Immortality Chapter 251 3000 roses
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 251 กุหลาบ สามพันดอก.
Chapter 251 3000 roses
三千玫瑰
กุหลาบ สามพันดอก.
สองสาวที่โต้เถียงกันไปมา,ต่างคนต่างไม่ยอมใคร,ต่างคนต่างก็งัดเหตุผลต่างๆนาๆออกมาโต้แย้ง,อาต้าที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับต้องเอามือปิดหู,ส่วนจงซานจ้องมองด้วยความเพลิดเพลินกับการโต้แย้งของทั้งสองสาว.
ส่วนเถ้าแก่นั้น,ในเวลานี้หลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมาเป็นสาย,ยิ่งทั้งสองสาวโต้เถียงกันไม่ยอมกันยิ่งทำให้เขาเต็มไปด้วยความกังวล,เขาที่ต้องการใจขายมันให้กับเนียนโหยวโหยวเป็นอย่างมาก,ทว่ากับไม่กล้า,เกรงว่าจะเผยพิรุธออกมา.
ทั้งสองสาวต่างก็ต้องการชนะทั้งคู่,แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใครเพิ่มราคาแต่อย่างใด.
"ท่านทั้งสอง,ข้าขอเป็นคนตัดสินใจก็แล้วกัน."เถ้าแก่ร้านเวลานี้ไม่สามารถทนได้ในที่สุด,กับการโต้แย้งของหญิงสาวทั้งสอง,นอกจากนี้การเลือกลูกค้า,ยังจำเป็นต้องมีความเป็นธรรม,กับหลักการเช่นกัน,พวกนางที่ขุดออกมาเพื่อโต้แย้งกันไปมาไม่หยุด,จนเขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก!
"ได้เถ้าแก่,ท่านเป็นคนเลือกได้เลย."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"ใช่,ข้าพูดไปตั้งมากมาย,อย่าได้ทำให้ข้าผิดหวังล่ะ."เนียนโหยวโหยวที่หยุดและกล่าวออกมา.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้นจงซานพบว่าสถานการณ์ดูแปลกๆ,ทว่า,นี่เป็นความตั้งใจรึอย่างไร?
ดูเหมือนว่าเถ้าแก่ร้านที่จ้องมองไปยังเนี่ยนโหยวโหยวเป็นระยะ,ราวกับต้องการให้นางซื้อ,ที่จริงหากว่าเป็นคนของเมืองเฟิงหลินล่ะก็,ต่างก็มีหางสวรรค์กันทั้งนั้น,แต่เขากับบอกว่าเปิดเพียงร้านเดียวอย่างงั้นรึ?
ไม่ไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น,มีอะไรซ่อนเอาไว้อยู่อย่างงั้นรึ?
จะอย่างไรก็ตาม,จงซานที่จ้องมองไปยังอาต้า.
อาต้าที่พยักหน้าเล็กน้อย,พร้อมกับลงมือทันที.
"อึบ!"
เถ้าแก่ที่กุมไปที่ท้องในทันที,ใบหน้าแสดงท่าทางเจ็บปวด.
"เถ้าแก่,เถ้าแก่,เป็นอย่างไรบ้าง?"พนักงานขายคนหนึ่งที่วิ่งเข้ามาประครองในทันที.
ใบหน้าของเถ้าแก่ที่มีเหงื่อหลั่งออกมาเป็นสาย,หญิงสาวทั้งสองที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังอาต้า,เถ้าแก่นั้นไม่รู้ว่าอาต้าเป็นคนลงมือ,ทว่าสองสาวนั้นจ้องมองไปยังอาต้าด้วยท่าทางประหลาดใจ,ก่อนที่จะมองไปยังจงซาน.
"ไม่รู้ทำไม,แก่นแท้ของข้าเกิดปั่นป่วนขึ้นมา,ไม่ได้การแล้ว,ข้าจะต้องบำเพ็ญพลังสักเล็กน้อย,ไม่เช่นนั้นจะธาตุไฟต้องเข้าแทรกแน่."เถ้าแก่ที่แสดงท่าทางเจ็บปวด,แม้แต่พูดยังลำบาก.
"เถ้าแก่,เถ้าแก่."พนักงานขายที่พยุงเขาเข้าไปด้านในทันที.
ภายในหอการค้า,เถ้าแก่ร้านที่รู้สึกตัว,จ้องมองไปยังหยกทมิฬหางสวรรค์,ก่อนที่จะสะดุ้งตกใจ."เจ้ากลับไปเร็วเข้า,ขายหยกทมิฬหางสวรรค์นี้ให้กับคุณผู้หญิงด้ายขวา,ไม่ว่าจะอย่างไร,ก็ต้องขายให้นาง."
"ครับ,"พนักงานขายที่แสดงท่าทางสงสัย,พร้อมกับวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว.
อย่างไรก็ตาม,เมื่อพนักงานขายออกมา,เขาต้องตื่นตกใจ,เพราะว่าในเวลานี้หญิงสาวทั้งสองคนยืนอยู่ทางเหนือและทางใต้ซ้อนกัน,ใครคือทางขวากัน?
ในเวลานี้คนที่อยู่ด้านขวาคือคนที่อยู่ด้านหน้าหรือด้านหลัง.
"เถ้าแก่ให้มาขายให้กับพวกท่าน."พนักงานขายกล่าวด้วยท่าทางงงงวย.
ได้ยินเสียงของพนักงานขาย,สาวงามทั้งสองที่ก้าวออกมาพร้อมๆกัน.
"ให้ข้า."เนี่ยนโหยวโหยวกล่าว.
"ให้ข้า."กงจูเฉียนโหยวแย้ง.
พนักงานขายที่จ้องมองไปยังหญิงสาวทั้งสอง,สายตาที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,แล้วเถ้าแก่ต้องการขายให้คนใหนกัน?
อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะขายให้คนใหน,ทั้งคู่ก็มาด้วยกันอยู่แล้วไม่ใช่รึ?.
"ใครให้มากที่สุด,ข้าจะขายให้กับคนนั้นก็แล้วกัน"พนักงานขายที่กล่าวออกมาในทันที,เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่สามารถหาคนที่เถ้าแก่บอกได้,จึงคิดว่าขายให้คนที่ให้ผลกำไรมากที่สุดคงจะไม่ถูกเถ้าแก่ว่า.
"20,000 ,พวกเราให้สองหมื่นเท่ากัน,แล้วแต่เจ้าจะมอบให้ใคร."เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ได้ยินคำพูดของเนี่ยนโหยวโหยว,พนักงานขายที่ขมวดคิ้วไปมา,ชะงันแทบกันลิ้นตัวเอง.
"เอาอย่างนี้เป็นอย่างไร,ข้ามีวิชาลับที่ได้จากเซียนเซิง,มันสามารถที่จะเปลี่ยนเม็ดยายกระดับเป็นเม็ดยาหล่อเลี้ยงวิญญาณ,ข้าไม่ต้องการจ่ายเงิน,เอาเป็นวิชานี้แลกเปลี่ยนเป็นอย่างไร?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"เม็ดยายกระดับกลายเป็นเม็ดยาหล่อเลี้ยงวิญญาณอย่างงั้นรึ?"ใบหน้าของเนี่ยนโหยวโหยวที่ไม่อยากเชื่อเลยแม้แต่น้อยจ้องมองไปยังจงซาน.
ทว่าจงซานทำได้แค่พยักหน้าอย่างข่มๆ,แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม.
"มันจะเป็นไปได้อย่างไร?"พยักงานขายที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
ในเวลานั้น,กงจูเฉียนโหยวที่นำแผ่นริ้วหยกออกมา,พร้อมกับกล่าวว่า,"อยู่นี่ไง,หากว่าเจ้าต้องการ,จะใช้แลกเปลี่ยนก็ได้,แน่นอนว่าสามารถให้เจ้าดูก่อนหากว่าสิ่งที่ข้าพูดเป็นความจริง,หยกทมิฬหางสวรรค์นั่นเจ้าจะต้องมอบมันมาให้กับข้า."
"ตกลง."พยักงานขายที่กล่าวรับรอง.
หากว่าเป็นเรื่องจริงล่ะก็,การขายให้กับนางก็นับว่าสร้างกำไรมหาศาลเลย.
เนี่ยนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน,ภายในใจนั้นแสดงท่าทางประหลาดใจ,ทว่าในเวลานี้นางไม่ได้โต้แย้งแต่อย่างใด,ทว่าใบหน้าของนางที่ยังคงจ้องมองไปยังจงซานเพ่งพิศคิดอะไรมากมาย,หรือว่านี่เป็นความตั้งใจของจงซานที่จะช่วยกงจูเฉียนโหยวรึไม่?ไม่ใช่ว่าเขาแอบส่งให้นางก่อนหน้านี้อย่างงั้นรึ?
พนักงานขายที่รับแผ่นริ้วหยกไป.
ภายใต้การจ้องมองเล็กน้อย,จากนั้นพนักงานขายที่แสดงสีหน้าตื่นเต้นอย่างบ้าคลั่ง."ใช่,เปลี่ยนได้จริงๆด้วย."
เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังพนักงานขายด้วยท่าทางอัศจรรย์ใจ,พนักงานขายเต็มไปด้วยความดีใจเป็นอย่างมาก.
"มีปัญหาอะไร,วัตถุดิบเหล่านั้น,เจ้าไม่เคยเห็นอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่สอบถามออกมา.
"ข้าเคยเป็นผู้ช่วยขายของร้านค้าหลายร้าน,ดังนั้นข้าย่อมคุ้นเคยกับสินค้าเหล่านี้ดี."พนักงานขายที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
กงจูเฉียนโหยวที่ยื่นมือออกไป,พนักงานขายที่ส่งหยกทมิฬหางสวรรค์ให้นางในทันที.
กงจูเฉียนโหยวที่คว้าหยกทมิฬหางสวรรค์มา,ใบหน้าของนางที่จ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยว.
ทว่าเนียนโหยวโหยวนั้นกับแสดงท่าทางขุ่นเคืองเป็นอย่างมากจ้องเขม็งมายังจงซาน.
จงซานถึงกับพูดไม่ออก,ไม่ใช่ว่าหายนะกำลังมาเยือนเขาแล้วนะ.
กงจูเฉียนโหยวที่ไม่ได้ใส่ใจอะไร,นางที่ก้าวออกมาด้านหน้าเนี่ยนโหยวโหยว,เชิดหน้าด้วยความพึงพอใจ,ราวกับว่าได้รับชัยชนะจากเนียนโหยวโหยว,พร้อมกับสูดหายใจลึก,ขณะที่จงซานกำลังจะเข้าไปขวาง,ทว่ายังไม่ก้าวออกไปด้วยซ้ำ.
ขณะที่นางกำลังตรวจสอบสินค้า,ดวงตาของนางที่เบิกกว้างในทันที,แววตาที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกตกใจ.
"อ๊ะ!"
หยกทมิฬหางสวรรค์หายไปแล้ว.
"เป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่กล่าวออกมาทันที.
"ไม่ได้การ,มันเข้ามาในร่างกายข้า,ข้ารู้สึกไม่ดี,มันกำลังสะกดข้า,แย่แล้ว."แววตาของกงจูเฉียนโหยวที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยวออกมาในทันที.
"อาต้า!"จงซานที่เอ่ยออกมาในทันที.
อาต้าที่บุกเข้าไปในหอการค้าในทันที,พร้อมกับจับตัวเถ้าแก่ร้าน.
"บอกมว่าอะไรอยู่ด้านใน?"จงซานที่จ้องมองเขม็ง.
"อะไร?ไม่มีอะไร?"เถ้าแก่ที่ยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง.
"เอาตัวไป."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.
จากนั้น,คนทั้งสี่ก็จับเถ้าแก่ร้านพร้อมกับออกจากร้านหางสวรรค์ไปอย่างรวดเร็ว,พนักขายที่หนีไปอย่างรวดเร็ว.
พนักงานขายคงจะเร่งรีบไปแจ้งความอย่างรวดเร็ว.
ทว่าในเวลาเดียวกัน,ที่ไกลออกไปจากร้านหางสวรรค์,ปรากฏเซี่ยเหยี่ยนและมารฉู่ป้าปรากฏตัวขึ้น.
"คาดไม่ถึงเลยว่าจะกลายเป็นกงจูเฉียนโหยว,เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ,ทว่า,การได้กงจูราชวงศ์สวรรค์เป็นทาสรับใช้,ก็นับว่าเป็นเรื่องดี."เซียเหยี่ยนที่เผยยิ้มออกมาด้วยความชั่วร้าย.
จงซานที่เดินทางมายังหุบเขาที่พัก,ที่แห่งนี้,มีเถ้าแก่ที่นอนสงบอยู่ด้านหน้า.
ใบหน้าของกงจูเฉียนโหยวที่แสดงท่าทางหวาดกลัว,ใบหน้าของอาต้าที่แสดงท่าทางเป็นกังวลเช่นกัน,ส่วนเนียนโหยวโหยวกับแสดงท่าทางพึงพอใจกับความโชคร้ายของคนอื่น.
จงซานที่จ้องมองไปยังอ้าต้า."คนผู้นั่นคือเซี่ยเหยี่ยน?เซี่ยเหยี่ยนได้ใส่อะไรบางอย่างเข้าไปด้านใน?"
"ข้าคิดว่าเป็นเมล็ดมารของเซี่ยเหยี่ยน,"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางยินดีกับความโชคร้ายของนาง.
"เมล็ดมาร?"ใบหน้าของกงจูเฉียนโหยวที่หวาดผวา,แววตาของนางที่เต็มไปด้วยความตื่นตกใจ.
"อะไรคือเมล็ดมาร,เมล็ดมารใช้ประโยชน์อันใด."
อาต้าที่เต็มไปด้วยความกังวล,เขาที่เร่งรีบอธิบายทุกอย่างให้กับจงซานฟัง,ด้วยอาต้าที่คาดหวังว่า,เซียนเซิงคือความหวัง,ด้วยความลึกล้ำของเซียนเซิง,จะต้องสามารถช่วยเหลือกงจูได้.
"สามวัน,เจ้าบอกว่าอีกสามวันอย่างงั้นรึ?
สามวันหากไม่สามารถดึงเมล็ดมารออกมาได้,รากของมันก็จะงอกและแตกหน่อไปทั่วร่างของกงจู,จนไม่สามารถถอนมันออกมาได้เลย,หกเดือนหลังจากนี้,ความคิดของกงจูจะอยู่ภายในการควบคุม,และกลายเป็นทาสของเจ้าของเมล็ดมารอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ชำเลืองมองตาโต.
"ใช่ครับ."อาต้าที่เผยสีหน้าวาดหวังกับจงซาน.
"มีวิธีที่จะนำมันออกมาหรือไม่?
วิธีดึงมันออกมาละ?"จงซานที่สอบถามออกมาในทันที.
"เมล็ดมาร,เป็นส่วนหนึ่งของดวงวิญญาณของพญามารในชาติที่แล้ว,มีเพียงแค่กลับไปให้เซิ่งซ่างหรืออ๋องเจิ้งอี้,หรือสุดยอดผู้เชี่ยวชาญคนอื่น,ไม่เช่นนั้นแล้วก็คงทำไม่ได้,ที่นี่น่าจะมีเสวียนหยวน,ทว่าพวกเราไม่รู้จักเขา,หากว่ามีวิธีขอร้องเขา.."อาต้าที่กล่าวออกมาทันที.
"เสวียนโหยวรึ? เขาที่ไม่รู้ว่ามีอายุไขเท่าไหร่แล้ว,ทว่าเขาที่คอยปกป้องผนึกอยู่,ไม่มีทางที่จะช่วยเจ้า,นอกจากนี้พวกเจ้ายังไม่รู้จักเขา."เนี่ยนโหยวโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มในทันที.
จงซานที่หันหน้าไปมองเนียนโหยวโหยว,จ้องมองเขม็งไปที่นาง.
"มีปัญหาอะไร?ทำไมจ้องมองมายังข้า?"เนี่ยนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"เจ้ารู้วิธีอย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวอย่างมั่นใจ,เพราะว่าจงซานรู้ว่า,หากเนียนโหยวโหยวไม่มีวิธีนางคงจะไม่แสดงท่าทางเช่นนี้,อย่างน้อยนางก็ไม่ควรที่จะแสดงท่าทางดีใจกับความโชคร้ายของคนอื่น,หรือที่สำคัญ,นางคงจะจากไปแล้ว,แต่ดูเหมือนว่านางกำลังรั้งรออยู่เพื่อ?รอเพื่อที่จะให้เขาสอบถามนาง.
"ข้ารู้วิธี ทว่าทำไมข้าต้องช่วยเจ้าด้วยล่ะ?"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเยาะเย้ยเขาในทันที.
เห็นท่าทางของเนียนโหยวโหยวที่ดูเหมือนว่านางจะไม่ลืมว่าวิชามารยาของนางใช้กับเขาไม่ได้ผล,ทำให้นางแค้นเคือง,,จงซานเวลานี้ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี,"ได้,เจ้ามีความต้องการใด,การที่เจ้าอยู่ที่นี่,นั่นก็อธิบายได้ว่าเจ้าต้องการที่จะต่อรองอะไรบางอย่างกับข้า."
เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองไปยังจงซานด้วยท่าทางประหลาดใจ,"ข้ารู้สึกพึงพอใจเจ้ามากขึ้นและก็มากขึ้น,แต่ว่าข้าไม่พอใจที่จะช่วยนางให้นางติดค้างข้านี่นา.
"
ได้ยินคำพูดของเนียนโหยวโหยวแล้วทุกคนที่กำลังจับจ้องมองไปที่นาง.
"บอกซิว่าเจ้ามีเงื่อนไขอะไร."จงซานเอ่ย.
"เป็นเรื่องยากที่จะช่วยเหลือกงจูเฉียนโหยวได้,แต่วิธีที่ข้าบอกเจ้า,มันกับทำให้ข้าเจ็บปวดใจ,แต่ข้าจะมอบวิธีให้กับเจ้าก็ได้,แต่เจ้าจะต้องมอบสิ่งของบางอย่างให้กับข้า."เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ถึงกับพูดไม่ออก,"เจ้าต้องการให้ข้ามอบสิ่งใดให้กับเจ้าอย่างงั้นรึ?
"ดอกไม้,ข้าชอบดอกกุหลาบ,ภายในสวรรค์นี้มีกุหลาบสามพันชนิด,ข้าต้องการให้เจ้ามอบมันให้กับข้าทุกชนิด,มอบมันให้ข้าด้วยตัวเจ้าเอง,ทุกครั้งจะต้องต่างชนิดกันด้วย,และเมื่อมอบให้ข้าแล้ว,เจ้าจะต้องบอกรักข้าด้วย,เป็นอย่างไร?"เนียนโหยวโหยวที่ขยิบตาให้กับเขา.
จงซานที่จ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยว,ไร้ซึ่งคำพูด,"ให้เวลาเท่าไหร่?"
"ภายในร้อยปีเจ้าต้องทำให้สำเร็จ."เนียนโหยวโหยวกล่าว.
"ตกลง!"จงซานที่ตอบรับในทันที,เขาที่ไม่ต้องการต่อรองเพิ่มกับเนียนโหยวโหยวแต่อย่างใด.
เห็นจงซานที่รับปาก,เนียนโหยวโหยวที่รู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก,จากนั้นก็จ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยว.
ทว่ากงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังเนียนโหยวโหยวด้วยท่าทางไม่พอใจ.
"สิ่งของดังกล่าวของแดนเทพอเวจีนั้น,แดนเทพอมตะของพวกเราได้ทำการค้นคว้ามาก่อนแล้ว,เมล็ดมาร,เป็นสิ่งที่ทำให้คนเป็นทาส,ทำให้คนที่ถูกควบคุมไม่สามารถควบคุมความคิดตัวเองได้,ทว่ามันก็มีวิธีในการดึงออกมา."เนียนโหยวโหยวกล่าว.
"อย่างไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
เนียนโหยวโหยวที่สะบัดมือครั้งหนึ่ง,เผยยิ้มอย่างยียวนและยื่นขวดยาสีม่วงออกมา.
"สิ่งนี้คืออะไร?"จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา.
"ยา,ยาปลุกกำหนัด."เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น