Immortality Chapter 255 Eats, eats and eats
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 255 กิน,กินและกิน.
Chapter 255 Eats, eats and eats
吃、吃、吃
กิน,กินและกิน.
"อะไรนะ?"ซือจื่อหานจิวที่ดวงตาเบิกตากว้าง.
ในเวลานี้ทุกคนที่หวาดกลัวกับการกระทำของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,อีกทั้งตอนนี้ประตูเมืองทั้งสี่ยังถูกปิดเอาไว้อีกรึ?
ประตูเมืองปิดแล้ว?หมายความว่าอย่างไร? เมืองแห่งนี้เป็นปราการสุดท้าย,เพื่อกักขังอสุรร้ายตนนี้อย่างงั้นรึ?
ซือจื่อหานจิวที่จ้องมองไปยังฝั่งของจงซาน,ทันใดนั้นก็เต็มไปด้วยความกังวลขึ้นมาทันทีกับการรายงานของผู้ใต้บังคับบัญชา,ประตูเมืองทั้งสี่ได้ผนึกพวกเขาเอาไว้ให้อยู่ด้านในนี้อย่างงั้นรึ?
"เซียนเซิง,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนั้นแปลกประหลาดเกินไป,พวกเรารีบหนีกันเถอะ."อาต้าที่แสดงท่าทางเป็นกังวล.
"หนี?หนีไปทางใหนล่ะ?ประตูเมืองไม่ใช่ว่าปิดหมดแล้วรึ?"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาในทันที.
จงซานตอนนี้ที่รู้สึกแปลกประหลาด,จะให้กล่าวล่ะก็,สามารถบอกได้ว่าภายในเมืองเฟิงหลิงเวลานี้เต็มไปด้วยอันตรายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้,ยิ่งเป็นตัวเขาที่อ่อนแอที่สุด,กับอันตรายที่แทบจะแน่นอน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่ได้ถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว,ระดับแกนทองอันกระจ่อยร่อยเช่นเขาไม่มีทางต่อกรได้แน่,ทว่าบัวหงหลวนกับไม่ตอบสนองเปลี่ยนสีเลยรึ?
เป็นไปได้ว่า,สวรรค์กำลังอวยพรให้ข้าอยู่รึ?
จงซานที่จ้องมองไปยังปลาฮวงจุ้ย,พลางขมวดคิ้วไปมา,"ทำไมแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบต้องหลีกเลี่ยงปลาฮวงจุ้ยด้วยล่ะ?"
"ปลาฮวงจุ้ยนั้นแม้ว่าจะไม่ได้มีพลังอะไรนัก,แต่มันคือจุดระบุตำแหน่งของค่ายกลฮวงจุ้ย,การที่ถูกกังขังมานานนับหมื่นปี,ย่อมทำให้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบหลีกเลี่ยง,ดังนั้นมันจึงไม่สนใจปล่อยให้คนที่มีมันหลบหนีไป."กงจูเฉียนโหยวที่ทำการวิเคราะห์.
"อาต้า,อาเอ้อ,หลีกเลี่ยงปะทะกับแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเอาไว้,เจ้าไปสำรวจยังประตูและพื้นที่รอบๆเมืองเฟิงหลิง,ที่จริงแล้วเกิดสิ่งใดขึ้น,เป็นไปได้ว่าการผนึกเมืองนี้ก็เพื่อกักแปดหางสวรรค์เอาไว้ก็ได้."จงซานเอ่ย.
"เซียนท่านแล้วพวกท่านล่ะ?"อาต้าที่สอบถามออกไปทันที.
"พวกเราจะอยู่ที่นี่,ยังไม่ไปใหน."จงซานตอบ.
"อยู่ที่นี่?"อาต้าที่เอ่ยด้วยความกังวล.
"โปรดวางใจ,ในเมื่อแปดหางสวรรค์นั้นเป็นปฏิปักษ์กับปลาฮวงจุ้ย,แน่นอนว่ามันย่อมเป็นปฏิปักษ์กับสถานที่บางแห่ง,ในเมืองเฟิงหลิงนั้น,ที่นี่น่าจะเป็นพื้นที่ปลอดภัยที่สุด."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ.
"ครับ."อาต้าที่ตอบรับในทันที.
จากนั้น,อาต้าและอาเอ้อที่บินออกไปสำรวจอย่างรวดเร็ว.
เนียนโหยวโหยวที่เผยยิ้มออกมาด้วยท่าทางแปลกๆ,ให้กับจงซาน,ในเมื่อจงซานไม่ไป,กงจูเฉียนโหยวก็ยังคงอยู่,อย่างน้อยที่สุดการอยู่กับจงซานก็น่าจะปลอดภัยที่สุด.
จงซานที่นำสองสาว,ตรงไปยังภูเขาที่ถูกตัดครึ่ง,ซึ่งก่อนหน้านี้เป็นสถานที่ที่เสวียนหยวนนั่งอยู่นั่นเอง.
จงซานที่นั่งอยู่บนแท่นหิน,พร้อมกับเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้า.
พื้นที่หลายๆแห่ง,หลายๆคนที่กำลังบินหนีตายกันจ้าละหวั่น,ต้องการที่จะหาทางออกนอกเมือง.
"ตูมมมมมมมมมมม!"
บนอากาศ,ทันใดนั้น,อากาศเวลานี้เริ่มลั่นแปบๆ ปรากฏสายฟ้าสีม่วง,สานกันเป็นตาข่ายขนาดใหญ่,ปกคลุมพื้นที่รอบๆอย่างรวดเร็ว,แทบจะในทันที,หากว่าใครที่บินอยู่บนท้องฟ้าปะทะเข้ากับมัน,ร่างกายจะแตกสลายพังทลายไปในทันที.
"ค่ายกลยักษ์สายฟ้าสวรรค์กำจัดสรรพสิ่ง?"จงซานที่เอ่ยออกมาช้า.
ค่ายกลคุ้มเมือง,ในเวลานี้ที่ดูเหมือนกับอาคมทั่วไป,ที่ปกป้องไม่ให้ใครเข้าออกไปนอกเมืองได้.
ไม่ไกลออกไปนั้น,มีหลายๆคนที่ถูกสายฟ้าฟาดกลายเป็นเถ้าบนท้องฟ้า,ถูกสายฟ้าเผาไหม้ทำลายกลายเป็นจุล.
ดูเหมือนว่าบนท้องฟ้าเวลานี้,ปรากฏเป็นตาข่ายสายฟ้าที่ส่องสว่าง,มากขึ้นและก็มากขึ้น,แสงสายฟ้าสว่างจ้าแป๊บๆ,ปรากฏขึ้นในทันที,สายฟ้าแลบที่ส่องสว่าง,พร้อมกับเสียงคำรามของสายฟ้า,ราวกับวันสิ้นโลกกำลังจะมาถึง.
"นี่ไม่ใช่ค่ายกลยักษ์สายฟ้าสวรรค์กำจัดสรรพสิ่ง,ไม่ใช่แน่."กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมาทันที.
"ไม่ใช่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ไม่ใช่,ค่ายกลยักษ์สายฟ้าสวรรค์กำจัดสรรพสิ่ง,มันมีลักษณะไม่เหมือนกัน,เป็นต้นว่ามันไม่ให้คนเข้าใกล้,แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกสายฟ้าฟาดทำลายให้กลายเป็นจุลได้."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวรับรอง.
"ไว้อาต้าและอาเอ้อกลับมา,ค่อยว่ากันอีกที."จงซานที่ยังคงนั่งอยู่บนแท่นหินด้วยท่าทางสุขุม.
ตอนนี้,นับว่าสถานการณ์วิกฤติเลยก็ว่าได้,ทว่าพวกเขาก็ยังคงสุขุม,รอคอยอย่างใจเย็น.
จงซาน,เฉียนโหยวและเนียนโหยวโหยว,ที่รอคอยอย่างอดทน.
จวบจนผ่านไปครึ่งชั่วโมง,อาต้าที่กลับมาคนแรก.
"เซียนเซิง,ไม่ได้การแล้ว,ประตูเมืองทั้งสี่หายไปเรียบร้อยแล้ว."อาต้าที่เอ่ยออกมาทันที.
"หายไปอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
ใช่แล้ว,ประตูเมืองเวลานี้หายไป,กลายเป็นเพียงกำแพงเมืองไปแล้ว,ตอนนี้มีคนมากมายที่กำลังเบียดเสียดดันกันอยู่ตอนนี้,ทว่าประตูมันไม่มีแล้ว,แล้วจะสามารถออกไปได้อย่างไร?"อาต้าที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"มีคนมากมายเบียดเสียด?อย่างไร?
เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"จงซานที่กล่าวด้วยความสงสัย.
เมืองเฟิงหลิงนั้น,แม้มีคนมากมาย,แต่ตอนนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะหนีจึงมีคนกำลังเบียดเสียดกันหาทางออกกัน.
„Pushes, Sir, now in the city many
Heavenly Tail, these original flowers Heavenly Tail, lived completely, eats the
person in all directions, although was unable such as Eight Extremities
Heavenly Tail that to exaggerate, but Heavenly Tail in city were too many, too
many were too many.” Ah Da incomparably anxious [say / way].
"เบียดเสียด,เซียนเซิง,ตอนนี้มีหางสวรรค์มากมาย,เดิมทีมันเป็นดอกไม้หางสวรรค์,ตอนนี้มันได้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตไปแล้ว,พร้อมกับไล่กินผู้คนมากมายรอบๆ,ไม่ได้แตกต่างจากแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบเลยแม้แต่น้อย,แต่ทว่าหางสวรรค์นั้นมีจำนวนมากมายมหาศาล,มันจึงกระจายตัวอยู่เต็มไปหมด."อาต้าที่แสดงท่าทางร้อนใจ.
"แล้วแปดหางสวรรค์ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่สอบถามพลางขมวดคิ้ว.
"แปดหางสวรรค์ก่อนหน้านี้เซียนเซิงก็เห็นมัน
ได้ไล่ตามมารฉู่ป้าไปซึ่งตอนนี้เขาถูกมันกลืนไปแล้ว,เพื่อปกป้องเซียเยี่ยน,มารฉู่ป้าถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินไปแล้ว."อาต้าที่กล่าวด้วยท่าทางตื่นตระหนก.
อาณาจักรจักรพรรดิแท้,แปดหางสวรรค์ที่กินเข้าไปอย่างง่ายดาย,ในโลกนี้ยังมีสัตว์ประหลาดเช่นนี้อยู่อีกรึ?ความแข็งแกร่งระดับมารฉู่ป้า,ถูกกินไปแล้วรึ?เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น,อาต้าที่จ้องมองจากที่ไกลออกไปยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
"กินอย่างงั้นรึ?"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
เนียนโหยวโหยวเองก็คาดไม่ถึง,ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบจะกินกระบี่ยาวของมารฉู่ป้าไป,เนียนโหยวโหยวก็ไม่ได้ประหลาดใจแต่อย่างใด,ทว่าในเวลานี้เมื่อรู้ว่ามารฉู่ป้าถึงมันกินไปแล้ว,ด้วยพลังของฉู่ป้า,กับถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกินเข้าไป,อสูรกายปิศาจตนนี้คือตัวอะไรกัน?ทำไมแม้แต่ในแดนเทพอมตะก็ยังไม่เคยมีบันทึกเอาไว้เลย?
"เซียนเซิง."กงจูเฉียนโหยวที่เผยสีหน้าตื่นตระหนกจ้องมองไปยังจงซาน.
ด้วยพลังฝึกตนระดับจักรพรรดิแท้,น่าจะเป็นคนแข็งแกร่งระดับต้นๆภายในเมืองเฟิงหลิงในเวลานี้,กับคนเช่นนี้คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกแปดหางสวรรค์กินเข้าไอย่างงั้นรึ?ไม่ได้แปลว่า,เจ้าอสุรกายตนนี้ไร้เทียมทานหรอกนะ?
นอกจากนี้ทุกคนยังไม่สามารถออกไปนอกเมืองได้อีกด้วย.
"อย่าได้กังวล!"จงซานเอ่ยออกมาอย่างนุ่นนวล.
กงจูเฉียนโหยวและเนียนโหยวโหยวที่ไม่สามารถสงบใจได้,เพราะว่าความเป็นตายที่คืบคลานเข้ามาแล้ว,ทว่าจงซานนั้นกลับยังใจเย็นได้,เพราะว่าบัวหงหลวนของเขานั้นไม่เปลี่ยนสีแต่อย่างใด.
"เซียนเซิง,ยังมีเรื่องที่แปลกประหลาดอีกเรื่องหนึ่ง."อาต้าที่กล่าวออกมาในทันที.
"อะไรอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาพลางสอบถาม.
"ข้าไม่สามารถสัมผัสได้ถึงตัวตนของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบได้เลย."อาต้ากล่าว.
"ไม่สามารถสัมผัสได้รึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ใช่ๆ,ไม่สามารถสัมผัสถึงมันได้,แม้ว่าดวงตาจะสามารถมองเห็นได้,ทว่าสัมผัสเทวะกับทะลวงผ่าน,ราวกับว่ามันไม่มีอะไรเลย,ราวกับว่ามันไม่มีตัวตน,เหมือนคนกับฟ้ารวมกันเป็นหนึ่ง"เนียนโหยวโหยวที่เอ่ยออกมาถึงเรื่องนี้เช่นกัน.
"เป็นไปไม่ได้,คนกับฟ้ารวมกันเป็นหนึ่ง,พวกเราตายไปเรียบร้อยแล้วเหรอ,เป็นไปไม่ได้."กงจูเฉียนโหยวที่เอ่ยปากออกมาทันที.
จงซานที่หรี่ตาเล็กลง,คิดใครครวญอย่างต่อเนื่อง,"อาต้า,ลองตรวจสอบโดยระเอียดอีกครั้ง."
"ครับ."อาต้าที่พยักหน้ารับ,จากนั้นก็จากไปในทันที.
ไม่นานหลังจากนั้น,อาเอ้อก็กลับมา.
"เซียนเซิง."ใบหน้าของอาเอ้อที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก,พร้อมกับนำหยกบันทึกส่งออกมาให้เขา.
ในหยกบันทึกนั้น,จงซานที่เห็นกองของเหมืองแร่สีทอง,เป็นกองสีทองเท่าภูเขา,ดูเหลืองอร่ามล้ำค่าเป็นอย่างมาก,ภายในสายตาของผู้ฝึกตนนับว่าเป็นแร่ที่ถูกสกัดอันล้ำค่า.
ภูเขาสีทองขนาดใหญ่,ที่มีความสูงนับ 400 เมตร.
ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้น,โดยการกินเหล่าผู้ฝึกตนของแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ.
ภูเขานี่,จากภาพบันทึกของหยกบันทึก,แปดหางสวรรค์ที่ไล่กลืนกินเหล่าผู้ฝึกตนอย่างรวดเร็ว,ทำให้มันเกิดภูเขาลูกนี้ขึ้นมาอย่างงั้นรึ?
"นี่มัน,สิ่งนี้คืออะไร?"เนียนโหยวโหยวที่ชำเลืองมองตาโตจ้องมองไปยังหยกบันทึก.
สร้างภูเขานี่ด้วยการกินอย่างงั้นรึ?
ยังไม่หมดเท่านั้น,ในภาพของหยกบันทึก,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,ที่ร้อง
"ฟี,ฟิบ."ตลอดเวลา,นอกจากไล่กินคนทั่วเมืองแล้ว,มันยังเดินทางไปยังทะเลสาบ,เพื่อดื่มน้ำอีกด้วย.
"ซ่าๆ."
ในพริบตามเดียว,น้ำในทะเลสาบขนาดใหญ่,ที่ถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบสูบไปจนหมด.
อสุรกาย!อสุรกายยักษ์! อสุรกายต่อต้านสวรรค์!
สายตาของทุกคนที่แสดงสีหน้าแววตาไม่อยากเชื่อ,สิ่งนี้คืออะไรกัน?
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,หางสวรรค์มากมายก่อนหน้านี้ที่วิ่งไล่กินคนกระจายไปทั่วเมือง,ตอนนี้มันเริ่มถูกแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบกลืนกินไปทีละตัว,สองตัว,สามตัว,มันเริ่มกินหางสวรรค์ตัวเล็กไปเรื่อยๆ,ไล่กัดกินทุกตน,รวมทั้งคนที่มันพบด้วย.
"ฟี,ฟี,ฟิง...."
อสุรกายที่ต่อต้านสวรรค์กำลังส่งเสียงร้อง,ส่วนคนที่ได้ยินกำลังโอดครวญ,เสียงที่ทำให้ขนลุก,ทำให้คนหวาดผวาเมื่อมันใกล้เข้ามา.
ภายในหยกบันทึกที่สิ้นสุดการบันทึกไป,ทว่าภายในใจของคนที่ได้เห็นย่อมไม่สามารถสงบใจได้.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,คืออสุรกายที่ร้ายกาจไร้เทียมทาน.
"อาเอ้อ,ระวังตัวด้วย,ไปตรวจสอบอีกรอบ."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
"ครับ."อาต้าที่ตอบรับในทันที,จากนั้นก็บินออกไป.
บนภูเขาแห่งนี้นั้น,ตอนนี้มีเพียงจงซาน,เนียนโหยวโหยวและกงจูเฉียนโหยว.
เนียนโหยวโหยวที่กัดริมฝีปากแน่น,เห็นได้ชัดเจนเลยว่านับตั้งแต่เกิดมา,นี่เป็นครั้งแรกที่มีสิ่งที่ทำให้นางกลัวได้,กงจูเฉียนโหยวเองก็รู้สึกหวาดหวั่นเช่นกัน,ทว่าเมื่อเห็นจงซานยังคงใจเย็น,ภายในใจของนางจึงยังสงบ,จงซานที่ยังคงสุขุม,แน่นอนว่าย่อมสงผลกับทุกคน,ด้วยเหตุนี้จึงสามารถผ่อนคลายความกลัวของกงจูเฉียนโหยวได้.
เนียนโหยวโหยวที่หันหน้าไปมองจงซาน,เผยสีหน้าแววตาสงสัย,เพราะว่าจงซานนั้นยังคงขมวดคิ้วไปมาครุ่นคิดอะไรบางอย่าง,แต่ไม่สามารถมองเห็นความหวาดกลัวของเขาเลยแม้แต่น้อย.
นี่เขาใจเย็นได้อย่างไร?
เพียงแค่ระดับแกนทอง,แกนทองอันกระจิดริด,ไม่ต้องเอ่ยเลยว่าแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบนั้นน่าสะพรึงกลัวขนาดใหน,แค่เพียงหางสวรรค์ธรรมดาก็สามารถกินเขาได้แล้ว,ทำไมเขาถึงได้ใจเย็นขนาดนี้กัน?
จงซานที่ยังคงสุขุม,เพราะว่าบัวหงหลวนบนหน้าผากของเขาที่ไม่เปลี่ยนแปลงนั่นเอง,แม้ว่าตอนนี้จะดูเหมือนสถานการณ์ย่ำแย่,ดูเสี่ยงเป็นอย่างมาก,แต่บัวหงหลวนกับไม่แสดงปฏิกิริยาอะไรอย่างงั้นรึ?
แสดงว่าเขาในเวลานี้ยังคงปลอดภัยที่สุด.
จงซานที่เงยหน้า,จ้องมองขึ้นไปมองท้องฟ้าที่ดูแปลกประหลาด,สายตาของจงซานที่ดูอัศจรรย์ใจไม่แน่ใจไปด้วย,ประกายสายฟ้าที่มากขึ้นและก็มากขึ้น,ตอนนี้ทุกคนในเมืองไม่สามารถหนีออกไปได้,สถานที่ภายในนี้จึงถือว่าเป็นอันตรายอย่างถึงที่สุด,ไม่ต้องบอกเลยว่าสายฟ้าที่คลุมไปทั่วท้องฟ้านี้,มันปิดพื้นที่หนีทั้งหมด,หากไปสัมผัสมันเข้าละก็
มีแต่จะแหลกสลายกลายเป็นจุล.
พื้นที่ด้านนอกเมืองเฟิงหลิงในเวลานี้,เต็มไปด้วยหมอกสีขาวมากมาย,ก่อนหน้านี้มีคนที่ถูกซือจื่อหานจิวสั่งให้อพยพหนีออกไปก่อน,เวลานี้พวกเขาที่ได้แต่ยืนจ้องมองเข้ามาในเมืองเฟิงหลิง,ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาว,ไม่สามารถมองเห็นภาพด้านในได้เลย,หรือไม่แม้แต่สัมผัสเทวะ
ยังไม่สามารถผ่านหมอกสีขาวนี้ได้อีกด้วย.
มีคนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ด้านนอกที่ยังรอคอยให้หมอกสีขาวนี้สลายไป.
ทว่าในเมืองตอนนี้,จงซานที่นั่งอยู่บนแท่นศิลา,เขาที่จ้องมองสายฟ้าบนอากาศ,คิดใครครวญเรื่องราวต่างๆ,ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้วไปมา,ราวกับคิดอะไรบางอย่างได้,เขาที่นำพู่กันออกมาเขียนอะไรบางอย่างบนแท่นศิลา.
เมืองเฟิงหลิง.
จงซานที่เขียนอักขระสามตัว,"เมืองเฟิงหลิง"
เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาในทันที,"เจ้าพบอะไรเข้าอย่างงั้นรึ?"
"ค่ายกลฮวงจุ้ยไม่ได้พังทะลาย,พวกเราตอนนี้กำลังอยู่ในค่ายกลฮวงจุ้ย."จงซานที่กล่าวอย่างหนักแน่น.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น