Immortality Chapter 267 The Day hit to be struck by lightning
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 267 ทัณฑ์สวรรค์สายฟ้า.
Chapter 267 The Day hit to be struck by
lightning
天打雷劈
ทัณฑ์สวรรค์สายฟ้า.
ภาพเขตแดนของภูเขาและแม่น้ำ,สายน้ำที่กำลังไหล่ลงมาจากภูเขาที่ยิ่งใหญ่สาดซัดไปทั่วทุกทิศด้วยความบ้าคลั่ง,สร้างผลกระทบต่อจิตใจของทุกคน,ราวกับถูกกระแทกด้วยท่อนไม้ที่มากับน้ำ,อำนาจที่แผ่ออกมาจากกระดาษหยกขาว,ก่อนที่จะค่อยๆเปลี่ยนเป็นประกายแสงสีเขียวเข็ม,เมื่อมันเข้าปะทะกับพลังอำนาจแสงสีทองของฉีเทียนโหยวจากทิศตะวันออก.
ฉีเทียนโหว,มังกรทะยานสวรรค์!
จินฉาน,เขตแดนสารธารแม่น้ำชำละล้างขุนเขา!
พลังของทั้งคู่ที่เท่าเทียมกัน,ในอดีตที่ผ่านมาในการสอบเกอจีนั้นแทบจะไม่เคยมีพลานุภาพจากบทความเช่นนี้มาก่อน,เรื่องนี้จึงสร้างความตื่นตะลึงตกใจกับทุกคนเป็นอย่างมาก,คาดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้มีบทความที่ทรงพลังถึงสองผลงานเลยรึ?
เหล่าผู้เข้าร่วมทดสอบตอนนี้ต่างก็ถอนหายใจเมื่อมองเห็นพลานุภาพของฉีเทียนโหยวและจินฉาน,จินฉานที่ยกมือขึ้นเบาๆ,ยังคงสุขมนุ่มลึก,ส่วนฉีเทียนโหวนั้นกำลังมองไปยังทิศสองทิศ,ทิศเหนือและทิศใต้ของหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ.
ทิศเหนือคือจงซาน,ทิศใต้คือเซียนเซิงสุ่ยจิง.
อ๋องต้าเสวียนที่ยังคงอยู่ด้านหน้าหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,เฝ้ารอคอยเวลาหกชั่วโมงที่จวนจะครบแล้ว.
ผู้คนมากมายที่เสร็จแล้ว,ยืนอยู่ข้างๆโต๊ะ,กวาดตาจ้องมองบทความของตนเอง,ก่อนที่จะมองไปยังพื้นที่รอบๆ.
ในเวลาเดียวกันนั้น,ทิศใต้,เซียนเซิงสุ่ยจิงก็เสร็จสิ้นการลงอักษรตัวสุดท้ายของตัวเอง.
ดวงตาของสุ่ยจิง,มีอำนาจบารมีที่พวยพุ่งออกมา,เป็นกลิ่นอายของสวรรค์,ประกายแสงพลานุภาพที่ยิ่งใหญ่จนคนที่มองออกไปนั้นรุ้สึกอับอายในความต้อยต่ำของพวกเขา.
อย่างไรก็ตามในเวลานี้,กลิ่นอายอำนาจบารมีที่พวยพุ่งออกมาอย่างหนักหน่วงรุนแรง,แม้แต่กู่หลินในเวลานี้ยังไม่สามารถเทียบได้.
พลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,ดวงตาของกู่หลินที่จ้องมองไปยังเกาะลอยฟ้าที่อยู่ไกลออกไป,แววตาของเขาที่รู้สึกประหลาดใจตกใจไปพร้อมๆกัน.
ทว่ายังไม่จบเท่านั้น.
"คลืน..ตูมมม...คลืน..ตูมมม..คลืน..ตูมมม..คลืน..ตูมมม.."
อ๋องต้าเสวียนที่หันหน้าจ้องมองไปยังเสียงคำรามของท้องฟ้าในทันที.
หอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,กลิ่นอายรอบๆหอสมุด,เหล่ารูปปั้นจากหลายๆรุ่นจากที่ผ่านมาตอนนี้กำลังสั่นไหว,ไม่ใช่ทั้งหมด,ทว่าส่วนใหญ่ของรูปปั้นที่กำลังสั่นไหว,ราวกับว่ากำลังให้การยอมรับบทความดังกล่าวนี้.
สายตาของอ๋องต้าเสวียนที่จดจ้องมองไปยังเหล่ารูปปั้น,เหล่าจอหงวนมากมายที่ได้ตายไปหมดแล้ว,ทว่าเจตจำนงของพวกเขาเหล่านั้นก็ยังฝังอยู่ในรูปปั้น,กลิ่นอายของสวรรค์และปฐพีของเหล่ารูปปั้นจวอหงวนรุ่นก่อนกำลังวุ่นวายสับสน.
กลิ่นอายพลานุภาพของรูปปั้นจวอหงวนรุ่นก่อนที่ราวกับจะถูกลบตัวตนให้หายไปจากหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,ถึงแม้ว่าจวอหงวนเหล่านี้จะตายไปแล้ว,ทว่ากลิ่นอายและเจตจำนงของพวกเขาก็ยังไหลเวียนอยู่ในรูปปั้น,ไม่สามารถที่จะดูดซับลบไปได้,เหล่าจวอหงวนในอดีตที่ได้หยดแก่นโลหิตเอาไว้,ทำให้เหมือนมีจิตวิญญาณของเหล่าจวอหงวนรุ่นก่อนยังคงอยู่.
หลังจากที่เซียนเซิงสุ่ยจิงที่สร้างบทความที่ยอดเยี่ยมขึ้นมา,คาดไม่ถึงเลยว่ามันจะสั่นไหวอย่างรุนแรง.
"พรึด!"
เหล่ารูปปั้นที่กำลังสั่นไปมาเล็กน้อย,จากนั้นเหล่ารูปปั้น,ตอนนี้ได้ฉายแสงออกมา,สายตาของทุกคนในเวลานี้,สามารถมองเห็นลำแสงที่ยิ่งใหญ่พวยพุ่งออกมาจากบทความ,ตอนนี้ลำแสงมากมายที่ถูกฉายไปทุกทิศทุกทาง.
"พรึดดๆๆ!"
......
เหล่ารูปปั้นมากมาย,ที่ส่องประกายแสงออกมา,พุ่งตรงไปยังทิศทางบนเกาะของเซียนเซิงสุ่ยจิง,อำนาจบารมีที่พวยพุ่ง,ทุกคนที่จ้องมองไปยังบทความของเขา,ต่างก็หยุดนิ่ง,จ้องมองเซียนเซิงด้วยความหวาดหวั่น,น่าเกรงขาม.
นั่นมั่นอะไร?
ทุกคนที่รับรู้ว่ามันคืออำนาจของบันฑิตขงจื้อ,บทความของเซียนเซิงสุ่ยจิง,ที่สามารถทำให้เหล่ารูปปั้นเหล่านี้เคลื่อนไหว,เหล่ารูปปั้นที่มีกลิ่นอายของเหล่าจวอหงวนรุ่นเก่าๆ,ตอนนี้ต่างก็ให้การยอมรับกับบทความของเซียนเซิงสุ่ยจิง.
พลานุภาพที่หลั่งไหล่,ทั่วหล้าต่างแซ่ซ้องตื่นตะลึงกับบทความ,เหล่ารูปปั้นของบัณฑิตของจื้อ,ต่างก็ชื่นชมอย่างงั้นรึ?
หลังจากเหตุการณ์นี้,ทุกคนราวกับรับรู้ว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงคงได้รับชัยชนะแล้ว.
พลานุภาพที่เหนือยิ่งกว่าบทความของฉีเทียนโหวและจินฉานซะอีก,เหล่ารูปปั้นขงจื่อที่ชื่นชม,กับบทความดังกล่าวนี้,ทุกคนได้แต่อ้าปากค้าง,สายตาที่ไม่อยากเชื่อเมื่อมองไปยังเซียนเซิงสุ่ยจิง,เขาเป็นใครมาจากใหนกัน,คาดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่รูปปั้นยังชื่นชม?
กลิ่นอายอำนาจบารมีของเหล่าจวอหงวนรุ่นก่อนที่ให้กับสนับสนุน.
ฉีเทียนโหวที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงสุ่ยจิง,สายตาที่ส่องประกาย,แวววาว,คาดไม่ถึงเลยว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงจะร้ายกาจขนาดนี้,บทความที่แม้แต่รูปปั้นขงจื่อยังรู้สึกด้อยกว่าอย่างงั้นรึ?
"ท่านอ๋อง,นี่คงจะเป็นหนึ่งในคนของท่านสินะ,คาดไม่ถึงเลยว่าคนของท่าน,ทั้งบทความของฉีเทียนโหยว,และเขาต่างก็นับได้ว่าจะกลายมาเป็นกุนซือที่โดดเด่น."เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่กล่าวออกมาต่อหน้าอ๋องต้าเสวียน.
ทว่าอ๋องต้าเสวียนที่จ้องมองไปยังเซียนเซิงสุ่ยจิงที่อยู่ไกลออกไป,ที่มุมปากของเขาที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,ซึ่งมีร่องรอยความดูแคลนฝังอยู่ด้วย.
จินฉานที่จ้องมองยังเซียนเซิงสุ่ยจิงด้วยท่าทางประหลาดใจ,ก่อนที่จะกลายเป็นอัศจรรย์ใจ,ก่อนที่จะสูดหายใจยาว,และถอนหายใจออกมา.
เหล่าผู้เข้าร่วมสอบ,หนึ่งในสามของจวอหงวนปีนี้,ทุกคนที่คาดหวังว่าจะเป็นหนึ่งในนั้น,แต่คาดไม่ถึงเลยว่าสามบทความที่ยอดเยี่ยมที่สุด,กลับออกมาแล้ว,ตอนนี้ความหวังของพวกเขาราวกับว่าจะดับสูญ,ในอดีตคนที่มีความสามารถเป็นจวอหงวนนั้น,ไม่เคยสิ้นหวังมากมายขนาดนี้มาก่อน,ในครั้งนี้คนทั้งสามนับว่าแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก,บทความของพวกเขาที่ลึกล้ำ,ไร้ขีดจำกัดเกินกว่าที่คนทั่วไปจะเทียบได้.
ฉีเทียนโหยว,มังกรทะยานฟ้า!
จินฉาน,เขตแดนสายธารแม่น้ำชำละล้างขุนเขา!
ส่วนบทความของสุ่ยจิง,เสียงแซ่ซ้องของสวรรค์และรูปปั้นขงจื้อนับพัน.
เกือบทุกคนตอนนี้,ที่ได้เขียนบทความเสร็จแล้ว,ยังมีคนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่ยังไม่เสร็จ,รวมทั้งจงซานด้วย.
พลังจิตที่แผ่พุ่งอาบดวงตา,เฝ้ามองกฎเกณฑ์ของโลก,ฉีกกระจากกฏฟ้าดิน,จงซานที่เขียนข้อความไปทีละน้อย,อักษรที่บรรจงเขียนลงไปแต่ล่ะตัวด้วยความลำบาก.
เสียงท้องฟ้าคำรามลั่น!
เสียงความโกรธเกรี้ยวที่น่าขนพอง,ความคับแค้นของสวรรค์ที่สร้างเหล่าเมฆคลึ้ม,ตั้งเค้าฝน,สายตาของทุกคนที่จ้องมองไปยังท้องฟ้าพร้อมๆกัน,เสียร้องโหยหวน,เสียงคำรามของท้องฟ้าที่ดังขึ้น,เหล่าเมฆฝนที่ตั้งเข้าพื้นที่กว่า
800 ล้านลี้,ปิดบังแสงทั้งหมด,เสียงเตือนที่น่าเกรงขาม,เสียงโหยหวน,เสียงครวญครางที่น่าขนลุก!
เสียงท้องฟ้าที่ถูกฉีกกระชากด้วยความอับอาย,พร้อมกับความโกรธเกรี้ยวของท้องฟ้า,ที่ต้องการกำจัดให้สิ้น,เหล่าเมฆคลึ้มที่กว้างใหญ่,ท้องฟ้าที่ปกคลุมปิดบังไปทั่วเมือง,ความโกรธเกรี้ยวความเกลียดชังของท้องฟ้าที่คำรามลั่น,ความกระเหื้อนกระหาย,กลิ่นโลหิตที่คละคลุ้ง,เหล่าขุนเขาและแม่น้ำใหญ่,ที่สั่นสะเทือน.
บทความของจงซาน,ที่เรียกลมเรียกฝน,บทความที่ยังไม่เสร็จ,บทความที่กำลังเขียน,แต่กับไม่มีใครสามารถเทียบได้.
ทุกๆคนที่ยอมรับเซียนเซิงสุ่ยจิง,ทุกคนที่มั่นใจว่าเขาจะกลายเป็นจวอหงวนอันดับหนึ่ง,ทว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงเวลานี้กลับยังคงมองไปยังจงซาน,เพราะว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงยังคงคิดว่า,ตอนนี้ตัวเองไม่สามารถที่จะเข้าใจในตัวของจงซานได้,จงซานผู้นี้ยังมีอายุไม่มาก,แต่กลิ่นอายที่เขาแผ่ออกมานั้นช่างแปลกประหลาด,เป็นความแปลกประหลาดที่เขาสัมผัสถึงมันได้,กับการสอบเกอจีในครั้งนี้,ภายในใจของเซียนเซิงสุ่ยจิงที่รับรู้ว่าคู่ต่อสู้ที่น่าเกรงขามที่สุด,แท้จริงแล้วก็คือจงซาน.
ยังเขียนอยู่อย่างงั้นรึ?
ท้ายที่สุด,และแล้วจงซานก็บรรจงเขียนอักษรตัวสุดท้ายลงไป.
ทันใดนั้น,กระดาษบทความของจงซาน,ก็ปลดปล่อยแสงสีแดงออกมา,สว้างจ้าสร้างความสนใจกับทุกคนขึ้นมาในทันที.
ยังมีอีกคน?
อีกคนที่มีพรสวรรค์ตื่นตะลึงอยู่อีกรึ?
แสงสีแดง,แสงสีแดงนี้คืออะไร?
อ๋องต้าเสวียนที่จ้องมองไปยังตำแหน่งของจงซาน,ที่ตอนนี้ได้วางพู่กันลง,ประกายแสงสีแดงที่พุ่งขึ้นไปทะลวงหมู่มวลเมฆา,ราวกับว่ามันได้ยอมสีของเมฆให้กลายเป็นสีแดงในทันทีแผ่กว้างออกไปไร้ที่สิ้นสุด.
"วีดดดดดดด คลืนๆๆๆๆ"
แทบจะในทันที,กระแสลมที่รุนแรง,พัดผ่านพื้นที่เกาะของจงซานที่ยืนอยู่,พายุที่พัดผ่านไปทุกทิศทุกทาง,ประกายแสงสีแดงที่ส่องสว่างวับวาว,ย้อมสีของเหล่าหมู่มวลเมฆา,เหล่าหมู่มวลเมฆที่ตั้งเค้าสีดำ,ตอนนี้ถูกยอมกลายเป็นสีแดงฉาน.
เมฆสีแดงเข้มที่ถูกย้อมด้วยแสงสีแดง,กำลังโคจรล้อมรอบพื้นที่ตรงกลาง.
พลังอำนาจ,พลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,สายลมที่พัดผ่านออกไปอย่างรุนแรง,อำนาจบารมีที่หนักหน่วงกดลงมาในทันที.
"ซี่ๆๆๆแค๊กๆๆ ซี่ๆๆแค๊กๆๆ"
เสียงของเมฆสีแดงเข้มบนศีรษะของจงซานในเวลานี้,กำลังรวบรวมสายฟ้ามากมายนับไม่ถ้วน,ตอนนี้มันเข้มขึ้นและก็หนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ,สายฟ้าที่ราวกับว่าต้องการลบตัวตนของจงซานและเกาะที่เขายืนอยู่ให้หายไป,มันกำลังจะทำลายจงซาน,ไม่,มันเพียงต้องการทำลายบทความของจงซานเท่านั้น.
แรงกดดันที่รุนแรงยิ่งใหญ่กำลังกดดัน,เหล่าผู้คนที่มีพลังฝึกตนต่ำ,ในเวลานี้หายใจหอบๆติดๆขัด,สายลมพายุที่แข็งแกร่งที่พัดหมุนอย่างรุนแรง,เกาะลอยฟ้าที่ตอนนี้กำลังถูกสั่นคลอน.
ทุกคนที่หวาดผวา,สายตาที่จ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า,ดวงตากลมโตปรากฏความกลัว,เผยสีหน้าไม่อยากเชื่ออย่างหนัก.
คนผู้นี้เป็นใคร? เขาเขียนบทความอะไรขึ้นมา?
คาดไม่ถึงเลยว่าแม้แต่สวรรค์และปฐพียังหวาดหวั่น? ถึงกับต้องปลดปล่อยทัณฑ์สายฟ้าเพื่อทำลายมันไป?
เขาเขียนอะไรลงไป?
คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำให้สวรรค์ต้องโกรธเกรี้ยวขนาดนี้?
ทุกคนในเวลานี้,เหล่าคนที่อยู่รอบๆ,กำลังหวาดผวา,บทความของจงซาน,ตอนนี้ราวกับสวรรค์ได้ปฏิเสธ,ฟ้าดินโกรธเกรี้ยว,กับพลังที่มองไม่เห็น,กฎเกณฑ์ของโลกใบนี้ที่ถูกเขียนขึ้นมา,แม้ว่ามันจะมีเพียงสิบเปอร์เซ็นต์,แต่ก็เต็มไปด้วยอำนาจต่อต้านสวรรค์,ที่จะต้องถูกทำลายทิ้ง,จะต้องทำลายให้มันสาบสูญไป.
เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ชำเลืองมองตาโตไปยังทิศทางของจงซาน,นี่คือพลังของจงซานอย่างงั้นรึ?
เป็นไปได้อย่างไร? จะเป็นไปได้อย่างไร? ทำไมถึงเป็นเช่นนี้?
แม้แต่สวรรค์ยังไม่อนุญาตให้มีอยู่? จนเกิดทัณฑ์สวรรค์?
นี่มีอะไรผิดพลาดอย่างงั้นรึ?
เหล่าผู้เข้าร่วมสอบ,สายตาที่จ้องมองไปยังเมฆหนาที่ปกคลุมท้องฟ้า,ภายในใจที่ประหลาดและไม่แน่ใจไปพร้อมๆกัน,พวกเขาจะทำอย่างไร?
ต้องทำอย่างไรตอนนี้? หนีหรือไม่หนี? ตอนนี้การทดสอบมันได้จบแล้ว.
แม้ว่ามีหลายผู้เข้าร่วมการแข่งขันที่ยังเขียนไม่เสร็จ,แต่พวกเขาไม่สามารถตะวัดพู่กันได้อีกแล้ว,หลายคนถึงกับคิดทำลายบทความของตัวเองทิ้งด้วยซ้ำ.
จงซานที่รู้สึกห่อเหี่ยวใจเหมือนกัน.
อะไรกัน? บทความของเขา,ได้สร้างความวุ่นวายขนาดนี้เลยรึ?
จงซานที่เงยหน้าขึ้นจ้องมองอำนาจของสวรรค์,ความหดหู่ที่ปรากฏขึ้นมาเช่นกัน,เขาควรที่จะทำอะไร?เขาที่มียันต์หยกทมิฬที่สามารถป้องกันตัวโดยอัตโนมัติ?
ทว่าเขาเองก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถป้องกันตัวเองได้หรือไม่? หากว่ามันไม่เป็นเหมือนเช่นครั้งก่อน,เขาไม่ต้องถูกสังหารไปหรอกรึ?
ด้วยการจ้องมองไปยังสายฟ้าสีแดงที่กำลังโกรธเกรี้ยว,ใบหน้าของจงซานที่กระตุก.
"คลืนนนนนนน"
เมฆคลึ้มสีแดง,ประกายแสงสายฟ้าที่รวมตัวกัน,ทัณฑ์สวรรค์ที่แข็งแกร่งทรงพลังที่กำลังรวบรวมกำลังเตรียมทิ้งดิ่งลงไปยังบทความของจงซานด้วยความโกรธเกรี้ยว.
เป็นไปอย่างรวดเร็ว,สายฟ้าที่รวมตัวกันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ,สายฟ้าสีม่วง,ทำกำลังรวมพลังเพื่อจะทำลายบทความของจงซาน.
ท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมด้วยก้อนเมฆสีแดงเข้ม,สายฟ้าสีม่วงที่รวมตัวกันมากมาย,กลุ่มก้อนสายฟ้าที่มีขนาดใหญ่,พร้อมที่จะล่วงหล่นลงมา,พายุสายฟ้าที่หนากระจายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆเหนือเกาะที่จงซานยืนอยู่,ทุกๆคนที่อยู่ใกล้ๆรวมถึงพื้นที่ของหอสมุมเหวิ่นยวนเก๋อ,จะต้องพบกับภัยพิบัติอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้.
เพราะบทความของจงซานนั้นเป็นบทความที่ต่อต้านสวรรค์,สร้างความโกรธเกรี้ยวต่อสวรรค์,สวรรค์ไม่อนุญาตให้มีอยู่ในโลกใบนี้.
พายุสายฟ้านับพันสายกำลังรวมตัวกันหนาขึ้นเข้มขึ้น,ประกายแสงสว้างจ้า,ไม่เพียงแต่คนที่อยู่ใกล้ๆกับหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อเท่านั้น,แม้แต่ผู้ชมที่อยู่ไกลออกมา,ยังสามารถมองเห็นทัณฑ์สวรรค์ดังกล่าวได้,มันเกิดอะไรขึ้น?
"กงจู,ท่านดูนั่น?"อาต้าที่อ้าปากค้างยืนอยู่ด้านหลังกงจูเฉียนโหยว,สีหน้าของเขาที่ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็นแม้แต่น้อย.
ผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งที่เข้าร่วมสอบในครั้งนี้ย่อมสามารถป้องกันตัวเองได้,ทว่าเหล่าผู้ฝึกตนที่อ่อนแอตอนนี้คงถูกจัดการแน่!
ไม่ว่าอย่างไร,ก็ไม่มีใครคาดคิดเรื่องนี้มาก่อน,พวกเขาจะต้องได้รับลูกหลงจากการเขียนบทความที่ต่อต้านสวรรค์นี้รึ?พวกเขาจะต้องถูกลงทันฑ์ด้วยสายฟ้าที่น่าพรั่นพรึงไปด้วยรึ!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น