Immortality Chpater 250 Two the females argued heatedly
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 250 สงครามน้ำลายของสองสาว.
Chpater 250 Two the females argued
heatedly
二女舌战
สงครามน้ำลายของสองสาว.
เนียนโหยวโหยวที่รวบผม,สวมชุดบุรุษ,ไม่,นางที่แต่งตัวเลียนแบบกงจูเฉียนโหยวมากกว่า,ในมือของนางยังมีพัดกระดาษอีกด้วย,นางที่ปรบพัดกระดาษกับมือไปมา,แสดงท่าทางเหมือนกับบัณฑิตทั่วๆไป.
จงซานที่ก้าวออกมา,เนียนโหยวโหยวที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,พร้อมกับแสดงท่าทางที่ปราณีตสง่าออกมาด้วย.
บัณฑิตเนียนโหยวโหยว,นางที่แสดงท่าทางเหมือนกับนักศึกษา,เลียนแบบกงจูเฉียนโหยวแทบแกะแบบออกมา.
จงซานที่จ้องมองไปที่นางเล็กน้อย,พร้อมกับเผยยิ้มออกมานิดๆ"เนียนโหยวโหยว,พวกเรากำลังจะออกไปด้านนอก,เจ้าต้องการจะไปกับพวกเรารึไม่?"
ได้ยินคำพูดของจงซาน,เนียนโหยวโหยวที่แสดงท่าทางอยากรู้อยู่เหมือนกัน,เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกในหลายๆครั้ง,จงซานไม่เคยแสดงท่าทางเช่นนี้,เขาที่ดูเฉยชาไม่สนใจนางในทุกๆครั้ง,ทว่าในครั้งนี้กลับเอ่ยปากชวนนางอย่างงั้นรึ?
"แน่นอนว่าต้องไป."เนียนโหยวโหยวที่ขยิบตาให้กับเขาในทันที.
ทว่าในเวลาเดียวกันนั้น,กงจูเฉียนโหยวก็นำอาเอ้อเดินออกมา.
เห็นการแต่งตัวของเนียนโหยวโหยวแล้ว,กงจูเฉียนโหยวที่ชำเลืองออกไปเล็กน้อย,พร้อมกับกรีดพัดไปมา,เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย."เกิดอะไรขึ้น,ต้องการมาศึกษากับข้าอย่างงั้นรึ?"
"ใครต้องการศึกษากับเจ้ากัน?
ที่ข้าแต่งตัวเช่นนี้,ก็เพื่อที่จะให้จงซานสนใจต่างหาก,"เนียนโหยวโหยวเองก็กรีดพัดสะบัดไปมา,แสดงท่าทางเหมือนนางเช่นกัน.
เห็นท่าทางของหญิงสาวทั้งสอง,จงซานได้แต่ยิ้มบางๆ,เกี่ยวกับคำพูดของเนียนโหยวโยวนั้น,เขาไม่ได้ตอบโต้แต่อย่างใด,เพราะว่าการจะต่อล้อต่อเถียงกับนาง,มีแต่ทำให้แย่,ที่จริงเขาเองก็ไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของนางเช่นกัน,สิ่งสำคัญที่สุดในเวลานี้,เขาเองก็ต้องการจะรู้เรื่องราวของเป่ยชิงซือเช่นกัน,หากว่าโชคดีได้เนียนโหยวโหยวช่วยล่ะก็คงจะดี,ในเมื่อเป็นเช่นนั้น,จงซานจึงไม่คิดที่จะผลักไสนางแต่อย่างใด,เวลานี้มีแต่ต้องทำนิ่ง,สยบเคลื่อนไหว.
จากนั้น,อาเอ้อที่ได้รับคำสั่งให้ไปหาเสี่ยวฉิวสุ่ยก็ออกไป,จงซานที่นำสองสาวเดินทางไปยังย่านธุรกิจซึ่งมีร้านค้าแผงลอยมากมาย,ซึ่งแน่นอนว่ามีอาต้าคอยเป็นผู้คุ้มกัน.
ตลอดเส้นทาง,กงจูเฉียนโหยวและเนียนโหยวโหยวที่โต้เถียงกันไปมา,ขณะเดิน,ต่างคนต่างก็พูดจาทิ่มแทงกันและกัน,ต่างคนต่างก็กล่าวประชดแดกดัน,โจมตีกันด้วยคำพูดไม่หยุด.
อาต้าที่เดินตามหลังถึงกับหลั่งเหงื่อที่เย็นเยือบออกมา,กับคำพูดเหล่านั้น,หญิงสาวทั้งสองคนช่างใจกล้านัก,น่าเกรงขามเกินไปแล้ว,กับคำพูดประชดประชันกันที่สรรหาคิดออกมา,ด้วยทั้งคู่ที่มีเชาว์ปัญญาไม่ได้ด้อยกว่ากัน,กับคำพูดที่ได้ยินแล้ว,ถึงกับทำให้อาต้ารู้สึกงุนงงไปด้วยเหมือนกัน.
อาต้าที่ได้ยินหลั่งเหงื่อออกมาเป็นสาย,ทว่าจงซานที่ได้ยินการโต้เถียงของทั้งสองคนรู้สึกสนุกไปด้วยเช่นกัน,นี่เป็นการโต้วาทีอย่างหนึ่งของสองสาว,ต่างคนต่างก็แสดงความสามารถออกมาเต็มที,กับคำพูดทับถม,ตอดเล็กตอดน้อย,นับว่าเป็นสงครามน้ำลายที่น่าเกรงขามยิ่งกว่าการต่อสู้กันของทหารในสนามรบซะอีก.
จงซานที่เดินนำหน้า,สองสาวที่โต้เถียงกันไปมา,แต่ใบหน้าของทั้งคู่ก็ยังคงยิ้มแย้ม,การโต้เถียงของทั้งคู่ในสายตาของคนอื่นอาจจะมองว่าเข้ากันได้ดีด้วยซ้ำ,คนทั้งสี่เวลานี้,มีสาวงามที่โดดเด่นสองคน,ที่สวมชุดบุรุษ,กับจงซานที่นำหน้าราวกับว่าพวกนางทั้งสองเป็นภรรยาเล็กของเขาทีเดียว.
ที่ย่านธุรกิจที่มุ่มแห่งหนึ่ง.
เซี่ยเหยี่ยน,เวลานี้ เขาที่ลอบมองมา,ที่มุมปากเผยยิ้มแห่งความชั่วร้าย,กว่าสองวันแล้วที่เซียนเหยี่ยนได้วางแผนการมากมาย,เพื่อที่จะให้เนียนโหยวโหยวมายังสถานที่แห่งนี้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีกงจูเฉียนโหยวแห่งราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวตามมาด้วย.
จงซาน,ที่มีพลังระดับแกนทองเท่านั้น,กับมีกงจูของราชวงศ์สวรรค์และเจิ้นเหรินของแดนเทพอมตะติดตามอย่างคาดไม่ถึง,คนผู้นี้,คิดจะรวบหัวรวบหางทั้งสองคนเลยรึไง.
ที่ด้านหลังของเซี่ยเหยี่ยนนั้น,มีชายสองคน,หนึ่งคือมารฉู่ป้า,อีกคนหนึ่งเป็นพ่อค้าหน้าเลือดที่เขาได้เตรียมเอาไว้.
"เห็นหญิงสาวที่แต่งตัวเป็นชายด้านขวามือหรือไม่?."เซียเหยี่ยนที่ชี้ไปยังเนี่ยนโหยวโหยวที่อยู่ไกลออกไป.
"เส้าเหยียโปรดวางใจข้าจำได้แล้ว,ทว่า....หลังจากนั้น."
"โปรดวางใจ,ข้าได้รับปาก,แน่นอนว่าจะต้องตอบแทนเจ้าแน่,หากเรื่องนี้เสร็จสิ้น,ข้าจะมอบตราประทับ,เพื่อแนะนำเจ้าให้เดินทางไปยังแดนเทพเอวจีพร้อมกับพวกเรา."เซียเหยี่ยนที่เผยยิ้มด้วยความชั่วร้าย.
"ขอบคุณเส้าเหยี่ย,ขอบคุณพญามาร."พ่อค้าหน้าเลือดที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"สินค้าล่ะ?"เซียนเหยี่ยนที่กล่าวออกมาทันที.
"สิ่งนี้,นี่คือสิ้นค้าพิเศษของเมืองเฟิงหลิง,หางสวรรค์ที่สามารถเติบโตได้เฉพาะในเมืองนี้,ภายในร้านของข้ามีเพียงแค่ชิ้นเดียวเท่านั้น,"หยกทมิฬหางสวรรค์."พ่อค้าหน้าเลือดที่นำสิ่งของที่มีสีดำออกมา,มันดูเหมือนกับดอกไม้ดอกหนึ่ง.
หยกทมิฬหางสวรรค์,ดอกไม้แปดกลีบ,โดยทั้งแปดกลีบนั้นมีลักษณ์เหมือนกับหางจิ้งจอก,ที่ชูช่องดงาม,พร้อมกับส่งกลิ่นหอมน่าดึงดูดเป็นอย่างมาก.
"หางสวรรค์อย่างงั้นรึ?
นี่คือผลผลิตพิเศษของเมืองเฟิงหลิง,แตกต่างจากทุกๆที่,ตามคำบอกเล่าแล้วมันสามารถที่จะมีอายุอยู่ได้หนึ่งเดือน."เซียเหยี่ยนที่จ้องมองไปยังหยกทมิฬหางสวรรค์ด้วยท่าทางประหลาดใจ.
"ใช่แล้ว,หางสวรรค์ภายในเมืองเฟิงหลิงนั้นมีหลายชนิด,หางสวรรค์นั้นมีกลิ่นหอมที่แตกต่างกัน,นอกจากนี้ข้ายังได้ยินมาว่ามันสามารถช่วยพัฒนาเชาว์ปัญญา,แม้แต่บำรุงสัมผัสเทวะ,ทว่าปัญหาของมันมีเพียงแค่มีอายุอยู่แค่หนึ่งเดือนเท่านั้น,ภายในเมืองเฟิงหลิง,กว่า
72
ย่านธุระกิจ,มีเพียงแค่ร้านของข้าเพียงร้านเดียว."พ่อค้าหน้าเลือดที่กล่าวออกมาในทันที.
"ดี,ข้าจะได้นำปราณทมิฬใส่เข้าในดอกไม้นี้เอาไว้."เซียเหยี่ยนที่เผยยิ้มออกมา.
จากนั้น,เซี่ยเหยี่ยนที่นำเมล็ดมารที่มีขนาดเท่ากับนิ้วโป่งออกมา,พร้อมกับผสานมัน,ทำให้มันกลายเป็นควัน,พร้อมกับฝังลึกเข้าในหยกทมิฬหางสวรรค์ในทันที,ตอนนี้มันได้ซึมผสานเข้าไปในดอกไม้ดังกล่าวแล้ว.
"พญามาร,นี่ท่าน?"พ่อค้าหน้าเลือดที่แสดงท่าทางสงสัย.
"อย่าได้ใส่ใจเรื่องของข้า,ตราบเท่าที่พวกเขาเข้ามาในร้านของเจ้า,ให้ขายหยกทมิฬหางสวรรค์นี้ให้นาง,จำเอาไว้,อย่าได้ผิดพลาด,ต้องทำงานให้สำเร็จ,ไม่เช่นนั้น,ไม่เพียงแต่เจ้าไม่ได้เข้าแดนเทพอเวจี,ข้ายังจะกำจัดเจ้าทั้งตระกูล."เซียเหยี่ยนที่ชำเลืองมองเขม็ง.
"ครับ."พ่อค้าหน้าเลือดที่ร่างกายสั่นเทิ้ม.
พ่อค้าหน้าเลือดที่กลับไปเตรียมตัวในทันที,เซียเหยี่ยนและฉู่ป้าที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,พร้อมกับถอยห่างรอคอยผลงาน.
........
กลับมายังฝั่งของจงซาน.
จงซานที่เผยยิ้มให้กับสองสาวที่ไม่มีใครยอมใคร,แม้ว่าจะเป็นการโต้วาทีที่เผ็ดร้อน,ทว่าก็เต็มไปด้วยคำพูดที่สง่างาม,อาต้าที่ได้ยินถึงกับรู้สึกหวาดผวา,จงซานนับว่าเพลิดเพลินทีเดียว,ผ่านมานานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้ยินการโต้วาทีด้วยวาทศิลป์เช่นนี้,กับเรื่องมากมายที่เกิดขึ้นมาหลายเดือนนี้,นับว่าทำให้เขาได้ผ่อนคลายเหมือนกัน.
"กงจู,การถือพัดของท่านพริ้วไหวดังกระดูกมังกร,ดูแล้วหล่อเหลาสมชายจริงๆ."เนียนโหยวโหยวที่จ้องมองการสะบัดไปมาของกงจูเฉียนโหยวที่ดูสง่างาม,แสดงท่าทางไม่ยินยอมนัก.
"คนหูหนวกที่ได้ยิน,คงจะต้องนับถือชื่นชมคำพูดของเจ้าเช่นกัน."กงจูเฉียนโหยวที่ตอบกลับในทันทีเช่นกัน.
"แต่ดูเหมือนว่าข้าคงจะดูผิด,ท่านช่างเหมือนกับพยาธิในท้องของข้าซะมากกว่า."เนียนโหยวโหยวที่ตอบกลับ
"เจ้าพูดเช่นนี้,คงจะเป็นพวกเดียวกับมันจริงๆสินะ!"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวตอบโต้นางอีกครั้ง.
หากมีใครไม่รู้ย่อมคิดว่าสองคนนั้นคงเหมือนเพื่อนสนิทกันมากกว่า,ต่างคนต่างก็ไม่ยอมกันและกัน,ต่างก็โต้เถียงหยอกล้อกันไปมา.
อาต้าที่รู้สึกหวั่นๆ,ส่วนจงซานที่เผยยิ้มออกมา,"ร้านที่ด้านหน้านั่น?"
จงซานที่หยุดการโต้วาทีของทั้งสอง,จ้องมองไปยังร้านที่แปลกประหลาดด้านหน้า.
ร้านหางสวรรค์!
"เซียนเซิง,ร้านหางสวรรค์,นี่เป็นผลผลิตพิเศษของเมืองเฟิงหลิงเลย,มีเพียงแค่ที่เดียว,ข้าได้ยินมาว่าหางสวรรค์นั้นช่วยบำรุงสมอง,แม้แต่ช่วยหล่อเลี้ยงสัมผัสเทวะอีกด้วย,ทว่าหลังจากที่หางสวรรค์เติบโต,มันกลับมีชีวิตได้แค่เดือนเดียวเท่านั้น,ดังนั้นจึงไม่สามารถนำมันไปขายที่ด้านนอกได้."อาต้ากล่าวอธิบาย.
"โอ้ว? สมบัติวิเศษอย่างงั้นรึ?
พวกเราไปดูกัน."จงซานที่ก้าวเข้าไปในร้านทันที.
สองสาวที่ก้าวตามเข้าไปด้านใน,รามทั้งอาต้าด้วย.
พวกเขาที่เข้ามาในร้าน,จงซานที่จ้องมองไปยังชั้นวางสินค้าต่างๆมากมาย,บนชั้นนั้นมีดอกไม้รูปร่างแปลกประหลาดอยู่จำนวนไม่น้อย.
ดอกไม้แปดกลีบ,กลีบดอกของพวกมันที่เหมือนกับหางจิ้งจอก,มีทั้งสีแดง,เหลือง,น้ำเงินและเขียว.
"ท่านทั้งสี่คงจะมาจากด้านนอก,ร้านของเราขายสินค้าพิเศษของเมืองเฟิงหลิง,ทั่วทั้งเขตการค้า,มีร้านของข้าเพียงร้านเดียว,ไม่ควรที่จะพลาด."พ่อค้าหน้าเลือดที่ได้รับคำสั่งจากเซียเหยี่ยนเริ่มทำการขายสินค้า.
"เป็นคนจากด้านนอก?
ท่านรู้ได้อย่างไรว่าพวกเรามาจากดินแดนภายนอก?"จงซานที่จ้องมองไปยังพ่อค้าด้วยท่าทางประหลาด.
พ่อค้าที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่าทันใดนั้นหัวเราะออกมา,"เพราะว่าคนพื้นที่นั้นไม่ค่อยจะเข้ามาในร้านหางสวรรค์,ส่วนมากแล้วจะเป็นคนจากที่อื่นเท่านั้น,ที่สนใจในหางสวรรค์,คนของเมืองเฟิงหลิงนั้นแทบจะไม่มีเลย."
"หืม!"จงซานที่เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.
"ข้าได้ยินมาว่าหางสวรรค์นั้น,ช่วยบำรุงหล่อเลี้ยงสัมผัสเทวะได้อย่างงั้นรึ?"เนี่ยนโหยวโหยวสอบถามออกมา.
"ใช่แล้ว,หางสวรรค์ของข้า,ทั่วทั้งเมืองเฟิงหลิง,นับว่ามีคุณภาพสมบูรณ์ที่สุด,"พ่อค้าที่กล่าวตอบในทันที.
"ยอดเยี่ยมเหรอ?"เนียนโหยวโหยวที่แสดงท่าทางสงสัย.
"ใช่แล้ว,ภายในร้านของข้านั้น,หยกทมิฬหางสวรรค์,ซึ่งจะเก็บมันได้ในทุกๆหกเดือน,ตอนนี้มันเหลือแค่เพียงอันเดียวแล้ว,ท่านทั้งสี่ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้,หากว่าช้าไปอีกเดือนเดียว,คงจะพลาดโอกาสทองไป."พ่อค้าที่กล่าวออกมา,พร้อมกับนำดอกไม้สีดำที่ฝังเมล็ดมาของเซียเหยี่ยนออกมา.
"สีดำเหรอ?อี้,น่าเกียจจริง."สายตาของเนียนโหยวโหยวที่แสดงท่าทางรังเกียจ.
ได้ยินคำพูดของเนียนโหยวโหยว,พ่อค้าที่อ้าปากค้าง,แสดงท่าทางกระวนกระวาย,พญามารได้กล่าวเอาไว้ว่าเขาจะต้องขายมันให้กับนาง,หากว่านางไม่ต้องการ?แล้วเขาจะทำได้อย่างไร?
"เจ้าคิดว่ามันน่าเกียจ,แต่ข้าไม่คิดเช่นนั้น,เถ้าแก่,ราคาเท่าไหร่?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
ได้ยินคำพูดของกงจูเฉียนโหยวแล้ว,พ่อค้าเวลานี้ถึงกับหัวใจเต้นโครมคราม,กระวนกระวายยิ่งกว่าเดิม.
"ข้าบอกเพียงว่ามันน่าเกียจ,แต่ไม่ได้บอกว่าข้าไม่ต้องการ,เถ้าแก่ราคาเท่าไหร่?"เนี่ยนโหยวโหยวที่เอ่ยออกมาในทันที.
เห็นเนี่ยนโหยวโหยวต้องการ,พ่อค้าที่ดูจริงจังเปลี่ยนเป็นดีใจขึ้นมาทันที,"
20,000 ศิลาวิญญาณระดับสูง."
"ข้าต้องการ,ข้าให้เจ้า 20,000
ศิลาวิญญาณระดับสูง,"กงจูเฉียนโหยวเอ่ย.
พ่อค้าเวลานี้รู้สึกหดหู่ไปในทันที,ก่อนที่จะกล่าวออกมา,"ทว่า,แม่นาง..."
"ใช่,ข้าต้องการคนแรก."เนี่ยนโหยวโหยวที่โต้แย้ง.
"เจ้าบอกก่อนหน้านี้,ไม่ได้บอกว่าต้องการซักหน่อย,ข้าต้องการก่อน,เช่นนั้นมันควรเป็นของข้า."กงจูเฉียนโหยวที่เผยยิ้มออกมา.
หลังจากนั้นทั้งสองสาวที่โต้เถียงไปมา,ไม่เปิดโอกาสให้พ่อค้าได้กล่าวอะไรแม้แต่น้อย.
"เจ้าถามพ่อค้า,เขายินดีที่จะขายให้ข้า,หรือว่าขายให้กับเจ้า?"เนียนโหยวโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
แน่นอนว่าเถ้าแก่นั้นต้องการขายให้กับเนี่ยนโหยวโหยว,ทว่าหากเขาแสดงเจตนาชัดแจ้งเกินไป,อาจจะดูผิดสังเกตได้.
"คือว่า..."เถ้าแก่ที่จ้องมองหญิงสาวทั้งสองเผยสีหน้าท่าทางลังเลใจ.
"เถ้าแก่,ข้าต้องการเป็นคนแรก,ธรรมเนียมของการค้า,คนที่ถามเป็นคนแรกก็ควรที่จะได้รับสินค้า,เจ้ามอบมันมาให้กับข้า."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาในทันที.
ทั้งสองสาวนั้นไม่เลือกที่จะเพิ่มราคา,ส่วนเนียนโหยวโหยวเองก็ไม่ได้ใช้วิชายั่วยวนเพราะว่านางคิดว่าเถ้าแก่คนนี้มีคุณสมบัติไม่พอ,ส่วนการเพิ่มราคา,ก็เป็นการกระทำที่โง่เง่าจนเกินไป,หญิงสาวทั้งสองเวลานี้ต่างก็ไม่มีใครยอมใคร,ต่างก็พูดจาอวดอ้างว่าต้องการ,หยกทมิฬหางสวรรค์
มาเป็นของตน.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ติดตามคับ
ตอบลบยังแปลอยู่ไหม
ตอบลบ