Immortality Chapter 257 The remnant shade seals Heaven and Earth greatly

Immortality Chapter 257 The remnant shade seals Heaven and Earth greatly

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 257 ยันต์ประทับหยุดสวรรค์และปฐพี.

Chapter 257 The remnant shade seals Heaven and Earth greatly

残影大封天地

  ยันต์ประทับหยุดสวรรค์และปฐพี.

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกำลังมุ่งมายังพื้นที่แห่งนี้แล้ว,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,พวกเขาควรที่จะหนีให้เร็วที่สุด,ทว่าจงซานกลับไม่หนี.

จงซานที่ทำการคำนวณเรื่องต่างๆ,หากว่ายังไม่เปลี่ยนตำแหน่ง,พวกเขาคงต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย,เมืองเฟิงหลิงที่ถูกผิดผนึกด้วยค่ายกลทำลายล้าง,เวลานี้เก้าสายฟ้าสวรรค์ที่กำลังเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ.

เก้าสายฟ้าสวรรค์ที่ร้ายกาจทรงพลังเป็นอย่างมาก.

บัวหงหลวนมีปัญหาหรือไม่? ถ้ามีปัญหาทุกอย่างคงจบสิ้นแล้ว,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ไล่กลืนกินทุกอย่างทั่วเมือง,ยังมีเก้าสายฟ้าสวรรค์ที่ไม่สามารถหลบหนีได้อย่างแน่นอน,พวกเขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย,ไม่ว่าจะหนีไปซ่อนยังพื้นที่ใหนก็ตาม,ไม่ช้าก็เร็วก็ต้องตายเช่นเดิม.

ตอนนี้เขาได้แต่หวังว่าบัวหงหลวนนั้นจะไม่มีปัญหา,นอกจากนี้จงซานก็สัมผัสได้ว่ามันไม่ได้มีปัญหาแต่อย่างใด.

ยังคงปรกติดี,พวกเขาจะต้องปลอดภัยอย่างงั้นรึ?

ในเมื่อเป็นเช่นนี้,เรื่องของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,อาจจะนับว่าเป็นเรื่องเร่งด่วน! หากพวกเขาต้องตาย,มันจะต้องเปลี่ยนสีแน่นอน.

หนีเหรอ,หนีไปใหนกัน,ยังมีที่ใหนปลอดภัยอยู่อีกรึ? ไม่ช้าก็เร็วย่อมต้องเชิญหน้ากับแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเช่นเดิม,ตอนนี้คงได้ทำแค่รอ? รอคอย,รอคอยให้สายฟ้าเก้าสวรรค์มาถึงรึ?ไม่ได้การ,สถานการณ์ที่ดูเหมือนไม่แน่นอน,ในเมื่อยังไงก็ต้องเผชิญหน้ากับแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบแล้วเขาจะปลอดภัย ,เช่นนั้นตอนนี้ก็น่าจะลองดู,ที่ๆอันตายที่สุดอาจจะเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่สุดไมใช่รึ?

จงซานที่ไม่คิดที่จะขยับไปใหนแม้แต่น้อย,ยังคงเชื่อมั่นไม่เปลี่ยนแปลง,ด้วยสถานที่เขาอยู่ในเวลานี้,จงซานมั่นใจว่าปลอดภัยที่สุด,ตามหลักฮวงจุ้ยเอง,มีแบบแผนของมันที่แน่นอน,พื้นที่แต่ละแห่งมีทั้งปลอดภัยและอันตราย,แน่นอนว่าพื้นที่เหล่านั้นไม่มีใครรู้ได้,ทุกคนได้แต่ทำการคาดเดาเท่านั้น,ทว่าจงซานนั้นยังคงสุขุมนิ่งงันเหมือนเดิม,แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าต้องใช้วิธีใด,แต่ก็ยังเชื่อว่าพื้นที่แห่งนี้ปลอดภัย.

"ฟิบ,ฟี,ฟิบๆๆ...."

ไม่ไกลออกไปนั้น,จงซานที่ได้ยินเสียงน่ารักน่าชังของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,มันกำลังมาที่นี่,ร่างของมันนั้นมีม่านพลังจิตคุ้มกันอยู่,มันไม่ได้หวาดกลัวปลาฮวงจุ้ย,ที่จะใช้กำหนดตำแหน่งเพื่อกังขังมันได้อีกแล้ว.

ซือจื่อหานจิวที่อยู่ในสภาพอเนจอนาถ,ร่างกายเสื้อผ้าขาดวิ่น,โลหิตที่อาบไปทั่วร่าง,ใบหน้าเปื้อนโลหิตเป็นหย่อมๆ,ผิวถลอกปอกเปิก,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเพิ่งผ่านการต่อสู้ที่ขมขื่นมา.

ขณะที่หลบหนี,ตอนนี้ได้พลัดหลงกับเซียนเซิงโจวและเซียนเซิงโหยวแล้ว,ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาเป็นหรือตาย,เซียนเซิงหานจิวที่หนีไม่คิดชีวิต,จะยังสามารถเป็นห่วงพวกเขาอีกหรือ,แม้แต่ตัวเขาเองตอนนี้,ยังไม่รู้ว่าจะเป็นหรือจะตาย.

แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเป็นอสุรกายที่ร้ายกาจมาก,กินทุกอย่าง,แม้แต่พิษร้ายแรงที่มีผลกับเซียน,การโจมตีที่ทรงพลังอื่นใด,แม้แต่อาวุธวิเศษ,แม้แต่ศรปราณทะลวงกว่า 100,000 ดอกที่ยิงออกไปยังถูกมันกินเข้าไปอย่างง่ายดาย,ยังจะมีอะไรทำล้ายมันอีกรึ? เขาที่ได้แต่สาบแช่งตัวเอง,ไม่คาดคิดเลยว่าหลังจากที่เห็นความผิดพลาดของมารฉู่ป้าไปแล้ว,เขายังกระทำเรื่องไร้ประโยชน์อีกรึ? แม้แต่ระดับจักรพรรดิแท้ก่อนหน้ายังถูกมันกินเข้าไปอย่างง่ายดาย.

แปดหางสวรรค์ที่ไล่เข้ามาใกล้มากขึ้นและก็มากขึ้น,ซือจานหานจิวที่คิดและหวังว่าหุบเขาก่อนหน้านี้ที่เคยผนึกมันเอาไว้,จะทำให้มันรู้สึกเป็นปฏิปักษ์และไม่ไล่ตามเขา.

ทว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนั้นตอนนี้กลับไม่รู้สึกหวาดกลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว,ผิดจากที่เขาได้คาดการณ์เป็นอย่างมาก.

"ฟิบ,ฟี่ ฟิบ" เสียงของแปดหางสวรรค์ที่ดีใจตื่นเต้นที่จะได้กินซือจื่อหานจิว.

ซือจื่อหานจิวที่เต็มไปด้วยความห่อเหี่ยวอย่างที่สุด,ทว่าในเวลาเดียวกันที่ภูเขาครึ่งซีก,จงซาน,เฉียนโหยว,เนียนโหยวโหยว,อาต้าและอาเอ้อ.

จงซานที่ยังคงนั่งอยู่บนแท่นหิน,ได้ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขาอย่างคาดไม่ถึง,ใบหน้าของพวกเขาที่จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว,เนียนโหยวโหยวและคนอื่นๆเองก็จับจ้องเงยหน้ามองมายังพวกเขาอีกด้วย.

เห็นดังนั้น,ซือจื่อหานจิวที่เต็มไปด้วยความดีใจขึ้นมาทันที.

เผือกร้อนที่จะโยนไปให้คนอื่น.

ที่ด้านล่างมีระดับจักรพรรดิแท้สามคน,ต้องดูหอมหวานน่าอร่อยกว่าเขาแน่.

"ฟิ้ว!"

สายตาของทุกคนที่จ้องมองซือจื่อหานจิวด้วยความโกรธเกรี้ยว,เขาที่เคลื่อนไหวตรงไปยังทิศทางของกลุ่มจงซานทันที,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเองก็ไล่ตามไปติดๆ.

ซือจื่อหานจิวต้องการที่จะสลัดแปดหางสวรรค์ให้กับพวกเขาและเร่งรีบบินหนีไปในทันที.

ประสบความสำเร็จ,เขาที่ได้โยนเผือกร้อนให้กับคนอื่นสำเร็จแล้ว,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบในเวลานี้จดจ้องไปยังตำแหน่งของกลุ่มจงซานเรียบร้อยแล้ว.

แปดหางสวรรค์ที่เห็นเนียนโหยวโหยว,อาต้าและอาเอ้อทั้งสามที่อยู่ในระดับจักรพรรดิแท้,สายตาของมันที่เปล่งประกาย.

"ฟิบ,ฟี่ ฟิบ"แปดหางสวรรค์ที่พุ่งตรงไปยังพวกเขา.

เผือกร้อนที่ซือจือหานจิวโยนให้คนอื่น,ตอนนี้สร้างความโกรธเกรี้ยวให้กับพวกเขาไม่น้อย,ทว่ามันเกิดขึ้นแล้ว,พวกเขาที่จ้องมองไปยังซือจื่อหานจิว,และจ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบด้วยท่าทางตื่นตระหนก,ซึ่งตอนนี้กำลังพุ่งตรงมายังตำแหน่งที่พวกเขาอยู่แล้ว,ทว่าไม่มีใครที่จะเริ่มหลบหนี.

จงซานที่ไม่หลบหนี,กงจูเฉียนโหยวไม่หนี,เมื่อกงจูเฉียนโหยวไม่หนี,อาต้าและอาเอ้อก็ไม่หนีเช่นกัน,เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองคนทั้งสี่,นางที่พยายามสงบใจให้ได้,จ้องมองไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบด้วยท่าทางตื่นตระหนก.

แปดหางสวรรค์ที่เต็มไปด้วยท่าทางตื่นเต้น,ตรงไปยังตำแหน่งของจงซานอย่างรวดเร็ว,ปากของมันที่อ้ากว้าง,พร้อมที่จะกลืนพวกเขาทั้งหมดไปทั้งภูเขาในคราเดียวกัน.

ทว่าในเวลาเดียกวันนี้,จงซานที่เผยยิ้มออกมา,เพราะว่าจงซานรับรู้ได้ในที่สุดว่าเขาสามารถที่จะเปลี่ยนอันตรายให้กลายเป็นปลอดภัยได้.

เพราะว่าจงซนนั้นมีของวิเศษชั้นยอด,ที่เหนือกว่าของวิเศษทั่วๆไป!

ยันต์หยกทมิฬ!

แปดหางสวรรค์ที่อ้าปากกว้างพุ่งลงมา,ยันต์หยกทมิฬที่ตอบสนองไปเองอย่างคาดไม่ถึง,นี่เป็นครั้งแรกที่มันตอบสนองไปเอง.

ในเวลาที่ทุกคนเผยท่าทางตื่นตกใจ,กับปากที่อ้ากว้างกำลังเขมือบพวกเขา,จงซานที่ไม่หลบหนี,จงซานที่ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัว,ยันตร์หยุทมิฬที่พุ่งออกไปเข้าไปลอยขึ้นไปบนฟ้า,ทันใดนั้นก็ปล่อยลำแสงยิงออกมาในทันที.

ลำแสงที่รุนแรงมากมายถูกยิงออกไปจากยันต์หยกทมิฬ,ลำแสดงที่ใหญ่ขึ้นและก็ใหญ่ขึ้นตอนนี้ปกคลุมไปทั่วร่างของจงซาน,พริบตาเดียวที่ขยายขนาดออกเป็นล้านล้านเท่า.

ยันต์สีดำทมิฬที่เปล่งประกายแสงออกมาในทันที.

แสงสีดำที่กว้างใหญ่ไพศาล,มีขนาดหลายล้านล้านเท่า,กระจัดกระจาย,เกิดเสียงดังลั่น,แสงสีดำที่แผ่ยิงออกไปทุกทิศ.

"พรึดๆๆๆ"

ร่างของจงซานที่สั่นไปมาเล็กน้อย,ยันต์หยกทมิฬที่สั่นไปมาเล็กน้อย,เรือนหยางของเขาที่สั่นไหว,จงซานที่กลายเป็นเหม่อลอย,รู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังฝันไป.

ขณะเขากำลังเหมอลอยอยู่นั้น,จงซานที่อ้าปากกว้าง,เผยลักษณะท่าทางที่น่าเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก.

เกินจริงขนาดนี้เลยรึ? เป็นไปไม่ได้!

จงซานที่คาดไม่ถึงยากที่ตัวเข้าใจในจินตนาการความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้,เป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจในสิ่งที่ยันต์หยกทมิฬสร้างขึ้นมาได้.

ยันต์หยกทมิฬ,ที่ปรากฏขึ้นรอบๆทุกทิศทุกทาง,ทุกพื้นที่ที่แสดงสีดำส่องไปถึง,จะปรากฏเป็นยันต์ขึ้นมา.

เฉียนโหยว,อาต้า,อาเอ้อและเนียนโหยวโหยว,บนหน้าผากของคนทั้งสี่,ปรากฏยันต์สี่ใบปรากฏขึ้นมา,ถูกปะเอาไว้เหมือนกับเจียงซือ,คนทั้งสี่ตอนนี้,หยุดหนิ่งไม่สามารถขยับไปใหนได้,แม้แต่ดวงตายังไม่กระพริบ.

บนอากาศ,ที่แสดงฉายไปถึง,ยันต์ดังกล่าวนั้น,ได้ปรากฏขึ้นปะที่หน้าผากของซือจื่อหานจิวด้วยเช่นกัน,ยันต์ที่ปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า,ทำให้เขาขยับไปใหนไมได้,หยุดนิ่งกลางอากาศเช่นกัน.

ทว่าที่ด้านหน้าจงซาน,แปดหางสวรรค์,ที่อ้าปากกว้าง,ก็ถูกปะทับด้วยยันต์ที่หัวของมันเช่นกัน.

แปดหางสวรรค์ที่ขยับไม่ได้.

เรื่องนี้จะไม่ทำให้จงซานตื่นตะลึงได้อย่างไร,เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ใจเป็นอย่างมาก.

แม้แต่สายฟ้าสีม่วงมากมาย,บนท้องฟ้าเวลานี้,เสียงคำรามดังก้อง,ยังหยุดนิ่ง,ราวกับว่าไม่มีสายฟ้าอีกแล้ว.

สายฟ้าสีม่วงบนอากาศ,ประกายแสงขนาดใหญ่ของยันต์ทีพุ่งออกไป,ผนึกสายฟ้าบนท้องผ้าอย่างงั้นรึ?

ดูเหมือนว่าโลกทั้งใบที่กลายเป็นหยุดนิ่ง.

ทุกสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหว,ถูกผนึกเอาไว้โดยสมบูรณ์,ด้วยยันต์ดังกล่าว,ไม่,ดูเหมือนว่าเป็นการตอบโต้การโจมตีอัตโนมัติของยันต์เท่านั้น.

ยันต์ที่เขาได้รับมานี่เดิมทีมีต้นกำเนิดมาจากใหนกัน?

จงซานที่อ้าปากค้างตะลึงงัน,ร่างของเขา,ที่ลอยขึ้นไปบนอากาศ,เขาที่พบว่าหมอกหนาที่อยู่รอบเมืองเองก็ถูกยันต์ผนึกเช่นกัน,มันกำลังแผ่วลงเรื่อยๆ,ทว่าที่ไกลออกไปนั้น,ทุกสิ่งที่ถูกแสงของยันต์ส่องผ่าน,พวกเขาล้วนแล้วแต่ถูกผนึก,เหล่าหางสวรรค์ทั่วไปเองก็ถูกผนึกทำให้หยุดนิ่ง.

ทั่วทั้งเมืองเฟิงหลิง,ถูกผนึกเอาไว้หมดเลยรึ?

จงซานที่จ้องมองตรวจสอบใบหน้าของกงจูเฉียนโหยว,ยันต์ที่ปรากฏบนใบหน้าของนาง,แม้ว่าจะทำให้นางหยุดนิ่งได้,แต่แสงสีดำนั่นดูเหมือนว่าจะค่อยๆอ่อนลงเรื่อยๆ.

กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ไม่ใช่ว่าผนึกนั้นมีจำกัดเวลาอย่างงั้นรึ?

คิดได้ดังนั้น,ภายในใจของจงซานที่รัดแน่น,จ้องมองออกไปยังแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,แม้ว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบจะดูน่ารักน่าชัง,ทว่าก่อนที่ผนึกจะคลายควรจะจัดการมันก่อน นับว่าเป็นเรื่องเร่งด่วนที่สุด,ต้องกำจัดมัน,หากมันไม่ตาย,ทุกคนในเมืองนี้จะต้องตายโดยสมบูรณ์.

จัดการรึ?

สังหารรึ?ไม่ได้การ,ไม่ดีแน่!

แววตาของจงซานที่ส่องประกาย,เพราะว่าเวลานี้เขากำลังปรากฏความคิดที่บ้าคลั่ง.

จงซานที่ขยับนำตัวของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบดิ่งลงไปยังหุบเขาด้านลาง,วางมันไว้บนพื้น.

เขาที่สูดหายใจลึก,แววตาที่ดูบ้าคลั่ง,และคาดหวังไปพร้อมๆกัน.

จงซานที่สะบัดมือ,นำสิ่งของวิเศษบางอย่างออกมา,เตรียมที่จะกระทำการอะไรบางอย่าง.

บัวหิมะพิสุทธิ์!

แม้ว่าบัวหิมะพิสุทธิ์จะล้ำค่ามาก,ทว่า,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้มีเพียงสามดอก,ส่วนแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ใต้หล้าแห่งนี้เอง,ก็เป็นตัวตนที่น่าพรั่นพรึงที่จะหาอะไรเปรียบได้.

เขาจะใช้มันในการบำเพ็ญเพียร,ทะลวงไปยังระดับหกแกนทอง,ควบคุมสร้างสัมผัสเทวะเปิดเรือนโอสถ,นอกจากนี้เขายังมีสมบัติสวรรค์,บัวหิมะพิสุทธิ์,เพื่อใช้ในการสร้าง"รากสัมผัสเทวะ."

เพื่อสร้างรากสัมผัสเทวะ,เขาสามารถใช้บัวหิมะพิสุทธิ์,ในการชำระล้างสมบัติจิตวิญญาณหรือของวิเศษได้,แม้ว่าจะไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าใช้มันชำระล้างสิ่งมีชีวิต,อาจจะไม่สามารถชำละล้างก็ได้.

แต่ถึงกระนั้น,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบในเวลานี้มันได้ถูกผนึกชั่วคราว,จงซานที่ต้องการจะทดลองดู,หากว่าสามารถที่จะชำละล้างแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,เพื่อที่จะนำมาใช้เป็น รากสัมผัสเทวะของเขาได้ล่ะก็,ถึงจะไม่สำเร็จ,ก็ไม่ทำให้จงซานต้องโอดครวญและเสียใจแต่อย่างใด.

จงซานที่นั่งสมาธิ,พร้อมทำตามคำแนะนำที่กงจูเฉียนโหยวเคยสอน,กระตุ้นพลังของบัวหัวมะพิสุทธิ์เบาๆ.

บัวหิมะพิสุทธิ์ที่ขยายใหญ่ขึ้นมามากขึ้นและก็มากขึ้น,แทบจะในทันที,มันได้ขยายขนาดเป็นแท่นขนาดสามจั้งแล้ว.

จงซานที่ยกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ขึ้นไปวางบนแท่าดังกล่าว.

แท่นบัวหิมะพิสุทธิ์,ตามที่กงจูเฉียนโหยวได้สอนเอาไว้,พร้อมกับกระตุ้นพลังให้แท่นดังกล่าวนั่นส่องประกายแสงวับวาวออกมา,บัวหิมะพิสุทธิ์ก้านของมันที่งอกปกคลุมแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบไปในทันที.

บัวหิมะพิสุทธิ์ที่กลายเป็นดอกตูม,พร้อมกับเริ่มโคจรหมุนไปรอบๆ.

บัวหิมะพิสุทธิ์ที่โคจรไปช้าๆ,หมุนวันไปเรื่อยๆราวกับว่าเวลาที่ผ่านไปยาวนานถึงหนึ่งวันหนึ่งคืน,ทั้งที่คนทั่วทั้งเมืองเวลานี้ยังถูกผนึกเอาไว้อยู่,แต่กับสัมผัสได้ว่ามันดูเหมือนยาวนานผ่านไปหนึ่งวันหนึ่งคืนแล้ว,ท้ายที่สุดดอกบัวตูมก็ได้หยุดลง.

ดอกบัวตูมตอนนี้สีขาวที่สว่างจ้านั้นดูเหมือนว่าจะจางลงเรื่อยๆ,อีกทั้งกลีบดอกด้านนอกนั้นได้เริ่มเหี่ยวกลายเป็นสีเหลือง,และเริ่มหลุดออกมาช้าๆ.ที่ละกลีบๆ.

หลังจากนั้นผ่านไปอีกสองชั่วโมง.

".."กลีบดอกทั้งหมดชั้นนอกได้แห้งเหี่ยวไปทั้งหมด,ร่วงหล่นกองอยู่เต็มพื้น,จากนั้น,ชั้นที่สองก็เริ่มล่วงหล่น,ลามไปถึงชั้นที่สาม,บัวหิมะพิสุทธิ์,ใต้หล้าแห่งนี้ที่มีสามดอก,ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันกำลงจะเหี่ยวไปอีกดอกแล้ว,มันเริ่มเหี่ยวเฉาลงช้าๆ,ดูเหมือนว่ามันกำลังจะสิ้นอายุไข,และกำลังถูกทำลายไปในเร็วๆนี้.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.