วันอาทิตย์ที่ 28 เมษายน พ.ศ. 2562

Immortality Chapter 259 Qi Tianhou

Immortality Chapter 259 Qi Tianhou

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 259   ฉีเทียนโหว.


Chapter 259 Qi Tianhou
天侯
  ฉีเทียนโหว.

สามเดือนถัดมา,ภายในหุบเขาแห่งหนึ่ง.

มีป้ายหลุมศพป้ายหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าเซียเหยี่ยน,ซึ่งมีอักษรสลักว่า"ฉูป้า".



เซียเหยียนที่ทำการสร้างสุสานให้กับฉู่ป้าซึ่งมีเพียงเสื้อผ้าไร้ศพ.

จากเหตุการณ์แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่เมืองเฟิงหลิงนั้นได้ผ่านมาสามเดือนแล้ว,เซี่ยเหยี่ยนที่วิ่งหนีตายหลบหนีมาได้,จวบจนถึงวันนี้ถึงได้ทำป้ายหลุมศพให้กับฉู่ป้า.

เซี่ยเหยี่ยนที่จ้องมองไปยังป้ายศิลาของฉู่ป้า,พลางขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,"ฉู่ป้า,เจ้าโปรดวางใจ,ไม่ต้องห่วงข้า,ตอนนี้ข้ามีกงจูเฉียนโหยวทดแทนแล้ว."

จากนั้น,เซียเหยี่ยนก็บินออกไป,ไม่มองป้ายศิลาของฉู่ป้าอีกต่อไป,ทว่าที่หน้าผากของเขาที่กระพริบไปมาเล็กน้อย.

ในเวลาเดียวกันนั้น,พื้นที่เดิมของสำนักซังอวิ๋น,ภายในบ้านหลังหนึ่ง,ดวงตาของเสี่ยวฉิวสุ่ยที่เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย,ก่อนที่จะเปิดประตูก้าวออกมา,พร้อมกับลอยออกไปยังทิศๆทางหนึ่ง,อย่างรวดเร็ว.
....

หกเดือนหลังจากนั้น,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,นอกเมืองแห่งหนึ่ง.

นอกเมืองภายในเกาะขนาดยักษ์เกาะหนึ่ง,กงจูเฉียนโหยวในชุดหญิงสาว,นำอาเอ้อบินตรงไปกลับมายังพื้นที่แห่งนี้,ทว่าอาต้านั้นยืนอยู่บนยอดเขา,จ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยวพร้อมกับยกมือคาระและกล่าวออกมาเล็กน้อย,"กงจู,"
กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองลงไปใต้ทะเล,"เซียนเซิงยังไม่มาอีกรึ?"

"ไม่,เซียนเซิงนั้นกำลังใช้สายน้ำแห่งนี้เพื่อบำเพ็ญพลัง,อย่างไรก็ตามเซียนเซิงบอกว่าจวนจะสำเร็จแล้ว."อาต้าเอ่ย.

"อืม."กงจูเฉียนโหยวที่พยักหน้า,เฝ้ารอคอยอย่างอดทน.

ใต้ทะเล,เหนือศิลาก้อนหนึ่ง,จงซานนั่งบำเพ็ญหลับตา,ไร้ซึ่งกลิ่นอายใดๆปกคลุม,ร่างกายที่กำลังดื่มด่ำกับแรงกดดันของน้ำทะเล.

เคล็ดวิชาหงหลวนเทียนระดับหก! ทะลายกฎเกณฑ์!

อะไรคือทะลายกฏเกณฑ์? จงซานที่ทำการเคลื่อนพลังบัวหงหลวนอย่างจริงจัง,ภายในหนึ่งวัน,เขามีโอกาส,สองชั่วโมง,เพื่อใช้พลังของบัวหงหลวนเทียนอย่างเต็มที,แผ่พุ่งพลังมายังดวงตา,เพื่อเปิดการใช้งานทักษะดวงตา,ซึ่งแน่นอนว่ามันเป็นหนึ่งในทักษะทะลายกฎเกณฑ์

เกี่ยวกับทะลวงกฎเกณฑ์นั้น?จงซานพึงเข้าใจได้เมื่อเร็วๆนี้.

นี่นับว่าเป็นหนึ่งทักษะที่น่าพรั่นพรึงเกินกว่าจะคาดได้,เป็นการรวบรวมพลังจิตจากบัวหงหลวน,คาดไม่ถึงเลยว่าจะสร้างผลลัพธ์ที่เหนือล้ำเช่นนี้.

เปิดเนตร,จงซานที่ราวกับว่าจะฉีกกระชากโลกใบนี้.

ราวกับดวงตาที่จ้องมองไปยังพื้นผิวกระจก,สร้างรอยแตกใยแมงมุมกระจายออกไปรอบๆ.

นี่คือกฏเกณฑ์,กฎเกณฑ์ของฟ้าดิน.

กับสิ่งที่เขาเห็น,ทำให้จงซานรู้สึกหวาดหวั่นพูดไม่ออกเช่นกัน,ที่เขาเห็นนั้นอาจจะนับว่าเป็นเพียงบางส่วน,เพราะว่าด้วยพลังเนตรของเขาในเวลานี้,กฎเกณฑ์ของฟ้าดินที่ปรากฏและหายไปในทันทีเช่นกัน,มีบางส่วนที่หายไป,อีกบางส่วนที่ปรากฏ,บางส่วนที่หายไป,ก่อนหน้านี้มันเคยมีอยู่.

กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,กฎเกณฑ์ของฟ้าดินนั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน,ทว่าเคล็ดวิชาหงหลวนเทียนระดับหกที่จงซานมี สามารถที่จะมองเห็นมันได้เหมือนดั่งเช่นยอดยุทธ์ที่มองเห็นกฎเกณฑ์ของฟ้าดินที่จะเกิดและเปลี่ยนแปลงในวันข้างหน้า,เป็นการมองเห็นการไหลของกฎเกณฑ์ในเวลาสั้นๆ,มองเห็นเค้าลาง,อย่างไรก็ตาม,การที่สามารถเห็นเค้าลางของกฏได้นี้,นับว่าเป็นประโยชน์กับจงซานมหาศาล.

จากก้นทะเล,เขาสามารถมองเห็นความกว้างใหญ่ของทะเล,มองเห็นร่องรอยการเคลื่อนไหวของคลื่นได้ระเอียดกว่าเดิม,จุดอ่อนแอของคลื่นสามารถมองเห็นได้อย่างง่ายดาย.

จงซานที่นำ,ดาบฝันร้ายออกมา,ก่อนที่จะเหวี่ยงโจมตีออกไปอย่างรุนแรง.

บัญญัติสวรรค์,คลื่นตัด!

บัญญัติสวรรค์,คลื่นตัด!

จงซานที่ปล่อยคลื่นตัดออกไปสองคลื่น,กลายเป็นการโจมตีขนาดใหญ่สองครั้งติดต่อกัน,กรีดผิวทะเลออกเป็นสองส่วน,สายน้าที่เปิดทางหลบการโจมตีของเขา.

"ตูมมมมแล้วก็ตูมมมมม"

คลื่นขนาดใหญ่ที่พุ่งขึ้นไปบนผิวน้ำ,มีพลังโจมตีนับร้อยลี้.

พลังเทียบเท่าระดับก่อตั้งวิญญาณ.

แม้ว่ามันจะไม่ได้ทรงพลังที่สุด,ทว่าด้วยสภาวะของจงซานในเวลานี้,นับว่ายกระดับตัวเองขึ้นอีกหลายขั้น,ด้วยการโจมตีดังกล่าวนี้,เขายังไม่ได้ใช้วิชากายาเทพอสูรอีกด้วย.

รอยยิ้มที่พึงพอใจ,พลังจิตที่ถูกดึงกลับมาจากดวงตาช้าๆ,การมองดูกฎเกณฑ์ด้วยวิชาหงหลวนเทียนนั้น,นับว่าใช้พลังไปไม่น้อย,ในเวลานี้,ทำให้บัวหงหลวนเทียนหมองลงเล็กน้อย.

อย่างไรก็ตามไม่ใช่เรื่องสำคัญนัก,มันสามารถฟื้นฟูกลับมาหลังจากผ่านไปสักระยะหนึ่งได้.

จงซานที่พยักหน้าพึงพอใจ,ก่อนที่จะดำนำพุ่งขึ้นบนผิวทะเลช้าๆ.

เรือนม่วงของเขาที่ได้รับผลประโยชนจากยันต์หยกทมิฬนับว่าเติบโตไม่น้อย,ทว่าตอนนี้เขายังไม่เข้าใจมันมากนัก,ส่วนสัมผัสเทวะ,รากเทวะแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเองก็นับเติบโตอย่างรวดเร็ว,หลายเดือนมานี้,ก่อนนั้นมีรัศมีแค่หนึ่งจั้ง,ตอนนี้มีขนาดหลายสิบจั้งแล้ว.

"พรึดๆ."จงซานที่โผล่พ้นผิวน้ำ.

จงซานที่เหยียบอยู่บนกระบี่เหินพุ่งตรงขึ้นไปบนยอดเขา.

"เซียนเซิง,มั่นคงแล้วรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่สอบถามออกมาทันที,

"นับว่าโชคดี,ที่ได้ก้าวไปถึงระดับหกแกนทองได้อย่างสมบูรณ์."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เซียนเซิง,ข้าได้ข่าวมาก่อนหน้านี้,ดูเหมือนว่าพวกเราจะต้องกลับไปเมืองหลวงแล้ว."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"โอ้ว? ข่าวอะไรรึ?"จงซานที่โคจรพลังสูดลมหายใจ,พื้นที่รอบๆดูเหมือนว่าจะมีไอน้ำหนาปรากฏขึ้นจากฝีมือเขาก่อนหน้า.

"เรื่องแรก,กู่หลินกลับไปถึงก่อนพวกเรา,พร้อมกับนำกระจกเงาหมื่นนครกลับไป,ตอนนี้ได้รับบรรดาศักดิ์เป็นรางวัล."กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้ว.

"อย่างไรรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.

"กู่หลินหายดีแล้ว!"กงจูเฉียนโหยวเอ่ย.

"หายดี?หายดีอย่างไรรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางแปลกใจ.

"ก่อนหน้านี้ข้าได้บอกเซียนเซิงแล้วว่าจิตสำนึกของเขาติดอยู่ในเรือนโอสถ,ด้วยการยกระดับไปยังอาณาจักรจักรพรรดิแท้ล้มเหลว,ทำให้ร่างของเขามีจิตสำนึกเหลือเพียงแค่เล็กน้อย."กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.

"อืม."จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาคิดใคร่ครวญ.

"หากว่าเขายังไม่ฟื้นฟู,อ๋องต้าเฉียนคงไม่มีทางที่จะมอบบรรดาศักดิ์ให้กับเขา,เขาที่ยังก้าวไปไม่ถึงระดับจักรพรรดิแท้,ไม่มีทางที่จะได้รับบรรดาศักดิ์,ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะหายดีแล้ว,และความทรงจำในอดีตเองก็ได้กลับมาแล้ว,อ๋องต้าเสวียนที่โปรดบุตรตนเอง,เป็นอย่างมาก."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

จงซานที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย.

"กู่หลิน,เวลานี้,ได้รับบรรดาศักดิ์เป็น"ฉีเทียนโหยว."และยังได้รับมรรคาระดับอ่อนนุ่ม,ได้รับพลังฟ้าดินที่อ่อนนุ่มเรียบร้อยแล้ว."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

จงซานที่สูดหายใจลึก,พยักหน้ารับ,กู่หลินนั้นเป็นปฏิปักษ์กับเขา,ยิ่งหลังจากนี้เชาว์ปัญญาของเขากลับคืนมาแล้ว,ตอนนี้ด้วยนิสัยดั้งเดิมของเขา,เป็นไปได้ว่าคงจะต้องหาเรื่องเขาอย่างแน่นอน.

"นอกจากนี้,เหนือหัวยังได้ออกราชโองการ,ให้ข้าเดินทางกลับให้เร็วที่สุด."กงจูเฉียนโหยวเอ่ย.

"ราชโองการรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วสงสัย.

"อืม,เพราะว่า,แปดเดือนหลังจากนี้,ราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวจะจัดงานชุมนุมใหญ่ที่จัดขึ้นในทุกๆหกสิบปี."กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"หืม?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.

"การสอบคัดเลือกเกอจี."กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
***ระบบการสอบนี้มีชื่อเรียกว่า [kējǔ] หรือยังเรียกว่า [kējǔzhì] และ 制度 [kējǔzhìdù] ชื่อเรียกของผู้ที่ผ่านการสอบ 3 อันดับแรก เรียกว่า 状元 [zhuàngyuán] , 榜眼[bǎngyǎn] และ 探花 [tànhuā] ตามลำดับ อันดับที่1 状元 [zhuàngyuán] คนไทยเราที่เคยดูหนังจีนย้อนยุคในสมัยก่อนอาจค้นเคยกับชื่อที่เรียกว่า จองหงวน นั่นเองระบบการสอบ 制度 [kējǔ zhìdù] เริ่มใช้สมัย 隋唐 [suítáng] มาจนถึง สมัยราชวงศ์ 清代 [qīngdài]***

"การสอบเกอจี?"จงซานที่ขมวดคิ้ว.

"ใช่แล้ว,เซียนเซิงสามารถเข้าร่วมการสอบเกอจีได้,มันถูกจัดขึ้นหกสิบปีต่อหนึ่งครั้ง,ผู้ที่ได้ครองบัณฑิตอันดับหนึ่ง(จองหงวน),จะได้รับมรรคาที่อ่อนนุ่มอีกด้วย."กงจูเฉียนโหยวเอ่ย.

จงซานที่จ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยว,พลางยิ้มขมๆออกมา,"สอบเกอจี,ข้าไม่เคยเข้าทดสอบ,นอกจากนี้,นี่ยังเป็นการทดสอบของราชวงศ์สวรรค์,ต้องมีเหล่าผู้เชี่ยวชาญมากมายนับไม่ถ้วน,กลุ่มคนที่ชาญฉลาด,แล้วด้วยพลังฝึกตนของข้าในเวลานี้จะสอบได้อย่างงั้นรึ?"

"ด้วยความสามารถของเซียนเซิง,ข้ามั่นใจว่าจะต้องได้รับตำแหน่งจองหงวนแน่นอน,อาต้า,อาเอ้อ,พวกเจ้าคิดว่าไง?"กงจูเฉียนโหยวที่เอ่ยออกมา.

"เซียนเซิงต้องได้ตำแหน่งจองหงวนแน่!"อาต้าที่และอาเอ้อที่กล่าวรับรองด้วยความมั่นใจเช่นกัน.

เห็นทั้งสามที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ,จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"เริ่มเดินทางดีกว่า,ในเมื่อเหนือหัวได้ออกราชโองการ,ให้พวกเราเดินทางกลับเมืองหลวง,นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์แล้ว.ส่วนเรื่องอื่นๆ,พวกเราค่อยปรึกษากันอีกครั้งก็ได้."

นครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์นั้น,เป็นเมืองหลวงของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวนั่นเอง,เป็นหนึ่งในสามของเมืองที่ใหญ่ที่สุดภายใต้สวรรค์แห่งนี้.
..........

 บนเกาะลอยฟ้าขนาดใหญ่,ของนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์,บนสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง,ที่ลานจัตุรัส,มีสาวงามนับร้อยที่กำลังร่ายรำอย่างอ่อนช้อย,และยังมีวงดนตรีคอยบรรเลงเพลง,ให้เหล่าสาวงามร่ายรำ.

ทว่าบนบัลลังก์ที่ชมการแสดงดนตรี,มีเพียงชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่.

ชายในชุดหงสาสีทองม่วง,สวมชุดเกราะสีเหลืองทอง,สวมรองเท้าชุดเกราะทองคำ,สีหน้าท่าทางที่ดูอหังการเหยียดหยันทุกคนทั่วหล้า.

ชายผู้นี้,คือซือจื่อกู่หลินที่เพิ่งกลับมาจากราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีนั่นเอง.

ฉีเทียนโหยว,กู่หลิน.

ลายสลักหงสาสองตัวสะบัดปีก,บารมีความอหังการของฉีเทียนโหยวที่แผ่สะกดข่มทุกคน,กลิ่นอายของหงสาเพลิงที่แผ่ออกมาบินอยู่ล้อมรอบชุดของเขา.

สายตาของเขาที่จ้องมองการร่ายรำของสาวงาม,ทว่าภายในใจของเขานั้นกำลังคิดใคร่ครวญวางแผนเรื่องราวบางอย่างอยู่ในใจ.

ที่ด้านข้างของเขานั้นมีขุนนางผู้หนึ่งยืนอยู่,เป็นเซียนเซิงสุ่ยจิงนั่นเอง,คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะมายืนอยู่ข้างๆ.

"โหวเย่,เหนือหัวได้ออกราชโองการส่งไปถึงกงจูเฉียนโหยวแล้ว,คาดว่าอย่างน้อยหกเดือน,กงจูเฉียนโหยวคงเดินทางกลับมาถึงนครบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์."ขุนนางอีกคนหนึ่งที่กล่าวรายงาน.

"ดี,หกเดือน,ข้าจะรอเจ้าอีกหกเดือน!"ฉีเทียนโหยวที่เผยยิ้มอย่างทะนงออกมา.

"โหวเย่,ท่านที่ทำความชอบนำกระจกเงาหมื่นนครกลับมา,ทว่าโหวเย่ต้องการแลกมันกับวิชาของนครบรรพกาลศักดิสิทธิ์เพียงวิชาเดียวอย่างงั้นรึ? ช่างน่าเสียดาย."เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเอ่ย.

"ฮ่าฮ่าฮ่า,นำกระจกเงาหมื่นนครกลับมารึ? ความดีความชอบอะไรกัน? ไม่อยู่ในสายตาของข้าสักนิด,มันก็แค่การเดินทางท่องเที่ยวเท่านั้น,เจ้าคิดไปถึงใหนกัน."ฉีเทียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางอวดดี.

"ครับ."ขุนนางคนดังกล่าวรับคำในทันที.

สายตาของเขาที่หันหน้าจ้องมองไปยังคนข้างๆอีกคน,"สุ่ยจิง,เจ้าคิดว่าข้าต้องใช้วิธีใดที่จะดึงเฉียนโหยวกลับมาเป็นของข้า?"

"สุ่ยจิงไม่สามารถ."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ตอบออกมาเบาๆ.

"ฮ่าฮ่า,เช่นนั้นสุ่ยจิงเจ้าคงจะเทียบข้าไม่ได้,ข้าได้มีแผนการสามแผนการ,แผนการที่ดีที่สุดคือการโจมตีไปที่จิตใจ,แผนการที่สองโจมตีไปยังร่างกาย,และแผนการที่แย่ที่สุด,คือการสร้างอาชญากรรม,อีกไม่นาน,เฉียนโหยวก็ต้องกลายมาเป็นภรรยาของข้าในที่สุด,ทว่าเจ้าล่ะ? คิดจะรอไปทั้งชีวิตเลยรึไง? รอให้เจ้ากับนางต้องตายไปอีกครั้งรึไง,ถึงคิดจะลงมือ?"ฉีเทียนโหวที่กล่าวเป็นนัยย์ด้วยรอยยิ้ม.

"เช่นนั้นขอให้โหวเย่ชี้แนะด้วย."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าวออกมาภายในใจที่รู้สึกเจ็บปวดไปด้วยเช่นกัน.

กู่หลินที่จ้องมองไปยังสุ่ยจิงด้วยความพึงพอใจ,"เจ้าอ่อนแอเกินไป,หากว่าเป็นข้าล่ะก็,ถึงจะเป็นอ๋องต้าเสวียน,ข้าจะปล่อยเอาไว้อย่างงั้นรึ? หากคนหนึ่งหายไป,อีกคนหนึ่งก็สามารถเข้าไปแทนที่ได้."

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้ว.

"แปดเดือนหลังจากนี้,ราชวงศ์สวรรค์จะทำการสอบเกอจี,นี่เป็นโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว,ในเวลานั้นข้าก็จะเข้าร่วม,ส่วนเจ้าเองนี่ก็นับว่าเป็นโอกาสแล้วไม่ใช่รึ? จงเข้าร่วม,ทำให้ข้าได้เห็น,ความสามารถของเจ้า,ว่าใต้หล้าแห่งนี้เจ้ามีความสามารถเท่าใด."ฉีเทียนโหวที่กล่าวออกมาเป็นปริศนาเช่นกัน.

เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,จ้องมองไปยังฉีเทียนโหยว,กู่หลิน,จากนั้นก็ถอนหายใจยาว,ส่ายหน้าไปมา,และไม่กล่าวอะไรอีกต่อไป.


เห็นท่าทางของเซียนเซิงสุ่ยจิงแล้ว,ฉีเทียนโหยวที่เผยยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย,คิดอะไรเล็กน้อย,ไม่มองเซียนเซิงสุ่ยจิงอีกต่อไป,เขาที่หันหน้ามาจ้องมองเหล่านางรำที่ร่ายรำบนจัสตุรัสต่อไป.




ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)


สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.

 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น