Immortality Chapter 277 Four sides blossoms

Immortality Chapter 277  Four sides blossoms

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 277  โจมตีทุกด้าน.

Chapter 277  Four sides blossoms

四面开花

  โจมตีทุกด้าน.

จงซานและอาต้าที่ลอยขึ้นไปบนเกาะลอยฟ้า.

อู๋อานเวลานี้บินขึ้นไปบนเกาะลอยฟ้า,อู๋อานได้ทำการตรวจสอบเกาะลอยฟ้าด้วยสัมผัสเทวะด้วยความระมัดระวัง,เขาที่ตรวจสอบหญ้าแห้ง,ฟืน,หรือแม้แต่น้ำมัน.

ไร้ซึ่งข้อสงสัย,เกาะลอยฟ้านี้เป็นเพียงเกาะระดับต่ำ,ไม่ได้มีอะไรพิเศษ,มีเพียงบ้านเล็กๆและธวัช,ค่ายกลอ่อนแอ,ไม่มีอะไรที่จะต้านเขาได้เลยแม้แต่น้อย.

"แม่ทัพอู๋อาน,ไม่ได้เจอกันนานทีเดียว!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เซียนเซิงจงซาน,ไม่ได้เจอกันนานเช่นกัน!"อู๋อานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

เห็นพลังฝึกตนของจงซานแล้ว,อู๋อานที่รู้สึกหงุดหงิดเหมือนกัน,เพียงแค่ระดับแกนทอง? คาดไม่ถึงเลยว่าจะสร้างความกดดันให้กับเขาได้,ไม่ๆ,ที่ด้านหลังเขา,มีคนที่มีระดับจักรพรรดิแท้,ถึงแม้ว่าจะเป็นองค์รักษ์ของเขา,แต่คนผู้นี้ไม่ธรรมดา.

"เจอกันที่เมืองเทียนกงหลายปีก่อน,แต่ไม่ได้พูดคุยกันเลย,วันนี้ผู้น้อยได้เตรียมชาเอาไว้ต้อนรับ,ขอให้ท่านแม่ทัพได้ลิ้มลอง,และปรึกษาพูดคุยธุระส่วนตัวของพวกเรา."จงซานเอ่ย.

"เชิญ!"อู๋อานที่กล่าวตอบรับในทันที.

อู๋อานได้ทำการใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบทุกอย่างระเอียดแล้วแน่นอนว่าไม่มีพิษแฝงเอาไว้อย่างแน่นอน.

ที่บนโต๊ะในบ้านหลังหนึ่งนั้นมีโต๊ะยาว,ทั้งสองคนที่นั่งอยู่คนล่ะฝั่ง,โดยมีอาต้าที่คอยรินน้ำชาให้,กับคนทั้งสองและไปยืนด้านหลังจงซาน.

จงซานที่กวาดตามองรอบๆ,ซึ่งแน่นอนว่าที่ด้านล่างนั้นมีกองกำลังต้าเสวียนอยู่,เขาที่ขมวดคิ้วและกล่าวออกมาว่า,"แม่ทัพอู๋อาน,ท่านก็คงจะเข้าใจ,หากว่าพวกเราปรึกษาหารือกัน,ไม่ใช่ว่าจะมีคนอื่นได้ยินสิ่งที่เราคุยกันหรอกรึ?"

"คงเป็นเช่นนั้น."อู๋อานพยัก,รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกันที่เห็นท่าทางของจงซานเช่นนี้,เหมือนว่าจงซานจะยอมจำนนจริงๆรึ?

จงซานที่จ้องมองไปยังอาต้า,อาต้าที่นำธวัชออกมา,ปักไปรอบๆ,ก่อนที่จะปล่อยปราณดำ,เพื่อปิดกั้นบ้านหลังที่พวกเขาอยู่ด้านใน,เพื่อปิดบังเสียงและสัมผัสเทวะของทุกคน.

สัมผัสเทวะนี้ไม่สามารถติดตามได้,เหล่ากองกำลังทหารที่อยู่รอบๆ,แน่นอนว่าเป็นเพียงแค่ค่ายกลระดับต้นเท่านั้น,เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้อู๋อานต้องเป็นเดือดเป็นร้อนแต่อย่างใด.

"เซียนเซิง,ข้าจะเป็นตัวแทนให้ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี เชิญท่านเข้าร่วมอย่างจริงใจ."อู๋อานที่กล่าวออกมาในทันที.

จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย,แสดงท่าทางลังเลเล็กน้อย.

"มีอะไรอย่างงั้นรึ?"อู๋อานที่แสดงท่าทางสงสัยออกมาในทันที.

"ทว่า,อ๋องจวีลูล่ะ......."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.

"เซียนเซิงจงซานโปรดวางใจ,เรื่องของท่านอ๋องนั้นไม่ได้ยากอะไรนัก,ก่อนหน้านี้ที่ได้ค้นหาเซียนเซิง,เพราะมันเป็นหน้าที่และท่านอ๋องเพียงแค่กังวลเกี่ยวกับตำแหน่งอุปราชเท่านั้น,แน่นอนว่าเรื่องอื่นๆนั้นไม่มีอคติแต่อย่างใด."อู๋อานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ท่านอ๋องเป็นอุปราชแล้วอย่างงั้นรึ??"จงซานที่สอบถามออกมาด้วยความสงสัย.

"ใช่แล้ว,ในเวลานี้พวกเราต้องการที่จะบุกเบิกกำราบราชวงศ์สวรรค์ต้ายวี,ราชวงศ์ราชันย์ตายวีได้แต่งตั้งอุปราชสองคน,โดยที่อ๋องจวีลู่ที่จะเป็นอุปราชเข้าพิชิตชัยบุกเบิกพื้นที่,ส่วนอีกคนหนึ่งนั้นเป็นผู้ปกป้องดินแดนอุปราชเถี่ยเสวี๋ย,ดังนั้นเซียนเซิงจงซานสามารถวางใจได้."อู๋อานกล่าว.

ที่จริงแล้วทำให้จงซานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย,นี่คือความตั้งใจของน่าหลานเพียวเสวี๋ยอย่างงั้นรึ? แต่งตั้งอุปราชสองคน?

จากคำพูดของอู๋อานแล้ว,จงซานนับว่าได้ข้อมูลไม่น้อยเลย,การแต่งตั้งอุปราชสองคนในครั้งนี้,แน่นอนว่ามันมีความหมายที่ลึกซึ้งอย่างแน่นอน.

"ทว่า,ผู้น้อยนั้นเป็นหนี้บุญคุณกงจูเป็นอย่างมาก,เรื่องนี้...?"จงซานที่เริ่มประวิงเวลาในทันที.

"หากว่ายึดครองราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวได้,กงจูจะเป็นของเซียนเซิงจงซาน,ก่อนหน้านี้อาต้า,ไม่ใช่ว่าติดตามกงจูหรอกเหรอ,ตอนนี้ไม่ไช่ว่ามาติดตามเซียนเซิงเซิงแล้วรึ?"อู๋อานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

......

จงซานและอู๋อานในเวลานี้เริ่มพูดคุยกันอย่างยืดยาวแล้ว,ทว่าที่ตำแหน่งทิศใต้เวลานี้,เริ่มมีการเคลื่อนไหวแล้ว.

หน่วยลาดตระเวนของสุ่ยอู๋เหินตอนนี้ได้เห็นทางทิศเหนือมีปราณทมิฬ,ปกคลุมเกาะลอยฟ้าแล้ว,ซึ่งแน่นอนว่านั่นคือสัญญาณของพวกเขา,เมื่อเป็นเช่นนั้นก็หมายความว่าได้เวลาแล้ว.

สัญญาณจากหน่วยลาดตะเวนที่ถูกส่งต่อกันเป็นทอด,ส่งไปยังสุ่ยอู๋เหิน.

สุ่ยอู๋เหินที่ยังคงยืนประจำรอคอยสัญญาณอยู่ด้านหน้าคนหลายคน.

"ท่านแม่ทัพ,ชั่วโมงหนึ่งแล้ว,พวกเราจะต้องรอคอยอีก กี่ชั่วโมงกัน,ตอนนี้พวกเราควรจะเริ่มโจมตี,และเริ่มลดกำลังของกองกำลังต้ายวีได้แล้ว,ตอนนี้มันจะไม่ทันการเอานะ,รีบสั่งการเร็วเข้า."เหล่าผู้นำสำนักต่างๆที่กำลังกระวนกระวายใจ.

และแล้วในขณะนั้นสุ่ยอู๋เหินก็ได้สัญญาณจากหน่วยลาดตระเวนที่ส่งสัญญาณสีดำออกมาแล้ว.

"ดี,ทุกท่านเตรียมตัว,ทุกท่านอย่าได้ลังเลที่จะใช้ความพยายามเต็มที,อย่าได้ละความพยายาม,เปิดประตูเมืองให้ได้,โปรดจำไว้ว่าหน้าที่ของทุกท่านนั้นคือเปิดประตูเมือง"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.

"ครับ,แม่ทัพโปรดวางใจ!"เหล่าหัวหน้าสำนักต่างๆที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,จากนั้นทุกคนก็บินตรงไปยังทิศต่างๆกัน.

 ...

เหนือขึ้นไปยังหอคอยทิศใต้ของประตูมเมือง,มีคนผู้หนึ่งที่คอยปกป้องประตูแห่งนี้อยู่,คนผู้นี้เคยเป็นคู่แข่งของสุ่ยเทียนหยาในการชิงตำแหน่งเจ้าเมืองอู๋ซวังในอดีตนั่นเอง.

"ไม่ได้การแล้ว,ใต้เท้า."ขุนพลคนหนึ่งที่ได้กล่าวรายงานต่อโม่ไป่หลี.

"มีอะไร?"โม่ไป่หลีที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ก่อนหน้านี้,เข้าเห็นคนกลุ่มหนึ่งอย่างชัดเจน,ทว่าตอนนี้กับมองไม่เห็นแล้ว? แปลก,เป็นเรื่องแปลกมากๆ!"ขุนพลคนหนึ่งกล่าวออกมา.

"เจ้าได้ส่งหน่วยลาดตะเวนออกไปตรวจสอบรึยัง?"โม่ไป่หลีที่สอบถาม.

"ได้ส่งออกไปแล้ว,ทว่ากลับไม่พบใครเลยสักคน,อาจจะเป็นภาพลวงตาหรือไม่?"ขุนพลคนหนึ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.

"โปรดวางใจ,กำแพงป้องกันของเมืองอู๋ซวังใช่ว่าเจ้าจะไม่รู้,ปลอดภัยหายห่วง."โม่ไป่หลีกล่าว.

"อืม."ขุนพลคนดังกล่าวที่ทำได้แค่พยักหน้ารับ.

"กำแพงเมืองทิศใต้นั้น,มีกองกำลังป้องกันเพียงแค่ 200,000 ก็เหลือเฟือแล้ว,นอกจากนี้เจ้าเองก็ได้ส่งคนออกไปตรวจสอบแล้ว,มีสิ่งใดต้องเป็นกังวลกัน?"โม่ไป่หลีกล่าว.

"เป็นดั่งที่ใต้เท้ากล่าว."ขุนพลคนดังกล่าวเอ่ย.

ขณะที่ขุนพลคนดังกล่าว,พูดยังไม่จบด้วยซ้ำ,ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกมาในทันที๊,"ไม่ได้การแล้ว,ศัตรูโจมตี!"

โม๋ไป่หลีที่เงยหน้าขึ้นทันที,สายตาของเขาที่เบิกกว้าง,ไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น,ที่ไกลออกไปนั้น,ไม่,น่าจะไม่ไกลออกไปด้วยซ้ำ,มีคนมากมายมหาศาลกำลังพุ่งตรงมายังทิศดังกล่าว.

เป็นไปได้อย่างไร? ถึงได้มีคนมากมายขนาดนี้ปรากฏขึ้นมากัน? พวกเขาหล่นลงมาจากอากาศรึ? เป็นไปไม่ได้,จะมีทหารมากมายขนาดนี้ปรากฏขึ้นมา.

เป็นไปได้เหรอที่จะมีกองกำลังจำนวนมากเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ขณะที่พวกเขาไม่รู้เลย.

"ใต้เท้า,พวกเขาจะต้องซ่อนอยู่ในอุโมงค์,ก่อนหน้านี้,ที่พวกเราออกไปตรวจสอบเลยไม่เจอกับใครเลย,พวกเขากำลังซ่อนตัวอยู่,ที่ข้าเห็นนั้นไม่ใช่ภาพลวงตาแต่อย่างใด,ที่จริงแล้วมีคนอยู่จริงๆ,"ขุนพลคนดังกล่าวที่คำรามเสียงดัง.

"เร็วเข้า,เร็วเข้า,ไปแจ้งท่านแม่ทัพ,ตอนนี้ศัตรูโจมตีแล้ว,ให้รีบส่งคนมาช่วย,ป้องกันเร็วเข้า."โม่ไป่หลี่ที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

โม่ไป่หลี่ที่วิ่งพ่าน,กลับกลายเป็นว่าเขาจะต้องเข้าสู่สนามรบด้วยตัวเอง.

"อ๊ากๆๆ"

"อ๊ากๆๆ"

เสียงการต่อสู้เริ่มหนักหน่วง,การเข้าปะทะกันระหว่างฝ่ายรุกและรับ.

"ฟิ้ว,ฟิ้ว......."เสียงของลูกศรที่ถูกยิงตอบโต้กันและกัน.

หลายๆคนที่พุ่งเข้ามา,พร้อมกับตายไปในทันที,อย่างไรก็ตามมีผู้คนมากมายราวกับทะเลของฝูงชนที่พุ่งตรงมาไม่หยุดหย่อน,ราวกับพายุใหญ่ของฝูงชน.

แทบจะในทันที่พวกเขาเข้ามาใกล้,หลายๆคนที่บินขึ้นบนท้องฟ้า,พุ่งตรงขึ้นไปบนกำแพงเมืองราวกับห่าฝูงตั๊กแตน.

"ยิง,ยิง,ยิง,ยิงออกไป,อย่าให้พวกมันเข้ามาใกล้."ขุนพลทหารคำรามเสียงดัง.

เป็นไปได้อย่างไร?เรื่องเช่นนี้,จะมีคนมากมายขนาดนี้ได้อย่างไร?

พวกเขาที่จ้องมองออกไปเหล่าคนที่ออกมาเรื่อยๆ,ขุนพลที่รับรู้ถึงกับขนลุก,1 ล้าน,สองล้าน,สามล้าน,ไม่ๆๆๆ,มีด้วยกันถึง 4 ล้านเลย.

มันจะมีคนมากมายขนาดนี้ปรากฏขึ้นมาทันทีทันใดได้อย่างไรกัน?

อะไรกัน? นี่คือกำลังเสริมของต้าโหลวอย่างงั้นรึ?

ไม่ใช่,นี่ไม่ใช่กำลังเสริม,เป็นเพียงแค่คนธรรมดา,คนเหล่านี้เป็นเพียงประชาชน,แล้วพวกเขากำลังบ้าคลั่งไปแล้วรึ? คนพวกนี้กำลังทำอะไร? บ้าไปแล้ว? ไร้สติไปแล้วรึ?

ฝ่ายตรงข้ามที่ราวกับว่าได้ยาดีจากแม่ทัพจงซาน,ทำให้ทุกคนตอนนี้ราวกับกระทิงคลั่ง,พุ่งตรงบุกฝ่ากำแพงเมืองอย่างไร้สติ.

"ยิง,ยิงเร็วเข้า,ยิงพวกมันเร็ว!"ขุนพลที่ตะโกนออกมาไม่หยุดเช่นกัน.

อย่างไรก็ตาม,มีจำนวนคนที่มากจนเกินไป,หนำซ้ำพวกเขายังสามารถบินได้ด้วย,หลายๆคนมีแม้แต่อาวุธวิเศษที่สามารถปกป้องศรปราณทะลวงเอาไว้ได้,พุ่งตรงขึ้นไปบนนำแพงเมือง,หลายคนๆที่ปีกำแพงเมืองอย่างอุกอาน,การป้องกันเมืองในเวลานี้ไม่เพียงพออย่างแน่นอน.

"ยิง,ยิง,ยิงออกไป!"ขุนพลที่ราวกับบ้าคลั่งไปด้วยเช่นกัน.

"เร็วเข้า...."

เสียงโหยโหยหวนที่ดังออกมาเป็นระยะๆ,สงครามที่ดุร้ายได้เกิดขึ้นแล้ว,ถึงแม้ว่าจะเป็นแผนที่ดี,แต่ด้วยการโจมตีอย่างบ้าคลั่ง,ทำให้คนทั่วไปตายไปเป็นจำนวนมาก,หลายๆคนที่ล่วงหล่นลงพื้นอย่างง่ายดาย.

"ไม่ได้การแล้ว,มีคนเข้ามาในเมืองได้แล้ว!"ทหารคนหนึ่งที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.

"กองกำลังที่หนึ่งกองกำลังที่สอง,ออกไปกำจัดมัน!"ขุนพลผู้ดูแลทัพทิศใต้ที่สั่งการออกไปในทันที.

ด้วยการแบ่งกองกำลังออกไป,ศรปราณทะลวงที่ใช้ต้านทัพหน้า,ลดลงไปในทันที,การต้านทานด้านหน้าก็ลดลงเช่นกัน.

กองกำลังที่หนึ่งและกองกำลังที่สองที่ถูกส่งออกไปจัดการคนที่บุกเข้ามาในเมือง,ด้วยเหตุที่ศรปราณถูกลดจำนวนลง,คนที่บุกเข้ามาในเมืองก็มากขึ้นเรื่อย.

ท้ายที่สุดแล้วกลุ่มคนที่บุกเข้ามาในประตูเมืองก่อน,พยายามที่จะเปิดประตูเมืองให้สำเร็จ,นั่นคือเป้าหมายของพวกเขา

แม้ว่ากองกำลังที่หนึ่งและสองจะรับหน้าที่ในการปกป้องประตูเมืองก็ตาม,แต่ด้วยจำนวนคนที่มีมากขึ้นและก็มากขึ้น,หลายๆคนที่เริ่มบินและปีนเข้ามาภายในเมือง,ทุกคนที่ถูกยื้อยุดฉุดกระฉากให้หล่นลงไปในเมือง.

คนที่มากมายที่ปีนเข้ามาภายในประตูเมือง,ทำให้ขวัญกำลังใจทหารตอนนี้ลดต่ำลงมาในทันที.

"ทำลายประตูเมือง!"เสียงดังลั่นที่ดั่งขึ้นที่ด้านหน้าประตูเมือง.

ที่หน้าประตูเมือง,แม้ว่าจะมีกองกำลังที่หนึ่งและสอง,รวมกันแล้วกว่าสองหมื่นคน,ทว่าจำนวนของคนที่พุ่งเข้ามานั้น,พวกเขาแม้จะสังหารคนไปจำนวนมาก,แต่ก็มีคนมากมายที่พุ่งตรงเข้ามาไม่หยุด,มากขึ้นและก็มากขึ้น,ทะลักเข้ามาไม่หยุดหย่อน.

ขุนพลรักษาประตูเมืองบนกำแพงเมือง,รู้สึกระวนกระวายใจขึ้นมาทันที,เหตุการณ์ที่พลิกผันเกินที่เขาจะควบคุมได้,ไม่ใช่ว่ากลุ่มคนธรรมดากลัวตายหรอกรึ? นี่พวกเขาไม่หวาดกลัวสิ่งใดเลยแม้แต่น้อย? กำลังเสริม,ข้าต้องการกำลังเสริม.

กำลังเสริมอย่างงั้นรึ?

ทันใดนั้นที่ประตูตะวันออกและตะวันตก,ก็ปรากฏกองกำลังทหารจำนวนหนึ่ง,สุ่ยอู๋เหินที่นำกองกำลัง 450,000,โดยได้แบ่งกองกำลังไปยังทิศต่างๆฝั่งล่ะ 150,000 คน,สามกองกำลัง,ช่วยเหลือสนับสนุนผู้คนธรรมดา.

ประตูทิศตะวันออกบนกำแพง.

"รายงาน,ที่ประตูทิศใต้ถูกกองกำลังประชาชนทั่วไปเข้าโจมตีเมือง,ขุนพลหม่าได้ร้องขอกองกำลังสนับสนุน."ทหารคนหนึ่งที่เข้ามารายงานในทันที.

"เจ้าพวกสารเลว,คนธรรมดาเข้าโจมตีเมืองอย่างงั้นรึ? ที่นี่มีกองกำลังทหารเข้าโจมตีนะเว้ย,ยังต้องขอกำลังเสริมอีกรึ? แล้วขุนพลหม่าอยู่ที่ใหน?"ขุนพลอีกคนที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว.

ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง,ประตูเมืองทิศเหนือ.

"รายงาน,ประตูเมืองทิศใต้ตอนนี้มีประชาชนทั่วไปจำนวนมากกำลังโจมตีเมืองอยู่,ขุนพลหม่าต้องการกำลังสนับสนุนโดยด่วน.

บนกำแพงประตูเมืองเหล่าขุนพลอีกหลายคนที่จ้องมองหน้ากันและกันอย่างงงงวย.

"ไม่ได้การแล้ว,ท่านแม่ทัพกำลังเจรจาอยู่บนเกาะลอยฟ้า,ตอนนี้ประชาชนทั่วไปเข้าโจมตีเมืองอย่างงั้นรึ?"ขุนพลคนหนึ่งที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ไม่ได้การแล้ว,นี่เป็นแผนร้ายของจงซาน,พวกเราติดกับแล้ว."ขุนพลอีกคนที่โพล่งออกมาทันที.

"เจ้านำคน 200,000 คนไปสนับสนุนทันที,พวกเราเหลือทหารเพียง 400,000 เพื่อสนับสนุนไว้ต้านกองกำลังอีกสองแสนด้านหน้าก็พอ."ขุนพลอีกคนที่ออกคำสั่ง.

"ครับ!"ด้วยสถานการณ์เร่งด่วน,ขุนพลที่เหลือเร่งรีบสั่งการในทันที.

"ไปแจ้งข่าวต่อท่านแม่ทัพโดยด่วน."ขุนพลอีกคนที่สั่งการ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.