Immortality Chapter 253 The seal broken
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 253 ทลายผนึก.
Chapter 253 The seal broken
封印破
ทลายผนึก.
กงจูเฉียนโหยวที่ฟื้นฟูแล้ว,จ้องมองไปยังเมล็ดมารที่อยู่ในมือของจงซาน.
เมล็ดมารที่สั่นไหวเล็กน้อย,จงซานที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองเขม็ง.
"เซียนเซิง,เมล็ดมารนี้เป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะนำมาใช้ประโยชน์,มันเป็นเหมือนกันสัญลักษณ์ของพญามาร,ภายในสามวัน,หากว่าไม่สามารถฝังรากได้,มันก็จะกลับคืนสู่มือของเซี่ยเหยี่ยน."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"อืม,ข้าลองทดสอบดูแล้ว,ไม่สามารถเก็บเอาไว้ในกำไลเก็บของได้."จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"แล้วเซียนเซิงจะทำอย่างไร?"กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"ทำอย่างไร?
ข้าไม่มีทางที่จะชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธได้,ในเมื่อกล้าเล่นงานพวกเรา,แน่นอนว่าข้าก็ต้องเอาคืนแน่."จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ไปเถอะ,พวกเราออกไปข้างนอกก่อน."จงซานที่กุมเมล็ดมารเอาไว้.
"อืม."กงจูเฉียนโหยวที่พยักหน้า.
จากนั้น,คนทั้งสองที่เปิดประตูออกมา.
ที่ด้านนอกประตูนั้น,มีคนสามคนที่กำลังรอคอยอย่างอดทน,อาต้าและอาเอ้อใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ.
เห็นคนทั้งคู่ออกมา,พวกเขาทั้งสองก็เอ่ยออกมาทันที,"กงจู,ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?
เมล็ดมารถูกดึงออกมารึยัง?"
เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองกงจูเฉียนโหยวด้วยท่าทางประหลาดใจ,สายตาของนางที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อย,เพราะว่านางพบว่ากงจูเฉียนโหยวนั้นดูปกติเหมือนเดิม,ไม่มีร่องรอยขวยเขินแม้แต่น้อย,เป็นไปได้อย่างไร,นางไม่ได้ติดสภาวะกำหนัดขณะดึงเมล็ดมารออกมาเหรอ,กงจูเฉียนโหยวที่ไม่มีท่าทางร้อนเร่า,ตอนนี้มันหมายความว่าอย่างไร?
ไม่มีความรู้สึกอะไรเลยอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่,จงซานยังมีวิธีอื่นอีกอย่างงั้นรึ?
มันยังมีวิธีอื่นอีกรึอย่างไร?
ใบหน้าของเนียนโหยวโหยวนั้นแสดงท่าทางประหลาดใจตื่นตะลึงไม่น้อย,บนมือของจงซานในเวลานี้,มีเมล็ดมารที่ถูกดึงออกมาแล้ว.
เห็นเมล็ดมาร,อาต้าและอาเอ้อที่สูดหายใจยาว.
หลังจากเก็บธวัชค่ายกลแล้ว,อาต้าที่ทำการปล่อยพลัง,เพื่อปลดพลังผนึกพลังฝึกฝนของกงจูเฉียนโหยวออก.
"กงจู,เซียนเซิง,เซียเหยี่ยน,พวกเราไม่สามารถปล่อยมันได้."อาต้าที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"เถ้าแก่ร้านล่ะ?"จงซานที่จ้องมองไปยังอาต้า.
"กล้าวางยากงจู,จะปล่อยให้อยู่บนโลกนี้ต่อได้อย่างไร."อาต้าที่เอ่ยออกมาทันที.
ได้ยินคำพูดของอ้าต้าจงซานที่พูดอะไรไม่ออก.
"กงจู,นี่คือปลาฮวงจุ้ยที่ข้าเก็บมาได้."อาต้าที่นำปลาฮวงจุ้ยยื่นให้กับนางทันที.
"โหว?
แล้วเสี่ยวฉิวสุ่ยล่ะ?"กงจูเฉียนโหยวที่สอบถามออกมา.
"ครับ,เสียวฉิวสุ่ยข้าได้จับกุมตัวเอาไว้แล้ว,ด้วยเกรงว่าจะรบกวนกงจู,ดังนั้นจึงได้ทำให้เขาสลบและจับกุมเขาเอาไว้ในห้อง."อาเอ้อกล่าว.
"ดี,เยี่ยมอาเอ้อ เจ้าทำได้อีกมาก!"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"หืม,ขอบคุณเซียนเซิง."อาเอ้อที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยความประหลาดใจ,เซียนเซิงชื่มชมเขาเพียงเรื่องแค่นี้นะรึ?
"พาข้าไปดู."จงซานเอ่ย.
กงจูเฉียนโหยวที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.รับรู้ทันทีว่าจงซานนั้นตั้งใจจะทำอะไร.
จงซานที่นำทาง,ทุกคนที่เข้าไปในห้องหนึ่ง,ที่เสียวฉิวสุ่ยกำลังนอนอยู่.
จงซานที่ก้าวเข้าไป,พร้อมกับนำเมล็ดมารไปอังที่จมูกของเสียวฉิวสุ่ย,ซึ่งเมล็ดมารก็ค่อยซึมผ่านเข้าไปในร่างของเสียวฉิวสุ่ยในทันที.
เห็นการกระทำที่เกิดขึ้นแล้ว,ใบหน้าของเนียนโหยวโหยวถึงกับกระตุก,เสียวฉิวสุ่ยคงจะต้องโอดครวญ,ส่วนเซียเหยียนเองคงจะระทมไปด้วยเช่นกัน,เมล็ดมารที่ได้หยั่งรากฝั่งลึกฝังลงไปในร่างของเสียวฉิวสุ่ยอย่างสมบูรณ์,เมื่อเซียเหยี่ยนอัญเชิญทาสรับใช้,สิ่งที่เขาจะได้รับ.......นอกจากนี้เมล็ดมารหากว่าฝังมันเอาไว้เกินหกเดือนแล้วล่ะก็,แม้แต่เซียเหยี่ยนเองก็ไม่สามารถเอามันกลับคืนมาได้.
"กงจู,ศัตรูคู่แค้นทั้งสองฝั่งของพวกเราได้การชำระแล้ว."จงซานเอ่ย.
"อืม,อาเอ้อ,ไปหาพื้นที่ไม่มีคน,ปล่อยเสียวฉิวสุ่ยไป."กงจูเฉียนโหยวที่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ.
"ครับ."อาเอ้อที่รับคำในทันที,แม้ว่าจะยังสงสัยอยู่เล็กน้อย,แต่ก็พาเสียวฉิวสุ่ยจากไปจากห้องในทันที.
..........
ภายในห้องโถงที่พักแห่งหนึ่งในเมืองเฟิงหลิง,เซียเหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เส้าจู่,เป็นอะไรอย่างงั้นรึ?"มารฉู่ป้าถาม.
"ข้าสัมผัสได้ถึงเมล็ดมารที่ผิดปรกติ,ทว่าตอนนี้กลับมาปรกติแล้ว,เป็นไปได้ว่ามีคนพยายามที่จะดึงมันออกมาจากร่างของกงจูเฉียนโหยว,แต่ท้ายสุดก็ล้มเหลว,ตอนนี้มันเริ่มฟื้นตัวแล้ว,ฮึ,คิดว่าเมล็ดมารของข้าจะสามารถกำจัดได้ง่ายๆอย่างงั้นรึ?
ในเมื่อมันฝังตัวแล้ว,อีกหกเดือนเท่านั้น,สาวน้อยเจ้าก็ต้องกลายมาเป็นทาสรับใช้ของข้า,ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"เซียเหยี่ยนที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง.
"ยินดีกับเส้าจู่ด้วย"มารฉู่ป้าที่กล่าวออกมาในทันที.
"อืม."เซียเหยี่ยนที่พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ.
สามเดือนหลังจากนั้น,ถึงเวลาที่เสวียนหยวนกล่าวไว้แล้ว.
สิบวันก่อนหน้านี้,เหล่าทหารของเมืองเฟิงหลิงเริ่มประกายแจ้งเตือนไปทั่วเมือง,ภายในค่ายกลนั้นมีอสูรปิศาจที่ไร้เทียมทาน,แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ,สิบวันหลังจากนี้ให้ทุกคนออกนอกเมืองให้หมด.
คนในเมืองส่วนมากแล้วมีพลังไม่มากนัก,พวกเขาย่อมรู้ตัวและเร่งรีบอพยพออกจากเมือง,ภายในเมืองมีคนระดับแกนทองเป็นจำนวนมากที่ได้เดินทางออกนอกเมือง,และมีอีกหลายคนที่เลือกที่จะอยู่,ค่ายกลฮวงจุ้ยกำลังจะเปิด,ที่ด้านในจะต้องมีขุมทรัพย์ล้ำค่า,บางทีพวกเขาอาจจะเป็นคนที่โชคดีที่สุดก็เป็นได้?
อสูรปิศาจอย่างงั้นรึ? ไมใช่ว่ากองทัพกำลังแต่งเรื่องหรอกรึ?
แน่นอนว่ามีหลายคนที่เพิกเฉยต่อคำเตือนประกาศนี้ไม่ยอมออกไป.
ในวันนี้,ทั่วทั้งเมืองเฟิงหลิงเต็มไปด้วยหมอกหนาขึ้นในทันที,สภาพบรรยากาศที่เลวร้ายมาก,สัมผัสเทวะมีพลังอ่อนลงใช้ได้หนึ่งในสิบของพลังเดิม,สัมผัสเทวะที่สามารถสำรวจพื้นที่ได้ในระยะสิบจั้งนั้น,ตอนนี้ใช้ได้แค่เพียงหนึ่งจั้งเท่านั้น.
ภูเขาที่เสวียนหยวนเคยอยู่.
เสวียนหยวนที่เคยนั่งอยู่ที่แห่งนี้ได้หายไปแล้ว,ดูเหมือนว่า,เขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับสิ่งที่ถูกผนึกเอาไว้ข้างใน,ดังนั้นจึงได้หายไปก่อนที่จะมีคนมายังพื้นที่แห่งนี้ด้วยซ้ำ.
บนยอดเขาสูง,ในเวลานี้มีคนอยู่เป็นจำนวนมากกระจายไปรอบๆยอดเขาแต่ละลูก,แน่นอนว่าพวกเขาคือคนที่คาดเดาได้ว่าพื้นที่แห่งนี้คือผนึกค่ายกลนั่นเอง.
บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.
"ซือจื่อ,พวกเราไม่ออกไปอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงโจวที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เฮ้เฮ้,พวกเรารอคอยให้นานที่สุด,กับสิ่งที่ไม่เคยเห็นนี่,สัตว์ร้ายที่ไร้เทียมทาน,อสูรปิศาจที่น่าพรั่นพรึง,ภายในเมืองมีกองกำลัง
300,000 นาย,มีอะไรต้องกลัว?
หากว่าไม่ใช่"แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบ"พวกเราไม่ต้องพลาดโอกาสหรอกรึ?"ซือจื่อหานจิวเอ่ย.
"ซือจื่อช่างหลักแหลม."เซียนเซิงโจวกล่าวชมในทันที.
บนยอดเขาอีกลูกหนึ่ง,เซียเหยี่ยนที่ตอนนี้กำลังเผยยิ้มอย่างหื่นกระหายไปยังกงจูเฉียนโหยวที่อยู่บนยอดเขาอีกลูกไกลออกไป,ดูเขามั่นอกมั่นใจ,ว่าหลังจากนี้กงจูเฉียนโหยวจะต้องเป็นของเขา,มารฉู่ป้าที่ยืนอยู่ด้านหลังเซียเหยี่ยน,คอยปกป้องเซียเหยี่ยนเป็นปกติ.
ส่วนเสี่ยวฉิวสุ่ยนั้นไม่ได้ปรากฏตัวอีกเลย,ตั้งแต่ที่เขาถูกอาเอ้อจับ,สูญเสียปลาฮวงจุ้ยไปก่อนหน้านี้,ภายในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว.
กงจูเฉียนโหยวบนยอดเขาอีกลูก,มีจงซาน,อาต้าและอาเอ้อ
รวมทั้งเนียนโหยวโหยวที่จับจ้องมองลงไปยังหุบเขา,ซึ่งเวลานี้เต็มไปด้วยหมอกหนามากมายปกคลุม.
ทุกคนในเวลานี้เองก็จ้องมองไปยังหุบเขาด้านล่างด้วยกันทั้งนั้น,เพราะทุกคนรู้ว่า,พื้นที่ดังกล่าวคือต้นกำเนิดของผนึกฮวงจุ้ย.
แปดหางสวรรค์แห่งจุดจบอย่างงั้นรึ?
มันคือแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบจริงๆรึ?
สิ่งนี้,คืออะไร,ที่พวกเขาได้ยิน,หางสวรรค์,คือดอกไม้ที่มีกลีบดอกเหมือนกับจิ้งจอก,หรือว่าสิ่งนี้คือสัตว์ร้ายอย่างงั้นรึ?
จงซานที่เพ่งพิศเฝ้ามองบัวหงหลวน,พบว่าตอนนี้ยังไม่ได้เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ตอนนี้ยังไม่มีนิมิตแห่งลางร้าย,เรื่องที่เกิดขึ้นเรื่องที่ซือจื่อหานจิวประกาศเป็นเพียงแค่คำหลอกลวงหรือไม่?
ทำให้จงซานเลือกที่จะรั้งรอคอยดูก่อน.
หมอกที่หน้าขึ้นเรื่อยๆ,จนแทบจะไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้เลย.
ยามไฮ่
ยามไฮ่ (亥时) คือเวลา 21.00
น. – 23.00 น.
ลึกลงไปในหุบเขาที่ใจกลาง,ทันใดนั้นก็มีประกายแสงวับวาวส่องประกาย.
แสงสว่างสดใสบริสุทธิ์,ราวกับเทพสวรรค์,อาบไปทุกพื้นที่,ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังพื้นที่ดังกล่าว.
ประกายแสงที่สว่าง,กระพริบปริบๆเป็นจังหวะ,เหมือนกับการหายใจ.
ทว่าทุกจังหวะการหายใจ,ทั่วทั้งเมืองเฟิงหลิง,หางสวรรค์จากทุกพื้นที่,ทันใดนั้นก็ได้ลอยกลับมารวมกัน,ทุกการหายใจ,ราวกับว่าหางสวรรค์ทั้งหมดทั่วเมืองได้มารวมตัวกันอยู่ที่นี่,มันถูกรวบรวมกลับมาในทุกๆลมหายใจ.
ผนึกเริ่มคลาย,ทุกคนที่กำลังจับจ้องมองไปยังพื้นที่ตรงกลาง.
"แก๊กๆแก๊กๆแก๊กๆแก๊กๆ..."
ภูเขาที่อยู่รอบๆเวลานี้,เริ่มสั่นในทันที,ก่อนที่จะเริ่มเปลี่ยนตำแหน่งจาก
24 ลูกไปยัง 24 ตำแหน่ง,หมุนวนทวนเข็มนาฬิกา,หางสวรรค์ที่ถูกรวบรวมมาตอนนี้ได้กลายเป็นอักขระลอยสูงขึ้น.
24 เข็ม,ภูเขาที่ตอนนี้กลายเป็นตำแหน่งของเข็มทิศไปแล้ว?
เข็มทิศ 24 ตำแหน่ง
ที่กำลังโคจรทวนเข็ม,ตอนนี้กำลังโคจรจากเร็วและช้าสลับกัน,ประกายแสงที่ส่องสว่างเป็นระยะๆ.
ตรงกลางเป็นผังสวรรค์,ตอนนี้ได้ส่องแสงสีทองสว่างจ้า.
ตัวอักขระ"卍" ขนาดมหึมาที่ลอยขึ้นที่ใจกลาง,ส่องแสงสว่างสีทองกระจายออกไปนับหมื่นจั้ง,ตอนนี้กำลังกำราบแผนผังสวรรค์ไม่หยุดหย่อน.
ตัวอักขระ"卍" ขนาดเล็กมากมายเองก็หมุนวนกระจายไปรอบๆ,ยิ่งพลังเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆตัวอักขระ"卍"ก็ยิ่งมีขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นมากเท่านั้นเช่นกัน.
卍Wàn เครื่องหมายสวัสติกะ
หรือสัญลักษณ์แห่ง “ความเจริญ” หรือ “ความเสื่อม”
ในเวลาเดียวกัน,บนเข็มทิศขนาดใหญ่,ตอนนี้ปรากฏกงเล็บแห่งความมืด,กงเล็บมังกร,ที่โผล่ขึ้นบนแผนผังสวรรค์,ทั้งทิศตะวันออก,ใต้,ตะวันตกและทิศเหนือ,ลามไปยังยอดเขาต่างๆ,ไม่รู้ว่ามันจะขยายออกไปกว้างขนาดใหน.
"เซียนเซิง,ค่ายกลฮวงจุ้ย,น่าจะถึงกำหนดเวลาแล้ว"กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"ถึงกำหนดเวลาอย่างงั้นรึ?"จงซานที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ใช่แล้ว,กำหนดเวลา,เป็นเวลาสิ้นสุดของค่ายกล,ไม่รู้ว่ามีอายุมากี่ปีแล้ว,ทว่าสามารถยืนยันได้ว่า,วันนี้คือกำหนดเวลา,ที่จะพังทลาย,พวกเราสามารถที่จะทะลวงเปิดเข้าไปภายในผนึกด้านในได้แล้ว."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"มันมีอายุหมื่นปี,ค่ายกลนี้มีกำหนดเวลาหมื่นปี."เนียนโหยวโหยวที่ขมวดคิ้วหรี่ตาจ้องมองเข้าไปภายใน.
"หมื่นปีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,โดยปกติแล้วผนึกฮวงจุ้ยนั้นเกี่ยวข้องกันกับผู้ฝึกตนฮวงจุ้ย,ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยนั้นจะผนึกเวลาเอาไว้หนึ่งหมื่นปี,มันจะถูกคลายออกมาด้วยตัวเอง,หลังจากมีอายุหนึ่งหมื่นปี,แม้แต่ผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยก็ยังไม่สามารถจัดการมันได้,ทว่าผนึกผนังสวรรค์
ตัวอักขระ "卍"
,นี่จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับปู่ซาแดนเทพพิสุทธิ์,ไม่คาดคิดเลยว่าผู้ฝึกตนฮวงจุ้ยคนที่ผนึกพื้นที่แห่งนี้เอาไว้จะเกี่ยวข้องกับดินแดนเทพพิสุทธิ์."เนียนโหยวโหยวกล่าว.
ตัวอักขระ "卍" เวลานี้ส่องประกายแสงวับวาว,อาบไปทั่วเมืองเฟิงหลิง,ดูเหมือนว่าหางสวรรค์เวลานี้จะเต็มไปด้วยพลังที่แข็งแกร่งไร้ที่สิ้นสุด.
"ทะลวง!"ซือจื่อหานจิวที่ตะโกนออกมาเสียงดัง.
"เฮ้."เหล่าทหารมากมายที่ตะโกนเสียงดัง.
เป็นคำสั่งที่เตรียมการเอาไว้แล้ว,ศรปราณทะลวง
เวลานี้ถูกปล่อยออกไป,ยิงตรงไปยังอักษรหว่าน(卍)"
ขนาดมหึมาที่กำลังลอยอยู่.
"ตูมมมมมมมมมมมม"
ศรปราณทะลวงนับหมื่น,กระแทกเข้ากับอักษรหว่าน(卍)" ระเบิดเสียงดังสนั่น,แน่นอนเพราะว่าอักษรหว่านนั้นถูกใช้เป็นผนึกมากว่าหมื่นปีแล้ว,พลังอำนาจของมันเวลานี้นับว่าอ่อนแออย่างถึงที่สุด,และบางทีแปดหางสวรรค์แห่งจุดจบที่อยู่ด้านในเองก็พยายามทำลาย
อักษรหว่าน(卍)",พร้อมๆกับศรปราณทะลวงหลายหมื่นนั่นด้วย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น