Immortality Chapter 292 Western Poison Emperor
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 292 จักรพรรดิพิษปัจจิม.
Chapter 292 Western Poison Emperor
西毒皇
จักรพรรดิพิษปัจจิม.
เมืองอู๋ซวัง!
ด้วยเป็นเมืองของผู้ฝึกตน,การบูรณะสิ่งก่อสร้างนับว่าเป็นไปด้วยความเร็ว,ก่อนหน้านี้จงซานได้อนุญาตให้เหล่าโจรร้ายยึดสมบัติที่พวกเขาต้องการไปได้,ทว่าตอนนี้เหล่าประชาชนได้ฟื้นฟูสร้างขึ้นมาใหม่,ซึ่งดูเหมือนว่ามันจะดียิ่งกว่าเดิมซะอีก.
ลานฝึกทหารเวลานี้มีสุ่ยอู๋เหินรับหน้าที่ในการฝึกฝนอย่างดี.
จงซานยังคงศึกษาสภาพภูมิประเทศโดยรอบอย่างระเอียด.
เข้าสู่สงครามรึ?ยังไม่จำเป็นต้องรีบร้อน,มีดไม่คมย่อมไม่สามารถผ่าฟืนได้!ทหารไม่มีความสามารถก็ไม่สามารถออกรบได้เช่นกัน.
ในเวลานี้จึงจำเป็นต้องพัฒนาเมืองอู๋ซวังโดยเร็ว,จงซานในเวลานี้กำลังฝึกฝนและเพิ่มความสามารถของเหล่าหทารนั่นเอง.
สองวันหลังจากนั้น,เนียนโหยวโหยวไม่รู้ว่าหายไปใหน,ส่วนอาต้าและจื่อเห่าเองก็ไม่ได้มารบกวนจงซาน,ซึ่งเวลานี้ไม่จำเป็นต้องคุ้มกันอะไร.
ทว่าในวันหนึ่ง,ที่ประตูทิศใต้,ปรากฏชายชราคนหนึ่ง,ที่เป็นเหมือนกับอสูรร้ายที่ร้ายกาจมาก.
ชายชราที่สวมชุดหลากสี,ผมสีขาว,ใบหน้าที่เรียบลื่น,ดวงตาทั้งสองข้าดูลึกล้ำ,แทบไม่ต่างจากอสูรร้ายทั่วไปเลย.
ชายชราที่สะบัดแขนเสื้อ,ใบหน้าที่เผยยิ้มด้วยท่าทางมีความสุข,"บิดาต้องการผู้สืบทอดมานานเท่าไหร่แล้ว!ท้ายที่สุดก็จะได้ศิษย์กับเขาซักที,ทว่ามันยากจริง,ต้องรอกว่าสิบปี,จะต้องช่วยนางหาบางสิ่งให้ได้,หากทำได้นางจะต้องรับปากแน่!"
ชายชราที่กล่าวอย่างมีความสุข,ย่างก้าวตรงมายังประตูเมืองอู๋ซวัง.
ชายชราที่ดูแปลกประหลาด,ผู้คุ้มกันประตูสองคนในเวลานี้,ได้เร่งรีบตะโกนถามออกไป."ผู้มาเป็นใคร?"
"เจ้าเด็กน้อยกล้าขวางบิดาอย่างงั้นรึ?วันนี้บิดาอารมณ์ดี,จะไม่สังหารพวกเจ้า,ไปตามเจ้าเมืองมาหาข้า,ไปเรียกเจ้าเมืองมา!"ชายชราที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการ.
"สามหาว!"ผู้คุ้มกันประตูที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว.
เห็นเสียงตะโกนที่โกรธเกรี้ยว,ชายชราที่ขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองไปยังผู้คุมประตู.
เพียงแค่จ้องมอง,ใบหน้าของผู้คุมก็กลายเป็นดำมืด,เขียวคล้ำ,หมดสติล้มพับลงไปในทันที,เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมาก.
แปลกไปแล้ว,ประหลาดไปแล้ว,ผู้คุ้มกันประตูเมืองตะโกนออกมาในทันที,"มีผู้บุกรุก!"
เหล่าทหารคุ้มกันที่ตะโกนเสียงดัง,ทำให้ผู้คุ้มกันมากมายวิ่งลงมาก,ขณะที่เข้าใกล้,ทุกคนใบหน้าดำมืด,หมดสติไปพร้อมๆกัน.
ชายชราที่เผยสีหน้าท่าทางเหยียดหยัน.
ทว่าหลังจากนั้นไม่นานผู้คุ้มกันก็มากขึ้นเรื่อยๆ,ตอนนี้เป็นกองกำลังใหญ่ที่เริ่มเข้ามาล้อมรอบชายชราคนดังกล่าเอาไว้.
ตำหนักเจ้าเมือง,จงซานที่กำลังศึกษาแผนที่.
"จอมพล,เกิดเรื่องแล้ว!"ทหารคนหนึ่งที่เร่งรีบเข้ามารายงานในห้องโถง.
จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังทหารที่แสดงท่าทางกระวนกระวายใจ.
"อย่างไร? กล่าวออกมาให้ชัด!"จงซานกล่าว.
"จอมพล,ที่ประตูทิศใต้,ได้ปรากฏจอมยุทธ์ที่ไร้เทียมทานคนหนึ่ง,ตอนนี้ทหารกว่าพันคนถูกเขาจัดการ,....."ทหารคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางแปลกประหลาด.
"เขาจัดการอย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"จากที่ข้าเห็น,ทุกคนต่างก็ถูกพิษหมดสติไป!"ทหารคนดังกล่าวรายงาน.
"เขามาเพียงแค่คนเดียวอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วสอบถาม.
"ครับ!"ทหารตอบรับในทันที.
"ทำไมเขาต้องวางยาพิษเหล่าทหารคุ้มกันประตูเมืองด้วยล่ะ?"จงซานที่ขมวดคิ้วพลางสอบถาม.
"เขาบอกต้องการพบกับจอมพล!"ทหารคนดังกล่าวตอบ.
"ทุกคนตายไปรึยัง?"จงซานที่กล่าวถามอีกครั้ง.
"ข้าเองก็ไม่รู้,รู้เพียงคนหนึ่งพันหมดสติไป,ตอนนี้ไม่มีใครกล้าไปตรวจสอบ,เพราะว่าเพียงแค่สัมผัสก็หมดสติล้มลงไปในทันทีเช่นกัน!"ทหารคนดังกล่าวรายงาน.
"อืม,ไปแจ้งจื่อเห่าและอาต้า,ข้าจะไปดูด้วยตัวเอง."จงซานกล่าว.
"ครับ!"ทหารคนดังกล่าวรับคำและจากไปในทันที.
ประตูเมืองทิศใต้เมืองอู๋ซวัง.
บนลานกว้าง,เฒ่าชราที่ไม่ต่างจากอสูรกาย,พื้นที่รอบๆ,มีทหารหมดสติไปกว่า
2000 คนแล้ว,แม้แต่ระดับก่อตั้งวิญญาณ,ยังล้มคล่ำไปสองคน.
เวลานี้พื้นที่รอบๆ,ปรากฏกองกำลังขนาดใหญ่ที่ล้อมรอบ,ตอนนี้กำลังเล็งศรปราณเป็นจุดเดียวกัน,ชี้ไปยังตำแหน่งใจกลาง,รอคอยเพียงคำสั่งจากขุนพลเท่านั้น,ศรปราณก็จะถูกยิงไปยังชายชรา.
อย่างไรก็ตาม,เหล่าขุนพล,รับรู้ว่าพลังของพวกเขาไม่เพียงพอ,จึงยังคงนิ่งงันสุขุมอยู่.
หากพวกเขาปล่อยศรปราณออกไปล่ะก็,เหล่าพี่น้องทั้ง
2000 พันที่นอนอยู่จะต้องตายแน่นอน,นอกจากนี้ชายชราผู้นี้ไม่ใช่คนธรรมดาแน่,ศรปราณจะจัดการเขาได้จริงๆรึ?
เป็นไปได้ว่าไม่เพียงแต่ไม่สามารถสังหารได้ยังถูกชายชราคนดังกล่าวสังหารด้วยซ้ำ,ตอนนี้จำเป็นต้องรอการตัดสินใจจากจอมพลเท่านั้น.
"จะเกินขีดจำกัดเวลาของบิดาแล้ว,ให้เจ้าเมืองรีบออกมาพบข้าโดยเร็ว!"ชายชราที่กล่าวออกมาเสียงดัง
"อาวุโส,โปรดรอก่อน,พวกเราได้ส่งเรื่องออกไปแล้ว,คาดว่าข่าวคงไปถึงแล้ว,"ขุนพลผู้บัญชาการทหารเวลานี้กล่าวต่อรอง.
"อืม."ชายชราพยักหน้า.
ในเวลานี้,จงซานนำอาต้าและจื่อเห่าบินมายังประตูเมือง,ส่วนเนียนโหยวโหยว,เวลานี้ไม่รู้ไปใหนยังไม่กลับมา.
"จอมพล!"เหล่าทหารที่เอ่ยออกมาเสียงดัง.
ในเวลาเดียวกัน,สุ่ยอู๋เหิน,หลิวอู๋ซ่าง,และเจ้าฉวนที่ได้รับข่าวก็บินตามมาด้วยเช่นกัน.
"จอมพล!"ทหารทุกคนที่แสดงความเคารพขณะที่จงซานก้าวผ่าน.
"อืม."จงซานพยักหน้าและก้าวไปยังด้านหน้า.
จื่อเห่าและอาต้าเฝ้าป้องกันซ้ายขวา,ก้าวตามมาด้านหลัง,หลังจากที่ออกมาด้านนอกประตูแล้ว.
เหล่าทหารที่เปิดทางให้กับจงซาน,ที่ก้าวเข้ามาลานตรงกลางซึ่งมีอสูรกายชายชราอยู่.
"เซียนเซิง,นี่คือจักรพรรดิพิษปัจจิม,ผู้เชี่ยวชาญจักรพรรดิแท้ขั้นปลาย,มีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา,และยังเชี่ยวชาญเรื่องวางยาพิษ,หากลงมือล่ะก็,ไม่ว่าใครที่แข็งแกร่งขนาดใหน,ล้วนแล้วแต่ถูกสังหารด้วยพิษทั้งนั้น."อาต้าที่กล่าวรายงานข้อมูลชายชราต่อจงซาน.
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าชายชราผู้นี้มีชื่อเสียงขนาดใหน.
จักรพรรดิพิษปัจจิม? สังหารคนด้วยพิษ?
นับว่าเป็นคนที่โหดเหี้ยมมาก,ด้วยพิษที่แข็งแกร่ง,ควรค่าแล้วที่ได้ฉายา,จักรพรรดิพิษปัจจิม.
อย่างไรก็ตาม,เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องหลัก,ความจริง,จักรพรรดิพิษปัจจิม,จงซานเคยเห็นเขามาก่อน.
เมื่อครั้งที่เขาเดินทางมายังทวีปศักดิ์สิทธิ์พร้อมกับอาวุโสจื่อซวินและคนอื่นๆ,หลังจากที่ผ่านมายังทะเลตะวันออก,ก็ได้เห็นเด็กสาวขี่มังกร,ซึ่งมีมังกรวารีมากมายคุ้มกัน,ด้านหลังเป็นจักรพรรดิพิษปัจจิมกำลังไล่ตามไป.
เป็นเขา?
จงซานที่ปรากฏออกมานั้น,เหล่าทหารทั้งสองฝั่งเปิดทาง,พลางแสดงความเคารพ,เปิดทางให้เขาก้าวไปด้านหน้า.
จักรพรรดิพิษปัจจิมที่อยู่ไม่ไกลออกไป จ้องมองด้วยท่าทางแปลกประหลาดกับคนที่กำลังก้าวเข้ามา.
ความแข็งแกร่งของจงซาน,จักรพรรดิพิษสามารถบอกได้,ระดับเจ็ดแกนทอง?
ทว่าระดับเจ็ดแกนทอง,มียอดยุทธ์คอยปกป้องอยู่,นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่าเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาเขาอีกรึ?
"อาวุโสจักรพรรดิพิษปัจจิม,พบกันอีกแล้ว!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
กับคำพูดของจงซาน,จักรพรรดิพิษปัจจิมที่นิ่งงัน,ข้าเคยเจอเจ้ามาก่อนอย่างงั้นรึ?
แล้วไปเจอกับเจ้าตั้งแต่ตอนใหนกัน?
"เจ้าเป็นใคร?"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่ขมวดคิ้วสอบถามออกไป.
"ก่อนหน้านี้เจ็ดปี,ที่ทะเลตะวันออก,พวกเราผ่านทางมาพร้อมกับอาวุโสจื่อซวินศาลาเจ็ดดาว,ในเวลานั้นมีมังกรกลุ่มหนึ่งได้ผ่านทางไป,และจักรพรรดิพิษปัจจิมได้พบกับศิษย์รักที่มีพรสวรรค์,จึงไม่ลังเลเลยที่จะไล่ตามกลุ่มมังกรกลุ่มนั้น,ไม่รู้ว่าศิษย์ของท่านตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
แม้ว่าคำพูดของจงซานนั้นจะไม่ได้จริงนัก,ทว่ากับคำพูดเช่นนี้,ก็ทำให้จักรพรรดิพิษปัจจิมรู้สึกพอใจเช่นกัน.
กับคำพูดดังกล่าวนี้,แม้ว่าเขาจะจำจงซานไม่ได้,ทว่าจื่อซวินในเวลานั้นที่สวนทางกัน,เขายังคงจำได้ดี.
อย่างไรก็ตาม,จักรพรรดิพิษปัจจิมนั้นไม่ได้สนใจจงซานในครั้งนั้น,ทำให้เขาจำไม่ได้นั่นเอง.
"เจ้าเป็นเจ้าเมืองอย่างงั้นรึ?"จักรพรรดิพิษปัจจิมกล่าวถามโดยตรง.
"ข้าจงซาน,ดูแลเมืองอู๋ซวังแห่งนี้ชั่วคราว,ข้าเป็นผู้บัญชาการทหาร,เรื่องของเมืองอู๋ซวังทั้งหมด,เป็นข้าเป็นคนตัดสินใจ,อาวุโสมีเรื่องอันใด,โปรดบอกข้ามาได้เลย."จงซานที่กล่าวรับรอง.
"เจ้านะรึ?"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่ชำเลืองมองตาโต,แววตาไม่อยากเชื่อเท่าใดนัก.
แม้ว่าคนเหล่านี้จะเต็มไปด้วยความเคารพจงซาน,ทว่าไม่ใช่ว่าราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวกำลังล้อเล่นอยู่เหรอ,ที่ให้คนที่มีระดับแกนทองเป็นผู้ดูแลเมืองอู๋ซวังแห่งนี้?
ทว่า,เมื่อเห็นเหล่าขุนพลและทหารคนอื่นๆที่เต็มไปด้วยความเคารพแล้ว,จักรพรรดิพิษปัจจิมถึงกับต้องขมวดคิ้วและยอมรับความจริง.
"ข้ากำลังค้นหาของบางอย่างอยู่!"จักรพรรดิพิษปัจจิมกล่าวออกมาไม่อ้อมค้อม.
จงซานที่จ้องมองไปยังจักรพรรดิพิษปัจจิม,ที่มุมปากเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,พิษ??,ผู้เชี่ยวชาญด้านพิษ?
นี่นับว่าเป็นบุคคลที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก,เหมาะที่จะใช้ประโยชน์,หากว่ามองเห็นสิ่งที่เขาต้องการ,จะกลายเป็นเรื่องที่ช่วยเขาได้เป็นอย่างมาก,ไม่ว่าจะเป็นทหาร,ไม่ว่าจะเป็นศิลาวิญญาณ,ไม่ว่าจะเป็นของวิเศษใด,หรือสมบัติที่ล้ำค่า,สำหรับคนที่มีความสามารถเช่นนี้ล่ะก็,เป็นไปได้ว่าจะต้องเป็นสิ่งที่หากยากและมีราคาแน่นอน.
ตราบเท่าที่เป็นสิ่งของที่สามารถซื้อได้,แพงแค่ใหน! ต้องใช้ทหารเพื่อค้นหาขนาดใหน,ใช้ศิลาวิญญาณแลกซื้อ,ของวิเศษที่สามารถซื้อได้,หรือว่าสมบัติสวรรค์ที่ซื้อได้,ไม่ว่าจะแพงเพียงใด,ไม่ว่าจะต้องใช้จ่ายเท่าไหร่,เพื่อแลกกับความสามารถของคนผู้นี้ก็นับว่าคุ้มค่า!
"ข้าเคารพอาวุโสมานานแล้ว,ในเมื่อมีโอกาสได้พบกับอาวุโส,แน่นอนว่าข้าจะต้องทำงานให้ท่านอย่างเต็มที,ก่อนอื่นขอเชิญไปที่พักของข้า,ค่อยๆเล่าเรื่องราวถึงสิ่งที่ท่านต้องการหา,ข้าจะช่วยเหลือท่านอย่างเต็มกำลังแน่นอน."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่ชำเลืองมองออกไปเล็กน้อย.
เพราะว่าจักรพรรดิพิษปัจจิมคาดไม่ถึงเลยแม้แต่น้อย,กับท่าที่และคำพูดของจงซานที่แสดงออกมาเชิญชวนเขาเช่นนี้.
ไปยังที่พักของเขาอย่างงั้นรึ? ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้หวาดกลัว,กับจักรพรรดิพิษปัจจิมเลยแม้แต่น้อย.
"ย่อมได้!"จักรพรรดิพิษปัจจิมที่พยักหน้า.
จงซานที่โบกมือสั่งการ,เหล่าทหารที่ง้างคันศรเล็งมายังเขา,ก็ถอยและเก็บอาวุธ,
เพราะว่าเขาได้ทำการกล่าวทดสอบด้วยคำพูดก่อนหน้านี้,จงซานก็เข้าใจได้ว่านิสัยของจักรพรรดิพิษปัจจิมนั้น,สามารถที่จะพูดคุยต่อรองด้วยเหตุผลได้.
จักรพรรดิพิษปัจจิมที่จ้องมองการเคลื่อนไหวของจงซาน,เหล่าทหารที่เชื่อฟังคำพูดของจงซาน,ก็รับรู้ได้ว่าเขาไม่ได้โกหก,พร้อมกับพยักหน้าพร้อมกับเตรียมเดินทางไปยังที่พักของจงซาน.
เหล่าขุนพลที่แสดงท่าทางเป็นกังวล,ทว่าจงซานนั้นที่โบกมือให้.
จักรพรรดิพิษปัจจิมที่ก้าวเข้ามาใกล้,จงซานกล่าวออกมาว่า,"อาวุโส,เหล่าผู้ใต้บังคงบัญชาของข้า,ท่านจะช่วย...!"
จงซานที่ชี้ไปยังเหล่าทหาร 2000
นายที่ล้มนอนอยู่กระจายไปทั่วพื้น.
เหล่าทหารที่หน้าดำถูกพิษจนสลบ,ด้วยการขัดขืนต่อจักรพรรดิพิษปัจจิมก่อนหน้านี้,เพียงแค่เขาสะบัดแขนเสื้อออกไปคนมากมายก็ลมคล่ำหมดสติไป.
"กล้ามาหาเรื่องข้าก่อน,หากเป็นบิดาก่อนหน้านี้,พวกมันได้ตายกลายเป็นผีไม่เหลือแม้แต่กระดูก!"จักรพรรดิพิษที่สะบัดมือออกไปอีกครั้งปล่อยควันไร้สีออกไป.
"ขอบคุณ,อาวุโส!"จงซานที่จ้องมองไปยังจักรพรรดิพิษเพียงแค่สะบัดแขนเสื้อออกไปเท่านั้น.พร้อมกับก้าวนำออกไป.
"อืม."จักรรพรรดิพิษปัจจิมพยักหน้า,ก่อนที่จะตามจงซานเข้าไปในเมืองอู๋ซวัง.
หลังจากที่เหล่าผู้คุ้มกันเมืองอู๋ซวังกว่า 2000
คนที่หมดสติ,ดูเหมือนว่าพวกเขาเวลานี้ถูกถอนพิษแล้ว,ตอนนี้ค่อยๆลุกขึ้นนั่ง,หลายคนถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าจักรพรรดิพิษปัจจิมนั้นร้ายกาจมาก.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น