Immortality Chapter 270 Makes the command finally

Immortality Chapter 270 Makes the command finally

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 270   ผู้บัญชาการ.

Chapter 270 Makes the command finally

终做统帅

  ผู้บัญชาการ.

เรือลำใหญ่โตมโหฬารที่บินได้ เคลื่อนที่ช้าๆออกมาด้านข้าง,มีทหารมากมายประจำการอยู่อย่างเป็นระเบียบ,ของวิเศษขนาด 8 กิโลเมตร,เป็นสิ่งก่อสร้างลอยฟ้าที่ใหญ่โตมาก,ถูกสลักด้วยอักขระมากมาย,ดูน่าเกรงขามมาก,และยังมีค่ายกลปิดล้อมเรือลำนี้เอาไว้,ไม่สามารถที่จะเข้าใกล้ได้โดยง่าย.

"ไปได้!"ต้าเสวียนอ๋องกล่าว.

ต้าเสวียนอ๋องที่นำกลุ่มคนที่ได้รับการคัดเลือก,ก้าวขึ้นเรือเทวะ,ผู้คนมากมายที่จ้องมองหน้ากันและกันและเดินตามไป.

บนเรือรบเทวะ.

ต้าเสวียนอ๋องที่จ้องมองมายังกลุ่มคนที่ได้รับการคัดเลือก,"หาที่พักชั่วคราวก่อน,จากนี้จะให้คนของต้าเสวียนอ๋องไปแจ้งพวกเจ้าอีกครั้งหนึ่ง."

"ครับ!"ทุกคนที่ตอบรับในทันที.

จากนั้นต้าเสวียนอ๋องที่เดินตรงไปยังตำหนักขนาดใหญ่.

ทว่าตอนนี้,ทุกคนที่กำลังเลือกที่พักของตัวเอง.

ส่วนจงซานนั้นไม่ได้รีบร้อน,ทว่าจ้องมองไปยังกลุ่มคนต่างๆอย่างใจเย็น.

ฉีเทียนโหยว,ที่ด้านหลังนั้นมีชายชุดดำยืนคุ้มกันอยู่,จากการข่าวที่ได้ถามอาต้าแล้ว,คนผู้นี้มีนามว่าหลิงเฟิง,เป็นคนที่ต้าเสวียนอ๋องจัดเตรียมไว้คุ้มครองฉีเทียนโหว,ซึ่งมีระดับจักรพรรดิแท้.

ส่วนเซียนเซิงสุ่ยจินนั้น,ไม่ได้มีผู้คุ้มกัน,ซึ่งตัวเขาเองก็มีระดับจักรพรรดิแท้อยู่แล้ว.

ส่วนจินฉานนั้นอยู่คนเดียว,คาดไม่ถึงเลยว่าจื่อจุ้นปู่ซามังกรสวรรค์นั้นจะไม่ได้ติดตามมาด้วย.,

จงซานที่จับตาดูคนทั้งสาม,ซึ่งคนเหล่านี้คือคนที่มีความสามารถพอที่จะแข่งขันกับเขาได้.

ฉีเทียนโหยวที่ยิ้มแบบหยันๆ,ก่อนที่จะนำหลิงเฟิงไปยังตำหนักที่อยู่ห่างออกไป,ส่วยจินฉานที่ยกมือขึ้นที่หน้าอก,พร้อมกับเดินตรงไปยังทิศอื่น.

"เซียนเซิงจงซาน,เชิญ."สุ่ยจิงที่เผยยิ้มให้กับเขา.

"เซียนเซิงสุ่ยจิง,เชิญ."จงซานที่กล่าวรับ.

ในเวลานี้,บนเรือเทวะ,ซึ่งมีม่านพลังป้องกันที่แข็งแกร่งคลุมอยู่,ปกคลุมเรือลำนี้เหมือนกับเปลือกไข่,ก่อนที่เรือเหาะจะค่อยๆเคลื่อนที่,พร้อมกับพุ่งตรงไปยังทิศใต้ช้าๆ,ก่อนที่จะเพิ่มขึ้นเร็วมากขึ้นและก็มากขึ้น,เรือเทวะที่ทรงพลัง,เคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง,เหล่าผู้ฝึกตนมากมายที่จับจ้องมอง,เห็นเพียงแค่ประกายแสงที่หายไปในพริบตา.

วัตถุขนาดใหญ่ราวกับอุกกาบาต,ที่พุ่งตรงไปยังทิศใต้ด้วยความเร็วสุง.

ทว่าในเวลานี้,ที่ยอดเขาแห่งหนึ่งใกล้ๆกับหอสมุดเหวิ่ยยวนเก๋อ,คนสองคนที่ค่อยเคลื่อนไหว.

"อาเอ้อ,ไปกันเถอะ."กงจูเฉียนโหยวที่ถอนหายใจเบาๆ.

"ครับ.กงจู."อาเอ้อที่ตอบรับ.

.....

40 วันหลังจากนั้น.

เรือรบเทวะก็ได้ค่อยๆหยุดลงช้าๆ,ที่ด้านหน้าเป็นเมืองขนาดมหึมา.

ที่ด้านหน้าของเรือรบเทวะนั้น,ทุกคนสามารถมองเห็นกำแพงเมืองขนาดใหญ่,ความแข็งแกร่งไม่ได้ด้อยไปกว่าเมืองอู๋ซวัง,ที่เหนือขึ้นไปบนกำแพงเมืองตอนนี้,มีเรือรบขนาดใหญ่ลอยอยู่สามลำอีกด้วย.

เมืองต้าเสวียน.

ซึ่งเป็นนามของต้าเสวียนอ๋องผู้ปกครองนั่นเอง.

เมืองต้าเสวียนนั้น,นับว่าเป็นป้อมปราการหลักของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,สถานที่แห่งนี้สามารถสนับสนุนกองกำลังทุกทิศในเขตภาคใต้,เป็นศูนย์กลางการบันชาการ,การรบ,เป็นเหมือนอีกหนึ่งกระดูกสันหลังของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว.

เรือรบเทวะที่หยุดอยู่ด้านนอก,ก่อนที่จะค่อยบินเข้าไปด้านใน.

"ต้าเสวียนอ๋องมีคำสั่ง,ให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่ตำหนักเสวียน."ในเวลาเดียวกันนั้นเจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ออกมาแจ้งกับทุกคน.

ตำหนักเสวียน,เป็นหนึ่งในตำหนักที่ใหญ่ที่สุดบนเรือรบเทวะ.เป็นที่ประทับของต้าเสวียนอ๋อง.

มีคนที่รออยู่ด้านนอก, 400 คนที่ได้รับการคัดเลือก,กำลังก้าวเข้าไปด้านในตำหนัก.

ตำหนักต้าเสวียนนั้นมีขนาดใหญ่ดูโอ่อ่าล้ำค่าเป็นอย่างมาก.

ที่ทิศเหนือของห้องโถงนั้น,มีโต๊ะบัญชาการ,ซึ่งมีตราพยักห้าอัน,พร้อมกับจดหมาย.

ใบหน้าของต้าเสวียนอ๋องที่เคร่งขรึมน่าเคารพ,นั่งอยู่บนบัลลังก์บัญชาการจ้องมองลงมายังคนทุกคน.

จงซาน,สุ่ยจิง,ฉีเทียนโหยว,และจินฉานซึ่งยืนอยู่ด้านหน้า,แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าไปยืนอยู่ด้านหน้าของพวกเขา,ผลการทดสอบก็ออกมาแล้วว่า,คนทั้งสี่นั้นได้สร้างบทความที่ยอดเยี่ยม,ทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความเคารพ.

"คารวะท่านอ๋อง."ทุกคนที่กล่าวออกมาพร้อมกัน.

"การเดินทางมายังชายแดนทิศใต้,ทุกคนน่าจะเข้าใจกันดีถึงเป้าหมาย,นั่นก็เพื่อทำลายล้างราชวงศ์ราชันย์ทั้งสอง,บทความของพวกเจ้าเองก็ได้อธิบายทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว,แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือทักษะของพวกเจ้า,จงซาน."ต้าเสวียนอ๋องเอ่ย.

"อยู่นี่แล้ว!"จงซานที่ก้าวออกมาด้านหน้าในทันที.

"การทดสอบขั้นต้นนั้น,เจ้าคือผู้ได้รับชัยชนะ,แม้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่ฝ่าบาทต้องการ,แต่บทความของเจ้าก็นับว่ายอดเยี่ยม,ถูกเลือกให้เป็นอันดับหนึ่ง,ตอนนี้ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,ได้ยึดครองเมืองอู๋ซังเรียบร้อยแล้ว,ข้าขอมอบคำสั่งตำแหน่งผู้บัญชาการต้าเสวียนทัพหน้า,จำนวน 200,000 นาย,เดินทางไปยังเมืองอู๋ซัง,เพื่อช่วยเหลือและยึดครองเมืองอู๋ซวังกลับมา."ต้าเสวียนอ๋องที่สั่งการอย่างเคร่งขรึม.

200,000 ? เพียงแค่ 200,000อย่างงั้นรึ?

จงซานที่สูดหายใจลึก,ก่อนที่จะกล่าวตอบรับ"รับทราบ."

ต้าเสวียนอ๋องที่มอบตราพยัคฆ์ที่วางอยู่บนโต๊ะ,พร้อมกับม้วนคำสั่ง.

"นี่คือตราสัญลักษณ์ของกองกำลังที่หนึ่ง,พร้อมกับม้วนคำสั่งแต่งตั้ง,เจ้าจงออกเดินทางในทันที,เดียวจะมีคนนำเจ้าไปยังกองกำลังแนวหน้าที่หนึ่ง."ต้าเสวียนอ๋องกล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"ครับ."จงซานที่รับคำ,พร้อมกับรับตราพยัคฆ์และม้วนแต่งตั้ง.

เมื่อได้รับตราพยัคฆ์และม้วนแต่งตั้งแล้ว,จงซานก็ออกมาจากตำหนักเสวียนทันที,ซึ่งจากนั้นต้าเสวียนอ๋องก็ทำการแต่งตั้งคนอื่นต่อไป.

"แม่ทัพจง,ผู้น้อยเป็นผู้นำทาง,ที่จะพาท่านไปยังกองกำลังต้าเสวียนที่หนึ่ง."ที่ด้านนอกนั้นมีคนหนึ่งที่ก้าวเข้ามาหาทันที.

"อืม."จงซานพยักหน้า,อาต้าที่อยู่ด้านข้าง.

คนทั้งสามที่อยู่บนเมฆสีขาว,เดินทางออกจากเรือรบเทวะ,บินตรงไปยังทิศหนึ่งของเมืองต้าเสวียน,ตรงไปยังทิศทางของหุบเขาแห่งหนึ่ง.

และบนเรือรบเทวะตอนนี้,บุคต่างๆได้รับการแต่งตั้งตำแหน่งต่างๆ,เริ่มเดินทางออกมาด้านนอกตำหนักเสวียนแล้ว,ซึ่งเขามีผู้นำทางไปยังทิศทางที่ต่างๆกันหลากหลายที่,ส่วนผู้บัญชาการก็ถูกนำไปยังกองทัพ,หรือบางคนก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรองแม่ทัพ,รองเสนาธิบาร,ขุนพลและตำแหน่งหน้าที่อื่นๆอีกมากมาย.

จงซาน,สุ่ยจิง,ฉีเทียนโหวและจินฉาน,เพราะว่าพวกเขาทั้งสี่คือคนที่ได้คะแนนที่โดดเด่น,ดังนั้นพวกเขาทุกคนจึงได้รับทหารหนึ่งกองทัพเป็นทัพหน้าที่จะถูกส่งไปยังพื้นที่ต่างๆ.

จากนั้นไม่นาน,จงซานและอาต้า,ก็ถูกนำมายังหุบเขาแห่งหนึ่ง.

ในเวลาเดียวกัน,ไม่ไกลออกไปเช่นกัน,ฉีเทียนโหวและหลิงเฟิงก็ถูกนำไปยังกองกำลังอีกกอง.

เห็นจงซาน,ฉีเทียนโหวยิ้มอย่างเย็นชาให้จงซาน,ก่อนที่จะไม่หันมามองเขาอีกต่อไป.

ภายในหุบเขานั้น,มีกระโจมอยู่มากมาย,และมีเหล่านายทหารที่กำลังฝึกซ้อมกันอย่างขมักเขม้น.

"ย๊าก,ปึก,เคล้ง,ปึก!"

หลากหลายการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้,เหล่านายทหารที่กวัดแกร่งหอกและดาบ,ปราณดาบ,ปราณหอก,ที่ถูกปล่ดปล่อยออกไป.

"ฟิ้ว..."

อีกฝั่งหนึ่ง,ที่มีเหล่านานทหารที่ฝึกซ้อมยิงศรปราณทะลวง,ศรปราณทะลวงที่มากมายมหาศาลที่พุ่งออกไป,ซึ่งมีตำแหน่งเป้าหมายเป็นภูเขาขนาดใหญ่,ด้วยเป้าหมายที่มีขนาดใหญ่,ศรปราณทะลวงที่พุ่งไปเป็นวิถีโค้ง,เกิดเป็นแสงที่วับวาว,ซึ่งแน่นอนว่ามีเป้าพิเศษที่ถูกจัดเอาไว้ที่ด้านหน้า.

ขณะที่จงซานและฉีเทียนโหยวคนทั้งสองเที่เดินทางมายังหุบเขาดังกล่าว.

ทันใดนั้นก็มีชายสองคนที่สวมหมวกเหล็กและเกราะเหล็กบนตรงมา.

"พวกเจ้าเป็นใคร? "ขุนพลทั้งสองที่เอ่ยออกมาในทันที.

ในเวลาเดียวกัน,จงซานและฉีเทียนโหวที่ยกตราพยัคฆ์ขึ้นมาในทันที.

"คารวะท่านแม่ทัพ."ขุนพลทั้งสองที่กล่าวคารวะจงซานและฉีเทียนโหวในทันที.

"กองกำลังทัพหน้าต้าเสวียนลำดับหนึ่งอยู่ที่ใด?"จงซานกล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"กองกำลังทัพหน้าต้าเสวียนลำดับสองอยู่ที่ใหน?"ฉีเทียนโหยวที่กล่าวออกมาเสียงดังเช่นกัน.

"ท่านแม่ทัพ,กองกำลังที่หนึ่งอยู่ทางทิศตะวันออก."ขุนพลผู้หนึ่งกล่าว.

"แม่ทัพ,กองกำลังต้าเสวียนลำดับสองอยู่ทางตะวันตก,"ขุนพลคนหนึ่งกล่าวออกมา.

"เตรียมตัวให้พร้อม,ออกเดินทาง."ฉีเทียนโห่วกล่าว.

"ให้ทุกคนเตรียมพร้อม,มารายงายตัวต่อข้าในทันที."จงซานออกคำสั่ง.

 "ครับ!"ขุนพลทั้งสองที่ตอบรับในทันที.

 ขุนพลทั้งสองที่ออกไปสั่งการ.

”~~~”

ด้วยการสั่งการอย่างขึงขัง,ตอนนี้เสียงคำสั่งที่ดังผ่านไปทั่วทั้งหุบเขา,ถูกส่องออกไปยังทุกคน.

หลังจากที่ได้รับคำสั่งรวมพล,ทุกคนก็เตรียมตัวกันอย่างรวดเร็ว,ตอนนี้กองกำลังที่เข้าไปประจำตั้งแถวแถว,เตรียมพร้อมเข้าแถวสองแถวทางด้านทิศตะวันออก,ส่วนทิศตวันตกเองก็รวมกองกำลังเรียบร้อยแล้วเช่นกัน.

ในเวลาเดียวกัน,หลังจากได้รับคำสั่งรวมพล,จากพื้นที่ไกลออกไป,เสียงคำรามดังลั่น,นักรบพยัคฆ์สองพันที่วิ่งตรงมาอย่างรวดเร็ว.

"โฮก!!!"เสียงคำรามของพยัคฆ์ร้าย,ที่วิ่งมาแต่ไกล,พร้อมกับแยกออกเป็นสองฝั่ง,แบ่งไปกองกำลังตะวันออกและตะวันตกอย่างละครึ่ง.

กองกำลังพยัคฆ์ที่ถูกแบ่งออกเป็นทัพล่ะ 1000 คนอย่างงั้นรึ?

กองกำลังทั้งสองตอนนี้,เหล่านายทหารที่มารวมตัวกัน,ที่ด้านหน้านั้นมีเวทีสั่งการของผู้บัญชาการ.

จงซานและอาต้า,ที่บินตรงไปยังเวทีตะวันออก,ฉีเทียนโหวที่บินตรงไปยังเวทีตะวันตก.

เหล่าทหารที่ประจำการ,ผู้บัญชาการทหารทั้งสองกองที่ได้เข้าประจำพื้นที่เรียบร้อยแล้ว.

จงซานที่อยู่บนเวทีคำสั่ง,ซึ่งมีที่นั่งจัดเตรียม,ให้แม่ทัพเพื่อทักทายเหล่าทหาร,ซึ่งแต่ละกองกำลังนั้นมีนายทหารจำนวน 200,000 คน.

ทิศตะวันตก,ฉีเทียนโหวที่ยืนอยู่บนเวทีผู้บัญชาการ,ตรวจสอบกองกำลังทั้ง 200,000 อย่างรวดเร็ว,และเริ่มกล่าวออกไปว่า"พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร?"

ทหารทุกคนได้แต่เงียบ,ดังนั้นจึงได้แค่มองอย่างเงียบๆ.

"ข้าเป็นใครก็ไม่สำคัญ,ตอนนี้,ข้าคือผู้บัญชาการของพวกเจ้า,จะนำพาพวกเจ้าไปรับชัยในสนามรบ,ทุกอย่างอยู่ในมือข้าแล้ว,เรียกข้าว่า,แม่ทัพฉีเทียน."ฉีเทียนโหยวที่กล่าวออกมาเสียงดัง.

"แม่ทัพฉีเทียน!"ทุกๆคนที่คำรามเสียงดัง.

เขามองไปยังกองกำลังทั้ง 200,000 คนด้วยความพึงพอใจ,ฉีเทียนโหยวที่ก้าวไปด้านหน้าสะบัดมือ,พร้อมกับประทับลงไปบนเวทีบัญชาการ.

"อัญเชิญสัญลักษณ์ฟ้าดิน."ฉีเทียนโหยวที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.

จากนั้น,ตำแหน่งที่ฉีเทียนโหวประทับลงไปนั้น,เกิดเป็นควันสีดำ,คลุมไปทั่วพื้นเวทีบัญชาการ,ควันสีดำที่ดูแปลกประหลาด,ไม่สามารถที่จะใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบเข้าไปได้.

จากบนเวทีบัญชาการที่อยู่ห่างออกมา,จงซานที่ขมวดคิ้วจ้องมองไปยังตำแหน่งเวทีของฉีเทียนโหว.

ฉีเทียนโหยว,เป็นสายโลหิตรุ่นที่เจ็ดของฝ่าบาท,ไม่ใช่ว่าทำพันธะสัญญากับเผ่าพยัคฆ์หรอกรึ?เขาที่เป็นลูกหลานด้วยความแข็งแกร่งของเขาที่อยู่ในระดับก่อตั้งวิญญาณ,เผ่าพยัคฆ์ที่อัญเชิญได้,ตอนนี้น่าจะยังไม่สามารถสั่งการพวกมันได้,แล้วทำไมถึงสามารถอัญเชิญได้?

ขณะที่จงซานจ้องมองด้วยท่าทางประหลาดใจ,ควันสีดำก็กลายเป็นกระจ่างขึ้น,ที่ด้านในนั้นปรากฏรูปร่างของสิ่งของขนาดใหญ่ขึ้นมา.

วานร? ไม่ใช่,กอลิล่า.

คาดไม่ถึงเลยว่าสิ่งที่ฉีเทียนโหยวนั้นอัญเชิญไม่ใช่เผ่าพยัคฆ์,ทว่าเป็นกอลิล่าขนาด 60 เมตร,เป็นกอลิล่าที่ดูทรงพลัง,คำรามดังลั่น.

มือสองข้างของมันที่ใหญ่โตกำลังฟาดหน้าอกของตัวเอง,พร้อมกับคำราม.

"ตูมมม,ตูมมม,และตูมมม...."

เสียงคำรามดังสนั่น,เป็นกอลิล่าที่ดูทรงพลังเป็นอย่างมาก,เสียงของมันที่คำรามลั่น,จนทำให้เหล่าพยัคฆ์ทั่วทั้งหุบเขาวุ่นวาย,กองกำลังทหารที่รู้สึกหวั่นเกรง,ภูเขาที่สั่นสะเทือน,ทะเลสาบที่เกิดคลื่นยักษ์กระฉอกไปมา.

"ดี!"ฉีเทียนโห่วที่กล่าวออกมาเบาๆ.

กอลิล่าของฉีเทียนโหวที่หยุด,ก่อนที่จะยื่นมือออกไปด้านข้าง.

ช้อนฉีเทียนห่าว,ขึ้นไปบนไหล่ของกอลิล่า,ใบน้าที่เต็มไปด้วยความอหังการ,ก่อนที่จะมองมายังจงซาน,เผยท่าทางเหยียดหยัน,จากนั้นก็จ้องมองไปยังกองกำลังที่สอง,"กองกำลังต้าเสวียนที่สองรับคำสั่ง.

"ครับ!"กองกำลังที่สองที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น,แม่ทัพของเขาที่ควบคุมกอลิล่าได้,ซึ่งพลังของกอลิล่านั้น,อย่างน้อยที่สุดก็มีพลังระดับจักรพรรดิแท้แล้ว.

กับกอลิล่าที่มีระดับจักรพรรดิแท้? ด้วยการอัญเชิญนี้? แม่ทัพฉีเทียนนับว่าร้ายกาจมาก,การที่ได้คนแข็งแกร่งเช่นนี้นำทัพ,จะไม่ทำให้กองกำลังที่สองตื่นเต้นดีใจได้อย่างไร?

"เดินทางไปกับข้า,พร้อมกับกำจัดศัตรูให้สิ้น."ฉีเทียนโหยวที่ยกไม้เท้ามังกรทองม่วงขึ้นไปบนฟ้า.

"ครับ!"เหล่ากองกำลังที่สองต่างตะโกนรับเสียงดังสนั่น.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.