Immortality Chapter 235 Feng Shui fish
นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 235 มัจฉาฮวงจุ้ย.
Chapter 235 Feng Shui fish
风水鱼
มัจฉาฮวงจุ้ย.
ประกายแสงสีเหลืองอร่าม,ทว่าหลังจากนั้นก็เรืองแสงสีเหลืองออกมา,พร้อมกันนี้ก็มีชายในชุดสีขาวนักพรตเต๋า,กำลังจ้องมองไปรอบๆ,ถือแหดางใหญ่อยู่ในมือ,พร้อมกับไล่จับแสงสีเหลืองที่เปล่งประกายดังกล่าวนั่น,ที่ด้านหลังห่างไกลออกไปอีก,มีประกายแสงกระบี่มากมาย,บินตรงมาด้วยความเร็วสูง,คนทั้งห้าสิบกว่าคนน่าจะอยู่ในระดับแกนทอง,พวกเขาควบคุมกระบี่เหินลอยตรงมา.
ประกายแสงสีเหลืองกำลังดิ้นรนหลีกหนี,ทว่าชายกำยำในชุดนักพรตเต๋านั้นร้ายกาจเป็นอย่างมาก,แหดางใหญ่ที่ดูโปร่งใส,พร้อมกับพุ่งออกไป,เวลานี้อยู่ไม่ห่างจากเรือนเทียมม้าแล้ว,ซึ่งท้ายที่สุดประกายแสงสีเหลืองที่ส่องสว่างนั่นก็ไม่มีแรงขัดขืนอีกต่อไป.
ในเวลาเดียวกัน,จงซานพบว่า,ประกายแสงสีเหลืองนั่น,เป็นปลา,เป็นปลาที่หลุดออกมาจากภาพวาด.
ดูราวกับว่ามันหลุดออกมาจากภาพจิตกรรม,เป็นปลาทีเกิดจากการใช้พูกันวาดมันขึ้นมา.
ปลาสีเหลืองทองนั่น,ดูสมจริงเป็นอย่างมาก,เป็นปลาคาร์ปที่แหวกว่ายอยู่บนอากาศได้ด้วยความเร็ว,เคลื่อนไหวที่ไม่แตกต่างจากปลาเลยแม้แต่น้อย.
เห็นภาพดังกล่าว,ดวงตาของจงซานที่เบิกกว้าง,นี่มันคืออะไรกัน?
กงจูเฉียนโหยวที่มองออกไป,แววตาของนางก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจเช่นกัน,อย่างไรก็ตาม,กงจูเฉียนโหยวที่ราวกับจะรู้ว่ามันคือสิ่งใด.
นางที่จับฝ่ามือของเขา,พร้อมกับเขียนเป็นอักษรไปบนฝ่ามือของจงซาน.
กับอักษรที่วาดไปบนมือของจงซานนั้น,ทำให้หัวใจของนางเต้นไปมาเล็กน้อย,พร้อมกับแสดงท่าทางเสียดายไปด้วยเช่นกัน,อักษรสามตัวที่เขียนบนมือของเขา.
เป็นที่สนใจกับจงซานไม่น้อย.
ปลาฮวงจุ้ย!
นี่คือสิ่งที่นางต้องการจะบอก!
จงซานที่ขมวดคิ้วไปมา,ทว่าเขาไม่มีเวลาที่จะทำอะไรต่อไปในเวลานี้ได้,เขาพยักหน้าให้พร้อมกับจ้องมองไปยังตำแหน่งของปลาฮวงจุ้ย.
ท้ายที่สุดแล้ว,ปลาฮวงจุ้ยนั่นก็ไม่สามารถหนีจากแหของนักพรตคนดังกล่าว,เขาจับมันอยู่ในมือแน่น,ใบหน้าของนักพรตคนดังกล่าวเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก.
เรือนเทียมม้าอยู่ไม่ไกลออกไป,นักพรตเต๋าในเวลานี้เร่งรีบนั่งสมาธิลงในทันที,ปลาฮวงจุ้ยที่ลอยอยู่ในมือ,พร้อมกับเปล่งประกายแสงอาบๆไปทั่วร่างของนักพรตเต๋า,จากนั้นเขาก็เริ่มที่จะผสานรวมเข้ากับปลาฮวงจุ้ย.
ชายคนดังกล่าวนั่น,เห็นได้อย่างชัดเจนว่ามีพลังฝึกตนระดับก่อตั้งวิญญาณ,ดังนั้นจงซานจึงไม่กล้าที่จะเผยตัวออกมาหรือทำอะไรได้,ได้แต่หวังว่าเขาจะเร่งรีบจากไปโดยเร็ว.
ที่ไกลออกไปนั้น,กลุ่มกระบี่เหินกว่า 50
คน,ตอนนี้ร่อนลงมาบนพื้นแล้ว,พวกเขาที่เห็นนักพรตเต๋าตอนนี้กำลังหลอมรวมสกัดกลั่นปลาฮวงจุ้ยอยู่.
หนึ่งคนในนั้น,เขาได้นำธวัชออกมา,พร้อมกับปักไปรอบๆนักพรตเต๋า,จากนั้นก็ร่ายอาคมลับ,สร้างค่ายกลออกมา,หมอกที่กระจายไปทุกทิศทาง,ขวางทางผู้คน,เหมือนว่ากำลังปกป้องการหลอมการสกัดกลั่นปลาฮวงจุ้ยของนักพรตคนดังกล่าวอยู่.
"ศิษย์พี่ใหญ่,ครั้งนี้พวกเราไม่จำเป็นต้องตามอีกแล้ว,ท้ายที่สุดก็ตามทัน,ตราบเท่าที่อาจารย์หลอมรวมเสร็จ,พวกเราก็สามารถกลับได้ซักที."หนึ่งในนั้นกล่าว.
"ดี,ปกป้องอาจารย์เอาไว้,นานเท่าไหร่แล้วที่พวกเราไล่ตาม."ชายในชุดคลุมสีม่วงที่ถูกเรียกว่าศิษย์พี่ใหญ่เผยยิ้มออกมา.
"ศิษย์พี่ใหญ่,ที่ตรงนั้นมีคนนำเรือนเทียมม้ามา,อย่างไรก็ตามกลับไม่มีคนอยู่แล้ว."ชายอีกคนหนึ่งกล่าวออกมา.
ศิษย์พี่ใหญ่ที่ขมวดคิ้วไปมา,จ้องมองเรือนเทียมม้าของจงซาน,แววตาที่แสดงท่าทางเป็นกังวลอยู่เหมือนกัน,ทว่าได้กวาดตามองพื้นที่รอบๆอย่างระเอียดแล้วก็กล่าวว่า"ไม่มีผู้ใดอยู่แล้ว,เป็นเพียงแค่เรือนเทียมม้า,ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร."
"ครับ" ทุกคนที่พยักหน้ารับ.
คนเหล่านี้ดูเหมือนว่าเป็นผู้คุ้มกันให้กับนักพรตเต๋าด้านใน,จงซานที่อยู่ไกลออกไปกำลังรอคอยให้พวกเขาจากไปด้วยความอดทน.
ในเวลาเดียวกัน,จากพื้นที่ป่าห่างออกมา,ในเวลานี้มีกองกำลังทหารราวๆ
300 นายปรากฏขึ้น.
ทหารทั้งสามร้อยนี้ไม่ได้บินบนอากาศ,ทว่าพวกเขาวิ่งตามเส้นทางที่จงซานผ่านมาก่อนหน้านี้.
แม้ว่าทหารทั้งสามร้อยคนจะวิ่งมา,ทว่าความเร็วนั้นน่าตื่นตะลึงทีเดียว,มีพลังฝึกตนไม่ได้ต่างจากกลุ่มผู้ฝึกตนเท่าไหร่.
จงซานที่อยู่ในหุบเขาดวงตาที่หดเกร็ง,กองกำลังต้ายวี,บัวหงหลวนเวลานี้เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงิน,กองทัพต้ายวีตามมาเร็วขนาดนี้เลยรึ?
ที่ด้านหน้าทหาร 300
คนนั้น,เป็นชายในชุดสีเทาที่คอยนำทาง,กลุ่มของทหารเหล่านั้นอยู่.
"ท่านขุนพล,คนสองคนที่ปรากฏตัวนั้น,ที่ท่านบอกว่าผู้หญิง,หากว่าใช้สัมผัสเทวะในรัศมีสิบจ้างจะทำร้ายนาง,ข้าคิดว่าต้องเป็นคนที่พวกท่านตามอย่างแน่นอน."ชายในชุดสีเทาที่คอยอธิบาย.
"ฮ่าฮ่าฮ่า,ไม่ว่าจะใช่หรือไม่นั้น,พวกเราจะต้องไปดู,หากว่าเป็นคนที่พวกเราต้องการตัวจริงๆ,ไว้ข้าจะมอบรางวัลให้กับเจ้า."ขุนพลคนดังกล่าวหัวเราะเสียงดัง.
"ขอบคุณท่านขุนพล."ชายในชุดสีเทาที่ลักษณะท่าทางเหมือนปุถุชนทั่วไป.
"อืม,พวกเขาใช้เส้นทางนี้อย่างงั้นรึ?"ขุนพลที่กล่าวสอบถามอีกครั้ง.
"ไม่ผิดแน่,ในเวลานั้นเขาได้ซื้อเรือนเทียมม้า,ข้าได้แนะนำพวกเขาให้เดินทางมายังทิศทางนี้,เส้นทางไปยังภูเขาเส้นนี้,ไม่มีคนอื่นใช้,ท่านขุนพล,ทำไมพวกเราไม่บินเอาล่ะ?พวกเราจะไล่ทันอย่างงั้นรึ?"ชายในชุดสีเทาสอบถาม.
"ชิ,เจ้าสามารถบินได้,แต่คนของข้าไม่ได้ผสานอาวุธเข้ากับแก่นเมฆาทุกคน,ถึงบินได้ก็ไปไม่ได้ไกล,แล้วจะตามพวกเราทันได้อย่างไร."ขุนพลคนดังกล่าวแย้ง.
"ครับ."ชายในชุดสีเทาที่ตอบรับในทันที.
ไม่ช้าหลังจากนั้น,เหล่าทหาร 300 นาย,ก็วิ่งเข้ามาใกล้เป้าหมาย,ซึ่งตอนนี้อยู่เต็มถนนไปหมด.
"ขุนพล,นั่นมันเรือนเทียมม้า."ชายในชุดสีเทาเวลานี้ได้ชี้ไปยังด้านหน้าด้วยความตื่นเต้น.
"พวกเจ้าทุกคนหยุด."ศิษย์พี่ใหญ่ที่ตะโกนเสียงดังห้ามคนทั้งสามร้อยคนที่กำลังพุ่งเข้ามาทันที.
ขุนพลที่โบกมือ,ห้ามทุกคนหยุด,พร้อมกับแสดงท่าทางแจ้งเตือนไปยังกลุ่มผู้ฝึกตนทั้งห้าสิบคน.
ขุนพลซึ่งอยู่ด้านหน้านั้น,ได้จ้องมองไปยังเรือนเทียมม้าที่ว่างเปล่า,จ้องมองไปยังคนห้าสิบกว่าคนที่คอยคุ้มกันใครสักคนที่อยู่ด้านใน,ปิดบังสัมผัสเทวะในการตรวจจับโดยสิ้นเชิง,กงจูเฉียนโหยวและจงซานอยู่ข้างในหรือไม่?
หากว่าเป็นเหมือนกับชายนำทางกล่าว,แน่นอนว่าจะต้องเป็นกงจูเฉียนโหยวและจงซานแน่,การที่สามารถจับกงจูเฉียนโหยวได้จะได้เกียรติยศมากมายขนาดใหน,ตลอดจนจับตายจงซาน,รางวัลที่อ๋องจวีลูตั้งไว้มีมูลค่าสูงถึง
2 ล้านศิลาวิญญาณระดับสูง,ขุนพลขนาดเล็กเช่นข้า,ไม่ต้องบอกเลยว่าจะได้เลื่อนตำแหน่งกลายเป็นขุนพลชั้นหนึ่งในทันที.
กับรางวับที่ยั่วยวน,ขุนพลคนดังกล่าวรู้ดีว่า,เขาจะต้องเร่งรีบจับตัวคนทั้งสองให้ได้เร็วที่สุด.
กองกำลังทหาร 300
คน,ที่เขานำมานับว่าทรงพลังไม่น้อย.
"ส่งตัวกงจูเฉียนโหยวและจงซานออกมาเดี๋ยวนี้."ขุนพลตะโกนออกไปเสียงดัง.
"เจ้าพวกสารเลว,พวกเจ้าทำอะไร,กองกำลังต้ายวีกล้าที่จะแสดงท่าทางสามหาวกับต้ากวงอย่างงั้นรึ?"ศิษย์พี่ใหญ่ที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
ในเวลานี้,ขุนพลหน้ามืดตามัว ถูกปิดไปด้วยความโลภ,เขายังต้องใส่ใจในเรื่องอะไรอย่างงั้นรึ?
"เตรียมธนู."ขุนพลที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
เพราะว่าขุนพลเชื่อมั่นว่า,จงซานและกงจูเฉียนโหยวอยู่ในธวัชค่ายกลดังกล่าวนั่นแน่นอน.
"ฟิ้ว!!"
ทหาร 299
คนที่เตรียมศรปราณทะลวงออกมา,ง้างสายพร้อมยิง.
"ข้าจะเตือนอีกครั้ง,ไปให้พ้น!"ขุนพลคนดังกล่าวตะโกนออกไปเสียงดัง.
"ก็ลองดูสิ!"ศิษย์พี่ใหญ่ที่ตะโกนออกไปเสียงดัง.
"เช้ง!"
เหล่าศิษยน้องทั้ง 49
คนได้ชักกระบี่พร้อมกับประจำตำแหน่ง,ชี้กระบี่ยาวออกไปยังเหล่าทหารที่อยู่ด้านหน้า.
ภายในป่าทึบในเวลานี้,จงซานและกงจูเฉียนโหยวที่ชำเลืองมองตาโต,คาดไม่ถึงเลยว่ากลุ่มคนทั้งสองจะต่อสู้กันอย่างงั้นรึ?
"ยิง!"ขุนพลที่ร้องตะโกนออกไป.
"สังหาร!"
ศรปราณทะลวง 299 ดอกที่พุ่งออกไป,คนทั้ง 49
ในเวลานี้สร้างค่ายกลกระบี่ขึ้นมา,กวัดแกว่งกระบี่ไปมา,เข้าปะทะทันที.
แทบจะในทันที,ค่ายกลกระบี่จากคน 49 คน,ดูเหมือนว่าจะกลายเลี่ยนเป็นประกายแสงของกระบี่ขนาดยักษ์,ขนาด
200 เมตร,พร้อมกับปล่อยปราณกระบี่พุ่งตรงไปยังเหล่าทหารในทันที.
"บุก!"ขุนพลที่ตะโกนออกไป.
"ตูมมมมมม!"
เกิดเป็นควันที่กระจายไปทั่ว,ปราณกระบี่ที่ปะทะเข้าศรปราณทะลวง,แม้ว่าค่ายกลกระบี่จะไม่พังทะลายลง,ทว่ามีคนสามคนของกลุ่มผู้ฝึกตนที่ไม่ได้เข้าร่วมสร้างค่ายกล,พวกเขาถูกยิงเข้าด้วยศรปราณทะลวง,ดวงตาที่เบิกกว้างสีหน้าที่เต็มไปด้วยสีหน้าไม่ยินยอม.
ศิษย์พี่ใหญ่ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ดวงตาแดงฉาน,จ้องมองไปยังฝ่ายตรงข้าม.
ปราณกระบี่ที่เกิดจากค่ายกลดูเหมือนว่าจะทรงพลังไม่น้อย,สังหารทหารตายไปกว่ายี่สิบคน,แม้แต่ชายผุ้นำทางยังถูกสังหารไปด้วย.
ศิษย์พี่ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว,ฝั่งทหารเองก็เช่นกัน,ทว่าสายตาของพวกเขายังคงจ้องมองเข้าไปในค่ายกลที่อยู่ด้านหน้า.
"ศิษย์น้อง,ฆ่า!"
ขุนพลที่ชี้ดาบยาวไปด้านหน้า,พร้อมกับสั่งทุกคนพุ่งตรงไปยังค่ายกลเช่นเดียวกัน.
"ฆ่า!"
กองกำลังทหารที่คำรามเสียงดัง,หลายๆคนที่ปล่อยกระบี่เหิน,บินตรงมา,พร้อมกับศรปราณทะลวงที่อยู่ในมือ,ยิงออกไป,ทว่าอีกฝั่งนับว่ามีค่ายกลกระบี่ที่ทรงพลังไม่น้อยเช่นกัน.
"ล้างแค้นให้กับศิษย์น้อง"ศิษย์พี่ใหญ่ที่ตะโกนออกไปเสียงดัง,เต็มไปด้วยความโกรธ,ตอนนี้เขาที่เข้าประจันหน้ากับฝ่ายตรงข้ามเต็มกำลัง.
"โฮกๆๆๆ."
เหล่าผู้ฝึกตนแกนทอง 49 คน.ที่ควบคุมค่ายกลกระบี่,พร้อมกับเข้าปะทะกับกองกำลังทหาร.
คนทั้ง 49 คน,ตราบเท่าที่ไม่มีใครตาย,ค่ายกลกระบี่,กลิ่นอายที่ถูกปล่อยออกมาป้องกันการโจมตีจากศรปราณทะลวงได้,ปราณกระบี่ที่พวยพุ่งเข้าปะทะกับศรปราณทะลวงเสียงดังสนั่นหวั่นไหว.
ดูเหมือนว่าเหล่าศิษย์พี่,เมื่อเห็นศิษย์น้องตายไป,จึงทำให้พวกเขาต้องการแก้แค้น,เขาสังหารทหารที่อยู่ด้านหน้าเต็มกำลัง,สังหาร,ไม่ให้เหลือสักคน!
กลุ่มศิษย์พี่ 49
คนนับว่ามีฝีมือที่เหนือกว่าเหล่าทหารมาก,ตลอดจนค่ายกลกระบี่,ที่ไร้เทียมทาน,พริบตาเดียว,ก็สังหารคนไปเป็นจำนวนมาก.
ขุนพลที่ไม่ได้สนใจอะไรนัก,เขายังคงพาคนจำนวนมากทะลวงตรงไปยังใจกลางของค่ายกลที่อยู่ด้านหน้า.
ศรปราณทะลวงจำนวนหนึ่งที่ถูกยิงเข้าใส่ค่ายกล,ตอนนี้ค่ายกลด้านนอกถูกยิงอย่างหนักหน่วงสั่นไหวไปมา,ดูเหมือนว่าค่ายกลธวัธ,ดังกล่าว,ไม่สามารถทำลายได้ง่ายๆ.
ขุนพลที่เหวี่ยงดาบพร้อมกับพุ่งตรงไป,ปล่อยปราณดาบขนาดใหญ่ฟันลงไปยังธวัชต้นหนึ่งอย่างรุนแรง,ทหารอีก
20 คนที่ปล่อยศรปราณทะลวงเพื่อทำลายธวัชค่ายกล,เสียงดังหวีดหวิวพุ่งตามปราณดาบไป.
ปราณดาบขนาด 30
เมตร,ของขุนพล,ดูเหมือนว่าเขาจะมีพลังแกนทองขั้นปลาย.
ปราณดาบของเขาที่ปล่อยออกไปนั้น,ตราบเท่าที่สามารถทำลายธวัชได้,ย่อมสามารถทะลวงค่ายกลแห่งนี้ได้.
ทว่าขณะที่ปราณดาบของเขากำลังจะทำลายธวัชค่ายกลนั้น,ทันใดก็ปรากฏฝ่ามือที่กระแทกออกมาจากด้านในค่ายกล.
"ปัง!"
ฝ่ามือขนาดใหญ่ที่ถูกปล่อยออกมา,กระแทกเข้าใส่ปราณดาบที่ทรงพลัง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น