Immortality Chapter 280 Zhi Huo Wolf Commander
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 280 จื่อเห่าหลางเจียง.
Chapter 280 Zhi Huo Wolf Commander
炙火狼将
จื่อเห่าหลางเจียง.
บนเมฆสีขาว,อาต้าที่นำจงซานพุ่งตรงไปยังตำแหน่งของสำนักยวีเหิงด้วยความเร็วสูง.
ผ่านมาราวๆครึ่งเดือน,นับตั้งแต่ทั้งสองเดินทางออกมาด้วยความเร็ว.
อาต้าที่เป็นผู้ควบคุมเมฆสีขาว,ส่วนจงซานนั้นนั่งบำเพ็ญหลับตา,ไม่ลืมที่จะฝึกฝนบำเพ็ญเพียร.
"เซียนเซิง,ไม่ได้การแล้ว?"อาต้าที่ขมวดคิ้วไปมา.
จงซานที่ลืมตาขึ้น,จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ,แต่ไม่พบสิ่งใด.
"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกมาด้วยความสงสัย.
"ตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว,พลังวิญญาณรอบๆนี้ดูไม่ปกติ."อาต้าที่สูดหายใจยาว.
"พลังวิญญาณอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ครับ,พลังวิญญาณ,พื้นที่รอบๆนี้,ดูเหมือนว่ามันจะหนาแน่นจนผิดปรกติ,แตกต่างจากที่เคยเป็นก่อนหน้านี้และมันยังหนาแน่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆด้วย."อาต้ากล่าว.
ขณะที่จงซานกำลังแสดงท่าทางสงสัย,อาต้าที่กล่าวออกมาในทันที."ตั้งแต่เข้ามา,เซียนเซิงสัมผัสได้หรือไม่?"
เมฆสีขาวที่ลอยอยู่บนอากาศ,จงซานที่จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ,พลังวิญญาณนับว่าหนาแน่นเป็นอย่างมาก,เขาสัมผัสได้ว่า,อากาศที่อยู่รอบๆนี้,หนาแน่นไปด้วยพลังวิญญาณ,รู้สึกราวกับสัมผัสไอน้ำ,ที่กระจายล่องลอยกระจายไปทั่วอากาศ.
จงซานที่ลุกขึ้น,จ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"อีกนานเท่าไหร่จะถึงสำนักยวีเหิง?"จงซานเอ่ย.
"น่าจะราวๆหนึ่งวัน,ปราณวิญญาณรอบๆนี้ดูผิดปรกติ,ไม่เคยเกิดเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน."อาต้าตอบกลับในทันที.
"อืม,บินตรงไปยังสำนักยวีเหิงด้วยความเร็วสูงสุด."จงซานที่สูดหายใจลึก.
"ครับ."อาต้าที่กล่าวตอบรับในทันที.
"วูซซ!"
"วูซซ!"
สำนักยวีเหิงอยู่ไม่ไกลแล้ว,ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงของหมาป่าที่ขู่คำรามดังลั่น.
ไม่ไกลออกไป,จงซานที่สามารถมองเห็นหมาป่ามากมาย,ราวๆ
30,000 ตน,ทว่าที่ด้านหน้าพวกเขานั้น,มีกองกำลังราวๆหนึ่งแสน.
นี่คือการประจันหน้ากันระหว่างเผ่าหมาป่าและเผ่ามนุษย์เหรอ.
"คลืนๆๆ."
เผ่ามนุษย์เหมือนว่าตอนนี้,พวกเขาเองก็นับว่าตรึงมืออยู่เหมือนกัน.
"เซียนเซิง,นั่นอ๋องจวีลู,อู๋อาน."อาต้าที่ชี้ไปยังตำแหน่งหนึ่ง.
จงซานที่กวาดตามองออกไป.
อีกฝั่ง,เป็นฝั่งของเผ่ามนุษย์ที่กำลังประจันหน้ากับหมาป่า,บนยอดเขาสูง,มีอ๋องจวีลูและอู๋อานจ้องมองอยู่.
ใบหน้าของอ๋องจวีลูที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน,ส่วนฝ่ายตรงข้ามผู้นำหมาป่า,มีหมาป่าขนาดความสูงสี่สิบเมตรเป็นหมาป่าอัคคี,และที่บนหัวของหมาป่าอัคคีนั้น,เป็นชายคนหนึ่งในชุดสีแดง.
ชายในชุดสีแดง,ใบหน้าที่ดูจริงจัง,แววตาที่ดูโกรธเกรี้ยว,ทว่าดูแปลกๆเล็กน้อย,ชายคนดังกล่าวหูทั้งสองข้างของเขานั้น,เหมือนกับหูหมาป่า,เป็นมนุษย์หมาป่านั่นเอง.
เห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,จงซานได้วิเคราะห์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดในทันที.
จื่อเห่าหลางเจียง!
ก่อนหน้านี้,เขาได้ยินเพียงชื่อของจื่อเห่าหลางเจียง,เขาเป็นราชาของหมาป่าหมื่นตน,แม้ว่าจะไม่ปรากฏตัวบ่อยนัก,อย่างไรก็ตามนับว่าเขาเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามไม่น้อย.
จื่อเห่าหลางเจียงที่ยืนอยู่ด้านหน้าหมาป่า,ยืนอยู่บนหัวหมาป่าตัวใหญ่,ซึ่งมีอีกคนหนึ่งเช่นกันที่ยืนอยู่บนหัวหมาป่า,ยืนอยู่ข้างๆออกไป.
หลิวอู๋ซ่าง!
ก่อนหน้านี้เขาได้กระทำเรื่องเลวร้าย,ทำการย่างบุตรของจื่อเห่าหลางเจียงเพื่อกิน,และยังเป็นบุตรของประมุขสำนักยวีเหิง,ก่อนที่หมาป่าน้อยจะหนีไปได้,ซึ่งเวลานั้นสำนักยวีเหิงถูกหมาป่านับหมื่นเข้ามาล้อมกรอบ,ซึ่งตอนนี้เขายืนอยู่บนศีรษะของหมาป่าขนาด
30 เมตรอย่างน่าประหลาดใจ.
ทว่าหมาป่าที่เขายืนอยู่บนหัวมันนั้น,ยังเป็นหมาป่าเด็ก,ทว่านับว่าเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง,ก่อนหน้านี้ทั้งคู่เป็นศัตรูกัน,ท้ายที่สุดกลับมาเป็นสหายกันแล้ว.
"อ๋องจวีลู,หุบเขาอัคคีรุ่งโรจน์เป็นเขตแดนของข้า,นำคนของเจ้าจากไปเสีย!"จื่อเห่าหลางเจียงที่แค่นเสียงอย่างเย็นชา.
"ไปเหรอ? มันง่ายไปมั้ง,หากเปลี่ยนเป็นเจ้า,เจ้าจะไปอย่างงั้นรึ?"อ๋องจวีลูที่แค่นเสียงเย็นชา.
จื่อเห่าหลางเจียงที่จ้องมองมายังอ๋องจวีลู่ด้วยท่าทางแข็งกร้าว.
"เจ้าไม่ยินดีไปอย่างงั้นรึ?"จื่อเห่าหลางเจียงที่แค่นเสียงเย็นชา.
"ชิ,จื่อเห่า,ใยต้องมาหาเรื่องข้าด้วย,ตอนนี้เทือกเขาอัคคีโชติช่วงนั้น,ยังมีกลุ่มอิทธิพลอื่นๆอีกมากมาย,ถึงข้าไป,ก็ไม่ได้ช่วยอะไร,เจ้าไม่ควรที่จะดื้อรั้นเกินไป,ร่วมมือกันจะดีกว่า,ช่วยกันค้นหามันร่วมกัน,เมื่อถึงเวลานั้นข้ากับเจ้าสามารถแบ่งปันกันก็ยังได้."อ๋องจวีลูเอ่ย.
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮา! ร่วมมือ?"ดวงตาของจื่อเห่าหลางเจียงที่แสดงท่าทางขุ่นแค้นใจ.
"ข้าสามารถร่วมมือกับทุกคนได้,ทว่าราชวงศ์ต้ายวีนั้นไม่มีทาง,ข้าเกลียดราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,จะให้ข้ากับราชวงศ์ต้ายวีร่วมมือกัน,เช่นนั้นเอาหัวของน่าหลานเพียวเสวี๋ยมาให้ข้าสิ."จื่อเห่าหลางเจียงที่แค่นเสียงด้วยความโกรธเกรี้ยว,แววตาที่บ้าคลั่ง,ราวกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อ,เห็นได้ชัดว่าเขากับราชวงศ์ต้ายวีนั้นมีความแค้นที่ฝังลึกกันมาก่อน.
"บังอาจ!!!"
อ๋องจวีลูที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
อ๋องจวีลู่ที่สะบัดมือฟาดตรงไปยังตำแหน่งของจื่อเห่าหลางเจียง,ฝ่ามืออัดอากาศ,ปล่อยกระแสอากาศ,พุ่งตรงออกไปด้วยความรุนแรง.
ปรากฏเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่,เป็นพลังอัดอากาศตรงไปยังร่างของจื่อเห่าหลางเจียง.
"ชิ!!"
จื่อเห่าหลางเจียงแค่นเสียง,พร้อมกับสะบัดมือออกไป,แววตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง,ประกายไฟสีแดงที่พุ่งตรงออกไปยังกลางอากาศ,เข้าปะทะกับฝ่ามือของอ๋องจวีลู่.
"ตูมมมม!"
พลังที่แข็งแกร่งสองสาย,เข้าปะทะกันอย่างรุนแรง,จนทำให้หมาป่าจำนวนมากถอยออกมาเล็กน้อย,เกิดความวุ่นวายเล็กๆ,ในขณะเดียวกัน,กองกำลังหนึ่งแสนของอ๋องจวีลูเองก็ล้มระเนระนาดไปด้วยเช่นกัน,หลายๆคนที่ใช้อาวุธปักลงพื้นที่เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองลอยโด่งออกไปตามแรงลม.
นี่คือการเข้าปะทะกันของผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,ผลที่ออกมนั้น,เกินกว่าจะคาดการณ์ได้อย่างแน่นอน.
เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาในเวลานี้,พวกเขาไม่มีใครกล้าเคลื่อนไหวอย่างแน่นอน,กับยอดยุทธ์ทั้งสองที่ลอยขึ้นไปกลางอากาศ,ต่อสู้กันบนชั้นเมฆ,เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น
ส่งออกมาเป็นระยะๆ.
ไม่ไกลออกไปนั้น,จงซานที่จ้องมองไปยังจุดสองจุด,มองขึ้นไปบนฟ้า,นับว่าเป็นการต่อสู้ที่ทรงพลังน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างมาก.
ร่างของอ๋องจวีลู,ที่ปกคลุมไปด้วยพลังงานสีดำ,หมุนวนไปทั่วร่างของเขา,ส่วนจื่อเห่าหลางเจียงนั้น,เป็นเพลิงสีแดงที่รุนแรงโหมกระหน่ำอย่างหนักหน่วง.
สองยอดยุทธ์ที่เข้าโรมรัน,ทำให้พื้นที่รอบๆบรรยากาศบิดเบี้ยวน่าสะพรึงกลัว.
"ตูมม,ตูมมมและตูมมม............"
การต่อสู้ที่เหมือนกับฟ้าผ่าดังออกมาเป็นระยะ,แม้ว่าจะอยู่ห่างออกมาไกล,ทว่าเสียงกระแทกที่ดังสนั่นเจ็บปวดใบหู,จนคนที่มีพลังฝึกตนต่ำหูดับไปตามๆกัน.
บนชั้นเมฆ,คนทั้งสองที่เข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น,ราวกับฟ้าถล่ม,ประกายแสงพลังวิญญาณที่อาบไปทั่วท้องฟ้า,ปกคลุมพื้นที่สาดส่องแสงลงมาพื้นวับวาว,ทว่าสายตาของจงซานที่จ้องมองไปนั้นรู้สึกเลือนๆ,กับพลังของทั้งสองนั้นมีมากมายมหาศาลและยังมากขึ้นและก็มากขึ้นด้วย.
บนท้องฟ้าที่มีพลังมหาศาลแผ่พุ่งอาบไปทั่วท้องฟ้า.
ทว่าด้านล่างตอนนี้,อู๋อานที่เริ่มจ้องมองไปยังตำแหน่งของหลิวอู๋ซ่างทันที.
"นี่เหรอบุตรของจื่อเห่าหลางเจียง."อู๋อานแค่นเสียงเย็นชาออกมาทันที.
"ระวัง!"หลิวอู๋ซวังที่เอ่ยปากออกมาในทันที.
"ฮึมๆๆๆ"
"วูซซซซ"
......
แววตาท่าทางของหมาป่าทุกตนในเวลานี้,จ้องมองออกไปอย่างดุร้าย,จับจ้องมองไปยังอู๋อานไม่วางตา,เพราะว่าหลิวอู๋ซวังและเหล่าหมาป่ามากมายที่รับรู้ถึงเจตนาร้ายของอู๋อานได้ในทันที.
อู๋อานที่จ้องมองไปยังหลิวอู๋ซ่าง,พร้อมเผยยิ้มออกมา,"คาดไม่ถึงเลยว่าจื่อเห่าหลางเจียง,ตั้งแต่ภรรยาตายไป,เหลือเพียงบุตรชาย,คาดไม่ถึงจะยอมเป็นสัตว์ขี่ให้กับมนุษย์."
"โฮกกก!"
หมาป่าน้อยที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวคำรามใส่อู๋อาน.
"เจ้าจะไปรู้อะไร?"หลิวอู๋ซวังที่แค่นเสียงอย่างเย็นชา.
"แน่นอน,แผลเป็นที่หูซ้ายของมัน,เป็นข้าที่ทิ้งเอาไว้ในอดีต."อู๋อานที่เผยยิ้มอย่างชั่วร้าย.
"โฮกกกก"
หมาป่าน้อยที่โกรธเกรี้ยวจนตัวสั่น,ราวกับว่าจะกลายเป็นบ้าคลั่งไปในทันที.
"อย่าให้มันยั่ว,ความแค้นนี้,พวกเราจะต้องสะสางแน่."อู๋อานที่กล่าวปลอบมันทันที.
"ฮืมๆๆ."หมาป่าน้อยที่ค่อยๆเย็นลง.
อู๋อานทีเผยยิ้มออมกา,ก่อนที่จะลอย,พุ่งตรง,บินไปยังตำแหน่งของหลิวอู๋ซ่างด้วยความเร็ว.
เห็นอู๋อานที่บินตรงมาด้วยความเร็ว,หมาป่าทุกตนที่รับรู้ถึงแผนการของอู๋อาน,เขาคงคิดว่าหากสามารถจับตัวบุตรชายของจื่อเห่าหลางเจียง,ก็จะสามารถข่มขู่จื่อเห่าหลางเจียงได้,หมาป่าทุกตนที่พ่นเปลวเพลิงออกไป,บอลเพลิงมากมายที่พุ่งออกไปไม่หยุดหย่อน,เพื่อปกป้องบุตรชายของจื่อเห่าหลางเจียง,ทว่าพลังฝึกตนของอู๋อานนั้นสูงมาก,ด้วยการบินด้วยความเร็วสูง,ยากที่บอลเพลิงจะสามารถโจมตีโดนได้.
แม้ว่าเปลวเพลิงที่ถูกยิงออกไปนับหมื่นลูก,ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเปลวเพลิง,อากาศถึงกับบิดเบี้ยวไปในทันที.
อย่างไรก็ตามด้วยอู๋อานเป็นผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,พลังความเร็วนั้น,มองเห็นเป็นเพียงภาพติดตา,บอลเพลิงของเหล่าหมาป่า,นั้นไม่สามารถกระทบร่างของของอู๋อานได้เลยแม้แต่น้อย.
รอยยิ้มที่ชั่วร้ายของอู๋อาน,ที่ฝ่าม่านเปลวเพลิงเข้ามา,พุ่งตรงผ่านบอลเพลิงหมาป่ามาได้อย่างง่ายดาย,ตรงไปยังตำแหน่งของหลิวอู๋ซ่าง,พร้อมกับยืนมือออกไป.
กับพลังที่ยากจะต้านทาน,ผู้ฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,แม้แต่บอลเพลิงนับหมื่นยังไม่สามารถขวางกั้น,เขาที่มุ่งตรงออกไป,มือของเขาที่พุ่งออกมานั้น,ยืดยาวตรงออกไปราวกับอสรพิษ,เป้าหมายนั้นคือยังร่างของหมาป่าน้อยเพื่อจับตัวของมันเอาไว้,เพื่อที่จะใช้มาเพื่อข่มขู่จื่อเห่าหลางเจียงนั่นเอง.
เพราะว่าอู๋อานรับรู้ดีว่าหมาป่าน้อย,บุตรของจื่อเห่าหลางเจียงนั้นอ่อนแอมาก.
หลิวอู๋ซวังที่ยืนอยู่บนหัวหมาป่า,ดาบของเขาที่ฟันออกมาเพื่อต้านทานอู๋อาน.
อย่างไรก็ตามความแตกต่างกันนั้นมากมายนัก,ปราณดาบระดับก่อตั้งวิญญาณแม้ว่าจะลงมือเต็มที่,เมื่ออยู่ต่อหน้าระดับจักรพรรดิแท้,ก็สลายกลายเป็นไอ,ไปในทันที.
หลิวอู๋ซ่าง,ที่ตอนนี้ได้แต่มองเห็นฝ่ามือของอู๋อานที่พุ่งตรงมา,ไม่รู้ว่าจะต้องทำเช่นไร,ทว่าในเวลานั้นก็ปรากฏฝ่ามือๆหนึ่ง,เป็นฝ่ามือของอาต้าที่พุ่งออกไปในทันที.
"ตูมมมมม."
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,เหล่าหมาป่าที่อยู่ใกล้ๆถึงกับถูกผลักออกไปด้วยแรงพลังที่แผ่ซานระเบิดออกมาเลยทีเดียว.
อู๋อานที่ไม่ได้เตรียมตัวให้ดี,ด้วยไมเชื่อว่าฝ่ามือของเขาจะมีใครสามารถรับได้,ทำให้เขาลอยโด่งออกไปกลางอากาศ.
หมาป่าตนอื่นๆมากมายที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอยู่แล้ว,ปลดปล่อยบอลเพลิงอีกครั้ง,พุ่งตรงไปยังตำแหน่งของอู๋อานที่กำลังลอยออกมา,พื้นที่บนอากาศถูกย้อมไปด้วยสีแดงในทันที.
"ตูมมมมมม"
เกิดระเบิดเสียงดังสนั่น,เปลวเพลิงที่ลุกโชนดูราวกับดวงตะวันที่ได้ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น