Immortality Chapter 224 Feng light
นิยาย เรื่อง อมตะ Chapter 224 Feng light
烽光
ไฟสัญญาณ.
อี้เหยี่ยนเดินทางไปยังพื้นที่พักของกงจูเฉียนโหยว,สายตาของทุกคนย่อมมองเห็นรวมทั้งพุทธะฮุยกวง,และอ๋องจวีลู่.
พุทธะฮุยกวงที่หรี่ตาจ้องมอง,ร่างกายของเขาที่หายไปจากพื้นที่ดังกล่าวในทันที,ทว่าอ๋องจวีลู่นั่นแค่นเสียงอย่างเย็นชาให้.
อี้เหยี่ยนที่นำกำลังจากไป,พุทธะฮุยกวงที่หายไปเช่นกัน,อ๋องจวีลูที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ภายในใจสังหรใจไม่ดีนัก,เกิดอะไรขึ้นกัน?
ขณะที่อ๋องจวีลู่เต็มไปด้วยความสงสัย,ทันใดนั้น,คนของตำหนักจวีลู่ก็เร่งรีบเข้ามา,พร้อมกับคุกเข่าให้กับอ๋องจวีลู่.
"อู๋อาน,เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร?"ดวงตาของอ๋องจวีลุ่ที่หดเกร็งในทันที.
"ท่านอ๋อง,ไม่ได้การแล้ว,ตำหนักจวีลู่ประสบภัยพิบัติ,กระจกเงาหมื่นนครถูกขโมย."อู๋อานรายงาน.
"อะไรนะ?"อ๋องจวีลูดวงตากลมโตด้วยความตกใจ.
"กระจกเงาหมื่นนคร,หาย!"อู๋อานกล่าวซ้ำอีกครั้ง.
อ๋องจวีลูที่ชำเลืองมองตาโต,กวาดตาจ้องมองไปยังพื้นที่รอบๆ,ทุกคนต่างกำลังตั้งใจมองราชันย์น่าหลานเพียวเสวี๋ยและจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์.
"ไป,กลับเมือง."อ๋องจวีลู่ที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางร้อนใจ.
..........
ตำหนักอ๋องจวีลู.
บนปราสาท,ตำหนักบนเกาะลอยฟ้า,เหนือพื้นดินเวลานี้,มีเศษซากความเสียหายของพื้นที่ดังกล่าวมากมาย,บนยอดเขาสูงที่สุด,พังทลายลง,ตอนนี้มันถูกตัดขาดออกเป็นครึ่งหนึ่ง.
อ๋องจวีลูที่เริ่มสำรวจความเสียหาย,มีเหล่าขุนพลมากมายของเขาถูกสังหารไป,และพื้นที่ไม่ห่างออกไป,มีพุทธะฮุยกวงและมีกลุ่มทหารกลุ่มหนึ่ง.
เหล่าขุนพลกลุ่มนั้นยืนอยู่บนซากปรักหักพัง,เพื่อปกป้องคนผู้หนึ่ง.
อี้เหยี่ยน!
อี้เหยี่ยนในชุดคลุมยาวสีเขียว,เขาที่ก้มหยิบศิลาขึ้นมา,บดขยี้มันเป็นผุยผง.
"ออกไปค้นพื้นที่รอบๆ,ปิดล้อมคนทั่วทั้งเมือง,แจ้งไปยังทหารทุกนาย,ออกตรวจสอบทุกคน."อ๋องจวีลู่ที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว.
"อ๋องจวีลู่!"อี้เหยี่ยนที่กล่าวออกมาอย่างนุ่มนวล.
กระจกเงาหมื่นนครที่หายไป,นี่เป็นสมบัติวิเศษที่องค์ราชันย์มอบให้เขาดูแลด้วยความเชื่อใจ,สถานที่ซ่อนที่มีเพียงเขาที่รับรู้,คาดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนมาขโมย,เป็นใครกัน?
ไม่,พวกเขาทีเลือกวันนี้เพราะว่าทุกคนออกไปด้านนอกอย่างงั้นรึ?เพราะว่าคนมากมายที่ได้ออกนอกเมืองไปชมการประลองของเหนือหัวอย่างงั้นรึ?
ที่น่ารังเกียจที่สุด,คาดไม่ถึงเลยว่า,ใครเป็นคนขโมย?
เจ้าบัดซบ,ระดับจักรพรรดิแท้สองคน,คาดไม่ถึงเลย?
พื้นที่รอบๆพังทลายเสียหาย,จนไม่เหลือเค้าเดิม,เจ้าพวกบัดซบ,เขาที่เป็นคนเก็บรักษา,แล้วจะมีหน้าไปพบกับเหนือหัวได้อย่างไร?
ในเวลาเดียวกัน,ไม่ไกลออกไปนั้นอี้เหยี่ยนที่เอ่ยเรียกเขา.
อ๋องจวีลู่ที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวโกรธ,ก้าวเข้าไปหา,จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,อี้เหยี่ยนต้องการที่จะกล่าวเยาะเย้ยเขารึอย่างไร?
"อ๋องจวีลู่,กระจกหมื่นนครหายไปอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนกล่าวถาม.
"ใช่!"อ๋องจวีลูกล่าวเสียงแข็ง,จ้องมองไปยังอี้เหยี่ยนด้วยความเย็นชา,เขาที่คิดว่าอี้เหยี่ยนนั้นกำลังจะกล่าวเย้ยเขาโดยเฉพาะ.
"ใคร่ขอถามอ๋องจวีลู่,กลุ่มของกงจูเฉียนโหยว,ไม่ใช่ว่าเคยเข้าไปยังเรือนจำเมืองเทียนกงอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่ถามออกมาอย่างนุ่มนวล.
"เรือนจำเทียนกง?
ใช่ข้าอนุญาตให้พวกนางเข้าไปเอง."อ๋องจวีลู่ที่ราวกับตระหนักได้ถึงบางสิ่ง.
"ส่งคนออกไป,เรียกหัวหน้าเรือนจำมาหาข้า,ตรวจสอบด้วยว่าอู๋หวานลี่อยู่ด้านในหรือไม่?"อ๋องจวีลู่ที่สั่งลูกน้องในทันที.
"ครับ."ลูกน้องของเขาที่รับคำสั่งในทันที.
"อ๋องจวีลู่,คนของราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวต้องการเข้าไปในเรือนจำ,จะต้องได้รับอนุญาตจากท่านหรือข้า,ท่านให้เขาเข้าไปในเรือนจำเทียนกง,ท่านไม่ตระหนักอะไรเลยอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่จ้องมองไปยังอ๋องจวีลู่พลางถอนหายใจ.
"พวกของกงจูเฉียนโหยว,ที่เข้ามายังเมืองเทียนกง,เมื่อครั้งไปยังงานเลี้ยงตำหนักจวีลุ่,หลังจากนั้น,ทุกคำพูดของพวกนาง,ข้าก็ได้บันทึกไว้หมดแล้ว,ข้าจำเป็นจำเป็นต้องนำทุกอย่างมาตรึกตรองทั้งหมดเลยอย่างงั้นรึ?"อ๋องจวีลู่กล่าว.
"เข้ามาเพียงครั้งเดียว,เพียงครั้งเดียวก็พอแล้ว,เพียงแค่นี้ก็จำเป็นต้องให้ท่านต้องใส่ใจในทุกๆวันแล้วไม่ใช่รึ?"อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.
"แล้วมันอย่างไรล่ะ?
เจ้าคิดว่าเป็นฝีมือของกงจูเฉียนโหยวอย่างงั้นรึ?"อ๋องจวีลู่ที่แสดงท่าทางโกรธเกรี้ยว.
"ที่ชายฝั่งทะเลจิงเต่า,กงจูเฉียนโหยวและพรรคพวกได้หนีไปเรียบร้อยแล้ว,แน่นอนว่าพวกนางจะต้องกลับมายังเมืองเทียนกง,ไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้าพลาดตรวจสอบประวัติที่เรือนจำ."อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้าไปมา.
"ไม่ว่าอย่างไร,กระจกเงาหมื่นนครนั้นไม่สามารถเก็บเอาไว้ในกำไลเก็บของได้,พวกเขาจะต้องถือไป,และทุกพื้นที่ที่พวกเขาก้าวผ่านจะต้องทิ้งกลิ่นอายของมันเอาไว้,แจ้งไปยังกองกำลังคุ้มกันเมืองในทันที,ตราบเท่าที่สัมผัสเทวะสามารถจับสัมผัสกระจกเงาหมื่นนครได้,ให้เร่งรีบตามไปในทันที."อ๋องจวีลู่กล่าว.
"อืม."อี้เหยี่ยนพยักหน้า.
"เฉิงตงทั้งสี่,พวกเจ้าตอนนี้ส่งไฟสัญญาณ,แจ้งเหตุร้ายให้รับรู้กันไปทั่วเมือง,ห้ามให้ทุกคนออกนอกเมือง,ส่วนกองกำลังทหารของพวกเราในเวลานี้ให้ส่งออกนอกเมืองเพื่อค้นหาพื้นที่รอบๆ,หากพบตัวผู้ต้องสงสัยให้จับตัวมา,พร้อมกับใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบให้ระเอียดว่ามี,กระจกเงาหมื่นเมฆาหรือไม่,ใครก็ตามที่ได้ข้อมูลจะได้รับรางวัล
200,000
ศิลาวิญญาณระดับสูง,และใครก็ตามที่สามารถนำกระจกหมื่นนครกลับมาได้จะได้รับศิลาวิญญาณระดับสูง
2 ล้าน,และได้ตำแหน่งขุนนางระดับสูงในต้ายวีด้วย."อ๋องจวีลู่ที่ออกคำสั่ง.
"ครับ."สี่เฉิงตงที่รับคำสั่งและกระจายตัวกันออกไปในทันที.
จากนั้นไม่นานนัก,หอคอยทั่วทั้งเมืองเทียนกงเวลานี้ได้ส่งสัญญาณไฟสีแดงชาดที่แผ่รัศมีสามเมตรพุ่งตรงออกไป,ส่งออกมาทุกตำแหน่งอย่างรวดเร็ว.
ประกายแสงที่สามารถส่องผ่านชั้นหมอกได้ในพริบตาเดียว,ถูกส่งผ่านชั้นหมอก,พุ่งตรงออกไปไกล.
ในเวลาเดียวกัน,ป้อมปราการของเมืองเทียนกงที่ส่งสัญญาณไปยังประตูเมืองต่างๆ,ทันทีที่ได้สัญญาณแสง,พวกเขาก็จะส่งสัญญาณไปยังป้อมปราการที่อยู่ห่างไกลกันออกไปเป็นทอดๆ.
ในเวลานี้ที่เมืองหน้าด่านทางทิศใต้,พื้นที่แห่งหนึ่ง,บนกำแพงเมืองที่สูงตระหง่านเป็นฉากสีขาว.
ลำแสงสีแดงชาดที่ถูกส่งออกไปบนกำแพงขนาดใหญ่,เป็นตัวอักษรแสง,เป็นคำสั่งของอ๋องจวีลู่.
นี่คือไฟสัญญาณเตือนภัย,ส่งข้อมูลต่างๆไปยังพื้นที่อยู่ไกลออกไป,ทว่าเป็นการส่งลำแสงผ่านอากาศ,เป็นหนึ่งในวิธีพิเศษในการส่งต่อข้อมูล,ราชวงศ์ราชันย์ต้ายวี,หลังจากที่ได้รับการปรับปรุงด้วยฝีมือของอู๋หว่านลี่,ทำให้มีเทคโนโลยีนี้เพิ่มขึ้นมา.
คำสั่งตอนนี้ได้ถูกส่งไปยังเมืองหน้าด่านด้วยความเร็ว,รวมทั้งป้อมปราการด่านหน้าของเมืองต่างๆ,ที่กำลังส่งกองกำลังออกไปทุกทิศทาง,เพื่อค้นหาผู้ต้องสงสัย,พวกเขาที่ส่งสัมผัสเทวะออกไปรอบๆ,เพื่อค้นหากระจกเงาหมื่นนคร,ตามคำสั่งที่ถูกส่งออกมา,นี่เป็นคำสั่งเหตุร้ายของต้ายวี,พวกเขาไม่สามารถช้าอยู่ได้เลย.
เมืองเทียนกง.
หัวหน้าผู้คุมเรือนจำที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่ด้านหน้าอ๋องจวีลู่แลอี้เหยี่ยน,จงซานและใต้เท้าเฉียนที่ได้พาจงซานเข้าไปด้านใน.
"เป็นพวกเขาจริงๆ,เป็นพวกเขาจริงๆ!"อ๋องจวีลู่ที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.
"อู๋หว่านลีตายไปแล้วอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่หรี่ตาจ้องมอง.
"ไปสืบมา,ก่อนหน้านี้,พวกเขาได้ไปพบกับใครบ้าง."อ๋องจวีลูที่กล่าวออกมาเสียงดัง.
"ครับ."ผู้ใต้บังคับบัญชาตอบรับในทันที.
"อ๋องจวีลู,ข้าคิดว่าพวกเขาต้องการชิงกระจกเงาหมื่นนครมาตั้งแต่แรกแล้ว."อี้เหยี่ยนที่ขมวดคิ้วไปมา.
"อืม,พวกเขาต้องการชิงกระจกเงาหมื่นนครตั้งแต่แรกแล้วเหรอ,อู๋อัน,เจ้าบอกมาซิ,ว่ากงจูเฉียนโหยวจะใช้เส้นทางใดในการหนี?"อ๋องจวีลู่ที่สอบถามออกไปในทันที.
"ท่านอ๋อง,พวกเขาใช้โอกาสที่เหนือหัวออกจากเมือง,เมืองเทียนกงที่ไม่มีผุ้คุ้มกันมากนัก,พวกเขาจะต้องไปทางทิศใต้แน่."อู๋ออนตอบ.
"ทิศใต้?
ทิศใต้อย่างงั้นรึ?"อ๋องจวีลู่ที่แสดงท่าทางประหลาดใจ,กงจูเฉียนโหยวจะใช้เส้นทางทิศใต้ในการหนีอย่างงั้นเหรอ,อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มีทางเลือกมากนัก,จึงได้มองไปยังทิศทางของอี้เหยี่ยน.
"ในเวลานั้นอี้เหยี่ยนได้นำแผนที่ออกมา,ตรวจสอบเส้นทางต่างๆ.
หลังจากจ้องมองแผนที่อยู่ครู่หนึ่ง,ท้ายที่สุดอี้เหยี่ยนก็กล่าวออกมาว่า"พวกเขาในเวลานี้น่าจะใช้เส้นทางทิศเหนือ."
"ทิศเหนือรึ?"อ๋องจวีลู่ที่ขมวดคิ้วแน่นจ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน.
"อืม,ไฟสัญญาณนั้นสามารถส่งคำสั่งไปยังป้อมปราการและเมืองหน้าด่านทำให้พวกเราส่งทหารออกมามากมาย,พวกเขาที่ต้องการหลบหนี,เส้นทางทิศเหนือน่าจะสะดวกที่สุด."อี้เหยี่ยนกล่าวยืนยัน.
"ดี,เรื่องนี้จะช้าไม่ได้,พวกเราจะต้องเร่งรีบตามไป."อ๋องจวีลู่กล่าว.
"ท่านอ๋อง,ขอข้าเดินทางไปด้วยได้หรือไม่,กงจูเฉียนโหยวได้วางยาพิษต่อข้า,นักบวชเช่นข้าต้องการที่จะทวงความยุติธรรม."พุทธะฮุยกวงที่ตามมาด้วยกล่าวออกมาทันที.
ได้ยินคำพูดของพุทธะฮุยกวงแล้วอ๋องจวีลูขมวดคิ้วไปมา,ทว่าอี้เหยี่ยนกับเผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล,"ในเมื่อพุทธะฮุยกวงต้องการไป,ท่านอ๋องก็นำเขาไปด้วยเถอะ."
อ๋องจวีลูทีขมวดคิ้วจ้องมองไปยังอี้เหยี่ยน,เห็นสายตาที่มีเลศนัยย์ของเขาแล้ว,ภายในใจของอ๋องจวีลูถึงกับบีบรัด,เขารับรู้ได้ในทันที,อี้เหยี่ยนขัดคำสั่งองค์ราชันย์อีกแล้ว,ทว่าอ๋องจวีลู่ไม่ได้โง่,เขาก็ไม่สามารถที่จะพูดออกมาได้.
"ดี,เช่นนั้นก็ต้องรบกวนพุทธะฮุยกวงแล้ว."อ๋องจวีลูกล่าว.
"ขอบคุณ!"พุทธะฮุยกวงตอบ.
เมืองทิศเหนือ.ไกลออกมา.
บนยอดเขาสูง.
จงซาน,กู่หลิน,สุ่ยจิง,เฉียนโหยว,อาต้าและอาเอ้อที่ได้มารวมตัวกันแล้ว,กู่หลินที่กุมแผ่นๆหนึ่งที่พันด้วยผ้าสีดำ,บนแผ่นกระดานนั้นแผ่งกลิ่นอายพลังสีเขียวออกมาเป็นระยะ.
"กู่หลิน,เซียนเซิงสุ่ยจิง,พวกเราไม่สามารถรวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อนได้."กงจะเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังคนทั้งสอง.
"เฉียนโหยว,เจ้า..."สายตาของกู่หลินที่แสดงท่าทางไม่ต้องการแบ่งกลุ่มหนี.
"อี้เหยี่ยนต้องรู้ว่าพวกเราหนีมายังทิศเหนือ,พื้นที่รอบๆตอนนี้มีทหารมากมายกระจายตัวไปรอบๆ,พวกเราไม่สามารถที่จะหนีการไล่ตามนี้ได้,เจ้าจงนำกระจกเงาหมื่นนครผูกติดเอาไว้ที่หลัง,เจ้าที่มีเซียนเซิงสุ่ยจิงปกป้อง,จะต้องปลอดภัยโดยไม่มีปัญญา,ส่วนข้า,เจ้าโปรดวางใจไม่มีใครขวางทางพวกเราได้แน่,ด้วยเส้นทางที่เซียนเซิงเตรียมไว้,พวกเราจะต้องหนีได้ไม่มีปัญหา,ก่อนหน้านี้เซียนเซิงได้เตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.
"ดี!"กู่หลินที่ถอนหายใจเบาๆ.
กู่หลินรับรู้ว่าเขาที่ต้องนำกระจกเงาหมื่นนครหนีไปเพียงสองคน,ส่วนฝั่งของกงจูเฉียนโหยวจะเป็นคนล่อเหล่ากองทัพให้ตามพวกนางไป.
จากนั้น,กงจูเฉียนโหยวที่นำอาต้า,อาเอ้อ,และจงซานเดินทางไปยังทิศตะวันตก,ทว่ากู่หลินและเซียนเซิงสุ่ยจิงนั้น,เดินทางไปยังทิศเหนือต่อ,ตามแผนการที่ได้วางไว้.
"เซียนเซิง,ท่านบอกว่าอี้เหยี่ยนจะนำกองกำลังไล่ตามมายังทิศเหนืออย่างงั้นรึ?"ขณะเดินทาง,กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวสอบถามจงซาน.
"กงจูคาดเดาได้ถึงแล้วทำไมต้องถามซ้ำด้วยล่ะ?"จงซานที่กล่าวออกตอบด้วยรอยยิ้ม.
"ข้าเพียงแค่เป็นกังวล,กองกำลังของอี้เหยี่ยนคงไล่ตามมาอย่างรวดเร็ว,ตอนนี้พวกเราจำเป็นต้องเผยตัวออกมาอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.
"ใช่แล้ว,อี้เหยี่ยนแม้อ่อนแอ,แต่กลับเป็นคนที่ระมัดระวังมาก,การกระทำอะไรแต่ละครั้งไม่เคยทิ้งหลักฐาน,ก่อนหน้านี้ที่ทะเลสาบม่านหมอกเป็นเขาที่ลอบสังหารพวกเราอย่างแน่นอน,แต่เขากลับทำการอย่างระมัดระวัง,ด้วยความระมัดระวังของเขา,ด้วยภาพลวงที่ข้าได้สร้างเอาไว้,พวกเราจะต้องสามารถสลัดหนีพวกเขาได้อย่างแน่นอน,ตอนนี้พวกเราไปยังพื้นที่ปลอดภัยก่อนเถอะ."จงซานที่กล่าวรับรอง.
ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality
#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย
Author(s)
สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click
***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น