Immortality Chapter 268 On the Palm destroys

Immortality Chapter 268 On the Palm destroys

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 268  หนึ่งฝ่ามือทำลาย.

Chapter 268 On the Palm destroys

一掌打碎

  หนึ่งฝ่ามือทำลาย.

เมฆคลึ้มที่ปกปิดท้องฟ้า,สายฟ้าแปบๆที่ดังลั่น,แรงสะกดข่มของสวรรค์ที่เทลงมา,พลังกดดันที่มากมายไร้ที่สิ้นสุด,สายลมที่หนักหน่วง,ราวกับพลังอำนาจที่ต้องการทำลายสวรรค์และปฐพี.

สายฟ้าขนาดเล็กมากมายนับไม่ถ้วย,ตอนนี้กำลังลั่นแป๊ปหลอมหลวมกัน,กลายเป็นหยาดสายฟ้านับล้านๆสาย.

หากเปรียบสายฟ้าทีเป็นเหมือนหยดน้ำที่รวมตัวกัน,กับการล่วงหล่นของสายฟ้าที่ราวกับเป็นสายน้ำขนาดใหญ่,เป็นเหมือนดังลาวาที่ถูกพ่น,พลังทำลายที่ไร้ขีดจำกัด,เพียงพอที่จะสั่นสะเทือนสวรรค์

แสงสว่างที่สว่างวาบเป็นระยะ,ทุกคนที่อยู่รอบๆหอสมุดเวิ่นยวนเก๋อในเวลานี้รู้สึกหวาดผวาขึ้นมาในทันที.

เหล่าผู้เข้าร่วมสอบมากมาย,ตอนนี้เต็มไปด้วยความหวาดกลัวไร้ที่สุดสิ้น,กับความหวาดกลัวที่เขาไม่ต้องการทดสอบอีกแล้ว,นี่คือทัณฑ์สวรรค์อย่างงั้นรึ?

เหล่าคนที่มีพลังฝึกตนต่ำในเวลานี้,ได้นำกระบี่ออกมา,พร้อมกับกระโดดขึ้นกระบี่,เริ่มบินหนีอย่างรีบเร่ง,ปลดปล่อยพลังวิญญาณทั้งหมดเพื่อปกป้องร่างของตัวเองเอาไว้,หลายๆคนที่มีสมบัติวิเศษต่างก็นำมันออกมา,พร้อมกับเตรียมต้านสายฟ้าสวรรค์นี้.

บทความของจงซานที่สวรรค์ไม่สามารถยอมรับให้มีอยู่,ไม่เพียงแต่ไม่ชื่นชม,ยังต้องการทำลายทิ้ง,นี่เป็นผลงานที่ไม่มีใครสามารถทำได้,เป็นบทความที่จงซานทำให้ชีวิตของคนมากมายกำลังจะถูกทำลายไปด้วย.

หากว่าสายฟ้าที่รุนแรงทรงพลังเหล่านั้น,ล่วงหล่นลงมา,คนมากมายคงจะต้องตายไปอย่างไม่ต้องสงสัย.

มีเหล่าผู้ฝึกตนระดับต่ำมากมาย,พวกเขาหวาดกลัว,พวกเขายังไม่ต้องการตายไปในตอนนี้!

ทุกคนที่อยู่รอบๆหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,เวลานี้กลายเป็นวุ่นวาย,เหล่าบัณฑิตมากมายที่สูญเสียจริต,พวกเขาไม่สามารถวางตัวเป็นนักศึกษาที่สูงส่ง,สุขุมนุ่มลึกเอาไว้อีกแล้ว,จะมีอะไรสำคัญไปกว่าชีวิตของพวกเขา?

บนเกาะใกล้ๆกับห้องสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,ทุกคนที่ยืนอยู่นั้น,นับว่ามีอยู่เป็นจำนวนไม่น้อย,หลายคนที่มีพลังฝึกตนสูง,ยกเว้นจงซาน,และคนอีกสามคน,พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นผู้เยี่ยมยุทธิ์.

แม้ว่าสายฟ้าสวรรค์จะใหญ่โต,ทว่าในสายตาพวกเขา,ก็ไม่ทำให้พวกเขาต้องตกตาย,นอกจากนี้เป้าหมายหลังที่ทรงพลัง,ยังคือจงซาน,และบทความของเขาที่ฟ้าดินไม่อนุญาตให้คงอยู่.

มีหลายคนเช่นกัน,ที่ต้องการรับรู้ว่าจงซานได้เขียนอะไรลงไป? เป็นบทความที่ยอดเยี่ยม,จนทำให้สวรรค์ต้องโกรธเกรี้ยว,เป็นเหตุก่อให้เกิดทัณฑ์สวรรค์เลยรึ?

กับสายฟ้าสวรรค์ที่เริ่มมีเสก็ดล่วงหล่นลงมาเหมือนกับสายฝน,เขตแดนทิศใต้,ตะวันออก,ฉีเทียนโหว,จินฉานและสุ่ยจิง,ทุกคนต่างก็จ้องมองเป็นสายตาเดียวมายังจงซาน.

ฉีเทียนโหยวที่กำหมัดแน่น,แววตาของเขาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร,เขาที่คิดออกมาได้ในทันที,ว่าประเมินจงซานต่ำเกินไป.

จินฉานที่ยังคงยกฝ่ามือขึ้น,ดวงตาที่ค่อยๆหลับลง,เห็นได้ชัดเจนว่าบทความของเขานั้น,ที่มีอาณาเขตของชำละล้างภูเขาและสายน้ำ,ย่อมไม่อาจเทียบกับทัณฑ์สวรรค์ได้,มันไกลเกินกว่าที่จะเปรียบกัน.

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ชำเลืองมองไปยังจงซาน,พลางขมวดคิ้วไปมา,แววตาที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย,จงซานแข็งแกร่งขนาดนี้เลยรึ? หลายปีก่อนเขาที่เพิ่งอยู่ในระดับเซียนเซิง,เซียนเซิงสุ่ยจิงที่คาดการณ์ว่าคนนี้ถึงจะมีเชาว์ปัญญาที่ยอดเยี่ยม,แต่คงอยู่ได้แค่สองร้อยปี,กับสิ่งที่เขาคิดในเวลานั้น,กับตอนนี้,เป็นไปได้อย่างไร?

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่คิดว่าเกี่ยวกับเรื่องการเขียนบทความ,ถึงจงซานจะมีเล่ห์กลสมองที่หลักแหลม,กับเรื่องแผนการเจ้าเล่ห์หน้าด้านจนเขาไม่อาจจะเทียบจงซานไม่ได้,อย่างไรก็ตามกับเรื่องความรู้และวิชาการนั้นสุ่ยจิงมั่นใจไร้ขีดจำกัด,กับบทความของเขาที่ได้เขียนขึ้นมานั้น,เขามั่นใจว่าไม่มีใครเทียบได้,แม้แต่จงซาน,แม้ว่าเขาจะเป็นคนถ่อมตัวก็ตาม,อย่างไรภายในใจย่อมมีความภาคภูมิสูง,บางทีด้วยคำพูดของหวังเฟยที่ได้เอ่ยทำให้เขามุ่งมั่นแสดงความแข็งแกร่งออกมา,เขาที่คิดว่าบทความของจงซาน,ไม่มีทางที่จะเหนือกว่าเขาได้,รวมทั้งคนอื่นๆด้วย.

ทว่าบทความของจงซานในเวลานี้,สร้างความโกรธเกรี้ยวต่อสวรรค์,ฟ้าดินไม่ยอมรับให้มีอยู่,กับบทความที่สวรรค์ต้องการทำลายทิ้ง,บทความของเขาที่เขียนออกมานั้นเพียงแค่ทำให้สวรรค์แซ่ซ้อ.,ทว่าสวรรค์ก็ไม่ได้โกรธเกรี้ยวอะไร,ทว่าบทความของจงซาน,กับทำให้สวรรค์โกรธเกรี้ยวมากมายขนาดนั้นเลยรึ?

เหล่าผู้ฝึกตนระดับต่ำ,ตอนนี้เกิดสับสนวุ่นวาย,พวกเขาที่หวาดผวาหนีตายกันจ้าระหวั่น,แน่นอนว่าพวกเขาไม่สามารถเย็นใจอยู่ได้.

ทว่า,ในเวลาเดียวกัน,จงซานกับกลายเป็นคนที่ยังคงสงบเสงี่ยมยิ่งกว่าใคร.

สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังจงซาน,เผยสีหน้าแปลกประหลาดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน.

ระดับแกนทองขั้นหก,ภายในสายตาของพวกเขา,สายฟ้าม่วงนี้,สามารถที่จะฉีกกระจากร่างกายของเขาให้กลายเป็นจุล,ทว่าเขากับยังคงนิ่งงันไม่ขยับกายไปใหนเลยอย่างงั้นรึ?

กับจงซานที่ไม่รู้สึกหวาดกลัว,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังเขา,จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,กับความโกรธเกรี้ยวของสวรรค์.

ชายคนนี้ช่างโง่เง่านัก?ไม่คิดที่จะปกป้องตัวเองเลยรึ?

จงซานที่ยืนต้านลม,สายลมที่พัดเป่า,เสื้อผ้าที่โบกสะบัดเสียงดังพรึบๆกับแรงลมที่พัดแรง.

จงซานที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว,เพราะเขารับรู้ถึงผลของมัน,บัวหงหลวนเองก็ไม่เปลี่ยนสี,แสดงว่าสิ่งนี้ไม่สามารถคุกคามเขาได้,แน่นอนว่ามันอาจจะทำให้คนอื่นๆหวาดกลัว,จนต้องวิ่งหนีออกไปไกล,ทว่าเขามั่นใจว่า,หากเขายืนอยู่ตรงนี้,สายฟ้าดังกล่าวไม่สามารถทำอันตรายเขาอย่างแน่นอน.

เขาที่มั่นใจว่าปลอดภัย,จงซานยังต้องกลัวอย่างงั้นรึ? จวอหงวนอันดับหนึ่งต้องมีจิตใจที่แข็งแกร่ง,ในเวลานี้,เขาที่ยืนเด่นเป็นสง่า,แผ่แรงกดดันและบารมีออกมา,เขาที่ยืนนิ่งดั่งขุนเขา! ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย,ไม่คิดที่จะหลบหนีหรือป้องกัน,เขาที่มั่นใจว่าตัวเองจะปลอดภัย,จนทำให้ทุกคนต้องตื่นตะลึง.

กับเสียงคำรามของสายฟ้าที่ดังสนั่น,จงซานที่ไม่รู้สึกแยแสแม้แต่น้อย,เขายังคงยืนต้านลม,จ้องมองไปยังท้องฟ้าที่กำลังโกรธเกรี้ยว.

ด้วยเหตุนี้,ทำให้เขากลายเป็นเป้าสายตาในทันที,แม้ว่าจะเห็นความคิดของจงซานที่แปลกประหลาด,ทว่าในสายตาของทุกคนก็รู้สึกชื่นชม,เขาที่ไม่หวาดหวั่นกับการขู่เตือนของสายฟ้าแม้แต่น้อย,ราวกับมั่นใจในตัวเองสูง!เรื่องเช่นนี้แม้แต่พวกเขายังไม่สามารถทำได้.

แสงสีแดงที่ส่องประกายแสงโชติช่วง,อ๋องต้าเสวียนที่จ้องมองไปยังจงซาน,และสายตาสี่คู่ก็เช่นกัน,สายตาที่ประหลาดใจกับท่าทางของจงซาน.

พวกเขาที่เห็นจงซานที่ยังคงสุขุม,แม้ว่าจะอยู่ในอันตราย,พวกเขาที่ถอนหายใจเบาๆ,คนผู้นี้ไม่กลัวว่าสายฟ้าจะฟาดลงมาในทันทีทันทีรึ?,ตอนนี้ยังสงบใจได้อีกรึ?ดวงตาของเขาที่ไม่หวั่นเกรงแม้แต่น้อย,ตัวตนของคนผู้นี้เป็นใครกัน!

สองปีที่แล้ว,เขาที่อยู่ในวงล้อมของกองกำลังต้ายวี,แปดล้านคน,แล้วหนีรอดออกมาได้,ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เพียงข่าวลือแล้ว.

กับสายฟ้าที่คำรามและเดือดดาล,อ๋องต้าเสวียนที่เป็นประธานคุมสอบ,เขาย่อมมีหน้าที่รับผิดชอบดูแลความสงบสุขที่เกิดขึ้น.

อ๋องต้าเสวียนที่เงยหน้าจ้องมองไปบนท้องฟ้า,ดวงตาที่ส่องประกายแสงสีเงิน.

"ฮึ!"

เสียงที่แค่นออกมาเบาๆ,อ๋องต้าเสวียนที่เริ่มลงมือ.

ฝ่ามือซ้ายของอ๋องต้าเสวียน,ทีสะบัดออกไปอย่างรุนแรง,ทำให้หัวใจของคนทุกคนแทบหยุดหายใจ. สายลมที่รุนแรงถูกสลายให้หายไป

 ฝ่ามือซ้ายที่กวาดพายุสายลมทั้งหมดสยบให้หยุดนิ่ง,ฝ่ามือขวาที่ยกขึ้นไปบนท้องฟ้า.

"พรึดๆๆๆ"

ทุกคนที่เห็นเพียง,แสงสีทองที่พุ่งออกจากฝ่ามือ,ก่อนที่จะกลายเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่ของอ๋องต้าเสวียน,ขนาดสามร้อยเมตรลอยออกไปในทันที.

"ตูมมมมมม"

เสียงระเบิดดังสนั่น,กระแทกไปยังทัณฑ์สายฟ้า,ฝ่ามือสีทองแค่ฝ่ามือเดียว,ราวกับว่าเต็มไปด้วยพลังที่มองไม่เห็น,และเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งถูกส่งออกไปขวาง.

ไม่,ไม่ได้ถูกส่งออกไปขวาง,ฝ่ามือสีทองที่เปล่งประกายแสงสีทองออกมาในทันที.

ประกายแสงสีองที่ฝ่ามือดังกล่าวแผ่ออกไป,ได้ปัดเป่าสายฟ้าที่อยู่รอบๆให้สลายหายไป.

ฝ่ามือสีทองที่ปล่อยแสงสีทองออกมา,ปะทุพลังที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,สลายทะเลหมู่มวลเมฆา,ทุกอย่างได้ถูกปัดเป่าให้หายไปด้วยฝ่ามือของอ๋องต้าเสวียน,เสียงดังสนั่นหวั่นไหว,ดังเป็นระยะๆตามด้วยแสงสีทองที่ฝ่ามือส่งออกมา.

"ตูมมมมมม"

เสียงระเบิดที่ดังขึ้น,สายฟ้าทั้งหมดตอนนี้,ถูกดันกลับแตกสลายหายไป,สายฟ้ามากมายที่กำลังรวมตัวอยู่บนท้องฟ้านั้น,ถูกเช็ดออกด้วยแสงสีทองที่กำลังกระจายแสงออกไปรอบๆ.

"ตูมมมมม"

ภายใต้พลังที่แข็งแกร่ง,เหล่าเมฆหนาที่อัดแน่นด้วยสายฟ้า,ตอนนี้ถูกทำลายมลายหายสิ้นไปอย่างคาดไม่ถึง.

ทุกอย่างบนท้องฟ้าที่ถูกบดขยี้,เหล่าเมฆหนาที่รวมตัวกันมากมายมหาศาล,ตอนนี้เริ่มเกิดรอยแตกสลายหายไปลามออกไปเหมือนดั่งรอยแตกของใยแมงมุม,ก่อนแตกออกเป็นเสี่ยงๆหายไปอย่างรวดเร็ว.

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นช้าๆ,เมฆหนาที่หายไป.

ทุกคนที่เงยหน้าจ้องมองท้องฟ้า,พลังของสวรรค์,ทัณฑ์สายฟ้าขนาดใหญ่,พลังที่ไร้ขีดจำกัดนั่น,ถูกทำลายไปด้วยฝ่ามือเดียว? ฝ่ามือเดียวอย่างงั้นรึ?

เพียงแค่ฝ่ามือเดียวเองรึ?

อ๋องต้าเสวียน?

สายตาของทุกคนที่จับจ้อง,มองเป็นสายตาเดียวกันจ้องมองไปยังอ๋องต้าเสวียน,กับตัวตนที่ทรงพลัง,ไท่จื่อของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ไท่จื่อต้าเสวียน,ต้าเสวียนอ๋อง!

ในเวลานี้,ทุกคนจ้องมองไปยังอ๋องต้าเสวียนด้วยท่าทางหวาดหวั่นน่าเกรงขาม,ตัวตนที่เหนือกว่าอำนาจสวรรค์.

จ้องมองไปยังฝ่ามือเดียวของอ๋องต้าเสวียนทีทำลายทัณฑ์สวรรค์,จงซานถึงกับต้องสูดหายใจยาว.

ไท่จื่อราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว? นี่คือความแข็งแกร่งของไท่จื่อของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวอย่างงั้นรึ? ทรงพลังมาก,แข็งแกร่งเกินไปแล้ว,แม้แต่ไท่จื่อยังทรงพลังขนาดนี้,แล้วเซิ่งซ่างล่ะจะทรงพลังขนาดใหน?

ตัวตนอันดับหนึ่งของราชวงศ์สวรรค์,ความแข็งแกร่งของเซิ่งซ่างจะมากมายขนาดใหนกัน.

นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ช่างเต็มไปด้วยพยัคฆ์ซ่อน,มังกรหมอบจริงๆ,มีคนมากมายอีกเท่าไหร่ที่มีความแข็งแกร่งจนน่าตื่นตะลึงขนาดนี้?

ฉีเทียนโหวที่จ้องมองไปยังอ๋องต้าเสวียน,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ทว่า,นี่ไม่ใช่รอยยิ้มที่แสดงความเคารพ,ส่วนทิศใต้เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ต้องขมวดคิ้วไปมา,สูดหายใจลึก,สีหน้าแววตาที่ดูประหลาดใจลังเลใจไปด้วย,ทิศตะวันตกจินฉาน.,ที่สูดหายใจลึก,จ้องมองเขม็ง.

เพียงแค่ฝ่ามือเดียวก็สามารถประทับลงในใจของทุกคนได้,ตัวตนของอ๋องต้าเสวียนที่กลายเป็นบุคคลที่ไร้เทียมทานไปในทันที.

ฝ่ามือของอ๋องต้าเสวียนที่ทำลายทัณฑ์สวรรค์ไปนั้นไม่ได้รู้สึกดีใจแต่อย่างใด,ราวกับว่ามันเป็นเพียงแค่เรื่องธรรมดาทั่วไปเท่านั้น,เขาที่เงยหน้าจ้องมองไปยังนาฬิกาทรายขนาดใหญ่.

"หมดเวลา!"อ๋องต้าเสวียนที่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่เคร่งขรึม.

แม้ว่าเสียงจะไม่ดังนัก,ทว่าก็สามารถกระจายไปทั่วทุกคนต่างได้ยินเสียงของเขา,สายฟ้าที่ดังสั่นเลื่อนลั่นก่อนนั่น,ดังขึ้นหลังจากที่ทุกคนได้เห็นหนึ่งฝ่ามือทำลายทัณฑ์สวรรค์,เสียงของเขาจึงยิ่งทำให้ทุกคนรู้สึกจริงจังขึ้นมาทันที.

ในเวลาเดียวกันนั้น,มีหลายคนที่ไม่สามารถเขียนบทความไปจนจบ,ทว่าพวกเขาก็ไม่โอดครวญแต่อย่างใด,กับเหตุการณ์ที่น่าพรั่นพรึงที่พวกเขาได้เห็นแล้ว,ถึงพวกเขากล่าวโต้แย้งอะไรไปก็คงไม่เพียงพอ,มีแต่จะทำให้คนอื่นดูแคลนเท่านั้น.

เวลาได้หมดแล้ว,ทุกคนที่วางพู่กัน,กว่า 100,000 บทความ,ที่ได้กลายเป็นประกายแสงส่องประกายออกมา.

ทิศตะวันออก,ฉีเทียนโหวเป็นบทความที่ส่องประกายแสงสีทองของมังกรวารี.

 ทิศใต้,บทความของสุ่ยจิงที่เป็นสีขาว.

ทิศตะวันตก,จินฉาน,บทความของเขาที่ถูกส่งออกไปเป็นแสงสีน้ำเงิน.

ทิศเหนือ,จงซานบทความของเขาที่เป็นแสงสีแดงโลหิต.

ในอดีตการทดสองเกอจีนั้น,แม้ว่าจะมีงานเขียนที่น่าตื่นตะลึงอยู่บ้าง,แต่ก็หาได้ยากมากๆ,ทว่าเวลานี้,กับมีงานเขียนที่น่าพรั่นพรึงถึงสี่บทความ,ในยุคนี้นับว่ามีตัวตนที่มากความสามารถเกิดขึ้นมากจริงๆ,ถึงยุครุ่งโรจน์ของต้าโหลวแล้ว.

ลำดับหนึ่งสามคน,ที่จะได้เป็นจวอหงวน,ทำการตรวจสอบข้อเขียนสามวัน,ดูเหมือนว่าคนจำนวนมากในเวลานี้แทบหมดกำลังใจไปตามๆกัน,แทบจะไม่มีหน้ารอคอยผลเลยด้วยซ้ำ.

อ๋องต้าเสวียนเวลานี้สีหน้าแววตาที่แสดงท่าทางจริงจัง,หลังจากทำการรวบรวมบนความของทุกคนเรียบร้อยแล้ว,ทว่าด้วยสายตาของเขาที่กวาดตาจ้องมองตรวจสอบทุกคนแล้ว,ดูเหมือนว่ากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง.

สายตาของทุกคนที่จ้องมองอย่างอดทน,ทุกคนที่จ้องมองไปยังอ๋องต้าเสวียน,ก่อนที่เขาจะพึมพำออกมาเบาๆ,"นี่คือความตั้งใจของเหนือหัวสินะ."

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.