Immortality Chapter 279 Grand Marshal Zhong

Immortality Chapter 279 Grand Marshal Zhong

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 279 จอมพลจง.

Chapter 279 Grand Marshal Zhong

钟大帅

  จอมพลจง.

เมืองอู๋ซวังถูกยึดคืนกลับมาแล้ว,เหล่าประชาชนธรรมดา,สามารถสังหารทัพข้าศึกได้ 700,000 นาย,จับกุมได้ 600,000.

ประชาชนธรรมดาทั่วไปถูกสังหาร 320,000 นาย,กองกำลังของสุ่ยอู๋เหินล้มตาย  20,000 นาย,กองกำลังที่หนึ่งต้าเสวียน,ไม่มีคนตาย.

นี่เป็นเรื่องที่พลิกสวรรค์โดยแท้จริง.

หลังจากเหล่าเจ้าหน้าที่ตรวจสอบข้อมูลที่เกิดขึ้น,พวกเขาถึงกับตะลึงงันจ้องมองมันเป็นเวลากว่าครึ่งวัน,ผลลัพธ์ที่ได้นี้มัน? สูญเสียแค่ 340,000,เมืองอู๋ซวังไม่เพียงแต่ยึดกลับคืนมาได้,ทว่ายังสังหารกองกำลังต้ายวีไปถึง 700,000? จับกุมได้อีก 600,000? กองกำลังอู๋อานที่หนีไปได้มีเพียงแค่ 200,000 นาย.

กับข้อมูลสถิตินี้ทำให้ต้องกลืนน้ำลายคำโต,แปลก,มันแปลกไปแล้ว.

การนำทัพของจงซานเข้าสู่สงครามนั้นร้ายกายมาก,ร้ายกาจที่สุด,หากไม่นับกองกำลังคนธรรมดา,จงซานที่นำทัพของต้าเสวียนเพียงแค่ 200,000 เท่านั้น,รวมทั่งกองกำลังที่เหลือของเมืองอู๋ซวังที่แตกพ่าย 450,000 นาย,รวมเป็น 650,000 นาย,สามารถยึดเมืองอู๋ซวังคืน,โดยมีผู้เสียชีวิตเพียง 20,000 นาย,จัดการกับกองกำลัง 1.5 ล้านคนในป้อมปราการที่แข็งแกร่ง.

ด้วยกำลังที่แทบจะอ่อนด้อยกว่าทุกทาง.

สามารถชนะกองกำลังที่เหนือกว่าได้? แน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติทั่วไปของจงซาน,เมื่อครั้งอยู่ในโลกปุถุชน,เขาเคยเอาชนะศัตรูที่มากกว่า,ก่อนหน้าที่เขาจะก่อตั้งราชวงศ์,กองกำลัง 8 แสนเข้าล้อมเมืองเสวียน,เขามีกองกำลังในป้อมเพียง 8 พันนายในครั้งนั้น? แตกต่างกันนับร้อยเท่า.

การบัญชากรของจงซานนั้น,ได้ทำการวิเคราะห์ความแข็งแกร่งตัวเองอย่างระเอียด,แน่นนอนว่าในโลกปุถุชนเองเขาคือผู้เชี่ยวชาญ,ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามของเขานั้นจะมีจำนวนมากเท่าไหร่,ท้ายที่สุดแล้วก็กลายเป็นเนื้อชิ้นใหญ่ให้เขาได้ลิ้มลองเท่านั้น.

ในโลกปุถุชน,จงซานที่เคยเป็นแค่นายกอง,แต่กับมีความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา,มีความสามารถที่ร้ายกาจ,ตาต่อตาฟันต่อฟัน,เขาสามารถที่จะเตะก้นข้าศึก,ขับไล่กองกำลังขนาดใหญ่,เป็นแนวหน้าที่แข็งแกร่งที่สุดในเวลานั้น.

.....

คฤหาสน์เจ้าเมืองอู๋ซวัง.

จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะบัญชาการ,โดยทั้งสองข้างมีขุนพลที่ยืนอยู่เต็มไปด้วยความเคารพเทิดทูนในตัวเขา.

เจ้าฉวนที่เต็มไปด้วยความตะลึงงันจงมองไปยังจงซาน,กองกำลังต้าเสวียนไม่มีคนตาย,แล้วยังสามารถยึดเมืองอู๋ซวังกลับมาได้อย่างงั้นรึ? มันราวกับว่าฝันไป.

"จอมพล,พวกเราจับข้าศึกได้ 600,000 นาย,แล้วพวกเราจะต้องส่งมอบให้กับคนที่ช่วยโจมตีเมืองอู๋ซวังอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เรื่องนี้แน่นอนอยู่แล้ว,ข้ารับปากพวกเขาไปแล้ว,ยังไงก็ต้องจ่าย,โปรดวางใจ,เมื่อพวกเขาขูดรีดทุกอย่างจากเชลยเสร็จแล้ว,พวกเขาก็จะส่งคืนคนเหล่านั้นกลับมาเอง."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ครับ."สุ่ยอู๋เหินกล่าว.

"แจ้งการตัดสินใจนี้ของข้าไปทั่วทั้งเมืองรึยัง?"จงซานกล่าว.

"ครับ,ทุกคนทั่วทั้งเมืองรู้แล้ว,ใครก็ตามที่ทรยศราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,จะต้องได้รับการลงโทษ,หลังจากที่จอมพลกล่าวว่านี้เป็นการลงโทษ,เรื่องนี้ก็ไม่มีใครกล้าขัด,พวกเขาเองรู้สึกซาบซึ้งด้วยซ้ำ,เหล่าประชาชนที่ช่วยโจมตีเมืองเอง,หลายคนก็ทำเกินไป,พวกเขาที่หยิบฉวยทุกอย่าง,แม้แต่หลังคา,หรือฝาผนังบ้าน."สุ่ยอู๋เหินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"พวกเขามีเวลาสองวัน,ด้วยเวลาที่จำกัดนั่น,แน่นอนว่าพวกเขาย่อมจริงจัง,โปรดวางใจ,สิ่งของเหล่านี้เป็นของนอกกาย,ไม่ใช่ว่าจะไม่สามารถสร้างมันขึ้นมาใหม่ได้."จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับครับ.

"อืม,เจ้าฉวน,เจ้าส่งรายงานชัยชนะไปยังทางการ,รายงานอ๋องต้าเสวียนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นด้วย."จงซานที่กล่าวต่อเจ้าฉวน.

"ครับ,จอมพล!"เจ้าฉวนที่ตอบรับในทันที.

"จัดงานศพของผู้คนที่เสียสละในการโจมตีเมือง,พร้อมกับสร้างอนุสาวรีย์ขึ้นที่ใจกลางเมืองให้กับทุกคนด้วย."จงซานเอ่ย.

"ครับ."เจ้าฉวียนที่รับคำในทันที.

.......

เมืองต้าเสวียน.

ห้องหนังสือต้าเสวียนอ๋อง,ต้าเสวียนอ๋องที่นั่งอยู่บนโต๊ะ,พร้อมกับจ้องมองลงไปยังคนที่คุกเข่าให้,คนผุ้นี้ก็คือเจ้าฉวน,เป็นหนึ่งในกองกำลังที่หนึ่งต้าเสวียนนั่นเอง.

ในเวลานี้,เขาได้ส่งรายงานต่างๆพร้อมกับรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นในหลายวันที่ผ่านมา.

ต้าเสวียนอ๋องที่จ้องมองไปยังข้อมูลที่ได้รับและรับฟังข้อมูลต่างๆอย่างอดทน,โดยข้างๆเขานั้นมีคน 7-8 คน นั่งรับฟังรายงานอยู่,มีทั้งขุนพลและกุนซือของเขา.

"ท่านอ๋อง,เรื่องนี้,มันเกินกว่าจะเชื่อได้."ชายคนหนึ่งกล่าวออกมา.

"ท่านอ๋อง,เรื่องนี้,มันดูเกินจริงเกินไปหรือไม่,ไม่ใช่ว่ากองกำลังต้าเสวียนเสียหายเล็กน้อย,แล้วยึดเมืองอู๋ซวังกลับมาได้รึ? เมืองอู๋ซวังไร้ซึ่งการป้องกันรึอย่างไร?"ชายอีกคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"ใช่แล้ว,นี่เป็นสงครามครั้งแรกของจงซาน,แต่ไม่คิดเลยว่าเข้าจะทรงพลังขนาดนี้เลยรึ? เรื่องนี้แทบจะไม่ต่างจากเทพมาเอง,เหลือเชื่อ,ไม่อยากจะเชื่อเลย."ชายอีกคนที่กล่าวตอบ.

"ข้าเองก็คิดว่าเขาจะสามารถยึดเมืองอู๋ซวังกลับมาได้,ทว่าไม่คิดเลยว่าจะร้ายกาจขนาดนี้,นับว่าเป็นแผนการรบที่สวยงามมาก."ชายอีกคนกล่าว.

เสียงอื้ออึ้ง,ตาย 20,000,สังหารได้ 700,000,จับกุมได้ 600,000 ,เรื่องนี้นับว่าเป็นสงครามที่ยากมากๆ?หากว่าข่าวเรื่องนี้กระจายไปทั่วนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ล่ะก็,ย่อมทำให้คนที่ได้รู้ตื่นตะลึงเป็นแน่.

จงซาน,นี่คือจงซานอย่างงั้นรึ?

ทุกคนต่างก็รู้สึกประหลาดใจตามๆกัน,ทว่าต้าเสวียนอ๋องที่ยังคงสุขุม,จ้องมองข้อมูลในมือ.พยักหน้าเบาๆ,"เช่นนี้เจ้า,จงนำข้อมูลนี้ส่งไปยังเมืองหลวง,รายงานต่อฝ่าบาท,พร้อมกับอธิบายเรื่องทั้งหมด."

"ครับ!"ทหารคนหนึ่งที่ตอบรับในทันที.

"ท่านอ๋อง?"ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งที่เอยออกมาพลางขมวดคิ้วด้วยความสงสัย.

อย่างไรก็ตามต้าเสวียนอ๋องเองย่อมรับรู้ว่าไม่มีใครที่จะใจเย็นอยู่ได้แน่,กลับเรื่องราวผลงานที่สำเร็จเช่นนี้,ย่อมต้องกระจายไปให้รู้จักกันทั่วหล้า.

.....

กลับเรื่องราวความสำเร็จที่เมืองอู๋ซวังได้ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว.

เมืองอู๋ซวัง,ที่ด้านหน้าตำหนักเจ้าเมือง.

จงซานและอาต้าที่ยืนอยู่บนเกาะลอยฟ้าจ้องมองไปยังรอบๆเมืองอู๋ซวัง.

เมืองอู๋ซวังภายในการบริหารของจงซาน,ตอนนี้ได้กลับมาฟื้นฟูดังเดิมแล้ว.

กองกำลังของสุ่ยอู๋เหิน,ก่อนหน้านี้มีกองกำลัง 430,000 นาย,ตอนนี้ได้รับเพิ่มจนมีจำนวน 600,000 นายแล้ว,ซึ่งสุ่ยอู๋เหินรับผิดชอบในการฝึกฝนและรับเข้าร่วมกองทัพ.

"เซียนเซิง,ท่านอยู่ที่นี่มาชั่วโมงหนึ่งแล้ว."อาต้าที่เอ่ยถามออกมา.

"อืม,ข้ากำลังคิดอะไรบางอย่าง."จงซานกล่าว.

"เจ้ายังจำเรื่องที่ฉีเทียนโหวอันเชิญกอลิลาได้ใหม?"จงซานสอบถาม.

"อืม."จงซานพยักหน้า.

"เขาอัญเชิญกอลิล่า? ไม่ใช่ว่าจะต้องเชิญพยัคฆ์หรอกรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

ได้ยินคำพูดของจงซาน,อาต้าที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เรื่องนี้,ผู้น้อยก็เพิ่งรู้เช่นกัน."

"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัยจ้องมองไปยังอาต้า.

"เผ่าพยัคฆ์คืออาณาจักรคู่บารมีของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ดังนั้นลูกหลานของเหนือหัว,ก็มีความสามารถในการอัญเชิญด้วย,ทว่าก็ใช่ว่าลูกหลานทุกคนจะได้รับพลังนี้ไป,เหล่าลูกหลานที่มีสายโลหิต,จำเป็นต้องได้รับการทำพันธะสัญญาณก่อน,หลายๆคนที่สามารถควบคุมได้,ทว่าไม่สามารถอัญเชิญได้,พวกเขาสามารถที่จะฝึกฝน,พยัคฆ์เหล่านั้นเหมือนกับนักรบพยัคฆ์ของต้าโหลว,ทว่าก็มีคนกลุ่มหนึ่ง,บางคนที่สามารถทำพันธะสัญญาณกับเผ่าสัตว์อสูรขนาดเล็กได้,และได้รับพรจากเผ่าสัตว์อสูรดังกล่าว,อีกทั้งยังสามารถอัญเชิญมาช่วยเหลือพวกเขาได้ด้วย,บางทีฉีเทียนโหวเองก็คงได้ทำพันธะสัญญาณกับเผ่าวานรก็เป็นได้."อาต้าเอ่ย.

"ยังมีคนอื่นที่สามารถทำเช่นนี้ได้หรือไม่?"จงซานที่กล่าวสอบถาม.

"ภายในต้าโหลวเอง,นอกเหนือจากฉีเทียนโหวแล้ว,ยังมีคนอีกหลายคนที่ทำพันธะสัญญากับเผ่าสัตว์อสูรขนาดเล็กเช่นกัน."อาต้ากล่าวรับรอง.

"แล้วเผ่าหมาป่าล่ะ?"จงซานที่สอบถามออกไป.

"เผ่าหมาป่า? เผ่าหมาป่าคือเผ่าขนาดใหญ่,ต้องไม่ลืมว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์เองก็มีดินแดนของเผ่าหมาป่ามากมาย,กระจายไปอยู่ทุกที,ไม่เคยได้ยินมานานมากๆแล้วว่ามีใครสามารถทำพันธะสัญญากับเผ่าหมาป่าได้."อาต้าเอ่ย.

"เผ่าขนาดใหญ่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ครับ,เผ่าขนาดใหญ่,แน่นอนว่าพวกเขาก็ไม่ต่างจากราชวงศ์สวรรค์ในเผ่าสรรพสัตว์,ไท่จื่อเห่าซานก่อนหน้านี้ที่พวกเราเคยไล่ตามที่เกาะหมาป่าสวรรค์,เขาสามารถอัญเชิญเผ่ามังกรได้,เผ่าดังกล่าวนั้นก็นับว่าเป็นเผ่าขนาดใหญ่ที่แข็งแกร่ง,ถึงแม้ว่าเขาจะพ่ายแพ้แต่ไท่จื่อเห่าซานก็นับว่าเป็นหนึ่งในราชวงศ์สวรรค์เช่นกัน,เผ่ามังกรนั้นนับว่าเป็นเผ่าสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งทรงพลังเป็นอย่างมาก."อาต้าเอ่ย.

"เผ่ามังกรอย่างงั้นรึ? ราชวงศ์สวรค์ต้าโหลวมีพยัคฆ์,ราชวงศ์สวรรค์ต้าหลีมีหงสา,ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยล่ะ?"จงซานที่สอบถามออกไป,ไม่ใช่เต่าดำหรอกรึ?

"ราชวงศ์สวรรค์ต้าสุ่ยนั้นลึกลับ,พวกเขามีอีกาเป็นเผ่าสัตว์อสูรคู่บารมี."อาต้ากล่าว.

"อีกา?"อาต้าที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"อืม,อย่างไรก็ตามพวกเขาก็อยู่ห่างจากราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวไปไกลมาก,ราวกับว่าอยู่คนละฝั่งของทวีปก็ว่าได้."อาต้าเอ่ย.

"อืม."จงซานที่พยักหน้า,รับรู้.

"เซียนเซิง,ไม่ใช่ว่าท่านต้องการสัตว์ขี่อย่างงั้นรึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ใช่แล้ว,ข้าเตรียมตัวที่จะหามาไว้สักหน่อย,มันจะช่วยในการต่อสู้ได้เป็นอย่างมาก."จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เช่นนั้นไม่ลองดูเผ่าพยัคฆ์,อาจจะสามารถนำมาใช้ได้."อาต้ากล่าว.

"ไม่จำเป็น,ข้าได้คิดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว."จงซานมี่ส่ายหน้าไปมา.

"หืม? ไม่ใช้เผ่าพยัคฆ์?เซียนเซิงเตรียมไว้..."อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"เจ้าจำเมื่อครั้งพวกเราเดินทางไปต้ายวี,ที่สำนักยวีเหิงได้รึไม่?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ข้าคิดว่าเซียนเซิงเข้าใจภาษาหมาป่า,เซียนเซิงเตรียมการที่จะหาหมาป่ามาเป็นสัตว์ขี่อย่างงั้นรึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาในทันที.

"อืม.พวกเราจะเดินทางไปที่นั่น,คืนนี้ข้าจะเตรียมการทุกอย่างในเมืองอู๋ซวังเอาไว้,พรุ่งนี้ออกเดินทางทันที."จงซานกล่าว.

"ครับ!"อาต้าที่พยักหน้ารับ.

ตอนเช้า,จงซานและอาต้าได้ออกเดินทางไปในทันที,ซึ่งเมืองอู๋ซวังเวลานี้จงซานได้มอบหมายให้สุ่ยอู๋เหินดูแล,ด้วยมาตรการต่างๆที่จงซานวางเอาไว้,การจะปกป้องเมืองเอาไว้,นับว่าไม่มีปัญหา.

สุ่ยอู๋เหินที่ได้รับความไว้วางใจจากจงซาน,ทำให้เขาซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก,เขาที่ยอมรับจดจำบุญคุณนี้เอาไว้อย่างหนักแน่น.

จงซานที่ออกไปไม่นาน,ราชโองการก็เดินทางมาถึงเมืองอู๋ซวังด้วยเช่นกัน.

ตำแหน่งจวอหงวนลำดับหนึ่ง,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,จงซาน!

แน่นอนว่าราชวงศ์ต้าโหลวนั้นได้ทำการประกาศผลการทดสอบทั้งหมดออกมาแล้ว.

ลำดับหนึ่ง,จวอหงวนจงซาน!

ลำดับสอง,สุ่ยจิง! ซึ่งได้ที่สองการสอบการแข่งขันกอจวี.

ลำดับสาม,ฉีเทียนโหว! ผู้ได้คะแนนสู่สุดอีกคน.

ส่วนจินฉานนั้น,ได้ถูกปัดให้ไปเป็นลำดับที่หนึ่งในกกลุ่มสอง.

จงซาน,บทความของเขาที่ทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยว,สร้างความอัศจรรย์ใจต่อเหล่าผู้เข้าร่วมทั้ง 100,000 คน,บทความที่บังเกิดทัณฑ์สวรรค์,ไม่ว่าอย่างไร,ก็เป็นบทความที่แม้แต่สวรรค์ยังอิจฉา,หากว่าไม่ได้ที่หนึ่ง,แน่นอนว่าคงจะไม่ยุติธรรมแล้ว,ไม่ต้องบอกว่าหากไม่ได้ที่หนึ่ง,ก็คงไม่มีบทความใหนที่จะได้ที่หนึ่งแล้ว.

แม้ว่าสุ่ยจิง,กับบทความเสียงแซ่ซ้องของสวรรค์,ที่เหล่ารูปปั้นขงจื่อนับพันชื่นชม,ก็นับว่ายอดเยี่ยมพันปีจะมีสักคน,หากไม่มีจงซาน,แน่นอนว่าเขาต้องได้ที่หนึ่ง,ทว่าบทความของเขายังไม่สามารถเทียบได้กับบทความที่เรียกทัณฑ์สวรรค์ได้ก็เท่านั้นเอง.

ส่วนฉีเทียนโหวและจินฉานนั้น,ทั้งคู่นับว่ามีความสามารถเท่าเทียมกัน,ทว่า,จินฉานนั้นบทความของเขาที่ดูเหมือนว่าจะดูอ่อนด้อยไปหน่อยหากพูดถึงหัวข้อ,"สงคราม."ทำให้บทความของฉีเทียนโหยวที่มีชื่อว่า,มังกรทะยานสวรรค์,เหนือกว่า,เขตแดนสารธารแม่น้ำชำละล้างขุนเขาของจินฉาน.

ส่วนบทความของจวอหงวนลำดับหนึ่ง,เป็นบทความที่มีชื่อว่า นทีสีชาด!

อีกทั้งจวอหงวนอันดับหนึ่ง,ผู้บัญชาการทัพเพิ่งเข้ายึดเมืองอู๋ซวังกลับคืน,ทหารสูญเสียไปเพียงแค่ 20,000 นาย,นี่นับว่าเป็นความสำเร็จที่น่าพรั่นพรึงมาก,ทุกคนที่ต่างก็ยอมรับจอมพลจง!

แทบจะทันใดนั้น,ทั่วทั้งเมืองอู๋ซวังเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยความตื่นเต้น,จอมพลจง,หรือจวอหงวนลำดับหนึ่ง? ไม่สงสัยเลยว่าเขาสามารถนำทัพเข้ายึดเมืองอู๋ซวังคืนได้,ไม่สงสัยเลยว่าบทความของเขาเรียกทัณฑ์สวรรค์,เพราะนี่คือจอมพลจง!

............

บทความของเย่วเฟย(岳飞 Yuè Fēi) ,จอมทัพสมัยซ่ง  มีชื่อว่า หม่านเจียงหง 《满江红》 หรือ "นทีสีชาด" มีตอนหนึ่ง กล่าวว่า

三十功名尘与土，八千里路云和月 sānshí ɡōnɡmínɡ chén yǔ tǔ，bā qiānlǐ lù yúnhé yuè

"ราญศึกสามสิบชัยไร้ค่าเพียงผงธุลี ทางแสนไกลแปดพันลี้ผ่านร้อยเมฆาจันทร์"

จอมทัพ เยว่เฟย พรรณนาคุณูปการที่พลีชีพราญศึกนับครั้งไม่ถ้วน,เดินทางราญรอนโจมตีข้าศึกผ่านระยะเวลานับร้อยนับคืนวัน แต่หาได้กระหยิ่มยโสในชัยชนะและคุณูปการไม่ แต่กลับรู้สึกว่า สิ่งที่ตนได้ทำมีค่าเพียงผงธุลีดิน การเดินทางเพื่อสู้รบในสมรภูมิ ไม่รู้กี่คืนวัน กี่เมฆหมอกผ่านผัน ดังนั้น คำว่าแปดพันลี้ จึงเปรียบได้กับระยะทางอันแสนยาวไกล.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.