Immortality Chapter 245 Great Glory Merchant Guild
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 245 หอการค้าต้าหรง.
Chapter 245 Great Glory Merchant Guild
大荣商会
หอการค้าต้าหรง.
เกาะหมาป่าสวรรค์,ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง,ตำหนักซ่างเฉิน.
ภายในห้องโถงนั้น,ถูกประดับด้วยไข่มุกราตรีส่องประกายแสงวับวาว,และยังมีการติดตั้งค่ายกลจำกัดเสียงเอาไว้โดยฝีมือของ
หวงโหว เชวียนเป่าเอ๋อ.
ร่างแยกเงาของจงซานนั่นอยู่บนบัลลังก์,โดยมีเป่าเอ๋อนั่งประจำอยู่ข้างๆ.
เหว่ยไท่จง,จงเจิ้ง,หลินเสี่ยวและหยิงหลาน,คนทั้งสี่ที่ประจำการอยู่ด้านหน้า.
"จงเจิ้ง."จงซานเอ่ยออกมา.
"ฟู่หวง!"จงเจิ้งที่ก้าวออกมาทันที.
"เรื่องที่ข้าให้เจ้าไปเตรียมตัว,เจ้าเตรียมตัวเป็นอย่างไรบ้าง?"จงซานที่จ้องมองไปยังจงเจิ้ง.
"ฟูหวง,เกี่ยวกับเรื่องที่ท่านสั่งการ,
ข้าได้คัดเลือกคนที่ซื่อสัตย์ได้มากกว่า 30
คน,ทุกๆวันได้ช่วยพวกเขาฝึกฝนบำเพ็ญพลัง,ตอนนี้ทุกคนมีพลังในระดับเซียนเทียนขั้นหกและเจ็ดแล้ว."จงเจิ้งที่กล่าวรายงาน.
"เจ้าล่ะ?"จงซานสอบถาม.
"เอ้อเฉินเวลานี้,มีระดับเก้าเซียนเทียน!"จงเจิ้งรายงานตามจริง.
"ดี,หนึ่งเดือนหลังจากนี้,เจ้าจงเดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์,พร้อมกับก่อตั้งหอการค้านาม
"หรง" ,หอการค้าต้าหรง,เพื่อที่จะสร้างรากฐานให้กับราชวงศ์ต้าเจิ้งในอนาคต."จงซานที่กล่าวอย่างเคร่งขรึม.
荣 Róng ความรุ่งโรจน์
"ครับ."จงเจิ้งที่กล่าวตอบรับในทันที,ทว่าแววตาของเขานั้นมีประกายแสงแห่งความประหลาดใจอยู่ไม่น้อย.
จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย.พร้อมกับกล่าวออกมาว่า"มีอะไรแปลกอย่างงั้นรึ?"
"ครับ,ฟู่หวงไม่ได้บอกว่าให้ข้าและทุกคนก้าวไปถึงระดับแกนทองแล้วค่อยเดินทางหรอกรึ?"จงเจิ้งที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"ระดับแกนทองอย่างงั้นรึ?วางใจได้,ข้าจะส่งผู้คุ้มกันระดับแกนทองไปคุ้มกันพวกเจ้าทั้ง
31 คนเป็นการส่วนตัว,เมื่อไหร่ที่พวกเจ้าก้าวไปถึงระดับแกนทอง,พวกเขาจะเดินทางกลับมา."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ."จงเจิ้งพยักหน้ารับ,ไม่กล่าวสิ่งใดต่อไป.
"ทวีปศักดิ์สิทธิ์,แผนที่ภาคใต้และตะวันออก,ข้าได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว,หนึ่งเดือนหลังจากนี้,เจ้าจงเอาไปศึกษา."จงซานเอ่ย.
"ครับ!"จงเจิ้งพยักหน้า,จ้องมองไปยังเป่าเอ๋อ,เพราะว่าจงเจิ้งคาดเดาว่านี่อาจจะเป็นการกระทำของแม่บุญธรรมที่เคยเดินทางไปทวีปศักดิ์สิทธิ์หรือไม่?
เห็นท่าทางของจงเจิ้งแล้ว,จงซานที่พยักหน้ายิ้มอย่างพึงพอใจ,"วันนี้ข้าได้ให้ทุกคนเข้าร่วมประชุม,ยกเว้นเรื่องที่จงเจิ้งจะเดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์แล้ว,ข้ายังมีเรื่องจะแจ้งให้ทุกคนรู้."
"อะไรอย่างงั้นรึ?"หยิงหลานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"สี่ปีที่แล้ว,ข้านั้นได้เดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์เรียบร้อยแล้ว!"จงซานกล่าว.
"หืม?กู่เหยี่ยเยี่ย,เดินทางไปเมื่อไหร่อย่างงั้นรึ?
เข้าไม่เห็นรู้มาก่อนเลย?"ใบหน้าของหยิงหลานที่เต็มไปด้วยท่าทางประหลาดใจ.
แม้แต่คนอื่นๆเองก็จ้องมองไปยังจงซานเช่นกัน,เป็นไปไม่ได้,ทวีปศักดิ์สิทธิ์ไม่ไช่ว่าอยู่หลังบ้าน,ทว่ามันต้องข้ามน้ำข้ามทะเลไปไกล,เหนือหัวเดินทางไปได้อย่างไร?
หลายปีมานี้ก็แทบจะไม่ออกจากตำหนักเลย,เหนือหัวเดินทางไปยังด้านนอก,พวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไร?
มีเพียงแค่เป่าเอ๋อที่เผยยิ้มออกมา,รับรู้ว่าเหล่าเย่นั้นไม่ต้องการจะปิดเรื่องนี้ต่อทุกคน.
"พวกเจ้าเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของผู้มาจุติใหม่หรือไม่?"จงซานที่กล่าวสอบถามออกมา.
"ข้ารู้ว่าเป็นเป็นวิชาเซียนอย่างหนึ่ง,กู่เหยี่ยเยี่ยเองก็มีอย่างงั้นเหรอ?."หยิงหลานที่โพลงออกมา.
ทุกคนที่จับจ้องมองไปยังจงซาน.
"อืม,วิชาเซียน,ครั้งหนึ่งมีเซียน,ได้ช่วยข้าสร้างร่างจำแลงขึ้นมา,สามารถที่จะแยกออกจากร่างจริง,แม้ว่าจะอยู่ห่างไกลหลายล้านล้านลี้,ก็สามารถเชื่อมถึงกันได้."จงซานกล่าว.
เมื่อจงซานกล่าวจบ,ทุกคนที่ชำเลืองมองตาโต,แววตาไม่อยากเชื่อ,เซียนเหรอ?
"กู่เหยี่ยเหยี่ยน,ท่านเคยเห็นเซียนอย่างงั้นรึ?"หยิงหลานที่กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น.
"อืม,ดังนั้น,สี่ปีที่แล้วข้าจึงได้เดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์มาก่อนแล้ว."จงซานเอ่ย.
"ฟู่หวง,ท่านจะกล่าวว่า,ร่างจำแลงของท่านได้เดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์แล้วอย่างงั้นรึ?"จงเจิ้งที่ชำเลืองมองตาโต.
"อืม,เขาคือข้า,ข้าคือเขา,ทุกสิ่งที่เขาเห็นก็คือสิ่งที่ข้าเห็น."จงซานที่กล่าวรับรอง.
ทุกคนแทบอ้าปากค้าง,จนไม่สามารถตั้งสติได้,มันจะเกินจริงไปหรือไม่!
"ฟู่หวง,กล่าวอีกอย่างหนึ่ง,ท่านได้ไปรอที่ทวีปศักดิ์แล้ว,ให้พวกเราไปติดต่อกับท่านอย่างงั้นรึ?"จงเจิ้งที่กล่าวออกมาในทันที.
จงซานเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยจ้องมองไปยังจงเจิ้ง,"อืม,ติดต่อข้า,แต่จำเป็นต้องปิดบังความลับเอาไว้,ต้องไม่ลืมว่าสถานะของข้าในทวีปศักดิ์สิทธิ์นั้นค่อนข้างระเอียดอ่อน."
"ระเอียดอ่อน?"จงเจิ้งที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.
"เจ้าไปถึงที่นั่นจะรู้เอง."จงซานกล่าว.
"ครับ."จงเจิ้งที่รับคำ.
จานั้น,จงซานก็เอ่ยถึงสถานการณ์ต่างๆในทวีปศักดิ์สิทธิ์ให้กับทุกคนได้ฟัง,ซึ่งสร้างความตื่นตะลึงให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก.
ภายในห้องโถง,มีเพียงแค่จงซานและเป่าเอ๋อสองคนเท่านั้นที่ไม่ได้แสดงท่าทางตื่นตกใจ.
หลังจากที่ทุกคนจากไปแล้ว.
จงซานที่เอ่ยปากออกมาในทันที,"อันหวง."
"จู่เหริน."ภายในมุมมืด,เสียงๆหนึ่งที่ดังออกมา.
"อันหวง,เจ้าจงไปรวมองค์รักษ์เงาที่มีระดับแกนทอง,เดินทางไปพร้อมๆกันจงเจิ้ง,คอยปกป้องพวกเขาลับๆ,ตอนนี้พวกเขามีระดับเซียนเทียน,นับว่ายังไม่ปลอดภัยนัก,เมื่อพวกเขาก้าวไปถึงระดับแกนทอง,ค่อยเดินทางกลับมา,เวลานี้ปกป้องพวกเขาเอาไว้ให้ปลอดภัย."จงซานเอ่ย.
"ครับ."อันหวงที่ตอบรับในทันที.
"อันหวง,ครั้งนี้เจ้าเองก็เดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์ด้วย,การเดินทางครั้งนี้,จะทำให้เจ้าได้ประสบการณ์จากทวีปศักดิ์สิทธิ์ด้วย,นับว่าเป็นประโยชน์ไม่น้อย."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"แต่ว่า?"อันหวงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.
"เฮ้เอ้, เจ้ากังวลเกี่ยวกับเขตแดนทางเหนือของเกาะหมาป่าสวรรค์,ราชวงศ์จักรพรรดิหยิงเยว่อย่างงั้นรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ครับ,องค์รักษ์เงาตอนนี้ได้แฝงตัวอยู่ในราชวงศ์จักรพรรดิราชันย์และสามราชวงศ์กษัตริย์,ถ้าข้าไป..."อันหวงที่ขมวดคิ้วไปมา.
"เจ้าเดินทางไปทวีปศักดิ์สิทธิ์,แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ให้กลับมา,การจัดการกับราชวงศ์จักรพรรดิหยินเยว่,ตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา,เวลานี้การเจริญเติบโตของหอการค้าต้าหรงจำเป็นต้องจัดการในทันที,เจ้าเดินทางครั้งนี้,ก็เพื่อช่วยหอการค้าต้าหรงอีกแรง,เมื่อไหร่ที่เริ่มสงครามกับราชวงศ์หยินเยว่,ข้าจะแจ้งไปยังเจ้า,เวลานั้นค่อยกลับมา,เพื่อช่วยข้าในการจัดการราชวงศ์หยินเยว่."จงซานที่กล่าวรับรอง.
"ครับ!"อันหวงที่กล่าวรับคำ.
"มังกรวารีเข้าสู่ทะเล,มังกรดำก้าวสู่ผืนปฐพี,ทวีปศักดิ์สิทธิ์นับว่าเป็นสถานที่ที่ดี,อันหวงเจ้าควรจะใช้โอกาสนี้เพื่อหาประโยชน์ให้มาก."จงซานกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอบคุณจุ่เหริน!"อันหวงที่รับคำ.
"อืม."จงซานพยักหน้า.
......
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น,ราชวงศ์กษัตริย์ต้าเจิ้ง,นำทีมโดยจงเจิ้ง,พร้อมกับสมาชิกหอการค้าต้าหรง,เดินทางไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์อย่างเป็นทางการ.
การเดินทางครั้งนี้,จงเจิ้งที่นำตราหมาป่า,พร้อมกับเม็ดยาเป็นจำนวนมาก,พรอ้มกับสินค้าที่พิเศษมากมาย,ที่มีเฉพาะที่เกาะหมาป่าสวรรค์,ข้ามน้ำข้ามทะเลไปเปิดตลาดที่ทวีปศักดิ์สิทธิ์.
อันหวงที่นำทีมองค์รักษ์เงา,คอยติดตามปกป้องไท่จื่ออย่างลับๆ,เหตุการณ์ทุกอย่างยังคงปกรติ,กองกำลังความแข็งแกร่งของราชวงศ์ต้าเจิ้งเองก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด.
กองกำลังหมาป่าเวลานี้เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ,นับว่ากองกำลังทหารกลุ่มนี้ได้รับการฝึกฝนให้น่าเกรงขามเพิ่มความแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง.
....
ทวีปศักดิ์สิทธิ์,หุบเขาแห่งหนึ่ง,ภายในอาณาเขตของต้ากวง.
"กงจู,พิษของท่านถูกขับออกมาหมดหรือยัง?"จงซานที่จ้องมองไปยังกงจูเฉียนโหยว.
กงจูเฉียนโหยวที่จับบัวหิมะพิสุทธิ์,พร้อมกับโคจรพลังของมันอาบไปทั่วร่างชะโลมไปยังจุดปราณต่างๆ,ทั่วร่างของนาง,ประกายแสงสีขาวที่โอบกระจายทั่วร่างของนาง,ทำให้จงซานรู้สึกเบาสบายไปด้วย.
ประกายแสงสีขาวที่ราวกับอยู่ในความฝันกงจูเฉียนโหยวที่ราวกับอยู่ในภาพจิตนาการ,ดวงตาที่ลืมขึ้นเล็กน้อย,เป็นใบหน้าที่งดงามชวนหลงใหล.
"พิษได้ถูกขับไปหมดแล้ว,ทว่าเซียนเซิง,ดอกบัวดอกนี้,ให้เฉียนโหยวอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยใบหน้าท่าทางทะเล้นแสนซน.
ได้ยินคำพูดของกงจูเฉียนโหยวแล้วจงซานที่ขมวดคิ้ว,ส่ายหน้าไปมา,"คงจะไม่ดี,ดอกบัวดอกนี้,มันเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งที่สำคัญสำหรับข้า."
บัวหิมะพิสุทธิ์นี้,เป็นของอาจารย์ที่มอบให้เขาเป็นสินสอดของหลิงเอ๋อ,เขาไม่สามารถมอบให้ใครได้,ถึงแม้ว่าจะนำของล้ำค่ามากกว่ามาแลกเปลี่ยนก็ตาม.
ได้ยินคำพูดของจงซานปากของกงจูเฉียนโหยวที่เบ้ปากราวกับเป็นเด็กสาวเอาแต่ใจ,ต่อจงซาน.
"แล้วเกี้ยวเรือนยักษ์ล่ะ?"กงจูเฉียนโหยวที่สอบถามออกมาอีกครั้ง.
"เกี้ยวเรือนยักษ์."จงซานที่พยักหน้าให้.
เกี้ยวเรือนยักษ์นี้เขาได้เตรียมมันไว้เพื่อไปรับหลิงเอ๋อ,ทว่าภายในใจของจงซานนั้น,ยังคิดว่ามันยังอีกไกล,บางทีเขาอาจจะไม่จำเป็นต้องใช้มันก็ได้,เกี้ยวสำหรับหลิงเอ๋อไม่ได้สลักสำคัญอะไรขนาดนั้น,เขาสามารถที่จะหาอันใหม่ได้,อีกทั้งเกี้ยวเรือนนี้ยังได้กลายเป็นที่อยู่ส่วนตัวของกงจูเฉียนโหยวไปแล้ว,เขาก็ควรที่จะมอบมันให้กับกงจูเฉียนโหยวไปซะดีกว่า.
เห็นจงซานพยักหน้าให้,กงจูเฉียนโหยวที่ส่งมองบัวหิมะพิสุทธิ์กลับคืน,ท่าทางของนางราวกับว่าสนใจเกี้ยวเรือนยักษ์มากกว่าซะอีก.
จงซานที่เผยยิ้มให้อย่างนุ่มนวล,รับบัวหิมะพิสุทธิ์กลับคืนมา,พร้อมกับส่งมอบเกี้ยวเรือนยักษ์ให้กับกงจูเฉียนโหยว.
กงจูเฉียนโหยวที่,เผยยิ้มอย่างพึงพอใจ,พร้อมกับเก็บเกี้ยวเรือนยักษ์ไปในทันที.
"เซียนเซิง,ท่านรู้หรือไม่ว่าสามารถใช้บัวหิมะพิสุทธ์เพื่อสร้างสัมผัสเทวะ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาในทันที.
"สัมผัสเทวะรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสงสัย.
"ดูเหมือนว่าเซียนเซิงจะยังไม่รู้."จงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ขอคำชี้แนะด้วย!"จงซานเอ่ย.
"เซียนเซิงตอนนี้อยู่ในระดับห้าแกนทอง,อีกหนึ่งระดับ,ก็จะไปถึงระดับหกแกนทอง,ซึ่งถึงเวลาที่จะเปิดเรือนโอสถได้,ซึ่งสามารถหล่อหลอมสร้างสำนึกสัมผัสเทวะขึ้นมา,สามารถที่จะสร้างร่างที่แท้จริงของสัมผัสเทวะได้,เป็นความสามารถที่ยอดเยี่ยมอย่างหนึ่งของสัมผัสเทวะ."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"เรื่องนี้ข้าพอรู้."จงซานที่พยักหน้ารับ.
"ทว่า,เซียนเซิงต้องการให้สัมผัสเทวะนั้นมีคุณสมบัติพลังเป็นเช่นไร?"
"คุณสมบัติของสัมผัสเทวะอย่างงั้นรึ?"จงซานที่ถามออกมาตรงๆ.
"อืม,สัมผัสเทวะของแต่ละคนนั้นมีรูปร่างที่ต่างกัน,บางคนมีรูปร่างเหมือนกับคมกระบี่,บางคนก็มีรูปร่างเป็นสายน้ำ,มีรูปลักษณ์มากมายพูดไปก็ไม่หมด,บางคนที่เป็นเปลวเพลิง,สามารถเผาไหม้ทุกอย่างได้,หรือแม้แต่เป็นเถาวัลย์,ป่าไม้,ก็นับว่าเป็นพลังอย่างหนึ่ง,แม้แต่ควบคุมพื้นดิน,ยังเป็นอีกหนึ่งพลังที่น่าเกรงขาม,แล้วเซียนเซิงล่ะ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.
"โอ้ว?"จงซานที่แสดงท่าทางประหลาดใจ.
เทียนซวินจื่อไม่ได้เอ่ยถึงเรื่องนี้มาก่อนเลย,แม้แต่ในเนื้อหาของวิชาเพลิงสวรรค์พันธนาการอสนี,ก็ยังไม่ได้กล่าวถึง,สัมผัสเทวะเลย?
สัมผัสเทวะที่มีรูปลักษณ์และคุณสมบัติมากมายขนาดนั้นเลยรึ?
"เซียนเซิงคงจะไม่รู้เรื่องนี้สินะ?"กงจูเฉียนโหยวที่เผยยิ้มกล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น,เป็นความปิติยินดีที่นางจะได้ช่วยจงซาน.
"เช่นนั้นคงต้องปรึกษากงจูแล้ว."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความเคารพ.
"อืม,ทว่าหากกล่าวให้ถูกต้อง,สำหรับผู้ฝึกตนระดับแกนทองทั่วไป,พวกเขาไม่ได้มีความรู้มากมายที่จะสัมผัสพลังชั้นยอดของสิ่งนี้ได้,อีกอย่างพวกเขานั้นไม่ได้มีทางเลือกมากนัก,ดังนั้นสัมผัสเทวะที่พวกเขาสร้างขึ้นมาล้วนแล้วแต่เป็นพลังธรรมดาทั่วไป,ความน่าเกรงขามของสัมผัสเทวะนั้น,เกี่ยวข้องกับความรู้สึกและความต้องการของผู้สร้าง,การสกัดกลั่นสร้างพลังดังกล่าวให้เป็นรูปลักษณ์ขึ้นมาได้นั้น,พวกเราจะเรียกมันว่า"รากสัมผัสเทวะ"มีบางคนที่สร้างมันขึ้นมาเป็นกระบี่,บางคนที่สร้างขึ้นมาเป็น,สายน้ำ,หรือแม้แต่สร้างมันขึ้นมาเป็นเปลวเพลิง,และยังมีต้นไม้,ขึ้นอยู่กับความชื่นชอบและความต้องการของบุคคลนั้นๆ,นอกจากนี้
รากสัมผัสเทวะนั้นยังมีคุณสมบัติที่แตกต่างกันอีกด้วย,
ขึ้นอยู่กับรากฐานที่สร้างขึ้นมาเป็นรากสัมผัสเทวะนั้นๆ,การสร้างขึ้นมาในระยะตั้งต้นนั้นจะยังไม่สามารถใช้งานมันได้,อย่างไรก็ตามมันสามารถที่จะเติบโตขึ้นได้และหลังจากนั้น,ก็จะมีความสามารถหลายๆอย่างเพิ่มขึ้นมา,ยกตัวอย่างคนที่สร้างขึ้นเป็น
"กระบี่"เป็นรากสัมผัสเทวะ,หลังจากที่เติบโตเป็นกระบี่ที่สมบูรณ์แล้วสามารถใช้มันทำลายตัดสัมผัสเทวะของยอดยุทธ์คนอื่นได้เลย,หากว่าสัมผัสเทวะพังทลาย,หรือสูญเสียสำนึกของรากสัมผัสเทวะไป,อาจจะทำให้กลายเป็นคนโง่หรือเสียสติได้เลย,ข้าเคยได้ยินเหนือหัวเล่าให้ฟังว่า,รากสัมผัสเทวะนั้น,เป็นหนึ่งในพลังที่ต่อต้านสวรรค์,เป็นหนึ่งในอาคมที่ทรงพลังเป็นอย่างมากขึ้นอยู่กับการใช้งาน."กงจูเฉียนโหยวอธิบาย.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น