Immortality Chapter 269 His Majesty has the aim

Immortality Chapter 269 His Majesty has the aim

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 269   เป้าหมายของเซิ่งซ่าง.

Chapter 269 His Majesty has the aim

圣上有旨

  เป้าหมายของเซิ่งซ่าง.

ระหว่างที่กล่าวเสร็จ,อ๋องต้าเสวียนที่สะบัดมือนำราชโองการสีทองออกมา,"รับราชโองการ."

เหล่าผู้ฝึกตนที่ยังไม่ได้เข้าร่วมราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,พวกเขาย่อมไม่ได้เทิดทูนคุกเข่าลง,พวกเขาเพียงแค่เข้าร่วมเพื่อแสวงหาวาสนามรรคาระดับอ่อนนุ่ม,จึงไม่จำเป็นต้องคุกเข่า.

 ทุกๆคนที่โค้งคำนับเล็กน้อย."ฝ่าบาทจงเจริญ."

"ฝ่าบาทมีราชประสงค์,ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,ได้ทำลายพันธะสัญญา,ตระบัดสัตย์,พร้อมกับราชวงศ์ราชันย์ต้ากวง,จับกลุ่มเข้าร่วมกับพวกคนชั่ว,สมรู้ร่วมคิดกับเหล่าราชวงศ์ราชันย์อื่นๆเข้ารุกรานราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ทำให้แผ่นดินลุกเป็นไฟ,ด้วยอำนาจแห่งสวรรค์,ได้มอบหมายให้ต้าเสวียนอ๋องเป็นอุปราชดินแดนภาคใต้,เข้าปกป้องชายแดนทิศใต้,พร้อมทั้งคัดเลือกผู้เข้าร่วมการสอบเกอจีที่โดดเด่น,นำทัพเข้าร่วมปกป้องชายแดนทิศใต้,สังหารศัตรู,กำจัดราชวงศ์ทั้งสองให้สิ้นไป!"อ๋องต้าเสวียนที่อ่านราชโองการเสียงดัง.

"ทรงเจริญ!"เหล่าผู้เข้าร่วมสอบที่ตะโกนเสียงดัง.

จากไปรึ? นี่เป็นโอกาสที่ดีต่อพวกเขาแล้ว,แม้ว่าคนที่ได้หนึ่งในสามจะได้เป็นขุนนางก็ตาม,ทว่าตำแหน่งจวอหงวนตอนนี้พวกเขาไม่มีสิทธิ์หวังได้เลย,แต่ตอนนี้หากพวกเขาเข้าร่วมรบเดินทางสู่แนวหน้า,แล้วกลับมาได้,อนาคตของพวกเขาย่อมเปิดกว้าง.

จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังต้าเสวียนอ๋อง,ไม่แปลกใจเลยว่าไท่จื่อทั้งสามได้เดินทางไปยังแนวหน้าแล้ว,ทว่าต้าเสวียนอ๋องนั้นยังไม่ไป,เหล่าไท่จื่อคนอื่นๆที่ต้องรับมือกับราชวงศ์ราชันย์หนึ่งต่อหนึ่ง,ทว่าต้าเสวียนอ๋องต้องรับมือกับราชวงศ์ราชันย์สองแห่งพร้อมกัน,นับว่าเป็นเรื่องที่ยากไม่น้อย,แต่กระนั้นเขาก็ยังไม่เริ่มเคลื่อนไหว,แท้จริงแล้วเขารอคอยคนที่มีความสามารถในการเข้าร่วมสอบเกอจีนี้อยู่,เพื่อเสริมเขี้ยวเล็บให้ตัวเองนี้เอง.

หลังจากเก็บราชโองการแล้ว,ต้าเสวียนอ๋องที่จ้องมองไปยังผู้เข้าร่วมสอบทุกคน.

"พวกเจ้ามีเวลาแปดชั่วโมง,แปดชั่วโมงนี้,พวกเราจะทำการตรวจสอบบทความ,แล้วจะแจ้งเตือนกลับมา,หากใครต้องการเข้าร่วม,จะได้รับการแต่งตั้งเป็นขุนนาง,ฝ่าบทบาทจะทำการบันทึกชื่อลงในโองการฟ้า,เพื่อรับวาสนาฟ้าดิน,และได้รับระดับชั้นขุนนางลำดับสาม,เป็นข้าราชบริพารในราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ถูกสลักชื่อลงในศิลาบรรพกาล!"ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาเสียงดังแจ่มแจ้ง.

"ครับ."เหล่าผู้เข้าร่วมทดสอบที่ตอบรับ.

"ตอนนี้แยกย้ายได้,หลังจากนี้แปดชั่วโมง,สามารถกลับมาฟังผล,และคัดเลือกผู้เข้าร่วมแนวหน้า. "ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาเสียงดัง.

"รับทราบ."เหล่าผู้เข้าร่วมทดสอบที่รับคำเสียงดัง.

จากนั้น,ทุกคนก็บินจากไปจากหอสมุมเหวิ่นยวนเก๋อ.

จงซานที่ขึ้นกระบี่เหิน,บินจากไปจากพื้นที่หอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,มุ่งตรงผ่านทะเลหมอก,ท้ายที่สุดก็ผ่านออกมาจากพื้นที่แห่งนี้ได้.

"เซียนเซิง."เสียงของอาต้าที่ดังขึ้นไม่ไกลออกไป.

กงจูเฉียนโหยว,อาต้าและอาเอ้อที่ยืนรอเขาอยู่บนยอดเขาสูงลูกหนึ่งไม่ไกลออกไป.

"ไปเถอะ,กลับกันก่อน."จงซานที่เอยออกมาในทันที.

"อืม."ทุกคนที่พยักหน้ารับในทันที.

จากนั้นไม่นาน,ทุกคนก็กลับมายังตำหนักของกงจูเฉียนโหยว.

คฤหาสน์กงจูเฉียนโหยว,ตำหนักโหยวหลาน!

"เซียนเซิง,เหมือนกับที่บอกกับพวกเรา,ว่าทำไมต้าเสวียนอ๋องจึงไม่เดินทาง,และยังเป็นประธานการสอบด้วย,เขาต้องการนำกลุ่มคนที่มีความสามารถ,เข้าร่วมสงครามทางภาคใต้ด้วย."กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ถูกแล้ว,หัวข้อในการทดสอบ,ยังเกี่ยวข้องกับ,สงคราม,ทั้งยังมีราชโองการ,พวกเขาต้องการกำจัดสองราชวงศ์,ไม่ใช่เพียงแค่ปกป้องชายแดนภาคใต้,ทว่าการต่อสู้นี้,เป้าหมายคือการกำจัดสองราชวงศ์ราชันย์ให้สิ้น."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

"เซียนเซิงจะเข้าร่วมอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่ไม่อยากจากจงซานไป,แม้ว่าจะคาดเดาความจริงได้แล้ว,ทว่าก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น.

"คงต้องไป."จงซานพยักหน้ารับ.

"เซียนเซิงคาดหวังกับเรื่องนี้อย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่ไม่อาจตัดใจ.

"บทความที่ถูกสวรรค์ลงโทษ,จะได้รับการคัดเลือก,"จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา.

"เซียนเซิง,ก่อนหน้านี้ที่หอสมุดเหวิ่นเทียนเก๋อ,มีสายฟ้ามากมาย,เป็นฝีมือของเซียนเซิงอย่างงั้นรึ?"อาต้าที่เผยสีหน้าท่าทางไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย.

"เพียงแค่โชคดี."จงซานพยักหน้า.

"หอบๆ!"

อาต้าและอาเอ้อที่สูดหายใจที่เย็นเยือบเข้าไป,มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว,แม้พวกเขาจะเชื่อมั่นในตัวจงซาน,ทว่าคนผู้นี้ไม่คาดคิดเลยว่าจะมีเพียงแค่ระดับเจ็ดแกนทอง,กับสามารถเขียนบทความ,ที่ทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยวได้เลยอย่างงั้นรึ?

ทว่าสำหรับกงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน,แววตาของนางนั้นกลับเป็นห่วงความปลอดภัยของเขามากกว่า,ส่วนเรื่องบทความที่ทำให้เกิดทัณฑ์สวรรค์นั้นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้นางตื่นตกใจ,เพราะว่านี่คือชายที่ทำให้นางรัก.

"เซียนเซิง,หากท่านไป,ข้าต้องการให้อาต้าเดินทางไปยังท่านด้วย."กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาในทันที.

กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมา,อาต้าและอาเอ้อที่ยืนอยู่ด้านหลัง,ยืนนิ่งไม่กล่าวอะไร.

"ให้อาต้าไป? แล้วกงจูล่ะ? "จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ข้าไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง,เพียงแค่อาเอ้อก็เพียงพอแล้ว,นอกจากนี้ข้ายังต้องอยู่ภายในนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์อีกสักระยะ,ข้าต้องการยกระดับทะลวงผ่านพลังฝึกตน."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

จงซานจ้องมองไปยังอาต้าและจ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยว,จากนั้นก็ไม่กล่าวอะไรอีก,พยักหน้ารับเบาๆ,"อืม!"

เห็นจงซานที่รับความปรารถนาดีของนาง,กงจูเฉียนโหยวก็เผยยิ้มอย่างเฉิดฉายออกมา,ภายในใจที่รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมาก.

กงจูเฉียนโหยวที่หันหน้าไปกล่าวกับอาต้า,"อาต้า,จากนี้,เจ้าต้องรับหน้าที่ปกป้องเซียนเซิง,ปกป้องเซียนเซิงให้ดี,อย่าได้ให้เขาได้รับอันตราย."

"ครับ,อาต้าจะปกป้องเซียนเซิงด้วยชีวิต,หากใครจะทำร้ายเซียนเซิงต้องข้ามศพอาต้าไปก่อน."อาต้าที่กล่าวรับอย่างจริงจัง.

"อืม."กงจูเฉียนโหยวที่พยักหน้าพึงพอใจ.

จากนั้น,อาต้าที่ก้าวไปอยู่ด้านหลังจงซาน.

กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน,ด้วยแววตาเสน่หา."เซียนเซิง,รอข้าทะลวงผ่านระดับ,หลังจากนั้น,ข้าจะเดินทางไปแนวหน้าเพื่อพบกับท่าน."

"อืม."จงซานที่พยักหน้าอย่างอ่อนโยน,ไม่รู้ทำไมเมื่อเห็นแววตาของกงจูเฉียนโหยวแล้ว,ภายในใจของจงซานก็อดไม่ได้ที่จะสั่นไหวเหมือนกัน.

"ท่านต้องห่วงความปลอดภัยของตัวเองก่อน."กงจูเฉียนโหยวที่รู้สึกเป็นห่วง,นางรู้สึกราวกับว่าตัวเองสั่นไหวไม่อาจทนได้,ความรู้สึกของนางนั้น,แทบจะไม่ต่างจากภรรยาที่เป็นห่วงสามีที่กำลังจะเดินทางไกล.

"ข้าจะดูแลตัวเอง,รอรับฟังชัยชนะของข้าเถิด."จงซานเอ่ย.

"ข้าเชื่อท่าน."กงจูเฉียนโหยวที่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม.

คนทั้งสองที่ไม่กล่าวอะไรต่อไปอีก.

"กงจู,ข้าต้องไปแล้ว."จงซานเอ่ย.

"อืม."กงจูเฉียนโหยวพยักหน้ารับ.

จากนั้น,จงซานก็เดินทางออกไปจากตำหนักโหยวหลาน,โดยมีอาต้าตามไปด้วย,จงซานที่ไม่หันหน้ากลับมาอีก,กงจูเฉียนโหยวเองก็ไม่ถอนสายตาจ้องมองไปยังเขา,เห็นแผ่นหลังของจงซานที่ค่อยๆจากไป,นางที่เฝ้ามองจนจงซานหายไปลับตาแล้ว,นั่นจึงทำให้นางได้สติกลับคืนมา.

หลังจากออกมาจากตำหนักโหยวหลาน,จงซานได้ให้อาต้านำเขาไปยังย่านการค้า.

ที่ด้านหน้าร้านเบ็ดเตล็ด.

ซึ่งภายในร้านนั้นมีพนักงานขายอยู่ไม่น้อย,พวกเขาที่กำลังขายสินค้ามากมาย,เห็นลูกค้ามากมาย,ทำให้จงซานพึงพอใจไม่น้อย.

"เซียนเซิงจง,ไม่ได้เจอกันนานเลย,ช่างโชคดีที่ได้พบกับท่านก่อนหน้านี้,ทำให้ร้านเบ็ดเตล็ดของเราขายดี,วันนี้ต้องการสิ่งใดอย่างงั้นรึ? ข้าจะจัดหาให้กับท่านในทันที."จงเจิ้งที่ดวงตาเปล่งประกาย,ก้าวออกมาต้อนรับจงซานด้วยตัวเอง.

"100 ดอกไม้ไฟผีเสื้อ."จงซานที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล.

"ช่างโชคดี,ที่นี่มีสินค้าขายพอดี,ดอกไม้ไฟผีเสื้อ 100 ชิ้นนั้นอยู่ในกำไลเก็บของ,ของข้าแล้ว,"จงเจิ้งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

"อืม.ขอบคุณ."จงซานพยักหน้ารับ.

จากนั้น,คนทั้งสองที่นำกำไลเก็บมามาสัมผัสเบาๆ,สินค้าถูกถ่ายโอนเข้ามาอยู่ในกำไลเก็บของของจงซาน.

จงซานที่เผยยิ้มและกล่าวออกไปมาว่า"เช่นนั้นขอลา!"

"ลาก่อน,หากว่ามีสินค้าใหม่,ข้าจะแจ้งไปยังท่านในทันที!"จงเจิ้งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

จงซานพยักหน้ารับ,จากนั้นก็จากไปพร้อมกับอาต้า.

จงซานและอาต้าที่เดินทางออกไปช้าๆ,บนใบหน้าของจงเจิ้งนั้นเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,พลางขมวดคิ้ว,ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องพัก,เขาที่เข้าไปยังห้องลับ,นำธวัชค่ายกลออกมาปกปิดสัมผัสเทวะ,ไม่ให้คนภายนอกรับรู้ว่าเขาทำสิ่งใด.

จงเจิ้งที่สะบัดมือหนึ่งครั้ง,พร้อมกับนำแผ่นริ้วหยกออกมาอ่านอย่างระมัดระวัง.

จงเจิ้งที่ขมวดคิ้วไปมา,ก่อนที่จะขมวดคิ้วแน่น,เผยสีหน้าประหลาดใจขึ้นมาทันที,"ฟู่อี้มีแผนการใหญ่,ต้องการเข้าร่วมสงครามเพื่อสร้างความมั่งคั่ง,ถูกแล้ว,ทรัพยากรสงคราม,เจ้าจงจัดเตรียมสินค้าเอาไว้,ดูเหมือนว่าจะต้องขายส่งไปแนวหน้า."

.....

"เซียนเซิง,ท่านซื้อดอกไม้ไฟไปทำไมรึ?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"มันเป็นการเตรียมการอย่างหนึ่ง,แม้ว่าดอกไม้ไฟจะดูเล็กน้อย,ทว่ามันขึ้นอยู่กับวิธีใช้,ตอนนี้อาจจะไม่มี,แต่ย่อมมีประโยชน์แน่,ไม่สามารถมองข้ามได้,หลังจากนี้เจ้าจะได้เห็นเอง."จงซานที่กล่าวตอบ.

"ครับ."อาต้าที่พยักหน้ารับ.

กับเรื่องที่แปลกประหลาดมากมายที่จงซานได้ทำ,อาต้านั้นเคยเห็นมาก่อน,ทำให้เขาไม่ได้สอบถามต่อไป.

.....

แปดชั่วโมงหลังจากนั้น.

จงซานที่นำอาต้า,กลับมายังหอสมุมเหวิ่นยวนเก๋ออีกครั้ง.

มีผู้เข้าร่วมสอบมากมายที่เดินทางมายังหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อเพื่อฟังผล,และก็มีอีกจำนวนไม่น้อยที่จากไป,ขุนนางของต้าเสวียนอ๋องจำนวนมากที่ทำการตรวจสอบบทความ,และคัดเลือกบทความยอดเยี่ยม,และมีต้าเสวียนอ๋องที่เป็นคนกำกับดูแล.

ต้าเสวียนอ๋องที่สามารถวิเคราะความสามารถของทุกคนผ่านบทความได้,ว่ามีความสามารถเพียงเท่าใด.

แปดชั่วโมง,ก็สามารถคัดเลือกคนออกมาได้ 400 คน,ซึ่งแม้ว่าตอนแรกจะรับเพียง 300 คน,ทว่าด้วยจำนวนผู้เข้าสอบถึง 100,000 คน,จึงจำเป็นต้องคัดเลือกเพิ่มอีก 100 คน.

400 คน, 400 คนนี้ดูเหมือนไม่มากนัก,เมื่อเทียนกับกองกำลังหนึ่งล้านคน,คนเพียงสี่ร้อยคนก็เปรียบเหมือนหยดน้ำหยดหนึ่งในทะเล,ทว่า 400 คนที่ได้รับคัดเลือกนี้ไม่ได้คัดเลือกเป็นพลพลทหาร,คนเหล่านี้จะการเป็นผู้บัญชาการ,เป็นตัวตนระดับสูงในการควบคุมนำหมวดหมู่ของทหาร.

รายชื่อตอนนี้กำลังลอยอยู่บนอากาศ,ด้วยการใช้วิชาบางอย่างเพื่อแจ้งผล.

รายชื่อ 400 รายชื่อ,ลำดับหนึ่ง,จงซาน,ลำดับสอง สุ่ยจิง,ลำดับสาม,ฉีเทียนโหยว,ลำดับสี่,จินฉาน............

รายชื่อของคน 400 คนที่ได้รับการคัดเลือก,ได้ถูกแจ้งผล,ปรากฏรายชื่อลอยอยู่บนอากาศเหนือหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ.

ต้าเสวียนอ๋องพร้อมกับองค์รักษ์อีกหลายคน,ที่จ้องมองไปยังผู้คนหลายพันคนที่ลอยอยู่บนอากาศ.

"อืม,พวกเจ้าจะได้รับสิทธิ์ของขุนนางระดับสาม,ยากที่จะมีใครเทียบได้,ข้ารับรู้ถึงความสามารถพวกเจ้าแล้ว,ตอนนี้จะนำพวกเจ้าเข้าสู่สมรภูมิรบพร้อมกับข้า,ซึ่งนี่คือจุดประสงของราชโองการ,แม้ว่าจะยังไม่ได้รับแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ,แต่ข้าจะมอบกองกำลังทหารให้พวกเจ้าชั่วคราว,เพื่อเข้าสู่สมรภูมิรบ."ต้าเสวียนอ๋องที่กล่าวออกมาอย่างจริงจัง.

"ครับ."ทุกคนที่รับคำในทันที.

ทว่าในเวลาเดียวกัน,ที่ห่างออกจากหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,ก็ปรากฏสิ่งที่ใหญ่โตมโหฬารเกิดขึ้น.

เรือลำหนึ่ง,เป็นเรือเหาะขนาดมหึมาทำจากโลหะทั้งลำ,ไม่,นี่ควรจะเรียกว่าเรือรบ,เป็นเรือรบที่มีขนาดใหญ่กว่าแปดกิโลเมตร,มีประกายแสงสีทองที่อาบไปทั่วลำเรือ.

เรือรบเทวะ,เป็นป้อมปราการบินได้,เป็นสมบัติวิเศษขนาดใหญ่,จงซานเคยได้ยินมาก่อน,แต่ไม่เคยเห็นเลย.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.