Immortality Chapter 272 At present situation
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 272 กองกำลังที่แตกพ่าย.
Chapter 272 At present situation
眼前局势
กองกำลังที่แตกพ่าย.
สองเดือนหลังจากนั้น.
จงซานที่สามารถควบคุมกองกำลังของเขาได้อย่างชะงัด,เวลานี้,แม้แต่เจ้าฉวนยังไม่กล้าท้าทายเขา.
ด้วยวิธีการของจงซาน,เหล่าทหารทั้ง 200,000 คน,ให้กับสนับสนุนเขาอย่างท่วมท้น,เพียงแค่สองเดือนเท่านั้น,ยกเว้นคำสั่งของต้าเสวียนอ๋อง,ย่อมไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งเขา.
ไม่ไกลออกไปคือเมืองอู๋ซวัง.
ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง,กองกำลังทหารที่ได้หยุดประจำการอยู่.
จงซานที่ยืนอยู่บนยอดเขา,อาต้าและเจ้าฉวนที่ยืนอยู่ด้านหลัง.
อาต้านั้นเป็นองค์รักษ์ส่วนตัว,ทว่าเจ้าฉวนนั้น,รอคอยรับคำสั่งจากจงซานในการเคลื่อนทัพ.
เพียงแค่เวลาไม่นานเท่านั้น,เจ้าฉวนก็รู้สึกชื่นชมในตัวจงซานเป็นอย่างมาก,การบัญชาการของเขานั้น,เป็นรูปแบบใหม่ที่ร้ายกาจเป็นอย่างมาก.
พวกเราเข้าใกล้เมืองอู๋ซวังแล้ว,จงซานที่ไม่โง่เร่งรีบเข้าไป.
เรื่องราวของเมืองอู๋ซวังนั้น,จงซานเข้าใจดี,เมืองอู๋ซวังที่มีกองกำลังเพียง
1.2
ล้าน,เป็นกองกำลังป้องกันเมือง,เมื่อพวกเขาพ่ายแพ้,ก็เหมือนกับว่าเมืองอู๋ซวังได้พ่ายแล้ว.
การที่เมืองอู๋ซวังถูกยึด,ตอนนี้มีทหารมากมายเท่าไหร่ด้านใน?
1.2 ล้าน? 2 ล้านรึ? หนำซ้ำกับกำแพงป้องกันที่หนาแน่น,ตัวเขาที่มีกองกำลัง 200,000
ก็ไม่ต่างจากส่งอาหารว่างเข้าปากพยัคฆ์?
จงซานที่นำทัพมาประจำการ,เพื่อสืบข้อมูลต่างๆ,จากพื้นที่รอบๆ,เก็บรวบรวมข้อมูล,เพื่อที่จะเลือกใช้กลยุทธ์เพื่อวางแผน,รู้เขารู้เรา,รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง,เรื่องเช่นนี้จงซานเข้าใจดี,เขาจำเป็นต้องเข้าใจในกองกำลังต้ายวีให้ถ่องแท้.
หลังจากผ่านไประยะเวลาหนึ่ง,ก็มีทหารแนวหน้าที่ถูกส่งไปสืบข่าวกลับมา.
ทหารคนดังกล่าวที่นำหยกบันทึกออกมาในทันที.
จงซานที่ทำการอ่านข้อมูล,พร้อมกับศึกษาสภาพแววล้อมต่างๆ,ซึ่งเขาได้ส่งทหารออกไปหาข้อมูลต่างๆรอบทิศทางทีเดียว.
"ท่านแม่ทัพ,พวกเราได้ทำการบันทึกสภาพแวดล้อมรอบๆเมืองอู๋ซวังเอาไว้หมดแล้ว,ไม่รู้ว่า,มันใช้ประโยชน์อะไรได้บ้าง?"เจ้าฉวนที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"หาข้อมูลของเมืองซวังอวิ๋นรึ?
ตอนนี้ตราบเท่าที่มีใครบางคนเข้าใกล้เมืองซวังอวิ๋น,จะต้องถูกยิ่งด้วยศรปราณทะลวงแน่นอน,การจะเข้าถ้ำเสื้อนั้นจะต้องรู้เรื่องขุนเขาดังกล่าวให้ลึกลึก,ค้นหาช่องทางที่จะสามารถหลบหลีกได้"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
"หืม."เจ้าฉวยรู้สึกสงสัยเล็กน้อย,เขาไม่เข้าใจในความหมายของจงซาน,เมืองซวังอวิ๋นกลายเป็นของศัตรูไปแล้วรึ?
ถึงได้ยังไม่เข้าใจ.
ในเวลานั้นที่ไกลออกไปนั้น,มีร่างสองร่างที่บินตรงมายังฐานของจงซาน,คนหนึ่งคือทหารของเขา,ส่วนอีกคนนั้น,ท่าทางสะบักสบอมกระเซอะกระเซิง,ทว่าดูให้ชัดเจนแล้ว,เป็นคนที่จงซานคุ้นเคย.
สุ่ยอู๋เหิน,ศิษย์พี่ลำดับสองของสำนักไคหยาง,ซึ่งก่อนหน้านี้คือคนที่เดินทางมาพร้อมกับเขาพร้อมกับอาวุโสจื่อซวิน,และยังเป็นบุตรของเจ้าเมืองสุ่ยเทียนหยา,สุ่ยอู๋เหิน.
ในเวลานี้สุ่ยอู๋เหิน,ดวงตาเปล่งประกาย,ใบหน้าที่รู้สึกเคร่งขรึมและน่าเคารพ,ก่อนหน้านี้เขาดูละเมียดละไมเหมือนกับบัณฑิต,ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาเจอะเจออะไรที่หนักหนามาไม่น้อย,จึงทำให้เขาเติบโตและกลายเป็นคนที่สุขุมน่าเกรงขามไปแล้ว.
สุ่ยอู๋เหินทิ่บินเข้ามาใกล้,ก่อนที่จะทำให้เขารู้สึกประหลาดใจและตื่นเต้นไปด้วย.
"รายงานแม่ทัพ,ข้าพบเข้ากับเขาที่ระหว่างทาง,เขากล่าวว่าเป็นบุตรของเจ้าเมืองอู๋ซวัง,ข้าจึงได้นำเขามาพบกับท่านแม่ทัพ."ทหารคนดังกล่าวที่กล่าวออกมาในทันที.
"จง.....,แม่ทัพจง?"สุ่ยอู๋เหินที่เตรียมเรียกชื่อจงซานที่คุ้นเคย,ทว่าเมื่อเห็นเหล่าทหารทุกคนที่เต็มไปด้วยความเคารพจงซานแล้ว,ทันใดนั้นเขาก็รับรู้ได้ว่าจงซานนั้นคือแม่ทัพ,ด้วยเหตนี้,สุ่ยอู๋เหินย่อมไม่กล้าแสดงตัวสนิทสนมไป.
"ศิษย์พี่,เป็นท่านอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
เห็นท่าที่จงซานที่เอ่ยว่าเขาเป็นศิษย์พี่,ภายในใจของสุ่ยอู๋เหินก็อบอุ่น,สั่นไหวไปมา.
ทว่าเจ้าฉวนที่ต้องขมวดคิ้วไปมา,นี่คือศิษย์พี่ของท่านแม่ทัพอย่างงั้นรึ?
"จงซาน,เจ้านำทัพมาช่วยเมืองอู๋ซังอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวสอบถามในทันที.
"ถูกแล้ว,กองกำลังต้าเสวียนลำดับหนึ่ง,ตอนนี้ประจำการที่หุบเขา,ข้าต้องการสืบค้นข้อมูลสถานการณ์ภายในของเมืองซังอวิ๋นก่อน,แต่ไม่คิดเลยเรื่องของบิดาเจ้า,ข้าได้ยินมาแล้ว,เสียใจกับท่านด้วย!"จงซานที่กล่าวพลางทอดถอนใจ.
สุ่ยอู๋เหินที่เผยยิ้มเศร้าๆก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"พวกเราติดค้างเจ้าไม่น้อย,ที่บิดาของข้าที่ได้กลายเป็นเจ้าเมืองซังอวิ๋น,เป็นเพราะจ้า,คาดไม่ถึงเลยว่า,แผนการหาเสียงวิกฤติสงครามท้ายที่สุดก็เป็นเรื่องจริง,ราชวงศ์ต้ายวีได้ตะบัดสัตย์,ทำลายพันธะสัญญา."
"อืม,พวกเขานำคนมากี่คน?
ด้วยกำแพงป้องกันที่แน่นหนาของเมืองอู๋ซวัง,ทำไมถึงพ่ายแพ้ได้?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"หนอนบ่อนใส่,มีเกลือเป็นหนอน,คาดไม่ถึงเลยว่าองค์รักษ์ส่วนตัวของบิดาข้าจะเป็นคนของต้ายวีนั้น,เขาได้กลายเป็นคนของต้ายวีที่ส่งมาก่อนแล้ว,บิดาของข้าจึงได้พลาดท่า,ในเวลานั้นต้ายวีได้นำกองกำลังมา
4
ล้านนาย,แม้ว่าพวกเราจะมีป้อมปราการที่แข็งแกร่ง,ทว่าภายในเมืองเองก็มีผู้ทรยศเกิดขึ้น,โม่ไป่หลีที่เคยเป็นคนของอ๋องต้าเสวียน,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะถูกซื้อจากราชวงศ์ต้ายวี,เมื่อเขาทรยศเปิดประตูเมืองให้กองกำลัง
4
ล้านคนเข้าเมือง,พวกเราก็ไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความเจ็บปวด.
"ใครเป็นคนนำทัพมาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อ๋องจวีลู!"สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"อ๋องจวีลู่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่ถามย้ำอีกครั้ง.
"อืม,อ๋องจวีลูได้นำทัพมายึดเมืองอู๋ซวัง,ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่แล้ว,ทว่าแม่ทัพใหญ่ที่ดูแลเมืองอยู่เวลานี้,มีนามว่าอู๋อาน."สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"อู๋อานกล่าว?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ไม่ใช่ว่าอู๋อานคือผู้ติดตามองค์รักษ์ส่วนตัวของอ๋องจวีลู่หรอกรึ?
"อืม,จงซาน,ศพของบิดาข้านั้นยังอยู่ในเมืองอู๋ซวัง,อู๋เหิน,ขอร้องเจ้า,โปรดนำศพของบิดาข้ากลับมาเพื่อทำพิธีด้วยเถิด."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออมาด้วยความคาดหวังที่มีต่อจงซาน.
"ศิษย์พี่,โปรดวางใจ,ครานี้ข้าต้องยึดเมืองอู๋ซวังกลับมาได้แน่."จงซานที่กล่าวออกาอย่างจริงจัง.
"ขอบคุณ!ขอบคุณ!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวด้วยความตื่นเต้นดีใจ.
"ตอนนี้อู๋อานได้บัญชาการทหารในเมืองอู๋ซวัง
เป็นจำนวนเท่าไหร่?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาพลางสอบถามออกไป.
"โม่ไป่ลีได้ทรยศ,อย่างไรก็ตามภายในป้อมปราการนั้นเชื่อมโยงกัน,ภายในเมืองอู๋ซวังนั้นไม่เหมือนก่อนแล้ว,ด้านในมีกองกำลัง
1.5 ล้าน,แล้วตอนนี้เจ้านำทหารมาเท่าไหร่?"สุ่ยอู๋เหินที่จ้องมองไปยังจงซาน.
"200,000!"จงซานตอบ.
"200,000?
แสงแสนเองรึ?"ใบหน้าของสุ่ยอู๋เหินเปลี่ยนเป็นมืดคลึ้ม.
จากนั้น,ดูเหมือนว่าเขาจะคิดอะไรได้,จึงกล่าวออกมาว่า,"บิดากล่าวว่าเจ้าสามารถทำเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้,เจ้าสามารถที่จะยึดเมืองซวังอวิ๋นกลับมาได้จริงๆรึ?"
สุ่ยอู๋เหินที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความหวัง,ทว่าดูเหมือนว่าจงซานก็ได้พยักหน้าให้กับเขาเท่านั้น.
เห็นจงซานพยักหน้า,สุ่ยอู๋เหินที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น.
"เยี่ยมเลย,เป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมาก!"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาช้าๆ.
เห็นท่าทางของสุ่ยอู๋เหินแล้ว,จงซานที่ถอนหายใจเบาๆ,ดูเหมือนว่าสำหรับการยึดเมืองในครั้งนี้จะเป็นเรื่องที่สุ่ยอู๋เหินคาดหวังมาก,ศพของบิดาที่อยู่ในเมือง,ยิ่งทำให้เขาร้อนรน,ทว่าเรื่องนี้ก็ทำให้รับรู้ว่าเขาเป็นคนที่กตัญญูทีเดียว.
กับคนที่ซื่อสัตย์และกตัญญูนั้น,จงซานต้องการคนเช่นนี้เป็นอย่างมาก.
"ศิษย์พี่,เอาเป็นว่าท่านมาเข้าร่วมกองกำลังของข้าก็แล้วกัน,ในเวลานี้พวกเราจะต้องช่วยกัน,ยึดเมืองอู๋ซวังกลับมา."จงซานกล่าว.
"อืม."สุ่ยอู๋เหินที่พยักหน้า.
"เอาล่ะ,ภายในเมืองอู๋ซวังนั้นได้ตกไปอยู่ในมือศัตรู,และในเมืองก็มีประชาชนธรรมดา,และกองกำลังที่เหลือรอดหรือไม่?"จงซานที่ขมวดคิ้วและสอบถามออกมา.
"กองกำลังที่แตกพ่าย,ถูกแยกออกเป็นสามส่วน,พวกเขาที่ได้รับบาดเจ็บและวิ่งหนีกระจัดกระจายกันไป,ข้ารู้จักกองกำลังหนึ่ง,ข้าจะพาเจ้าไป."ส่ยอู๋เหินกล่าว.
จงซานที่จ้องมองไปยังสุ่ยอู๋เหินและพยักหน้าให้"ดี!"
"เจ้าฉวน,เจ้ากับไปแจ้งทุกคน,ให้เตรียมตัว."จงซานที่กล่าวต่อเจ้าฉวนที่อยู่ด้านหลัง.
"ครับ."เจ้าฉวนที่รับคำสั่ง.
"กองกำลังที่แตกพ่ายที่ท่านรู้จักนั่น,มีกองกำลังเท่าไหร่?"จงซานสอบถาม.
"100,000
นาย,ทว่า,พวกเขาได้รับบาดเจ็บหนัก,ที่ต่อสู้ได้จริง,น่าจะมีเพียงแค่ 30,000
นาย,"สุ่ยอู๋เหินตอบ.
"หนึ่งแสน?ใช้ได้สามหมื่น?"จงซานที่พยักหน้าและครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.
"ทว่า,ตอนนี้เหล่าทหารของอู๋อานได้ทำการค้นหา,เหล่ากองกำลังที่แตกพ่าย,เหล่าทหารต้ายวีตอนนี้กำลังพยายามกวาดล้างให้หมดสิ้น,"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"โปรดวางใจ,มีข้าอยู่,ในเมืองล่ะ,มีคนธรรมดาเท่าไหร่?"จงซานที่สอบถามออกมาอีกครั้ง.
"คนธรรมดา,ส่วนมากแล้วต่างก็อพยพวิ่งหนีออกจากเมือง,มีเพียงแค่ส่วนน้อยที่ยังคงเหลืออยู่ในเมืองเท่านั้น."สุ่ยอู๋เหินตอบ.
"ยังคงมีอยู่ในเมืองอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ใช่แล้ว,เหลืออยู่ราวๆ 2
ล้านคน,พวกเขายินยอมจำนน,เข้าร่วมเป็นประชากรของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี."ใบหน้าของสุ่ยอู๋เหินที่แสดงท่าทางขุ่นเคือง.
"ไม่ใช่ว่าคนเหล่านี้ยอมถูกประณามจากสวรรค์และปฐพี,ยอมกลายเป็นคนทรยศ,เพราะว่ามีทรัพย์สินที่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายหนีไปใหนได้,ดังนั้นพวกเขาจึงได้จำนนเป็นประชากรของต้ายวี,เพราะว่าทรัพย์สมบัติของพวกเขาไม่สามารถเคลื่อนย้ายหนีได้หรอกรึ?"จงซานที่แค่เสียง.
"ใช่แล้ว,มีสมบัติหลายอย่างที่สามารถใส่เข้าไปในกำไลเก็บของได้,ทว่าช่องว่างเก็บของเองก็มีจำกัดเช่นกัน,อีกทั้งไม่ใช่ทุกคนที่มีกำไลเก็บของ,ดังนั้นพวกเขาจึงมีสมบัติหลงเหลืออยู่ไม่น้อย,มีคนกว่าสองล้านคนที่ยอมจำนนเพื่อที่จะได้ทรัพย์สมบัติของคนที่จากไปด้วย."สุ่ยอู๋เหินตอบ.
"ด้วยการโจมตีของราชวงศ์ต้ายวีนั้นไม่ได้มุ่งเป้าไปที่คนทั่วไป,ดูเหมือนว่าพวกเขาเองก็ต้องการซื้อใจประชาชนทั่วไปเอาไว้ด้วย,แต่ถึงกระนั้นก็มีคนหกล้านที่หนีไปเป็นจำนวนเท่าไหร่รึ?"จงซานสอบถาม.
"หนีไปหกล้านได้? หลายคนที่เดินทางไปไกลแล้ว,ทว่าก็ยังมีคนไม่น้อยกว่าครึ่งที่ไม่ยินดีที่จะจากเมืองอู๋ซวังไป,พวกเขาจึงได้ขอเข้าพักอาศัยกับเหล่านิกายที่อยู่รอบๆ,หวังว่าสักวันหนึ่งที่ราชวงศ์สวรรค์จะสามารถยึดครองเมืองอู๋ซวังกลับคืน,เมื่อนั้นพวกเขาก็จะกลับคืนมา."สุ่ยอู๋เหินกล่าว.
"ยอดเยี่ยมเลย,นั่นไม่ไช่ว่าพวกเรามีกองกำลังกว่า
3 ล้านเลยไม่ใช่รึ?."จงซานที่กล่าวออมาด้วยรอยยิ้ม.
"ศิษย์น้อง,คนทั้งสามล้านต่างก็ไม่ต่างจากคนธรรมดาทั่วไป,พลังฝึกตนของพวกเขาค่อนข้างต่ำ,อย่างดีที่สุดก็อยู่ในระดับเซียนเทียน,อีกทั้งยังไม่เคยฝึกฝนการสู้รบ,การนำคนเหล่านี้เข้าต่อสู้ร่วมสงคราม,แทบจะไม่เกิดประโยชนอันได้,ไม่สามารถช่วยเหลือโจมตีเมืองได้,อีกอย่างกำแพงเมืองอู๋ซวังยังแน่นหนา,ไม่มีทางที่พวกเขาจะช่วยได้,เห็นได้อย่างชัดเจนว่า,มีแต่นำพวกเขาไปตาย,แล้วคนธรรมดาทั่วไปจะยินดีอย่างงั้นรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"เป็นคนธรรมดาหาได้ใช่เรื่องสำคัญ,ข้าเองมีวิธีการอยู่."จงซานเอ่ย.
"แล้วพวกเขาจะยินยอมรึ?"สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"อืม,หากข้ายินดี,เหล่าคนทั่วไปย่อมยินดี,เหล่านิกายที่หดหัวอยู่ย่อมยินดี,เจ้าคิดว่าเหล่าคนทั่วไปนั้นจะยังขลาดเขลาอยู่อีกรึ?
"แต่,ต่อหน้ากองทัพ,เหล่าคนธรรมดาล้วนไร้ค่า,ไม่มีทางที่คนธรรมดาจะเข้าร่วมสงคราม,หนำซ้ำมันยังเป็นการต่อสู้ที่หนักหน่วง...."สุ่ยอู๋เหินที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.
"เฮ้เฮ้,วางใจได้,ข้ารับประกันว่าในครานี้,การรบ,ด้วยฝีมือของเหล่าประชาชนจะร้ายกาจยิ่งกว่าทหาร,นี่เป็นข่าวดีเลย,กองกำลังหลายล้านคน,จะไม่นำมาใช้ประโยชนได้อย่างไร?
ไปเถอะ,กองกำลังของข้าเจ้าฉวนจะเป็นคนจัดการ,ตอนนี้พวกเราต้องเดินทางไปหลายๆที,อย่างแรกต้องไปเยือนเหล่าทัพที่แตกพ่ายก่อน,อย่างน้อยพวกเราจะต้องดึงพวกเขาให้เข้ามาช่วยในแผนการของข้าก่อน."จงซานกล่าว.
"อืม."สุ่ยอู๋เหินที่ได้แต่พยักหน้ารับเท่านั้น.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น