Immortality Chapter 266 War
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 266 สงคราม
Chapter 266 War!
战!
สงคราม
ภายในสนามแข่งขัน,อยู่ในหุบเขาแห่งหนึ่ง,ซึ่งเป็นอีกสนามการแข่งขันอีกรอบ,ตอนนี้มีเหล่าผู้ชมมากมายมหาศาลเช่นกัน,กำลังจดจ้องการแข่งขันด้วยความตื่นตะลึง
ขณะที่จงซาน,กงจูเฉียนโหยวและคนอื่นๆมาถึง,ก็พบว่าได้เสร็จสิ้นแล้วเช่นกัน,ภายในหุบเขาแห่งนี้,มีสามผู้ฝึกตนถูกผนึก,ร่างกายของพวกเขาส่องประกายสีเหลืองอร่าม,และมีนักบวชในชุดสีทองที่ยืนอยู่ตรงกลาง.
นักบวนคนดังกล่าวที่ปล่อยฝ่ามือออกไปนั้น,ยังดูเป็นเพียงวัยรุ่นเท่านั้น.
"จินฉาน ชนะ!"
นักบวชหัวล้านได้รับชัยชนะ,ก่อนที่จะรับหยกสัญลักษณ์จากผู้ตัดสิน,ก่อนที่จะจากสนามแข่งขันในหุบเขาแห่งนี้ได้,ทว่าขณะที่เขาก้าวออกมานั้น,ก็มีนักบวชผู้หนึ่งในนั้นสวมหมวกดอกบัว,พร้อมทั้งในมือถือไม้เท้าสีม่วงทอง.
"กงจู,นั่นจื่อจุ้นปู่ซามังกรสวรรค์."อาต้าที่ชำเลืองมองตาโต,ใบหน้าไม่อยากเชื่อ.
จงซานที่จ้องมองออกไปยังกลุ่มนักบวช,คนที่ถือไม้เท้าทองคำนั่นคือจื่อจุ้นปู่ซามังกรสวรรค์,ทว่า
ที่เดินนำหน้านั่นคือ,"จินฉาน"ที่เพิ่งได้รับชัยชนะในการทดสอบอย่างงั้นรึ?
"ร่างจุติใหม่?"เซียเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
""ร่างจุติใหม่,ไม่ใช่ว่าปกติจะมีพุทธะ
คอยปกป้อง,หรอกรึ,นี่หมายความว่าอย่างไร? ถึงได้มี
จื่อจุ้นปูซ่ามังกรสวรรค์คอยปกป้องเป็นการส่วนตัว?
จินฉานเป็นใครมาจากใหนกัน?"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ร่างจุติใหม่ที่มีปู่ซาคอยปกป้อง,มีความเป็นไปได้สามอย่าง,อย่างแรก,ชาติที่แล้วเขาเป็นญาติของปู่ซาเอง,ประกายที่สองมีคนร้องขอปูซาให้ปกป้องเขา,อย่างที่สาม,ร่างจุตินี้ไม่ใช่ปู่ซา,ทว่าเป็นอรหัน."สุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"คนของแดนเทพพิสุทธิ์,เข้าร่วมการสอบเกอจีของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,นับเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง,ไม่รู้ว่าสามแดนศักดิ์สิทธิ์อีกสามแห่งที่เหลือได้ส่งคนเข้าร่วมหรือไม่?,ดูเหมือนว่าการทดสอบเกอจีนี้จะน่าสนใจมากขึ้นและก็มากขึ้นแล้ว."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ห้าวันจากนี้,จะมีการสอบเรียงความ,ทุกอย่างจะเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้ง."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่พยักหน้ารับ.
.........
ห้าวันจากนั้น,นี่คือกาทดสอบข้อเขียน,ซึ่งแตกต่างจากรอบคัดตัวเป็นอย่างมาก.
สนามการแข่งขัน,หอสมุดเหวินยวนเก๋อ.
หอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,นั้นถูกสร้างที่ทิศตะวันออกของเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,นับเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของต้าโหลวที่ก่อตั้งเมื่อ
8000 ปีที่แล้ว,ทว่าหอสมุดเหวินยวนเก๋อนั้นกลับมีประวัติศาสตร์จริงกว่า 100,000
ปี,ก่อนที่ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวจะเกิดด้วยซ้ำ,นับเป็นหนึ่งในทวีปศักดิ์สิทธิ์ที่มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน.
หอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อนั้น,อยู่บนเกาะลอยฟ้าที่มีขนาดใหญ่โตเป็นอย่างมาก,ลอยอยู่กลางอากาศ,สถานที่ดังกล่าวนั้น,มีเกาะขนาดเล็กอีก
1000 เกาะลอยฟ้าที่กำลังลอยโคจรไปยังรอบๆ เกาะลอยฟ้าหอสุมดเหวิ่นยวนเก๋อ.
การทดสอบนี้มีผู้เข้าร่วมทดสอบกว่า 100,000
โต๊ะ,ซึ่งถูกกระจายออกไปรอบๆบนเกาะละหนึ่งพันคนต่างๆ,ทุกคนที่เข้าประจำที่,ยืนรออยู่ข้างโต๊ะทดสอบ,รอคอยหัวข้อเรียงความ.
บนเกาะลอยฟ้าย่อยมีผู้ยืนประจำตำแหน่งโต๊ะทดสอบครบทั้ง
100,000 คนแล้ว,แน่นอนว่าแต่ละเกาะนั้นก็มีเจ้าหน้าที่คอยควบคุมดูแลการสอบครั้งนี้ด้วย.
บนเกาะเหล่านี้,กลุ่มคนดังกล่าวนี้มีมากมายหลากหลาย,พวกเขาคือคนที่เข้าร่วมทดสอบก่อนหน้า,ที่สามารถล้มผู้ฝึกตนสามคน,เป็นคนที่ได้รับหยกสัญญาณนั่นเอง.
ในจำนวนนี้มีจงซาน,สุ่ยจิง,ฉีเทียนโหวและจินฉาน.
คนทั้งหมดในเวลานี้กำลังรอคอย,ประธานทดสอบเข้ามา.
จงซานที่จ้องมองขึ้นไปยังหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,เป็นสิ่งก่อสร้างที่มีขนาดใหญ่มาก,สามารถบินได้ด้วย,นอกจากนี้ยังแผ่กลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาออกมา,เป็นกลิ่นอายของบันฑิตลัทธิขงจื้อ,เป็นพลังที่มองให้เห็นที่ทำให้เกิดความคิดใหม่ๆเกิดขึ้นมาได้.
รอบๆหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อนั้น,มีเหล่ารูปปั้นขนาดมหึมากระจายอยู่รอบๆ,แต่ละรูปปั้นนั้นมีกลิ่นอายลึกลำที่แผ่ออกมา,รวมแล้วมีอยู่ด้วยกันกว่า
4000 ตน,ซึ่งจงซานได้ยินการอธิบายของกงจูเฉียนโหยวมาก่อนหน้านี้,ทุกคนต่างก็เป็นจวอหงวนที่ผ่านการคัดเลือก,เป็นคนที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นคนที่มีเชาว์ปัญญาที่โดดเด่นที่สุด.
หลังจากที่ได้รับการคัดเลือดเป็นจวอหงวนแล้ว,จะต้องหยดโลหิตลงไปยังรูปปั้นเหล่านั้น,ตราบเท่าที่หอสมุมเหวิ่นยวนเก๋อ,ยังคงอยู่,จะมีกลิ่นอายของบันทิตขงจื้อที่หมุนวนคอยเกื้อหนุนบนร่าง,กลิ่นกายเหล่านี้เป็นหนึ่งในโชคลาภของบันทิต,เป็นพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ไพศาล,เป็นหนึ่งในกรรมวาสนาที่ช่วยในการบำเพ็ญเพียร.
แม้ว่ารูปปั้นแทนตัวของจวอหงวนคนนั้นจะตายไปแล้ว,ทว่ารูปปั้นดังกล่าวก็จะไม่ถูกนำออกไป,ยังคงมีจิตสำนึกและประวัติศาสน์มากมายฝังอยู่.
ทุกคนเวลานี้กำลังรอคอยอย่างอดทน,เหล่าเจ้าหน้าที่ที่ประจำตำแหน่งต่างๆเช่นกัน,รอคอยประธานการสอบในครั้งนี้.
ประธานการสอบ,ต้าเสวียนอ๋อง!
เหล่าผู้ร่วมทดสอบเวลานี้ที่รอคอยอย่างกระวนกระวาย,ทันใดนั้นก็เริ่มโกลาหล,รวมทั้งเหล่าเจ้าหน้าที่ด้วย,ทุกคนที่จ้องมองไปยังพื้นที่ไกลออกไป,กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังบินตรงมา.
เหล่าคนที่สวมชุดขุนนางของต้าโหลว,ที่นำมาด้านหน้านั้น,เป็นชายที่ดูเต็มไปด้วยความกดดันที่รุนแรง.
ชายในชุดคลุมสีทอง,เต็มไปด้วยอำนาจบารมี,เส้นผมสีดำที่สะบัดร่ายรำ,ใบหน้าที่ดูจริงจัง,บินตรงมาด้านหน้าอย่างรวดเร็ว,นำขบวนที่ยิ่งใหญ่,ร่างกายที่เคลื่อนที่หายไปในอากาศเป็นระยะๆ,ก่อนที่จะโผล่ออกมายังพื้นที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ,ไม่นานหลังจากนั้น,ก็เดินทางมาถึงหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ.
เพียงแค่ใกล้เข้ามา,จงซานที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน,ว่าอ๋องต้าเสวียนนั้นดูโดดเด่นสง่างามไม่น้อย,ราวกับมังกรขนาดใหญ่ที่ได้ปรากฏตัวต่อหน้า,ใบหน้าที่เรียบเฉย,เต็มไปด้วยบารมี,ดวงตาทั้งคู่ที่แหลมคมน่าเคารพ,ดวงตาที่แฝงด้วยพลัง,เพียงแค่สบตา,ก็ทำสั่นไปถึงดวงวิญญาณ.
ภายในใจจงซานที่บีบรัด,เป็นแววตาที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก.
อ๋องต้าเสวียนที่เดินทางมายังหน้าเหล่าผู้เข้าร่วมทดสอบ,จ้องมองไปยังคงทุกคน,ก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า"ประจำที่!"
"ครับ!"เหล่าผู้ทดสอบที่ตอบรับพร้อมๆกัน.
นับจากนั้น,ผู้คนที่อยู่รอบๆหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,รวมทั้งผู้คนบนเกาะขนาดเล็กนับพันเกาะที่โคจรอยุ่รอบๆ.
บนเกาะขนาดเล็กซึ่งเป็นสนามสอบแข่งขัน,เหล่าผู้เข้าร่วมการแข่งขันได้เข้าประจำที,พร้อมกับเตรียมยกพู่กันเตรียมเขียนเรียงความแล้ว.
"หัวข้อที่เหนือหัวตั้งเอาไว้ก็คือ,สงคราม!"อ๋องต้าเสวียนที่ยืนเด่นอยู่ด้านหน้าหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,พร้อมกล่าวออกมาช้าๆ.
เสียงที่ดูเหมือนว่าไม่ดังนัก,ทว่าทำไมไม่สามารถบอกได้ว่า,มันกับทำให้ผู้เข้าแข่งขันหนึ่งแสนที่กระจายอยู่บนเกาะขนาดเล็กทั้งหนึ่งพัน,ได้ยินอย่างชัดเจน,เป็นเสียงที่ดังสนั่นราวกับสายฟ้าฟาด.
สงคราม!
หัวข้อที่เซิงซ่างกำหนดอย่างงั้นรึ?
สงคราม?
ตัวอักษรขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นบนหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,ลอยอยู่บนอากาศช้าๆ,ให้ทุกคนได้เห็น,เป็นตัวอักษรที่ดูมีชีวิตและทรงพลัง,ทำให้ทุกคนที่ได้เห็นนั้นรับรู้และสัมผัสได้ถึงการต่อสู้ในสนามรบได้.
สงคราม!
ทุกคนที่จ้องมองขึ้นไปบนอากาศ,ที่มีอักษรขนาดมหึมา."สงคราม"ลอยอยู่.
จงซานที่ขมวดคิ้วแน่น,จ้องมองอักษร "สงคราม"ขนาดใหญ่,ภายในใจก็คาดเดาได้เลยว่ามันเกี่ยวข้องกับราชวงศ์ราชันย์ทั้งห้าที่เข้าล้อมกรอบโจมตีต้าโหลว,เวลานี้เซิ่งซ่างกำลังเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
สงคราม!
สงครามกับผู้รุกราน,กำจัดไปทั่วหล้า,ต่อสู้ไปทุกสารทิศ.
การคาดการณ์ถึงความตั้งใจ,นี่ก็ทำให้ได้เปรียบเป็นสองเท่าด้วยการพยายามแค่ครึ่งเดียว.
ความสามารถด้านการเขียนเรียงความอย่างงั้นรึ?จงซานบอกได้เลยว่าเขาไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องนี้,มีความสามารถที่ธรรมดาทั่วไป,หากต้องการเขียนบทความที่สั่นสะเทือนสวรรค์ล่ะก็,ทำให้แม้แต่เทพยังต้องตื่นตกใจ,เขาในเวลานี้แทบเป็นไปไม่ได้เลย,แม้ว่าจงซานจะมีความรู้กว้างขวาง,แต่ก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะก้าวเหนือคนทั้งหนึ่งแสนคน,ทำอย่างไรที่จะสร้างความแตกต่างจากข้อเขียนจากคนอื่นๆกัน?
บนเกาะทั้งหนึ่งพันเกาะ,ตอนนี้ต่างก็แสดงท่าทางประหลาดใจ,ทางทิศตะวันออกมีฉีเทียนโหยว! ทิศใต้มีเซียนเซิงสุ่ยจิง!ทิศตะวันตกมีจินฉานผู้ลึกลับ! และทางเหนือนั้นมีจงซาน.
ทุกคนที่ไม่เร่งรีบ,ต่างก็หยิบพู่กันขึ้นมา,กำลังครุ่นคิดอยู่.
การทดสอบเรียงความนี้มีเวลาหกชั่วโมง,ซึ่งจะต้องเขียนบนความที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อที่กำหนดออกมา!
เวลาที่ผ่านไปช้าๆ,ทุกคนที่เริ่มจับพู่กัน ลงมือเขียนกันแล้ว.
จงซานยังครุ่นคิดเกี่ยวกับความรู้ที่ผ่านมา,เขาที่กำลังคิดถึงบทความที่ยอดเยี่ยมที่สุดเมื่อครั้งอยู่อีกโลก,เขาจะต้องหาบทความเกี่ยวกับสงคราม,ทว่าการเขียนเรื่องสงครามนี้,จำเป็นต้องมีเจตจำนง,จะต้องแฝงไปด้วยประสบการในสนามรบ,นอกจากนี้เขาเองก็เคยมีประสบการเกี่ยวกับการรบมาก่อน,ทำให้เกิดมุมมองใหม่ๆขึ้นมา.
หลังจากผ่านไปสี่ชั่วโมง,จงซานที่คิดอะไรมากมาย,ท้ายที่สุดเริ่มลงมือเขียน.
เพียงหนึ่งคำ,ก็แทนคำพูดมากมาย.
ด้วยการตะวัดอักษรที่ทรงพลังลงไป,จ้องมองไปยังกระดาษชั้นดี,กระดาษหยกบริสุทธิ์!
จงซานที่สูดหายใจลึก,ทันใดนั้นเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนก็หมุนวนโคจร,พลังจิตถูกส่งไปยังดวงตาของเขาอย่างรวดเร็ว,ทันใดนั้น,โลกทั้งโลกที่จงซานเห็นก็ราวกับจะถูกฉีกกระชากออกเป็นส่วนๆ.
กฏสวรรค์และปฐพี,มากมายนับไม่ถ้วน,ปรากฏขึ้นและหายไปพร้อมๆกัน,ลอยเคล้งไม่คงที.
จงซานจะต้องทำ,ทุกคำพูดที่เขาเขียนลงไป,ทุกตัวอักษรที่บรรจงตวัดจะต้องเต็มไปด้วยเจตจำนงของฟ้าดิน,เป็นวิถีที่เขาได้สร้างขึ้น,อักษรมากมายที่หมุนวนอาบไปด้วยกฎเกณฑ์ของสวรรค์ของปฐพี,ที่ถูกใส่ลงไปในอักษรผ่านพู่กันของเขา.
อย่างไรก็ตาม,ร่องรอยกฎเกณฑ์ของสวรรค์และปฐพีนั้นมีมากมายไม่สิ้นสุด,มันได้ถูกจำลองใส่เข้าไปตัวอักษรของเขา,เรื่องนี้ไม่ง่ายเลย,ด้วยกฎเกณฑ์ที่ปรากฏขึ้นและหายไปในเวลาเดียวกัน,จึงยากที่จะสามารถจับเอาไว้ได้.
จงซานที่จ้องมองอย่างอดทน,พร้อมกับบรรจงเขียนมันลงบนกระดาษหยกขาว,ความเร็วของเขานั้นช้ามาก,ด้วยการคิดใครครวญและยังเกี่ยวข้องกับกฏของสวรรค์และปฐพี,งานเขียนของเขานี้จะต้องการเป็นสุดยอดบทความ.
ขณะที่จงซานบรรจงตวัดเขียนบทความอยู่นั้น,ก็มีคนมากมายที่บทความของพวกเขาที่ได้ทำการเขียนเสร็จสิ้นแล้ว.
ทันใดนั้น,สถานที่ทิศตะวันออกของหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ,ฉีเทียนโหยวที่ลากอักษรสุดท้ายเสร็จสิ้น.
บทความของเขาที่เสร็จแล้ว!
"คลืนๆๆๆ"
มังกรสีทองขนาดใหญ่ที่ปรากฏตัวขึ้นที่ข้างๆร่างของฉีเทียนโหยว,กำลังพุ่งทะลาย,ปลดปล่อยลำแสงออกมา,นี่ไม่ใช่วิชาบำเพ็ญ,ทว่านี่คือพลังอำนาจ,เป็นพลานุภาพของบทความที่เกิดขึ้นจากฝีมือของฉีเทียนโหยว,พลังอำนาจที่เหนือล้ำแข็งแกร่ง,ที่ถูกกักขังเอาไว้ภายในบทความ,ได้แปรเปลี่ยนการเป็นพลังที่ทรงพลัง,กลายเป็นมังกรที่อหังการ,ทะยายขึ้นไปบนท้องฟ้า.
ลำแสงสีทองของมังกรทอง,ที่กำลังโบยบินร่ายรำบนอากาศ,เป็นพลานุภาพที่เกิดขึ้นจากบทความของฉีเทียนโหยว,เต็มไปด้วยอำนาจบารมีที่ยิ่งใหญ่.
หลายคนที่เขียนเสร็จแล้วเช่นกัน,เผยสีหน้าแววตาที่เต็มไปด้วยท่าทางหวั่นเกรง,กับสายตาของคนมากมายที่เห็น,พลังอำนาจที่มาจากบทความของฉีเทียนโหยว,ที่สามารถสร้างตัวตนของมังกรทองที่ยิ่งใหญ่ออกมา,กำลังพุ่งทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า,โผทะยานขึ้นไปราวกับไร้ที่สิ้นสุด.
"โฮกกกก"
มังกรทองตัวใหญ่ที่กำลังหมุนวนไปมาบนท้องฟ้า,พร้อมกับเสียงคำรามดังสั่น,ราวกับจะฉีกกระชากท้องฟ้า,พลังอำนาจที่มาจากกระดาษหยกสีขาว,ที่ส่องประกายแสงสีทองสว่างจ้า.
"ใบหน้าของฉีเทียนโหยวที่พึงพอใจ,จ้องมองทุกคนไปทั่วทุกทิศ.
"ยินดีกับท่านอ๋องด้วย,ยินดีกับท่านอ๋อง,บทความของฉีเทียนโห่วทรงพลังยิ่งนัก,เต็มไปด้วยอำนาจบารมีของมังกรทอง,ไร้เทียมทาน,จะต้องได้รับชัยชนะอย่างแน่นอน."ขุนนางผู้หนึ่งที่เข้าไปประจบประแจงออกนอกหน้าต่ออ๋องต้าเสวียนที่ยืนอยู่บนหอสมุทเหวิ่นยวนเก๋อ.
"หุบปาก!"อ๋องต้าเสวียนที่แค่นเสียงเย็นชาออกมา.
กับคำพูดประจบเลียตูดม้า,กับถูกขาม้าดีดกบาล,ขุนนางคนดังกล่าวถึงกับหุบปากแน่น,ไม่กล้าเอ่ยอะไรอีก.
อ๋องต้าเสวียนที่ยังคงจ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆอย่างใจเย็น.
เป็นความจริง,หลังจากที่ฉากเหตุการณ์ที่น่าเกรงขามฝั่งของฉีเทียนโหยว,บนเกาะทิศตะวันออกของหอสมุดเหวิ่นยวนเก๋อ.
จินฉานที่ตวัดอักษรตัวสุดท้ายลง,บทความของเขา,ทันใดนั้น,ก็พลั่งพรู,ไปด้วยเสียงน้ำไหลที่เชี่ยวกราก,เสียงของคลื่นจากแม่น้ำยักษ์ที่ดังสนั่น,เสียงคำรามของสัตว์ร้าย,เสียงหวีดร้องของวิหกที่แสบหู.ดังก้องกังวานไปทั่วทุกสารทิศ.
"คลืนนน"
"แกว๊กๆ"
"โฮกกๆ"
จากบทความของจินฉาน,ทันใดนั้น,เหล่าหมู่มวลวิหกจากภูเขาต่างก็ตื่นตระหนกโผบินออกไป,สามารถมองเห็นประกายแสงที่พุ่งออกมา,ดั่งสายน้ำกำลังบ้าคลั่ง,เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เหล่าเจ้าหน้าที่ได้บันทึกเอาไว้ทั้งหมด.
ประกายแสงที่ส่องสว่าง,มากขึ้นและก็มากขึ้น,ภาพขุนเขาและแม่น้ำที่ยิ่งใหญ่,กำลังเคลื่อนย้ายไปมา,สายน้ำที่เชื่อมต่อกับขุนเขา,ที่ไหลลงมาจากสวรรค์,เป็นนิมิตที่เกิดภาพอันเกิดขึ้นกับบทความของเขา.
พลานุภาพที่ยิ่งใหญ่,ที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าประกายแสงของมังกรทองของฉีเทียนโหยวเลย,กับอำนาจบารมี,ที่ไม่ได้ด้วยกว่ากันนี้,ทำให้เหล่าผู้เขาร่วมทดสองต่างก็จดจ้องมองด้วยดวงตากลมโต.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น