Immortality Chapter 262 Collection every room

Immortality Chapter 262 Collection every room

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 262 เซียนเซิงของข้า.

Chapter 262 Collection every room

集凡斋

  ตำแหน่ง ในราชสำนักจีนคร่าวๆ

Ø 皇帝 (หวงตี้) ฮ่องเต้

Ø 太子 (ไท่จื่อ) คือ รัชทายาท

Ø 王 (หวาง) อ๋อง

Ø 侯 (โหว) เจ้าพระยา,พระยา,

爷“เย่” ที่แปลว่าผู้ใหญ่ หรือผู้มีอายุ ,ท่าน

侯爷 (โหวเย่ว์) ท่านเจ้าพระยา

นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์!

ตำหนักฉีเทียนโหว.

ฉีเทียนโหวนั่งอยู่ในห้องโถง,ดวงตาที่หลับลง,นิ้วมือที่เคาะไปบนโต๊ะเบาๆ,ที่มุมปากนั้นมีรอยยิ้มเล็กน้อย,ราวกับว่ากำลังครุ่นคิดเรื่องราวอะไรบางอย่าง.

ที่ด้านหน้านั้น,เป็นเซียนเซิงสุ่ยจิงและชายที่สวมชุดสีดำยืนอยู่.

"โหวเย่,เรื่องเมื่อวานนี้,ช่างน่าเสียดายจริง!"ชายในชุดดำเอ่ย.

"น่าเสียดาย,หลิงเฟิง,เจ้าไม่คิดว่าตอนนี้มันยิ่งน่าสนใจมากขึ้นและก็มากขึ้นรึ?"ฉีเทียนโหวที่หยุดเคาะนิ้ว,กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มพลางลืมตาขึ้นมา.

"น่าสนใจ? ผู้น้อยไม่เห็นคิดว่ามันน่าสนใจตรงใหนเลย."ชายในชุดดำ,นามหลิงเฟิงที่ส่ายหน้าไปมา.

"สุ่ยจิง,เจ้าคิดว่าอย่างไร?"ฉีเทียนโหวที่จ้องมองไปยังสุ่ยจิงที่ยืนอยู่ข้างๆ.

"ผู้น้อยเองก็ไม่เข้าใจความคิดของโหวเย่เช่นกัน."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมาขณะพูด.

"ไม่เข้าใจรึ? เฮ้เฮ้,ไม่เข้าใจก็ไม่สำคัญ,เฉียนโหยวนั้นเป็นคนมีเหตุผล,เป็นเรื่องยากที่จะสัมผัสถึงใจของนางได้,นางที่มีความมั่นใจในตัวเองจนเรียกว่าราชินีน้ำแข็ง,คาดไม่ถึงเลยว่าไม่กี่ปี,กับมีใจให้กับจงซาน,จงซานผู้นี้นับว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้าน,ชายหญิงจริงๆ,ถือว่าเป็นคู่แข่งที่สมน้ำสมเนื้อ,ได้ปรากฏต่อหน้าข้าแล้ว,มันเป็นอะไรที่น่าสนใจ."ฉีเทียนโหวที่เผยรอยยิ้มบางๆออกมา.

"โหวเย่,มั่นใจเช่นนั้นเลยรึ?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่จ้องมองไปยังฉีเทียนโหยว.

"อืม,ข้ามั่นใจ,จะมีสักกี่คนในต้าโหลวที่มีบรรดาศักดิ์สูงส่ง,ใครกล้าแข่งขันบารมี,นอกเหนือจากไท่จื่อทั้งสี่,ใครจะมีเกียรติเท่ากับข้า,ฉีเทียน,ใครกล้าเทียบกับฉีเทียนกัน,มีข้าคนเดียวเท่านั้น!"ฉีเทียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความอหังการ.

"ยินดีกับโหวเย่ด้วย!"สุ่ยจิงและหลิงเฟิงที่เอ่ยออกมาในทันที.

"พวกเจ้าน่าจะรู้จักข้าฉีเทียน,สุ่ยจิง,ก่อนหน้านี้,เจ้ามีอะไรจะกล่าวกับข้าอย่างงั้นรึ?"ฉีเทียนโหวที่คิดได้และจ้องมองเผยยิ้มให้กับสุ่ยจิง.

"ครับ,เรียนโหวเย่,เก้าวันหลังจากนี้,ผู้น้อยจะเดินทางไปยังคฤหาสน์กงจูเฉียนโหยวเพื่อร่วมงานเลี้ยง,ดังนั้นจึงได้มาขออนุญาตจากโหวเย่!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่เอ่ยออกมาทันที.

"โอ้ว? เฉียนโหยวเชิญเจ้าอย่างงั้นรึ?"ฉีเทียนโหวที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.

"ครับ."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่พยักหน้าตอบรับในทันที.

ฉีเทียนโหวที่ชำเลืองมองไปยังเซียนเซิงสุ่ยจิง,เผยยิ้มเป็นนัยยะ."จิวเหนียงได้รับเชิญด้วยอย่างงั้นรึ?"

***ฉีเทียนเป็นบุตรของอ๋องต้าเสวียน,จิวเหนียงหมายถึง มารดาลำดับที่เก้า.,หรือเป็นภรรยาน้อยลำดับเก้าของอ๋องต้าเสวียนนั่นเอง.(九娘Jiǔ niáng  มารดาเก้า.)

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่สูดหายใจลึก,ยากนักที่จะเห็นท่าทางเช่นนี้ของเขา,"ครับ."

"ฮ่าฮ่า,ดี,ข้าอนุญาต,อย่างไรก็ตาม,เจ้าช่วยข้าส่งข้อความของข้าไปให้จงซานด้วย"ดวงตาของฉีเทียนโหวที่เปล่งประกาย.

"โหวเย่โปรดกล่าว."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่กล่าวรับในทันที.

"เจ้าบอกเขาด้วยว่าสองเดือนหลังจากนี้,หลังจากผ่านการสอบเกอจี,ข้าที่จะกลายเป็นขุนนางลำดับสาม,หลังจากนั้นทุกครั้งที่เขาเห็นข้า,จะต้องคำนับให้กับข้า!"ฉีเทียนโหวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ครับ!"สุ่ยจิงที่กล่าวตอบรับออกมาในทันที.

"โหวเย่,ทำไมก่อนที่จะได้ตำแหน่งขุนนางลำดับสาม,เขาเห็นท่าน,ไม่ต้องคำนับให้อย่างงั้นรึ?"หลิงเฟิงที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"เพราะว่า,ตอนนี้เขามีศักดิ์ศรีของกงจูคุ้มครองอยู่นะสิ,ฮ่าฮ่าฮ่า!"ฉีเทียนโหยวที่หัวเราะออกมา.

ทว่าหลิงเฟิงก็ยังสงสัย,ทำไมถึงมีศักดิ์ศรีของกงจูแล้วจำเป็นต้องคำนับด้วยรึ? หากไม่มีเกรียรติของกงจู,แล้วไม่ต้องคำนับอย่างงั้นรึ?

.....

ในเวลาเดียวกันนั้น,ภายในเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธ์,มุมหนึ่งของย่านธุรกิจ,ร้านเล็กๆแห่งหนึ่ง.

ร้านแห่งนี้อยู่แทบจะซ่อนอยู่ในมุม,หากไม่สังเกต,หรือค้นหาอย่างจริงจัง,ไม่มีทางเห็นได้.

ชื่อร้าน"ร้านค้าเบ็ดเตล็ด"ขายทุกสิ่งทุกอย่าง,และมีอักษรเล็กสลักอยู่ตรงมุม,ว่า"หรง"

ซึ่งแน่นอนว่ามันคือหอการค้าต้าหรงที่มาเปิดตลาดที่ภายในเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์.

ร้านค้าวันนี้ปิด,ทว่าประตูยังเปิด,ซึ่งมีอาต้ายืนอยู่ด้านหน้าประตู,ส่วนจงซานนั้นก้าวเข้าไปด้านในด้วยตัวเอง.

ข้างในนั้นในห้องโถง,มีค่ายกลเก็บเสียงที่สร้างขึ้นมา.

จงซานที่นั่งอยู่บนโต๊ะ,พร้อมกับยกถ้วยน้ำชาขึ้นจิบ,เผยยิ้มออกมาบางๆ,ซึ่งแน่นอนว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นก็คือไท่จื่อราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง,จงเจิ้ง.

"จงเอ๋อ,เจ้าทำดีแล้ว,การที่เจ้าได้สร้างร้านค้าขึ้นภายในเมืองบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ได้,จะสามารถรวบรวมทรัพยากรได้อย่างรวดเร็ว,ซื้อทุกอย่างที่น่าสนใจเอาไว้,พร้อมกับจัดเตรียมสินค้าที่ใหม่และแตกต่าง,การสร้างร้านเล็กๆไม่เตะตานั้น,ย่อมสามารถหลีกเลี่ยงความริษยาจากคนอื่นๆได้,และยังป้องกันการข่มเหงจากเหล่าข้าราชสำนักด้วย,ที่นี่ทำเลดี,สามารถเคลื่อนไหวโดยที่ไม่ทำให้คนอื่นสนใจได้."จงซานที่กล่าวชื่นชม.

"ขอบคุณฟู่หวง!"จงเจิ้งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ที่แห่งนี้,เจ้ากับข้าไม่ควรอยู่ในกฏเกณฑ์,ที่นี่มีเพียงบิดาและบุตรเท่านั้น."จงซานเอ่ย.

"ครับ.ฟู่อี้!"จงเจ้งที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"ฟู่อี้,เรื่องที่ท่านร้องขอ,ข้าได้จัดเตรียมทุกอย่างตามเวลา,และได้ทำเตรียมพร้อม,ตามแผนการที่ฟู่อี้ได้วางเอาไว้แล้ว."จงเจิ้งกล่าวออกมาในทันที.

"เจ้าทำได้ดีมาก,ข้าวางใจ,เวลานี้,เรื่องที่ข้าให้เจ้าจัดการนี้,มันยังจะกลายเป็นการโฆษณาของเจ้าเกี่ยวกับสินค้าของร้านค้าเบ็ดเตร็ดนี้อีกด้วย."จงซานเอ่ย.

"ฟู่อี้โปรดชี้แจง."จงเจิ้งกล่าว.

จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,พร้อมกับนำแผ่นริ้วหยก,ส่งมอบมันให้กับจงเจิ้ง.

จงเจิ้งที่รับแผ่นริ้วหยกมา,จากนั้นก็ทำการตรวจสอบ,ท้ายที่สุดก็จ้องมองจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ."ฟูอี้,ท่านต้องการทำเช่นนี้จริงๆรึ?"

"กิวเทียน,ในทุกๆพื้นที่,ข้าจะให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของกงจูเฉียนโหยวจำนวนหนึ่ง,มาช่วยเหลือเจ้า,ให้จัดแสดงเหมือนกับที่เคยทำที่เมืองเสวียน."จงซานเอ่ย.

九天 กิวเทียน แปลว่า เก้าสวรรค์ หรือ เก้าท้องฟ้า หมายถึง ทิศแปดด้านรวมกับตรงกลางอีกหนึ่งเป็นเก้าด้าน

"อืม!"จงเจิ้งพยักหน้ารับ.

"เช่นนั้น,กิวเทียน,เจ้าไม่ต้องกังวลไป,เมื่อถึงเวลานั้น,ข้าจะให้ผู้เชี่ยวชาญของกงจูเฉียนโหวมาช่วย,พวกเขาที่เป็นผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณ,ย่อมเตรียมการได้เสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว,หลังจากผ่านเหตุการณ์กิวเทียน,ข้าจะรอดูความสำเร็จของเจ้า."จงเจิ้งเอ่ย.

"ฟู่อี้โปรดวางใจ,หากว่ามีคำสั่งจากกงจูเฉียนโหยวให้เหล่าผู้เชี่ยวชาญมาช่วย,แน่นอนว่าต้องไม่มีปัญหา."จงเจิ้งที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ดี,ตอนนี้เจ้าเป็นประธานหอการค้าต้าหรง,นี่ถือว่าเป็นอาวุธลับ,ที่จะสร้างชื่อเสียงของพวกเราได้."จงซานเอ่ย.

"ครับ!"จงเจิ้งที่เผยยิ้มกล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.

...........

เก้าวันหลังจากนั้น,เย็นวันหนึ่ง,คฤหาสน์กงจูเฉียนโหยว.

ที่ด้านนอกตำหนักโหยวหลาน,บนลานจัตุรัสแห่งหนึ่ง,จงซานและกงจูเฉียนโหยวที่ยืนอยู่,พร้อมกับจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าในยามราตรีด้วยกัน.

"เซียนเซิง,ท่านได้ยืมคนของข้าหนึ่งหมื่นคน,คนหนึ่งหมื่นคนนั้นข้าได้ยืมมาจากท่านพ่อ,ท่านต้องการคนมากมายขนาดนั้นไปทำสิ่งใดรึ? แล้วพวกเขาไปที่ใหนทำอะไรอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน.

"ก่อนหน้านี้สิบวัน,ข้าได้ให้คำมั่นบางอย่างกับกงจู.

"โอ้ว? คนหนึ่งหมื่นคน? ไม่ต้องใช้วิชาใดๆ คงจะไม่ด้อยไปกว่ากลีบดอกไม้ล้านกลีบหรอกนะ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความประหลาดใจ,ดีใจ.

"อืม,ทว่ากงจู เชิญใครมาบ้าง,พวกเรารอเขามาพร้อมแล้วค่อยเริ่มก็แล้วกัน,ทว่าการที่ข้าได้กระทำเรื่องราวเช่นนี้,หลังจากที่พวกเขามาถึง.จะไม่ทำให้ดูไม่ดีหรอกรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ไม่ๆ,คนที่มานั้นไม่ใช่คนอื่นใด,ข้าเชิญพวกเขามา,หลักๆแล้วก็เพื่อตอบแทนสุ่ยจิงที่ช่วยเหลือข้ามาหลายอย่าง."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"โอ้ว? ตอบแทนเขา? ใครอย่างงั้นรึ?"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยความสงสัย.

"อีกคนนั้นก็คือ,จิวหวังเฟย,ของอ๋องต้าเสวียน,ตัวตนของนางนั้น,ได้ผูกมัดพรสวรรค์ที่ล้ำเลิศของเขาเอาไว้,ทำให้เขายินยอมที่จะรับใช้อ๋องต้าเสวียน,โดยที่ไม่เรียกร้องตำแหน่งอื่นใดของราชวงศ์สวรรค์เลย."กงจูเฉียนโหยวเอ่ย.

ในเวลาเดียวกัน,อาเอ้อที่บินตรงมาอย่างรวดเร็ว."กงจู,เซียนเซิงสุ่ยจิง."

"ให้เขาเข้ามา!"กงจูเฉียนโหยวเอย.

"ครับ!"อาเอ้อที่บินไปอย่างรวดเร็ว.

จากนั้นไม่นาน,เซียนเซิงสุ่ยจิงที่อาเอ้อนำเข้ามา,เห็นเซียนเซิงสุ่ยจิงแล้ว,จงซานที่ดวงตาเปล่งประกาย,เพราะว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงในวันนี้,รูปร่างหน้าตาของเขาที่ดูเฉิดฉายพริ้งเพลากว่าปรกติ,ไม่เคยเห็นเขาในท่าทางลักษณะเช่นนี้มาก่อน.

ก่อนหน้านี้,เซียนเซิงสุ่ยจิงในใจของจงซานนั้น,เขาที่เป็นคนสมถะ,ทว่าตอนนี้กับดูโอ่อ่าหรูหราราวกับกุนซือขุนศึกผู้เกี่ยวไกร,ถือพัด,ขยับไปมา,เผยท่าทางเหมือนกับผู้ทรงภูมิเป็นอย่างมาก.

"สุ่ยจิงคารวะกงจู,คารวะเซียนเซิงจงซาน."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่เอ่ยออกมาในทันที.

"เซียนเซิง,สุ่ยจิง,นี่ท่าน...."จงซานที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ.

"เซียนเซิง,อย่าได้ใส่ใจ,ขณะที่ข้าเชิญสุ่ยจิงมานั้น,ได้บอกให้เขาแต่งตัวเช่นนี้มา,เพื่อจะได้ดูหล่อเหล่าสง่างามไงล่ะ."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ขอบคุณ,กงจูที่ช่วยเหลือ."สุ่ยจิงที่ตอบรับกงจูเฉียนโหยวในทันที.

"ไม่มีปัญหา,นานแล้วที่ข้าไม่ได้เห็นศิษย์พี่,อีกเดี๋ยวนางก็คงมา,นานเท่าไหร่แล้วที่พวกเราไม่ได้พูดคุยกัน."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"ขอบคุณ!"สุ่ยจิงที่กล่าวรับอีกครั้ง.

กงจูเฉียนโหยวที่เผยยิ้มเล็กน้อยออกมา,ก่อนที่จะเห็นอาต้าบินตรงมา.

"กงจู,จิวหวังเฟย,อ๋องต้าเสวียนมาถึงแล้ว."อาต้ากล่าว.

"เชิญเร็วเข้า! อย่าให้นางรอนาน."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาในทันที.

"ครับ!"อาต้าที่บินออกไปอย่างรวดเร็ว.

หลังจากนั้น,อาต้าที่ได้นำหญิงสาวในชุดที่สง่างามเข้ามา.

หญิงสาวคนดังกล่าวใบหน้าไม่ได้งดงามเท่าใดนัก,ใบหน้าที่แดงระเรื่อ,เผยยิ้มที่เฉิดฉาย,ไม่จำเป็นต้องเอ่ยเลยว่า,นางนั้นควรจะเป็นหญิงสาวที่ดูสดใสมีชีวิตชีวา.

"ศิษย์น้อง,เจ้ากลับมาเมื่อไหร่รึ? ครานี้เจ้าเดินทางออกไปนานเหมือนกัน."หญิงสาวคนดังกล่าวที่ดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก,นางที่จับมือของกงจูเฉียนโหยวด้วยความดีใจ.

"ศิษย์พี่,ตอนนี้ท่านเป็นจิวหวังเฟย,จะต้องเคร่งขรึมกว่านี้นะ!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าล้อด้วยรอยยิ้ม.

"เอาล่ะ,เอาล่ะ,เจ้าอย่าได้กล่าวล้อข้า, สุ่ยจิง? เจ้าก็อยู่ที่นี่รึ?"หญิงสาวคนดังกล่าวเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"สุ่ยจิง,คารวะหวังเฟย."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ก้าวออกไปข้างหน้า,ขณะที่จ้องมองไปยังหญิงสาวคนดังกล่าว,แววตาลึกลงไป ด้านในเต็มไปด้วยความเศร้าระทม.

"ข้ามาที่นี่ทีไร,จะต้องเห็นเจ้าทุกครั้ง,เจ้าเป็นกุนซือให้นางอย่างงั้นรึ? หรือว่าเจ้านั้นแอบมาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเฉียนโหยว,ฮึ!,ข้าจะกลับไปบอกฟู่จวินแล้ว."หญิงสาวคนดังกล่าวเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.

夫君Fūjūn one's husband

"เป็นเพียงเรื่องบังเอิญเท่านั้น."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ส่ายหน้าไปมา,ภายในแววตาที่ค่อนข้างร้อนรน,เหมือนกับเขาไม่กล้าและหวั่นเกรงหญิงสาวคนดังกล่าว.

"อืม,ใช่แล้ว,ที่นี่ยังมีอีกคนนะ."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.

ในเวลานั้น,หญิงสาวคนดังกล่าวที่จ้องมองไปยังจงซาน.

"ผู้น้อยจงซาน,เป็นองค์รักษ์หลวงของกงจู,คารวะหวังเฟย."จงซานที่เอยออกมาทันที.

王妃, [Wángfēi] (n) พระมเหสี ในเรื่องนี้หมายถึง ภรรยาของหวัง(อ๋อง)

"โอ้ว? ระดับแกนทอง?เฉียนโหยวเจ้าหาองค์รักษ์หลวงระดับแกนทองมาเป็นผู้คุ้มกันรึ?"หญิงสาวคนดังกล่าวจ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยวด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"เขาคือเซียนเซิงของข้า."กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน.

"เซียนเซิง? เช่นเดียวกับสุ่ยจิงอย่างงั้นรึ?"หญิงสาวคนดังกล่าวเอ่ย.

"อืม"กงจูเฉียนโหยวพยักหน้ารับ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.