Immortality Chapter 276 Four sides ambushes

Immortality Chapter 276  Four sides ambushes

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 276 ลอมกรอบซุ่มโจมตี

Chapter 276  Four sides ambushes

四面埋伏

  ลอมกรอบซุ่มโจมตี

สามวันหลังจากนั้น,เมืองอู๋ซวัง,ทิศเหนือ.

จงซานที่นำกองกำลังลำดับหนึ่งต้าเสวียน 200,000 นาย,เดินทางไปตำแหน่งด้านล่างซึ่งด้านบนมีเกาะลอยฟ้าเกาะหนึ่ง,ด้วยแผนการของจงซานในเวลานี้ได้ยืมมือจากสำนักต่างๆ,ด้านบนเกาะแห่งนี้มีบ้านเล็กอยู่.

มาถึงไม่ไกลออกไป,จงซานให้สัญญาณ.

"เฮ้!"

เสียงสั่งการให้กองกำลังทั้ง 200,000 หยุดก้าว.

ส่วนจงซานนั้นได้นำอาต้ายืนอยู่บนยอดเขาแห่งหนึ่ง,จ้องมองจากพื้นที่ไกลออกไป,กวาดตาเมืองอู๋ซวังอีกรอบหนึ่ง.

เมืองอู๋ซวังในเวลานี้ปิดแน่น,ป้อมปราการมีทหารยืนประจำอยู่มากมาย,ดูเข้มแข็งแน่นหนาเป็นอย่างมาก.

"เมืองอู๋ซวัง?เป็นเมืองผู้ฝึกตนเซียน,จะทำการโจมตีอย่างไร?"จงซานที่เผยยิ้มกล่าวออกมาเห็นได้ชัดว่าเขาได้เตรียมการแล้ว,ทว่าได้ลองสอบถามอาต้าดู.

"เมืองอู๋ซวัง,มีกำแพงขนาดใหญ่ล้อมรอบ,ไม่สามารถเข้าโจมตีได้,กับกำแพงที่แข็งแกร่งทรงพลังเช่นนี้,การโจมตีที่ทรงพลังต้องมีระดับที่ทรงพลังเช่นน่าหลานเพียงเสวี๋ย,หรือว่าระดับต้าเสวียนอ๋อง,ถึงจะสามารถระเบิดกำแพง,หรือเข้าโจมตีเมืองได้,ไม่แล้วก็คงต้องเข้าโจมตีทางอากาศ."อาต้าตอบ.

"ทางอาการอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เผยยิ้มออกมา.

"อืม,ยกตัวอย่างเมืองอู๋ซวัง,มีค่ายกลบนอากาศ,คนที่ออกจากเมืองทางอากาศ,จะมีค่ายกลสังหารหมื่นสายฟ้ากั้นอยู่,ทว่าภายนอกนั้นก็เช่นกัน,ที่จริงสามารถเข้าไปได้,ทว่า,ไม่สามารถที่จะปกปิดร่องรอยของวิชาใดๆเอาไว้ได้,หากว่าใช้วิชาบำเพ็ญใดๆออกมา,ค่ายกลหมื่นสายฟ้าก็จะสังหารไปเช่นเดียวกัน.

"กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,การจะเข้าไปด้านในทางอากาศ,จะต้องมีสภาพที่ไม่ต่างจากฝนที่ล่วงหล่นลงจากท้องฟ้า,หรือหย่อนร่างลงไปเหมือนกับฝนตก,หากว่าใช้วิชาบำเพ็ญใดๆออกมา,ก็จะถูกค่ายกลสังหารทันทีสินะ."จงซานเอ่ย.

"ใช่แล้ว,ได้ยินมากว่าทันทีที่ใช้วิชาบำเพ็ญจะไปกระตุ้นกฎเกณฑ์ของสวรรค์และปฐพีบางอย่างให้ทำงาน,ซึ่งรวมถึงค่ายกลสังหารด้วย,ทว่าไม่ใช่วิชาบำเพ็ญ,แน่นนอนว่าก็สามารถใช้ศรธรรมดายิงโจมตีจากบนค่ายกลได้,ทว่าการที่บินสูงขึ้นไปเหนือกำแพงนั้น,ไม่ใช่ว่าจะทำได้ทุกคน,และมีความเสี่ยงสูงที่จะถูกยิงให้ตายก่อน,ดังนั้น,การจะเข้ายึดครองเมืองนั้น,นับว่าเป็นเรื่องยาก,ยากที่สุดเลยก็ว่าได้!"อาต้ากล่าว.

"ยากมากเลยอย่างงั้นรึ? พวกเราจะทำการทะลวงกำแพงเมืองในทันที."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ทว่า,เซียนเซิง,เรื่องนี้ไม่รู้ว่าคนของพวกเราจะต้องตายไปเท่าไหร่,นอกจากนี้ยังมีทหารที่อยู่บนป้อมปราการอีก."อาต้าที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

"เรื่องนี้เป็นความสมัครใจของพวกเขาเอง,เพราะว่ามีคนโลภมากมาย,พวกเราจึงต้องอาศัยพวกเขา,จะเป็นหรือตาย,ชีวิตก็เป็นของพวกเขา,พวกเราไม่สามารถห้ามพวกเขาได้,ทั้งหมดขึ้นอยู่กับหัวใจของพวกเขา,หากหัวใจไม่โลภ,ย่อมคิดใคร่ครวญถึงชีวิตและความตาย,แต่ดูเหมือนว่าความโลภของคนเหล่านั้นจะมากมายเหนือกว่าอันตรายที่พวกเขาจะต้องพบ,กับการยินยอมแลกความตาย,เพื่อแบ่งสมบัติล้ำค่ากับพวกเรา,กับคนเช่นนี้,ข้าเองไม่ได้ใส่ใจแม้แต่น้อย,หากว่ามีเมตตาแต่ไร้ซึ่งหลักการก็ยากที่จะควบคุมกองทัพได้."จงซานเอ่ย.

"ครับ!"อาต้าพยักหน้ารับ.

หากมีความเมตาแต่ไร้ซึ่งหลักการย่อมไม่สามารถควบคุมกองทัพได้,ใช่แล้ว,สงครามมีเพียงผู้ชนะเท่านั้นที่จะกำหนดทุกอย่าง,ไม่เช่นนั้นจะเรียกว่าสงครามได้อย่างไร?

จงซานที่ให้สัญญาณ,แก่เหล่าขุนพล,ให้แยกย้ายทหารพุ่งออกไปลานด้านหน้าด้านล่างเกาะลอยฟ้าขนาดเล็ก,ซึ่งจงซานอยู่ด้านหน้า,เขาได้สั่งการให้ทุกคนประจำการยังพื้นที่เปิด.

เหล่าขุนพลต่างๆจ้องมองไปบนเกาะลอยฟ้าขนาดเล็ก,ซึ่งบนเกาะขนาดเล็กนั้นมีบ้านเล็กๆหลังหนึ่ง.

จงซานที่ได้ส่งสัญญาณมือ,ให้ทหารส่งสาร,ส่งไปยังเมืองอู๋ซวัง.

กองกำลัง 200,000 ที่ปรากฏขึ้นมา,ทุกคนในเมืองอู๋ซวังย่อมสามารถมองเห็นได้.

ตำหนักเจ้าเมืองอู๋ซวัง.

"รายงาน!"

ที่ด้านนอกตำหนักเจ้าเมืองนั้นมีการแจ้งไปยังด้านใน,ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงหลักหยุดชงักในทันที.

อู๋อานที่กำลังปรึกษากลยุทธ์ต่างๆกับเหล่าขุนพลจำนวนหนึ่ง,ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงทหารที่เร่งรีบเข้ามาอย่างเร่งรีบ.

"เรียนท่านแม่ทัพ,ที่ด้านเหนือปรากฏกองทัพขนาดใหญ่ของทหารราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ผู้บัญชาการทหาร,จงซาน."ทหารคนดังกล่าวรายงานในทันที.

"พรึด!"อู๋อานที่ลึกขึ้นยื่นทันที.

"อะไรนะ?"อู๋อานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นตะลึง.

"ที่ด้านเหนือนั้นมีกองกำลังขนาดใหญ่ของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ผู้บัญชาการทหาร,จงซาน."ทหารที่กล่าวรายงานอีกรอบ.

"จงซาน? เขาต้องการโจมตีเมืองอย่างงั้นรึ? เขาได้นำทหารมาเท่าไหร่?"อู๋อานกล่าว.

"ไม่ชัดเจนนัก,มันอยู่ไกลเกินไป,เห็นเพียงแต่กองกำลังทหารที่กระจายออกไปรอบๆ,ซึ่งอยู่บริเวณป่าทึบ,ไม่สามารถบอกจำนวนได้,ตอนนี้ได้ส่งทหารลาดตะเวนออกไปแล้ว."ทหารคนดังกล่าวรายงาน.

"เอาล่ะข้าจะไปดูเอง!"อู๋อานที่กล่าวเสร็จ พร้อมกับพาเหล่าขุนพลเดินทางไปยังป้อมปราการประตูเมืองทางทิศเหนือในทันที.

จากนั้นไม่นาน,ทุกคนที่มาถึงป้อมปราการกำแพงเมืองทิศเหนือ,จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไปทางเหนือ,สามารถที่จะมองเห็นทหารจำนวนมากได้อย่างเลือนๆ,สถานที่ดังกล่าวดูเหมือนว่ามีเกาะลอยฟ้าทางเหนือนั้นจะกลายเป็นป้อมปราการของพวกเขาไปแล้ว.

เกาะลอยฟ้า?

กองกำลังที่กระจายอยู่รอบๆใจกลาง,ประจำการอยู่ด้านล่างเกาะลอยฟ้า?

ทว่าอู๋อานสามารถมองเห็นได้ว่า,เป็นเพียงแค่เกาะลอยฟ้าทั่วไป,ไม่ได้มีอะไรที่จะข่มขู่เขาได้.

ในเวลาเดียวกันนั้น,กองกำลังลาดตะเวนที่กลับมา.

"เรียนท่านแม่ทัพ,จากการตรวจสอบฝ่ายตรงข้าม,มีกองกำลัง 200,000 นาย,น่าจะเป็นกองกำลังที่หนึ่งต้าเสวียน."หน่วนลาดตระเวนที่คุกเข่ารายงาน.

"อืม."อู๋อานพยักหน้ารับ,ขณะที่กำลังจะหันหลังกลับนั้น.

ทว่าที่ไกลออกไปนั้น,มีทหารคนหนึ่งของฝ่ายตรงข้ามทิ่บินตรงมา.

"ผู้มาเป็นใคร?"บนป้อมปราการที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

"ข้าเป็นทูตของท่านจอมพล,ได้นำจดหมายมาส่งให้กับแม่ทัพอู๋อาน."ทหารคนดังกล่าวเอ่ย.

"โยนมันเข้ามา."ทหารคนหนึ่งที่ตะโกนออกไป.

"ฟรึบ."ทหารคนดังกล่าวที่ส่งสารโยนเข้าไปบนกำแพงเมือง,จากนั้นก็จากไปโดยเร็ว.

หลักการส่งคราม,ย่อมไม่มีใครละเมิดกฏ,ดังนั้นทูตของอีกฝ่ายพวกเขาจึงต้องปล่อยกลับไปอย่างปลอดภัย.

ทหารประจำประตูเมือง,ได้นำสารส่งไปให้กับอู๋อาน.

ใบหน้าท่าทางของอู๋อานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,ก่อนที่จะเปิดจดหมายและจ้องมองอย่างระมัดระวัง.

     จากกันที่เมืองเทียนกง,แม่ทัพอู๋อานที่น่าเคารพ,ผู้น้อยต้องการที่จะเชิญแม่ทัพอู๋อานมาหารือกับเรื่องก่อนหน้านั้น,สถานะของจงซานตอนนี้นับว่าต่ำต้อย,คงยากที่จะมีกำลังทำอะไร,ตอนนี้ได้แต่ทอดถอนใจ.

อุปราชอี้เหยี่ยนครั้งหนึ่งเคยเชิญผู้น้อยเข้าร่วมราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,จงซานเวลานั้นคิดว่าการเมืองของต้ายวีนั้นจะลึกลับซับซ้อน,จึงไม่กล้าตัดสินใจ,แต่ภายในใจเองก็เคยคิดที่จะเข้าร่วม,ถึงแม้ว่าจะได้รับความเจ็บปวดจากการถูกอ๋องจวีลูนำกองกำลัง 8 ล้านเข้าล้อมกรอบ,สร้างความเสียใจไม่น้อย.

 ด้วยความความเกี่ยวข้องกับกงจู,ต้าเสวียนอ๋องจึงได้มอบกำลังให้มาเพียงแค่ 2 แสนเท่านั้น,ทว่าก่อนหน้านี้ต้าเสวียนอ๋องได้มีการเตรียมการเอาไว้ก่อนแล้ว,จงซานเป็นเพียงแค่หุ่นเชิด,อยู่ในกำมือยากที่จะทำอะไรได้,ภายในใจรู้สึกเสียใจไม่น้อย.

 วันนี้เพื่อที่จะแสดงความจริงใจ,จึงได้นำกองกำลังทั้งหมดออกมาประจำการอยู่ด้านล่างเกาะลอยฟ้า,และต้องการเชิญแม่ทัพอู๋อาน,เข้ามาปรึกษาหารือเป็นการส่วนตัว,ซึ่งมีคนสามคนเท่านั้น,ท่าน,ข้าและอาต้า.

ด้วยความเคารพอย่างสูง,จงซาน!

ได้อ่านจดหมายของจงซานแล้ว,อู๋อานที่รู้สึกประหลาดใจและไม่แน่ใจไปพร้อมๆกัน.

"แม่ทัพ."ขุนพลคนหนึ่งที่เอ่ยออกมา.

อู๋อานที่นำจดหมาย,ให้กับขุนพลต่างที่ยืนอยู่รอบๆ.

"แม่ทัพ,นี่หมายความว่าจงซาน,เขาต้องการที่จะจำนนต่อพวกเราอย่างงั้นรึ?"ขุนพลคนหนึ่งที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้น.

"หากท่านแม่ทัพทำให้จงซานยอมจำนนได้,แน่นอนว่าครั้งนี้จะต้องได้รับความดีความชอบที่ยอดเยี่ยมเป็นแน่."ขุนพลอีกคนที่กล่าวออกมา.

"ไม่ได้การ,ดูน่าสงสัย,บางทีอาจจะเป็นแผนการก็ได้."ขุนพลอีกคนที่แสดงท่าทางสงสัย.

"แผนการ? ไม่ว่าจะเป็นแผนการใด,เขาก็มีทหารแค่ 200,000 นาย,ที่อยู่ต่อหน้าเรา,แล้วจะมีปัญญาทำอะไรได้,คิดว่ามันจะใช้โจมตีเมืองอู๋ซวังได้อย่างไร."แม่ทัพอีกคนเอ่ย.

"แม่ทัพ,ท่านมีความเห็นอย่างไร?"ขุนพลอีกคนที่สอบถามออกมา.

"ข้าจะไปดูมันด้วยตาตัวเอง."อู๋อานที่ครุ่นคิดและกล่าวออกมา.

"ทว่า,จงซานนั้นเป็นคนที่มีเล่ห์เหลี่ยมเป็นอย่างมาก,ใต้เท้าจะไม่ได้รับอันตรายหรอกเหรอ."ขุนพลผู้หนึ่งกล่าวถาม.

"ได้รับอันตรายเหรอ? ไม่มีทางที่จะทำอะไรข้าได้,อีกอย่างหนึ่งที่นัดหมายนั่นเป็นเพียงแค่เกาะลอยฟ้าทั่วๆไป,ข้าสามารถที่จะหนีได้ทุกเมื่อ,พวกเจ้าจงเตรียมตัวเอาไว้,เตรียมทหารหกแสนนายให้พร้อม,ทว่า จนกว่าจะได้รับคำสั่งจากข้า,ห้ามใครออกนอกเมือง,ห้ามก่อสงครามโดยเด็ดขาด."อู๋อานกล่าว.

"ครับ!"ทุกคนที่รับคำในทันที.

 เรื่องดังกล่าวนี้,ทุกคนย่อมวางใจได้,ว่าพวกเขาปลอดภัยอย่างแน่นอน,กองกำลัง 6 แสนที่จับตากองกำลัง 2 แสนอยู่,นอกจากนี้กำแพงเมืองอู๋ซวังยังแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,จงซานจะมีความสามารถมากมายขนาดใหน,ก็ยากที่จะใช้แผนการร้ายกาจใดๆได้.

ภายในเมืองอู๋ซวังเวลานี้ได้รวบรวมทหารพร้อมแล้ว,กำลังคุ้มกันเมืองป้อมปราการทิศเหนือที่เพิ่มจำนวนขึ้น,ตอนนี้กำลังเฝ้ามองจับจ้องไปยังตำแหน่งของจงซานที่อยู่ไกลออกไป.

"เซียนเซิง,ที่ด้านเหนือนั้นมีทหารกองกำลัง 6 แสนนาย,ซึ่งประตูเมืองทั้งสามนั้นมีกองกำลังฝังล่ะ 3 แสนนายตามลำดับ."อาต้าที่กล่าวด้วยความตื่นเต้น.

"อืม,ไปเถอะ,เพื่อแสดงความจริงใจ,พวกเราต้องไปรอข้างบนเกาะลอยฟ้า."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ครับ!"อาต้าที่กล่าวรับในทันที.

จงซานและอาต้าที่ค่อยๆเหินขึ้นไปบนเกาะลอยฟ้าช้าๆ,ส่วนด้านบนป้อมปราการทิศเหนือนั้น,ได้เห็นคนทั้งสองที่ลอยขึ้นไปบนเกาะลอยฟ้าแล้ว.

"จำเอาไว้ให้ดี,พวกเจ้าต้องจับจ้องมองกองกำลัง 2 แสนนายเหล่านั้นให้ดี."อู๋อานที่สั่งการเป็นครั้งสุดท้าย.

"ครับ!"ขุนพลคนอื่นๆที่กล่าวตอบรับ.

อู๋อานที่พยักหน้าให้,เขามั่นใจว่าปลอดภัยอย่างแน่นอน,ก่อนที่จะบินออกไปจากป้อมปรากการ,บินตรงไปยังเกาะลอยฟ้าที่อยู่ไกลออกไป.

.....

เมืองอู๋ซวังทิศใต้,หุบเขาแห่งหนึ่ง.

สุ่ยอู๋เหินนำกองกำลังที่นำกองกำลังที่แตกพ่าย,150,000 นาย,ไม่น่าจะบอกว่าเป็นนักรบระดับสูง,ซุ่มรอคอยโจมตีเป็นจำนวน 150,000 นาย,ส่วนทหารอีก 300,000 นายนั้นไม่รู้ว่าจงซานได้นำไปไว้ที่ใหน,ไม่ไกลออกไปนั้นมีคนหลายคน,ซึ่งเป็นคนที่จงซานได้เตรียมการเอาไว้หลายวันแล้ว,ภายในหุบเขาตอนนี้มีคนกำลังปรึกษาหารือกันกว่า 300 คน.

"แม่ทัพสุ่ย,พวกเราจะรอคอยนานเท่าไหร่? ตอนนี้ก็ผ่านมาครึ่งชั่วโมงแล้ว,พวกเราควรจะเริ่มเข้าโจมตีประตูเมืองทิศใต้แล้ว,ไม่เช่นนั้นพวกเราไม่เสียเวลาเปล่าหรอกรึ? หากว่าพวกเราโจมตีตอนนี้,พวกเราย่อมเข้าไปในเมืองได้ก่อนมืด,หรือว่าจะให้รอคอยให้มืดก่อน?"ชายคนหนึ่งที่สอบถามออกมา.

"ใช่แล้ว,แม่ทัพสุ่ย,จอมพลได้รับปากพวกเรา,ทว่าหลายคนตอนนี้เริ่มรุ้สึกหงุดหงิดแล้ว,ที่พวกท่านไม่ออกคำสั่งโจมตีซะที."ชายคนหนึ่งกล่าว.

สุ่ยอู๋เหินจ้องมองไปยังคนเหล่านั้น,พลางถอนหายใจเบาๆ,"รอก่อน,รอให้จอมพลให้สัญญาณ,ทว่าหากไม่สามารถยึดเมืองอู๋ซวังได้,เพราะพวกเราเคลื่อนไหวก่อน,ทุกอย่างที่พยายามมาจะไม่เสียเปล่าหรอกรึ?"

"โอ้ว!"เหล่าคนทั่วไป,ตอนนี้ราวกับว่าเร่งเร้า ร้อนรนต้องการเข้าโจมตีเมืองแล้ว.

สองวัน,พวกเขามีเวลาสองวันที่ทางการทหารอนุญาตให้เข้าโจมตี,ปล้นชิงสิ่งของมีค่าต่างๆ,ทุกคนต่างก็ต้องการที่จะเข้าไปในเมืองให้ได้ก่อนใครคนอื่น.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.