ!"จงฉวนที่รับคำสั่งในทันที.

.......

สองเดือนหลังจากนี้.

จงซาน,อาต้า,เนียนโหยวโหยว,จื่อเห่าและเจ้าฉวน,พร้อมกับขุนพลระดับก่อตั้งวิญญาณห้าคน,ติดตามจงซานไปยังทิศใต้,เพื่อสำรวจสภาพภูมิประเทศ.

รวมทั้งหมด 10 คน,ตอนนี้พวกเขามาหยุดอยู่ที่ภูเขาสูง,จงซานที่อยู่หัวขบวน,จ้องมองลงไปด้านข้าง.

"ดูเหมือนว่าข้าจะพลาดอะไร,ก่อนหน้านี้,ข้าออกไปไม่กี่วัน,ก็มีจักรพรรดิพิษปัจจิม! ดูเหมือนว่าข้าจะอดเห็นเรื่องสนุกๆไปซะแล้ว!"เหนียนโหยวโหยวที่โอดครวญต่อจงซาน.

จงซานที่เผยยิ้มออกมาเพียงเล็กน้อย,ทว่าก็ไม่ได้ตอบแต่อย่างใด!ทว่ายังคงมองตรงไปยังพื้นที่ไกลออกไป.

ที่ไกลออกไป,บนท้องฟ้าที่ดูเหมือนว่าจะตั้งเค้าเมฆฝน,ที่ด้านหน้านั้น,มีเมฆคลึ้ม,มองเห็นเมืองชายทะเลที่ลากยาวออกไปติดๆกัน.

เมืองทีเห็นเป็นสีดำ,กำแพงเมืองขนาดใหญ่ปกปิดด้านใน,มีเส้นทางเส้นเดียว มีสิ่งกีดขวางมีแท่งไม้แหลมมากมายขวางทางอยู่,มองจากที่ไกลออกไปเห็นเป็นเหมือนกับหนังเม่นที่คลุมเส้นทางและกำแพงเมือง,มีเงาคนที่เดินลาดตะเวนเป็นระยะๆ,ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเป็นกองกำลังพิเศษที่เชี่ยวชาญพื้นที่ดังกล่าวมาก.

"เป็นเมืองที่หนาแน่นแข็งแกร่งทีเดียว!"จงซานที่ได้แต่ถอนหายใจ.

"ครับ,จอมพล,นี่คือเมืองที่ 1 ของเมืองหลิงไห่,อีก 11 เมืองก็มีลักษณะเหมือนกัน,แต่ละเมืองยากที่จะบุกเข้าโจมตีจากภายนอก,มีเพียงแต่สร้างความสับสนภายในเท่านั้น,ไม่เช่นนั้นคงไม่มีทางที่จะยึดเมืองนี้ได้."เจ้าฉวนที่กล่าวตอบ.

"สร้างความสับสนด้านในรึ? ยังยากอยู่เช่นเดิม!"จงซานที่จ้องมองออกไปพลางถอนหายใจเบาๆ.

"ใช่แล้ว,เวลานี้มันได้กลายเป็นของราชวงศ์ต้ายวียิ่งทำให้มีความแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม,ประตูเมืองมีการระบุเวลาเปิดปิด,ตรวจสอบอย่างรอบคอบ,เกี่ยวกับคนเข้าออกภายในเมือง"เจ้าฉวนที่คิดใครครวญและกล่าวออกมา.

"เจ้าฉวน,เจ้าที่มีประสบการเป็นผู้นำทัพของกองกำลังต้าเสวียนก่อนหน้านี่ ที่เคยทำหากจะทำการยึดเมืองแห่งนี้จะต้องทำอย่างไร?"จงซานสอบถาม.

"พวกเราจะใช้กองกำลังทหารที่แข็งแกร่งและมีจำนวนมากกว่า!"เจ้าฉวนกล่าวตอบ.

"1 ล้าน!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

" 1 ล้าน?เป็นไปไม่ได้,เมืองดังกล่าวนั้นไม่ได้อ่อนด้อยหรืออาจจะแข็งแกร่งกว่าเมืองอู๋ซวังด้วยซ้ำ,เป็นไปไม่ได้เลยที่จะโจมตี!"เจ้าฉวนที่ส่ายหน้าไปมา.

" 4 ล้าน?"จงซานที่สอบถามอีกครั้ง.

"4 ล้านอย่างงั้นรึ? หากว่าเขาโจมตีไม่หยุด,อย่างน้อยน่าจะให้เวลา 4 เดือน,นอกจากนี้จะต้องไม่สนความสูญเสีย,โจมตีไม่หยุด,ซึ่งกองทัพของพวกเราก็จะเสียหายอย่างหนักเช่นกัน."เจ้าฉวนที่กล่าวออกมา.

"สี่เดือน?ก็เพียงแค่เปิดประตูเมืองเดียวได้เท่านั้น,การจะตีเมืองให้แตกยังไม่เพียงพอ."จงซานที่กล่าวต่อ.

"ครับ!"เจ้าฉวียนที่รับคำในทันที.

"เซียนเซิง,มีวิธีแล้วอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่กล่าสอบถามอีกครั้ง.

"ข้าหาได้ใช่เทพสวรรค์,กับเมืองที่มีการป้องกันหนาแน่นเช่นนี้,ยังจะมีวิธีที่ง่ายอีกรึ?"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"จอมพล,ใช้แผนการเหมือนกับเมืองอู๋ซวังได้หรือไม่,ขอให้ประชาชนทั่วไปมาช่วยอีกครั้ง?"เจ้าฉวนที่คิดใคร่ครวญและกล่าวออกมาอีกครั้ง.

"ก่อนหน้านั้นกับตอนนี้มันแตกต่างกัน,ในเวลานั้นประชาชนเมืองอู๋ซวังพวกเขาต้องการยึดเมืองคืน,นั่นคือบ้านเกิดพวกเรา,พวกเขาที่กลายเป็นคนไร้บ้าน,จิตใจที่กำลังขุ่นเคือง,พวกเขายอมที่จะสูญเสียทุกอย่างได้,เพื่อที่จะยึดครองมันกลับมา,ทว่าตอนนี้มันคือการแย่งชิง,ดังนั้นความเป็นไปได้ตอนนั้นกับเวลานี้ต่างกัน,หากเป็นเวลานี้ อาจทำให้คนทั่วไปตายไปหลายล้านคน,ถึงแม้ว่าอาจจะมีคนต้องการ,ทว่าก็ยังไม่ใช่ว่าจะทำสำเร็จ,อีกอย่างรอบๆนี้มีสำนักอยู่หรือ? มีฝูงชนที่รวบรวมมารึ?."จงซานที่กล่าวตัดความคิดของเจ้าฉวนไป.

"หรือ,ส่งคนแฝงตัวเข้าไปด้านในล่ะ?จากนั้นก็หาคนที่ต้องการร่วมมือกับพวกเราด้านนอก?"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"แล้วเงื่อนไขที่จะชักจูงให้พวกเขาร่วมมือล่ะ,อีกอย่างการจะเข้าไปข้างในก็ใช่ว่าจะเข้าไปได้ง่ายๆ,ถึงจะแฝงตัวเข้าไปได้จะเข้าไปได้สักกี่คน? แทบจะไม่ต่างจากส่งหมูขึ้นไปวางบนเขียง?ถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้เข้าไป,ก็ไม่ช่วยอะไร,กองกำลังมากมายที่ล้อมกรอบเจ้าอยู่,คิดว่าจะหนีพ้นอย่างงั้นรึ? นี่คือสงคราม,เป็นสนามรบ,จะใช้วิธีเหมือนกับกลุ่มคนไม่กี่คนได้อย่างไร,อีกอย่างคนที่มีความแข็งแกร่งเพียงพอจะต่อต้านสวรรค์นั้นจะมีสักกี่คน,เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเป็นไปไม่ได้ในสถานการณ์ตอนนี้."จงซานที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.

"หากเป็นข้าแฝงตัวเข้าไป,ข้าจะค่อยๆสังหารเหล่าขุนพลและผู้บัญชาการ,หากไม่มีผู้นำแล้ว,กองกำลังขนาดใหญ่ย่อมแตกแยกไม่ใช่รึ?"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวอย่างเชื่อมั่น.

"ทหารทุกคนล้วนแล้วแต่มีฝีมือ,จะถูกสังหารได้ทุกคนอย่างงั้นรึ?นอกจากนี้,เมื่อเกิดการต่อสู้ขึ้น,เหล่าขุนพลย่อมอยู่ในสถานที่ปลอดภัย,มีทหารมีฝีมือป้องกัน,ตราบเท่าที่เกิดเหตุเพียงครั้งแม้เพียงแค่เล็กน้อย,พวกเขาก็รู้ตัวกันแล้ว,สุดท้ายแล้วพวกเขาก็จะเล็งไปที่เจ้า,หากเป็นเช่นนั้น,เจ้าจะตกอยู่ในอันตรายทันที!"จงซานที่ส่ายหน้าไปมา.

"แล้วเจ้าล่ะทำได้เหรอ!"เนียนโหยวโหยวที่แสดงท่าทางไม่พอใจ,ทว่าสายตาของนางลอบมองจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจอยู่ตลอดเวลา.

"จอมพล,พวกเราต้องทำอย่างไร?"เจ้าฉวนที่กล่าวสอบถามออกไป.

"ตรวจดูให้ทั่ว,ในเวลานี้ส่งกองกำลังออกไปบันทึกภูมิประเทศรอบๆให้ทั่ว,สืบดูว่าภายในป้อมปราการนั้นมีจำนวนเท่าไหร่?"จงซานที่กล่าวตอบ.

"ครับ!"เจ้าฉวนที่ตอบรับในทันที.

หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,จงซานและอีกเก้าคนยังคงสำรวจพื้นที่รอบๆ เมืองอีกสิบเอ็ดแห่งที่เหลือ.

ยาก!เป็นเรื่องยากมา!ที่จะยึดครองเมือง 12 แห่งชายทะเลได้,เป็นเรื่องที่ยากจริงๆ,นอกจากนี้แต่ละเมืองยังเฝ้าระวังอย่างดี,ตอนนี้ยิ่งยากเข้าไปยิ่งกว่าเดิม.

เมือง 12 หลิงไห่นั้น,อยู่ติดกับทะเลตะวันออก,รอบๆนี้จึงมีนิกายอื่นๆน้อยมาก,มีเมืองขนาดเล็ก,ซึ่งเป็นเมืองเล็กทั่วไปเท่านั้น.

บ่ายวันหนึ่ง,จงซานที่นำคนไปยังเมืองเล็ก,ซึ่งมีโรงเตี้ยมแห่งหนึ่ง.

"จอมพล,ทีมสำรวจของพวกเรา,น่าจะมาถึงเร็วๆนี้!"เจ้าฉวนกล่าว.

"อืม,ให้เถ้าแก่เตรียมอาหารพิเศษมา!นานแล้วที่ไม่ได้กินอะไรเลย."จงซานพยักหน้า.

"ตอนนี้เจ้ายังมีอะไรมาหาอาหารกินอยู่รึ? นี่ก็ผ่านมาสามเดือนแล้ว,ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลย,เจ้าไม่กังวลอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน.

"มีอะไรให้ต้องกังวล? เมือง 12 หลิงไห่นั้นแข็งแกร่งทรงพลัง,ข้าคนเดียวคงทำอะไรไม่ได้,ไม่ใช่สิ,เพราะว่ามันแข็งแกร่ง,ยังมีวิธีอีกรึ? เวลานี้ถึงเวลากินก็ต้องกิน,ถึงเวลาดื่มก็ต้องดื่ม,ทำใจให้สบาย,พัฒนาจิตใจของตัวเองก่อน."จงซานที่กล่าวออกไปด้วยรอยยิ้ม.

"พวกเราจะใช้ชีวิตว่างๆอย่างงี้นะรึ?"เนียนโหยวโหยวที่กล้าวค้อน.

ทว่าคนอื่นๆนั้นจ้องมองมายังจงซานด้วยเช่นกัน,ต้องไม่ลืมว่าด้วยคำพูดของจงซานเพียงคำเดียวนั้น,สามารถตัดสินความเป็นความตายของทหารหนึ่งล้านคนได้.

"การจะโจมตีคนที่แข็งแกร่งกว่าตนเองนั้น,จำเป็นต้องรู้จักรอกระแสลม,นอกจากนี้พวกเราก็กำลังค้นหาสายลมนั่นอยู่,อีกอย่างเรื่องบางเรื่องไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ของพื้นที่รอบๆเมืองแห่งนี้ก็จำต้องนำมาตัดสินใจ,เจ้าฉวนเจ้ารับผิดชอบในการรวบรวมประวัติของเมือง 12 หลิงไห่แห่งนี้,ว่ามีบุญคุณความแค้นกันระหว่างแต่ละป้อมปราการหรือไม่?".จงซานที่กล่าวต่อเจ้าฉวน.

"ครับ!"เจ้าฉวนที่ตอบรับในทันที.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.