Immortality Chapter 221 It is not concerned about face

Immortality Chapter 221 It is not concerned about face

นิยาย เรื่อง อมตะ  Chapter 221 It is not concerned about face!

不要脸！

ไร้ยางอาย! 

·      Soft Position is the Arhat fruit. มรรคาที่นุ่มนวลหรือนิพพานมรรคา. ความเร็ว 3 เท่า,

·      Middle Position is the Bodhisattva fruit. มรรคาระดับกลางหรือโพธิญาณมรรคา. ความเร็ว 10 เท่า

·      Top Position is the Buddha fruit. มรรคาระดับสูงหรืออรหันมรรคา. ความเร็ว 100 เท่า

"หมอกต้าโหลว? กงจูเฉียนโหยวอย่างงั้นรึ?"พุทธะฮุยกวงที่ชำเลืองมองตาโต.

"กงจูเฉียนโหยว? อาจจะเป็นผู้สงสัย."จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ที่ส่ายหน้าไปมาขณะพูด.

"ไม่,ต้องเป็นกงจูเฉียนโหยวแน่นอน,หมอกต้าโหลวนั้น,มีเพียงเซิ่งซ่างของราชวงศ์สวรรค์รวมถึงไท่จื่อและกงจูเท่านั้น,กงจูเฉียนโหยวเดินทางมาถึงตำหนักของอี้เหยี่ยนเป็นกลุ่มแรก,ในเวลานั้นอี้เหยี่ยนได้ก้าวออกมาด้านนอก,มีเพียงแค่กงจูเฉียนโหยวและคนของนางที่อยู่ด้านใน,นางจะต้องวางยาพิษแน่,นางต้องการทำให้ปู่ซาช่วยเหลือข้า,เพื่อให้ท่านพ่ายแพ้น่าหลานเพียวเสวี๋ย,แม้แต่ถูกให้ท่านถูกจัดการ."พุทธะฮุยกวงที่กล่าวออกมาในทันที.

"ฮุยกวง!"จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์เอ่ยออกมาในทันที.

"ปู่ซ่า!"พุทธะฮุยกวงที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางสุขุม.

"เจ้าติดตามข้ามานาน,เจ้าเป็นคนใจร้อนเช่นนี้อย่างงั้นรึ? บางสิ่งที่เราเห็น,ไม่จำเป็นต้องจริงเสมอไป,อาจจะยังมีสิ่งที่เจ้ายังไม่เห็นไม่ใช่รึ?จะจริงหรือเท็จนั้น,ไม่สามารถที่จะฟังความข้างเดียวได้,มิเช่นนั้นเจ้าจะไม่สามารถได้รับอริยะมรรคา,เจ้าจะต้องมองลึกเข้าไปด้านใน,อย่าได้ด่วนสรุปเพียงแค่เห็นแค่ภายนอก."จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ที่กล่าวสั่งสอน.

"ใช่แล้ว,ปู่ซ่า,ทว่าหมอกต้าโหลว,คนอื่นไม่สามารถมีได้,บางทีคนวางยา,จึงมีโอกาสเป็นกงจูเฉียนโหยวมากที่สุด."พุทธะฮุยกวงที่กล่าวออกมา.

เห็นท่าทางของพุทธะฮุยกวงแล้ว,จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ก็เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย,"หากว่าเป็นกงจูเฉียนโหยววางยาเจ้า,แล้วเจ้าจะทำอะไร?"

"ข้า? ข้าก็จะให้บทเรียนกับนาง,ให้นางได้ชดใช้กับสิ่งที่นางได้กระทำ."พุทธะฮุยกวงที่กล่าวออกมาด้วยความโกรธ.

"เฮ้เฮ้,กงจูเฉียนโหยวนั้น,มีร่างวาสนา,มรรคาระดับกลาง,ข้าเองก็มีมรรคาระดับกลางเช่นกัน,ทว่ารูปแบบบำเพ็ญของพวกเราแตกต่างกัน,ชะตาชีวิตของนางนั้นเทียบเท่ากับข้า,นางที่เป็นกงจูราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลว,ส่วนเจ้าเป็นแดนเทวะเทพพิสุทธิ์,มีระดับไม่เทียบเท่านั้น,เจ้าไม่คุณสมบัติที่จะสั่งสอนนางได้,เจ้ามีคุณสมบัติที่จะจัดการกับนางอย่างงั้นรึ?"จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์กล่าว.

"ทำไมข้าถึงไม่มีคุณสมบัติจัดการนางอย่างงั้นรึ?ปู่ซ่า(พระโพธิสัตว์) แดนเทวะเทพพิสุทธิ์และราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลเป็นสองระบบที่แตกต่าง,ทำไมข้าถึงไม่มีสิทธิ์ล่ะ?"พุทธะฮุยกวงอุทานออกมา.

"บำเพ็ญฮวงจุ้น,บำเพ็ญกรรม,บำเพ็ญวาสนา,แม้ว่าเป็นสามระบบที่แตกต่าง,ทุกสรรพสิ่งล้วนต้องก้าวไปตามลิขิตสรรค์,เจ้าสามารถจัดการนางได้ด้วยกำลัง,ทว่าวาสนาของเจ้าไม่สามารถ,ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้าสามาจะสามารถจัดการกงจูเฉียนโหยวได้,ทว่าโชคชะตาของเจ้าที่มีมรรคาระดับอ่อนนุ่มจะสามารถจัดการวาสนามรรคาระดับกลางได้เหรอ,แม้ว่าจะไม่มีอะไรขัดขวางเจ้า,ทว่าเมื่อไหร่ที่เจ้าก้าวขึ้นไปบนสวรรค์,การกระทำนี้สวรรค์ก็ยังจดจำได้,สวรรค์และผลกรรมของมนุษย์ล้วนแล้วแต่มีความสัมพันธ์กัน,แม้ไม่สามารถมองเห็นด้วยตา,แต่กรรมก็จะติดตามเจ้าไปตลอด,ในภายหลังเจ้าจะรู้สึกเสียใจกับการกระทำของเจ้าเป็นอย่างมาก."จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ที่ส่ายหน้าไปมาพลางสั่งสอนเขา.

"ทว่า,ปู่ซ่า,เช่นนั้นคนที่มีมรรคาระดับกลางก็สามารถข่มเหงคนที่มีมรรคาที่อ่อนนุ่มได้ตลอด,โดยที่คนมีมรรคาอ่อนนุ่มไม่สามารถต่อต้านได้อย่างงั้นรึ?"พุทธะฮุยกวงที่กล่าวออกมาด้วยความกระวนกระวายใจ.

"ไม่,ผลกรรมนั้นจะติดตัวไปตลอด,กรรมสนองกรรม,มรรคาอ่อนนุ่มสามารถตอบโต้มรรคาระดับกลางได้,เพียงแต่ไม่สามารถทำเกินเลยได้,ทำได้เพียงแค่ตอบโต้ด้วยวิธีที่เหมือนกันเท่านั้น,เจ้าไม่สามารถใช้กำลังเข้าจัดการเรื่องนี้ได้."จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์กล่าว.

ฮุยกวงที่เอ่ยปากออกมาในทันที,"ปู่ซ่า,ท่านกล่าวจริงๆรึ?"

"วิถีสวรรค์มีเส้นทางของมัน,กรรมก็มีผลของมัน,ภายใต้สวรรค์แห่งนี้มีนักบวชมากมายนับไม่ถ้วน,ทำไมทุกคนต้องการร่างทองผลไม้แห่งกรรมล่ะ? เพื่อที่จะได้อรหันมรรคา,โพธิญามรรคาและนิพพานมรรคา,ทุกสิ่งนี้ล้วนแล้วแต่เป็นการอวยพรจากฟ้าดิน,เจ้าตอนนี้มีร่างเป็นนิพพานมรรคา,ซึ่งได้รับการอวยพรจากสวรรค์,จำเอาไว้ให้ดีว่านิพพานมรรคานั้นมีความเร็วการฝึกฝนสามเท่า,มีร่างกายมรรคาระดับอ่อนนุ่ม,ตอนนี้เจ้ามีพลังฝึกตนอาณาจักรจักรพรรดิแท้,ซึ่งได้รับการอวยพรจากฟ้าดิน,ร่างนิพพานมรรคาของเจ้ายังมีเวลาน้อยจนเกินไป,จนไม่สามารถตระหนักได้ถึงอีกหลายสิ่ง,หลังจากนี้จงใช้จิตคิดใคร่ครวญการรับรู้ช้าๆ."จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์กล่าว.

"ทว่า,ปูซ่า,ข้าไม่สามารถช่วยอะไรท่านได้,การต่อสู้ในครั้งนี้,หากว่าพลังวิญญาณท่านหมดไป,จะไม่ต้องทำให้พ่ายแพ้อย่างงั้นรึ? แล้วข้าจะสามารถหยุดการต่อสู้ในเวลาที่เหมาะสมได้อย่างไร."พุทธะฮุยกวงที่กล่าวออกมด้วยความเป็นกังวล.

จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์เผยยิ้มออกมาเล็กน้อยจ้องมองไปยังพุทธะฮุยกวง,ส่ายหน้าไปมา,"เจ้าออกไปได้แล้ว,ข้าจะทำการเตรียมตัวต่อไป,ใกล้งานประลองแล้ว,อย่าได้เข้ามารบกวนข้าเด็ดขาด."

"ปู่ซา."พุทธะฮุยกวงกล่าวออกมาในทันที.

"ออกไปได้แล้ว!"จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ที่ค่อยหลับตา,ทั่วทั้งห้องส่องประกายแสงกระจายออกไปทั่วห้องช้าๆ.

เห็นจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ที่หลับตาลงแล้ว,พุทธะฮุยกวงที่ทำได้แต่ทอดถอนใจ,เขาที่ให้ความเคารพจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์อย่างถึงที่สุด,ในเวลานี้ทำได้แต่เดินออกมาจากห้องดังกล่าวช้าๆ,จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์กวนเห่า,จากนั้นเขาก็นั่งบำเพ็ญเพียรพลังพระพุทธอยู่ด้านนอก.

พุทธะฮุยกวนที่นั่งบำเพ็ญอยู่นั้น,ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเป็นปฏิปักษ์,พึมพำออกมา."กงจูเฉียนโหยว,ฮึ!"

...

และแล้ววันฉลองครบรอบวันเกิด 3000 ปีของราชันย์น่าหลานเพียวเสวี๋ยก็จะมาถึงในวันถัดไปแล้ว.

ภายในตำหนักได้มีงานจัดเลี้ยง,น่าหลานเพียวเสวี๋ยที่อยู่ในการเก็บตัว,ที่ด้านบนเมืองเทียนกงนั้น,มังกรวาสนาที่แท้จริงปรากฏเห็นร่างกายชัดเจน,ส่องประกายแสงสีทองเข้มส่องแสงอาบสะท้อนไปทั่วทุกที่.

ในเวลาเช้า,ก่อนตะวันจะขึ้น,กงจูเฉียนโหยวที่นำคนไปยังลานจัตุรัส

"เตรียมพร้อม,จะสำเร็จหรือล้มเหลวเกิดขึ้นเพียงแค่ครั้งเดียว."กงจูเฉียนโหยวที่สังการในทันที.

"ครับ."ทุกคนที่ตอบรับในทันที.

จากนั้น,กงจูเฉียนโหยวได้สั่งการให้จงซาน,กู่หลินและคนอื่นๆ,สั่งการให้พวกเขานำเหล่าคณะทูตเกือบทั้งหมดเดินทางไปยังทิศตะวันออก.

ภายใต้สายตาของทุกคนเวลานี้,ที่ประตูทิศตะวันออกนั้น,มีคนมากมายที่บินไปยังทิศทางดังกล่าว,ซึ่งตอนนี้กงจูเฉียนโหยวและคนอื่นเองก็บินไปยังทิศตะวันออกด้วยเช่นกัน,ก่อนที่ยามเช้าจะมาถึง,ทิศตะวันออกของเมืองเทียนกงนั้น,คึกคักเป็นอย่างมาก.

เพราะว่าวันนี้,เป็นงานประลองระหว่างน่าหลานเพียวเสวี๋ยและจื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์ที่จะประลองเป็นตายกัน,ซึ่งสถานที่ประลองคือทะเลจิงเต่าทางทิศตะวันออกนั่นเอง.

ทะเลจิงเต่านั้น,เป็นส่วนหนึ่งของทะเลที่ยื่นเข้ามาในแผ่นดิน,นับว่าเป็นผืนน้ำขนาดใหญ่ภายในทวีปศักดิ์สิทธิ์เลยก็ว่าได้.

เพียงแค่เวลาสั้นๆคนเดินทางมาอยู่รอบๆทะเลจิงเต่าเป็นจำนวนมาก,นี่เป็นการต่อสู้ที่ยากจะได้เห็น,มีเหล่าผู้ฝึกตนมากมายรายล้อมไปหมด,น่าหลานเพียวเสวี๋ยและจื่อจิ้นเทพมังกรสวรรค์เป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ระดับต้นๆในทวีปศักดิ์สิทธิ์,ทำให้เป็นที่คาดหวังต่อผู้คน,เพื่อการเข้าชมภาพการประลองในครั้งนั้น,ก่อนหน้าสามวันก็มีคนเริ่มเข้ามาจับจองพื้นที่รอบๆนี้ก่อนแล้ว.

ตำแหน่งของราชวงศ์ต้าโหลวที่เฝ้ามองการประลองนั้น,เป็นชายฝั่งบนภูเขาแห่งหนึ่ง,ซึ่งก่อนหน้านี้มีการสร้างกระโจมเอาไว้ก่อนแล้ว,รอคอยเพียงแค่ให้กงจูเฉียนโหยวเดินทางมา,ซึ่งพื้นทีรอบๆเองก็มีเหล่าขุนพลทหารของราชวงศ์ราชันย์ต้ายวีคอยอารักษ์ขาด้วย.

กงจูไม่ได้สนใจผู้คนนัก,ตอนนี้ยังไม่เริ่มการประลอง,กงจูเฉียนโหยวได้นำจงซาน,กู่หลินและคนอื่นๆเดินทางไปยังพื้นที่จัดเตรียม,เพื่อรอคอยการต่อสู้.

กงจูที่เข้ามาในกระโจม,ซึ่งพื้นที่แห่งนี้,มีการวางค่ายกลเอาไว้,เพื่อป้องกันการตรวจจับด้วยสัมผัสเทวะด้วย.

"เซียนเซิง,หลายวันมานี้สามารถทะลวงผ่านระดับฝึกตนได้แล้วอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"อืม,ยังอยู่ระดับสี่แกนทอง,ทว่าตอนนี้อยู่ในขั้นปลายแล้ว."จงซานที่ส่ายหน้าไปมาพลางฝืนยิ้มออกมา.

ก่อนหน้านี้เขาบอกว่าได้นำมุกมังกรมากมายมาต้องสามารถทะลวงผ่านระดับได้แน่,จงซานที่อุตส่าห่อสิ่งของดังกล่าวกลับมาจากงานเหลี้ยงโดยไม่สนใจสายตาใครๆ,ทว่า,ใครจะคิดว่าพรสวรรค์ทางร่างกายของเขานั้นจะแย่จนเกินไป,ถึงจะกินเนื้อมังกรไปมากมายแล้ว,และยังมีมุกมังกรอีก,รวมทั้งยาทิพย์ช่วยอีกมากมาย,ไม่คิดเลยว่ายังไม่สามารถทะลวงผ่านไปยังระดับห้าแกนทองได้.

"ฮึ!"กู่หลินที่เผยท่าทางสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเหยียดหยัน.

พรสวรรค์ทางร่างกายที่ย่ำแย่ขนาดนี้,สำหรับกู่หลินแล้วเต็มไปด้วยความดูถูก.

"ดีแล้ว,อย่างน้อยก็ถือว่าพัฒนาขึ้นมา."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวปลอบ.

"เอาล่ะ,ดูเหมือนว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นแล้ว?หลังจากที่อี้เหยี่ยนใส่ร้ายเรา,ทำให้พุทธะฮุยกวงไม่ปรากฏตัวเลยรึ?"จงซานที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ใส่ความอะไร?อี้เหยี่ยนไม่ได้ใส่ความพวกเรา,ฮุยกวงเพียงแค่ไม่ปรากฏตัวเท่านั้น."กู่หลินแค่นเสียง.

"เป็นไปไม่ได้!"จงซานที่กล่าวออกมาทันที,เรื่องนี้มันไร้เหตุผลจนเกินไป.

"ขณะที่ท่านเก็บตัวสองวันนั้น,ดูเหมือนว่าจื่อจุ้นเทพมังกรพลังภายในของเขา,จะไม่ได้รุนแรงเหมือนคราแรกที่เดินทางมา,ดูเหมือนอ่อนแรงยิ่งกว่าตอนปรากฏก่อนมาถึงซะอีก,ตอนนี้ราวกับสายน้ำที่แห้งเหือด,ที่มีสายน้ำไหลเอื่อย."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมาพลางขมวดคิ้วไปมา.

"พลังภายในผันผวนอย่างงั้นรึ? ไม่ใช่ว่านี้เป็นไปตามแผนการของอี้เหยี่ยนแล้วรึ? เขาจะประสบโชคร้ายขนาดนั้นเลยรึ?,อี้เหยี่ยนคงปรารถนาให้จื่อจุ้นเทพมักกรสวรรค์ตายแน่!จากนั้นก็ใส่ร้ายราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวของพวกเรา."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.

"เป็นไปได้,ทว่าก็ไม่สามารถรับรองได้."เซียนเซิงสุ่ยจิงพยักหน้ารับ.

"ไม่ว่าอย่างไร,เราต้องป้องกันเรื่องนี้เอาไว้ก่อน."จงซานที่กล่าวออกมาในทันที.

"ป้องกันอย่างไร?สุ่ยจิงและเฉียนโหยวเองก็คิดเรื่องนี้,ตอนนี้ไม่มีใครรับรุ้ความจริง,นอกจากนี้ถึงเป็นความจริง,แล้วจะทำอย่างไรได้,พวกเราสามารถที่จะหยุดการต่อสู้ของพวกเราได้อย่างงั้นรึ?"กู่หลินกล่าว.

กู่หลินไม่ได้เอ่ยอะไรมากนัก,ทว่าคำพูดของเขากลับทำให้จงซานเกิดความคิดขึ้นมาในทันที.

"ซือจื่อช่างฉลาดหลักแหลม,ช่างเป็นความคิดที่ล้ำลึก,หากสามารถทำให้พวกเขาหยุดการต่อสู้กลางคันได้ล่ะก็."จงซานที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"หืม?"กู่หลินที่งงงวย.

ด้วยการชื่นชมจากจงซาน,ไม่รู้ว่าต้องดีใจหรือเศร้าใจดี.

"หืม?เซียนเซิงมีวิธีอย่างงั้นรึ?"กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ถูกแล้ว,กงจู,โปรดให้เหล่าคณะทูตมารวมตัวกัน,ข้าจะบอกกับพวกเขา."จงซานกล่าว.

"อืม."กงจูเฉียนโหยวพยักหน้า,พร้อมกับเรียกเหล่าคณะทูตเข้ามา.

จงซานที่กล่าวต่อเหล่าคณะทูตด้วยเสียงไม่ดังนัก,ใบหน้าของพวกเขาตอนนี้ถึงกับกระตุกไปมา.

กู่หลินที่เห็นใบหน้าท่าทางของคณะทูตแล้วก็สอบถามออกมาในทันที,"เจ้าบอกอะไรพวกเขาอย่างงั้นรึ?"

"เรียนซือจื่อ,ข้าได้ให้พวกเขาเขียนอักษรเจ็ดตัวไว้บนหน้าผาภูเขาขนาดใหญ่,ตราบเท่าที่จื่อจุ้นเทพมังกรสวรรค์พ่ายแพ้,ตัวอักษรเหล่านี้ก็จะเปิดเผยต่อหน้าคนทุกคน."จงซานเอ่ย.

"ตัวอักษรอะไร?"กู่หลินที่สอบถามออกไป,ทว่าทุกคนเองก็ดูสนใจด้วยเช่นกัน.

กลับคำพูดของจงซานนั้นจะไม่ทำให้ใบหน้าของเหล่าคณะทูตกระตุกได้อย่างไร,"ไร้ยางอาย,ฉวยผลประโยชน์ที่ไม่ชอบด้วยเหตุผล!"

不要脸 乘人之危 Bùyào liǎn chéngrénzhīwēi  ไร้ยางอาย ฉกฉวยเอาผลประโยชน์ที่ไม่ชอบด้วยเหตุผล

กับคำพูดดังกล่าวนี้จะไม่ทำให้เหล่าทูตหน้ากระตุกได้อย่างไร?นี่เป็นการตำหนิน่าหลานเพียวเสวี๋ยเป็นคนไร้ยางอาย?

กู่หลินที่จ้องมองไปยังจงซาน,กงจูเฉียนโหยวที่เผยยิ้มให้กับเหล่าคณะทูตที่ต้องทำเรื่องดังกล่าว,ทว่าเซียนเซิงสุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา,พลางทอดถอนใจ,เขาช่างเป็นคนที่ไร้ยางอายไม่มีใครเทียบได้จริงๆ,ถึงขนาดตำหนิน่าหลานเพียวเสวี๋ยว่าเป็นคนไร้ยางอาย.

"กงจู,พวกเราควรจะเริ่มตอนนี้เลย."จงซานกล่าว.

"อืม."ทุกคนที่พยักหน้า.

จากนั้น,กู่หลิน,เฉียนโหยวและสุ่ยจิงที่นำหน้ากากออกมาสวมใส่,ส่วนจงซานอาต้าและอาเอ้อนั้นได้ใช้น้ำยาพิเศษอย่างหนึ่งออกมาทาตัวเอง,คนทั้งหกตอนนี้,ได้ปิดบังใบหน้าและเปลี่ยนชุดของตัวเอง.

จากนั้นก็ให้คนจำนวนหนึ่ง,ปลอมตัวเป็นพวกเขา.

จากนั้นพวกเขาก็ก้าวลงไปในอุโมงค์ที่เตรียมไว้.

อุโมงค์เหล่านี้ได้มีการเตรียมเอาไว้ก่อนหน้านี้หลายวันแล้ว,คนของต้าโหลวที่ทำการขุนพื้นที่ดังกล่าวเชื่อมไปยังพื้นที่ด้านนอก,เป็นอุโมงค์เดินทางออกไปยังพื้นที่อื่น ปรติพื้นที่รอบนี้ล้วนแล้วแต่เป็นพื้นที่ส่วนตัว.

พวกเขาที่มาโผล่ที่หุบเขาด้านซ้าย,ทุกคนตอนนี้ได้กลับไปยังเมืองเทียนกงแล้ว.

หลังจากผ่านเข้าไปในเมือง.

"เซียนเซิง,คุกเทียนกงคงต้องมอบหน้าที่ให้กับเซียนเซิงแล้ว."กงจูเฉียนโหยวที่กล่าวต่อจงซาน.

"กงจูเฉียนโหยวโปรดวางใจ,หลังจากนี้,ให้เป็นไปตามเส้นทางที่พวกเราได้กำหนดไว้."จงซานเอ่ย.

"ตกลง."กงจูเฉียนโหยวที่พยักหน้ารับ.

จากนั้น,กงจูเฉียนโหยว,กู่หลิน,เซียนเซิงสุ่ยจิงและอาเอ้อ,หนึ่งกลุ่ม,ส่วนอีกกลุ่มคือจงซานที่นำตัวอาต้าไปยังอีกพื้นที่หนึ่ง.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.