Immortality Chapter 219 Yi Yan gives a banquet to suspend the dead end

Immortality Chapter 219  Yi Yan gives a banquet to suspend the dead end

นิยาย เรื่อง อมตะ ตอนที่ 219 อี้เหยี่ยน,กับงานเลี้ยงแห่งความตาย.  

"เชิญกงจูเฉียนโหยวและพุทธะฮุยกวง? อุปราชเตรียมที่จะขัดคำสั่งเหนือหัวอีกแล้วเหรอ,ตอนนี้ท่านกำลังจะสร้างความขัดแจ้งให้กับราชวงศ์สวรรค์ต้าโหลวและแดนเทวะเทพพิสุทธิ์อย่างงั้นรึ?"แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางเป็นกังวล.

"มีปัญหาอะไร,เจ้าไม่ทำอย่างงั้นรึ?"อี้เหยี่ยนที่หันหน้าไปมาแม่ทัพเถี่ยเสวี๋ย.

"ไม่ๆ,ตราบเท่าที่อุปราชสั่ง,ข้าพร้อมที่จะทำ."เถี่ยเสวี่ยกล่าวออกมาในทันที.

"เฮ้เอ้,โปรดวางใจ,เรื่องละเมิดคำสั่งของเหนือหัวนั้น,ข้าจะรับผิดชอบทั้งหมด,เจ้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องแน่นอน,ข้าไม่รู้จะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่,นี่ก็เพื่อองค์ราชันย์,เพื่อต้ายวีของพวกเรา."อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.

"ไม่,อุปราช,เถี่ยเสวี๋ยไม่ได้หมายความเช่นนั้น,ข้าคิดว่าการลอบสังหารกงจูเฉียนโหยวไม่สำเร็จครั้งก่อน,ตอนนี้มันจึงยากยิ่งกว่าเดิม,อีกอย่างเวลานี้ข้าได้รับรายงานว่า,อ๋องจวีลู่ได้ระดมยอดฝีมือมากมายเพื่อปกป้องกงจูเฉียนโหยวและคนอื่นๆ,ถึงแม้ว่าตอนนี้,พวกเราจะใช้ค่ายกลสงครามเบิกโลกันตร์,ก็ไม่มีทางที่จะทำอันตรายพวกเขาได้แน่,นอกจากนี้กงจูเฉียนโหยวและคนอื่นๆเองก็คำนึงถึงความปลอดภัยตัวเอง,การจะลอบสังหารนางนั้น,จะไม่ทิ้งร่องรอยของต้ายวีนั้น,เป็นไปได้ยากมาก!"เถี่ยเสวี๋ยกล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"เฮ้เฮ้,ไม่ใช่แค่ยาก,โดยทั่วไปมันแทบเป็นไปไม่ได้."อี้เหยี่ยนที่ฝืนยิ้มออกมา.

"หืม?อุปราชหมายความว่า?"เถี่ยเสวี๋ยที่กล่าวออกมาด้วยความสงสัย.

"ใครบอกว่าข้าจะลงกำจัดกงจูเฉียนโหยวล่ะ?"อี้เหยียนที่กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"หืม? อุปราชต้องการจัดการกับพุทธะฮุยกวงและจื่อจิ้นเทพมังกรสวรรค์อย่างงั้นรึ?แต่ว่า,เรื่องนี้..."แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยที่เปลี่ยนเป็นงงงวย.

อี้เหยี่ยนที่ส่ายหน้ายิ้มแบบขมๆ,"เหนือหัวไม่อนุญาตให้ข้าสังหารพวกเขา,แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะสังหารกันไม่ได้,เรื่องนี้ไม่ได้รับการสนับสนุนจากเหนือหัว,ข้าย่อมไม่สามารถทำเหมือนเช่นเดิม,ถึงจะมีข้อจำกัด,ไม่ควรประมาท,เดินหมากพลาดหนึ่งก้าวก็จะแพ้ทั้งกระดาน,ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย,ข้าจะวางกับดักแห่งความตาย,ความพยายามอยู่ที่คนความสำเร็จอยู่ที่ฟ้า! สวรรค์จะอวยพรต้ายวีของข้าหรือไม่ก็ให้อยู่กับลิขิตสวรรค์แล้ว."

"ครับ,อุปราช."แม่ทัพพยักหน้ารับอย่างหนักแน่น.

......

ตำหนักสวนตะวันตก.

เฉียนโหยว,กู่หลิน,สุ่ยจิง,จงซาน,อาต้าและอาเอ้อ,ที่กำลังจ้องมองบัตรเชิญในมือของกงจูเฉียนโหยว.

"กงจูเฉียนโหยว,บัตรเชิญเขียนไว้ว่าอย่างไรรึ?"กู่หลินที่ถามออกไป.

"เซียนเซิงอี้เหยี่ยน,ที่ได้เชิญพุทธะฮุยกวงกับพวกเราร่วมงานเลี้ยงที่ตำหนักอุปราช."กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เหลืออีกไม่กี่วันแล้ว,บางทีอี้เหยี่ยนคงจะรื้อแผนการสังหารพวกเราอีกครั้งอย่างงั้นรึ?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"แผนสังหาร? รื้อแผนสังหารพวกเราอย่างงั้นรึ?"กู่หลินที่กล่าวออกมาด้วยท่าทางประหลาดใจ.

"เรียนซือจื่อ,แผนการสังหารที่ทะเลสาบม่านหมอก,น่าจะเป็นแผนการของอี้เหยี่ยน."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.

"อะไรนะ?เป็นเขา? เขาต้องการสังหารพวกเราอย่างงั้นรึ?"กู่หลินที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เขาไม่ต้องการสังหารพวกเรา,เขาต้องการสังหารพวกเรา,ทว่าอ๋องจวีลู,ราชันย์น่าหลานเพียวเสวี๋ยไม่ต้องการให้เขาทำ,ดังนั้น,ในทุกครั้งที่เขาทำย่อมหมายถึงขัดคำสั่งต้าตี้,จึงมีตรวนที่ล่ามเขาอยู่ด้วยเช่นกัน."กงจูเฉียนโหยวที่แค่นเสียงอย่างเย็นชา.

"พวกเราจะทำอย่างไรดี?"กู่หลินที่กล่าวออกมาด้วยความกังวล.

"เซียนเซิงคิดอย่างไร?"กงจูเฉียนโหยวที่จ้องมองไปยังจงซาน.

"เท่าที่ข้าเฝ้าสังเกตอี้เหยี่ยน,แผนการของคนผู้นี้ลึกล้ำ,ยากที่จะมีคนเห็น,ยากที่จะเห็นคมดาบของเขาได้,เขาจะไม่ปล่อยให้มีอะไรมาเกี่ยวข้องกับตัวเองแน่,งานเลี้ยงที่ตำหนักอุปราชนั้น,พวกเราจะปลอดภัยไม่มีปัญหา,แต่ว่า,ก่อนงานเลี้ยงและหลังงานเลี้ยงนั้นก็เป็นอีกอย่าง."จงซานที่กล่าวออกมาอย่างเคร่งขรึม.

"เจ้าจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเขาจะไม่ทำร้ายพวกเราในงานเลี้ยง?"กู่หลินที่คำรามออกมาด้วยความโกรธ.

เห็นท่าทางของกู่หลินแล้ว,จงซานได้แต่เงียบไม่ว่ากล่าว,ไม่เชื่อข้าข้าก็คงหมดปัญญาจะอธิบาย.

"ไม่,เหมือนที่เซียนเซิงจงซานกล่าว,อี้เหยี่ยนจะไม่ทำร้ายเราในงานเลี้ยง."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.

"เจ้าพูดอะไร?เขาต้องการทำร้ายพวกเราจริงๆรึ? ข้าจะไปดูพวกเขา."กู่หลินกล่าว.

"ไม่,พวกเราไม่ใช่เป้าหมาย,ในเวลานี้ไม่มีปัญหาอะไร,ในเมื่อเจ้าเป็นกังวล,เช่นนั้นพวกเราสามารถนำอ๋องจวีลูเดินทางไปกับเราก็ได้,ข้าเชื่อว่าอ๋องจวีลูต้องยินดีไปกับพวกเราแน่."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"อืม."เซียนเซิงสุ่ยจิงพยักหน้า.

...

หลังจากนั้นสามวัน,ตอนบ่าย,บนเกาะลอยฟ้าของอี้เหยี่ยน,อี้เหยี่ยนพร้อมกับเถี่ยเสวี๋ยที่คุ้มกันคนกลุ่มหนึ่งออกมาจากงานเลี้ยง.

"ขอบคุณเซียนเซิงอี้เหยี่ยนที่ต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดี."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"ได้เชิญกงจูเฉียนโหยว,นับเป็นเกียรติต่ออี้เหยียน."อี้เหยียนที่กล่าวด้วยเสียงหัวเราะ.

"ไม่ว่าอย่างไร,ในวันนี้ถือว่ามีความสุขมาก,เฉียนโหยวคงจะต้องขอกล่าวลาอุปราชแล้ว."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"ลาก่อน!"อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวล.

จากนั้น,เมื่อกงจูเฉียนโหยวนำกู่หลิน,จงซาน,สุ่ยจิง,อาต้าและอาเอ้อ,กลับตำหนักสวนตะวันตก.

อี้เหยียนที่เผยยิ้มอย่างเย็นชาจ้องมองไปยังด้านหลังของกงจูเฉียนโหยวที่ไกลออกไป,ก่อนที่เขาจะเคลื่อนที่เขาจะก้าวมาอีกฝั่งหนึ่ง.

อีกฝั่งหนึ่งเป็นอ๋องจวีลูและพุทธะฮุยกวง

"ขอบคุณเซียนเซิงอี้เหยียนที่ได้เชิญในวันนี้,"พุทธะฮุยกวงที่กล่าวด้วยรอยยิ้ม.

"พุทธะฮุยกวงที่เดินทางมา,รู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างมา,อี้เหยี่ยน,ขอขอบคุณพุทธะฮุยกวงที่สละเวลามา."อี้เหยี่ยนกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"เฮ้เฮ้,จื่อจุ้นและราชันย์น่าหลานกำลังจะต่อสู้ใกล้ๆนี้แล้วฮุยกวง,ก็ไม่มีอะไรทำเป็นพิเศษ."พุทธะฮุยกวงกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม.

"ลาก่อน!"อี้เหยียนที่กล่าวออกมาในทันที.

"เช่นนั้น,ข้าจะไปส่งพุทธะฮุยกวงเอง!"อ๋องจวีลูที่เอ่ย.

"ดี,ต้องรบกวนท่านอ๋องแล้ว!"อี้เหยี่ยนที่เผยยิ้มออกมา.

"ไม่มีปัญหา,ไม่มีปัญหา."อ๋องจวีลู่กล่าว.

จากนั้นอี้เหยี่ยนที่จ้องมองส่งกลุ่มคนทั้งสองจากไป.

เห็นกลุ่มคนทั้งสองที่จากไปแล้ว,อี้เหยี่ยนที่สูดหายใจเข้าลึก,ภายในใจรู้สึกยินดี,เถี่ยเสวี๋ยที่ยืนอยู่ด้านหลัง,จ้องมองทั้งสองกลุ่มที่จากไปไกล.

ไกลออกไปนั้น,บนเมฆสีขาว.

"อี้เหยียนคงจะยอมแพ้แล้วจริงๆ,วันนี้เต็มไปด้วยเนื้อมังกร,พวกเขานำมันมาเป็นอาหารทั้งหมดบนโต๊ะ,เหมือนกับแสดงความเคารพต่อพวกเรา,ดูปรกติไม่ใช่เหรอ."กู่หลินที่เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม.

อี้เหยียนที่ยืนอยู่ด้านหลังกงจูเฉียนโหยว,ขมวดคิ้วแน่น,ทว่าบัวหงหลวนกับไม่มีปฏิกิริยาอะไร,แสดงว่าไม่มีอันตราย,ทว่าจงซานกลับรู้สึกสังหรใจไม่ดีนัก.

"เซียนเซิงทั้งสองมีความเป็นอย่างไร?"กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"ปกติ,จนน่าประหลาด!"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมาขณะพูด.

"ประหลาดอย่างไร?"กู่หลินที่ทำท่าสงสัย,ตัวเขาเองไม่เห็นมีสิ่งใดแปลกประหลาดแต่อย่างใด?

"ซือจื่อ,ท่านเองก็น่าจะเห็น,งานเลี้ยงในครั้งนี้,มีเพียง,อี้เหยี่ยน,เถี่ยเสวี่ย,อ๋องจวีลุ่และพุทธะฮุยกวง,รวมพวกเราอีกหก,มีเพียงแค่สิบคน?"เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"มีสิบคนอย่างงั้นรึ?"กู่หลินที่ถามออกมาด้วยความสงสัย.

"เหล่าสาวใช้ต่างๆที่จะช่วยเหลือคนทั้งสิบไม่มีเลย,นอกจากนี้สิ่งบันเทิงสำหรับแขก,ไม่มีใครเลย,เป็นเหมือนกับงานเลี้ยงอาหารเท่านั้น."เซียนเซิงสุ่ยจิงกล่าว.

"มีเพียงแค่คนสิบคน,เพราะว่าอาจจะเป็นเรื่องสำคัญ,เลยเกรงว่าเหล่าสาวใช้และคนอื่นจะรับรู้!"กู่หลินที่ขมวดคิ้วไปมา.

"ความลับรึ? ซือจื่อ,ต้ายวีและอุปราชพูดความลับกับพวกเราอย่างงั้นรึ? สิ่งที่พูดคุยกันนั้น,ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องไร้สาระ,ดังนั้นงานเลี้ยงของอี้เหยี่ยนในวันนี้,มีความหมายลึกซึ้ง,ไม่รุ้ว่ามีจุดประสงค์ใดกันแน่."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมา.

"เซียนเซิง,ท่านคิดว่าอย่างไร?"สุ่ยจิงที่จ้องมองมายังจงซาน.

"ที่จริงความหมายลึกซึ้งนั้น,มีเล็กน้อย,นั่นก็คือเวลา."จงซานที่คิดและกล่าวออกมา.

"เวลา?"กงจูเฉียนโหยวที่ขมวดคิ้วไปมาเล็กน้อย,ยังมีอะไรอีกรึ,นึกว่าที่เซียนเซิงสุ่ยจิงจะอธิบายทุกอย่างออกมาหมดแล้ว.

"เวลาอะไร?"กู่หลินที่ขมวดคิ้วไปมาจ้องมองไปยังจงซาน.

"เวลาที่พวกเราไปถึง,เวลาที่อ๋องจวีลูไปถึง,เวลาที่พุทธะฮุยกวงไปถึง,พวกเราไปถึง,พุทธะฮุยกวงมาถึงช้ากว่าสองก้านธูป,อ๋องจวีลู่ไปถึงช้ากว่าหนึ่งชั่วโมง."จงซานกล่าว.

"อืม,อ๋องจวีลูและพวกเราควรที่จะมาพร้อมกัน,ทว่าที่จริงแล้วเขากับมาช้าถึงหนึ่งชั่วโมง,พวกเรามาพบกับแม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยก่อน,ทำให้พวกเรามาถึงก่อนครึ่งชั่วโมง,ทว่าทำไมพุทธะโหลวฮานถึงได้มาช้ากว่าพวกเราสองก้านธูปล่ะ?พุทธะฮุยกวงควรที่จะมาก่อนงานเลี้ยงด้วยซ้ำ,เขาไม่น่าจะมาสาย."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่สะบัดพัดไปมา.

"พุทธะฮุยกวงนั้นไม่ได้สาย,ทว่าอี้เหยี่ยนนั้นได้บันทึกลงไปในคำเชิญ,ด้วยเวลาที่แตกต่างกัน,ทำให้พวกเราเดินทางมาถึงก่อนสองก้านธูปด้วยความตั้งใจ."กงจูเฉียนโหยวกล่าวออกมาในทันที.

"อืม,พวกเขาจงใจให้พวกเรามาก่อนเวลา,จากนั้นก็จัดการให้ห้องโถงนั้นไม่มีใคร,อี้เหยี่ยนที่ก้าวออกไปต้อนรับพุทธะฮุยกวงด้วยตัวเอง,ภายในห้องนั้น,มีเพียงพวกเราและมีเฉพาะอาหารเนื้อมังกร."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ขมวดคิ้วไปมาแสดงท่าทางสงสัย.

"ข้าคิดว่าพวกเราคงถูกใส่ความด้วยฝีมือของอี้เหยี่ยนแล้ว!"จงซานที่ฝืนยิ้มออกมา.

"ใช่แล้ว,ทว่าหวังว่าพุทธะฮุยกวงจะสามารถมองเห็นเรื่องนี้ได้,ไม่รู้ว่าอี้เหยี่ยนใส่ความพวกเราด้วยเวลาสองก้านธูปนี้อย่างไร."เซียนเซิงสุ่ยจิงที่ฝืนยิ้มออกมาเช่นกัน.

"เช่นนั้น,พวกเรารีบกลับตำหนักสวนตะวันตกก็แล้วกัน,หลายวันจากนี้,นับว่าอยู่ในช่วงสำคัญ,ไม่สามารถจะทำให้ผิดพลาดได้."กงจูเฉียนโหยวกล่าว.

"อืม."ทุกคนที่พยักหน้ารับ.

ที่ด้านนอกเมืองเทียนกง,บนยอดเขาแห่งหนึ่ง.

"อ๋องจวีลู,ส่งที่นี่ก็พอแล้ว,อาตมาไม่ต้องการรบกวนมากกว่านี้."พุทธะโหลวฮานกล่าว.

"ฮ่าฮ่า,ได้,พุทธะฮุยกวงเดินทางโดยปลอดภัย."อ๋องจวีลูที่นำคนกลุ่มหนึ่งมาพร้อมกับจ้องมองไปยังพุทธะฮุยกวงที่จากไป.

"ลาก่อน."พุทธะฮุยกวงที่ลอยออกไปไกล.

หลังจากที่พุทธะฮุยกวงจากไป,อ๋องจวีลูที่สูดหายใจยาว.

"ท่านอ๋อง,ทำไมถึงได้ส่งพุทธะฮุยกวงที่ตรงนี้ล่ะ?"คนของอ๋องจวีลูที่เอ่ยถาม.

"ไม่มีความจำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับอุปราช,กลุ่มของกงจูเฉียนโหยวก็กลับไปยังตำหนักสวนตะวันตกแล้ว,ทุกอย่างน่าจะปลอดภัยดี,ทว่าพุทธะฮุยกวงก็อยู่คนเดียว,อืม! เอาล่ะในเมื่อพุทธะฮุยกวงกลับไปแล้ว,ข้าก็ถือว่าทำหน้าที่ท่านเหนือหัวได้สำเร็จ,พวกเรากลับ."อ๋องจวีลูที่กล่าวพลางถอนหายใจ.

"ครับ."ผู้ใต้บังคับบัญชาของอ๋องจวีลู่รับคำ.

....

ห้องโถงหลัก,ตำหนักอุปราช.

อี้เหยี่ยนที่ยืนมือไขว้หลัง,โดยที่แม่ทัพเถี่ยเสวี๋ยยืนอยู่ด้านหลัง,จ้องมองไปยังโต๊ะอาหาร,ซึ่งมีประกายแสดงระยิบระยับจากไข่มุก,บนโต๊ะขอบด้านบน,ทว่าเป็นพื้นที่ใจกลาง,ที่มีปราณแห่งความตายแผ่ออกมา,เป็นปราณมังกรสีม่วงที่แผ่พลังออกมาราวๆสิบเมตร.

ปราณมังกรม่วงนี้เป็นอาหารที่ปรุงขึ้นมาเป็นพิเศษ,ซึ่งมีมีเนื้อมังกรผสม,ตอนนี้มีใครบางคนได้กินเข้าไปแล้ว,ตอนนี้เหลือเพียงแค่น้ำซุปที่เหลือเท่านั้น.

อย่างไรก็ตามซุปที่เหลือเพียงเล็กน้อยนั้น,ยังมีปราณมังกรที่ล่องลอยเป็นเมฆสีม่วงอยู่,เป็นพลังวิญญาณที่ดูผิดปรกติ.

ที่มาจากhttps://lnmtl.com/novel/immortality

#นิยาย เรื่องอมตะ #Immortality#นิยายแปลไทย

Author(s)

Guan Qi
Watching Chess

สนใจสนับสนุนพวกเรา,เข้าร่วมกลุ่ม VIP ====> Click

***เว็ปฟรีอัพ สองวันหนึ่งตอน
***กลุ่มลับ อัพ 2-3 ตอนต่อวัน.