Immortality Chapter 273 Weak resistance

Immortality Chapter 273 Weak resistance

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 273 ปลุกใจ.

Chapter 273 Weak resistance

弱势对抗

  ปลุกใจ.

ห้าวันหลังจากนั้น,จงซานได้นำกองกำลัง 200,000 ตรงไปยังหุบเขากองกำลังที่แตกพ่ายที่เหลือ 100,000.

กองกำลังหนึ่งแสน,เวลานี้พวกเขาได้รับบาดเจ็บ,แทบจะกลายเป็นว่าใช้การไม่ได้ด้วยซ้ำ.

"คารวะท่านแม่ทัพ."เหล่าทหารที่แตกพ่ายหลังจากยืนยันสถานะจงซานแล้ว,พวกเขาก็เข้ามาแสดงความเคารพ.

จงซานที่ยืนอยู่บนศิลาขนาดใหญ่,พลางจ้องมองไปยังเหล่าทหารที่แตกพ่าย,พร้อมสูดหายใจลึก,"ทุกท่าน,ลำบากพวกท่านแล้ว! พวกเรามาสาย."

พ่ายแพ้,เสียเมือง,ตอนนี้มีแต่รอคอยให้ถูกตำหนิ,ทว่า,ผู้บัญชาการที่ถูกส่งมา กลับไม่ได้กล่าวเช่นนั้น,ทั้งที่พวกเขาก็ยอมรับชะตากรรมที่ต้องได้รับอยู่แล้ว.

เมื่อเห็นจงซานที่กล่าวออกมาเช่นนี้,ภายในแววตาของพวกเขาที่ดูประหลาดใจไม่น้อย.

"ที่จริงแล้วข้าและเจ้าเมืองอู๋ซวังเป็นสหายที่ดีต่อกัน,ตอนแรกการใช้นโยบายวิกฤติสงคราม,เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดมาก่อน,แต่ไม่คิดว่าวิกฤติสงครามนั่นท้ายที่สุดแล้วก็กลายเป็นสงครามจริง,ทว่าพวกเจ้า,หลังจากพ่ายแพ้เสียเมืองแล้ว,กลุ่มพวกเจ้าได้ทำเต็มที แม้จะไม่สามารถต้านได้,แต่ก็ยังนับว่าซื่อสัตย์ต่อราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,พวกเจ้านับว่าเป็นวีระบุรุษที่ต้าโหลวต้องการ,เป็นวีระบุรุษคนหนึ่งใต้ฟ้าแห่งนี้."จงซานที่กล่าวตระโกนออกไปเสียงดัง.

ได้ยินคำพูดของจงซานที่บอกกล่าวว่าพวกเขาเป็นวีระบุรุษ,ทำให้เหล่ากองกำลังที่แตกพ่ายซาบซึ้งขึ้นมาในทันที,พวกเขารู้สึกตื่นเต้น,ที่แม่ทัพได้กล่าวยกย่องกลุ่มคนที่พ่ายแพ้เช่นพวกเขา,พวกเขาที่ยอมรับตั้งแต่แรกแล้วว่าพวกเขาไม่ได้คู่ควรกับคำดังกล่าว,ทว่าแม่ทัพกลับกล่าวชื่นชมพวกเขาเป็นวีระบุรุษอย่างงั้นรึ?

"ที่ด้านนอกมีกองกำลังศัตรู 4 ล้านคน,โม่ไป่หลีทรยศ,พวกเจ้าทำดีที่สุดแล้ว,เมืองอู๋ซวังที่พ่ายแพ้,กับสิ่งที่เกิดขึ้น,ไม่สามารถว่ากล่าวพวกเจ้าได้,พวกเราสามารถที่จะยึดเมืองคืนอีกครั้งได้,พวกเจ้าคือวีระบุรุษต้าโหลว,ต้านทานศัตรูอย่างเต็มกำลัง,ช่างน่าอายที่ต้าโหลวมองไม่เห็น,แต่ความดีความชอบของพวกเจ้า,ทุกคนจะได้รับศิลาวิญญาณระดับสูงหนึ่งร้อย,คนที่บาดเจ็บได้รับห้ารอย,พวกเราไม่มีวันลืมการกระทำของวีระบุรุษได้,ทว่าการจะทำให้ทุกคนใต้หล้าได้เห็นนั้น,พวกเราจะต้องยึดเมืองอู๋ซวังกลับคืนมาให้ได้ก่อน,แก้แค้นแทนพี่น้องของพวกเราที่ตายไป."จงซานเอ่ย.

"ยึดเมืองอู๋ซังคืน! แก้แค้นแทนพี่น้องที่ตายไป!"เหล่าทหารที่ตะโกนขึ้นเสียงดังด้วยโลหิตในร่างที่ระอุขึ้นทันที.

กับอารมณ์ของทุกคนที่เปลี่ยนไปโดยง่าย,รวดเร็ว,ตะโกนออกมาเสียงดังสนั่นหุบเขา.

"ยึดเมืองอู๋ซังคืน! แก้แค้นให้พี่น้อง!"

"ยึดเมืองอู๋ซังคืน! แก้แค้ให้พี่น้อง!"

จงซานจับจ้องมองไปยังกองกำลังที่เหลือรอด,พร้อมกับกล่าวออกมาว่า"ทุกท่านรักษาบาดแผลตัวเองให้หายดี,ความแค้นที่เกิดขึ้นในครั้งนี้,ข้าจะนำพาพวกเจ้านำพาเมืองอู๋ซังกลับคืนเอง,ให้ทุกคนได้รับรู้,ว่าพวกเราถึงจะแพ้,แต่ก็สามารถยืนขึ้นมาได้อีกครั้ง."

จงซานที่จ้องมองเหล่ากองกำลังที่แตกพ่ายที่เต็มไปด้วยความหวัง,ให้พวกเขามองแต่แง่ดี.

"แม่ทัพของพวกเจ้าได้ตายไปในสนามรบแล้ว,ข้าได้ตัดสินใจที่จะให้สุ่ยอู๋เหินเป็นแม่ทัพดูแลพวกเจ้า,เขาที่เป็นบุตรของสุ่ยเทียนหยา,คือผู้ที่จะรับเจตนารมของเมืองอู๋ซวัง,รับนโยบายวิกฤติสงคราม,ปกป้องพวกเจ้าและแก้แค้นเหล่าศัตรู."จงซานกล่าว.

จงซานที่จ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหิน.

สุ่ยอู่เหิน,ดวงตาเปล่งประกาย,จ้องมองจงซานด้วยความซาบซึ้ง,"ครับ,ท่านแม่ทัพ."

"คารวะแม่ทัพสุ่ย."เหล่าทหารที่แตกพ่ายที่กล่าวเคารพสุ่ยอู๋เหิน.

หากรักษาทหารที่แตกพ่ายทั้ง 100,000 นาย กลับมา,นับว่าได้ประโยชน์ไม่น้อย,จงซานที่จ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหยอีกครั้ง.

"ศิษย์พี่!"จงซานที่เอ่ยออกมาอีกครั้ง.

"ท่านแม่ทัพ,โปรดเรียกข้าว่าสุ่ยอู๋เหิน,หรืออู๋เหินก็ได้!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวต่อจงซานในทันที.

"ได้,อู๋เหิน."จงซานที่พยักหน้าให้ด้วยรอยยิ้ม.

"ท่านแม่ทัพมีอะไรจะสั่งการอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่สอบถาม.

"ทหารที่แตกทัพอีกสองกอง,เจ้ารู้จักหรือไม่?"จงซานที่สอบถามออกมา.

"พวกเรารู้เพียงว่าพวกเขาอยู่ที่ใหน,ทว่าไม่ได้รู้จักกัน."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวตอบ.

"ดี,รบกวนเจ้า,เลือกนักรบที่แข็งแกร่ง,และคนที่มีเกียรติหน่อย,เดินทางไปยังทัพทั้งสองให้เร็ว,นำพวกเขามารวมตัวกันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นได้."จงซานกล่าว.

"ครับ."สุ่ยอู๋เหินที่ตอบรับในทันที.

"ส่งคนออกไปตรวจสอบหาข่าวรอบๆ,ทำการค้นหาว่าเหล่าประชาชนธรรมดาทั่วไปไปซ่อนตัวที่ใหน,ตำแหน่งที่ตั้งและข้อมูลต่างๆของสำนักที่พวกเขาไปซ่อนตัวกลับมาด้วย,ทำงานให้เร็วที่สุด."จงซานเอ่ย.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่รับคำในทันที.

"ไปได้แล้ว,รบกวนเรียกเจ้าฉวนมาให้ข้าด้วย."จงซานเอ่ย.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่ถอยออกไปทันที.

หลังจากออกไปแล้ว,สุ่ยอู๋เหินที่เดินทางไปพบกับเจ้าฉวนในทันที.

"รองแม่ทัพเจ้า,ท่านแม่ทัพเชิญท่านไปพบ!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.

"อืม!"เจ้าฉวนพยักหน้า.

สุ่ยอู๋เหินที่เร่งรีบไปจัดการงานของตัวเองในทันที,ส่วนเจ้าฉวนในเวลานี้ค่อนข้างถอนหายใจโล่งอกทีเดียว,กล่าวได้ว่าเขาที่เป็นผู้ช่วยของจงซาน,ดูเหมือนว่าท่าทีและข้อมูลจากต้าเสวียนอ๋องนั้น.ได้มองว่าจงซานมีความสามารถไม่น้อย,หากว่าเขาไร้สามารถ,ต้าเสวียนอ๋อง,คงจะไม่มอบหมายในเคลื่อนทัพหน้าลำดับหนึ่งต้าเสวียนออกมาเพื่อเสียสละเป็นแน่.

อย่างไรก็ตาม,กับสิ่งที่เกิดขึ้นที่ผ่านมา,ใครกันจะกล้ากล่าวว่าจงซานไร้ความสามารถ? เพียงแค่ไม่นาน?กองกำลังที่แตกพ่าย 100,000 นาย,พวกเขาที่บาดเจ็บร้องโหยหวน,กำลังใจหดหาย,ทว่าด้วยการชักจูงของจงซาน,ตอนนี้กองกำลังที่แตกพ่ายทั้ง 100,000 นาย,กับมามีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง,พวกเขาตอนนี้จิตใจฮึกเหิมพร้อมที่จะเข้าโจมตีเมืองอู๋ซวังอีกครั้งแล้ว.

อารมณ์ที่แปรเปลี่ยนในทันทีทันใด,แม้แต่กองกำลังต้าเสวียนที่หนึ่ง,ที่ถูกนำมาด้วย,จิตวิญญาณของกองทัพที่ลุกโชน,นับตั้งแต่ที่เคลื่อนทัพมาแล้ว? ไม่จำเป็นต้องลงมือมากมายนัก,ก็สามารถปลุกใจทหารให้จิตวิญญาณลุกโชนพร้อมสู้แล้ว.

จงซานผู้นี้เป็นคนที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก.

เจ้าฉวนที่เข้ามาในกระโจมบัญชา.

"คารวะแม่ทัพ."เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.

"เจ้าฉวนธงสัญลักษณ์กองทัพของพวกเรา,สร้างออกมาได้เท่าไหร่แล้ว?"จงซานที่สอบถามออกไป.

"จวนจะเสร็จแล้ว,เพียงแต่ ท่านแม่ทัพ,ทำไมต้องสร้างขึ้นมากมากมายขนาดนี้? นี่ก็เพียงพอกับทหารจำนวนหนึ่งล้านคนแล้ว."เจ้าฉวนสอบถามออกมาด้วยความสงสัย.

"เจ้าทำตามก็พอแล้ว,เรื่องนี้ต้องรบกวนเจ้าแล้ว."จงซานเอ่ย.

.......

เมืองอู๋ซังทิศเหนือ,ยอดเขาแห่งหนึ่ง.

ผู้บัญชาการทหารแม่ทัพอู๋อาน,คนสนิทของอ๋องจวีลู่,ที่ได้ส่งกองกำลัง 500,000 ออกไปเพื่อกำจัดทหารส่วนที่เหลือของเมืองอู๋ซวัง.

บนยอดเขาเวลานี้,มีทหารคนหนึ่งที่คุกเข่าข้างหนึ่งรายงานเรื่องราวต่างๆให้กับอู๋อานที่กระชับกระบี่ในมือ.

"ท่านแม่ทัพ,ที่ทางตะวันออกเฉียงเหนือ 80,000 ลี้,เดิมทีมีทหารที่แตกทัพ 100,000 นาย,ด้วยการคำนวณแล้ว,จากากรต่อสู่ที่ผ่านมาเหลือทหารที่ใช้การได้ 30,000 คน,ส่วนที่เหลือได้รับบาดเจ็บหนัก."ทหารลาดตระเวนที่กล่าวรายงาน.

"อืม."อู๋อานพยักหน้า.

"ท่านแม่ทัพ,ที่ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ 30,000 ลี้,มีสำนักขนาดใหญ่,ซึ่งมีประชาชนเป็นจำนวนมากได้ไปอาศัยอยู่,ด้วยการสังเกตการแล้ว,น่าจะมีคนอยู่ราวๆ 300,000 คน."ทหารลาดตระเวนอีกคนรายงาน.

"อืม,แจ้งไปยังกองทัพ,เตรียมการเข้าโจมตีทิศตะวันตกเฉียงเหนือ,กำจัดทหารที่แตกพ่ายให้หมด."อู๋อานออกคำสั่ง.

"ครับ."เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาทุกคนที่ตอบรับคำ.

"ท่านแม่ทัพ,ไม่เข้าโจมตีทิศตะวันออกเฉียงเหนือที่มีประชนกว่า 300,000 คนก่อนอย่างงั้นรึ?"ขุนพลคนหนึ่งที่กล่าวสอบถามออกมา.

"กำจัด? ทำไมต้องจัดการล่ะ? พวกเขาตอนนี้กำลังเฝ้ามองอยู่ก็เท่านั้น,ราชวงศ์ราชันย์ทั้งห้าได้เข้าปะทะราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวแล้ว,มีเพียงแต่ต้องถูกทำลายเท่านั้น,สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ว่าจะต้องกลายเป็นอาณาเขตของราชวงศ์ต้ายวีอย่างงั้นรึ? ประชาชนก่อนหน้าที่เป็นคนของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ท้ายที่สุดแล้วไม่ใช่ว่าต้องกลายเป็นคนของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีรึอย่างไร?"อู๋อานกล่าว.

"ครับ,ท่านแม่ทัพช่วงชาญฉลาด."ผู้ใต้บังคับบัญชากล่าวออกมาในทันที.

"อืม,ไปจัดการงานของเจ้าให้เรียบร้อย,พวกเจ้าจะต้องจัดการก่อนที่กำลังเสริมของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวจะมาถึง,กำจัดพวกใกล้ตายให้สิ้น,อย่าให้พวกมันได้กลับมาหายใจ,หรือฟื้นฟู,หากช้าไปพวกเราจะลำบาก."อู๋อานกล่าว.

"ครับ."ผู้ใต้บังคับบัญชารับคำ.

........

ค่ายของจงซาน.

ทหารลาดตระเวน,ที่เร่งรีบกลับมารายงานที่กระโจมบัญชาการในทันที.

กระโจมของจงซาน,ซึ่งมีสุ่ยอู๋เหินและเจ้าฉวนที่กำลังปรึกษากลยุทธ์อยู่.

"รายงาน!"

เสียงของทหารลาดตระเวนที่ดังขึ้นขัดการสนทนาของพวกเขา,ทหารลาดตระเวนที่เร่งรีบคุกเข่าลงรายงาน.

"แม่ทัพ,ไม่ได้การแล้ว."ทหารลาดตระเวนที่กล่าวออมมาเสียงดัง.

"ว่าอย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"อู๋อาน,แม่ทัพอู๋อานของต้ายวี,ได้นำกองกำลัง 500,000 นาย,มุ่งตรงมายังทางนี้,อีกไม่นาน,ราวๆสองชั่วโมงคาดว่าคงมาถึง,"ทหารลาดตะเวนกล่าว.

"พวกเขามุ่งตรงไปยังทิศใหน?"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างใจเย็น.

"ทิศตะวันออกเฉียงใต้คับ.."ทหารลาดตระเวนกล่าว.

"ดี,เจ้าไปพักได้."จงซานกล่าว.

ทหารลาดตระเวนที่จ้องมองไปยังจงซานก่อนที่จะรับคำ"ครับ."

"ท่านแม่ทัพ,ทหารที่แตกพ่าย 100,000 นาย,ไม่สามารถต้านกองกำลัง 500,000ได้แน่,พวกเราจะทำอย่างไร?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"เพียงแค่ 500,000 ,ไม่จำเป็นต้องกังวล."จงซานเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"แต่ว่า,..."สุ่ยอู๋เหินที่กำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง,ฝ่ายตรงข้ามนั้นมีตั้ง 5 แสนนาย,จะไม่ให้เขาไม่กังวลได้อย่างไร?

"โปรดวางใจ,ข้าได้เตรียมการทุกอย่างเอาไว้แล้ว."จงซานกล่าว.

"ครับ!"สุ่ยอู๋เหินที่รับคำ,ไม่โต้แย้งแต่อย่างใด.

"เจ้าฉวน,เหมือนดั่งที่ข้าได้กล่าวไว้,หากเห็นทหารลาดตระเวนของศัตรู,ให้สังหารได้เลย,ไม่ต้องละเว้น."จงซานที่กล่าว.

"ครับ!"เจ้าฉวนที่รับคำในทันที.

เจ้าฉวนที่ออกไปจัดการตามที่จงซานสั่ง,ส่วนจงซานนั้นได้นำอาต้าออกจากกระโจม,พร้อมกับบินตรงไปยังยอดเขาแห่งหนึ่ง.

อู๋อานที่ส่งกองกำลังลาดตะเวนออกไปก่อน,ก่อนที่จะนำทหารอีกห้าแสนมุ่งตรงไปยังทิศทางของจงซาน,ด้วยความเร็ว,ไม่หยุดเลยแม้แต่น้อย.

เมื่อจวนเจียนจะถึง,อู๋อานที่ได้ลดความเร็วลง,กองกำลังของพวกเขาที่พบอะไรบางอย่างที่ผิดปรกติ.

ภายในใจของอู๋อานที่สังหรใจไม่ดี,ไม่รู้ว่ามีอะไรผิดพลาด,กองกำลังลาดตะเวนของเขาที่ส่งออกไป,คาดไม่ถึงเลยว่าจะไม่กลับมา,ทำไมไม่กลับมา,ตายไปแล้วรึ?

ทันใดนั้น,ที่ไกลออกไป,อู๋อานที่เห็นร่างสองร่างปรากฏตัวขึ้นมา.

จงซานและอาต้า.

เป็นพวกเขา?

อู๋อานที่สั่งการให้กองกำลังทั้งห้าแสนหยุด,พร้อมกับจ้องมองไปยังที่ไกลออกไป,อู๋อานที่เอ่ยปากออกไปก่อน"เซียนเซิงจงซาน,ไม่เจอกันนานเลยนะ!"

"คาดไม่ถึงเลย,ข้าที่นำกองกำลังทัพครั้งแรก,กลับกลายว่าเป็นแม่ทัพอู๋อาน,ช่างเป็นโอกาสดีจริงๆ,ไม่รู้ว่าแม่ทัพอู๋อานนำกองกำลังทหารมาให้ข้าจัดการเท่าไหร่รึ?"จงซานทีเผยยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้ม.

ได้ยินคำพูดของจงซาน,อู๋อานที่ขมวดคิ้วไปมา,จงซานนั้นร้ายกายมาก,และไม่ใช่แค่ข่าวลือแน่นอน,อู๋อานนั้นประสบมาด้วยตัวเอง,จงซานที่มีทักษะที่ลึกลับยากที่จะเห็นได้,ความสามารถของเขานั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าอี้เหยี่ยน,แม้แต่อี้เหยี่ยนยังให้การยอมรับ,กองกำลังต้ายวี 8 ล้านที่ทำการไล่ตามปิดล้อมเขาในครั้งนั้น,อู๋อานเองก็เป็นหนึ่งในนั้น,แต่ท้ายที่สุดกับไม่สามารถเห็นแม้แต่เงาจงซาน,จวบจนพวกเขาเข้าไปปะทะกับกองกำลังราชวงศ์ต้ากวง,จนทำให้อ๋องจวีลูต้องถอนทัพกลับคืนมา.

คนผู้นี้อันตรายเกินไปอย่างแน่นอน! แม้ไม่มีทหารในมือ,ยังยากที่จะจัดการ,ตอนนี้กลายเป็นผู้บัญชาการทหารอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่าตอนนี้กองกำลังของเขานั้นเป็นอันตรายอย่างที่สุดหรอกเหรอ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.