Immortality Chapter 258 Broken absurdly beginning
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 258 ทะลายกฎเกณฑ์
Chapter 258 Broken absurdly beginning
破妄之始
ทะลายกฎเกณฑ์
บัวหิมะพิสุทธิ์เวลานี้กำลังจะสิ้นอายุไขแล้ว,มันที่แห้งเหี่ยวลงไปเรื่อย,เป็นเหมือนดั่งที่จงซานเคยได้ยินมา.
......
"หืม,เรือนโอสถ,เจ้าต้องการที่จะยึดครองจิตสำนึกของข้าอย่างงั้นรึ?"
......
"เจ้าพ่ายแพ้เรียบร้อยแล้ว,นับตั้งแต่ถูกบัวหิมะพิสุทธิ์สกัดกลั่น,เจ้าก่อนหน้านี้,อาจจะแข็งแกร่ง,ไร้เทียมทาน,ตอนนี้เจ้าเป็นได้แค่เพียงผู้แพ้เท่านั้น,เจ้ามีพลังที่แข็งแกร่ง,มีจิตสำนึกที่น่าเกรงขาม,ทว่าเจ้าเป็นเพียงเศษเสี้ยวของจิตสำนึกแต่ไม่ใช่ทั้งหมด,สุดท้ายแล้วมีแต่ต้องยอมจำนนเท่านั้น."
......
"ขัดขืนรึ?
เจ้าไม่มีทางขัดขืนข้าได้,นี่คือเขตแดนเรือนโอสถของข้า,มันคือเขตแดนของข้า,เจ้าทำได้แค่เป็นส่วนหนึ่งของข้าเท่านั้น."
......
"ยอมเป็นสัตว์เลี้ยวของข้า,ยอมจำนนข้าอย่างงั้นรึ?
เฮ้เฮ้,ทว่าข้าชอบเจ้า,เจ้าจะกลายเป็นรากสัมผัสเทวะของข้า,ยอมจำนนต่อข้า,เป็นส่วนหนึ่งของข้าซะ."
......
"ยอมเป็นรากสัมผัสเทวะ,แต่ขอมีจิตสำนึกอย่างงั้นรึ?
ฮ่าฮ่า,นี่คือร่างของข้า,จะยอมให้มีจิตสำนึกสองดวงได้อย่างไรล่ะ?
เจ้าไม่จำเป็นต้องมีความคิด."
......
"ต่อสู้ให้พินาถไปทั้งสองฝั่งอย่างงั้นรึ?
เจ้าคิดว่ามีพลังพอที่จะต่อสู้ให้พังพินาถไปทั้งสองฝังอย่างงั้นรึ?
จิตสำนึกของเจ้าจะถูกทำลาย,แน่นอนว่าร่างกายหลักของจ้าตอนนี้อยู่ในสภาพที่อ่อนแอ,ด้วยร่างกายที่อ่อนแอที่สุดตอนนี้ยังจำทำอะไรได้,ข้าต้องการคุณสมบัติของเจ้า,พลังที่ต่อต้านสวรรค์นั่น,ถึงพลังตอนนี้จะยังอ่อนแอก็ไม่สำคัญ,ตราบเท่าที่ข้ามีเวลา,จะต้องฟื้นฟูมันกลับมาได้แน่."
......
"ตูมมมมม"
บัวหิมะพิสุทธิ์ในเวลานี้ที่ระเบิดเสียงดัง.
"พรึด!"โลหิตที่พุ่งกระฉูด.
"คิดจะยอมตายไม่ให้ข้าได้ครองพลังของเจ้าอย่างงั้นรึ?!"เสียงที่ดังก้องอยู่ด้านในจิตสำนึกของจงซาน.
บัวหิมะพิสุทธิ์ที่สิ้นพลังแล้ว,ตอนนี้ได้เหี่ยวเฉาไปเรียบร้อยแล้ว,แท่นบัวหิมะตอนนี้มันได้เหี่ยวไปแล้ว,ตอนนี้มันได้เปลี่ยนเป็นสิ่งของเล็กๆอยู่ด้านหน้าของจงซาน.
จงซานที่ยังคงนั่งขัดสมาธิ,หลับตาแน่น,ที่มุมปากยกยิ้มด้วยท่าทางพึงพอใจ,ก่อนหน้านี้กับการดิ้นรนของหางสวรรค์,ท้ายที่สุดเขาก็ได้รับชัยชนระ,หางสวรรค์ที่ดิ้นรนอย่างถึงที่สุด,สุดท้ายแล้วก็พลังทลายลง,หากหางสวรรค์แห่งจุดจบสามารถต้านทานเขาได้,ยังไม่รู้เลยว่าร่างของจงซานจะเป็นเช่นไร.
จงซานที่กำลังควบคุมลมหายใจ.
จิตสำนึกที่กำลังดื่มดำ,ภายในจิตสำนึกของเขาเวลานี้,กำลังสร้างเรือนโอสถ,ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับเรือนม่วงเป็นอย่างมาก.
เรือนม่วงใช้เก็บพลังวิญญาณ,เรือนโอสถใช้เก็บสัมผัสเทวะ.
ที่ด้านหน้านั้นเป็นเขตแดนอย่างหนึ่ง,ที่เป็นความมืดมิดที่เกี่ยวข้องกับจงซาน,เขตแดนดังกล่าวนั้นกำลังเปลี่ยนรูปร่างเป็นแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่มีขนาดเล็กมา,นอกจากนี้ยังไม่มีจิตสำนึกอีกต่อไป,หางจิ้งจอกแปดสีที่กำลังหวัดแกว่งไปมา,รอบๆหางสวรรค์นั้น,มีม่านพลังที่โปล่งแสงอยู่,เป็นเหมือนกับพลังที่รวมเข้ากับสวรรค์และปฐพี,นี่คือสัมผัสเทวะ,เป็นการควบรวมสกัดกลั่นสัมผัสเทวะของจงซานนั่นเอง.
รากสัมผัสทวะ: แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
สัมผัสเทวะที่เกิดเป็นรูปร่าง,ซึ่งก็คือรากสัมผัสเทวะ,แม้ว่ามันจะกลายเป็นรูปเป็นร่างแล้ว,ทว่าสัมผัสเทวะของจงซานตอนนี้ยังนับได้ว่าอ่อนแอ,ทำให้ร่างของมันในเวลานี้,เมื่อควบรวมสัมผัสเทวะได้สำเร็จจึงมีขนาดแค่เพียงหนึ่งจั้งเท่านั้น.
อย่างไรก็ตาม,เพียงแค่นี้ก็เพียงพอสำหรับจงซานแล้ว,เขตแดนขนาดหนึ่งจั้ง,ไม่จำเป็นต้องมองด้วยตา,แต่ก็สามารถเข้าใจรูปร่างดังกล่าวได้ชัดเจน.
สิ่งสำคัญที่สุด,ตอนนี้เขามีระดับหกแกนทองแล้ว.
ก้าวต่อไปเมื่อไหร่ที่ก็ตามที่เขาก้าวไปถึงระดับก่อตั้งวิญญาณ,เขาก็จะเดินทางไปรับหลิงเอ๋อ.
จงซานที่ลืมตาขึ้นช้าๆ,ดวงตาที่ส่องประกายแวววาว,ประกายแสงที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ.
บัวหิมะพิสุทธิ์ในเวลานี้,ได้เหี่ยวเฉาอย่างสมบูรณ์แล้ว,มันได้แตกสลายกลายเป็นฝุ่นก่อนที่จะถูกลมพัดผ่านสลายไป.
บัวหิมะพิสุทธิ์?นับจากนี้ไม่มีอีกแล้ว,อย่างไรก็ตามมันได้กลายเป็นรากเทวะ,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบให้กับเขาแล้ว.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,แม้ว่าจะรู้สึกโกรธเกรี้ยวดิ้นรน,ทว่าท้ายที่สุดจงซานก็ลบจิตสำนึกของมันหายได้ทั้งหมด,ทำลายร่างเดิมของมันไป,ตอนนี้เหลือเพียงสถานะแหล่งกำเนิดพลังเท่านั้น,คุณสมบัติความจำทั้งหมดได้ถูกทิ้งเอาไว้ให้กับจงซานแล้ว.
อย่างไรก็ตาม,จงซานเองดูเหมือนว่าจะเข้าใจได้เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น.
นับเป็นเรื่องเศร้าสำหรับแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,มันไม่ได้มีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้แล้ว,ก่อนหน้านี้ที่มันได้เข้ามาในโลกใบนี้,ก็ถูกคนผนึกเอาไว้,หลังจากนั้นหมื่นปี,ขณะที่หลุดออกมาได้,กับต้องมาพบกับอสุรกายเช่นจงซาน,ถูกทำลายร่างและจิตสำนึกไป,บอกได้เลยว่าเป็นโชคร้ายของมันอย่างที่สุด.
แม้ว่าจงซานจะยังไม่เข้าใจความสามารถของมันทั้งหมด,อย่างไรก็ยังไม่จำเป็นที่เขาจะไขว่คว้าในเวลานี้,ยังไม่ถึงเวลา,สิ่งที่เขาต้องทำก็คือเพิ่มพลังฝึกตนให้เพียงพอ,จนกว่าจะสามารถใช้พลังของมันได้.
อย่างไรก็ตาม,พลังของบัวหิมะพิสุทธิ์ก่อนหน้านี้มันยังหลงเหลืออยู่ในร่างกายของเขาไม่น้อย,ตอนนี้บัวหงหลวนบนหน้าผากที่ส่องแสงสว่างจ้า.
ดูเหมือนว่าบัวหงหลวนตอนนี้มันเริ่มเพิ่มขนาดขึ้น,ใหญ่กว่าเดิมหนึ่งเท่า,กลายเป็นเคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,ระดับหก!
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,ระดับห้า,ก็คือ,นิมิตโชคดี,โชคร้าย!
เคล็ดวิชาหงหลวนเทียน,ระดับหก,ทะลายกฎเกณฑ์!
ระดับหก,ทะลายกฎเกณฑ์?
จงซานยังไม่มีเวลาตรวจสอบในเวลานี้,ทว่าตอนนี้เขาจะต้องเร่งรีบ,ออกจากเมืองก่อน,เพราะว่าด้วยสภาวะในเวลานี้,เขาจะสามารถออกไปด้านนอกได้.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้ตายไปแล้ว,ด้วยการตายของมัน,บนอากาศ,สายฟ้ามากมายที่เริ่มลดน้อยถอยลงอย่างคาดไม่ถึง,เวลานี้มันเริ่มมีพลังน้อยมาก,ลดลงเรื่อยๆ!
เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น,จงซานที่บินขึ้นไปบนภูเขาครึ่งซีก,ยืนอยู่ข้างๆกงจูเฉียนโหยวและคนอื่นๆ.
ในเวลานั้น,สายฟ้ามากมายได้ถอยหายไปแล้ว,พริบตาเดียวที่สายฟ้าหายไป,ผนึกยันต์,สั่นไปมาเล็กน้อย,ก่อนที่จะหายไปในทันที.
ดูเหมือนว่ามันจะเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่,ทันทีที่ยันต์หายไป,ยันต์ทั่วทั้งเมืองที่ผนึกทุกคนเอาไว้,ก็สั่นไปมา,และหายไปในทันทีเช่นกัน.
ซือจื่อหานจิวที่ลอยอยู่บนอากาศ,ที่หล่นลงมาเล็กน้อย,ทว่าเขาก็ตั้งหลักได้ในทันที,แม้ว่าจะสงสัยเล็กน้อย,ทว่าก็เร่งรีบบินหนีไปอย่างรวดเร็ว.
ที่ด้านหน้าของจงซาน,อาต้า,อาเอ้อ,และเนียนโหยวโหยว,ที่แววตาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก,รวบรวมพลังรอคอย,เตรียมที่จะเข้าปะทะแปดหางสวรรค์,ทว่า,ทว่า.........
อาต้า,อาเอ้อและเนียนโหยวโหยวที่ชำเลืองมองตาโต,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหายไปอย่างงั้นรึ?
เพียงแค่พริบตาเดียว,ไม่,พวกเขายังไม่กระพริบตาด้วยซ้ำ,เกิดอะไรขึ้นกัน?
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบล่ะ?
คนทั้งสามที่เผยสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ,กลับเรื่องที่เกิดขึ้น,กงจูเฉียนโหยวที่โผเข้าหาจงซานในทันที,แปดหางสวรรค์ที่อ้าปากกว้าง,เป็นความทรงจำที่ชัดเจนมาก,บางทีเป็นไปได้ว่า,บางทีนางและเซียนเซิงคงตายไปด้วยกันแล้ว,นับเป็นเรื่องที่พึงพอใจแล้ว.
"กงจู,พวกเรารีบออกนอกเมืองเถอะ!"จงซานที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"หืม?"กงจูเฉียนโหยวที่ชำเลืองออกมาเล็กน้อย,นางที่ชำเลืองมองออกไปรอบๆ,พบว่าแปดหางสวรรค์ไม่มีแล้ว,หายไปแล้วรึ?
เนียนโหยวโหยวที่เพ่งพิศอยู่ชั่วขณะ,นางที่จ้องมองไปยังจงซาน.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบไม่อยู่แล้วรึ?
อย่างไรก็ตาม,เป็นดังที่จงซานกล่าวเหรอ,ที่นี่ปลอดภัย,เขารู้ได้อย่างไร?
"เกิดอะไรขึ้น?
เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นกัน?"เนี่ยนโหยวโหยวที่สอบถามจงซานออกมาในทันที.
"ไปเถอะ!"จงซานเอ่ย.
อาต้าที่ได้สติ,พร้อมกับสร้างเมฆสีขาวนำพวกเขาพุ่งตรงไป,ตามทิศทางที่จงซานบอก,บินตรงไปยังประตูตะวันออก.
หมอกหนาได้สลายไป,หางสวรรค์ทั่วทั้งเมืองกลายเป็นพืชไม่สร้างอันตรายต่อคนในเมืองแล้ว,ทว่าทุกคนในเวลานี้,เมื่อเห็นดอกหางสวรรค์,กับหวาดผวาวิ่งหนีไม่สนใจมันเลยแม้แต่น้อย.
"ประตูเปิดแล้ว,ประตูเมืองเปิดแล้ว.
ที่ไกลออกไปมีคนที่ตะโกนออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้น.
"วูซซซซ"
ได้ยินเสียงดังกล่าว,คนมากมายที่หวาดผวาต่างก็พุ่งตรงออกไปยังประตูเมืองที่เปิด,ไม่รั้งรออีกต่อไป,เหมือนกับฝันร้ายที่ได้มาเยือนกำลังจะหายไป,เมืองแห่งนี้คือฝันร้ายที่พวกเขาหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด.
ทุกคนที่อยู่ด้านนอกที่รอคอย,หมอกสีขาวที่สลายหายไปช้าๆ,หลายคนที่เร่งรีบเตรียมบินเข้าไปข้างใน.
ทว่าต้องชงักงัน,เมื่อเห็นคนมากมายที่กำลังหวาดผวาหนีตายวิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิต,ทำให้พวกเขารั้งรอจ้องมองด้วยท่าทางตื่นตะลึง,เพราะว่ามีคนมากมายที่พวกเขารู้จัก,แม้แต่ระดับก่อตั้งวิญญาณ,หรือผู้ฝึกตนยอดฝีมือ,กับท่าทางที่ดีใจสุดขีดนี่คืออะไรกัน?น้ำหูน้ำตาที่ไหลอาบแก้มด้วยความปราบปลื้มคืออะไร?
ไม่,ไม่ใช่แค่คนเดียว,เกือบทุกคนที่หนีออกมาจากเมืองเฟิงหลิง,ทุกคนที่ออกมาได้,ต่างก็แสดงท่าทางแทบจะเหมือนๆกัน,พวกเขาที่ตื่นเต้นอย่างถึงที่สุด,น้ำตาที่ไหลอาบแก้มเต็มไปด้วยความยินดี.
คนที่ออกมาต่างก็ร้องไห้,น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย,คนหลายพันที่น้ำตาไหลพรากๆ,เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์จริงๆ.
กลุ่มจงซานที่ออกมาจากประตูด้วยเช่นกัน.
"จงซาน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบล่ะ?"เนียนโหยวโหยวที่ยังคงสอบถามเขาอีกครั้ง.
ทุกคนต่างก็จ้องมองมายังจงซาน.
"ไม่รู้,หนีไปแล้วมั้ง!"จงซานที่ตอบแบบพอไปที.
ได้ยินคำพูดของจงซาน,ทุกคนถึงกับพูดไม่ออก,หนีไป,หนีไปแล้วอย่างงั้นรึ?
ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าในเมื่อจงซานไม่ต้องการเอ่ย,ทุกคนก็ไม่สามารถถามเขาได้.
ทว่าเนียนโหยวโหยวนั้นยังไม่ต้องการยอมแพ้,สายตาของนางที่แสดงท่าทางสนใจเป็นอย่างมาก,"จงซาน,เจ้าจะติดตามข้าไปหรือไม่! ข้าต้องการนำเจ้าเข้าสู่แดนเทพอมตะ!"
"ตามเจ้าเหรอ? เจ้าจะเอาข้าไปขาย,ทำไมข้าจะไม่รู้."จงซานที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม.
"ชิ,ไม่ไปก็ไม่ไปสิ,อย่างไรก็ตาม,อย่าได้ลืมคำมั่นของเจ้า,ไว้กลับมาครั้งหน้า,ข้าต้องการมัน!"เนียนโหยวโหยวที่กระทืบเท้าสองสามที,ก่อนที่จะบินออกมา,ใบหน้าท่าทางน้ำเสียงของนางที่แสดงออกมาราวกับว่านางเป็นภรรยาของเขา.
เห็นท่าทางของเนียนโหยวโหยว,จงซานที่ส่ายหน้าไปมาด้วยรอยยิ้ม,อารมณ์ของนางเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนน่าหวาดหวั่น.
"รักษาตัวด้วย!"จงซานที่ตะโกนตามหลัง.
ได้ยินคำพูดจงซาน,เนียนโหยวโหยวที่ชงักเล็กน้อยแต่ไม่หันกลับมา,ยังคงบินหนีไป.
"เซียนเซิง,ตอนนี้พวกเราจะไปใหนดี?"อาต้าถาม.
"กลับราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว!"จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ."อาต้าที่ตอบรับในทันที,ก่อนที่จะบังคับเมฆสีขาวบินออกไปทันที.
กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยวที่บินออกไป,ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ทว่าก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใดออกมา.
คนในเมืองเฟิงหลิงเวลานี้,ต่างก็วิ่งหนีตายออกมา,ทุกคนที่ยังมีชีวิตอยู่,ต่างก็หนีออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน,ไม่มีใครกล้ารั้งรอแม้แต่มองกลับหลัง,ซือจื่อหานจิวที่หนีออกมาได้,ตอนนี้จ้องมองออกไปยังเมืองเฟิงหลิงด้วยท่าทางหวาดกลัว.
มีอยู่หลายคนที่อยู่ในเมือง,ระหว่างทางที่หนี,ในเวลานี้,เขาก็พบว่าดอกไม้หางสรรค์ทั่วทั้งเมืองเวลานี้มันได้เหี่ยวแห้งไปอย่างคาดไม่ถึง,ตายแล้วเหรอ,ดอกไม้อสุรกายที่กินคน?ในเวลานี้มันได้กลายเป็นเพียงดอกไม้ธรรมดาๆทั่วไปแล้ว.
ทุกคนที่หนีออกมาได้,ทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวหวาดผวาอย่างถึงที่สุด,พวกเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้,นอกจากนี้แร่เหมืองขนาดใหญ่เองก็หายไปแล้ว,ทะเลสาบขนาดใหญ่หายไปแล้ว,เกาะลอยฟ้าทั้งหมดหายไปแล้ว,ทำให้พวกเขารับรองได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นเรื่องจริง.
แปดหางสวรรค์ในตอนนี้นะรึ?
มันได้กลายเป็นปริศนา,ไม่มีใครรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น.
ซือจื่อหานจิวเวลานี้เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวขุ่นเคืองถึงที่สุด,การเดินทางมายังเมืองเฟิงหลิงครั้งนี้,ไม่ได้รับประโยชน์อะไรแม้แต่น้อย,หนำซ้ำยังเสียคนไปมากมาย,ข่าวที่เกิดขึ้นในเมืองเฟิงหลิงแห่งนี้สร้างความน่าหวาดกลัวให้กับทุกคนไปทั่ว,จนเมืองแห่งนี้ถูกขนานนามให้เป็นเมืองแห่งฝันร้าย!
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น